|
de weg telt
niet het begin, lang geleden,
niet zijn verdwijnen aan de
horizon,
maar wel die moeilijke bocht
die je neemt
en het spoor van voorgangers
dat je kunt lezen
en de struiken en bloemen
die je ogen trekken
en het vermoeden
van overstekend
wild en vee
en de kruispunten
van ontmoetingen
en de keuze
voor het wisselen,
maar niet dat onbekende
eindpunt.
traumadour 10/12/2010
Dit schreef ik bij het afscheid van een verre vriendin , verongelukt in Peru met een bus. Vandaag kruist dit wild weer mijn weg. Voor hem (deze keer) was de weg lang, breed, maar niet gemakkelijk.
|
