|
Dit gedicht plaats ik hier vandaag nog eens speciaal ter herinnering aan mijn vader,
hij zou vandaag 88jaar geworden zijn,spijtig genoeg is hij maar 53 geworden!
Hij was een ingoed mens,en mijn vroegste herinneringen gaan naar de avonden
dat we allemaal samen rond de Leuvense stoof zaten ,
en mijn vaderke gedichten voordroeg.
Hij kon dit altijd met zoveel overtuiging en gevoel brengen,
dat elk gedicht in mijn hart gegriefd staat,dit is er één van!
VADERKE ,JE BENT REEDS LANG UIT ONS LEVEN VERDWENEN,
MAAR...NOOIT UIT ONS HART!!
|
|
Het geschenk. R. Loveling. |
|
|
|
Hij trok het schuifken open ,het knaapje stond aan zijn zij; |
|
En zag het uurwerk liggen; |
|
och,grootvader,geef het mij |
|
Ik zal t u wel eens geven ,toekomend jaar misschien, |
|
Als gij wel leert en braaf zijt, |
|
zei de oude,we zullen zien. |
|
Toekomend jaar! sprak het knaapje |
|
O grootvader,maar dan zoudt ge reeds lang kunnen dood zijn ; |
|
ge zijt zo ziek en zo oud! |
|
En de oude man stond te peinzen,en hij dacht:het is wel waar; |
|
En zijn lange vingren streelden het knaapjes krullend haar. |
|
|
|
Hij nam het zilvren uurwerk en de zware keten er bij |
|
En lei ze in de gretige handjes, |
|
'T komt nog van uw vader ,sprak hij. |
|
|
|
Daar was een grafje gedolven ; |
|
De scholieren stonden er rond, |
|
En een oude man boog met moeite |
|
Nog éne knie naar de grond. |
|
Het koele morgenwindje, speelde om zijn haren zacht; |
|
Het gele kistje zonk neder: |
|
Arm knaapje ,wie had dat gedacht! |
|
|
|
Hij keerde terug naar zijn woning, |
|
De oude vader,en weende zo zeer |
|
En lei het zilvren uurwerk ...... |
|
In 't oude schuifken weer. |
|
 | |
|
