|
Rusteloze nacht
Nooit
stil,
ook
als ik het wil,
die
gedachtemolen
ergens
in mijn kop verscholen.
Als
een bron
die
glinstert in de zon
van
mijn bewustzijn
ontspringt
klein
uit
een rotsspleet,
waarvan
men de toevoer niet weet,
een
gedachtestroom,
realiteit
of droom.
Papier
is de waterton
waarop
ik er enkele vangen kon.
Maar
de meeste gaan voorbij,
slechts
korte tijd van mij,
misschien
met die van U mee
naar
één grote gedachtezee?
traumadour 31/7/2009
|
