Ik ben Ronny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam traumadour.
Ik ben een man en woon in Veurne () en mijn beroep is vroeger wel ja.
Ik ben geboren op 28/03/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: De wereld, de mensen, de natuur, de geest....
Waarom een blog?
Communicatie! Het gevoel niet nutteloos zo maar allerlei dingen te denken en te schrijven.
Mijn doel?
Dat mensen mij verstaan en de brug van vooroordelen naar naoordelen durven nemen.
Protest!
Een aantal jaren jong? Geleefd!
Ergens binnen in mij moet er een emotioneel sluis zijn dat
niet goed sluit. Of misschien een of andere overloop.
Even op Goldenoldies2 gaan kijken, want er zou iets nieuws
op gezet zijn. En ja daar klonk Net als vroeger van Cory Brokken.
Dit horen wekt nostalgie naar een heel jonge tijd, waarbij
we om Cory (sorry) lachten, want we wilden groot en modern zijn.
Maar daarbij nog zien, die tekst zien, lezen én horen,
breekt iets open.
Het is een vrouwenstem die mij aanspreekt, die mijn goede
herinneringen opwekt. Maar dat kan niet meer, al zes jaar niet meer.
Dus stel ik me voor dat je t omdraait: een man die een
vrouw aanspreekt. En dan krijgen de woorden een diepere betekenis. En dan is
het geen nostalgie meer, maar Ik vind er geen woord voor, want daar wordt
meestal niet over gesproken.
Waar is inderdaad de tijd
het verlies aan jeugd en gekte dat ons
spijt
Voor de grap nog eens? zegt het lied
maar bij ons kan het niet.
Ik kan er alleen van dromen
van tijden die niet meer komen
zelfs niet in een weblog-kleed.
Jij had andere plannen gesmeed.
En de glimlach van Cory verwatert voor mijn ogen. Of zijn
het mijn ogen zelf die ?
Is dat echt nog allemaal normaal denk ik, wat er in mijn kop
gebeurt? Hoelang draag je dat mee? Levenslang?
Maar ik denk dat ik daarin zwemmen opnieuw moet leren
om mij tegen de slijmstroom in te keren
en dat ik in alle eerlijkheid moet beweren
dat, hoewel ik de waarheid niet ken
en ik geen onmisbaar radertje ben
ik mezelf met uw reacties wat verwen.
Dit is ontstaan na een eerste indruk van webloggen op mij. Ik zag het allemaal blinken en vond het mooi klinken. Maar in feite wou ik wat meer, of beter anders. Het nieuw communicatie medium geeft me misschien een middel om meer mensen te bereiken? Ben nog onwennig en op zoek naar wat meer decoratie. Maar vergeet niet dat voor mij eigenlijk alleen de betekenis telt.
Ik vind het prachtig, die life-show. Sinds een half uur is
ze bezig, met de verhuis, moeder rat.
Eerst zag ik voorzichtig haar kopje van onder de verste
bloembak verschijnen. Rondspeurend naar een veilig moment om met een soort
hink-stap-sprong de tweede bloembak te bereiken. Of ten minste de ruimte
eronder die waarschijnlijk speciaal aan haar hoogte is aangepast. Daaronder
moet voor haar een echte sporthall liggen. Zeggen we 2,5m x 1,5m onder elke
bak?
En hoe verrast was ik toen ze een half minuutje later de
terugweg nam, maar nu eerder dravend, met een grijs balletje in de bek. t Is
rustig, middag, in de omgeving en ze schijnt het te weten, moeder rat!
Zonder te tellen schat ik dat ze nu minstens 12 omlopen
heeft genomen, de ingang duidelijk verschillend van de uitgang.
Die laatste bal was duidelijk groter! Kan dat?
Toch schattig, vooral omdat die dierentuin zich midden in de
stad bevindt. De stad waar katten (als een pest) bestreden worden. Ze bevuilen
immers alles en durven onze overschotten uit vervuilniszakken halen!
Weg met de kat! Leve de rat, want die zie je meestal niet.
Met een glimlach stel ik vast dat het wel twee families
moeten zijn, want zoveel tepels heeft een rat toch niet? Denk ik?
