Ik blijf nog even hangen omdat dit een logisch gevolg is. De realiteit als enige mogelijke droom. En hoewel logisch kwamen ze niet chrono-logisch. Vandaar dat ik ze maar achteraf kan rangschikken.
weerbloemen
Ik ga je weer bloemen
schenken,
mijn lief, mijn vrouw,
en je bedienen op je wenken.
Hoeveel jaren ik je al niet
meer zien kan?
Mijn lief, mijn vrouw,
behalve in mijn verbeelding
dan.
Hoe je daar onbeweeglijk
ligt,
mijn lief, mijn vrouw,
gelukkig onttrokken aan mijn
zicht.
Ben je nog herkenbaar,
mijn lief, mijn vrouw,
schedel met wat huid en wat
haar?
Kon ik je nog eenmaal zien,
mijn lief, mijn vrouw,
dan werd aanvaarden
gemakkelijker, misschien.
Hoe zou ik die resten dan
noemen?
Mijn lief? Mijn vrouw?
Laat me dat toch maar
verbloemen.
Traumadour 24/10/10
|