|
t Is niet goed te denken over liefde,
t is niet goed herinneren wat soms griefde.
Beter gewoon aanvaarden, dat gevoel
en verder gewoon niets snappen van zijn doel.
Want als redeneren en verstaan erbij komt,
wordt gauw een stuk van de schoonheid uitgegomd.
Want kijk naar de eerste keer, toen waren we nog kinderen
toen we iets van aantrekking in onze buik voelden vlinderen.
Het werd toch gauw kalverliefde genoemd
en de vlugge genezing is wereldberoemd.
Was het dan wel echt
als je tegen elkaar zegt
dat je voor de rest van je leven
je hart zou willen geven?
Maar later wordt dat alles stabieler,
naast die aandrang verschijnt een andere bezieler
er moest onderling begrip en kennis groeien.
En of de toekomstvisies samen konden openbloeien?
Dan was er sprake van trouw
en werd liefde: ik
hou van jou!
Maar daar stond Tante Sleur
reeds voor je eigen deur.
Regelmatig op bezoek
schreef ze vervelende bladzijden in je boek.
Zelden is Tante weer weggegaan
terwijl liefde onveranderd bleef bestaan.
Het werd een samenleven
een mekaar wat meer vrijheid geven.
We hadden niet beseft hoe het werkt
hoe liefde eigen ontwikkeling beperkt.
En dan groeit er een nieuwe eigenschap:
wie t evenwicht vindt tussen vrijheid en liefde is knap.
Want dan wordt hebben in geven omgewerkt
en genieten niet tot de eigen zinnen beperkt.
Een nieuw facet komt hier naar boven,
dat is buiten de trouwgelofte te geloven
dat de ander om je geeft
als je blindelings verder samen leeft.
Maar het leven is een bedreigend spel
en plots is er uit ziekte een hel.
Kan ik mij indenken wat het is
als ik straks de ander mis?
En als je t dan nuchter bekijkt
en die liefde helemaal veranderd lijkt,
dan voel je ergens die levenswenk
die liefde was toch wel een mooi geschenk.
Traumadour 12/2/2011
|
