Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
Ik ben een vrouw en woon in den helder (nederland) en mijn beroep is vrijwilligster mantelzorger,huisvrouw, echtgenoote.
Ik ben geboren op 14/07/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: accordeon spelen, wandelen,schrijven,paintshoppro, de pc.
Ik ben zeer positief ingesteld en voel meer dan gemiddeld. Mijn fles is altijd halfvol, halfleeg kan altijd nog. Ik probeer te zijn zoals ik mezelf graag zie. Een vrouw met levenservaring
die elke dag nog bijleert en geniet van de kleine dingen.
Als U op de bovenstaande afbeelding klikt komt U op het blog OPS-CTE Zeer de moeite waard Zeer zeker een aanrader
Organo Psygo Syndroom. Vervroegde Dementie Voor de partner Geen hulp OPS is een beroepsziekte Die het hele gezinsleven ontwricht. klik op de afbeelding en lees en huiver. Mijn blog over OPS
lieve bezoeker U vindt op dit blog zelfgeschreven gedichten al dan niet bewerkt op een mooie achtergrond evenzoveel spreuken die ik bewerkt heb de spreuken algemeen bekend aan de zijkant heb ik eigen bewerkingen van plaatjes neergezet ik wens u veel kijk-en leesplezier
ik heb een heerlijke wandeling gemaakt liep nog maar net in de duinen met de hond toen ik iemand met de fiets aan de hand op mijn pad vond een oudere man met zijn ziel onder zijn arm net een jaar zijn vrouw kwijt na 55 jaar huwelijk daar wilde hij even over praten het gemis en het door moeten gaan met een lach en vooral een traan dat ik daar de tijd voor nam vond hij geweldig het is prachtig weer en de hond ging niet te keer bleef rustig liggen aan mijn voeten en in het duinmeer zwemmen meerkoeten rechtschapen en recht door zee de guldenmiddenweg ook al valt dat soms niet mee keuzes en soms zijn die verkeerd maar daar kan je van leren en vergeet het ook wel weer hij 82 en zijn leven in een vingerknip voorbij ja als ik terugkijk wat is een jaar met vreugde en feest gaat het heel vlug voorbij met pijn en verdriet kan een dag heel lang duren daar kan ik ook over meepraten en zo babbelen we nog wat voort na een halfuur van een diepzinnig gesprek wenste ik hem een fijne dag en welthuis en hij mij een fijne wandeling en dat heb ik zeker gehad na 4 uur onderweg te zijn geweest kwam ik weer thuis mijn gedachten nog bij dat gesprek het heeft wel indruk gemaakt op mij verdrietig en toch ook heel blij
Mensen met een 'vlekje' zijn bijzondere mensen elk met hun eigen verhaal. Die in de 'normale' maatschappij vastlopen. Mensen met een 'vlekje' hebben IETS waar 'normale' mensen veel van kunnen leren. Maar ' normale' mensen trekken hun neus op voor mensen met een 'vlekje' ! Niet wetende dat 'normale' mensen ook een mens met een vlekje kunnen worden....!
Prettige feestdagen? Nou voor mij niet...Ik heb elke dag een feestje...al is het maar een paar minuten...feestgevoel kun je zelf oproepen...daar heb ik geen hypocriete Kerst voor nodig! ...VREDE.... op aarde wordt er gezongen in alle talen maar.... Het zijn maar WOORDEN...die geen betekenis hebben voor mensen blijkbaar...Want VREDE wat is dat....Elkaar de hersens in slaan...Kindermisbruik...Oorlog voeren....Noemen we dat VREDE?
Voor mij is VREDE...vriendschap...liefde....elkaar het licht in de ogen gunnen...En dat alle dagen weer...
Ja... ik ken vrede...Al mijn hele leven...Geleerd van mijn ouders die de tweede wereldoorlog hebben meegemaakt....
Mijn Oma in Andijk die mensen van ver een bord eten gaf...die ze buiten op de stoep mochten leeg eten...want dat was het enige wat ze kon geven...een bord warm eten...en het vertrouwen dat het goed was.... Maar de mensen die waren niet te vertrouwen...vandaar tot de voordeur en niet verder... Alleen eerlijke ogen kwamen verder....en dat waren er toen niet veel....
Vrede op aarde Wanneer wordt dat werkelijkheid. volgens mij nooit met de verkeerde menselijke onhebbelijkheden
Kennis is macht. verkeerde kennis is machtsmisbruik. en dat machtsmisbruik zie je overal Niemand lijkt zich daar aan te storen.
Geen mens op de barricaden Iedereen is bang om in te leveren zijn eigen hachje!!!
Wel ik heb niets....Dus hoef ook niet bang te zijn...om te verliezen.... Ik geef alleen maar en krijg daar o zo veel voor terug.... Maar geen tastbare materialen.. NEE...Ik krijg liefde en vriendschap... DAT is OOOOO zoveel meer waard dan al het geld op de wereld waar je niets mee kunt....!
Vrede op aarde in de mensen een welbehagen... Dat beleef IK elke dag.. En dat kunnen niet veel mensen zeggen....
Leef je leven en doe goed voor een ander... En zie wat dat oplevert.... Dan weet je wat die zin....Vrede op aarde in de mensen een welbehagen...echt betekent!
ik wens U allen hele prettige feestdagen die het overdenken waard zijn en een goed uiteinde en een nieuw begin. er zijn 2 grote klassen op aarde, zij die meer eten dan honger hebben en zij die meer honger dan eten hebben uiteindelijk is er eten genoeg op de aarde maar zolang het geld regeert en niet de wijsheid van de mensen zal er een tweedeling blijven en hoeveel kerstdagen moeten er nog volgen tot de armoede uit de wereld is het gaat uiteindelijk niet om meer meer meer maar om saamhorigheid en samen delen en samen liefhebben wanneer dat nu eens goed voor elkaar komt dan kan men samen door een deur en samen leven
Mijn man heeft geen besef van tijd. Maakt afspraken en kan ze niet nakomen door tijdgebrek. Zo ook met onze dochter. Gelukkig kent die de situatie en wordt nooit boos.
Zij heeft heel veel begrip en begrijpt... Maar anderen hebben dat helaas niet. En willen niet inzien dat het geen onwil is van mijn man. Ik ga het ook niet meer uitleggen.
Waarom al die dure onderzoeken? Waarom alles in een hokje willen stoppen? Er zijn meer dan 50 soorten dementie wereldwijd. Niet aangeboren hersenletsel.
Het heeft een sluipend proces. En de uitkomst is bekend. aftakeling van lichaam en geest. tot er niets meer overblijft.
mijn zwager had de ziekte van Pick. (1975-1990) 15 jaar ziekte van 45 jaar tot 60 jaar stierf in inrichting en was een kasplant geworden. afschuwelijk om mee te maken.
Mijn man heeft OPS.(1983 heden) werd een oude man in zijn jonge leven de levenslust verdween. En verandert zodanig dat ik hem nooit meer terug krijg.
Mijn schoonmoeder kreeg ouderdomsdementie.(1985-1998) Bleef de vrolijkheid zelf. er werd geen etiket op geplakt. aderverkalking heette het toen.
Mijn zwager en schoonmoeder kregen de verzorging die ze verdienden. waar liefde en tijd aan besteed werd. en bezoekers altijd terzijde werden gestaan.
Nu met mijn man sta ik in de kou. Er is geen begeleiding. Want OPS wat is dat, Het is een schande.
Ik zeg, dementie... een hel op aarde. als er niemand is die je serieus neemt Ik ben ervaringsdeskundige helaas.
Ik heb mijn eigen visie en daar een weg in gevonden. Loslaten en elke dag is een nieuwe dag. Plezierig, blij, onbevangen de dag beginnen.
als ik vrolijk ben krijg ik dat terug maar andersom nooit meer. spiegeleffect noemt men dat. Nabootsing van gedrag.
en zo ga ik om met mijn kennis door de jaren opgedaan Ook omdat ik elke dag in aanraking kom met mensen met dementie. Normaal uitziende mensen die niet meer voor zichzelf kunnen zorgen. Kleinschalige woonvormen met liefde bestierd. Waar iedereen welkom is en veel vrijwilligers werken. die ondersteunen de professionels. Den Helder heeft een goede naam met dementie Al jaren lang. En krijg nu hulp gelukkig. Geriant en WMO. wat bestaat uit, Casemanager, Huishoudelijke hulp.Thuiszorg, Taxivervoer in de stad. Ik kan door dat ik mij heb opengesteld helpen op mijn manier. Niet wetende dat mijn man ook een dementievorm aan het ontwikkelen was door zijn werk.... en dat dat een doorslag heeft op het nageslacht. gruwelijk waar. en zo gaat in mijn ogen de mensheid naar de verdommenis. Want dementie komt op steeds jongere leeftijd voor. dat zie ik elke dag dat er weer een jong iemand wordt opgenomen in een tehuis. Onze kinderen hebben ook gebreken. en als ik vraag kan het door de oplosmiddelen komen waar mijn man mee gewerkt heeft krijg ik geen ontkennend antwoord. want tijdens de verwekking kan er al heel veel fout gaan.
Gisteravond een indrukwekkend toneelstuk gezien van de toneelgroep Ervarea in het verpleeghuis. De levens geschiedenis van dementie en wat het met ons doet als mantelzorgers. Vooral de machteloosheid kwam goed naar voren.
Ook het niet meer herkennen en de angst voor de spiegel. Wat moet die vreemde mevrouw in de kamer als reflex op het glas van het raam. Ze loopt de lift in en zwaait en zegt gedag. Ze loopt er mopperend uit want de mevrouw ( haar speiegelbeeld) zegt niets terug. Dit was zeer herkenbaar voor ons.
Zo kwam eigenlijk alles wat dementie inhoudt ter sprake.
Verlies van het leven. Verlies van apathie. Verlies van denken. Verlies van het herkennen. Verlies van decorum.
Uiting in boosheid. Uiting in ik weet het niet meer.
Ook de uitleg waarom... Heel verhelderend.
En ook wat ik al weet. Er is geen weg terug. Alles wat stuk is komt nooit meer heel.
Dat vraagt heel veel van de mantelzorger. Geduld en nog eens geduld.
Men zegt wel eens, dat de mens met dementie egoistisch wordt. Maar dat is niet zo. Ook daar was een zeer verhelderende verklaring voor. Het komt door het decorumverlies. ALLES WORDT DOOR ONTREMMING UITVERGROOT. En dat werd ook heel goed uitgebeeld.
De zaal was tot tranen geroerd en de spelers dito. Door deze voorstelling is er weer gesprek gekomen Dat er geen angst hoeft te zijn en dat een tehuis veiligheid biedt als het thuis niet meer gaat. Dat mensen weer opbloeien als ze in een tehuis worden opgenomen. Maar dat de achteruitgang gewoon doorgaat en dat daar niets tegen te doen is.
En zo krijgen we een kijk in de keuken van dementie. Aftakeling van lichaam en geest. Blij, verdrietig, kwaad, en vooral liefdevol blijven als mantelzorger hoe pijnlijk soms de situatie ook is.
Want juist die aai over het gezicht en de kus op de wang ook al is er geen persoonlijke herkenning, herkenning is er wel op de manier zoals de mens met dementie die beleeft.
Dat was de boodschap...Gevoel blijft tot het eind.
Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
