Ik zal enkele foto’s tonen van de siergrassen die zo hier en daar in de tuin staan. Hier zie je de Pennesetum ofwel het lampepoetsersgras. Op de achtergrond de Sedum ofwel de hemelsleutel.
Ik geloof dat hij nog nooit zo rood gekleurd is geweest als dit jaar.

Deze plant stond na onze vakantie fier achter bij het vijvertje. Best een grote plant en dan in zo’n korte tijd. Het was een mooie plant,zoals je ziet prachtig geveerd blad, maar na uitgezocht te hebben wat het was,heb ik hem maar meteen gerooid,want je ziet er zitten knopjes in en hier wil ik dus echt geen nakomelingen van. Als je het volgende berichtje leest,snap je wel waarom. Ik plaats hierbij het bericht zoals ik op internet heb gevonden.

De Ambrosiaplant mag dan wel al een delicaat kantachtig uitzicht hebben dat erg fraai staat in de tuin, de plant is niet bepaald een aanwist te noemen. Bij aanraking ervan kan men een astma-aanval krijgen en ook de pollen van deze plant zijn zeer problematisch voor mensen met astma. Vroeger kwam de plant niet voor in West-Europa, maar door de opwarming van de aarde, begint ze nu ook bij ons vaste voet aan de grond te krijgen. Om te vermijden dat de plant hier begint te woekeren en andere vegetatie verdrukt (tijdens de bloei produceert de Ambrosia een stof die de groei van planten in de buurt belemmert of afremt) alsook om problemen met de luchtwegen te voorkomen, kan men de plant best weghalen voor ze in bloei gaat.

Hier een opname van de Passiebloem,die ik vorig jaar gezaaid heb.Hij heeft ongeveer een lengte van 10 meter.Ik heb hem langs de ballustrade geleid van de buiteningang van de kelder.
Over de passiebloem is een gegeven die verhaalt dat de diverse onderdelen van de bloem te maken hebben met het passieverhaal.Maar volgens mij is dat een fabeltje.Ik heb het wel eens gelezen en het is wel leuk gevonden.Maar dat neemt niet weg dat het een prachtige schepping is,je krijgt het toch niet verzonnen om zulk een bloem te bedenken.

Deze heester is ook een veelzijdige struik. Als je die in het voorjaar snoeit,krijgt hij mooie nieuwe takken,die in de winter mooi rood zijn,wat op zich al een blikvanger is.
Op die manier blijft je struik jong en kun je hem goed in de hand houden.
Dan geeft hij ook nog bloemen,maar die zijn niet zo geweldig,maar hij geeft weer wel een mooie bessentros zoals je ziet. Er is ook een Cornus met mooie gele takken in de winter.
Ook deze zijn aanraders in de tuin.

Ik zag dacht ik bij Laathi op het blog een foto van Dille onderop genomen. Dus dacht ik dat moet ik ook maar eens proberen. En de 11^e augustus was het een prachtige blauwe lucht.
Ik heb toen veel foto’s genomen en ze zijn erg mooi al zeg ik het zelf. Met deze foto kun je vanalles doen lijkt me zo,vooral met fotoshoppen,alleen dat kan ik niet,wil ik nog steeds eens leren,misschien iets voor van de winter.

Deze grootbloemige witte Dahlia, heb ik dit jaar in pot gezet, in de hoop dat hij wat minder groot wordt dan in de de koude grond. Daar had hij veel plaats nodig en als het dan regende werd hij door zijn grote bloemen topzwaar en viel hij over de andere planten heen. In de pot is hij toch behoorlijk groot,maar beter handteerbaar en overal te plaatsen .De bloemen hebben een prachtige roomwitte kleur met een zweem van lemon en is prachtig van vorm.

Deze plant heeft zich her en der in de border versprijd en is later in de zomer een goeie bloeier. Hij bloeit best lang en staat stevig op zijn benen, samen met de schildpadbloem die ook in dezelfde tijd bloeit. Deze scharnierplant is er ook in wit.Hij dankt zijn naam: dat je de kelkblaadjes kunt verplaatsen met de hand en dat ze dan zo blijven staan. Wat het voor nut heeft weet ik niet.

Hier een randje van rose Spirea. Ik heb ook een donker rode soort. Een prima plant als randbeplanting en blijft in de winter ook mooi,alleen dan roestbruin en blijft aan de plant tot de nieuwe bloemen verschijnen. Blijft wintergroen en heeft een mooi geveerd blad.

Ik heb vorig jaar een blauwachtige kleine soort Hosta gekocht, ik weet de naam niet meer, maar het is een allerliefst plantje,met best hele dikke bloemen,naar verhouding van de plant.
Veel van zijn grotere soortgenoten zouden jaloers zijn op zijn mooie volle bloemen.
Hij staat eigenlijk een beetje verloren in de tuin. Ik denk dat ik hem in een pot of schaal zet, dan kun je er meer van genieten lijkt me zo.

De Bergenia of wel de Schoenlappersplant. Een gemakkelijke overal groeiende vaste plant, die wintergroen blijft en een fraaie herfstverkleuring heeft. Hij bloeit heel vroeg in het voorjaar, afgelopen winter heeft hij doorgebloeid. En als toegift bloeit hij nu weer volop.

Zogauw je in de tuin de bessen ziet kleuren,dan gaat het de verkeerde kant uit, dat wil zeggen dat de zomer op zijn retour is. De tuin is dan nog wel mooi,maar dan worden de dagen al weer korter en dan gaat het toch richting Herfst. Ook een mooi jaargetijde,maar een tuinier heeft toch liever te doen met de lange dagen. Het geeft mij het gevoel dat ik meer leef, dat een etmaal meer uren heeft dan 24, dat zit natuurlijk tussen de oortjes,maar wat maakt dat uit,als je dat een prettig gevoel vindt. Dus voor mij mag de Zomer dubbel zo lang duren.

Dit is dan de soortgenoot van de witte Honerine Jobert. Hier zie je niet zo goed dat het een rose is. Hij is door de wind ook een beetje over de andere planten heen getuimeld, maar ook deze is een prima tuinplant,waar je veel plezier aan beleeft. Hij heeft ook een mooi blad en er komen ook zaadpluizen in. Ook de bloeitijd is lang, dus al met al een plant om te hebben.

De herfstanemoon Honorine Jobert is nu echt een blikvanger in de tuin. Ik weet niet of het aan de soort ligt of aan de grond, maar deze witte doet het niet zo goed als de rose soort. Hij blijft wat kleiner en bloeit niet zo talrijk,maar in schoonheid doet hij in ieder geval niet onder voor zijn soortgenoot.

Hier de zaadpluimen van de Clematis Tangutica. Hij is begonnen aan zijn 2^e bloei, wel niet zo geweldig als de eerste,maar toch een leuke toegift. Ook de pluimen zijn een sierraad aan de plant en zeker als ze zo talrijk zijn.