Daar zijn ze weer de 1-april grappen Geschiedenis: De oorsprong van dit "feest" of gebeuren is niet bekend maar de viering gaat zeker terug tot de 15de eeuw Waar: In heel Europa wordt 1 april gevierd. In de Vlaanderen noemt men dit de verzenderkensdag.
Humor: Vaak wordt iemand op pad gestuurd om iets te halen wat niet bestaat.
Media: Hoewel de belangstelling voor die grap bij de man in de straat afneemt, is het bij de media nog actueel. Het is hun die dag toegestaan om onzin te verkopen...alhoewel alléén die dag...haha...
Dus laat jullie niet vangen vandaag!
Ps. Een prettig week-end aan jullie allemaal... tinaatje
Omdat ik vandaag toch in Brussel moest zijn vond ik het fijn om eens naar " het Atomium " te gaan.
Het Atomium staat bekend als één van de meest beroemde monumenten van de Europese hoofdsteden. Dit buitengewoon bouwwerk van 1958, dat ter gelegenheid van de wereldtentoonstelling werd opgericht, was aan een grondige vernieuwing toe. In 2001 startte het project voor de vernieuwing.
Hierboven zie je 2 werklui bij het herstellen van één van de 9 bollen. Als acrobaten hangen die kerels aan touwen om zo hun werk te kunnen verrichten. De rillingen liepen mij over de rug bij het zien van die hoogte waar ze zich bevonden. Maar ja, ik heb nu éénmaal hoogtevrees...
Gisterenavond was poes Misty zoek. Ik wist zeker dat ze binnenshuis was want ik had haar zelf binnengelaten. Maar nergens was ze te vinden. Alle kamers heb ik doorzocht, alsook in de kasten, onder de bedden en in ieder hoekje gekeken telkens haar naam roepend maar ze kwam maar niet te voorschijn! Ik geraakte wel efkes in paniek. Ik begon zelfs aan mijzelf te twijfelen..had ik haar nu toch buitengelaten en vergeten? Na meer dan een uur zoeken keek ik nogmaals op de stoelen...en jawel daar lag ze! Ze had haar verstopt onder de rand van het tafellaken...de deugniet...
Actie Oostende : "Belgen in Nood" Onderstaand bericht kan desgewenst integraal worden overgenomen door iedere blogger die deze berichtgeving bij regelmatige tussentijden op zijn/haar blog wenst te plaatsen. Onderaan dit bericht kan u derhalve zelf uw blognaam en URL toevoegen.
1.Wat er kan ingezameld worden : kledij - schoeisel - kleine elektronische, of niet electronische keukenapparatuur - huishoudartikelen - toiletartikelen - kinderspeelgoed - schrijfgerei en papier - leesboeken Nederlands en Frans - baby artikelen (wastafel, badje enz..) - klein werkmateriaal, elektrisch of niet. Kortom al wat bruikbaar is in een huishouden. Belangrijk: - Aan versleten en uitgerafelde kledij, schoeisel, of kapotte apparatuur heeft niemand wat aan, het overbelast enkel het voertuig. - Broeken, vesten, overjassen, anorak's, kleedjes enz.., waar de ritssluiting aan ontbreekt of stuk is, kan evenmin worden gebruikt. - Kledij waar er knopen aan ontbreken is eveneens af te raden, doch wel aanvaardbaar.
2. De Verpakking. Twee mogelijkheden: a) in plastieken zakken, wat gemakkelijk stapelt, maar het nadeel heeft dat de kledij er verkreukt uitkomt, vooral indien ze niet met zorg werd ingepakt. b) in kartonnen dozen, wat minder goed stapelt gezien de diverse afmetingen, maar daarentegen wel minder kreukt. Beiden kunnen echter wel toegepast worden.
Informatief Waar er bijzonder aandacht moet worden aan besteed is het feit dat alle kledij dient gewassen en gestreken te zijn. Dit is bovenal een kwestie van hygiëne, doch eveneens om praktische redenen. Er zouden handen en tijd tekort schieten om het zelf te doen. Het systeem zit namelijk ineen als volgt; de kledij die binnenkomt wordt gekeurd op winter-, en zomerkleding, vrouwen-, mannen-, en kinderkleren, en naargelang de diverse maten. Alles wordt dan netjes geplaatst op rekken en in kasten. Elke vrijdag krijgen de mensen de keus om onder toezicht van een aangestelde verantwoordelijke, gepaste kledij uit te kiezen. Moest deze manier van werken niet worden gehandhaafd en zou de kledij er ongewassen of ongestreken in zakken bijliggen, zou het een onmogelijk taak worden om deze uit te delen. Het zou bovendien een onoverzichtelijk rommel worden waarbij alles in 't honderd zou lopen.
Daar zijn ze dan...de eerste narcissen. Deze kleine "paasbloemetjes" staan nu reeds in bloei in mijn tuin. Daar zij beschutting kregen van een muur kan ik nu al genieten van hun pracht. Het genieten was maar heel tijdelijk want deze namiddag werden de Vlaamse Ardennen geteisterd door rukwinden en een onweer...
Al jaren ijvert Mireille Broeders met de organisatie " Greyhounds in nood " voor een beter lot voor de Spaanse, afgedankte racewindhonden. Goed nieuws want de laatste gokpiste voor windhonden in Spanje sloot nu zijn deuren. Meer dan 600 honden die in de kennels van de renbaan verblijven worden nu waardeloos voor hun eigenaars. Ze krijgen wel verder verzorging tot ze kunnen opgehaald worden voor adoptie. De eerste 50 honden zijn ondertussen in België. Hopelijk vindt Mireille snel een plekje voor hun en kan ze opnieuw honden gaan ophalen....
Ps. Op de foto zit ik gezellig bij de 3 geadopteerde greyhounds van mijn vriendin Hilde...
Sinds vorig jaar stonden deze planten ter beschutting voor het vriesweer in de garage. Daar de weerberichten beter weer voorspellen heb ik ze maar terug op het terras geplaatst. Vuil nat weer zal je wel zeggen, maar voor deze planten een echte verademing. Eindelijk terug buiten in de open lucht en de noodzakelijke regen om het stof te verwijderen op hun bladeren. En nu maar hopen op ook een straaltje zon...
Gelukkig heeft Misty de schrik kunnen overwinnen die ze vrijdag door die werklui opliep. 's Avonds ligt ze terug binnenshuis in de zetel maar in de namiddag is haar lievelingsplekje de garage. Met een donsdeken maak ik een soort iglo en daar nestelt ze zich lekker in...
* Rusty *
Rusty is een beetje jaloers door al die aandacht die Misty krijgt dus...ook hij wordt extra verwend. Hij laat zich lekker met een dekentje induffelen en verroert de eerste uren geen vin. Ook al ligt hij in de zetel binnenshuis toch vind hij het niet te warm. Als hij maar vertroeteld wordt...
Het is nu reeds half maart en toch is het noodzakelijk de paarden hun deken te laten opliggen. Dit paard werd voor de winter geschoren. Waarom zal je zich afvragen...dit is zeer gemakkelijk als je met hem gaat trainen. Paarden zweten natuurlijk ook na een uurtje stappen, draven en galopperen. Maar om hun dikke wintervacht terug droog te krijgen is dat een hele karwei. Alsook staan ze dan na te zweten in hun stal en dat is dan de grootste reden waarom ze een koude oplopen. Dus...wintervacht wordt afgeschoren. Ze krijgen na training eerst een zweetdeken op. Dit wordt na een uurtje vervangen door een dikker staldeken. Vandaag schijnt al het zonnetje maar de wind is nog te guur om het deken( speciaal voor buiten) ook buiten al af te laten. Ja, paarden houden en onderhouden! Er komt daar veel bij kijken...
Vandaag grote werken buitenshuis. Een firma kwam langs om heel de oprit te voorzien van een nieuwe laag asfalt. Maar één grote spar belemmerde de toegang voor hun machine dus..hij werd afgezaagd. Vind het wel spijtig want tijdens de zomer gaf hij een grote schaduwplaats voor mijn wagentje. Vervolgens heeft poes Misty het op een lopen gezet. Ze is blijkbaar heel had geschrokken toen één van die 7 werklui de garagepoort met geweld opende en heel luid zijn makker toeriep. Daar bovenop nog het hels lawaai van de trillende machines en het hek was van de dam. Ze heeft echt de schrik te pakken want ik zie haar nu en dan opduiken maar ze durft niet binnen...als dat maar goed afloopt!
Ps. Ze lag te slapen in de garage op haar lievelingsplaatsje en ik had het kattenluikje gesloten. Wie had nu gedacht dat één van die mannen, met geweld, één van de garagepoorten zou openen op zoek naar water...hij kon het toch gevraagd hebben. Heb het hem duidelijk gemaakt ook maar ja...wat kan hun dat schelen...
Het sneeuwklokje of Galanthus nivalis is één van de vroegste bloeiers. Zodra de sneeuw smelt komen de klokjes erdoor, met honinggeur. Sneeuwklokjes houden van een fris klimaat dus ze voelen zich hier nu in hun noppes. Ik heb zojuist deze foto genomen om nog eens mijn nieuw cameraatje te testen, maar .... vliegensvlug was ik terug binnenshuis. Zo'n schrale koude wind...brrr... Wat een verschil met gisteren!
Vandaag was het, niettegenstaande soms een schrale wind, heerlijk weer om eens in de tuin te werken. Hier en daar wat bijsnoeien en al wat bijschoffelen. De krokusjes zijn de eerste bloemetjes en een paar sneeuwklokjes, die mijn tuin momenteel wat kleur geven. Heerlijk toch die nakende lente...
Zoals je waarschijnlijk al las ben ik zondag jl. pardoes op de grond beland. Resultaat: mijn digitaal cameraatje naar de knoppen en blauwe plekken. Dus vandaag heb ik mij een nieuw fototoestel aangeschaft. Ik koos voor hetzelfde merk en type want ik vind het een handig ding. Ik hoop er deze maal iets langer geniet van te hebben want de vorige hield maar 10 maanden stand! Dus vanaf nu haal ik geen evenwichtsstunten meer uit. Voortaan zal ik veilig vanop de grond foto's nemen. En die blauwe plekken? Die laat ik verzorgen...haha...
eelui horen op het water zij verdrogen aan wal. Iedereen weet dat vroeg of later eens de zee hun roepen zal.
Zeelui zweren trouw aan het water wat ook het lot hun brengen zal. Sterk is de man die storm en dood veracht, dapper de vrouw die stil op zijn thuiskomst wacht...
Toen ik deze middag aan het afwassen was, landde de vrij rondvliegende Tibo pardoes in een kom vol water. Hij vond het blijkbaar heel leuk om zich eens te komen baden. Hij spatte het water gul in het rond en genoot met volle teugen.
Tibo volop aan het genieten...
Droogtijd. En tot slot zette hij zich bovenop het kastje in de keuken, de ideale plaats om zich te laten drogen. Maar ik zag dat hij daar ook al zijn snaveltje had geslepen want er was al duchtig aan geknaagd!
Tot slot... Dit werd een zeer dure foto want na het nemen van dit kiekje vanop een keukenstoel schoof deze uit en belandde ik pardoes op de grond! Resultaat : cameraatje naar de knoppen en ik? Een ferme blauwe plek. En zo verliep mijn laatste dag van deze week...
Op heterdaad betrapt! Toen ik de living binnenkwam zag ik Misty, bovenop de tafel, enkele siertakjes uit mijn bloementuil aan het kapotbijten. Wat een deugniet om zo maar op de tafel te springen. Ja dat is nu eenmaal een poes, een hemelsbreed verschil met een hond. Hieronder zie je hoe ze tracht Rusty zijn plaatsje op de zetel in te pikken. Alhoewel er verscheidene zetels staan, kiest ze juist die éne uit waar Rusty in rust. Een echte deugniet, maar toch zo lief...
Het op één na grootste eiland van Frankrijk. Dit prachtig stukje natuur is gelegen in de Charente-Maritime.
Foto hierboven: Op de achtergrond kan je een 3km lange brug zien. Deze brug verbindt het eiland " Ile d'Oléron " met het vasteland.
Foto hierboven: Even verpozen na mijn eerste kennismaking met het schitterende eiland. Tesamen met Rusty op het strand van "les Sables Vigniers"
Ps. Daar zijn ze... de " vakantiekriebels "... Vorig jaar werd dit eiland onze reisbestemming. Dit jaar hoop ik in de maand mei naar het aanpalende eiland te kunnen gaan. Nml. naar Ile de Ré... Ik ben deze namiddag gaan rondsnuffelen op internet en ik heb reeds de gepaste bestemming gevonden. Dus ik begin al af te tellen om te kunnen vertrekken...
Rusty heeft bezoek gekregen van zijn vriendinnetje Molly. Hij vond dat overheerlijk en ook zij zag hem wel zitten. Het was een plezier hun samen op het gras te zien ronddollen...doch nadien vielen ze beide pardoes in slaap in de zetel. Hier zie je ze gezellig naast elkaar poseren. Jullie vragen zich waarschijnlijk wel af...wie is nu het vrouwtje van Molly. Wel, dat is mijn metekind Thessa, de dochter van mijn jongste zus. En zodus hier dan een fotoke van Thessa met haar hondje. Knap hé...
e zee brengt ruisende golven met zich mee.
...hihi...
eelui horen op het water
