|
Ergens binnen in mij moet er een emotioneel sluis zijn dat
niet goed sluit. Of
misschien een of andere overloop.
Even op Goldenoldies2 gaan kijken, want er zou iets nieuws
op gezet zijn. En ja daar klonk Net als vroeger van Cory Brokken.
Dit horen wekt nostalgie naar een heel jonge tijd, waarbij
we om Cory (sorry) lachten, want we wilden groot en modern zijn.
Maar daarbij nog zien, die tekst zien, lezen én horen,
breekt iets open.
Het is een vrouwenstem die mij aanspreekt, die mijn goede
herinneringen opwekt. Maar dat kan niet meer, al zes jaar niet meer.
Dus stel ik me voor dat je t omdraait: een man die een
vrouw aanspreekt. En dan krijgen de woorden een diepere betekenis. En dan is
het geen nostalgie meer, maar
Ik vind er geen woord voor, want daar wordt
meestal niet over gesproken.
Waar is inderdaad de tijd
het verlies aan jeugd en gekte dat ons
spijt
Voor de grap nog eens? zegt het lied
maar bij ons kan het niet.
Ik kan er alleen van dromen
van tijden die niet meer komen
zelfs niet in een weblog-kleed.
Jij had andere plannen gesmeed.
En de glimlach van Cory verwatert voor mijn ogen. Of zijn
het mijn ogen zelf die
?
Is dat echt nog allemaal normaal denk ik, wat er in mijn kop
gebeurt? Hoelang draag je dat mee? Levenslang?
Maar
De halve zon
waarmee de dag begon
geeft weer hoop,
want in t normaal verloop
wordt die weer heel
en dat
betekent veel!
Traumadour 4/1/2010
|
