Over mijzelf
Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
Ik ben een vrouw en woon in den helder (nederland) en mijn beroep is vrijwilligster mantelzorger,huisvrouw, echtgenoote.
Ik ben geboren op 14/07/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: accordeon spelen, wandelen,schrijven,paintshoppro, de pc.
Ik ben zeer positief ingesteld en voel meer dan gemiddeld. Mijn fles is altijd halfvol, halfleeg kan altijd nog. Ik probeer te zijn zoals ik mezelf graag zie. Een vrouw met levenservaring die elke dag nog bijleert en geniet van de kleine dingen.
Foto
Als U op de bovenstaande afbeelding klikt
komt U op het blog OPS-CTE
Zeer de moeite waard
Zeer zeker een aanrader

Foto
Organo Psygo Syndroom.
Vervroegde Dementie
Voor de partner Geen hulp
OPS is een beroepsziekte
Die het hele gezinsleven ontwricht.
klik op de afbeelding en lees en huiver.
Mijn blog over OPS

Inhoud blog
  • OPS
  • Betutteling
  • Genieten
  • Verhuizen.
  • De cirkel is rond.
  • Latten.
  • De Aarde
  • hoop
  • HOOP
  • Schuldgevoel
  • Dementie... OPS
  • Begrip ...begrijpen
  • milieudelict
  • Vrijheid
  • In wat voor wereld zijn we beland.
    Foto
    een gedichtenbundel
    naar ieders smaak
    kan het beste worden
    zo, zoek en maak

    een gedichtenbundel
    geplukt van internet
    kan beschouwd worden
    als een naslagwerk

    een gedichtenbundel
    van speelster
    mag je zelf maken
    van mij

    copier en druk af
    een kaft of in een map
    of verzamel op de pc
    copier en neem maar mee

    speelster
    Archief per maand
  • 07-2023
  • 10-2022
  • 09-2022
  • 04-2022
  • 11-2021
  • 03-2021
  • 02-2021
  • 10-2020
  • 07-2020
  • 12-2019
  • 02-2019
  • 08-2018
  • 05-2018
  • 03-2018
  • 11-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 12-2006
  • 11-2006
  • 10-2006
  • 09-2006
  • 08-2006
  • 07-2006
  • 06-2006
  • 05-2006
  • 03-2006
  • 02-2006
  • 01-2006
  • 12-2005
  • 11-2005
  • 10-2005
  • 09-2005
  • 08-2005

    lieve bezoeker
    U vindt op dit blog
    zelfgeschreven gedichten
    al dan niet bewerkt
    op een mooie achtergrond
    evenzoveel spreuken
    die ik bewerkt heb
    de spreuken algemeen bekend
    aan de zijkant heb ik
    eigen bewerkingen van plaatjes
    neergezet
    ik wens u veel kijk-en leesplezier

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

    Foto
    Laatste commentaren
  • Je bent van Harte welkom (Patricia)
        op Lieve bezoekers
  • Goeden avond (Dirk)
        op Lieve bezoekers
  • Van harte welkom Speelster (Patricia)
        op Lieve bezoekers
  • Goeden avond (Dirk)
        op Lieve bezoekers
  • mooi (fons)
        op Lieve bezoekers
  • blijf maar schrijven en spelen met muziek ... (meeuw)
        op Lieve bezoekers
  • Wens u nog een heel fijn weekend ('t Vosken)
        op Copieren of lenen
  • Goedemiddag (Dirk)
        op Copieren of lenen
  • Zoeken in blog

    Foto
    Foto
    mijn 1e schilderijtje
    schilderen met acrylverf

    even lekker bezigzijn
    van schets tot schilderij
    op A4 formaat
    2 uurtjes tijd
    Nu alleen de afwerking nog
    Foto
    eindelijk gerealiseerd
    mijn rotstuin, mijn trots
    in 2 dagen gedaan
    en nu ervan genieten.
    Foto
    mijn eerste kat
    Grijsje
    heeft 23 jaar geleefd
    1951 - 1974

    Blog als favoriet !
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    gedichten, spreuken en verhalen
    over natuur,maatschappij en het leven
    26-02-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dementie

    Begrip, begrijpen,
    Slikken en doorgaan
    Tranen z'n beloop laten gaan
    Troost in je opnemen.

    Dementie zo ongrijpbaar
    Tot het gemene toe
    Wat je niet gemeen mag noemen
    Maar soms voelt het wel zo.

    Speelster

    Van mensen waarvan je het niet verwacht
    Die broodnodige knuffel krijgen
    Dat voelt zo onnoemelijk goed...
    Die menselijkheid is zo gemeend...

    Ja ik ben blij en dankbaar
    Dat ik vrijwilligster ben
    En niet alleen sta
    In mijn verdriet.

    26-02-2019 om 08:24 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    12-02-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gesprek

    Gesprek....

    Ik kom thuis en ga op de bank zitten
    Er is een leuk programma op tv
    Ik lach en voel me blij
    dan gaat de I-pad van mijn man

    Beeldbellen door de zorg
    Insuline spuiten controle
    Dat vindt hij fijn
    Ook zo is er aandacht

    Ze hoort me lachen
    O, uw vrouw is er ook
    Ja, de directrice zit op de bank
    Dan hoor ik haar stem

    Maar meneer Van der Wal
    U heeft het wel over uw vrouw
    dat zeg je toch niet?
    Maar ze bemoeit zich overal mee.

    Ik wordt nauwelijks Jenny genoemd
    Of krijg spontaan een hartelijk woord
    U zult dit wel vaker meemaken
    Mijn troost is: Hij is ziek.

    Wel ik wens U veel sterkte, zegt ze.
    Prettige dienst verder
    en welterusten voor straks,
    zegt mijn man tegen haar

    Ik zeg welterusten
    En geef een zoen
    Tegen mij geen woord.
    En ik ga naar boven

    Speelster

    12-02-2019 om 14:02 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Begrip

    Begrip....

    Mijn man heeft geen besef van tijd.
    Maakt afspraken en kan ze niet nakomen door tijdgebrek.
    Zo ook met onze dochter.
    Gelukkig kent die de situatie en wordt nooit boos.

    Zij heeft heel veel begrip en begrijpt...
    Maar anderen hebben dat helaas niet.
    En willen niet inzien dat het geen onwil is van mijn man.
    Ik ga het ook niet meer uitleggen.

    Wie niet horen wil moet maar voelen....

    12-02-2019 om 14:01 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dementie

    Waarom....

    Waarom al die dure onderzoeken?
    Waarom alles in een hokje willen stoppen?
    Er zijn meer dan 50 soorten dementie wereldwijd.
    Niet aangeboren hersenletsel.

    Het heeft een sluipend proces.
    En de uitkomst is bekend.
    aftakeling van lichaam en geest.
    tot er niets meer overblijft.

    mijn zwager had de ziekte van Pick. (1975-1990)
    15 jaar ziekte van 45 jaar tot 60 jaar
    stierf in inrichting en was een kasplant geworden.
    afschuwelijk om mee te maken.

    Mijn man heeft OPS.(1983 heden)
    werd een oude man in zijn jonge leven
    de levenslust verdween.
    En verandert zodanig dat ik hem nooit meer terug krijg.

    Mijn schoonmoeder kreeg ouderdomsdementie.(1985-1998)
    Bleef de vrolijkheid zelf.
    er werd geen etiket op geplakt.
    aderverkalking heette het toen.

    Mijn zwager en schoonmoeder
    kregen de verzorging die ze verdienden.
    waar liefde en tijd aan besteed werd.
    en bezoekers altijd terzijde werden gestaan.

    Nu met mijn man sta ik in de kou.
    Er is geen begeleiding.
    Want OPS wat is dat,
    Het is een schande.

    Ik zeg, dementie...
    een hel op aarde.
    als er niemand is die je serieus neemt
    Ik ben ervaringsdeskundige helaas.

    Ik heb mijn eigen visie
    en daar een weg in gevonden.
    Loslaten en elke dag is een nieuwe dag.
    Plezierig, blij, onbevangen de dag beginnen.

    als ik vrolijk ben krijg ik dat terug
    maar andersom nooit meer.
    spiegeleffect noemt men dat.
    Nabootsing van gedrag.

    en zo ga ik om met mijn kennis door de jaren opgedaan
    Ook omdat ik elke dag in aanraking kom met mensen met dementie.
    Normaal uitziende mensen die niet meer voor zichzelf kunnen zorgen.
    Kleinschalige woonvormen met liefde bestierd.
    Waar iedereen welkom is en veel vrijwilligers werken.
    die ondersteunen de professionels.
    Den Helder heeft een goede naam met dementie
    Al jaren lang. En krijg nu hulp gelukkig. Geriant en WMO.
    wat bestaat uit, Casemanager, Huishoudelijke hulp.Thuiszorg, Taxivervoer in de stad.
    Ik kan door dat ik mij heb opengesteld helpen op mijn manier.
    Niet wetende dat mijn man ook een dementievorm aan het ontwikkelen was door zijn werk....
    en dat dat een doorslag heeft op het nageslacht.
    gruwelijk waar. en zo gaat in mijn ogen de mensheid naar de verdommenis. Want dementie komt op steeds jongere leeftijd voor. dat zie ik elke dag dat er weer een jong iemand wordt opgenomen in een tehuis.
    Onze kinderen hebben ook gebreken. en als ik vraag kan het door de oplosmiddelen komen waar mijn man mee gewerkt heeft krijg ik geen ontkennend antwoord. want tijdens de verwekking kan er al heel veel fout gaan.

    12-02-2019 om 13:58 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toneelstuk

    Gisteravond een indrukwekkend toneelstuk gezien van de toneelgroep Ervarea in het verpleeghuis.
    De levens geschiedenis van dementie en wat het met ons doet als mantelzorgers.
    Vooral de machteloosheid kwam goed naar voren.

    Ook het niet meer herkennen en de angst voor de spiegel.
    Wat moet die vreemde mevrouw in de kamer als reflex op het glas van het raam.
    Ze loopt de lift in en zwaait en zegt gedag.
    Ze loopt er mopperend uit want de mevrouw ( haar speiegelbeeld) zegt niets terug.
    Dit was zeer herkenbaar voor ons.

    Zo kwam eigenlijk alles wat dementie inhoudt ter sprake.

    Verlies van het leven.
    Verlies van apathie.
    Verlies van denken.
    Verlies van het herkennen.
    Verlies van decorum.

    Uiting in boosheid.
    Uiting in ik weet het niet meer.

    Ook de uitleg waarom...
    Heel verhelderend.

    En ook wat ik al weet.
    Er is geen weg terug.
    Alles wat stuk is komt nooit meer heel.

    Dat vraagt heel veel van de mantelzorger.
    Geduld en nog eens geduld.

    Men zegt wel eens, dat de mens met dementie egoistisch wordt. Maar dat is niet zo.
    Ook daar was een zeer verhelderende verklaring voor.
    Het komt door het decorumverlies.
    ALLES WORDT DOOR ONTREMMING UITVERGROOT.
    En dat werd ook heel goed uitgebeeld.

    De zaal was tot tranen geroerd en de spelers dito.
    Door deze voorstelling is er weer gesprek gekomen
    Dat er geen angst hoeft te zijn en dat een tehuis veiligheid biedt als het thuis niet meer gaat.
    Dat mensen weer opbloeien als ze in een tehuis worden opgenomen.
    Maar dat de achteruitgang gewoon doorgaat en dat daar niets tegen te doen is.

    En zo krijgen we een kijk in de keuken van dementie.
    Aftakeling van lichaam en geest.
    Blij, verdrietig, kwaad, en vooral liefdevol blijven als mantelzorger hoe pijnlijk soms de situatie ook is.

    Want juist die aai over het gezicht en de kus op de wang ook al is er geen persoonlijke herkenning, herkenning is er wel op de manier zoals de mens met dementie die beleeft.

    Dat was de boodschap...Gevoel blijft tot het eind.

    12-02-2019 om 13:55 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dementie in 2040

    In gesprek met verzorger Dementie.

    In 2040 dubbel aantal mensen met dementie in de Noordkop staat in de krant die voorgelezen wordt.
    Ik ben het er niet mee eens, zei ik.
    Het zullen er veel meer zijn.
    Als ik naar het ziektebeeld (OPS) van mijn man kijk.
    Ja. zei de verzorger die er bijna 40 jaar werkt.
    Ik kan me nog goed herinneren dat er toen elke week wel een paar mannen (schilders) van de rijkswerf werden opgenomen en nog jong hoor.
    En toen sprak men van vasculaire dementie. Er was een bepaald soort zuurstoftekort in de bloedvaten van de hersenen die de zenuwen aantastte.
    Tegenwoordig noemen we het de beroepsziekte OPS.
    Op een foto van de schilderswerkplaats uit 1973 met 190 personen leeft alleen mijn man nog, zei ik.
    Het is een teken aan de wand wat de chemische industrie op z'n geweten heeft.
    Maar ja, de dooddoener is geld en de economie moet groeien.
    En ik zit met de gebakken peren....!
    Tegenwoordig worden er ook weer jongere mensen opgenomen in het verpleeghuis met dementie.
    Ik hou mijn man nog wel een tijdje thuis.
    Want zo het nu gaat is het goed te begaffelen.
    Negatieve vooruitgang is positieve achteruitgang.
    En zo keuvelden we nog even door.

    12-02-2019 om 13:51 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rotgevoel

    Ik heb geen rotgevoel meer.
    Ik ben gemeend vrolijk en blij.
    Blij dat ik nog kan doen wat ik wil.
    Vrolijk dat mijn man plezier heeft met eten.

    De toekomst is koffiedik kijken.
    Wij leven van moment naar moment.
    Tv kijken met de ogen dicht.
    Ik hoor het toch? zegt hij.

    Hij neemt te veel hooi op zijn vork
    Zegt de casemanager.
    Ja dat weet ik, geen nee kunnen zeggen
    En alles nog leuk vinden.

    Het humeur lijdt onder zijn drukte.
    Dat weet hij donders goed.
    Moe en slapen elk moment van de dag
    Na een inspanning die wij gewoon vinden.

    Maar geen energie hebben is frustrerend
    En ik leg hem geen strobreed in de weg.
    Als hij dan boos wordt, loop ik weg.
    En even later niets meer aan de hand.

    Zo blijf ik blij en vrolijk.
    Elk moment van de dag.
    Ik heb daarnaast fijne hobby"s
    Waar ik mijn ziel en zaligheid kwijt kan.

    Ik laat hem in zijn waarde en geniet van zijn genieten....!

    12-02-2019 om 13:38 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rust

    Als gewoon praten zonder stemverheffing niet meer gaat en het dwangmatig wordt, mag ik dan gewoon praten?
    Ja, natuurlijk.
    Dan gaat zijn stem vanzelf zachter worden.

    En even later....
    Je moet dit,
    Je moet dat,
    Lieverd ik moet niets.
    Ik mag....en ga door met waar ik mee bezig ben.

    Dit conflict komt steeds vaker voor...
    En ik blijf rustig...
    Ik ben er ondertussen ook aan gewend geraakt.
    En het blijft raar.

    Zo om te gaan vraagt van mij.
    Begrip.
    Rust geven.
    Er niet tegen in gaan.

    En zo bewaak ik de grens van ruzie maken.

    12-02-2019 om 13:37 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hulp

    Je weet dat er wat aan de hand is en dan niet je vingers er achter kunnen krijgen.
    Het is alweer 20 jaar geleden dat er een collega tegen Jan zei,
    Je moet je laten onderzoeken want je hebt hetzelfde als mij.
    We hadden toen al zeker 10 slechte jaren achter de rug.
    Een sluipend proces.
    Wat een impact dat onderzoek en wat was de uitslag?
    Het is niet uitgesloten dat de aandoening is veroorzaakt door de solventen.
    Alle puzzelstukjes vielen in elkaar en mijn eerste gedachte, het ligt niet aan mij.
    En nu?
    Alleen maar achteruitgang.

    2019.
    Zomaar een dag die veel op alle dagen lijkt.
    8 uur eten,
    daarna slapen.
    half twaalf, wassen aankleden warm eten in het zorgcentrum
    daarna slapen,
    schrikt wakker rond kwart voor twee.
    Ojee ik moet weg.
    Het regent, mopper mopper,
    kwart over vier. moe thuisgekomen.
    zes uur eten,
    zeven uur DWDD kijken maar te vermoeid en de ogen slaan toe.
    Leuke dingen samen doen.
    Vrijwel uitgesloten.
    Dus ik geniet van zijn genieten en samen is niet meer.
    Donderdag en vrijdag naar de dagopvang.
    En zaterdag uitgeput op de bank.
    Het is te veel maar ik zeg er niets meer van.
    Het is zijn leven dat aftakelt.
    En ik?
    Ga door met mijn leven en zorg dat mijn man de juiste zorg krijgt.

    Oja, hij woont nog steeds thuis....
    en dit is zijn slaapkamer.
    De hulp heeft alles in plactic zakken gestopt en stapelt maar want er mag niets weggegooid worden.
    Verzamelwoede heet dat.
    Bewaren want je mocht het ooit nog eens nodig hebben.
    Een stukje zekerheid voor later is me uitgelegd.
    Wel ik gooide wel eens een zak weg in de ondergrondse kliko.
    Maar nu kan dat niet meer dus het stapelt weer aardig op. Hoe het was laat de derde foto zien
    Net een ruimte om zijn bed in te komen...

    Dus ik ben dankbaar met de hulp.
    Wat de hulp in een paar jaar voor elkaar heeft gekregen zonder dat ik er door mijn man op aangesproken wordt op een lelijke manier.
    Het heeft mij een flinke boost gegeven om weer blij en vrolijk te zijn geworden.
    En dat heeft zich vertaald dat mijn man ook wat minder gauw kriegelig is...
    Dus rust in de tent zal ik maar zeggen.

    12-02-2019 om 13:34 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Zeester

    Kleinschalig wonen.

    Er is een gebouw
    Dat heet de Zeester van de Omring.
    Den helder heeft wat met de zee.
    Het gebouw is van de woningstichting.

    Er zijn 72 zitslaapkamers
    er zijn 12 huiskamers
    Op 3 verdiepingen.
    alleen de buitendeur is op slot.

    de bewoners zijn zover kan
    vrij om te bewegen.
    kunnen het hele huis door struinen
    en sommige lopen met een tack.

    Bewoners komen met begeleiding op straat
    Doen boodschappen voor het eten.
    Mogen aardappels schillen
    Of kleine karweitjes doen.

    Er heerst rust en gemoedelijkheid.
    Warme menselijkheid
    Niets moet en veel kan.
    De bewoners zijn de baas.

    Blije gezichten en veel vrijwilligers.
    Waar ik er een van ben.
    Ook familie komt graag over de vloer.
    En zien de betrokkenheid van personeel.

    Er wordt veel georganiseerd.
    en soms denken we wel eens
    doen we de bewoners er wel een plezier mee.
    Zoals een uitje naar een kerstmarkt.

    Ik zeg ja, als je de blijde gezichten ziet.
    Het zijn en blijven momentopnames.
    Ik zeg nee, als je ziet hoe ontdaan men is
    als men weer terug komt en de moeheid slaat toe.

    En zo blijft het dilemma
    Wat doe je wel en wat doe je niet.
    Dieren en muziek geeft vreugde.
    En dat gebeurt wekelijks.

    Het is steeds weer genieten
    Elke dag opnieuw.
    Om met de mensen met dementie
    Om te mogen gaan.

    Speelster

    12-02-2019 om 13:32 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dementie

    Dementie.

    Ik kom al ruim 30 jaar in verzorging- verpleegtehuizen.
    Ik speel daar accordeon voor mensen met dementie.
    Er komen tegenwoordig steeds meer jongere mensen in het huis wonen.
    Helaas gaan die vlugger achteruit dan de oudere bewoners.
    En hebben de jongere bewoners ook meer zorg nodig.
    Van lopend persoon binnen een half jaar rolstoelgebonden is geen uitzondering.
    Die aftakeling is verschrikkelijk...
    Het valt dan ook niet mee om met droge ogen dit te volgen.
    Gelukkig kan ik een klein stukje vreugde en herkenning geven.
    Iedere week weer.
    En deze regelmaat zorgt ervoor dat er weekherkenning is tijdstip herkenning is.
    Zo frapant...Niet weten dat er ontbeten is...
    Wel weten dat ik Jenny heet en wat voor dag het is.
    Want dat wordt onthouden...

    Mijn man heeft een andere vorm van dementie.
    En gaat de laatste tijd hard achteruit.
    Wil veel maar er komt niets meer uit zijn handen.
    Is al een paar keer gevallen met de fiets.
    Maar om nu te zeggen je mag niet meer fietsen gaat me te ver.
    Hij verliest dan zijn evenwicht met afstappen en dat is dan achter op de plaats van ons huis.
    Ik weet maar al te goed waar het eindigt....
    Dat zie ik alle dagen om me heen.
    Maar ik kan er ook heel goed mee omgaan nu.
    Dat heb ik de afgelopen tijd geleerd.
    Geniet van het moment.
    Samen een ijsje eten.
    Daarna niet meer weten dat dat gedaan is ala.
    Als ik het maar weet en heb gezien dat hij ervan genoten heeft.
    Dat vind ik belangrijk.
    We leven nu zo van moment naar moment.
    En dat bevalt me prima.
    Ik hoef me niet te ergeren dat zijn overhemd scheef geknoopt zit
    Het is zijn trots dat hij het zelf heeft aangetrokken.
    Daar heb ik een manier in gevonden dat hij nu zijn overhemd over zijn hoofd aantrekt en alleen de bovenste knoopjes vastmaakt en het hemd zit goed.
    het zijn zo van die kleine dingen die het leven aangenaam maken. met subtiele hulp van mij.
    Want de boze buien die zomaar uit het niets opkomen zijn gelukkig heel veel minder geworden.
    Alles wordt minder en gaat achteruit.
    Elke dag weer....Ook ikzelf natuurlijk....lichamelijk maar niet geestelijk. want ik zal voor 2 moeten blijven denken en doen. Tot het echt niet meer gaat en opname zal moeten plaatsvinden....
    En ik weet dat de zorg er alles aan zal doen om het zo aangenaam mogelijk te laten zijn omdat ik dat alle dagen zie en meemaak.
    Petje af voor de mensen die zorg verlenen aan deze kwetsbare groep.
    Met een lach binnen komen en met humor problemen oplossen dat is iets wat in je moet zitten anders hou je dit zware werk niet vol...
    deze foto is van 2 jaar geleden. begin april want dan gaat de ijssalon weer open en is het iedere week ijs eten. zo ook vanmiddag want elke donderdag middag heb ik vrij om deze activiteit te ondernemen.

    12-02-2019 om 13:23 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    28-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een lach en een traan

    ik zag het ff niet zitten
    alles liep tegen
    maar de zon schijnt weer
    en ik kan weer lachen

    ik heb pijn en verdriet
    zomaar even een dip
    nergens geen zin in
    en toch..........

    de muziek houdt me op de been
    en ga op de fiets overal heen
    met een lach en een traan
    zien ze me gaan

    zomaar hier en daar
    maar thuis is het kil
    niet dat ik het wil
    even verdrietig niet blij

    en dan toch weer de lach
    probeer er door heen te breken
    dat starre gezicht
    maar nee dat blijft helaas......

    speelster


    28-08-2018 om 22:38 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (18 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.herfst

    de meeste mensen krijgen een dip in de herfst
    bij mij werkt dat juist andersom
    ik krijg kracht als ik naar de natuur kijk
    de roos sterft maar de zaden zorgen voor nieuw leven

    zo naar de natuur te kijken
    is een must om door te gaan
    met plezier, met verdriet
    met pijn, met blijheid

    geniet van wat wel kan
    geniet met volle teugen
    want morgen ...........
    kan het zomaar over zijn



    speelster

    28-08-2018 om 22:35 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (19 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.the one million dollar girl

    gisteren heb ik een hele fijne dag gehad
    het was gelukkig niet meer glad buiten
    dat was maandag wel even anders zeg
    glibber glabber over de weg maar ik ben niet gevallen (leef op grote voet) en dan sta ik goed stevig op de grond
    maar gister was het gelukkig over met de gladdigheid
    ik op me fiets met me accordeon achterop naar school
    eerst groepslezen met de kinderen en toen
    repeteren met het koortje van 10 heldere kinderstemmen
    6 kerstliedjes voor op het podium vrijdag in de grote hal van school
    en het klinkt best wel mooi
    ze hebben goed hun best gedaan
    morgen nog even oefenen en dan kunnen we er tegenaan
    smiddag's naar het zorgcentrum geweest
    en daar is het elke dinsdagmiddag anderhalf uur feest
    de mensen van de huiskamer groep die genieten zo
    de oude liedjes van vroeger die hoor je toch niet meer op de radio?
    nou ik kan ze allemaal spelen en zij kunnen ze allemaal zingen
    en nu de kerstliederen zo gevoelig uit de trekkast vertolkt worden is er een vrouw die riep
    "miss you are the one million dollar girl"
    een gelach en geklap en dan het commentaar
    echt hartverwarmend
    ja kom maar over de brug met dat geld zegt een man
    ik hoef het niet hoor zeg ik het geeft alleen maar problemen
    ik zou niet meer veilig over straat durven
    nu kan ik gaan en staan waar ik wil
    maar dat u mij zo wilt noemen vind ik een groot compliment dank u wel ik sta op en buig
    en ga weer zitten en speel de sterren van de hemel en krijg veel applaus.
    het is voor mij liefdewerk oud papier waar ik alles in kwijt kan
    en dat doe ik al weer jaren en ik vind het heerlijk om te doen
    de mensen zo laten genieten in hun laatste fase van het leven
    ze kijken er zo naar uit van daar is ze weer
    daar doe ik het voor
    en die naam "the million dollar girl" draag ik met liefde

    speelster

    28-08-2018 om 22:32 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (14 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de onderwaterwereld

    Onderstaande mail kreeg ik vandaag van blogster "Speelster". Ik had er haar een uitgebreid antwoord op geschreven maar ik dacht misschien zou ’t wel eens fijn zijn om er iets over op mijn blog te zetten. Dus heb ik Jenny toestemming gevraagd of ik haar brief mocht gebruiken als aanleiding voor wat bedenkingen, en die gaf ze graag.

    In plaats van een artikel te schrijven zet ik hier gewoon mijn mail aan Jenny, daar staat toch ook al alles in wat ik er over te vertellen had.

     

    ’t Is deze keer geen grappig verhaal, zelfs niet plezant om lezen, maar bijt toch maar even door en lees tot het einde als ge zo vriendelijk wil zijn. De onderwaterwereld kan er maar wel bij varen…

    ---------------------------------------- 


    Dit was Jenny’s mail aan mij :

     

    Lieve Laathi,

    Ik ben gisteren naar Burgers' Zoo geweest in Arnhem, daar is in een aquarium zo
    groot en zo mooi een koraalrif nagebouwd met alles er op en er aan.

    Ik heb daar met ontroering naar gekeken. Die leefgemeenschap is zo uniek

    Dat kleurenspel zo verwonderlijk mooi dat ik er stil van werd en eens bedacht
    wat mensen eigenlijk stukmaken met hun ontwetendheid.

    De aarde met zijn natuur is zo kwetsbaar en alles is op elkaar afgestemd,
    als dat vernield wordt onstaat er chaos.

    Heb je daar wat van gemerkt als je aan het snorkelen was?

    Of ben je alleen in ongeremde natuur geweest waar alles nog intact is?

    Groetjes en een hele fijne dag Jenny.

     --------------------------------------------


    Dit was mijn antwoord aan haar :

     

    Lieve Jenny,

     

    Och meiske... de onderwaterwereld... Ge wilt niet weten wat daar allemaal gebeurt... Das zo erg... Dat doet zo'n pijn...

     

    Door de “El Nino”-stromingen komt er om de paar jaar een te warme stroom water bij de koraalriffen. Meestal is dit niet zo’n ramp. Een 9-tal jaar geleden is er een onverwacht sterke warmwaterstroom in verscheidene rifgebieden over heel de wereld terechtgekomen. Het koraal is er afgestorven omdat koraal pas echt gelukkig is tot maximaal 27° en de watertemperaturen bleven te lang te hoog.

    In plaats van in kleurrijke onderwaterparadijzen rond te zwemmen kwamen we plots in maanlandschappen terecht. De koralen waren gebleekt en afgestorven door de warmte.

    Er werd destijds gevreesd dat het misschien wel honderd jaar ging duren eer de riffen zich volledig gingen kunnen herstellen.

     

    Gelukkig scheen het iets sneller te gaan, want tot mijn grote verbazing zag ik een jaar later, op die zwaar aangetaste plekken, toch alweer enkele kleine purperen stipjes oprijzen.

    Vorig jaar hadden er zich op die plaatsen al terug echte kleine koraalbosjes gevormd. Maar natuurlijk alleen de "snelgroeiende" soorten. Een koraal dat 1mm per jaar groeit gaat dus nog weinig kans maken tussen zijn sneller groeiende soortgenoten...

    Met de riffen verdwijnen natuurlijk ook veel vissoorten die van en in het koraal leven…

    Tja, alles hangt aan mekaar in deze wereld.

     

    Een andere bedreiging voor de koraalriffen zijn tegenwoordig de hotels die tomeloos op palen in water gezet worden. Zo zijn ze Bora Bora in de Stille Zuidzee naar de bliksem aan 't helpen...

    Vreselijk om zien.

    Ik ben er vroeger een paar keer geweest en de koralen waren de mooiste van de wereld. Kleurrijke overvolle koraaltuinen die barsten van de verschillende soorten visjes!

    Drie jaar geleden kwam ik er terug en het was een witte gebleekte woestenij... Zo pijnlijk...


    Bora Bora is een atolletje (in feite een gigantische rots) en omringd door een ondiepe lagune en een rif. Er is in de hele ring rond de lagune maar 1 opening naar zee waar vers zeewater door naar binnen en naar buiten kan stromen. De tientallen, als paddenstoelen oprijzende, “paalhotels” lozen al hun afvalwater in het atolletje… Alles verstikt. Nu zijn ze van plan om een tweede gat in de koraalring te dynamiteren zodat er meer zeewater binnen en buiten kan vloeien. Maar dat gaat het eco-systeem helemaal verstoren.

    Het gaat ermee eindigen dat de toeristen in hun duurbetaalde paalhotels met hun sjieke kamers met glazen bodems enkel nog een turquoise zee kunnen zien waar geen levend koraal meer in te bespeuren valt...
    Maar ze snappen het niet... Duurzaam toerisme is hun blijkbaar onbekend hoewel de eilanden onder Frans bestuur staan. (Frankrijk gebruikte destijds die eilanden om hun atoomproeven te doen, vandaar dat die ook nog altijd rijkelijk gesubsidiëerd worden door de Franse staat. Als een soort “wiedergutmachung”. De Polynesische cultuur is er kompleet door ontwricht geworden. De mensen hoeven niet te werken, ze worden vadsig en onnoemelijk dik want ze krijgen toch alles van de Franse staat… Maar kom, dat is weer een heel ander droef verhaal…)


    Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket

    Dit is het rif rond Raiatea, een eilandje in de buurt van Bora Bora en Tahiti.
    Ik heb haar genomen in november 2003.
    Van de jaren daarvoor kan ik niet zo direkt iets laten zien want daar heb ik geen
    digitale foto's van.
    Je ziet de ondiepe blauwe lagune (tussen 1 en 2m diep).
    De dunne witte streep bovenaan is het rif, de afscheiding met de zee,
    die op sommige plaatsen wel enkele duizenden meters diep is.


    Op Bonaire, één van de mooiste snorkelgebieden, voor de kust van Venezuela, woeden soms zo’n vreselijke stormen dat heelder velden van waaierkoraal afbreken. Het is er onderwater soms een puinhoop. Net als een bos waar een tornado door geraasd is…

     

    In de Galapagos eilanden, het aards paradijs, waar ik 10 jaar geleden in volle zee rondzwom tussen de zeehonden, loopt het ook helemaal mis. Wegens politiek wanbeleid van het moederland Equador en overbevissing.

    De Japanners grazen er heel de territoriale wateren af naar de zeekomkommer. Een van de lievelingsgerechten van de Japanners en dus veel geld waard.

    Het brengt voor Equador meer geld in 't laatje dan de toeristen (die er anders ook al verdorie veel geld voor moeten betalen om de Galapagos te mogen bezoeken!)

    Ook de zeeschildpadden worden er gevist hoewel het niet toegelaten is.

     

    In de Thaise en Maleisische wateren gebruiken ze dynamiet om te vissen. Heel praktisch. Onder water een bom laten ontploffen en al de vissen komen dood boven drijven... Ze hebben ze maar op te scheppen met grote netten. Erg genoeg ook de kleintjes, en de oneetbare soorten…

    Het is een verboden systeem maar het gebeurd haast overal (ook in Sri Lanka, zelfs onder het toeziend oog van de Navy. En als je dat daar dan aanklaagt dan beweren ze gewoon te weinig boten te hebben om te controleren). Ik heb het zelf dikwijls genoeg meegemaakt. Het is een verschrikking.

    Maar de vissers blijven voor de snelle winst kiezen en weigeren er bij stil te staan dat ze hun eigen visbestand uitroeien door op deze wijze verder hun zee uit te putten.

    In Sri Lanka worden ook haaien gevangen voor de vinnen (haaienvinnensoep weet ge...).

    De dieren worden gevangen, hun vinnen afgesneden, en ze worden levend terug in zee gesmeten want met de rest het vissevlees doen ze toch niets... De dieren sterven een trage gruwelijke dood, stuurloos ronddobberend...

     

    De Malediven (enkel de noord-atollen) zijn ook ernstig geteisterd door de warme El Nino stroming, daar is ook al veel meer dood dan levend koraal. Daar wordt ook de nodige schade aangericht door het toerisme. Niet elke snorkelaar gaat respectvol om met de onderwaterwereld. Je ziet er mensen met laarsjes over de koralen wandelen. Ze breken alles kapot. Je komt er ook veel onervaren snorkelaars tegen die wanhopig met hun vinnen in ’t rond spartelen terwijl ze hun hoofd boven water houden en zo alles kapot stampen. Gelukkig spelen die taferelen zich meestal af dicht bij de hotels en komen die mensen zelden op “ongerepte” plaatsen… Maar toch, het gebeurt…

    Veel bootverhuurbedrijven nemen hun snorkelaars en duikers mee naar afgelegen plekken en ook de onervaren snorkelaars doen daar de griezeligste dingen. Ze stampen en trappelen om boven te blijven in plaats van zich met zo weinig mogelijk gedruis en bewegingen onder water voort te bewegen.

    Sommigen van de bootverhuurders zijn zo wijs om eerst hun publiek te keuren op hun kunde en kennis alvorens ze naar kwetsbare plekken varen, maar de meesten niet. Die kiezen voor de snelle centen.

     

    Een recenter gevaar vormen ook de toeristen die snel op de luchthaven een onderwaterfotoapparaatje kopen en niet weten hoe ze er mee moeten omgaan.

    Onderwaterfotografie is niet zo makkelijk als het er uit ziet. Er is golfslag, er zijn stromingen en getijden waar rekening mee moet gehouden worden. Ga met hoog water in zee en na enkele uren blijk je niet meer aan land te kunnen omdat al de koralen tot boven water steken… Hoe geraak je dan uit de zee? Alweer door alles kapot te trappen...

    Ook haast alle leven in de zee is gevaarlijk. Vele koralen zijn giftig, de meesten zijn scherp als scheermessen, vissen kunnen bijten en steken. En ernstige wonden veroorzaken. Er leven zeeëgels waarvan de pinnen afbreken en in uw huid blijven steken. Anemomen en sommige kwallen kunnen ook giftig zijn. Er zwemmen dodelijke zeeslangen.

    En daartussen begeven de argeloze fotografen zich dan en klemmen zich vast aan - wat ze denken dat een onschuldig “rotske” is - om toch maar een stabiel fotootje te kunnen nemen… Ze doen zich pijn en beginnen te spartelen en alweer vernielen ze alles rond zich heen…

    Ze komen onverwacht in stromingen terecht en beginnen in paniek als een gek te zwemmen in schoolslag waarbij ze alles in hun buurt tot moes slaan en zich zo verder verwonden…

     

    Hoe het in het Australisch Groot Barrière rif gesteld is weet ik niet. Ik ben er nog nooit geweest en ik weet alleen van horen vertellen dat er daar een groot probleem is met de "Christuskroon" ("Crown of Thorns"), een dikke stekelige zeester die in grote onuitroeibare kolonies de overhand krijgt en stilaan heelder stukken van  't rif aan 't oppeuzelen is.

    Ik ben ze ondertussen ook al tegengekomen in de Stille Zuidzee.

    Het is een beetje vergelijkbaar met een sprinkhanenplaag in Afrika.

     

    En dan spreek ik nog niet over wat er aan de Oost-Afrikaanse kust gebeurt tijdens de moesson...

    Dan regent het zo hard, dat de toplaag van de landbouwgrond (mét meststoffen én chemicalieën) in de rivieren stroomt en zo op de duur in zee terecht komt. Een normaal jaarlijks proces dat heel veel algengroei aan de kust veroorzaakt. Maar nu met de kunsstofbemesting neemt het stilaan dramatische vormen aan... In het regenseizoen kleurt de zee bruin van de modder en de algen…

    Toen ik in 99 in Tanzania was stond er trouwens zoveel water in de binnenmeren dat de flamingo’s in nood kwamen. De garnaaltjes die ze als voedsel gebruiken zwommen op een te grote diepte en de steltlopers konden ze niet meer vangen.

     

    Och Jenny, ik zou hier nog uren over kunnen doorzagen... 't Is toch zo erg wat ze met die wonderwereld aanvangen...

     

    Over een paar weken ga ik snorkelen naar de Rode Zee. Daar was de laatste jaren alles nog redelijk in orde omdat die zee vrijwel ingesloten ligt en zo beschermd is tegen de warme stromingen. De Israeli’s en de Egyptenaren zijn ook zuinig op hun grootste inkomstenbron. Dat was vroeger wel anders… Twintig jaar geleden mocht daar nog naar hartelust met spearguns door de toeristen op vissen geschoten worden. Maar daar zijn ze ondertussen toch al wijzer geworden.

     

    Weet ge Jenny, ik denk dat ik over dit probleem eens een artikeltje op mijn blog ga zetten. Want ik dacht dat iedereen zich van deze onderwaterproblemen bewust was, maar das niet slim van mij, want mensen die nooit onder water komen die zullen dat inderdaad niet weten. Of toch zeker niet aan de lijve ondervinden. En er dus ook nooit bij stilstaan wat er onder water allemaal mis loopt.

    Op dat punt ben ik zelf ook in fout, want ik zet op mijn blog ook altijd van die mooie onderwaterfotootjes en geen foto’s van de ellende die ik onder water aantref.

    Misschien zou ik daar toch ook eens af en toe een foto van moeten nemen…

     

    Zoudt ge 't goed vinden moest ik bij het artikeltje dat ik ga schrijven uw mailtje plak? Dan weten de mensen naar welke aanleiding ik mijn epistel schrijf.

    Laat maar weten of ge dat OK vindt.

     

    Dus ge ziet lieve Jenny, ge hebt me alweer inspiratie gegeven! 

    God weet maakt mijn schrijfseltje de mensen wat bewuster en gaan ze wat omzichtiger om met de - hun misschien onbekende - unieke onderwaterwereld.

     

    Merci en nen dikke knuffel!

    Laathi.

     


     

    28-08-2018 om 22:30 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (6 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    22-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Te veel prikkels.

    Te veel prikkels.

    Hij zit daar met zijn ogen dicht.
    Voorovergebogen aan tafel.
    Het lijkt of hij slaapt.
    Maar dat is niet zo.

    Ik zet de tv op een andere zender.
    Een schreeuw van tafel.
    LAAT DAT......
    IK luister hoor.

    Oh, sorry hoor lieverd
    Ik dacht dat je sliep
    Kan ik ergens anders naar kijken.
    Ik zet de tv weer teug.

    Waarom zit je aan tafel.
    Dan kan ik het beter volgen.
    De beelden maken me gek.
    En zo is er rust in me hoofd.

    Dank je wel voor de uitleg.
    Hou ik er rekening mee.
    Ik ga boven kijken op de pc
    En jij veel plezier aan tafel.

    Speelster.

    22-08-2018 om 07:45 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    21-05-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dementie...

    Liefde is universeel.
    Houden van gaat nooit over.
    Broer zus verhouding.
    Eenrichtingsverkeer.

    Elke keer loslaten
    Slikken en doorgaan.
    Geen discussie aangaan
    Steeds weer, laat maar.

    En dan soms toch weer
    Als is het maar een moment
    Jou oude ik zien.
    Dat maakt zo verward.

    Ik weet wie je bent
    Dat is belangrijk
    Jij kijkt langs me heen
    En je ogen slaan toe.

    Speelster 21-5-2018

    21-05-2018 om 08:11 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    17-05-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Normaal

    Wat is normaal....
    Iedereen is abnormaal.
    Niemand is gelijk
    Iedereen is apart

    Liefde is universeel
    Een mens heeft lief
    Een mens wil geliefd zijn
    Een mens is een kuddedier

    Soort zoekt soort
    Homo zoekt homo
    Lesbo zoekt lesbo
    Hetro zoekt hetro

    En dan mensen uitsluiten
    Uit geloofsovertuiging
    wat is dat voor iets
    Dat is niet normaal

    Speelster 17-5-2018

    17-05-2018 om 09:46 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    06-05-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kiezen...

    Kiezen...

    vaak valt er niets te kiezen
    Je hebt het maar te nemen
    de ziekte dementie overvalt je
    en de aftakeling begint

    een liefde volle verzorging
    daar kies ik voor
    die keuze is gauw gemaakt
    maar wordt nooit volmaakt

    doorgaan tot het niet meer gaat
    dan opname, geeft dat rust?
    dat is persoonlijk voor een ieder
    deze keuze is o zo zwaar

    eigenlijk valt er niets te kiezen
    het moet, het kan niet anders
    voor beiden heel erg sneu
    na zoveel jaar samen

    speelster 6-5-2018

    06-05-2018 om 08:51 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    27-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Muziek...

    Muziek.....

    Dementie geeft veel problemen.
    Waar ik me soms geen raad mee weet.
    Elke vorm heeft zijn eigen aanpak.
    Geen mens met dementie reageert hetzelfde.

    Als de communicatie moeilijk gaat
    Is muziek vaak een uitkomst
    Dan zie je fonkelende ogen
    En een lach op het gezicht

    Persoonlijke aandacht
    Even een aai over de hand
    Kijk elkaar aan en zie
    Er is contact

    Dit heb ik geleerd
    En leer nog steeds
    Muziek doet wonderen
    Merk ik elke keer

    Alleen ik heb geen contact met mijn man
    Dat heb ik losgelaten
    De ziekte heeft hem gegijzeld
    Dat blijft pijn doen in mijn hart

    Rationeel weten
    Gevoel blijft
    Alleen contact is weg
    En komt niet meer terug

    Zijn pc is zijn maatje
    Elke keer weer de zelfde muziiek
    Dat maakt hem blij
    Dan voelt hij zich vrij

    Zo is er contact
    Samen zingen
    Even elkaar aankijken
    Flonkerende ogen.

    Het is maar een ogenblik
    En geen herkenning naar mij
    Hij leeft in zijn eigen wereld
    Samen is alleen.

    Speelster 16-3-2018

    27-03-2018 om 20:43 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)


    >

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!