De Pussycat Dolls is een vijfkoppige vrouwelijke burleske dans revue-groep uit Los Angeles, Californië, met een tweede groep in Caesars Palace in Las Vegas. De groep werd opgericht door choreograaf Robin Antin in 1995.

Achtergrondinformatie

Oorsprong

Een groot aantal bekende artiesten heeft gastoptredens verzorgd met de groep. De danseressen treden op in lingerie en ouderwetse pin-up kostuums maar er is geen naaktheid of seks in hun optredens. De groep werd in de Verenigde Staten populair en verscheen in tijdschriften, televisie specials voor MTV , VH1 en TMF, reclamecampagnes en films. Carmen Electra is de meest naar voren tredende danseres in veel van deze tijdschriftartikelen en televisieoptredens, en trad met de Pussycat Dolls het vaakst op het podium op. Nicole Scherzinger (aka Nicole Kea), een voormalig lid van de Amerikaanse Popstars winnaars Eden's Crush, is nu de lead singer. Andere voormalige en tegenwoordige leden van de groep zijn Ashley Roberts, Jessica Sutta, Melody Thornton en Kimberly Wyatt. Carmit Bachar is inmiddels uit de groep.

Muzikale doorbraak

PCD

In 2005 brachten ze hun eerste single "Don't Cha" uit, een samenwerking met rapper Busta Rhymes en oorspronkelijk opgenomen door Tori Alamaze. Ze brachten hun debuutalbum PCD op 13 september 2005 uit. Het album bevat tracks geproduceerd door will.i.am, Timbaland, Rich Harrison, Polow da Don, en Ron Fair. Tweede single was "Stickwitu" en will.i.am produceerde en rapte op de derde single "Beep".

Ze schreven Nederlandse popgeschiedenis op 8 april 2006, toen "Beep" steeg van nummer 5 naar nummer 2 in de Nederlandse Top 40. Hiermee is PCD de eerste act die ooit met hun eerste drie singles op nummer 2 bleven steken. De vervolgsingle "Buttons" werd aangepast speciaal voor de single-release en een rap van Snoop Dogg werd toegevoegd. De clip deed veel stof opwaaien, omdat de dames te sexy gekleed zouden zijn. Desondanks hadden de Pussycat Dolls weer een hit te pakken met het nummer, die in Nederland de 6e plaats in de Top 40 bereikte. In de late zomer van 2006 werd in de Verenigde Staten de door Timbaland geproduceerde "Wait a Minute" uitgebracht op single, terwijl voor Europa en een aantal Aziatische landen "I Don't Need a Man" werd gekozen met nummer 4 als piekpositie in de top 40. "Wait a Minute" werd als zesde single in Nederland uitgebracht.

Op 24 juni 2006 stonden The Pussycat Dolls in een uitverkochte Heineken Music Hall in Amsterdam. Van hun debuut-cd PCD wisten de Dolls wereldwijd maar liefst 5 miljoen exemplaren te verkopen.

Op 6 maart 2007 werd in de Verenigde Staten het televisieprogramma Pussycat Dolls Present: The Search for the Next Doll uitgezonden. In een acht weken-durend programma beoordeelde een jury een groep jonge vrouwen op hun zang- en danskwaliteiten. De 19-jarige Asia Nitollano kwam als winnaar uit de bus en zou onderdeel worden van de groep. Ze zong mee in het nummer "Double the Trouble". Inmiddels is bekend geworden dat Asia er zelf voor gekozen heeft om een solo-carrière te beginnen, zonder de Pussycat Dolls.

Doll Domination

Halvewege de zomer van 2008 kwam de groep terug met het nieuwe album Doll Domination en de bijbehorende leadsingle "When I Grow Up". De verwachtingen waren hooggespannen na het succes van PCD-singles, maar daar kon het matig aan voldoen. Het behaalde nog de 9e plek in de Amerikaanse Billboard Hot 100, maar in Nederland kwam het niet tot de de top 20, waardoor het de keten van verbrak. Tweede single "Watcha Think About That" was een samenwerking met Missy Elliott. Het werd echter niet goed opgevangen door de Amerikaanse radiostations die liever "I Hate This Part" draaiden. Het kwam niet tot een wereldwijde release voor "Whatcha Think About That" vanwege het gebrek aan succes en vrij snel werd "I Hate This Part" definitief aan de radiostations geleverd die wel een internationale release kreeg. Het werd een hit en zorgde voor een opleving van de albumverkopen, een bron van zorgen bij de platenlabel. In januari 2009 bracht de groep in samenwerking met de Indiase singer-songwriter en producer A. R. Rahman het nummer "Jai Ho! (You Are My Destiny)" uit, een heruitgave van "Jai Ho" uit de film Slumdog Millionaire. Het nummer deed het boven de verwachtingen goed en de label besloot vervolgens Doll Domination onder een 2.0 versie opnieuw uit te brengen met dit nummer als leadsingle. De heruitgave staat gepland voor een mei of juni release. "Hush Hush; Hush Hush" is de volgende globale single.2010-heden: audities voor nieuwe bezetting

Het derde album kwam uiteindelijk nooit uit, want geen jaar later maken de Dolls één-voor-één bekend de groep te verlaten, op Scherzinger na. De Dolls wilden graag verder met een solocarrière al maakt Wyatt er geen geheim van dat de Dolls het gedrag van Scherzinger ook zat waren. Scherzinger zou namelijk haar vocals en leads niet willen delen met de andere Dolls. Antin ging opzoek naar nieuwe Dolls. Op 24 mei trad Scherzinger samen met Kherington Payne, Vanessa Curry, Rino Nakasone-Razalan en Jamie Lee Ruiz op als de nieuwe groepsformatie. Hoewel deze groep een aantal optredens gaf, verlaat uiteindelijk Scherzinger de groep aan het einde van 2010 voor een solocarrière.

In maart 2011 bevestigde Antin dat zij audities zou houden om nieuwe meisjes te vinden om de gestopte leden van de groep te vervangen. In juli 2011 bevestigde ze dat de nieuwe samenstelling klaar was en dat ze aan het werk was samen met de dames. Ze bevestigde ook dat alle leden zouden gaan zingen, wat bij de oude groep niet het geval was. Op 16 september 2011 werd bekendgemaakt dat de leden gekozen worden via een reality serie. Wat uiteindelijk nooit gebeurd, want de Dolls worden gewoon zonder een reality serie gekozen.

In oktober 2011 werd op hun officiële Facebookpagina bevestigd dat Lauren Bennett (voormalig lid Paradiso Girls) en Vanessa Curry (voormalige Lakers Girl) twee van de nieuwe leden waren.^[3] Later die maand werden er foto's gepubliceerd van de officiële nieuwe groep bestaande uit Bennett, Curry en Kristal Smith, Tiffany Zavala, Kia Hampton en Paula van Oppen. Zij waren de studio in gegaan om te bekijken wat de sound was en wat ze wilden. Nog voor de jaarwisseling namen de Dolls in de studio een reclamefilmpje voor de Super Bowl op. De spotje zou als een soort perspresentatie moeten dienen. Opeens bestonden de Dolls uit Bennet, Curry, Van Oppen en Chrystina Sayers (uit Girlicious) en Erica Jenkins. Wat er met Smith, Zavala en Hampton was gebeurd, is onbekend. In april 2012 verliet Sayers alweer de groep en werd in juli 2012 weer een nieuwe samenstelling gepresenteerd bestaande uit Bennett en Van Oppen, met de nieuwe leden Natalia Mejia (uit Girlicious), Amanda Branche en Natasha Slayton. Een maand later was Branche alweer vervangen door X Factor-kandidaat Simone Battle. In november van dat jaar werd Mejia door haar onverwachte zwangerschap vervangen door Emmalyn Estrada. Mejia kon haar zwangerschap niet delen met de Pussycat Dolls, al zei Antin dat Mejia altijd kon terugkeren in de groep als zij er klaar voor was.

Cher, (geboren Cherilyn Sarkisian LaPiere (El Centro, 20 mei 1946), is een Amerikaans zangeres en actrice van Armeense afkomst.

Cher werd geboren in El Centro, Californië. Ze werd bekend van het rock-'n-rollduo Sonny & Cher, samen met haar toenmalige echtgenoot Sonny Bono. Ook maakte ze toen al solo-opnamen. Sonny en Cher scheidden in 1975. Cher hertrouwde later met rock-'n-rollzanger Gregg Allman, en scheidde weer in 1979. Later volgden relaties met bassist Gene Simmons van Kiss en gitarist Les Dudek. Ze heeft twee kinderen, Chastity Bono en Elijah Blue Allman.

Behalve zangeres is Cher ook actrice. Ze speelde onder meer in de films Mermaids, Silkwood, Mask, Suspect, Tea with Mussolini en Moonstruck. Voor de laatste film ontving ze in 1988 een Oscar voor beste actrice.

Als zangeres scoorde Cher in 1993 nog een grote hit met een heruitgave van I got you babe, samen met het tekenfilmduo Beavis and Butt-head van MTV. Begin 1999 behaalde ze de eerste plaats met het nummer Believe.

Brigitte Bardot in 1968

Brigitte Bardot in 2002

Brigitte Bardot, ook wel BB genoemd, (Parijs, 28 september 1934) is een Frans fotomodel, actrice en zangeres. Als "stoeipoes" wordt ze beschouwd als de belichaming van de jaren '50.

Bardot, een dochter van een industrieel Louis Bardot, werd op het conservatorium van Parijs tot klassiek balletdanseres geschoold. Ze begon met modellenwerk toen ze 15 jaar oud was. In 1952 was ze voor het eerst te zien op het witte doek in Le Trou Normand. In hetzelfde jaar trouwde ze op 18-jarige leeftijd met regisseur Roger Vadim. Ze scheidde in 1957 van hem en trouwde later met acteur Jacques Charrier (1959-1962), de Duitse miljonair Gunther Sachs (1966-1969) en de Franse, extreemrechtse politicus Bernard d'Ormale (1992-heden).
Bardot heeft ook beruchte relaties gehad met Serge Gainsbourg (zanger), Sacha Distel en Jean-Louis Trintignant (acteur).

Brigitte Bardot heeft in totaal 48 films gemaakt. Haar internationale doorbraak kwam in 1956 met Vadim's "Et Dieu créa la femme", waarin ze het weesmeisje Juliette speelt. De film veroorzaakte een sensatie in de USA, en katapulteerde Bardot naar wereldfaam.

Brigitte Bardot was op haar best in lichte komedies, waarvoor ze een merkbaar acteertalent bezat. Een goed voorbeeld hiervan is 'Une Parisienne' uit 1957, naar Bardot's zeggen een van haar weinige films waar ze trots op is.

Naast haar films heeft Brigitte tijdens haar film-carrière ongeveer zestig lichte populaire liedjes opgenomen. Hoewel ze als zangeres nooit die erkenning heeft ontvangen die ze met haar films kreeg, werden haar liedjes in de handel gebracht. Beroemd zijn haar drie televisie-shows uit de jaren zestig, waarin een aantal van deze liedjes met een bijpassend filmpje werden vertoond.

Uit de honderden foto's van de filmster Brigitte Bardot behoren die van beroepsfotograaf Sam Levin speciaal genoemd te worden. Met name in het begin van Brigitte's carrière hebben Levin's foto's belangrijk bijgedragen aan haar imago van sensualiteit en lichte immoraliteit. Eén van deze opnames toont Bardot in een witte corset, van achteren gefotografeerd. Naar verluidt verkocht de ansichtkaart met deze foto in Parijs rond 1960 beter dan ansichtkaarten van de Eiffeltoren.

Sinds de jaren '70 doet Bardot veel werk als dierenrechtenactiviste. Ook maakt zij zich sterk voor het behoud van de natuur van het schiereiland achter St. Tropez. Haar controversiële en openhartige meningen over zaken als immigratie, de islam en homoseksualiteit hebben haar reputatie in de loop der jaren sterk beïnvloed.

Ze heeft één kind, Nicolas-Jacques Charrier (geboren in 1960).

Françoise Hardy

Françoise Hardy (Parijs, 17 januari 1944) is een Franse zangeres en actrice.

Biografie

Françoise Hardy tekende haar eerste contract met het platenlabel Vogue in november 1961. In april 1962, kort nadat ze eindexamen had gedaan, verscheen haar eerste album Oh oh Chéri, met het titelliedje geschreven door Johnny Hallyday's schrijfduo. Het nummer Tous les garçons et les filles werd een groot succes en er werden er 2 miljoen van verkocht. Ze had lang haar en droeg meestal jeans met een leren jasje en begeleidde zichzelf op de gitaar. De internationale impact van Tous les garçons et les filles, alsmede die van Hardy's uiterlijk en presentatie leidde ertoe dat de zangeres medio jaren zestig door sommigen werd gepresenteerd als 'Frankrijks antwoord op the Beatles'.

Hardy zong soms in het Engels, Italiaans, Spaans, en Duits. In 1963 vertegenwoordigde ze Monaco bij het Eurovisie Songfestival met L'amour s'en va en bereikte de vijfde plaats. In 1968 ontving ze de Grand Prix du Disque Académie Charles Gros.

In 1981 trouwde ze met haar oude viend en collega Jacques Dutronc, met wie ze al een zoon had, Thomas Dutronc (1973). In mei 2000 had ze een comeback met het album Clair Obscur. Haar zoon speelde gitaar en haar man zong het duet Puisque vous partez en voyage. Iggy Pop en Étienne Daho deden ook mee. Ze woont tegenwoordig in de buurt van Parijs.

Boek

In 2008 bracht Françoise Hardy een autobiografie uit: Le désespoir des singes ... et autres bagatelles. Uitgegeven door Robert Laffont, Parijs. ISBN 978-2-221-11163-5.

Bekendste liedjes

• Tous les garçons et les filles (1962)
• J'suis d'accord (1962)
• L'amour s'en va(1963)
• Only friends / Ton meilleur ami" (1964)
• All Over The World (Dans Le Monde Entier (1965)
• l'amitie (1966)
• Voila(1967)
• Comment te dire adieu (1968, Tekst van Serge Gainsbourg)

Trivia

• Bob Dylan bracht in 1964 het album uit met de naam Another Side Of Bob Dylan. Op de voorkant van het album staat een gedicht geschreven waarin Dylan aan Hardy refereert.
• Haar lied l'amitie wordt gespeeld in de Franse film The Barbarian Invasions (Les Invasions barbares) van regisseur Denys Arcand. De film won een Academy Award in 2003 voor beste buitenlandse film.
• Tous les garçons et les filles wordt afgespeeld in de Britse film Metroland (1997)

De Dijk in 2008

De Dijk is een Nederlandse band uit Amsterdam, die al sinds begin jaren '80 Nederlandstalige popmuziek maakt. Hun stijl is te omschrijven als een mix van soul, blues en rock. De groep is genoemd naar de Amsterdamse Zeedijk.

De band, opgericht in 1981, bracht zijn eerste album uit in 1982. De band was, voordat de naam "de Dijk" in beeld kwam, bekend onder de naam Stampei.

Eind 1987 ontving de band de Zilveren Harp, de prijs voor veelbelovende Nederlandse artiesten. Met de LP Niemand in de Stad vestigde de Dijk haar naam doordat er 100.000 van werden verkocht. In 1993 werd de band bekroond met een Gouden Harp, de onderscheiding wegens "grote verdiensten voor de Nederlandse lichte muziek". Hun live cd was goed voor platina. Ook de cd Blauwe Schuit deed het goed; platina en deze mochten ze van Joe Cocker ontvangen. Op 14 februari 2005 werd aan De Dijk de Edison Oeuvreprijs toegekend. In 2006 werd het vijfentwintigjarig bestaan van de band gevierd met een optreden in Ahoy Rotterdam, een cd en dvd en een verrassingsoptreden in Paradiso. In 2007 nam trompettist Peter van Soest de plaats in van de vertrokken Mike Booth. In 2009 won de band de Popprijs voor 2008.In 2010 kwam het album Hold On Tight uit, in samenwerking met de inmiddels overleden Solomon Burke, in 2011 gevolgd door Scherp de Zeis

Leden

Vaste leden van de groep zijn:

• Huub van der Lubbe (zang)
• Antonie Broek (drums)
• Nico Arzbach (gitaar)
• Hans van der Lubbe (bas)
• Pim Kops (toetsen)

met de Hot Niewendijk Horns bestaande uit:

• Roland Brunt (tenorsax)
• Peter van Soest (trompet)

en (tevens co-producer):

• J.B. Meijers (gitaar)

Vroeger werd de band ondersteund door de Hot Haarlemmerhout Horns daarvan waren Mike Booth uit Hamilton, New Zealand en Roland Brunt lid.

Nathaniel Adams Coles (Montgomery, 17 maart 1919 - Santa Monica, 15 februari 1965) was een Amerikaans jazz-zanger, pianist en songwriter.

Nat "King" Cole zoals hij meestal genoemd wordt, werd in Montgomery, Alabama geboren en is de vader van zangeres Natalie Cole en broer van zanger Freddy Cole. Cole wordt algemeen beschouwd als de beste mannelijke vocale jazz- en balladvertolker van de jaren vijftig en zestig.

Op vierjarige leeftijd verhuist het gezin naar Chicago. Nats vader is slager en diaken in de True Light Baptist Church. De jonge Nat wordt door zijn moeder, die organiste was in de kerk, gestimuleerd om muziek te gaan studeren. Vanaf zijn twaalfde jaar bespeelt ook Nat het kerkorgel en zingt hij kerkliederen. Zijn echte interesse gaat echter al snel uit naar de jazzmuziek. Zijn ouders kunnen de belangstelling voor de jazzmuziek niet echt waarderen. Jazz wordt immers in de nachtclubs gespeeld. De oudste broer van Nat, Eddie heeft dan al een bekende jazzband, de 'Rogues of Rhythm'.

In het jaar 1936 vertrekt Nat naar Los Angeles, en geeft van 1936 tot 1945 zijn naam aan The King Cole Trio (in eerste formatie met Oscar Moore en Wesley Prince). In 1943 neemt hij het nummer 'Straighten Up and Fly Right' op, dat z'n eerste nationale hitsong wordt. Het nummer is gebaseerd op één van z'n vaders preken en op een bekend zwart volksverhaal. Cole wordt door zijn trio-opnamen als één van de groten uit de jazzwereld beschouwd.

Vanaf 1945 besluit Nat zijn bijzondere stem ook buiten de jazz te laten horen. Hij ontwikkelt zich meer en meer als (jazz)balladzanger. Zijn herkenbare stem zorgt voor een miljoenenomzet bij platenmaatschappij Capitol. Cole is de superstar van de jaren vijftig.

Wanneer hij in 1948 als eerste zwarte Amerikaan een huis koopt in de blanke buurt Hancock Park in Los Angeles vertellen de eigenaren hem dat ze geen "ongewensten" in de buurt willen. Cole antwoordt: "Ik ook niet. En als ik een ongewenst iemand zie komen, ben ik de eerste die klaagt."

In de jaren veertig is Cole de eerste Afro-Amerikaan met een eigen radioprogramma en in de jaren 1956-1957 heeft hij als eerste zwarte Amerikaan een eigen wekelijkse televisieshow bij NBC. Daarnaast treedt hij herhaaldelijk als filmacteur op, o.a. in St. Louis Blues.

Cole rookte drie pakjes cool-menthol sigaretten per dag. Volgens Cole droegen de sigaretten ertoe bij dat zijn stem voldoende laag bleef. Om die reden rookte hij voor iedere plaatopname meestal drie sigaretten achter elkaar. In het najaar van 1964 merkt Cole dat hij gewicht verliest. In oktober 1964 wordt bij hem longkanker geconstateerd. De verschillende behandelingen, waaronder een Cobalt-behandeling, slaan niet aan en Nat King Cole overlijdt begin '65 in het St. John's Hospital in Santa Monica (Californië). Nat King Cole is begraven op Forest Lawn Memorial Park in Glendale (Californië).

Hij was getrouwd met Maria Ellington en had vijf kinderen. Ook zijn dochter Natalie Cole en zijn jongere broer Freddie Cole zijn zangers.

In de jaren negentig wordt Cole opnieuw populair, dankzij zijn dochter Nathalie Cole, die op de cd Unforgettable haar zang combineert met oude opnamen van haar vader.