Sorry lieve mensen maar ik ga dit blog stop zetten,ik kom zeker terug,waneer weet ik niet,ik zal wel eens een bezoekje brengen aan jullie blogjes,tot dan lieve bloggertjes.
Gruppo Sportivo is een Haagse popband, opgericht in 1976. Eind jaren zeventig behaalde de band op de eerste golven van de new wave een nationale populariteit. Creatieve kracht is Hans Vandenburg (gitaar en zang). Naast hem bestond de oerbezetting uit Max Mollinger (drums), Peter Calicher (toetsen), Eric Wehrmeyer (bas) en de gruppettes Josée van Iersel en Meike Touw (zang). De vaste formule van de band bestond uit popsongs, met veel aandacht voor relativering van personen en situaties, humor (knipogen naar), muziek-citaten en slapstick in de performance; vaak gingen de songs over een 'antiheld'.
Anno 2012 bestaat de band nog steeds, maar zij heeft nooit meer het succes behaald van de eerste twee lp’s. Vandenburg probeert het geregeld met andere projecten maar keert uiteindelijk steeds weer terug bij de oude formule. Begin augustus 2012 werd bekendgemaakt dat de eerste lp van de groep, Ten Mistakes, opnieuw zal worden uitgebracht op vinyl.
Op 3 juli 2006 overleed Dicky Schulte Nordholt, voormalig basgitarist van onder meer Gruppo Sportivo. In 2011 verschijnt de cd Secret of Success en viert Gruppo Sportivo het 35-jarig bestaan met een theatertour. Eind 2013 houdt de band er mee op.
Microtonale muziek is een verzamelnaam voor een aantal uiteenlopende muzieksoorten die gebruikmaken van toonstelsels die in afwijking van wat gebruikelijk is in de westerse muziek, gebruikmaken van kleinere toonschreden dan een halve toonafstand. Het normale westerse toonstelsel kan men zich het beste voorstellen aan de hand van het pianoklavier: van het ene octaaf naar het andere zijn steeds twaalf toetsen aanwezig, die even zoveel toonhoogten of tonen produceren. De afstand van de ene toets/toon naar de volgende noemt men een 'halve toon'; twaalf van die halve tonen maken samen een octaaf vol.
In de microtonale toonsystemen is dat anders. Om van een bepaalde toonhoogte te komen op een toonhoogte die een octaaf hoger ligt, moeten meer, en vaak veel meer dan twaalf stapjes of treden doorlopen worden. Dat betekent, logischerwijze, dat de afstand van een toonhoogte tot de eerstvolgende toonhoogte kleiner is dan in het gewone twaalftonige systeem. Een dergelijke kleinere afstand noemt men een microtoon, of -wat eigenlijk een beter woord zou zijn- microinterval.
Er zijn talrijke methoden om met microtonen muzikale toonsystemen te bouwen. Min of meer bekende systemen zijn het kwarttoonsysteem (waarbij het octaaf in 24 kwarttonen verdeeld wordt) en het 31-toonssysteem (waarbij het octaaf wordt verdeeld in 31 kleine stapjes, die diëzen worden genoemd). Maar er zijn nog talloze andere systemen, bijvoorbeeld met 19, 43 en 53 tonen per octaaf. Voor de nu genoemde systemen geldt dat ze op een bepaalde manier nog een relatie hebben met het westerse, 12-tonige systeem en dat ze daarom in een aantal opzichten nog vrij vertrouwd in westerse oren klinken. Maar men kan ook andersom te werk gaan door een willekeurig microtonaal systeem te kiezen, de mogelijkheden daarvan wat betreft toonladders, intervallen, akkoorden, enzovoorts te onderzoeken en die te benutten in een muzikale compositie.
Microtonaliteit is de wetenschap die zich bezighoudt met muzikale stemmingen en de 'tonen tussen de pianonoten' (halve toonafstanden).
Historie
Vanuit de wereldmuziek worden er zeer veel alternatieve toonladders en toonsystemen gebruikt. Microtonaliteit kwam op in het begin van de 20e eeuw in de westerse wereld. Sinds dat moment werd geleidelijk de gelijkzwevende stemming de meest gebruikte stemming. Ondanks de grote voordelen van deze stemming is hij echter niet volkomen rein. Een aantal wiskundigen (In Nederland onder andere Christiaan Huygens) en een aantal muzikanten zochten naar mogelijkheden om tot de meest reine werkwijze te komen voor composities. Harry Partch was een van de eerste componisten uit de twintigste eeuw die zich intensief bezighield met de systematisering van microtonale toonstelsels. Voor zijn composities vervaardigde hij veel zelfontworpen instrumenten met alternatieve, gestemd in een 11-limiet rein geïntoneerde verdeling.
Muziektheoretisch gezien is er een verschil tussen een Cis en een Des, in de gelijkzwevende stemming worden deze tonen als één toon beschouwd (de piano kent maar één toets voor deze beide tonen). Zowel met behulp van de computer als met zeer nauwkeurig berekende stemmingen zijn ook tegenwoordig nog veel musici actief met een onderzoek op dit gebied. Er vindt dus nog steeds ontwikkeling plaats. In Nederland is er de Stichting Huygens-Fokker die zich bezighoudt met dit vakgebied.
Ook ontwerpers van instrumenten richten zich bij de constructie van hun instrumenten op de harmonische samenhang van verschillende tonen en afstanden van bijvoorbeeld de snaarlengtes. De brug van de viool staat op 1/7e van de totale snaarlengte van bevestigingspunt tot kam. Ook voor de piano-hamer gelden zeer specifieke afstanden om tot een perfect microtonaal resultaat te komen.
De instrumentbouwer Yuri Landman ontwikkelde op de principes van deze microtonaliteit de Moodswinger.
Burns, Edward M. 1999. "Intervals, Scales, and Tuning." In The Psychology of Music. Second edition, ed. Diana Deutsch. San Diego: Academic Press. ISBN 0-12-213564-4.
De groep bracht tussen 1964 en 1967 een reeks succesvolle singles uit, waaronder Glad All Over (1964), Bits and Pieces (1964), Can’t You See That She's Mine (1964), Because (1964), Anyway You Want It (1964), I Like It Like That (1965), Catch Us If You Can (1965), Over and Over (1965) en You Got What It Takes (1967). De band was zowel in Groot-Brittannië als de Verenigde Staten populair.
De groep werd ontbonden in 1970.
SamenstellingTussen 1962 en 1970 was de bezetting van de groep:
Dave Clark and Friends trad nooit live op, maar maakte in de jaren 1971-1973 een paar platen. De ‘groep’ verscheen twee keer in het Engelse tv-programma Top of the Pops.
Mike Smith overleed op 28 februari 2008 aan complicaties die optraden na een ongeluk waardoor hij vrijwel volledig verlamd raakte. Denis Payton overleed op 17 december 2006 aan kanker, Rick Huxley op 11 februari 2013 aan emfyseem.
Carrière
De groep begon in 1957 in de Noord-Londense wijk Tottenham als The Dave Clark Quintet. In 1958 ging de groep een samenwerkingsverband aan met de zanger en saxofonist Stan Saxon. Ze noemden zich nu ‘Dave Clark Five with Stan Saxon’. Toen Saxon in 1962 vertrok, bleef The Dave Clark Five over. Rick Huxley was in 1958 tot de groep toegetreden, Mike Smith in 1960, Lenny Davidson in 1961 en Denis Payton verving bij het vertrek van Saxon de tweede saxofonist Jim Spencer, die tegelijk vertrok.
De groep speelde eerst jazz en dansmuziek, maar stapte in 1962 over op popmuziek. Popjournalisten schreven over de ‘Tottenham Sound’ als tegenhanger van de Merseybeat uit Liverpool. Vanaf het begin was de groep een privé-onderneming van Dave Clark. De andere leden van de groep waren bij hem in loondienst. Tot in 1964 hadden alle leden van de groep overigens nog een baan naast hun activiteiten voor The Dave Clark Five. Pas in dat jaar werden ze fulltime muzikant.
Dave Clark was ook degene die de opdrachten gaf om platen op te nemen. De opnamen verkocht hij aan de platenmaatschappijen (in Groot-Brittannië Columbia (EMI), in de VS Epic Records), maar de rechten van de opnamen bleven bij hem.
Anders dan de meeste andere popgroepen uit die tijd, schreven The Dave Clark Five het leeuwendeel van hun nummers zelf. De meeste nummers staan op naam van Dave Clark en Mike Smith.
De groep kon best meekomen in langzame nummers, zoals Because en Come Home, maar karakteristiek voor The Dave Clark Five was een aansprekende melodie, die in snel tempo voortraasde, waarbij de wat rauwe stem van Mike Smith moest opboksen tegen Dave Clarks drums en Denis Paytons saxofoon. Hun bekendste nummers, zoals Do You Love Me, Glad All Over en Anyway You Want It, zijn in deze stijl. Bij de opnamen valt ook het overvloedige gebruik van echo-effecten op.
In de jaren 1963-1970 haalden 19 singles van The Dave Clark Five de Engelse en 17 singles de Amerikaanse (Billboard) Top-40. Glad All Over haalde in Engeland de eerste plaats (en verdrong daarmee I Want to Hold Your Hand van The Beatles), Over and Over in de VS.
De populariteit van The Dave Clark Five in de Verenigde Staten was het resultaat van een reeks tournees. Tussen 1964 en 1967 waren ze vaker in de VS dan in Engeland. May en Phillips relativeren het succes van de groep (in British Beat; zie ‘Literatuur’):
‘They arrived at exactly the right time, for America had just gone mad over the Beatles, and a group of radioactive singing Postmen would have probably been a smash.’
‘Ze arriveerden op precies het juiste tijdstip, want Amerika was net uit zijn dak gegaan over The Beatles, en ook een groep van radioactieve zingende Postbodes zou waarschijnlijk een klapper zijn geweest.’
In 1964 maakte de groep een film, Catch Us If You Can. Het was de eerste film van John Boorman. De leden van de groep spelen een groep stuntmannen. Hun leider Steve (Dave Clark) heeft er ineens genoeg van tijdens de opnamen voor een tv-spot en gaat ervandoor met Dinah (Barbara Ferris), een actrice die gespecialiseerd is in commercials voor de vleesindustrie. De andere leden van de groep en de politie gaan achter hen aan. Op het eind van de film bereiken Steve en Dinah een onbewoond eiland – alleen maar om te merken dat het al in bezit genomen is door de producent van de tv-spot. In de VS werd de film uitgebracht onder de naam Having a Wild Weekend.
De groep trad in de film niet als popgroep op, maar verzorgde wel de achtergrondmuziek. De titelmelodie Catch Us If You Can haalde de vijfde plaats in Engeland en de vierde in de VS.
De groep stopte in 1970, op een moment dat de belangstelling voor hun muziek nog niet voorbij was, maar wel afnam.
Na de opheffing van de groep begon Clark een mediabedrijf. Hij verwierf de rechten van de opnamen van het tv-programma Ready Steady Go!
Mike Smith bleef in de muziekbusiness. Hij schreef jingles voor reclamespotjes en hielp artiesten bij platenopnamen. In 2002 begon hij een eigen band, Mike Smith’s Rock Engine. Die band was een kort leven beschoren, want in 2003 maakte hij een val, die hem voor de rest van zijn leven vrijwel geheel verlamd maakte.
Lenny Davidson werd gitaarleraar en leidde een bedrijf dat kerkorgels repareerde.
Huxley ging werken voor een bedrijf dat handelde in muziekinstrumenten en gaf later leiding aan een bedrijf in elektrische apparatuur.
Payton werd makelaar, maar bleef parttime muziek maken.
In tegenstelling tot de muziek van andere groepen van het eerste plan (zoals The Searchers, Manfred Mann en The Animals) was de muziek van The Dave Clark Five na 1970 moeilijk te krijgen. Medio jaren zeventig verschenen verzamel-lp’s in Groot-Brittannië en de Verenigde Staten. In 1993 verscheen een verzamel-cd in Groot-Brittannië en een dubbel-cd in de VS. Ze waren allebei snel uitverkocht en daarna werden op de tweedehandsmarkt hoge prijzen voor deze cd’s betaald. Het duurde tot 2008 voordat er weer muziek van de groep beschikbaar kwam.
Trivia
In 1964 verscheen Call up the Groups van The Barron Knights, een medley van parodieën op liedjes die toen populair waren. Onder die liedjes was ook Bits and Pieces van The Dave Clark Five. Om het echt te laten lijken had drummer Dave Ballinger voor de opname het originele drumstel van Dave Clark geleend.
Stash (voormalig Stache) is een Vlaamse muziekgroep, die uit het bijna niets een monsterhit scoorde in Vlaanderen met het nummer "Sadness" in 2004-2005.
Het nummer brak de records van de hitlijst van de VRT, de Ultratop, door zowel de langstgenoteerde plaat in de top 10 als de langstgenoteerde plaats in de gehele Ultra Top 75 te zijn. In de clip van "Sadness" is een reeks bekende Vlamingen aan het werk, zoals Axl Peleman, Guy Swinnen, Luc De Vos, Walter Grootaers. In de clip van "Shelter from Evil Ones" spelen de moeders van de 4 bandleden mee.
De Righteous Brothers was een muzikaal duo dat bestond uit Bill Medley en Bobby Hatfield. Het hoogtepunt van hun populariteit situeerde zich in de jaren tussen 1963 en 1975. In 1990 scoorden ze nog een nummer 1 hit met het opnieuw uitgebrachte Unchained Melody.
De eerste hit van de Righteous Brothers was You've Lost That Lovin' Feelin' uit 1965 (opnieuw uitgebracht in 1988). Andere hits waren Unchained Melody (1965), Ebb Tide (1965), (You're My) Soul and Inspiration (uit 1966) (deze vier hits waren Phil Spector-producties) en Rock and Roll Heaven (1974).
Op 10 maart2003 werden ze opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame. Bobby Hatfield overleed op 5 november2003. Hij werd dood aangetroffen in een hotel in Western Michigan, een half uur voor een optreden van de Righteous Brothers
Ze startte haar zangcarrière met het orkest The Adams waarvan de drummer, Marc Hoyois, later haar man zou worden. Haar eerste plaatje, Kussen onder regenbogen (een vertaling van "Küsse untern Regenbogen" van Manuela), werd geen succes. Dat kwam er pas met haar manager Robert Bylois. Ze zong Franstalige liedjes en ging op tournee door België en Frankrijk met Adamo.
In 1968 won ze de zangwedstrijd Knokke Cup samen met Jacques Raymond, Lily Castel, Nicole Josy en Hugo Dellas o.l.v. Anton Peters. Niet enkel haar stem, maar ook de kleding was opvallend: ze liet zich altijd kleden door de hippieontwerpster An Salens.
In 1970 en 1971 (met 'Dag vreemde man) deed ze vergeefs mee aan de preselecties van het Eurovisiesongfestival. Pas in 1975 mocht ze deelnemen aan het festival, dat gehouden werd in het Zweedse Stockholm. Ze zong het liedje Gelukkig zijn voor de helft in het Nederlands en voor het helft in het Engels. Maar haar duizend dromen omtrent een internationale carrière werden niet waar. Ze eindigde als 15e uit 19 deelnemers. Ann ging ontgoocheld terug naar huis.
In 1978 zong ze twee nummers van Bob Dylan: If I don't be there by morning en Walk out in the rain.Dylan had ze samen geschreven met Helena Springs, maar niet zelf opgenomen. Beide songs werden hetzelfde jaar ook gecoverd door Eric Clapton op zijn LP Backless
In 1980 had ze een hit met het liedje De Roos, een cover van The Rose van Bette Midler, vertaald door Johan Verminnen.
In 1982 ging ze op tournee door Vlaanderen met Erik Van Neygen maar toen werd ze ernstig ziek.
Ze overleed in 1984, op 38-jarige leeftijd aan baarmoederhalskanker. Ze werd begraven op het kerkhof van Meise. Haar echtgenoot, Marc Hoyois, hertrouwde later opnieuw een zangeres, Liliane Saint-Pierre.(Ze hadden wel al een relatie toen Ann nog leefde)met dank aan Amorfatie voor deze informatie
In november2005 kwam onder impuls van Edwin Ysebaert een nieuw album uit met de titel 'Ik Deed Alsof Het Mij Niet Raakte'. Het bevat acht nooit eerder uitgegeven liedjes en drie liveversies van klassiekers als Dag Vreemde Man, Lisa is Lisa en Zal Ik Je Ooit Nog Zien. Zes van de acht nieuwe nummers komen uit de musical Midzomernachtsdroom en werden gecomponeerd en van tekst voorzien door Pieter Verlinden en Rita Van Dievel, de ouders van de bekende VRT-journalistPeter Verlinden.
In 2006 kwam een nieuw album uit met onuitgeven liedjes onder de titel HET BESTE. Opnieuw gebeurde dit onder de projectleiding van Edwin Ysebaert.
In 2008 wint Ann Christy de BelgischeRadio 2 top 1000 met haar nummer De Roos
Free Souffriau werd datzelfde jaar derde in de televoting-wedstrijd 'Zo is er maar één' op Eén met een lied van Ann Christy en startte een project rond nummers van de overleden zangeres. In dat project Free Souffriau zingt Ann Christy zong ze zelf de meeste liedjes en liet zich assisteren door haar man Miguel Wiels, door een orkest en een meisjeskoor (bij twee liedjes) en door Nicole & Hugo. Er was hiervan een heruitzending op Canvas+ op woensdag 5-8-2009
Nadat ze in het najaar van 1963 al het Festival di Castrocaro had gewonnen met het liedje Le strade di notte, won ze op 16-jarige leeftijd samen met Patricia Carli het San Remo-Festival1964 met Non ho l'età. In die tijd plaatste de winnaar zich daarmee voor het Eurovisiesongfestival, waar ze twee maanden later in Kopenhagen namens Italië aantrad. Ze haalde de eerste overwinning voor Italië binnen, in het Verenigd Koninkrijk kwam ze in de top 20 van de hitparade. Aan de zijde van Domenico Modugno won ze twee jaar later opnieuw het San Remo-Festival. Het gebeurde vaker dat een duo won en slechts een van hen naar het songfestival ging. Hiermee bespaarde Gigliola zich een blamage, want het lied eindigde als laatste. Toch werd het in 1974 een grote hit. Datzelfde jaar nam ze ook opnieuw deel aan het songfestival met het liedje Sì. Het was echter het jaar van ABBA en hierdoor moest ze genoegen nemen met de tweede plaats. Haar Engelse vertaling Go haalde in het Verenigd Koninkrijk een plaats in de top 10.
Na de overwinning van Toto Cutugno in Zagreb presenteerde Gigliola samen met genoemde Toto het Eurovisiesongfestival 1991 in Rome. Deze editie staat bekend als het songfestival met de slechtste presentatoren uit de geschiedenis. Naar goed Italiaans gebruik praatten ze voortdurend door elkaar heen en bij de puntentelling kwam het scorebord zelden in beeld. Bovendien herhaalden ze alle punten in het Italiaans, wat het voor niet-Italiaanssprekenden extra irritant maakte.
Heb je je haren al gekamd? Geef antwoord als ik je iets vraag! Ben je doof of zo? Denk maar aan de arme kindjes in Afrika. Straks gaat er nog iemand huilen! Heb je doorgetrokken? Het is hier geen hotel. Ruim je rotzooi op! Handen wassen na het plassen. Praat ik soms tegen een muur?
Blijf uit je neus. Je bed is geen trampoline! Kijken doe je met je ogen. Je kunt van de wc komen, de afwas is klaar. Waag het eens om weg te lopen terwijl ik tegen je praat. En nu is het genoeg! Hoe vaak moet ik dit nu nog zeggen? Wacht maar tot je vader thuiskomt. Niet rennen met een lolly in je mond! Sinterklaas weet alles, hoor.
Hoe weet je nou dat je het niet lekker vindt als je het niet probeert? Heb je je kamer opgeruimd? Lief zijn, hè. Doe die deur dicht! Ben je soms in de kerk geboren? Niet met je natte haren naar buiten, anders word je ziek. Ga je zó naar dat feestje?! Gaat toch lekker buiten spelen, de zon schijnt. Niet rennen in huis. Samen spelen, samen delen. Dit is de laatste keer dat ik je waarschuw!
Ik kan niet gelóven dat je dat echt hebt gedaan. Niet zeuren, groenten zijn gezond. Als de klok slaat, blijven je ogen zo scheel staan. Had jij niet allang in bed moeten liggen? Dit is geen restaurant! Lijk ik soms op een serveerster? Heb je je huiswerk al gemaakt? Ga rechtop zitten. Als ik jouw mening wil, dan vraag ik hem wel. Ik heb het nu al duizend keer gezegd.
Ik zei: doe de deur dicht, niet gooi de deur dicht. Over mijn lijk! Niemand heeft jou wat gevraagd. En nu ben ik het he-le-maal zat! Wat, wil je van huis weglopen? Ik help je wel inpakken. Stop dat niet in je mond, je weet niet waar het heeft gelegen. Je bent precies je vader. Zeg sorry! Nee, dat is geen vis, dat is waterkip. Ik doe dit niet om je te pesten, maar om je te helpen.
Zo zou ik nóóit tegen mijn moeder hebben durven praten. Til je voeten op. Kindjes die vragen, worden overgeslagen. Je moest eens weten wat ík allemaal zou willen. Toen ik jong was, had je dat allemaal nog niet. Hoe laat ben je thuis? Waar ga je naartoe? Met wie ga jij eigenlijk? Niet alleen naar huis fietsen! Als Kevin van de brug springt, spring jij er dan achteraan?
Die sokken wandelen echt niet vanzelf naar de wasmand. Praat niet met je mond vol. Wat is het magische woord? Die kapstok hangt daar niet voor de sier. Doe altijd schoon ondergoed aan voor het geval dat je een ongeluk krijgt. Heb je soms wat aan je benen? Wat je ook gaat vragen: het antwoord is nee. Van een beetje water ga je heus niet dood. Zo praat je niet tegen mij! Zolang je in dit huis woont, ben ik de baas.
Gaat dat maar aan je vader vragen. Ik ben geen taxi. Ik heb je op deze wereld gezet en ik kan je er zó weer vanaf halen. Niet smakken! Heb je niks beters te doen? Je krijgt vierkante ogen van al dat tv-kijken. Het geld groeit me niet op de rug, hoor. Zit niet aan dat korstje te peuteren, anders krijg je een litteken. En nu naar je kamer! Als je je bord niet leeg eet, krijg je ook geen toetje.
Ik tel tot drie... Praat ik soms Chinees? Ik zal altijd van je houden. Nee, ik weet niet waar jouw voetbalschoenen zijn, want ik draag die ze nooit. Durf dat nog eens te zeggen en je mag je mond met zeep gaan spoelen. Haal dat ding van de trap voordat iemand zijn nek erover breekt! Het leven is niet eerlijk. Doe die deur dicht, anders stook ik voor de hele straat. Toen ik zo oud was als jij...
Heb je oma al bedankt voor die mooie gebreide trui? Ik ben de liefste moeder die je hebt. Het geld groeit niet aan de bomen hoor! Dus iedereen mag behalve jij? Kijk maar uit, anders breng ik je terug naar de winkel. Straks als je zelf moeder bent, bedenk je je eigen regels maar. Omdat ik het zeg! Je hébt net gegeten. Niet zo schreeeeuwen! Nee, we zijn er nog niet.
Ben je soms door de wc gezakt? Straks als je wat ouder bent, ga je begrijpen wat ik bedoel. Dat woord wil ik hier in huis nooit meer horen. Zó heb ik je niet opgevoed! Natuurlijk mag je buiten gaan spelen, als je maar eerst je kamer opruimt. Jij bent de oudste, jij zou beter moeten weten. Heb je je tanden gepoetst? De kaboutertjes hebben dit zeker gedaan? Kan me niet schelen dat jij het daar niet hebt gelegd, je moet het gewoon opruimen. Appelmoes is geen groente.
Licht uit! Je hebt niks om aan te trekken? Je kast hangt vol met kleren! "Weettiknie" is géén antwoord. Mes rechts. Ellebogen van tafel. Links, rechts, links gekeken, dan pas oversteken. Je moet wel netjes u zeggen. Honger? Opa en oma hadden honger. Jij hebt trek. Voeten vegen! Kijk me aan als ik tegen je praat.
Als je eerlijk bent krijg je geen straf, maar als je liegt krijg je dubbel. Ik ben de werkster niet! Van proberen kun je het leren. Maak je bed op. Moet ik me soms omdraaien? Doe een lampje aan, anders verpest je je ogen. Wat ?ja?? ?Ja mama? bedoel je zeker. Zit stil! Ik heb niet met je op school gezeten. Werd jou iets gevraagd?
Niet slaan anders krijg je een tik! Plak geen snotjes onder de tafel. Nee, je spoelt niet door het doucheputje. Heb je je sleutel bij je? Volgende keer graag plassen vóórdat we weggaan. Je moet van vóór naar achteren vegen, niet andersom. Maakt niet uit wie er begon, ik maak het af. Blijf van je broertje af! Laat je zusje met rust! Of je worst lust.
Mankeert er wat aan je handjes? Degene die het sloopt, is degene die het koopt. En wat zeg je dan? ?Dankjewel?. Dáárom. Ga met je schoenen van de bank. Waag het niet! Waarom vraag je het me dan? Hadden ze geen klok daar? Hou op! Blijf met je vieze handen van mijn muren af.
Doe nou eens normáál! Lui-ste-ren! Niet je mes aflikken. Waar was je nou? Eerst iets hartigs op de boterham, dan iets zoets. Eet je bord leeg. We blijven aan tafel zitten totdat iedereen klaar is. Houd je grote mond! Welk gedeelte van het woord ?nee? snap je niet? Nog één kusje...
Als ik alles van te voren geweten had... Ga jij maar naar de gang. Heb je soms met je neus gekeken? Het komt allemaal wel goed. Kusje erop, over. Kijk me aan als ik wat zeg. Ik ben geen pakezel! Als grote mensen praten, houden kinderen hun mond. Niks ?ja maar?! Wacht maar tot je later zelf kinderen hebt.
Hussen met je neus ertussen. Ga maar buiten kijken of het gras groeit. Kinderen onder de zes krijgen geen mes Ik heb maar twee handen.
Met harde hand aangespoord door vader en manager Murry Wilson, zelf een weinig succesvolle liedjesschrijver, maakten de jongens muziek in de stijl van The Four Freshmen, waarbij harmonieuze zang de hoofdrol speelde. De single Surfin' uit 1961 werd een hit en was typerend voor de richting die de band de eerstvolgende jaren zou volgen: een combinatie van surfmuziek, een stijl die tot dan toe vooral instrumentaal was geweest, en teksten over surfen, auto's en meisjes. In hoog tempo werden singles en albums uitgebracht. Al Jardine zegt hierover: "The Beach Boys zelf waren onze grootste concurrenten".
Leider van de band was Brian Wilson, die ook de meeste liedjes schreef en die vooral vanaf de derde lp ook een begenadigd producer bleek te zijn. Eind 1964 besloot de verlegen Brian om niet langer live op te treden en zich meer op het schrijven van nummers en het produceren te richten. Zijn vervanger in de liveband was Bruce Johnston. Murry Wilson werd ontslagen, waarmee de artistieke vrijheid voor Brian compleet werd. Naarmate hij de mogelijkheden van de studio meer ontdekte schreef hij complexere muziek, die hij liet spelen door de beste studiomuzikanten. De andere leden van de groep voegden later de vocalen toe.
Pet Sounds
Toen in 1965 The Beatles het album Rubber Soul uitbrachten was dit voor Brian de inspiratie voor Pet Sounds, dat in 1966 verscheen en onlangs door het tijdschrift "Rolling Stone Magazine" werd uitgeroepen tot op-twee-na-beste album ooit. Dit album, dat voor die tijd voor popmuziek ongekend complexe muziek en persoonlijke teksten bevatte, werd ontvangen met lovende recensies maar verkocht in Amerika slechter dan de vorige albums. In Europa nam de populariteit van The Beach Boys er echter flink door toe, en voor het eerst hadden The Beatles serieuze concurrentie in de hitparades. De latere single Good Vibrations, waarvan de opnames zes maanden duurden in zes verschillende studio's, werd een grote hit.
Depressie
Aangemoedigd door dit succes vatte Brian het plan op voor een album dat Pet Sounds in alle opzichten zou overtreffen. Samen met tekstschrijver Van Dyke Parks en een keur aan sessiemuzikanten werkte Brian in de studio aan dit album, Smile geheten, terwijl de band op tournee was. Uren aan muziek werden opgenomen maar slechts weinig nummers werden echt afgemaakt. De negatieve reacties van de andere Beach Boys op de teksten van Van Dyke Parks en de ongekend complexe muziek maakten dat Brian de zin in het project verloor. Wanneer in 1967 The Beatles hun album Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band uitbrachten, nota bene geïnspireerd door Pet Sounds, betekende dit de definitieve nekslag. Smile werd officieel afgelast en Brian raakte in een zware depressie.
Als surrogaat voor Smile verscheen Smiley Smile, dat een aantal Smile-nummers bevatte. De opvolger Wild Honey heeft een heel afwijkend, ongepolijst geluid doordat Brian zich als producer terugtrok en bevat zelfs een aantal pure soulnummers. Vanaf Friends uit 1968 traden de andere leden van de band meer op de voorgrond en bleken, met uitzondering van Mike Love, allen goede songschrijvers te zijn. Hoewel het niveau van Pet Sounds nooit meer gehaald werd wist de band ook met een minimale betrokkenheid van Brian Wilson nog goede albums te maken, weliswaar mede door het afmaken van nummers van Smile. 20/20 is een verzameling singles en overgebleven nummers, waaronder Cabinessence, dat bedoeld was als een van de hoekstenen van Smile. Ook bevat dit album het nummer Never Learn Not to Love waaraan Dennis Wilson zijn naam verbond maar dat in werkelijkheid geschreven was door zijn vriend Charles Manson.
Heropleving
De band maakte een kortstondige artistieke heropleving door nadat ex-journalist Jack Rieley manager van de band werd. Sunflower uit 1970 profiteerde van sterke composities van alle leden, maar werd desondanks het slechts verkopende album sinds de oprichting van de band. Het album Surf's Up uit 1971 wordt tegenwoordig als een hoogtepunt in het oeuvre van The Beach Boys beschouwd, niet alleen vanwege het voor Smile bedoelde titelnummer maar zeker ook door nummers als Long Promised Road, geschreven door Carl Wilson, en Disney Girls van Bruce Johnston. Het door Rieley aangemeten nieuwe imago werpt zijn vruchten af en de band is weer "hip" in de Verenigde Staten.
Bergaf
Bruce Johnston verlaat de band in 1972 uit onvrede over de rol van Rieley. Ten tijde van de albums Carl and the Passions, So Tough (1972) en het in Nederland opgenomen Holland (1973) maakten twee zwarte Zuid-Afrikanen, Ricky Fataar en Blondie Chaplin, deel uit van de band, die daardoor aan dynamiek won. Deze bezetting maakte vooral tijdens optredens grote indruk. Het grote commerciële succes van het verzamelalbum Endless Summer zou in 1974 echter de artistieke teloorgang van de band inluiden. Manager Jack Rieley werd ontslagen en vervangen door Mike Loves broer, Steve, die een terugkeer naar de surfsound voortstond. Fataar en Chaplin verlieten de band; Fataar dook later op als lid van The Rutles, een persiflage op The Beatles. Chaplin maakte sindsdien enkele solo-albums en speelde onder meer met The Band en The Rolling Stones.
Vanaf 1976 ging het met de band verder bergafwaarts, ondanks of misschien juist dankzij de terugkeer van Brian, die kortstondig onder therapeutische begeleiding stond van Eugene Landy. Met veel bombarie, de 'Brian's Back' campagne, werd Brians terugkeer in de band aangekondigd. Brian kon de hoge verwachtingen echter niet waarmaken. Echt goede albums werden er daarna niet meer gemaakt, en het enige artistieke hoogtepunt uit deze periode is Dennis Wilsons soloalbum Pacific Ocean Blue. Dennis Wilson verdronk in 1983, voordat zijn tweede album Bamboo af was. Brian Wilson raakte in de ban van de omstreden psychiater Eugene Landy, die in 1982 opnieuw werd benaderd om Brian te helpen. Landy zou echter diens hele leven gaan beheersen. In 1988 verscheen Brian Wilsons eerste solo-album, waar Landy als medesongschrijver aan mee zou hebben gewerkt. Een dieptepunt was verder de rechtszaak die Mike Love aanspande tegen Brian Wilson over achterstallige auteursrechtenvergoedingen.
Het allerlaatste Beach Boys-album zou Stars and Stripes, Vol. 1 uit 1996 worden, waarop oude successen werden gezongen door beroemde countryzangers en de Beach Boys alleen de achtergrondvocalen verzorgden. Carl Wilsons overlijden aan kanker in 1998 betekende het definitieve einde voor de groep. Mike Love (met de in 1979 terugggekeerde Bruce Johnston) en Al Jardine touren tegenwoordig elk met een eigen band waarmee ze vooral oude successen ten gehore blijven brengen. Brian Wilson werkt sinds 1988 solo. Gesteund door zijn begeleidingsband, met daarin onder andere de leden van de Wondermints, werd Smile alsnog afgemaakt. Tijdens een succesvolle Europese tournee in 2004 werd Smile integraal live opgevoerd. Eind dat jaar verscheen het album ook op cd.
Reuniealbum 2012
In 2012 verscheen voor het eerst sinds 1996 een nieuw studioalbum officiëel van de groep. Het album met de titel That's Why God Made The Radio is in 2011 en 21012 opgenomen n.a.v. het 50-jarig bestaan van de groep. De basissamenstelling van de groep is Brian Wilson, Mike Love, Al Jardine, Bruce Johnston and David Marks. Het van stal halen van Marks is opmerkelijk, omdat hij officiëel slechts twee jaar deel uitmaakte van de groep, van 1962 tot 1963. Het is ook het eerste studioalbum zonder Carl Wilson die in 1998 overleed. Het album is grotendeels geproduceerd door Brian Wilson en behaalde in de VS de vijfde plaats in de Billboard 200.
Kerstmis (veelal zo aangeduid door katholieken), Kerst(feest) (veelal zo aangeduid door protestanten) of het geboortefeest van de Heer is een belangrijk christelijk feest in het kerkelijk jaar.
Het kerstfeest wordt in de westers-christelijke wereld en in sommige Kerken van het Oosters christendom gevierd op 25 december. In die Oosterse kerken die de Juliaanse kalender gebruiken voor de liturgische kalender (zoals de Russisch-orthodoxe Kerk), wordt het 13 dagen later gevierd. In veel streken zijn er tevens speciale vieringen op de avond ervoor (kerstavond, middernachtsmis) en/of op de dag erna. In West-Europa wordt 25 december als Eerste Kerstdag en 26 december als Tweede Kerstdag beschouwd.
Het feest is in grote delen van de Westerse wereld in hoge mate geseculariseerd en veel elementen in de wijze waarop men Kerstmis viert gaan terug op prechristelijke en Germaanse tradities.
Hoewel Pasen theologisch gezien veel belangrijker is, wordt buiten de Liturgie het Kerstfeest in het Westen veel nadrukkelijker gevierd. In het christelijke Oosten is ook buiten de Kerk het Paasfeest belangrijker en speelt daarnaast het feest van Epifanie een belangrijkere rol.
Oorsprong
De Germanen vierden rond Midwinter (21 december) reeds midwinter- of joelfeesten (winterzonnewende) waarbij het boze werd verjaagd en het licht werd begroet. In de Scandinavische talen heet Kerstmis tot op vandaag jul.
In de vierde eeuw zorgden keizer Constantijn de Grote en de bisschoppen van de uit vervolging bevrijde vroege Kerk ervoor dat Kerstmis op 25 december zou worden gevierd. Op deze datum werd rond de Middellandse Zee tot dan toe de zonnegod vereerd onder vele verschillende namen zoals Ra in Egypte en Helios in Griekenland. In het late Romeinse Rijk was dit vooral de zonnegod Sol Invictus (=de onoverwinnelijke zon). Omdat Jezus het Licht van de Wereld genoemd werd (zie Joh. 1), zou Constantijn I - volgens bepaalde auteurs - hebben besloten dat de geboorte van Christus op deze dag gevierd zou moeten worden. Bovendien - en dit feit is invloedrijker geweest bij de opkomst van de viering van de geboorte van Christus als kerstmis - waren de dagen rond 25 december reeds de vrije feestdagen der saturnaliën.
De geboorte van Jezus nam in de kerkelijke kalender daarvoor geen bijzondere plaats in, hoewel ze wel gevierd werd, en tot op de dag van vandaag geldt Pasen in het christendom eigenlijk als veel wezenlijker dan Kerstmis. Jezus werd volgens het evangelie aan het einde van het Joodse (of Romeinse) jaar geboren, maar door de kalenderwijzigingen en de verschillen in tijdrekening, wordt de overzetting niet zeer accuraat geacht, te meer, daar ook melding gemaakt wordt van kudden schapen in lagere (en dus warmere) velden rond Bethlehem. Het weiden van schapen in Palestina is rond 25 december thans weliswaar zeldzaam in Noord-Europa, maar toentertijd niet geheel onmogelijk - de schapen die voor de offerdienst in de Joodse tempel gefokt werden, graasden het hele jaar door, ook in de omgeving van Bethlehem (Beth Lechem- huis van het brood). Bovendien is de maand december in Palestina niet zo koud als in Duitsland of Engeland. De datum is dan ook niet met zekerheid als niet-authentiek te bestempelen, want uit de oude christelijke liturgieën - die van vóór de vierde eeuw - stamt reeds de viering van Epifanie (6 januari) in dezelfde wintertijd. Sextus Iulius Africanus noemt de geboorte van Christus als vallende op 25 december, in een van zijn geschriften gedateerd op 221 n. Chr.
De aansprekende thematiek en de reeds bestaande tradities hebben Kerstmis echter tot het voornaamste feest in het jaar gemaakt. De huidige tradities rond het kerstfeest zijn van land tot land verschillend, zoals ze ook lang niet allemaal even oud zijn. Duidelijk is dat de Amerikaanse volkse en commerciële kerstgewoonten, in het kader van de voortschrijdende globalisering, overal elders doordringen, ook in Nederland.
Het woord 'Kerstmis' betekent eigenlijk 'Christus-mis', omdat dit feest gewijd is aan de geboorte van Jezus die de christus (de gezalfde) wordt genoemd. Het woord 'kerst' is uit het woord christus ontstaan; zo betekent "kerstenen" bijvoorbeeld "christelijk maken". De Mis is de christelijke viering van het offer van de Eucharistie, waarin aan het einde van de dienst gezegd of gezongen wordt "Ite Missa est" (vert. Gaat het is de heenzending of: Gaat het offer is voltrokken).
Op kerstavond en eerste kerstdag vindt er in veel kerken een kerstnachtdienst plaats. Het is vaak een van de drukste kerkdiensten van het jaar in vele kerken.
Kersttoespraak
Op Eerste kerstdag houden diverse staatshoofden en monarchen een kersttoespraak die vaak uitgezonden wordt op radio en televisie. Tegenwoordig ook op internet te zien. In Nederland leest koningin Beatrix vanuit Huis Ten Bosch een kerstboodschap voor. Ook de Paus in Rome houdt bij de Sint-Pietersbasiliek een kersttoespraak, geeft zijn zegen en wenst iedereen een zalig kerstfeest in meer dan zestig verschillende talen.
De kerstster is rechtstreeks terug te voeren op het kerstverhaal, zoals dat in het evangelie van Matteüs wordt beschreven. De Ster van Bethlehem gaf de plaats aan waar de Koning der Joden geboren zou zijn. De drie wijzen zouden volgens Matteüs deze ster volgen om via koning Herodes het kindje Jezus te bezoeken om deze geboorteplaats vervolgens te openbaren aan Herodes zodat het kindje gedood kon worden. De wijzen kwamen niet terug naar Herodes, dus gaf deze de opdracht tot de Kindermoord van Bethlehem opdat de geprofeteerde Messias hierbij zou omkomen. De Verlosser van het joodse volk zou immers als aangekondigde koning heersen, en Herodes achtte dit een bedreiging van zijn invloed. Hiermee is de kwaadschikse herkomst van deze ster theologisch bepaald.
Het ontsteken van kaarsen en ander licht heeft overigens evenzeer met oude pre-christelijke midwintertradities te maken. Ook als plant is de Euphorbia pulcherrima bekend als kerstster vanwege de rode bloemen die lijken op een ster.
Een directe verbeelding van het kerstverhaal vormen de kerststallen die met name in katholieke landen worden vervaardigd. Deze zijn van uiteenlopende materialen en grootte. Ook kerststallen met levende personen en dieren komen voor. De aanwezigheid van de os en de ezel in de stal heeft geen bijbelse oorsprong. Ze werden erbij geplaatst omwille van de zin uit het Oude Testament waar de profeet Jesaja zegt: De os en de ezel kennen beter hun Meester dan Israël. Die van de herders met hun schapen is wel op het evangelie gebaseerd, evenals als die van de drie Wijzen uit het oosten (zie ook Driekoningen & Mat. 2:1-18) . Het decor van het kerstverhaal is dikwijls aangepast aan de plaatselijke omstandigheden. In Nederland en België betekent dat een winterse, barre omgeving. Overigens kan het in het Heilige Land ook sneeuwen en vriezen, hoewel het eerder zeldaam is.
Stal of grot?
De kerststal is een idee van Franciscus van Assisi die in 1223 op het idee kwam een levende kerststal in het dorp Greccio (Italië) op te zetten. Het idee komt voort uit de vertalingen van het evangelie van Lucas, waarin staat dat Jezus in een kribbe gelegd werd, omdat er geen plaats was in de herberg. De plaats van een kribbe is de stal, wat een logische keuze lijkt als de herberg zelf vol is. Vooral katholieke gezinnen halen met Kerstmis het stalletje van zolder.
Een andere traditie laat de geboorte plaatsvinden in een grot. Dit gegeven gaat terug op Justinus de Martelaar (± 150 na Christus) die schreef: "Omdat er voor Jozef niets te vinden was om de nacht door te brengen, ging hij maar zolang een grot binnen dichtbij Bethlehem". Justinus baseert zich op Jesaja (33,16): "Hij zal wonen in een hoge spelonk van een sterke rots". Deze zin betrekt Justinus op Jezus. Wie een grot maakt van rotspapier, volgt Justinus.
Hoewel de tradities duidelijk verschillen, zijn hun afkomsten niet noodzakelijk in tegenspraak. In het Nabije Oosten werden in die tijd en later grotten inderdaad als stal gebruikt: er bestonden zelfs hele woonhuizen en zelfs dorpen die in rotsen uitgehakt waren.
Voor de tijd van Franciscus waren de afbeeldingen van het kersttafereel vaak tweedimensionaal en was het gebruikelijker de omgeving als grot af te beelden.
De kerstboom (een spar, en geen dennenboom) gaat terug op een vruchtbaarheidssymbool. Over de ouderdom van het gebruik als kerstboom lopen de bronnen zeer uiteen. Waarschijnlijk hadden reeds de Germanen voor de kerstening rond de tijd van winterzonnewende (het joelfeest of Yule) een altijd groene boom in huis of op het erf. Vanwege deze heidense wortels heeft de Rooms-katholieke Kerk de boom lange tijd geweerd uit het christendom.
Luther verklaarde begin zestiende eeuw de kerstboom tot symbool van de geboorte van Jezus. Eerst stond de boom alleen nog in de kerken; eind 19e eeuw haalde men hem, allereerst in protestantse landen, alsnog de huiskamer binnen.
De kerstboom herinnert de christen volgens Luther aan de boom in het paradijs; de kerstboomballen aan de vruchten waarvan Adam en Eva aten. De piek in de boom staat voor de ster die de Wijzen de weg wees naar de geboorteplaats van Jezus; soms wordt de piek daarom door een ster vervangen.
De katholieken gaven eerder aan de kerststal, eventueel met groene versieringen, de ereplaats in huis, pas sinds 1982 staat er in het Vaticaan ook een kerstboom. Protestanten weerden echter in het algemeen de beelden van de kerststal, vanwege hun beeldenverbod, vandaar had de kerstboom bij hen meer succes. Overigens bestond er rond de voortdurend groene naaldboom in de warmere, zuidelijke katholieke landen ook geen voorgeschiedenis of heidense folklore zoals in de Germaanse noordelijke landen.
De kerstboom wordt versierd met kaarsen, slingers, engelenhaar en kerstballen. In verband met brandpreventie is er ook speciale kerstboomverlichting in zwang gekomen, bestaande uit kleine elektrische lampjes in plastic behuizing.
De kerstboom wordt thans ook wel theologisch geïnterpreteerd als voorafbeelding van het hout van het kruis van Christus' lijden en offerdood; daarnaast wordt met het groene hout verwezen naar de kribbe en het eeuwig leven dat door Jezus bewerkstelligd en verdiend werd, volgens de christelijke opvatting.
Kerstversieringen
Naast de kerstboom zijn er tal van kerstversieringen, die buitens- en binnenshuis opgehangen kunnen worden zoals een kerststuk of een guirlande op een schouw bij de open haard, langs de voordeur of trap. Zij kunnen bestaan uit kaarsen of lampjes, kerstballen, hulsttakken etcetera. Ook het plaatsen van een kerstdorp wordt steeds populairder.
Ook zet men vaak een glazen kaarsenhouder met een waxinelichtje neer om het gezellig te maken in de donkere dagen voor Kerstmis. Op veel plaatsen wordt openbare kerstverlichting gehangen, vooral bij een winkelcentrum, in een winkelstraat of op een plein.
Father Christmas in het Verenigd Koninkrijk
De Kerstman en zijn geschenken
Het geven van geschenken rond Kerstmis gaat terug op oude tijden, maar in Nederland was lange tijd vooral het sinterklaasfeest het geschenkenfeest. De Kerstman leek eind twintigste eeuw Sinterklaas te gaan verdrijven. Zover is het niet gekomen, maar velen geven elkaar (ook) met Kerstmis geschenken. Deze gewoonte heeft geleid tot kritiek dat het feest al te commercieel zou zijn geworden. In veel bedrijven is het kerstpakket een traditioneel bedankje voor het werk verricht in het afgelopen jaar.
De Kerstman is een afstammeling van Sinterklaas en wordt ook in verband gebracht met kabouters (Nisse of Tomte), zoals Sinterklaas op Sint Nicolaas, bisschop van Myra, teruggaat. Het Sinterklaasgebruik is meegenomen door emigranten naar Amerika. In Amerika werd Sinterklaas Santa Claus. De Kerstman heeft ongeveer dezelfde gebruiken als Sinterklaas, zoals cadeautjes geven, een lange baard en een rood pak, maar hij is inmiddels ontdaan van alle religieuze symboliek.
De Kerstman ontstond in de ons bekende vorm in de Verenigde Staten, eind negentiende eeuw en raakte door de reclame van Coca-Cola wereldwijd verspreid. Zo kan het zijn dat in beeltenissen de Kerstman nog een groen pak droeg, terwijl de Amerikaanse Santa Claus tegenwoordig uitsluitend rode met witte kleding draagt (zoals het logo van Coca Cola). Santa Claus heeft nog wel een (vliegende) arrenslee getrokken door rendieren en wordt geholpen door elfjes op de Noordpool.
In vele landen heeft de commerciële kerstman (Santa Claus) de oorspronkelijke Kerstman echter niet verdrongen, denk aan de Joulupukki in Scandinavië of Father Christmas in Engeland. Hier zijn voorchristelijke elementen nog duidelijk in het kerstgebruik aanwezig. Het is ook zeker niet zo, dat de kerstman over de hele wereld verspreid rood met witte kleding draagt. De Kerstman draagt in veel landen nog blauwe, gouden of groene (of nog een andere kleur) kleding.
Christkindl
In Oostenrijk en Duitsland komt niet de Kerstman maar het Christkind (Christuskind). Deze brengt op 24 december cadeautjes. Het Christkind is door Maarten Luther uitgevonden[bron?] omdat hij niet aan de heilige verering mee wilde doen waar het Sinterklaasfeest naar verwijst. Opvallend is dat tegenwoordig juist alleen in het katholieke gedeelte Christkind wordt gevierd[bron?]. Terwijl de oorspronkelijke gedachte was dat het Christuskind geschenken geeft zoals Hij dat ook met zijn leven heeft gedaan, heeft de laatste 50 jaar de figuur van het Christkind een gedaanteverwisseling meegemaakt. In plaats van het onzichtbare Christus-kind is het geworden tot een engelachtige figuur. De laatste jaren heeft Christkind te lijden onder de aanhoudende amerikanisering van de Kerstman. Zodoende is er een vereniging pro Christkind ontstaan die de Kerstman wil bestrijden.
Kerstmuziek
Net als het in Scandinavië bekende Luciafeest (zie foto) heeft Kerstmis zijn eigen repertoire
Met kerst wordt er vaak speciale kerstmuziek uitgebracht. Soms worden daarbij geluiden gebruikt die het beeld van een arrenslee moet oproepen (rinkelende bellen, etc.). De muziek kan bijvoorbeeld een kinderkoor zijn of popmuziek, maar ook Latijnse zang.
Enkele voorbeelden van traditionele christelijke kerstliederen:
"Stille Nacht, Heilige Nacht", hier bestaan meerdere versies van.
Naast liedteksten zijn er ook veel gedichten te vinden over Kerstmis. Sommige met een hoog gehalte aan romantiek en sentimentaliteit, andere meer literair van aard. Twee recente bloemlezingen zijn: Zoals nog nooit een ster (2001) van Rien van den Berg en Een kind met de ogen van God (2005) van Inge Lievaart.
Kerstlekkernijen en -gerechten
Een kerstdiner is vaak een feestelijke en uitgebreide avondmaaltijd, die vaak samen met familie genuttigd wordt rond en tijdens kerstmis. Het vleesgerecht kan fazant of kalkoen zijn, maar ook konijn of ree.
In de Verenigde Staten geldt daarentegen Thanksgiving Day als de dag waarop kalkoen gegeten wordt. Die dag is enigszins te vergelijken met de Biddag en Dankdag voor Gewas en Arbeid in Nederland en België, maar daar wordt dat niet met een uitgebreide maaltijd gevierd.
Kerstuitjes
Een bezoek aan een kerstmarkt wordt vaak gedaan om in een soort kerststemming te komen. Zowel in Nederland als in Duitsland worden er vele georganiseerd. Voor versieringen bezoekt men vaak een tuincentrum.
Rond Kerstmis worden diverse kerstcircussen in Nederland gehouden. Veel mensen met (jonge) kinderen brengen een bezoek aan een kerstcircus, het is een geliefde familiegebeurtenis. Ook populair zijn kerstborrels en kerstconcerten.
In Engeland, de Verenigde Staten en Frankrijk hangt men een maretak op in huis. Deze altijd-groene epifyt is het symbool van vriendschap en vruchtbaarheid. Een meisje dat per ongeluk onder de maretak staat, mag door een jongen worden gekust. En andersom natuurlijk.
In Rusland en andere Oosters-orthodoxe landen in Oost-Europa heeft men in plaats van de kerstman Vadertje Winter, die in de tweede helft van de twintigste eeuw gelijk is gemaakt aan de "coca-colakerstman". Oorspronkelijk werd Vadertje Winter door de communistische overheden verspreid als atheïstisch folkloristisch alternatief voor de orthodoxe kerstviering. Ook wordt kerstmis daar 13 dagen later gevierd, omdat in Rusland tot 1917 in plaats van de Gregoriaanse de Juliaanse kalender werd gebruikt. De Juliaanse kalender bepaalt nog altijd het Russische kerkelijk jaar.
Spelling
Volgens het Groene Boekje krijgt Kerstmis als feest een hoofdletter; de mis die op kerstavond wordt opgedragen, de kerstmis, krijgt geen hoofdletter. Ook alle samengestelde en afgeleide vormen krijgen een kleine letter: kerstfeest, kerstavond, kerstgeschenk, kerstboom, kerstbal, kerstman, kerstkind, kerstdiner en kerststal.
Kerstwensen
De typische katholieke kerstwens is het "Zalig Kerstfeest" of "Zalige Kerstmis". Protestanten, maar ook niet-gelovigen, brengen vaker met de minder gedragen woorden "Prettige kerstdagen" of "Fijn kerstfeest" hun kerst- en seizoenswensen over. Andere protestantse groepen gebruiken ook de meer gedragen tekst "Gezegend Kerstfeest". Deze spreuken kunnen ook worden aangetroffen op kerstkaarten.
Ik ben Rudy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Rud.
Ik ben een man en woon in Wetteren () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 13/07/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Humor en mooie meiden..... .
Ik ben Rudy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Rud.
