Middle of the Road is een band uit Glasgow (Schotland) die in 1971 doorbrak met de hit Chirpy Chirpy Cheep Cheep. Deze plaat was op dat moment ook een hitsucces van Lally Stott.

De bezetting bestond uit zangeres Sally Carr (28 maart 1945) een voormalig kapster, Ken Andrew (drums) en de broers Eric (basgitaar) en Ian McCredie (gitaar).

Ontstaan

De band ontstond halverwege de jaren zestig onder de naam Part Four. Later noemden ze zich Los Caracas. Pas in 1970 werd de naam van de band Middle of the Road.

Voordat Middle of the Road wordt opgericht, verdienen de leden hun brood als kapster (Sally), cameraman (Ken), vertegenwoordiger (Eric) en opzichter (Ian). Op uitnodiging van een Argentijnse manager - die zegt in zijn geboorteland te beschikken over belangrijke contacten met grote tv-maatschappijen - vertrekt de groep in het voorjaar van 1970 naar Italië met de bedoeling daar aan te monsteren op een cruiseschip naar Argentinië. Eénmaal in de haven van Genua beland, komt men tot de ontdekking dat er helemaal geen cruiseschip naar Argentinië vertrekt. Ook de Argentijnse manager is opeens verdwenen en, veel erger, met hem de laatste spaarcenten van de groep.

Ontdekking

Om toch aan geld te komen, treedt Middle of the Road op in diverse lokale clubs in Florence en Rome. Het is in die laatste stad dat de groep bij toeval wordt ontdekt door een Italiaanse A&R-manager. Hij biedt de groep een platencontract aan en brengt hen in contact met producer Giacomo Tosti. Via hem wordt Middle of the Road gevraagd een duet op te nemen met Sophia Loren voor haar film "La Moglie Del Prete" (de vrouw van de priester).

In 1971 deed de band mee aan het San Remo festival in Italië. Door dit optreden kreeg de formatie een platencontract bij RCA. Hun eerste plaatopnamen vonden plaats in Studio One van RCA in Rome. Hun doorbraak kwam met "Chirpy chirpy cheep cheep" na een optreden in het televisieprogramma Top of the Pops van de BBC. In totaal worden er ruim tien miljoen exemplaren verkocht. Veel hits volgden waaronder Soley Soley, Sacramento en Talk of the USA. In de Daverende Dertig werd Sacramento de hit van het jaar. De belangrijkste albums voor RCA waren Acceleration en Drive on.

In 1973 verbrak de band het platencontract met RCA en sloot een overeenkomst met het Duitse label Ariola Eurodisc. Het eerste album onder dit label verscheen in 1973 onder de titel Music Music.

In 1976 nam de band haar laatste album op. In dat jaar vertrok ook zangeres Sally Carr uit de band en begon een solo-carrière. In 1978 verliet ook Ken Andrews de band. De overgebleven bandleden maakten een doorstart met een nieuwe zangeres, Linda Carroll.

Revival

Begin jaren '80 had de band een revival dankzij de Stars on 45. Dit was een muzikaal project van producer Jaap Eggermont. Hij maakte een hitmedley van de band waardoor de band weer volop in de aandacht stond.

Tegenwoordig treedt Middle of the Road weer op in de originele bezetting en zijn er plannen om een dvd uit te brengen.

Donna Summer (pseudoniem van LaDonna Adrian Gaines), (Boston, 31 december 1948) is een Amerikaanse zangeres, songwriter en artiest. Ze is het bekendst van haar discohits uit de jaren zeventig, die haar de bijnaam "Koningin van de disco" opleverden. Als één van de weinige disco-sterren is ze er ook in geslaagd om later met andere genres, zoals de R&B, hits te blijven scoren.

Beginjaren

Als kind treedt ze al op in een kerkkoor. Tijdens haar schooltijd doet ze modellenwerk en zingt ze veel. Gaines verlaat de school enkele maanden voor het afstuderen om in Duitsland te gaan zingen in de musical Hair. Later vestigt ze zich in Europa, waar ze in verschillende musicals meezingt (Hair, Porgy and Bess, Showboat, The Me Nobody Knows) en zich aansluit bij de Weense Volksopera (Die Volksoper Wien).

de jaren '70

Nadat ze in München is gaan wonen, trouwt Gaines met de Oostenrijke acteur Helmuth Sommer. In deze periode neemt ze haar artiestennaam Donna Summer (een verengelsing van het Duitse woord Sommer (zomer) aan. In 1971 komt ze in Nederland met haar eerste solosingle Sally Go Round the Roses, maar haar eerste grote internationale hit scoort ze in 1974 met The Hostage. Summer tekende daarvoor een albumcontract in Nederland, Lady of the Night heette het album uit 1974, met daarop de internationale hit The Hostage en de vooral in Nederland succesvolle single "Lady of the Night" (eigenlijk een Engelstalige smartlap over een hoer/escortmeisje). Met deze laatste single breekt ze in Nederland in 1974 door. Het is haar eerste doorbraak als solo-artieste, dankzij optredens met de singles Lady of the Night en The Hostage in de in die jaren satirische en vaak controversiële televisieshow van Dolf Brouwers alias Sjef van Oekel. Bovendien werd Nederland in die tijd als belangrijk trendsettend land gezien voor de popmuziek. Nederland is min of meer de bakermat van haar succes. Haar eerste album wordt echter al met al een matig succes.

Summer brengt de volgende jaren veel singles uit. In 1975 wordt Love To Love You Baby uitgebracht in veel landen. Het nummer slaat in als een bom. Het orgasmische gekreun, dat Summer in dit nummer ten gehore brengt, is een tijd lang het gesprek van de dag. Het nummer schiet in veel landen naar de eerste plaats in de hitlijsten. In de VS wordt het nummer eerst niet uitgebracht, maar wel door een paar radiozenders gedraaid als import uit Europa. Uiteindelijk wordt het ook in de Verenigde Staten uitgebracht en ook daar een grote hit. Een aantal radiozenders boycot de single echter wegens de obscene geluiden. Haar naam is dan echter wel gevestigd. Op dezelfde leest als Love to love you baby worden Could it be magic (1976) en Down deep inside (1977) geschoeid. De laatste is de titelsong uit de film The deep met in de hoofdrollen o.a. Nick Nolte geproduceerd door John Barry (o.a. James Bond).

In de jaren daarna brengt Summer meerdere singles uit. Al die singles worden grote hits. Er wordt in die periode gezegd dat "alles wat Donna Summer aanraakt verandert in goud". Ze krijgt in 1975-1976 de officiële titel Queen Of Disco en de officieuze titel Queen Of Love; de laatste mede vanwege de vele min of meer erotisch getinte love songs van haar in die periode. Ze is één van de weinige disco-artiesten die ook veel aandacht aan LP's besteedt. Een greep uit de vele singles die ze uitbrengt;

• "Spring Affair" en 'Winter Melody" 1976)
• "I Love You"
• "I Feel Love" en "I Remember Yesterday" (1977)
• "Heaven Knows"
• "MacArthur Park" (een disco-cover van de hit van Harris< FONT>)
• "Last Dance" (1978, uit de discofilm Thank God It's Friday")
• "Hot Stuff", "Bad Girls" en "No More Tears (Enough is Enough)" (1979).

Soulsister is een Belgische band bestaande uit Jan Leyers en Paul Michiels. Soulsister (ook wel bekend als SoulSister, The Soul Sisters en Leyers, Michiels and SoulSister) waren actief tussen 1986 en 1995 een mix van soul en pop.

Geschiedenis

Tot 1985 zat Paul Michiels bij de Brits-Belgische rockband Octopus, waarna hij enkele solosingles had uitgebracht. Na een optreden in Heist-op-den-Berg, de geboorteplaats van Michiels, stelde Jan Leyers zich aan hem voor. Dit leidde maanden later tot het opnemen van enkele singles. Guy Brulez van platenfirma EMI Group beluisterde de demo en liet, op voorwaarde dat beide mannen meer aan hun imago gingen werken, het nummer You Get To Me op single uitbrengen. Dit was in 1986 het debuut van Michiels en Leyers, onder de naam The Soul Sisters.

Hierop volgden de zelfgeschreven songs Talk About It en Like A Mountain. De hit The Way To Your Heart uit 1988 was de grote doorbraak voor The Soulsisters. Om verwarring te vermijden was de naam reeds veranderd in Soulsister. In diverse Europese landen werd het nummer een superhit en klom in de Billboard Hot 100 tot de 41ste plaats. In hetzelfde jaar kwam hun eerste album uit, It Takes Two. Wereldwijd werden er ruim 700.000 verkocht en ze tourden door heel Europa en de Verenigde Staten (oktober 1989).

In 1990 volgde het tweede album genaamd Heat, waarvan er in België al meer dan 100.000 werden verkocht. Meer dan een jaar stond het album in de Top 50. In 1992 volgde het album Simple Rule, in samenwerking met David Werner en Jules Shear geschreven. Na dit album volgden nog diverse hits, waaronder Changes dat later door Tom Jones werd opgenomen.

In 1993 nam Sting Soulsister op in het voorprogramma van zijn Europese tournee Ten summoner's tales. Een jaar later nam Soulsister het laatste album Swinging Like Big Dogs op. Hierna volgde nog een Duitse tournee, maar Soulsister had door dat het voorbij was. In 1995 werd voor een laatste keer opgetreden in Beringen.

In 1997 werd met de uitgave van de compilatie-cd The Way To Your Heart aangekondigd dat dit het laatste album van Soulsister was. In 1999 kwam de tweede compilatie-cd uit, Try Not To Cry - The Singles Collection met als titelsong een niet eerder uitgebracht nummer en nieuwe hit.

Hierna scheidden de wegen van Paul Michiels en Jan Leyers zich. Michiels ging verder met zijn solocarrière en had nog enkele hits. Jan Leyers werkte na de scheiding nog aan enkele muziekprojecten, waarna hij de televisiewereld in ging.

In 2006 had Leyers Michiels te gast in zijn tv-programma Zomer op één. Na de show speelden ze samen nog wat oude nummers. Beiden hadden het gevoel dat het goed zat. Dit had tot gevolg dat er op 1, 7 en 8 maart 2008 een concert in het Antwerpse Sportpaleis werd gegeven.

Van 19 oktober tot 11 november 2007 was Soulsister te gast op Night of the Proms. Dit feest in het Sportpaleis was een opwarmertje voor het reünieconcert 2008. Ook werd er eind 2007 met slechts bescheiden succes een nieuwe single uitgebracht: Back In A Minute. Met de opvolger, How many waterfalls, haalde Soulsister in 2008 voor het eerst sinds bijna 10 jaar wel weer de hitlijsten.

Leden

Door de jaren heen waren de volgende personen lid van Soulsister:

• Jan Leyers (zang, gitaar)
• Paul Michiels (zang, keyboard)
• Eric Melaerts (gitaar)
• Jan Cuyvers - Hervé Martens - Paul Poelmans (keyboard)
• Edi Conard (slaginstrumenten, achtergrondzang)
• Henri Ylen - Billy Overloop (saxofoon)
• Evert Verhees - Marc Van Puyenbroeck - Marc Rosso (bas)
• Walter Mets - Graham Ward - Jan Cuyvers - Joost van den Broeck (drum)

Mariah Carey (New York, 27 maart 1970) is een Amerikaanse popzangeres. Ze is een van de best verkopende vrouwelijke artiesten aller tijden.

Biografie

Mariah Carey werd geboren op 27 maart 1970 op Long Island, New York en was het derde kind van Patricia Hickey (Ierse) en Roy Alfred Carey (Afro-Venezolaan). Patricia en Alfred hadden al een zoon, Morgan en een dochter, Alison. Op 30 April 2008 is Mariah getrouwd met Nick Cannon ( o.a. bekend van Wild'N Out en diverse films ). Na 5 a 6 weken een relatie te hebben, heeft Nick haar ten huwelijk gevraagd.

Ontdekking

Nadat ze haar diploma op de high school had binnengehaald, verhuisde Carey naar New York om haar kansen om zangeres te worden te vergroten. Om aan geld te komen had ze diverse baantjes. Zo werkte ze een korte periode in een kapperswinkel. De Amerikaanse zangeres Brenda K. Starr vroeg Carey als achtergrondzangeres voor haar platen. Toen Starr erachter kwam dat Carey over een geweldige stem beschikte en zelf ook erg graag zangeres wilde worden, zorgde zij ervoor dat Carey met de juiste mensen in contact kwam. Tijdens een feestje in november 1988 werd Carey door Brenda aan Tommy Mottola (directeur van platenmaatschappij SONY Music) voorgesteld. Die luisterde naar een demo van de zangeres en was meteen in de ban van haar stem. Enkele dagen later had Carey een platencontract op zak en konden de opnames voor haar debuutalbum beginnen.

Debuutalbum

Er werd veel aandacht en geld gestoken in het eerste album van Carey. Samen met Ben Margulies schreef ze alle 11 nummers van de plaat. Als eerste single verscheen in mei 1990 de ballad Vision Of Love. Door SONY Music werd ze neergezet als de blanke Whitney Houston. Kort na de release van de single werd het debuut van de zangeres, simpelweg Mariah Carey geheten, uitgebracht. De combinatie van talent, goede marketing, goede looks en een portie geluk liet haar ster snel omhoog schieten. Vision Of Love maakte een lage intrede in de Amerikaanse Billboard Hot 100, maar dankzij veel promotie klom het nummer steeds hoger, en eindigde uiteindelijk op de eerste plaats. Het album werd al vrij snel na de release met platina bekroond.

In september volgde de tweede single Love Takes Time, opnieuw een ballad, eigenlijk voor haar tweede album gepland. Het nummer werd door haar label echter zo goed bevonden, dat ze besloot om het alsnog op haar debuut te zetten. Een goede zet, want de single werd haar tweede nummer 1-hit in Amerika. In Europa verkocht Love Takes Time stukken minder, maar haar album ging wel als warme broodjes over de toonbank. In Nederland kreeg met name de b-kant "Sent From Up Above" veel airplay, doordat het door de AVRO werd uitgeroepen tot AVRO's Radio 3 Tip. Ook kwam Mariah naar Nederland voor promotie en zong ze "Love Takes Time" live in Countdown. Begin 1991 werd Careys derde single Someday uitgebracht, ditmaal geen ballad maar een funky-achtige dansplaat. Dit wilde Carey zelf graag, aangezien ze niet gezien wilde worden als zangeres die enkel ballads kon zingen, maar ook een wat wildere kant had. De single werd Careys 3e Amerikaanse nummer 1-hit.

Na Someday verscheen er wederom een ballad, I Don't Wanna Cry. Met deze single wist de zangeres opnieuw de eerste plaats van de Billboard Hot 100 te bereiken. Hiermee vestigde Carey een record. Nog nooit eerder was het iemand gelukt om vier keer achter elkaar een nummer 1-hit te scoren, met singles die allemaal van hetzelfde album afkomstig waren. Van Mariah Carey gingen wereldwijd zo'n 17 miljoen stuks over de toonbank, waarvan 9 in Amerika alleen al. Daarnaast leverde het album de zangeres twee Grammy's op in 1991. In Europa werd niet "I Don't Wanna Cry", maar "There's Got To Be A Way" als vierde single uitgebracht. Helaas werd dit de minst succesvolle single van het album.

Emotions

Tussen alle promotiewerkzaamheden en optredens door, werkte Carey zoveel mogelijk aan nieuw materiaal. Het beste daarvan eindigde op haar tweede album Emotions, dat in september 1991 verscheen. De eerste single ervan met dezelfde naam, werd Careys vijfde Amerikaanse nummer 1-hit, waarmee ze de eerste zangeres was die dit voor elkaar had gekregen. Voor de remix voegde Mariah een nieuw intro aan het nummer toe. De verkoop van het album Emotions was, in tegenstelling tot het eerste album, een stuk minder. Toch had Carey een grote schare fans gekregen. De daaropvolgende singles Can't Let Go en Make It Happen haalden respectievelijk de tweede en vijfde plaats in de Billboard Hot 100. Van het album gingen er wereldwijd 12 miljoen stuks over de toonbank, waarvan 5 miljoen in de VS.

MTV Unplugged

De Unplugged-reeks op muziekzender MTV was sinds eind jaren 80, begin jaren '90 een grote hype. Artiesten werden door een intieme setting en uitgeklede versies van hun nummers vaak kwetsbaar neergezet. In 1992 kreeg Carey de kans om haar eigen Unplugged-album op te nemen. Naast haar eigen werk koos ze ervoor een nummer op te nemen van The Jackson 5: I'll Be There. In eerste instantie stonden er geen singles voor het live-album gepland, maar nadat het concert meerdere malen op tv was vertoond, werd SONY overladen met verzoeken of Careys versie van I'll Be There op single uitgebracht kon worden. Dat gebeurde en, wat niemand verwachtte, het eindigde op nr. 1 in de VS. Van MTV Unplugged gingen zo'n 6 miljoen stuks over de toonbank.

Music Box

Na de release van MTV Unplugged nam Carey even wat gas terug en concentreerde ze zich op haar privéleven. Op 5 juni 1993 trad ze in het huwelijk met de man die haar naar de top had gebracht, de 20 jaar oudere Tommy Mottola. Na hun huwelijksreis maakte Carey haar derde studioalbum af, waar ze al enige tijd mee bezig was geweest. In augustus verscheen de nieuwe single Dreamlover, een zomerse plaat die na enkele weken de eerste plaats haalde in de Billboard Hot 100. Dit was Careys 7e nummer 1-hit. Wereldwijd sloeg de single ook aan. Tot op heden is Dreamlover een van Mariah's succesvolste singles op radiostations in Europa. Het nieuwe album, getiteld Music Box, verscheen in september. Carey had, net als op haar voorgaande platen, de teksten grotendeels zelf geschreven. De zangeres ging nu voor de eerste maal op tournee. Diverse grote concertzalen in de Verenigde Staten werden aangedaan. Ondanks het succes leidde de tour de zangeres niet naar Europa, Azië en Australië.

Van Music Box werden na Dreamlover nog de singles Hero, Without You en Anytime You Need A Friend uitgebracht. Hero werd Carey's achtste Amerikaanse nummer 1-hit en vanwege de songtekst groeide het nummer uit tot een publieksfavoriet. Without You verscheen in 1994 en was een van de best verkochte singles van dat jaar in Europa. In veel landen behaalde Carey met deze coverversie van Harry Nilsson de nummer 1-positie. Without You kwam in de VS - ondanks enorme airplay op Amerikaanse radio- & tv-zenders, niet hoger dan nr. 3 in de Billboard Hot 100. Wel bleef het nummer erg lang in de Amerikaanse hitlijsten hangen. Waarschijnlijk ook om het feit, dat het daar een dubbele a-kant was met "Never Forget You", dat voor de maxi-cdsingle gemixt werd. De verkoop van de daaropvolgende single Anytime You Need A Friend was teleurstellend. Voor de eerste maal bereikte Carey met een single niet de top 10. Het nummer bleef steken op de 12e plaats in Amerikaanse hitlijsten. De fans waren echter allang blij, omdat Mariah (net als bij "Dreamlover") het nummer opnieuw had ingezongen voor de dance-mixen. Music Box groeide uit tot een enorm succes. Het schijfje ging maar liefst 30 miljoen keer over de toonbank. Wat trots werd bekend gemaakt door Sony Music destijds omdat dit Carey schaarde onder slechts enkele artiesten die met één album meer dan 30 miljoen stuks wist te verkopen. Het werd in de VS wegens 10 keer platina bekroond met een Diamond Award. Tot op heden is dit Careys meest succesvolle album en best verkochte plaat.

Merry Christmas

Een lang gekoesterde wens van Carey, een kerstalbum opnemen, ging in 1994 in vervulling. Halverwege het jaar dook de zangeres de studio in om aan dit project te gaan werken. Naast bekende traditionele kerstliedjes schreef de zangeres zelf 3 nieuwe composities voor dit album, waaronder All I Want for Christmas Is You. Dit nummer verscheen als eerste single van de plaat in november '94 en werd overal (met uitzondering van de VS waar de single niet commercieel werd gelanceerd) een groot succes. Velen zien All I Want For Christmas als een echte kerstklassieker. Jaarlijks wordt het nummer tijdens de feestdagen veel gedraaid op radio en televisie. Van het album Merry Christmas werden wereldwijd ongeveer 16 miljoen stuks verkocht, wat dit het best verkochte kerstalbum ooit maakte. In diverse landen werd de verkoop van het album gestimuleerd door de releases van promotiesingles, zoals Jesus Born On This Day, O Holy Night en Miss You Most (At Christmas Time). Australië kreeg "Joy To The World" (inclusief nieuw ingezongen remixes) als extra single. Het album werd in 2005 opnieuw uitgebracht. Dit keer als dualdisc met aan de ene kant het complete album plus een nieuw ingezongen remix van "Santa Claus Is Comin'To Town" en met aan de andere kant al haar kerstclips.

Daydream

Een groot deel van 1995 besteedde Carey aan het maken van haar volgende album. Als voorloper van het project verscheen in september de single Fantasy. Het nummer had veel weg van Dreamlover, maar was wel meer georiënteerd op hiphop en r&b. De single was wederom een mijlpaal in Careys carrière. In Amerika scoorde ze er haar 9e nummer 1-hit mee. De remixversie van de single (opgenomen met rapper Ol' Dirty Basterd) was eveneens een groot succes. De videoclip behaalde grote airplay op MTV. Mariah's nieuwe album Daydream verscheen in oktober. Qua sound was te horen dat Carey een iets andere kant was opgeslagen, zoals ze in Fantasy al had aangegeven: meer hiphop en r&b. Vlak voor Kerstmis dat jaar verscheen de tweede single van het album, One Sweet Day. Het was een duet tussen Carey en de Amerikaanse soulgroup Boyz II Men. De zangeres was al jaren een groot fan van de band. Het nummer was gebaseerd op het overlijden van David Cole (een songwriter met wie zij veel samenwerkte) en de manager van Boyz II Men. In Amerika wist het nummer vanuit het niets nieuw binnen te komen op de eerste plaats van de Billboard Hot 100. Uiteindelijk bleef het 16 weken op die plaats staan. Opnieuw een record voor de zangeres. Nog nooit eerder hield een single zo lang de eerste plaats bezet in de Amerikaanse charts.

Terwijl Daydream overal als een trein liep, ging Carey voor de eerste maal op wereldtournee. De Daydream World Tour leidde Carey van Europa naar Australië, van Azië naar de VS. Nederlandse fans konden haar zien in Ahoy Rotterdam. Tijdens de tour werden diverse singles van het album uitgebracht, waaronder Open Arms, Always Be My Baby en Forever. Als laatste single stond "Underneath The Stars" gepland, maar verscheen uiteindelijk alleen als promo. Always Be My Baby werd Careys 11e Amerikaanse nummer 1-hit. Tijdens een optreden in het Amerikaanse Madison Square Garden werden opnames gemaakt voor een VHS-cassette, die onder de titel Fantasy: Mariah Carey at Madison Square Garden in 1996 werd uitgebracht. Daydream werd - na Music Box - Careys best verkochte album ooit met een verkoop van 25 miljoen stuks wereldwijd. In Amerika won ze er haar tweede Diamond Award mee.

Butterfly

Zakelijk ging het Carey voor de wind, maar in haar privéleven ontstonden er nogal wat problemen. Haar echtgenoot Tommy Mottola bleek filmaanbiedingen voor de zangeres verborgen te houden. Daarnaast was hij het niet eens met het feit dat Carey zich steeds uitdagender ging kleden. In 1998 kondigden Carey en Mottola (na 5 jaar huwelijk) hun scheiding aan. Dit had effect op haar carrière. Ze kleedde zich sexy, en qua muziek ging ze ook steeds meer de r&b- en hiphopkant op. Dit was duidelijk hoorbaar op het zesde studioalbum Butterfly, dat half 1997 verscheen. De eerste single Honey werd een wereldhit en leverde Carey haar 12e Amerikaanse nummer 1-hit op. Het album viel qua verkoop - in tegenstelling tot haar voorgaande platen - wat tegen (15 miljoen exemplaren wereldwijd), maar Carey zelf was gelukkig met het album. Ze had het idee dat ze vrijer was dan ooit en muzikaal een enorme groei had doorgemaakt. Van Butterfly werden diverse singles uitgebracht, waarvan enkele in een aantal geselecteerde landen. Zo werden nummers als Butterfly, en The Roof enkel in Europa door Sony gelanceerd, terwijl in Amerika My All een groot succes werd en daar de eerste plaats bereikte. "Breakdown" verscheen alleen in Australië als single.

#1's

In april 98 deelde Carey het podium met Celine Dion, Shania Twain, Gloria Estefan en Aretha Franklin tijdens het benefietconcert VH1 Divas Live. Van dit concert verschenen een cd, VHS en dvd die allen uitgroeiden tot grote successen. Gezien al haar Amerikaanse nummer 1-successen werd besloten om een verzamelalbum uit te brengen, met daarop de desbetreffende hits. Het album verscheen onder de titel #1's, eind 1998 en bevatte - naast alle Amerikaanse nummer 1 -singles - ook enkele nieuwe opnames, waaronder Sweetheart met Jermaine Dupri, I Still Believe (een ode aan zangeres Brenda K. Starr die dit nummer in de jaren 80 voor het eerst opnam) en een duet tussen Carey en aartsrivale Whitney Houston. Het nummer, getiteld When You Believe, was tevens de titelsong voor de animatiefilm The Prince of Egypt. Mariah liet haar fans weten dat het bij #1's niet om een greatest hits-album ging, maar dat het een bedankje was voor het feit dat ze zoveel nummer 1-hits had kunnen scoren door de jaren heen. Een greatest hits-cd zou in een later stadium uitkomen. Bovengenoemde nieuw opgenomen tracks verschenen afzonderlijk op singles in 1998 en 1999. Opzienbarend was dat het duet tussen tussen Carey en Whitney Houston in Amerika niet hoger kwam dan nr. 15 in de Billboard Hot 100, ondanks dat de single gepaard ging met veel airplay. Het leverde de zangeressen zelfs een Oscar op voor Best Original Song. Buiten de VS was When You Believe wel een groot succes. In veel landen wisten de diva's (die door de jaren heen telkens met elkaar werden vergeleken en dus volgens velen wel een hekel aan elkaar zouden hebben, hetgeen nu niet waar bleek te zijn) de top 10 te behalen. Nieuwe nummers die niet op single verschenen, waren de duetversie van "Whenever You Call" en de cover "Do You Know Where You're Going To". Het album verkocht wereldwijd tot op heden ca. 17 miljoen exemplaren.

Rainbow

1999 was het jaar waarin Carey haar zoveelste studioalbum lanceerde. Rainbow was weer een typische Mariah Carey-plaat à la Daydream en Butterfly en had wederom de juiste ingrediënten om een succes te worden. De eerste single Heartbreaker was een samenwerking tussen Carey en rapper Jay-Z en werd Careys 14e Amerikaanse nummer 1-single. Hiermee werd ze de enige zangeres in de Amerikaanse muziekgeschiedenis die zoveel nr. 1-singles had weten te scoren. Het album Rainbow verscheen kort na de release van de single en was een succes, maar wist de eerste plaats in de VS niet te halen. Na Emotions werd dit haar minst verkochte album. Wereldwijd werden er van het schijfje 10 miljoen stuks verkocht. De tweede single werd Thank God I Found You, dat Carey opnam met zanger Joe en boyband 98 Degrees. Het werd haar 15e nummer 1-hit in Amerika, opnieuw een record voor de zangeres. Sinds haar debuut in 1990 was het haar gelukt om ieder jaar een nummer 1-hit te scoren in Amerika, wat haar de best verkopende artiest van de jaren 90 maakte. Eind 1999 werd bekend dat Carey wereldwijd zo'n 80 miljoen albums had verkocht: een unicum. Met Rainbow ging Carey voor de tweede keer op wereldtournee. Ze behaalde er opnieuw grote successen mee. Helaas stelde Carey haar Nederlandse fans teleur, toen bleek dat de Rainbow World Tour haar niet naar Nederland zou brengen. Wel gaf Carey een uitverkocht optreden in België.

De breuk met SONY Music

Na de wereldtournee besloot Carey om het nummer Can't Take That Away als volgende single uit te brengen. Het nummer had een speciale betekenis voor haar en om die reden wilde ze het graag delen met haar fans. Bij Sony Music was men niet zo blij met haar keuze. Men vond daar dat de nieuwe single een uptempoliedje moest worden, een single die de verkoop van het album beter zou stimuleren. Carey kreeg het gevoel dat het label haar niet begreep. De zangeres was een goudmijn, die als artieste moeilijk te doorkruisen was en dat was iets wat Sony goed wist. Carey kreeg haar zin en Can't Take That Away verscheen op single. De relatie tussen Carey en Sony verslechterde en de scheiding tussen Carey en Mottola leek hier grotendeels mee te maken te hebben. Carey begon berichtjes op haar website te plaatsen waarin ze haar fans verzocht om Can't Take That Away zoveel mogelijk aan te vragen op hun lokale radiostation. Een van de desbetreffende berichten:

"Basically, a lot of you know that the political situation in my professional career is not positive. It's been really, really hard. I don't even know if this message is going to get to you because I don't know if they want you to hear this. I'm getting a lot of negative feedback from certain corporate people. But I am not willing to give up."

De acties van Carey bleken niet te helpen. Het nummer bleef steken op nummer 28. SONY, die Mariah niet helemaal haar zin had willen geven, had van de single een dubbele a-kant gemaakt. "Crybaby" ging ook vergezeld van een clip en zo stond Mariah voor het eerst in Amerika in de hitlijsten met een dubbele a-kant. In Nederland werd "Crybaby" een dubbele a-kant met de cover "Against all odds". De single was nauwelijks de top 40 uit of het kwam al opnieuw de top 40 binnen. Dit keer als duetversie met Westlife. Ten slotte kwam ook "Can't Take That Away" op single in Nederland, dat met name op Sky Radio veel airplay kreeg. De zangeres was intussen bezig met de voorbereiding van haar eerste speelfilm Glitter en de bijbehorende soundtrack, maar ze had sterke twijfels of Sony dit project goed wilde promoten. Halverwege 2000 werd bekend dat het platencontract bij SONY Music was ontbonden, en dat terwijl Carey nog één album had moeten opnemen voordat haar contract ten einde liep.

Glitter

Na haar vertrek bij Sony ondertekende ze een contract bij EMI-Virgin voor 100 miljoen dollar, voor de komende 4 cd’s. Dit werd gezien als de allergrootste platendeal uit de geschiedenis van de muziek. De langverwachte speelfilm Glitter en de gelijknamige soundtrack verschenen op 11 september 2001. Als eerste single werd het nummer Loverboy uitgebracht. Wegens de aanslagen in de VS op 11 september werd de presentatie van het album uitgesteld, maar achteraf gezien bleek dat het album niet de juiste capaciteiten had om een succes te worden. Zowel de film als de soundtrack flopten genadeloos. Er gingen van het album slechts 2 miljoen stuks over de toonbank, wat erg weinig is voor een artiest die altijd meer dan 5 a 10 miljoen stuks van ieder album weet te verkopen. Hierna stortte Carey (wegens een overvolle agenda) volledig in, zowel fysiek als emotioneel. Vervolgens werd de zangeres een poosje in een rusthuis verpleegd. Concerten die ze in Japan en Australië had gepland, werden om die reden afgezegd. Rond diezelfde periode bracht SONY Music een Greatest Hits-album op de markt, waarvan een magere 3 miljoen exemplaren wereldwijd werden verkocht. Voor de speelfilm Wise Girls (waarin Carey haar tweede filmrol had) werd de promotie wegens Careys instorting stopgezet. Wel werd er nog een tweede single van het album uitgebracht. Het werd de de dubbele a-kant "Never Too Far", "Don't Stop (Funkin' For Jamaica)". In Amerika kwam de medley "Never Too Far/Hero" op single met een nieuw nummer op de b-kant. Als volgende single stond "Last Night A DJ Saved My Life" gepland, maar dit werd uiteindelijk niet uitgebracht, ondanks dat Mariah wel al begonnen was met promotie voor het nummer. In 2002 bleek dat Emi-Virgin van de zangeres af wilde, omdat het project Glitter was geflopt. Het label kocht het contract van Carey voor een fractie van het oorspronkelijke bedrag af. Ook verloor de zangeres in dat jaar haar vader.

Charmbracelet

In 2002 tekende Carey een platencontract bij Universal Music. Hierna legde ze zich toe op het maken van een nieuw album dat haar een comeback moest bezorgen. Aan het eind van het jaar verscheen de single Through The Rain, een autobiografische ballad waarin Carey zong over de slechte periode die ze had meegemaakt. Het nummer werd in eerste instantie alleen buiten Amerika uitgebracht. In veel landen scoorde Carey er een hit mee. In 2002 werd de single alsnog in de VS uitgebracht maar bereikte geen hoge positie in de Billboard Hot 100: nummer 81. Een danceversie van het nummer was op de Amerikaanse radiozenders populairder dan het origineel. Het nieuwe album Charmbracelet zag net voor Kerstmis het daglicht. De verkoop viel tegen. Er gingen 2,5 miljoen stuks van over de toonbank. De daarop uitgebrachte single "Boy (I Need You)" wist het album niet naar een hoger niveau te krijgen. Toch ging Carey met dit album in 2003 op wereldtournee, een tour waarmee ze diverse kleinere zalen aandeed. Er gingen geruchten dat het publiek niet warm liep voor de tickets, maar Carey ontkende dit en verklaarde dat ze juist in kleinere zalen wilde optreden om zo een meer intieme sfeer met haar fans te krijgen. Tijdens deze tour bezocht de zangeres voor de tweede keer Nederland. In Ahoy Rotterdam gaf ze een avondvullende show. Halverwege de tour scoorde Carey een hit met het nummer I Know What You Want, wat ze opnam met rapper Busta Rhymes. In België verscheen als laatste single van het album de cover "Bringin' On The Heartbreak". In oktober verscheen er een dubbelalbum met daarop remix-versies van Careys succesvolste singles onder de titel The Remixes. Na de tour lastte de zangeres een lange rustpauze in.

The Emancipation Of Mimi

Medio 2005 liet de zangeres weer van zich horen met de single It's Like That, afkomstig van het nieuwe album The Emancipation Of Mimi. De single bereikte de 16e plaats van de Amerikaanse hitlijsten. Het nieuwe album kwam - een week na de release - nieuw binnen op de eerste plaats. Om op het succes verder te liften verscheen er al vrij snel een tweede single: We Belong Together. Wegens airplay op radio en televisie in de VS, bereikte Carey (na 5 jaar) de eerste plaats van de Billboard Hot 100, haar 16e Amerikaanse nummer 1-succes. Het album werd meerdere malen met platina bekroond en was wereldwijd een groot succes. Met We Belong Together scoorde Carey haar grootste hit sinds jaren. Haar carrière zat duidelijk weer in de lift. Van The Emancipation Of Mimi verschenen in een later stadium nog de singles Shake It Off (in Amerika), Get Your Number (in Europa), Don't Forget About Us (Careys 17e Amerikaanse nummer 1-hit), en Fly Like A Bird (alleen als promo single). Het album kreeg acht nominaties voor de Grammy Awards. Ondanks dat wist Carey slechts 3 van de nominaties te verzilveren. De teller van dit album staat momenteel op 10 miljoen verkochte exemplaren wereldwijd. Het album werd twee keer uitgebracht. De latere (platina) editie bevat vier nieuwe nummers, waaronder de hit "Don't Forget About Us".

E=MC²

In april 2008 verscheen het nieuwe album van Mariah Carey genaamd E=MC² naar de natuurkundige formule van Albert Einstein. De eerste single afkomstig van het album Touch My Body leverde Mariah direct een record op doordat zij het record van de meeste nummer 1 hits afnam van Elvis Presley (17). De teller van Mariah staat nu op 18 en die van The Beatles op 20. Mariah is de enige nog actieve artiest die nu kans maakt om het record te breken van The Beatles. Het album kwam in de Amerikaanse hitlijst binnen op nummer 1 met een openingsverkoop van 462.971. Dit is niet alleen de beste openingsweek van Mariah, maar ook de beste openingsweek voor een vrouw dit jaar. Als tweede single werd in Amerika Bye, Bye uitgebracht, echter door de zwakke promotie haalde het nummer slechts de 19e positie. De reden van de zwakke promotie was Mariah's privé geluk. Ze trouwde met de comediant/deejay Nick Cannon. Als derde single in Amerika en als tweede single voor Europa is het nummer I'll Be Loving U Long Time uitgebracht. Helaas sloeg het nummer nergens goed aan, dit wederom door matige promotie. In Europa was er zelfs geen sprake van promotie. Het nummer heeft dan ook geen echt boost aan de album sales kunnen geven. De vierde single release was "I Stay I Love" waarvan de videoclip overal te zien was in Amerika. De videoclip werd geregisseerd door haar man Nick Cannon. De video is een combinatie van "Breakdown" en "Bringin' on the Hearbreak".

Het album staat momenteel wereldwijd op een verkoop van 2,5 miljoen albums. Waarvan alleen al in Amerika 1.2 miljoen werden verkocht. In januari 2009 is er een nieuw verzamelabum uitgekomen getiteld "The Ballads".

Toekoms

Een van Mariah's opkomende projecten is de speelfilm Tennessee. De film is geregisseerd door Aaron Woodley, in de film speelt Carey Krystal, een karakter die haar man ontvlucht om haar droom na te jagen. Voor de film schreef Carey samen met Willie Nelson het nummer: Right to dream. Dit nummer is speciaal voor het karakter Krystal geschreven en is Careys eerste country-nummer. De film wordt eind dit jaar in de theaters verwacht.

Na de succesvolle launch van Mariah's eigen geur "M" is nu ook een tweede geur verschenen met de naam "Luscious Pink". Ook deze geur wordt weer gedomineerd door exotische geuren.

Er is ook een nieuw album op komst: "Memoirs of an imperfect angel". Het album wordt tegen het einde van de zomer verwacht.Nieuw kerstalbum en zwangerschap (2009-huidig)

Mariah Carey op de 82ste Academy Awards (Oscars), 7 maart 2010. Carey was bij de ceremonie namens de film Precious. Voor haar rol in deze film ontving ze lovende kritieken.

 Memoirs Of An Imperfect Angel en filmrol

In dezelfde periode dat haar vorige album verscheen, lanceerde Carey haar eigen parfum genaamd "M" wat later werd gevolgd door een tweede geur onder de naam "Luscious Pink". In september 2010 lanceerde de zangeres wederom een nieuw album: Memoirs Of An Imperfect Angel. De singles Obsessed en I Want To Know What Love Is (coverversie van de Rockgroep Foreigner) werden grote hits alleen de verkoop van het album viel met 1,5 miljoen exemplaren wereldwijd tegen.

Voor 2009 was er in eerste instantie het plan om een remix-album uit te brengen onder de naam Angels Advocate. Er werden al 2 singles van uitgebracht: Up Out My Face en Angel's Cry maar deze presteerden in de charts zo slecht, dat de uiteindelijk release van het album gecancelled werd. Wel vond de Angels Advocate Tour plaats die haar naar diverse Amerikaanse steden bracht en daarbuiten ook enkele shows in Zuid Amerika, Azië en Afrika aandeed. Europa werd overgeslagen.

Carey maakte in 2009 opnieuw een opwachting op het witte doek, ditmaal in de speelfilm Precious, waar ze een maatschappelijk werkster speelde in een zwarte achterstandsbuurt van New York. De film was een commercieël en kwalitatief succes. In een groot contrast met Glitter kreeg Carey lovende kritieken voor haar rol; vooraanstaand filmcriticus Roger Ebert noteerde dat Carey een acteerprestatie neerzette die identiek was in kwaliteit als de voor een Oscar genomineerde hoofdrolspeelster Gabourey Sidibe.

 Zwangerschap

Tijdens de Angels Advocate-tour doken er telkens geruchten op dat Carey en haar man Nick Cannon in verwachting waren van hun eerste kind, maar dit werd door beiden telkens ontkracht. Comedienne en talkshowpresentatrice Ellen DeGeneres zette tijdens een interview in haar show de zangeres voor het blok door te vragen of ze daadwerkelijk zwanger was, waarop Carey niet echt duidelijk antwoord gaf. Om de zangeres uit de tent te lokken voor een eerlijke reactie, besloot DeGeneres met champagne te toasten op het feit dat Mariah niet zwanger was, dit tot grote verbazing van de zangeres zelf en hilariteit bij het aanwezige publiek. Hierop werd de zwangerschap tenslotte bevestigd; Carey voegde er later aan toe dat zij en Cannon voorzichtig waren geweest met het nieuws aangezien Carey eerder een miskraam had gehad. Ze bevestigde op natuurlijke wijze zwanger te zijn geworden. Carey is uitgerekend in voorjaar 2011.

Merry Christmas II You

Carey had al diverse malen aangegven graag een tweede kerstalbum te willen maken. Half 2010 dook ze de studio in met onder meer Randy Jackson en Dallas Austin om aan dit project te werken. Het album verschijnt half november wereldwijd onder de titel Merry Christmas II You en bevat (net als haar vorige kerstalbum) een selectie van bekende kerst classics en nieuwe geschreven liedjes waarvan Oh Santa! de eerste single is.

Bonnie St. Claire, pseudoniem van Bonje Cornelia Swart (Rozenburg, 18 november 1949) is een Nederlands zangeres.

Ze werd geboren op een schip, als dochter van een binnenvaartschipper. In 1966 werd ze ontdekt tijdens een concert van Peter Koelewijn, toen ze als 17-jarig meisje op het podium een lied mee mocht zingen. In 1967 kreeg ze via Koelewijn een platencontract en maakte ze onder de artiestennaam Bonnie St. Claire haar eerste single.

In de eerste helft van de jaren 70 scoorde ze enkele solohits, aanvankelijk nog Engelstalig en onder meer met Tame me, Tiger dat doet denken aan de destijds populaire Troggs en het balladachtige nummer I won't stand between them. Ook deed ze mee met een Duits schlagerfestival. In 1972 ging ze samenwerken met de groep Unit Gloria (voorheen Gloria), waarmee ze verschillende hits in Nederland en in het buitenland scoorde. In 1975, na de minihit Rocco don't go, stopte de samenwerking. Later dat jaar deed ze mee met het artiestenensemble van het label Philips dat de Kersthit Een heel gelukkig Kerstfeest de top tien in zong. In 1976 scoorde ze een grote Nederlandstalige hit met Dr. Bernard, waarop Ron Brandsteder te horen is als dr. Bernard, en in 1977 met de Conny Vandenbos-cover Ik ben gelukkig zonder jou. In 1980 deed ze mee met een ensemble op Het grote sprookjeslied.

Ook in de eerste helft van de jaren '80 scoorde St. Claire enkele grote hits in Nederland, waaronder Pierrot, Bonnie kom je buiten spelen, Jij en ik en Sla je arm om mij heen. Met zangeres José zong ze bovendien enkele duetten, vooral Nederlandstalige covers van hits van ABBA, waaronder Zoals vrienden doen en Cassandra, en in 1982 deed ze mee met de benefietsingle Een kind een kind.

Hierna brak een periode aan waarin St. Claire geen hits meer scoorde. Deze periode werd in 1991 onderbroken door twee Top 40-hits. Sinds 1991 scoorde ze geen hits meer, ondanks dat ze nog enkele singles uitbracht. Wel bleef ze actief optreden. In 1992 scheidde Bonnie na een huwelijk van veertien jaar van Unit Gloria-gitarist en platenplugger Albert Hol.

In 2004 kwam St. Claire negatief in het nieuws, toen ze door de rechter veroordeeld werd tot 20 dagen gevangenisstraf omdat ze in 1997 voor de derde keer een auto-ongeluk zou hebben veroorzaakt terwijl ze onder invloed van alcohol was. Eerder had ze al een taakstraf gekregen voor het veroorzaken van een ongeluk onder invloed van alcohol.

In december 2004 trouwde St. Claire met haar 19 jaar jongere vriend Arne-Jan Jongebloed. Bijzonder was dat dit huwelijk rechtstreeks op de Nederlandse televisie (door SBS 6) werd uitgezonden.

In 2006 was zij hotelier in Hotel Big Brother.

In het programma Koefnoen wordt zij vaak gepersifleerd, waarin vooral het accent wordt gelegd op het van haar geschetst beeld als zou zij vaak dronken zijn. Tijdens het Televizier Ring Gala 2006 bekende ze dat ze de eerste keer dat ze de persiflage zag, dacht dat ze naar zichzelf keek .

Op 17 januari 2007 nam St. Claire deel aan De Nationale IQ Test, georganiseerd en op televisie uitgezonden door de omroep BNN. Volgens de test had zij een IQ van 52. St. Claire beweerde enkele dagen later dat de stemkast waarmee zij de antwoorden invulde kapot was. Volgens de redactie van het programma functioneerde het kastje echter prima, maar was ze vaak te laat met het indrukken van het juiste antwoord.  Op 23 januari maakte ze bekend nog een IQ-test te willen doen, om de eerste te weerleggen.

Daarna was St. Claire wekelijks samen met Viola Holt te zien in het Tien-programma Het glas is halfvol waarin de twee samen feestjes afstruinden. Dit programma werd al snel van de buis gehaald.

In oktober 2008 was Bonnie te zien als bijrolletje in de Halloween film "Eddie the Movie" van Eddie de Clown, hierin speelt Bonnie een cameo als character van het pretpark Walibi World.

In november 2008 werd St. Claire met een ernstige leverbeschadiging

Op 3 augustus 2010 kwam St. Claire samen met (Gerard Joling) met een remake van de single Morgen wordt alles anders uit 1991.

en gevolge van haar alcoholprobleem opgenomen in het ziekenhuis.

Op 3 augustus 2010 kwam St. Claire samen met (Gerard Joling) met een remake van de single Morgen wordt alles anders uit 1991.

Sarah Bettens (Kapellen, 23 september 1972) is een Belgische zangeres, vooral bekend als zangeres van K's Choice en later ook als solo-zangeres.

Biografie

In het begin van de jaren 90 speelde Sarah samen met haar broer Gert in een amateurbandje, The Basement Plugs. Broer en zus werden hierdoor ontdekt en kregen een platencontract aangeboden. Onder de naam The Choice brachten ze hun debuutalbum uit. Later werd de naam veranderd in K's Choice, waarmee ze nog drie studioalbums maakten en enkele grote hits scoorden, zoals Not an addict.

Toen K's Choice in 2003 besloot om een jaar rust te houden, ging Sarah aan het werk om een soloalbum te maken. Allereerst bracht ze het minialbum Go uit en in maart 2005 verscheen het volledige album Scream, met daarop o.a. de singles Not Insane en Stay. In 2005 schreef ze ook voor het eerst een Nederlandstalig nummer genaamd Leef, wat tevens de titelsong werd van de gelijknamige film Leef!. Op 23 januari 2006 verscheen een duet van Sarah Bettens en Stash op single, genaamd I need a woman.

In december 2006 tourde ze samen met muzikale duizendpoot Tom Kestens door Vlaanderen met de theatertour From Scream to Whisper. In 21 dagen speelde ze 17 concerten die allemaal uitverkocht waren.

Op het album 2007 van The Scene, waarop de band een aantal van zijn eigen nummers opnieuw opneemt, is ze gastzangeres in het nummer Blauw.

Op 28 september 2007 had het nieuwe album van Sarah Bettens moeten verschijnen, getiteld Shine. De Vlaamse krant 'De Morgen' besliste echter om in samenwerking met Universal Music het album op 13 oktober 2007 gratis in 120.000 exemplaren bij de krant te geven. Deze actie bleek een succes en de krant moest nog 60.000 keer bijgedrukt worden. De Belgische winkeleditie van Shine bevat zes extra live-tracks die tijdens een showcase in de KVS werden opgenomen. Van Shine verschenen twee promosingles, Daddy's gun en I can't get out.

Eind 2008 tourde Sarah door West-Europa met de theatertour Never say goodbye. Hierbij speelde zij louter akoestische liedjes, waaronder een stel covers van onder andere Stevie Wonder (Don't you worry 'bout a thing), Otis Redding (Sitting on the dock of the bay), Jacques Brel (Ne me quitte pas), The Commodores (Three times a lady) en Abba (Money money money). De tournee startte op 26 november in Verviers en leidde vervolgens naar Frankrijk, Duitsland, Nederland, Zwitserland en Luxemburg.
Bij de concerten was exclusief de cd Never say goodbye verkrijgbaar. Hierop staan voornamelijk akoestische nummers die live zijn opgenomen bij de From Scream to Whisper-tournee van 2006. Twee van deze nummers zijn covers: Cry me a river van Julie London en I can't make you love me van Bonnie Raitt. Ook staan er drie nieuwe studioliedjes op van Sarah zelf, I can do better than you, Slow you down en Win me over.

Sarah zingt ook mee op het album Oktober van Bløf, dat op 1 oktober 2008 verscheen. Sarah is te horen in de nummers Van veraf was het zo mooi, Labrador en Hoe lang blijf je binnen?.

Op 25 april 2009 was ze één van de gasten op Nekka-Nacht met als hoofdact Yevgueni en Zjef Vanyutsel. Hier zong ze het nummer "Leef" in duet met Klaas Delrue van Yevgueni het nummer "De aarde" in duet met Jan de Wilde oorspronkelijk van Urbanus en het nummer "Als je zomaar weg zou gaan" in duet met Zjef Vanyutsel.

Sarah woont samen met haar vriendin Steph in Johnson City (Tennessee). Ze hebben samen twee kinderen: Justin en Taylor.

Devadip Carlos Santana (Autlan de Navarro, 20 juli 1947) is een Mexicaanse gitarist. Hij werd beroemd met Santana, de band die zijn achternaam draagt en al succesvol is sinds het eind van de jaren zestig. De band viel op door de mix van Latijns-Amerikaanse instrumenten met het gitaarspel van Carlos Santana.

Biografie

Santana werd geboren in het Mexicaanse Autlan de Navarro (Jalisco). Hij kwam al vroeg in aanraking met muziek: zijn vader speelde viool in een mariachiband. Toen hij acht jaar was begon Santana gitaar te spelen. Het gezin verhuisde naar Tijuana, waar Santana in clubs en bars speelde, en begin jaren zestig verhuisde het gezin naar San Francisco.

In 1966 was hij één van de oprichters van de Santana Blues Band. De band droeg zijn naam, omdat het vanwege de muzikantenvakbond verplicht was om een band te vernoemen naar de muzikale leider. De band had echter geen muzikale leider, het was meer een collectief. Na een tijdje werd de naam ingekort tot Santana en op 16 juni 1968 maakte de band zijn debuut in the Fillmore. In 1969 maakte Carlos Santana zijn albumdebuut op The Live Adventures of Mike Bloomfield and Al Kooper van Mike Bloomfield en Al Kooper, waar hij op enkele nummers gitaar speelde.

In de tussentijd kreeg Santana een contract bij Columbia Records en bracht de band een eerste album uit, Santana genaamd. De band trad op op Woodstock, en bracht begin jaren zeventig enkele succesvolle albums en singles uit. In 1971 viel de band echter als gevolg van muzikale meningsverschillen uit elkaar.

In 1972 trad Carlos Santana solo op met Buddy Miles. Datzelfde jaar kwam Caravanserai uit, het vierde album van de Santana band. Dit album betekende een nieuwe beweging van de band richting fusion. Ook bestond Santana vanaf toen niet meer uit vaste muzikanten (met uitzondering van Carlos), maar uit bijdragen van gastmuzikanten.

Onder invloed van goeroe Sri Chinmoy veranderde hij zijn naam in Devadip Carlos Santana, wat "het oog, de lamp, en het licht van God" betekent. Samen met John McLaughlin, gitarist van Mahavishnu Orchestra en mede-volgeling van Chinmoy, bracht hij het album Love Devotion Surrender uit. In 1974 werkte hij samen met Turiya Alice Coltrane, de weduwe van John Coltrane.

Gedurende de jaren zeventig bracht hij meer albums uit met Santana, maar het succes nam af. In 1979 kwam zijn eerste soloalbum uit, Oneness/Silver Dreams — Golden Reality. Later wisselde hij soloalbums af met albums van de band. In 1987 bracht hij het album Blues for Salvador uit, waarvoor hij een Grammy Award voor Beste Instrumentale Rockperformance kreeg. In 1990 stapte Santana over naar een nieuw label, Polydor, waar hij een eigen label kreeg, Guts and Grace.

In 1999 bracht Santana het album Supernatural uit, wat mede door de hits Smooth en Maria, Maria en de samenwerking met enkele succesvolle artiesten (waaronder Wyclef Jean, Lauryn Hill, Eric Clapton, Rob Thomas van Matchbox 20 en Everlast) uitgroeide tot de grootste hit uit zijn carrière. Santana stond vanaf dat moment weer volop in de belangstelling. Deze succesformule zette hij voort op zijn volgende albums, Shaman uit 2002 (onder andere met de hit The Game of Love met Michelle Branch) en All That I Am uit 2005 (met onder andere Steven Tyler van Aerosmith). In 2007 was hij te horen op de hit Illegal van Shakira. In 2007 werkte hij ook samen met Chad Kroeger van Nickelback; samen brachten zij de hit Into the Night uit.

Toontje Lager was een Nederlandstalige popband afkomstig uit Wageningen met zanger Erik Mesie. De groep heeft begin jaren 80 een aantal hits gescoord, waaronder Stiekem gedanst en Net als in de film. Toetsenist Bert Hermelink schreef veruit de meeste nummers.

Historie

Toontje Lager werd in 1978 onder de naam Maandverband opgericht door Hermelink. In 1979 werd de naam gewijzigd in Toontje Lager. Met zanger Bert Vermaas werd in 1980 de eerste (titelloze) elpee uitgebracht. Het nummer Kontaktrock genoot enige bekendheid doordat het op de verzamelelpee Uitholling Overdwars verscheen. Het nummer is op single uitgebracht, als B-kant van Ja Verrek.

Nadat Vermaas de band verlaten had, trad Erik Mesie als nieuwe zanger toe. Vermaas zou later van zich doen spreken in de Nijmeegse band Het Beest. De albums Erop of Eronder (1982) en Stiekem Dansen (1983) waren vrij succesvol, mede dankzij het feit dat Nederlandstalige popmuziek op dat moment hot was. In 1982 werd In Gedachten, de B-kant van de single Ben Jij Ook Zo Bang, door luisteraars van radiozender Hilversum 3 uitgeroepen tot B-kant van het jaar.

De groep ging in 1985 uit elkaar. Erik Mesie maakte sindsdien twee soloalbums. Bert Hermelink trad op als cabaretier. In 1988 schrijft hij zich in voor het Leids Cabaret Festival en bereikt hij de finale. Hij speelde tot 2007 regelmatig in de Nederlandse theaters. Hermelink heeft nu een eigen muziekstudio in Deventer en produceerde in 2005 het debuutalbum Dingen Te Doen van zanger Martin Groenewold, waarop ook verscheidene Hermelink-composities staan. In maart 2008 volgt een tweede cd, met de titel Zoiets Moet Het Zijn.

In het najaar van 2008 werd Mesie benaderd voor een aantal optredens in het kader van de Ze Zijn Terug!!-tour, een concertreeks met verschillende Nederlandstalige groepen uit de jaren tachtig. Door financiële problemen van de organisator werd deze tournee echter al na één optreden afgeblazen.

Beyoncé Giselle Knowles (Houston (Texas), 4 september 1981) is een Amerikaanse R&B-zangeres, songwriter, actrice, .winnares van zestien Grammy Awards (waarvan 6 bij de Grammy Awards van 2010 dat onder de vrouwelijke artiesten een record betekent voor het behalen van het aantal Grammy's in één jaar). Ook is Beyoncé modeontwerpster en het gezicht van haar eigen lijn:House of Deréon. Zij is sinds 2008 ook de vrouw van rapper Jay-Z.

Knowles maakte, samen met Kelly Rowland en Michelle Williams, deel uit van de vrouwensoulgroep Destiny's Child maar treedt tegenwoordig als soloartiest op de voorgrond. In haar solocarrière treedt haar vader Mathew Knowles op als haar co-producent, en haar moeder Tina Knowles als stylist. In totaal heeft Beyoncé tien Grammy's gewonnen, drie Grammy's met Destiny's Child en zeven als solozangeres. Ze heeft ook vele MTV awards gewonnen.

Biografie

In 2003 bracht Beyoncé het album Dangerously in Love, dat wereldwijd meer dan twaalf miljoen keer verkocht werd. Voor dit album werkte ze samen met onder andere Missy Elliott, Sean Paul en Jay-Z. Beyoncé werd wereldwijd bekend door haar meidengroep 'Destiny's Child'. Op 13 juni 2005 werd bekend gemaakt dat Destiny's Child uit elkaar zou gaan. Het laatste optreden vond plaats op 10 september 2005 in Vancouver.

Tweede soloalbum

Haar tweede album kwam in 2006 uit en heette B'Day. Een toepasselijke titel, want Knowles vierde op 4 september dat jaar haar 25ste verjaardag. Het album werd binnen twee weken na de voltooiing van de opnames van de film Dreamgirls opgenomen. Het album kwam in de Amerikaanse Billboard 200 op nummer 1 binnen met meer dan 541.000 verkochte kopieën in de eerste week. In april 2007 bracht ze B'Day opnieuw uit onder de naam B'Day Deluxe Edition, dat een iets andere tracklist dan de eerste versie van het album heeft. De Deluxe Edition bevat onder andere Spaanstalige liedjes en er staat een duet op met zangeres Shakira, Beautiful Liar. Het bijzondere aan de release van dit album is, dat Beyoncé voor elk lied een videoclip maakte. Beyoncé was hiermee de eerste Afro-Amerikaanse zangeres die dit heeft gedaan (50 Cent was haar voor; hij was de eerste mannelijke Afro-Amerikaanse artiest). De clips staan op de bijbehorende dvd van het album, getiteld B'Day Anthology Video Album. Om haar album te promoten startte Beyoncé 10 april 2007 met haar wereldtournee: The Beyoncé Experience.

Op 4 april 2008 trouwde Beyoncé in besloten kring met Jay-Z in New York.

I Am.. Sasha Fierce.

In november 2008 bracht Knowles haar derde soloalbum I Am... Sasha Fierce uit. In een interview met producer Rodney Jerkins zei hij dat de stijl van het album steeds verandert en dat het album is geïnspireerd door de film Cadillac Records waarvoor Beyoncé is gecast om de rol van Etta James te vertolken. Het album is onderverdeeld in 2 cd's. Het eerste deel van het album 'I am..' bevat vooral rustige nummers waarin Knowles vocale prestaties de boventoon voeren. Het 2e deel van het album 'Sasha Fierce' bevat uptempo-nummers. Ook in het fotoboekje bij de cd wordt een onderscheid gemaakt tussen de Beyoncé en Sasha Fierce. Voor het 'I am..' deel poseert ze rustig in sobere kledij, terwijl ze voor 'Sasha Fierce' motorjackets en met zwaardere make-up lustig in de camera kijkt. In oktober 2008 kwamen de eerste twee singles van het album uit: If I Were a Boy (I am...) en Single Ladies (Put a Ring on It) (Sasha Fierce). Beyoncé was daarmee een van de eerste artiesten die 2 singles tegelijkertijd uitbracht. De singles hadden beide hun videopremière op het internet. De volgende singles zijn Halo (I am...) en Diva (Sasha Fierce). Ze is nu bezig met I Am ... Tour en is op 2 en 3 mei 2009 in Nederland geweest en op 7 mei in België. Haar I Am ... Tour eindigt in november.

Films

De laatste jaren is Knowles ook actief als actrice. Zo speelde ze onder andere een hoofdrol in het derde deel van Austin Powers en in 2006 de remake van The Pink Panther. In 2006 kwam Dreamgirls uit in de bioscoop. In deze film speelt Beyoncé samen met Eddie Murphy, Jamie Foxx en American Idol finaliste Jennifer Hudson. Onlangs heeft Beyoncé de film "Cadillac Records" gefilmd waarin zij de rol van blueszangeres Etta James vertolkt. Voor deze rol werd zij gecoacht door de enige echte Etta James zelf. Voor deze film moest ze zeker 8 kilo bijkomen. De film kwam eind december 2008 uit in Amerika. In 2009 kwam de film 'Obsessed' uit. Een thriller waar Beyoncé de hoofdrol vertolkt als Sharon.

Muziek en stem

Knowles is opgegroeid met de muziek van Anita Baker en Luther Vandross, met wie ze later een duet opnam. Beyoncé gebruikt ook invloeden in haar muziek van Amerikaanse artiesten als Prince, Aretha Franklin, Mariah Carey, Whitney Houston, Janet Jackson, Michael Jackson, Mary J. Blige, Diana Ross, Donna Summer en Tina Turner, met wie zij samen optrad tijdens de uitreikingsceremonie van de Grammy Awards in 2008.

Knowles, een mezzosopraan met een bereik van maar liefst 3 en een halve octaaf , is altijd leadzangeres van Destiny's Child geweest. Jon Pareles van de Amerikaanse krant The New York Times sprak uit dat Beyoncé de stem heeft die de groep compleet maakt. James Anthony van de The Guardian noemt haar stem snel, met bijna hikkende vocale technieken. The Cove Magazine plaatste Beyoncé's stem op nummer zeven in hun top 100 van de beste pop vocalisten wereldwijd. Dit betekent dat Beyoncé 48 punten kreeg voor haar stem, terwijl het maximaal te behalen punten 50 was.

Beyoncé's muziek wordt beschreven als een moderne vorm van R&B, maar het bezit ook invloeden van muziekgenres als dancepop, pop en soul. Ook nam de zangeres een aantal liedjes op in het Spaans voor de re-release van haar tweede soloalbum B'Day. Met Destiny's Child had zij al eerder een Spaans nummer opgenomen. In haar jeugd kreeg Beyoncé op school Spaanse les, maar tegenwoordig spreekt zij slechts een paar woorden Spaans. Voor de opname van de Spaanse nummers werd zij per telefoon gecoacht door Rudy Perez. Beyoncé heeft ook een keer in het Frans gezongen tijdens de Oscars.

In 2010 lanceerde Beyoncé haar eigen parfum genaamd Heat. Eerder speelde ze al een rol in televisiereclames voor parfums van Tommy Hilfiger en Emporio Armani.

Deep Purple in 2004

Deep Purple is een Britse hardrockband. De groepsnaam is afgeleid van de jazzklassieker Deep Purple, het favoriete nummer van de moeder (of de grootmoeder, naargelang de bron) van gitarist Ritchie Blackmore.

Geschiedenis

Begin

Jon Lord startte in 1968 met een band onder de naam "Roundabout" met gitarist Ritchie Blackmore, maar veel succes had hij niet en al snel vertrokken de drummer en de bassist. Via twee mensen die manager van de groep wilden worden kreeg hij Nick Simper als bassist en Ian Paice als drummer. Rod Evans sloot zich bij de groep aan als zanger.

De groep wijzigde haar naam in Deep Purple, en nam een eerste single op: "Hush". Dit was meteen de eerste hit. De single werd gevolgd door een cover van "Kentucky Woman" van Neil Diamond, waarna de eerste LP volgde: Shades Of Deep Purple. De plaat was matig succesvol. De band besloot daarom zo snel mogelijk de volgende plaat, The Book of Taliesyn, uit te brengen. Deze LP had wel succes, en de weg voor Deep Purple lag open. De samenstelling van de groep was Ritchie Blackmore op gitaar, Rod Evans zang, Jon Lord op de keyboards, Ian Paice op de drum en Nick Simper op bas. In deze samenstelling werd een titelloos album uitgebracht, waarop Deep Purple voor het eerst samenwerkte met een orkest in April. In hetzelfde jaar schreef Jon Lord Concerto For Group and Orchestra, waarop de band samenwerkte met de Royal Philarmonic Orchestra onder leiding van Malcolm Arnold. Op het album zijn Gillan en Glover voor het eerst te beluisteren.

Succes

Met het overkomen van Roger Glover en Ian Gillan van Episode Six naar Deep Purple slaat de groep een andere weg in. Het succes komt met het album Deep Purple in Rock. Deep Purple zette haar naam als hardrockgroep. Samen met groepen als Led Zeppelin en Black Sabbath hebben zij deze stijl ontwikkeld. In het begin van de jaren '70 stond de band bekend als "progressief" of als "underground". Black Night werd een hit in Nederland, maar kwam niet op het album te staan. Na In Rock volgde Fireball, waarvan de verkoopcijfers enigszins tegenvielen. In de VS komt de klassieker Strange Kind of Woman op het album te staan in plaats van Demon's Eye. Groter succes komt er als Child In Time (verdeeld over twee singlekanten) op single verschijnt in de Benelux. Het nummer zou later zeven jaar op nummer 1 staan in Veronica's Top 100 aller tijden. Machine Head wordt zowel artistiek als commercieel een groot succes. In de VS is de groep een mega-act geworden en Smoke on the Water is vaker op de Amerikaanse radio te horen dan het volkslied. Veel tracks van dit album komen in hetzelfde jaar op het dubbellivealbum Made in Japan. De samenstelling van de groep op deze albums was Ritchie Blackmore, Ian Gillan, Roger Glover, Jon Lord en Ian Paice (MK2). In 1973 verscheen voorlopig het laatste album in deze bezetting op Who Do We Think We Are. Woman From Tokyo wordt wereldwijd op single gezet. Japan(!) kiest verrassend voor een liveversie van Black Night als A-kant.

Uiteenvallen

Nadien werden Ian Gillan en Roger Glover vervangen door David Coverdale en bassist Glenn Hughes die om de lead-vocals streden. Burn is een sterk album met klassiekers als Burn en Mistreated. De songs evolueerden weg van de heavy rock en invloeden uit de blues en de soul vonden hun weg. Uiteindelijk verliet Ritchie Blackmore met slaande deuren de band en Amerikaanse wonderboy Tommy Bolin nam zijn plaats in. Na enkele live-miskleunen en een knappe Bolin-gesigneerde LP Come taste the Band legde Purple er tijdelijk de bijl bij neer. Bolin maakte, na het sublieme Teaser, nog een tweede LP met zijn eigen Bolin-band en overleed kort daarna aan een overdosis drugs op het moment dat hij met zijn eigen band het voorprogramma ging verzorgen voor Jeff Beck.

Van de originele leden, Nick Simper en Rod Evans, bracht alleen Simper op een Duits label nog een collector's item-album (Slipstreamer) uit, gevolgd door een veel te snel opgenomen miskleun. Alle andere Purple-leden bouwden een vrij populaire carrière uit, maar het succes van Deep Purple wist niemand te evenaren. Mr Universe Ian Gillan, Rainbow Ritchie Blackmore, Mr. Hammond Jon Lord, Love is all Roger Glover en Whitesnake David Coverdale waren de voorbeelden van de huidige rockhelden.

Come-backs

In 1980 vormde Rod Evans met enkele andere muzikanten een nieuwe line-up van Deep Purple. Bij hun optredens speelden ze voornamelijk songs van de Mark-2 bezetting. Ritchie Blackmore ging toen naar de rechter die bepaalde dat de naam Deep Purple slechts gevoerd kon worden door een band met tenminste twee leden uit de Mark-II bezetting. Bovendien verloor Evans al zijn rechten op royalty's.

In de jaren '80 volgde een MkII-reüniealbum: Perfect Strangers, waarmee de groep er weer stevig tegenaan ging. Maar ook hier liep het weer uit op onderlinge problemen, met Gillan die de band verliet. Op het album'Slaves and Masters´, is Joe Lynn Turner (ex-Rainbow) op zang te horen. Op het navolgende album ' The Battle Rages On' keerde Ian Gillan terug. Tijdens de tournee voor dit album stapte Blackmore op en werd Joe Satriani tijdelijk zijn opvolger.

De laatsten die de groep versterkten waren Don Airey en Steve Morse. Het eerste album met Morse: Purpendicular werd goed ontvangen. In 1999 werd na 30 jaar weer opgetreden met een orkest. Met de London Symphony Orchestra onder leiding van Paul Mann werd het Concerto uit 1969 opnieuw gespeeld. Op het album en dvd die verschijnen zijn vele gasten te horen zoals Ronnie James Dio en Sam Brown.

Tegenwoordig

De huidige samenstelling (2006) is Airey / Gillan / Glover / Morse / Paice, en in deze samenstelling treden ze nog steeds op. In januari 2006 is Deep Purple begonnen aan de ongeveer twee jaar durende Rapture of the deep-worldtour. Op 18 april 2006 werd de nieuwe Ian Gillan-cd/dvd Gillan's Inn uitgebracht. Op 9 juni 2006 speelden ze voor de tweede keer op het Arrow Rock Festival te Lichtenvoorde. Tijdens de uitvoering van het nummer "Smoke on the Water" speelde de gitarist Neil Schon van Journey ook mee.

De grootste hit van de band is "Child in Time". Dit nummer staat in elke Tijdloze 100 in de bovenste regionen geklasseerd. Hetzelfde geldt voor "Smoke on the water".

Deep Purple zou op 27 juli 2006 een concert geven in Libanon. Het concert werd afgelast vanwege de oorlog met Israël. Op 13 november 2006 gaf Deep Purple een eenmalig concert in muziektempel Nikaïa in Nice in zuid-Frankrijk. Voorlopig is Deep Purple aan hun drie jaar durende Rapture Of The Deep-tour. Hierbij zijn ze in de Lotto Arena in Antwerpen geweest.

Deep Purple is in 2003 uitgeroepen tot beste live-band en trekt sindsdien overal ter wereld weer volle zalen en stadions. Ze doen op dit moment zo'n 150 concerten per jaar en zijn daarmee een van de drukste bands ter wereld. Gitarist Steve Morse(sinds eind 1993) is een waardige opvolger van Ritchie Blackmore en heeft ook echt nieuw leven in de band geblazen. Hij is in America ook vijf jaar lang uitgeroepen als beste gitarist en hangt ook in "The Hall of fame". Hij speelt ook nog steeds in zijn eigen band "The Steve Morse band" en in de "Dixie Dreggs". Deep Purple was op 15 juli 2006 ook de afsluiter van het Montreux Jazz Festival, dat dat jaar 40 jaar bestond. Deep Purple deed daar voor de derde keer mee, ook vanwege hun speciale band met Montreux door het nummer "Smoke on the water". Deep Purple heeft ook zijn eigen monument aan de boulevard in Montreux. Volgens de laatste berichten komt er in 2008 weer een nieuwe cd uit.