Goede middag lieve mensen,welkom bij Lipske! Er gaat zoveel in mijn hoofd rond , en toch weet ik niet goed wat schrijven, Ik hou mezelf voor dat er zoveel vrouwen zijn die zonder partner vallen, en dat ik niet moet zeuren,maar het is zo verdomd moeilijk! Ik weet niet wat te doen met de tijd,ben altijd vroeg op , en mijn werk is dan al gedaan tegen 8 uur, en vanaf volgende week wordt het nog erger,als Benjamin naar de univ. moet , mijn andere zoon ook terug aan 't werk is,doodse stilte dan, kan natuurlijk nog altijd een wandeling gaan doen met woef, als het me te machtig wordt...kun je hier wel ooit aan wennen.. ja natuurlijk..misschien binnen xaantal jaren, maar wat doen we ondertussen? In de Zomer heb je de tuin nog,en het onderhoud , nu valt alles stilaan stil,buiten de bladeren die we moeten bijeenrijven. Voila ,heb mijn beklag weeral gedaan, Hoop dat ik jullie niet te hard verveel ,anders mag je het gerust zeggen zenne! Wens jullie alleszins een prettig uiteinde van de week toe!
Goede morgen lieve mensen,welkom bij Lipske! Ik weet niet goed hoe te beginnen,voel me zo leeg. wat kan er op één week tijd toch veel veranderen! Eerst en vooral wil ik jullie van harte bedanken voor jullie blijvende steun, dit doet echt goed,en bedankt diegenen die reeds een kaarsje hebben aangestoken , en steun betuigd aan mijn dochter Belinda, ik hoop dat jullie haar nog wel eens bezoeken , en een berichtje zetten,zal haar ook een grote steun geven! Ook nog eens een dikke knuffel en kus voor mijn blogmaatjes die aanwezig waren in de kerk, ik waardeer dit ten zeerste! Ze zeggen dat je verder moet met je leven,maar mijn God... had nooit gedacht dat dit zo moeilijk was, het is goed dat ik mijn Ben nog heb waar ik moet voor zorgen, dat dit me wat afleiding brengt, soms vraag ik nog : mag ik nu eindelijk wakker worden uit die slechte droom! Ik hou me dan wel voor ,wees dankbaar dat je hem nog zolang hebt mogen houden... maar dat zegt mijn verstand ,niet mijn hart, ik wil hem met elke vezel van mijn lichaam terugtrekken... en dan de zelfverwijten...had ik niet beter elke nacht bij hem blijven zitten , inplaats van me door mijn kinderen naar bed te laten sturen... ik had hem nog zoveel willen zeggen,nog eens goed willen vastpakken, alles in huis herinnert me aan hem, en het gaat niet helpen als ik vraag om een jaartje te slapen zeker? Is maar uitstel! Het gaat nog wel even duren voor "Lucky" Lips terug is, ik hoop dat ik jullie niet verveel met mijn geweeklaag, waar ik zelf nog het meest onder lijd,want dat is mijn aard niet! Zo...ik heb het al wat van me afgeschreven ,zal wel stilaan beter worden..toch? Laat jullie niet door mij beinvloeden ,en maak er een heel prettige dag van! (met de kwis start ik Maandag terug)
DIT IS EEN CITAAT DAT AMORREKEN GEPLAATST HAD IN DE REACTIES , EN HET GEEFT WEER HOE IK ME VOEL! Als tranen een trap konden bouwen en herinneringen een brug, dan klommen wij hoog de hemel in,en haalden onze geliefden gelijk weer terug.
HALLO MIJN LIEVE BLOGVRIENDEN, morgen ga ik waarschijnlijk terug op post zijn hier, langs alle kanten zeggen ze me dat ik mijn blog (en mijn blogmaatjes ) zeker niet mag laten vallen , dat zou mijn Suske trouwens ook graag willen,; dus vanaf morgen ga ik jullie eerst eens uitgebreid bedanken, WE ZULLEN DOORGAAN..... met jullie steun lukt me dat wel! ALS JE OP DE AFBEELDING KLIKT KOM JE OP DE SITE DIE MIJN DOCHTER IN AMERIKA SPECIAAL VOOR HAAR PAPA MAAKTE, JULLIE ZOUDEN HAAR EEN HEEL GROOT PLEZIER DOEN MET EEN KAARSJE TE BRANDEN BIJ HAAR, OF GEWOON IETS IN TE BRENGEN, PLEASE?
Mijn lieve blogvrienden, Vanmorgen is mijn Suske na een lange strijd zijn laatste reis begonnen, en alhoewel we hadden gezegd ,liever vandaag dan morgen, kan ik het nog niet aanvaarden , ondanks alle steun ga ik momenteel door een diep dal, Hij heeft ondanks alles nog eerst veel pijn geleden,wat de dokter ook deed.. Heb hem gezegd dat hij moest loslaten, en vanboven over ons moet waken,samen met iedereen die hem lief was, en... als het even kon ...mij een teken wou geven dat hij goed was aangekomen,
lieve vrienden,gedenk hem even , zogauw ik terug op krachten ben,zien jullie mij terug , kom nog wel lezen!
Zwaar werden de dagen
en lang duurde de nacht.
hoe moeilijk is het vechten
bij het ontbreken van kracht.
zo ben je langzaam moe gestreden,
uit ons midden weggegleden.
En na een moeilijke strijd
uit je lijden nu bevrijd.
Dat we zouden verliezen stond al vast, niet wanneer.
zij aan zij gevochten, tot de laatste keer.
Zoveel zorg voor je gezin, ook al was je ziek.
Lieve mijn hartje, papa,vokke, voor ons was je uniek.
Goede morgen lieve mensen,welkom bij Lipske! Al dagen beloof ik mezelf dat ik een berichtje zou plaatsen voor jullie, maar het kwam er gewoon niet van. Maar dat zullen jullie wel begrijpen ,al heb ik heel veel steun van mijn kinderen,en blijft er elke nacht iemand bij mij om te waken bij Suske,toch heb ik practisch geen tijd ,het is heel de dag druk,druk ,druk! Ben ondertussen wel al eens jullie reacties komen lezen in de vlucht,en kan met geen woorden uitdrukken hoe goed jullie lieve woorden me doen! Maar voor de rest kom ik niet toe om op de pc te zitten, (als ik online ben is het omdat mijn kinderen er op bezig zijn) met Suske gaat het elke dag wat minder, hij begint nu soms ook verward te zijn, maar hij wil nog wel altijd zelf naar het toilet gaan, bedoel wel dat wij hem moeten ondersteunen ..of beter gezegd haast dragen,een pan ,zelfs een wc stoel wil hij niet, en als je dan weet dat hij al dagen niets meer eet,kun je wel veronderstellen dat het de moeite niet loont! Mijn Suske...zo dapper en zo fier! Vanaf gisteren krijgt hij morfinepleisters, wat inhoudt dat hij minder en minder bewust gaat zijn, Ik hoop dat zijn kalvarietocht zo vlug mogelijk voorbij is, we hebben al een paar keer gedacht dat het zo ver was, maar hij heeft een heel sterke wil, de dokter zegt wel dat het alle dagen kan gebeuren, maarja ,ze vergissen zich wel eens meer. Ikzelf weet momenteel niet of ik wel leef,voel me als verdoofd, wil hem niet langer zien aftakelen, elke dag valt er wel iets weg,als ik mijn kinderen niet moest hebben, was het gewoon een 'mission impossible' Daarom dit liedje voor hun papa,dat ze allemaal zo graag horen, Bedankt mijn lieve blogmaatjes voor al jullie geweldige steun , Als ik een gaatje zie ,hou ik jullie verder op de hoogte! (NIET VERGETEN JUKE-BOX AF TE ZETTEN,) P.S.Nog iets vergeten, jullie weten toch dat ik een dochter in Amerika heb, nu bewaakt zij elke nacht(al is het bij haar een ander uur) haar papa via de webcam,en als er iemand dreigt weg te soezen als Suske wil rechtkomen ofzo ,belt ze altijd direkt iedereen wakker, ik noem haar nu 'my gardian angel' vind dit zó geweldig lief van haar dat ik dit toch even wou vermelden!
Goede morgen lieve mensen ,welkom bij Lipske! Wanneer ik dacht dat het niet meer erger kon , was ik weer maar eens verkeerd. Op één dag tijd zit Suske nu ook met een geblokkerde nier, De Chemo was al aangepast aan zijn toestand, nu durfde de oncoloog niet meer om de volledige dosis te geven , en zou ze eventueel vandaag gestart hebben,maar dan wel met de uitdrukkelijke toestemming van iedereen. Suske had nog maar heel weinig kans om de chemo te overleven, en omdat het toch al zijn uitdrukkeijke wens was om thuis te zijn, komt hij vandaag ,tenlaatste morgen naar huis. (Toen er gisteren beslist werd om toch te proberen met een kuur Chemo , kwam dit trouwens ook van Suske uit, wat sommigen van jullie precies verkeerd begrepen hebben) Wij willen alleen maar wat mijn Suske wil. De oncoloog heeft wel gezegd dat het zal zijn om thuis te sterven, als het al niet één van de dagen is ...zal hij zeker de maand niet uitdoen ,zegt ze. Alles gaat razendsnel,zijn bloed schijnt ook al aangetast te zijn, Het enige lichtpuntje dat er is , is dat hij waarschijnlijk geen pijn zal moeten lijden , alles gaat simpelweg blokkeren ,en Suske gaat in een coma vallen. Al schrijf ik hier nu wel nuchter over,vanbinnen is er een grote oproer, voel me als verdoofd, Vanmorgen om 4 uur was ik al aan 't verhuizen om plaats te maken voor het ziekenhuisbed(zoon 1 zal niet goed gezind zijn als hij het ziet) maar kon toch geen oog dicht doen. Seffens komt Francis dus om alles te regelen voor de palliatieve zorgen, en zuurstof enz te halen. Hopelijk krijg ik nog de tijd om hem zoveel mogelijk in de watten te leggen. Ik geef jullie allen een dikke knuffel voor jullie dagelijkse steun! Liefs van een diepbedroefd Lipske!
Goede morgen lieve mensen,welkom bij Lipske! Eindelijk is er dan schot in de zaak gekomen.... als ik het zo mag stellen... Gisteren hebben we dus eindelijk de longspecialist en de Oncoloog te zien gekregen. Suske heeft dus een kwaadaardige longtumor, met uitzaaingen naar de lever,nieren enz. Het grote probleem is dat die tumor zo snel uitzet dat hij zou kunnen stikken,en al wil Suske dus zo vlug mogelijk thuis zijn ,hadden ze voorgesteld om toch te proberen met een kuur van 3 dagen Chemo te proberen, de oncoloog zei dat het één minuut voor twaalf was , eigenlijk al twaalf uur! Ze gaan er alles aan doen om het zo comfortabel mogelijk voor hem te maken , maar als hij zo nog naar huis zou gaan ,zou hij de verstikkingsdood kunnen sterven! Na overleg met de kinderen,heeft hij dan toch maar beslist om te proberen, de eerste 14 dagen zouden sowieso kritiek blijven,doen of niet doen. Ikzelf heb nog altijd mijn bedenkingen,mijn God.. met wat doe je goed.... Maar eender hoe ,hij staat erop om zaterdag naar huis te gaan, de oncoloog is daar tegen,omdat ze de eerste 14 dagen zeker wil evalueren,maar als Suske iets in zijn hoofd heeft... hij zou mogen,maar de vraag is nog ,gaat hij wel kunnen.. want bijwerkingen zullen er alleszins wel zijn. Normaal planten ze een blokje (of zoiets) onder de huid om de chemo toe te dienen met een baxter, maar dat willen ze nu niet doen omdat alles heel vlug moet gaan , dus doen ze het via zijn infuus, vandaag beginnen ze er dus aan ,het begint heel intensief met 3 baxters vandaag , en morgen en overmorgen één, slaat het goed aan zou hij binnen 3 à4 weken terug moeten voor een kuur van 3 dagen, maar wil hij stoppen is het ook zo,genezing is er natuurlijk niet bij, maar dan zou hij wel beter terug kunnen ademen en zijn lever ontlasten. Jezus ,ik weet echt niet of het zo goed is ,heb de hele nacht liggen piekeren.. toch niet beter gewoon naar huis gekomen ..of het een kans geven.. een radeloos ,hopeloos triest Lipske! Wens jullie in ieder geval een prettige dag ,en je weet.. geniet van het leven..je hebt het maar even!
Goede morgen lieve mensen,welkom bij Lipske! Weeral een troosteloze dag zo te zien, treuren ze daarboven toch met me mee? Er is één lichtpuntje,de dokter heeft beloofd dat hij deze week naar huis mag. De uitslag van zijn longpunctie weet ik nog altijd niet, gisteravond zouden ze het hebben ,en dan beraadslagen wat ze eventueel nog kunnen doen, maar het is allemaal zo verwarrend , de éne keer zegt hij dat het ongeneesbaar is , tegen mijn zoon had hij zelfs eerst gezegd dat hij niet wist of het kanker was, terwijl hij het tegen ons wel gezegd had en dat we onze zaken moesten regelen, nu vraag ik je...wat moet je op de duur denken! Vandaag zou hij eindelijk uitsluitsel geven, ach....en als ik Suske zie ,weet ik echt wel zo dat het niet goed zit, zijn voeten zijn nu ook al zo dik als iets(water) Bij deze dank ik toch nog eens iedereen voor jullie steun, en TITIPOES,ik hou jouw raad zeker in gedachten, mijn buurvrouw had me dit trouwens ook aangeraden, BeDANKT iedereen! Wens jullie een heel gezellige dag, en je weet.. geniet van het leven,je hebt het maar even!
Goede morgen lieve mensen,welkom bij Lipske! Als ik buiten zie ,zie ik maar weer eens een sombere lucht, het gaat weer een triestige regendag worden. Benieuwd wat deze dag me gaat brengen, vandaag krijgen we dus uitsluitsel over de aard van de kanker van Suske. En vermits hijzelf geen verdere onderzoeken meer wil, hoop ik hem naar huis te kunnen laten komen. Wel heb ik de vrees dat het niet voor lang gaat zijn, hij kan dus bijna niets eten,zijn buik wordt elke dag dikker , zelfs zijn navel is al helemaal zichtbaar, zo te zien zet de kanker zich schrikbarend snel vooruit! En mijn God...ik zou hem zo graag helpen.. voel me zo verdomd machteloos, zou heel graag iets van zijn pijn willen overnemen, ik voel me telkens ineenkrimpen bij elke pijnscheut die hij krijgt! Ik heb vroeger altijd gezegd dat ik dankbaar was voor elke dag die we samen nog hadden met al hetgeen Suske al heeft gehad, maar die gemene kanker had ik nooit voorzien, waarvoor kan ik nu nog dankbaar zijn.... Wens jullie een heel tof begin van de week toe! En je weet... geniet van het leven..je hebt het maar even!
Dag lieve mensen ,vandaag niets nieuws, (geen nieuws is goed nieuws....) morgen weten we waarschijnlijk meer, al weten we wel dat het uiteindelijk niks positiefs zal zijn, maar hij wil zo graag naar huis ,en als ze niets meer doen , kan ik hem evengoed thuis verzorgen... zolang het mogelijk is! Denken jullie ook niet? Wens jullie een heel gezellige Zondag toe! En je weet.. Geniet van het leven.. je hebt het maar even!
Mijn Rugzak
Ieder mens draagt in zijn leven,
een onzichtbare rugzak mee.
Bergt daarin zijn vreugde en zorgen
een verzameling van wel en wee. Vaak is de rugzak haast niet te dragen,
maar soms ook weer vederlicht.
Dan blijft er wat ruimte over
maar dikwijls kan hij haast niet dicht.
Kijk je in verloren uurtjes
heel de inhoud nog eens door.
Kan er heel vaak iets verdwijnen
wat zijn waarde reeds verloor. En zo ga je door de jaren,
je pakt iets op en gooit iets weg.
Soms gebeurt dit vanzelfsprekend,
maar ook vaak na veel overleg.
Langzaam wordt de rugzak leger,
de levensmiddag gaat voorbij.
En bij het vallen van de avond
werpt men het meest de last opzij. Maar er blijft ook wat van waarde
Hallo lieve mensen,welkom bij Lipske! Kan het niet laten van jullie even dag te zeggen, en de toestand van Suske even te laten weten. Gisteren was hij eigenlijk redelijk goed, al weet ik wel dat hij zich sterk wil voordoen als zijn kinderen er zijn ,als hij met mij alleen is , durft hij zich wel laten zien zoals 't werkelijk is. Op de foto zie je dus de jongste en en de oudste van onze familie, je ziet ...zoals hijzelf altijd zegt ,het is een ouwe taaie! Laat ons hopen dat het zo nog even mag blijven zonder teveel pijn! We wachten nu nog altijd op de uitslag van de biopsie van zijn longen, wat ze gaan voorstellen,maar mijn besluit staat vast, ze moeten het niet onnodig gaan rekken, als er niets meer aan te doen is, het zal sowieso al moeilijk genoeg worden! Ik ben dankbaar dat al mijn kinderen me geweldig steunen, en ...dat ik jullie lieve reacties heel erg op prijs stel! Ik wens jullie een heel prettig ..niet verregend week-end toe! En je weet... Geniet van het leven ,je hebt het maar even!
(nog een toemaatje voor jullie,klik maar!) Mijn lieve blogvrienden, het valt me moeilijk om een goede morgen te wensen, alles is somber en triest ,precies of het weer aanvoelt , hoe het er bij mij vanbinnen uitziet. Ik ben precies in een slechte film terecht gekomen! Gisteren is het verdict dus gevallen , het is dus een agressieve kanker , zijn lever is al zo aangetast dat er geen genezing mogelijk is , er zijn ook uitzaaingen in de longen ,bijnieren en de lymheklieren. Ironie van het lot,nu zou ik willen dat het aneurysma barstte! Ik wil hem die lijdensweg besparen, mijn Suske heeft al genoeg afgezien, De cardioloog sprak nog wel van Chemo, maar dat zou het proces alleen maar rekken, moet ik hem dat nog aandoen? Dus lieve mensen, ik ga nog wel proberen jullie op de hoogte te houden, maar ga nu wel effe met de kwis stoppen, en wat er ook gebeurt ,ik kom nog wel terug hoor! Wens jullie een heel fijne dag en je ziet: profiteer van het leven..je hebt het maar even!
Antwoord op de vraag van de dag van gisteren: Inderdaad: MEISJES VAN DERTIEN,altijd graag gehoord! Gevonden door Freddy & Patty,Boke,Thea,Pietje-Bob, en Amor-Fati!
Meisjes van Dertien
Hebben van die wapperende voeten
Lopen altijd overal tegenop
Weten helemaal niet wat ze moeten
Kauwen dus de hele dag maar drop
Moeten oude jurken van hun grote zusjes aan
Die hun moeders hen nu juist zo enig vinden staan
Houden niet van zomerkampen moeten daar toch heen
En zijn daar met z'n honderden verschrikkelijk alleen
Meisjes van dertien, niet zo gelukkig
Meisjes van dertien, en net tussenin
Te groot voor de poppen, te groot voor de merels
Te klein voor de liefde, te klein voor de kerels
Met een glimmende neus
En met knokige knietjes
En in hun dagboek
Staan de kleine verdrietjes
Meisjes van dertien, vlak voor 't begin
Meisjes van dertien, er net tussenin
Hebben van die dromerige koppies
Hebben van dat dunne steile haar
Willen niet meer samen met de jongens
Willen nou alleen nog met elkaar
Giechelen bij de naam van 't onbereikbare idool
Giechelen om hun vader en de leraren op school
Giechelen van ongemak en giechelen van spijt
Giechelen zich een weggetje naar een betere tijd
Meisjes van dertien, niet zo gelukkig
Meisjes van dertien, en net tussenin
Te groot voor de poppen, te groot voor de merels
Te klein voor de liefde, te klein voor de kerels
Nog nergens een vrouw, ja van boven voorzichtig
Maar verder nog nergens, nog te dun en te spichtig
Meisjes van dertien, droom er maar van
Meisjes van dertien, giechel maar an
bedankt Amorreken! En nog eens bedankt voor al jullie steun!
Ik heb besloten dat, gevorderde leeftijd, een geschenk is. Ik ben nu, waarschijnlijk voor de eerste keer in mijn leven, de persoon die ik altijd had willen zijn. Oh, niet mijn lichaam! Ik ben soms wanhopig over mijn lichaam . De rimpels, de wallen onder mijn ogen, en de afgezakte derrière. Vaak word ik van mijn stuk gebracht door die oude persoon die in mijn spiegel leeft, maar ik kwel mezelf niet lang over die dingen.
Ik zou nooit mijn geweldige vrienden, mijn mooi leven, mijn liefhebbende familie, willen ruilen voor minder grijs haar of een slankere buik. Bij het ouder worden, ben ik vriendelijker geworden ten opzichte van mezelf, en minder kritisch over mezelf. Ik ben mijn eigen vriend geworden. Ik berisp mijzelf niet omdat ik dat extra koekje eet, of omdat ik mijn bed niet heb opgemaakt, of omdat ik die onnodige gekke betonnen gecko heb gekocht, omdat het zo avant garde staat op mijn patio.
Ik heb het recht te veel te eten, slordig te zijn, extravagant te zijn. Ik heb veel te veel goede vrienden gehad die deze wereld veel te vroeg hebben verlaten; vóórdat zij begrepen dat de grote vrijheid komt met het ouder worden. Wiens zaak is het als ik ervoor kies om te lezen of met mijn computer bezig te zijn tot 4 uur smorgens, en dan uit te slapen tot 12 uur overdag?
Ik zal met mezelf dansen naar de mooie deuntjes van de jaren 60, en als ik tegelijkertijd wens te huilen over mijn verloren liefde . Ik zal het doen. Ik zal op het strand wandelen in een zwempak dat uitgestrekt is over mijn uitpuilende lichaam, en ik zal met ongedwongenheid in het water duiken als ik het zo wil, niettegenstaande de medelijdende blikken van de bikini generatie. Zij óók, zullen eens oud worden. Ik weet dat ik soms vergeetachtig ben. Maar dan, sommige levenservaringen kunnen we net zo goed vergeten . En uiteindelijk herinner ik me de belangrijkere dingen. Zeker is dat mijn hart is gebroken over de jaren. Hoe kan jouw hart niet gebroken zijn als je een geliefde verliest, of wanneer je een kind ziet lijden, of zelfs wanneer een geliefd huisdier wordt overreden door een auto? Maar het zijn de gebroken harten die ons sterkte, begrip en mededogendheid geven. Een hart wat nooit gebroken is, is oor-spronkelijk en steriel en zal nooit het geluk ervaren dat onvolmaaktheid met zich mee brengt. Ik ben zo gezegend dat ik zo lang heb mogen leven totdat mijn haar grijs werd, en omdat mijn jeugdig gelach voor altijd is geëtst in diepe rimpels op mijn gezicht. Zo velen hebben nooit gelachen en zo velen zijn overleden vóórdat hun haar grijs kon worden. Ik kan neen zeggen en het ook menen. Ik kan ja zeggen, en ik meen het. Hoe ouder je wordt, hoe gemakkelijker het is om positief te zijn. Het doet er niet zoveel toe wat andere mensen zeggen. Ik twijfel niet meer aan mezelf. Ik heb zelfs het recht verworven om verkeerd te zijn.
Dus, als antwoord op jouw vraag, ik hou van het ouder worden. Het heeft me gevrijwaard. Ik hou van de persoon die ik geworden ben. Ik zal niet voor altijd leven maar zolang als ik hier ben, zal ik mijn tijd niet verspillen met het treuren over wat ik had kunnen zijn, Of me zorgen maken over wat komen zal. En ik zal iedere dag dessert eten.
ONBEKEND DIT VOND IK ZO TOEPASSELIJK... WAARSCHIJNLIJK VOOR VELEN ONDER ONS!
Alle afbeeldingen en gedichten blijven eigendom van de makers ! mocht u hier iets vinden dat van u is en verwijderd moet worden , gelieve me te e-mailen!
