De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
Frank Vandenbroucke, onze onverkozen minister van Volksgezondheid, heeft op tv uitvoerig uit de doeken gedaan hoe ons land het vaccineren tegen de apenpokken gaat aanpakken.
Merkwaardig... Toen het coronavirus in 2020 uitbrak was er nauwelijks sprake van vaccinatie, maar bedacht de regering éérst een hele reeks vrijheidsberovende maatregelen om het virus te bestrijden. Eérst mensen plagen en manipuleren.
Nu met de apenpokken zijn er geen dwingende restricties maar wordt er direct overgeschakeld naar vaccinaties. Geen 1,5 meter lijfelijke afstand meer zoals tijdens de coronacrisis. Geen sociale afstanden meer voor homo's die met vuurwerk en trompetgeroffel aan elkaar zitten te friemelen achter hoek en kant, in haagjes en in steegjes, in bordeeltjes en prieeltjes.
Middels intens huidcontact, zeg maar ordinaire beestachtige seks, maken ze van de apenpokken een nieuwe pandemie. Eerder al waren ze de verspreiders van aids. Die homo's toch...
Annelies de Verschrikkelijke overwoog nog even politiecontrole maar bedacht net op tijd dat er niet gesnuffeld kan worden tussen beddelakens of andere gore dekens om te controleren of de 1,5 meter afstand gerespecteerd wordt. Toen besloot de regering om apenpokkenmaatregelen over te slaan en onmiddellijk de 'risicogroep' te vaccineren.
De Antwerp Pride Parade, het feest van de decadentie, een feest als symbool van de verwording van de mens, vond gisteren plaats in het ziekelijk-tolerante Antwerpen dat seksuele perversies als norm wil stellen. De afbeelding laat een pervert zien die zelfs aanzet tot pedofilie... We zagen in de optocht wanstaltige karikaturen van 'de mens', en dan wordt er van seksueel gezonde mensen verwacht dat ze verdraagzaamheid en respect tonen voor deze idioterie?
Duivelsverzen-auteur Salman Rushdie (75) is neergestoken in New York net voor hij een lezing zou geven. Een man stormde op het podium en viel vervolgens Rushdie aan terwijl hij geïntroduceerd werd. De auteur werd onder meer in de nek gestoken, maar is nog in leven. De dader is gearresteerd. Rushdie raakte wereldberoemd door zijn kritische boek over de islam (De Duivelsverzen), wat een fatwa tegen hem opleverde.
"Moslims, of ze nu in Pakistan of India wonen, in Nigeria of Syrië, of ze nu arm of rijk zijn, ongeletterd of ontwikkeld, hun enige doel is om de hele natie te vernietigen door terrorisme, bomexplosies, rellen en jihad in de naam van islam."
Deze bloedhete dagen en broeierige nachten doen me met weemoed terugdenken aan de legendarische zomer van 1976. Niet één zomer zal die ooit kunnen evenaren.
De aanhoudende tropische hitte was toen al voelbaar in het vroege voorjaar toen verse groene blaadjes aan de bomen al verdorden toen ze nauwelijks ontloken waren. Bloesems kwamen niet tot volle bloei, niets kon rijpen. De hele natuur snakte naar hemels vocht.
De zwoele zomer van 1976 is onvergetelijk. Toen de gloeiend hete zon nooit wou ondergaan, toen vogeltjes de hele dag een middagdutje deden, toen de hele natuur in coma lag, alles lag stil, geen blaadje roerde zich, niets bewoog. Enkel de zon was aan 't werk met haar intens-brandende stralen midden in een staalblauwe lucht. Bermen langs autowegen lagen er een hele zomer lang verschroeid en vergeeld bij, als uitgedroogd stro. Kurkdroge grasvelden en dorstige akkers hunkerden zieltogend naar een regendruppeltje.
De allesverschroeiende zon van 1976 deed de alcohol in m'n pintjes verdampen terwijl ik d'r bij zat, toen ik jong was, en onbezonnen, en geen raad wist met mijn hormonen. Dat was in 1976.
De kracht van de verzengende zon deed het zand naast het water in m'n huid branden en grifte voor altijd een herinnering in m'n geheugen over mijn eerste echte liefde, pril en kwetsbaar. Het brandende zand en de gloeiend hete zon maakten van 1976 een ouderwetse nostalgische zomer. Zoals we er nooit meer eentje zullen kennen.
Heel vroeg in de ochtend genoot ik van de natuur, toen de zon nog niet wakker was, toen wandelde ik langs een beekje dat verscholen lag achter dicht struikgewas. Ik wandelde langs boerderijen en landerijen, verschroeide weilanden en dode akkers, verschraalde aardappelvelden, uitgestrekte koren- en maïsvelden om in te verdwalen.
En toen de zon genadeloos begon te schijnen in de loop van de ochtend, zocht ik verkoeling in de schaduw van grote canadabomen waar koeien lui en loom lagen te herkauwen, in stilte wachtend op de kilte van de nacht...
Amir Bachrouri is een Marokkaanse snotneus die begin vorig jaar verkozen werd tot voorzitter van de Vlaamse Jeugdraad. Hij woont in Borgerhout.
De Vlaamse jeugdraad is een adviesraad die de stem van kinderen en jongeren verdedigt bij de Vlaamse regering. Zo klinkt het officieel. Maar zal de Vlaamse Jeugdraad nog echt Vlaams blijven met een Marokkaan aan het roer?
De hypocriete media noemden Bachrouri een 'Antwerpenaar' waarmee ze hem al onmiddellijk in hun hart sloten, en meteen ook het hele tuig van Borgerhout.
Bachrouri focuste zich vorig jaar erg opvallend op het mentale welzijn van jongeren in coronatijden. Hij had het moeilijk met hun vrijheidsbeperkingen, en daarom moesten jongeren voorrang krijgen bij versoepelingen van de restricties. Niet volwassenen met een gezin, niet bedrijven aan de rand van een failliet, niet ouderen, niet zorgpersoneel... Bachrouri klonk als een rotverwend jochie dat enkel aan zichzelf en zijn leeftijdgenoten denkt.
De arrogante verzuchtingen van de Marokkaanse snotbel hebben echter niet aangeslagen bij onze politici. Zo zal zijn oproep om 'tScheldt een "exit naar de vuilbak" te geven ook wellicht de mist ingaan.
Zet een vrouw nooit op een troon met een kroon want vanuit die hoogte is ze zichzelf niet meer en laat ze haar beslissingen ingeven door goedkope vrouwelijke intuïtie. Niet zo erg als waarzegsters in obscure kermiskraampjes, maar 't scheelt niet veel. 'Het Rijk der Vrouw' is een uitvinding om de wankele psyche van vrouwen te camoufleren.
Op een verloren moment vorige nacht zag ik op tv Hadja Lahbib. In vliegende vaart is zij door de MR gelanceerd tot minister van Buitenlandse Zaken. Een vrouw met allochtone roots in een machtspositie?... Als dat maar goed afloopt.
Onlangs reisde ze naar de Krim en meteen had België al bijna ruzie met Oekraïne. Relaties vertroebelen, daar zijn vrouwen goed in. Maar nu zijn de plooien gladgestreken, beweert Vincent, en zijn we weer vriendjes met Oekraïne. Hoe komt het dan dat de verontwaardiging over de Krim-reis nu nog altijd blijft smeulen?
En dan was er op tv ook nog Nancy Pelosi, de hoogbejaarde Amerikaanse parlementsvoorzitter, die naar Taiwan reisde om een beetje te stoken tussen de VS en China. China heeft de Amerikaanse moeial sancties opgelegd omdat ze haar neus stak in Chinese aangelegenheden. Haar bezoek aan Taiwan noemt China een ernstige provocatie. Ook oude dametjes kunnen in de politiek met vuur spelen...
Het is veel te lang geleden dat ik nog eens iemand aan het kruis genageld heb die me vroeger dwarsboomde en alles in het werk stelde om me in een kwaad daglicht te stellen. Het was de tijd dat ik trachtte te overleven te midden van anti-Vlaams-Blokkers en linksgeoriënteerde politiek correctelingen.
In vogelvlucht zal ik er nu enkelen op de korrel nemen om in 1 pennenstreek een schets neer te zetten met alle pikante hoedanigheden. Voor meer details raad ik de lezer aan om wat rond te dwalen door m'n blog.
Directrice Prutsmans (lyceum Hasselt) hield van prutsen en krabben aan marginalen en minderheden, buitenbeentjes en uitdebootvallers. Ze leed aan ongeneeslijke sensatiezucht, creëerde scherpe intriges en bezondigde zich aan laster en eerroof. Zijhad ook iets tegen Vlaamsblokkers, en die weerzin stak ze nooit onder stoelen of banken.
Directeur Mosselmans (multiculturele basisschool Zonhoven) had de ruggengraat van een weekdier. Een mossel. Onbetrouwbaar en leugenachtig. Hij hield van hoofddoekjes; en allochtoontjes kregen een voorkeursbehandeling. De islamleraar was zijn favoriete leerkracht, hoewel die niet over de juiste kwalificaties beschikte om les te mogen geven.
Directeur Wijsneus (lyceum Hasselt) was een achterbakse boerenpummel. Heimelijk onderhandelde hij met anderen over kwesties die niemand aangingen, behalve de betrokkenen. Wijsneus overwoog een hoofddoekenverbod in zijn school. Hoofddoek verbieden of niet? Hij twijfelde... tot hij een gratis vakantie in Turkije aangeboden kreeg. Moslimmeisjes en hun vaders waren tevreden.
Directeur Blauwbaard (multicultureel atheneum Heusden) was als oversekste vrouwenversierder verliefd op al zijn leraresjes. Ijdel als hij was verscheen hij elke ochtend afgestoft en opgepoetst op school. Zijn echtelijke problemen deelde hij met iedereen die het horen wilde. Hij was een laffe verrader van de Nederlandse taal: migrantenleerlingen dompelde hij onder in het NT2-project (Nederlands als Tweede (!) Taal).
Directeur Snullemans (multicultureel beroepsonderwijs Zonhoven) was een slappeling van de bovenste plank. Hij hield niet van tucht en discipline in zijn school. Lachte met alles. Zijn school zag hij als één groot pretpark, als een kermis, een volksfeest met kraampjes en amusementshalletjes. Hij vond het zelfs grappig wanneer ouders hun kinderen naar een andere school stuurden waar meer ernst, tucht en discipline heersten. Snullemans had iets tegen discipline, hij hield eerder van een spontane en creatieve gang van zaken, vrije opvoeding en zo...
Directrice An Serpent (Turkenschool Heusden) was familie van de adderachtigen. Kronkelend en sissend schuifelde ze door de schoolgangen, op zoek naar Turkjes die logopedielessen nodig hadden. Hoe meer hoe liever. Om haar doel te bereiken sjoemelde ze met IQ-cijfers, ze vervalste ze om de mutualiteiten te kunnen oplichten. Turkjes met gratis taallessen, dat was haar streven.
Directeur 't Kabouterke (Turkenschool Heusden) maakte een nietige indruk. Opmerkelijk was dat hij bezoekers aan zijn bureau nooit een stoel aanbood. Op een dag vroeg 't Kabouterke of ik iets tegen migrantenleerlingen had... Hij vroeg me niet waarom ik me liever het lot van Vlaamse leerlingen aantrok.
Directeur Griezelmans (lyceum Hasselt) was een griezelige man met een chagrijnige blik. Op een dag kwamen er in zijn school in één klap 7 nieuwe Turkjes bij. Griezelmans verloor bijna het bewustzijn en trommelde alle mogelijke hulpverleners op om het 7-tal bij te werken voor Nederlands... ten koste van Vlaamse klasgenootjes. Tijdrovend maar vooral vergeefse moeite. Griezelmans koesterde een naïef geloof in de leerbereidheid van Turkse leerlingen... Extra lesuren toegekend door de onderwijsminister gingen integraal naar de 7 Turkjes. Voor Vlaamse leerlingen: niets!
Directeur Grommelpot (verzamelschool van Turken en Marokkanen, Zolder). Toen ik voor de tweede keer zijn school bezocht vroeg hij me spottend:"En zijt ge hier al goed geïntegreerd?"... Grommelpot was gefrustreerd en verbitterd omdat er in zijn school niet 1 Vlaamse leerling zat. Daarom verheerlijkte hij al zijn uitheemse gevallen.
**********
Ik hoop dat sommigen zich herkennen in mijn verhaaltjes. Kunnen ze nog eens bij het Spionnencentrum gaan klagen. Of bij Horbert. De weg naar die psychopaat kenden ze op hun duimpje... Het is ook mogelijk dat er al enkelen naar de hel vertrokken zijn.
Een staat van bewustzijn die alleen maar bereikt wordt door diegenen die dom genoeg zijn om overal ongerechtigheid in te vinden behalve in hun eigen gedrag.
WHO roept wereldwijde noodtoestand uit, nadat 15.000 homo’s op 8 MILJARD mensen symptomen vertonen in hun anus, geslachtsdelen, mond of huid… 98%+ is homoseksueel, de andere 2% identificeert zich als iets anders… zoals een aap of menselijke orale fecale vergaarbak.
De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) slaat alarm: "De wereldwijde uitbraak van de apenpokken is een internationale medische noodsituatie." Dat is de hoogste alarmfase.
Het aantal apenpokkengevallen blijft toenemen. Wereldwijd zijn er 16.000 gevallen en in ons land 311. Op het moment dat ik dit schrijf zullen de apenpokken wel weer toegeslagen hebben en veel meer slachtoffers gemaakt hebben. 't Zal hen leren, mannen moeten van mannen afblijven! En vrouwen eveneens van vrouwen. De enige intense liefdesband tussen man en vrouw is de enige die telt en brokkelt nu ook al af.
Mensen worden aparte individuen, los van elkaar, dat heeft corona ons geleerd. Dat was misschien de bedoeling van de uitvinder van covid-19? Dat iedereen in zijn eigen hokje blijft, afgezonderd van alle medemensen, gekleurden bij gekleurden, seksgestoorden bij seksgestoorden, heterofielen bij heterofielen...
Ratten zijn gevaarlijke ziekteverspreiders, maar er zijn ook ratten van het menselijke soort. Menselijke ratten die in riolen en op richels hun dierlijke driften een uitlaatklep geven. Door met elkaar te rampetampen en dan krijgen ze last van jeukende homopokken.
Niet stigmatiseren?
In de titel lezen we "Mannen die Seks hebben met Mannen", een deftige beschrijving van homo's die met elkaar seks bedrijven op onnatuurlijke wijze. Zoals beesten, biologisch en fysiek, zonder emoties en zonder tederheid. Het verontmenselijkt hen.
We weten toch allemaal WIE de ziekelijke ziekteverspreiders zijn van de Afrikaanse apenpokken, van aids en meer van die akelige geslachtsziekten. En toch mogen we niet zeggen dat HOMO'S de verspreiders zijn van aids of HIV, apenpokken, en allerlei andere minderwaardige besmettelijke ziektes.
Schijnheiligen en homo-liefhebbers die hun kop in het zand steken, zeggen dat we niet mogen stigmatiseren, we mogen dus niet zeggen dat apenpokken door homo's verspreid worden. Hoogstens mogen we ze aanduiden als 'mannen die seks hebben met mannen', of 'mannen die onderling seks hebben'. Of hen aanduiden als 'risicogroep', of 'doelgroep' voor inentingen tegen apenpokken. Zo geraffineerd en omzeilend worden de verspreiders van apenpokken genoemd. De ratten. Of rioolratten? Of richelrioolratten?...
Aan het bestaan van de Hemel heb ik altijd getwijfeld, maar de Hel, die bestaat écht, dat is een zekerheid. In de onpeilbare afgronden van het Heelal moet die Hel zich ergens bevinden, waar alle ellendelingen, zonder tussenstop in het vagevuur, naartoe gestuurd worden wanneer ze hun zondige leven hier op aarde beëindigd hebben. Zij, die onze samenleving naar de knoppen geholpen hebben, overhoop gehaald hebben, onze rijkdommen verkwanseld en verklungeld hebben aan een legertje klaplopers en leeghangers die van alle uithoeken van de aardbol naar hier gestrompeld kwamen om mee te snoepen van onze grote voederbak, een voeierbak waarvan de bodem bijna zichtbaar is.
Laat de helse vlammen likken aan de verdoemden die voor eeuwig gekweld worden door elkaars aanwezigheid... 'Gekweld door elkaars aanwezigheid'!... En zo belanden we bij mijn favoriete filosoof Jean-Paul Sartre, die in zijn befaamde 'Huis Clos' (Met Gesloten Deuren - 1944) op meesterlijke wijze de benauwdheid beschrijft van mensen die van heel dichtbij met elkaar te maken hebben. "De Hel, dat zijn de anderen", of met de woorden van Sartre: "L'Enfer, c'est les Autres"... Professor Wylleman gaf vroeger het vak filosofie, en de wijze waarop hij Sartre en zijn Huis Clos behandelde, liet bij mij een onuitwisbare indruk achter.
Illustratie van 'Gekweld door elkaars aanwezigheid' :
Zet een hoop mensen dicht bijeen in een kleine ruimte, dan duurt het niet langer dan drie minuten eer de eerste spanningen vlijmscherp te voelen en te snijden zijn. Het gezelschap begint met hoffelijke begroetingen, meestal niet gemeend, daarna wordt het benauwd en komen er nevelen aandrijven van ongenoegen, van vijandigheid, die overgaan in donderwolken, waarna onzichtbare onweders losbarsten. Gevoelens van afgunst en hoopvolle verwachtingen wisselen elkaar af. De onderlinge irritaties zijn niet merkbaar, onopvallend verschuilen ze zich achter een schuine mop, een luchtige opmerking of een geforceerd geflikflooi met de vrouw van een ander. Hoe anderser, hoe beter... En intussen droomt iedereen van zijn pantoffels en een biertje in zijn zetel voor de tv... Of van zijn vertrouwde barkruk in zijn stamcafé... Of van intiem vreemdgaan... Alles beter dan dit broeinest van naarlingen die als sardientjes in een blikje opgepropt zitten.
Om moslims niet te kwetsen kan in één moeite door het hele concept van De Kampioenen geschrapt worden. Balthasar Boma, de 'worstendraaier', zoals hij grappend genoemd wordt in de serie, verwerkt varkensvlees in zijn worsten. "Pur porc", en daar is hij trots op.
Tot nu toe zijn er al 19 (!) afleveringen geschrapt wegens racistisch of kwetsend. Homofobe grappen kunnen evenmin gewaardeerd worden. "De slinger is aan het doorslaan". Die muggezifters toch...
Het leven van homo's, transgenders en andere rare kwieten loopt niet over rozen, en zeker niet over rozen met doornen.
Hun leven is een strijd. Dagelijks vechten ze tegen onverdraagzamen die niet begrijpen hoe het seksleven van andersgeaarde seksgeperverteerden in elkaar zit. In hun drieste leven slalommen ze rond obstakels en hindernissen, onbegrip en discriminatie... O, wat zijn wij toch onwetend en onverdraagzaam.
Omgebouwde venten met blonde pruiken vinden we lachwekkend. Verklede mannen die onwennig hun handtas vasthouden zetten ons aan tot hoongelach. We zien mannen in niet-passende vrouwenkleren rond hun mannenlijf, en we lachen. Ook met hun mislukte schmink en naaldhakjes die hen doen struikelen. En als twee mannen elkaar zitten af te lekken op straat kunnen we helemáál niet meer bijkomen van het lachen.
Twee gelijkgeslachtigden die samen hun leven willen delen tot de dood hen scheidt verkeren eveneens in een moeilijk parket. Door de groeiende aanwas van de moslimgemeenschap wacht hen zeker geen rooskleurige toekomst.
Homo's, transgenders, binairen en twijfelgevallen leiden een intens moeilijk leven. Ze kozen er zelf voor, zonder het goed te beseffen. Gefrustreerd en ongelukkig, gediscrimineerd en rechteloos kwijnen ze weg in een diep dal met niets dan droefenis en ellende.
Maar gelukkig komt Sarah Schlitz (Ecolo) te hulp snellen. Zij is staatssecretaris voor Gendergelijkheid en nog wat andere diverse gelijkheden. Als 't maar niet ongelijk is. Zij kondigde aan dat de federale regering 450.000 euro zal uittrekken tegen discriminatie van de LGBTQIA+-gemeenschap. Projecten die strijden voor LGBTQIA+-rechten, voor meer gelijkheid en inclusiviteit krijgen vele duizenden euro's om de alfabet-gemeenschap in de schijnwerpers te zetten, hen de rechten te geven waarop ze recht hebben en zonder enige vorm van discriminatie. Er wordt gestreefd naar een gendergelijke democratie, met de LGBTQIA+-gemeenschap op kop.
De Hongaarse minister-president Orbán (foto) heeft eens temeer de principiële opvattingen van zijn politiek vastgesjord. In een programmatische rede ter afsluiting van de Tusványos-Zomeracademie in het Roemeense Transsylvanië bekende hij zicht tot de Hongaarse eigen weg binnen de EU, wees de dragende “waarden” van de EU af en bekende zich tot het principe van de etnische homogeniteit.
Orban heeft het over Etnische Homogeniteit. Hij is tegenstander van gemengde rassen.
Uit interraciale relaties worden gemengde kindjes geboren. Zij zijn niet door de ooievaar gebracht. Zij zijn geboren uit blanke vrouwen die met een neger onder de lakens hebben zitten friemelen en rotzooien. Of een zwarte negerin met een blanke man. Weerzinwekkend en tegennatuurlijk! In het duister maken zij ondefinieerbare kindjes, zonder roots, zonder ras, zonder identiteit. Ze maken raciale twijfel- en randgevallen.
Interraciale relaties verstoren de etnische homogeniteit. Rassen verstrengelen zich met elkaar en verliezen hun identiteit. We worden overspoeld met indoctrinerende tv-beelden die contnu suggereren dat blank en zwart perfect harmonisch samengaan. Propaganda voor rassenmenging dus.
"Schoolverlater eist meteen smartphone, computer en bedrijfsauto... Schoolverlaters hebben een overdreven optimistische kijk op werken en vooral op wat ze gaan verdienen... Ambities van jonge sollicitanten moeten getemperd worden..."
Ik zal deze noodkreten eens vertalen in mijn eigen woorden.
Een generatie verwende snotneuzen begint nu stilaan te solliciteren. Met hun misvormd zelfbeeld en zelfoverschatting, overdonderen ze werkgevers met een overvloed aan kwaliteiten en gaven waarover ze denken te beschikken. Ze vinden het vanzelfsprekend om aan de slag te kunnen gaan, eender waar ze een baan zoeken. Hun verwachtingen zijn buitensporig hoog omdat ze een buitensporig hoog zelfbeeld hebben, en een irrealistische kijk op zichzelf en op hun capaciteiten hebben. Een vertekend zelfbeeld en een totaal gebrek aan realiteitszin! Buitenaardse loonsverwachtingen en andere gadgets vinden ze heel normaal om te krijgen, een luxe die past bij hun persoonlijkheid en bij hun kwaliteiten, zo redeneren de omhooggevallen jonge snotapen.
De egotrippers, zonder enige ervaring, verkeren in de waan dat ze onmisbaar zullen zijn op het werk waaraan ze nog niet begonnen zijn, in de waan dat ze heel wat meer te bieden hebben dan hun oudere collega's, dat ze veel meer weten en veel meer waard zijn dan hun toekomstige collega's. Overschatting van eigen capaciteiten 'leidt ten val'. Er komen momenten dat ze door de mand vallen, dat ze het werktempo niet aankunnen, of dat hun bekwaamheden onvoldoende blijken. De wereldvreemde snotneuzen zullen dan nooit de gebreken bij zichzelf zoeken, wél bij werkgever en collega's. Zulke toestanden zijn resultaten van hun opvoeding. Het zijn mama's lievelingen die alles gekregen hebben wat hun hartje begeerde, die alles hebben mogen meemaken waarin ze zin hadden. De snotneuzen zijn blijven plakken in de sprookjeswereld van het thuismilieu waar ze overdreven gekoesterd en over het paard getild werden en waar hen een onwerkelijke kijk op zichzelf en op de wereld aangewreven werd. Ik zou het niet over ambitiéuze jonge mensen willen hebben, eerder over verwende nesten die op het werk dezelfde gunsten en verwennerijen verwachten als thuis toen ze nog kind waren.
Als je nog steeds een booster nodig hebt na je volledige vaccinatie… en nog steeds getest moet worden na je volledige vaccinatie… en nog steeds een mondkapje moet dragen na je volledige vaccinatie… en nog steeds in het ziekenhuis moet worden opgenomen na je volledige vaccinatie, wordt het wellicht tijd dat je toegeeft dat je belazerd bent.
Vanochtend wakker geworden met een blos op mijn wangen, een bonzend hart, en ledematen die nog nazinderden van opwinding. Het was een bizarre droom. Luister maar...
De nacht was helder, de maan wierp een donkere schaduw over de hoge bomen, en ontelbare sterren fonkelden als diamantjes hoog boven in het onpeilbare heelal.
Aan de zijde van Richard Gere had ik de eer en het genoegen om een indrukwekkend kasteel te mogen betreden. In de balzaal hingen oogverblindende kroonluchters, marmeren pilaren reikten tot aan beschilderde plafonds, imposante beeldhouwwerken en schilderijen gaven het interieur statige allures.
'Richard Gere', een naam om van te duizelen. Hij droeg een kraakhelder wit kostuum, maagdelijk wit, met daaronder een satijnig hemdje dat aan zijn hals keurig afgeboord werd met een feilloos geknoopte zijden das. Zo eentje dat zijn adamsappel en zijn mannelijkheid accentueerde. Beeldig!
Te midden van het drukke feestgewoel begaven we ons naar de bar. En daar gebeurde het! Eerst een lichte aanraking. Dan een vloek en een dof geluid, een gesmoord gemompel. Oeps!... Daar lag Richard uitgestrekt op de vloer! Een uitschuivertje gemaakt op de glanzende tegels. Hij lag er met een hulpeloze blik mij aan te staren. Het liefst zou hij onzichtbaar willen worden. Ik hielp hem overeind, en o wee, een grote bruine vlek ontsierde zijn witte kostuum. Met een afschuwelijke schminkvlek had ik zijn onberispelijk kostuumpje bezoedeld en besmeurd. Richard keek me boos aan, zijn donkere ogen priemden door me heen. Toen kwamen twee stoere buitenwippers naar me toe, pakten me beet en zwierden me buiten, terwijl de kasteelpoort met een smak achter me dichtsloeg.
De verborgen psychoticus in mij manifesteerde zich in een droom, een droom als creatie van een eigen wereldje waarin ik me vrij kan bewegen, ver weg van alle werkelijkheid. Het duurde maar heel even. Bij het ontwaken belandde ik weer pardoes in de alledaagsheid van een doodgewone doordeweekse sleurdag.
Tariq Ramadan is een omstreden islamoloog die aangeklaagd wordt voor vier verkrachtingen. Het parket van Parijs eist een assisenproces tegen Ramadan.
In de periode 2009-2016 verkrachtte hij vier vrouwen. Ondanks herhaalde ontkenningen kon het gerechtelijk onderzoek voldoende bewijzen verzamelen om het tot een assisenproces te laten komen.
In 2018 zat Ramadan al tien maanden in de cel als voorarrest. Hij werd in verdenking gesteld van twee verkrachtingen, maar later kwamen er nog eens twee andere verkrachtingen aan het licht. Het is een verhaal van verkrachtingen, vrouwenhaat, vrouwenonderdrukking, buitenechtelijke relaties en meer van die vrouwonvriendelijke dingen, waaronder ook stenigingen. Dat is Tariq Ramadan.
Ooit werd Ramadan gezien als het boegbeeld van een westerse islam. Maar nu is hij van zijn voetstuk gedonderd. De Wolf in Schaapskleren is ontmaskerd als een ordinaire islamitische verkrachter. Wat hem de das omdeed was ook zijn samenwerking met het Iraanse regime en zijn verheerlijking van de islamitische staat.
Ramadan bezat de gave om zich netjes en westers voor te doen. Om mooie praatjes te verkopen. Zeemzoete en leugenachtige praatjes, met een islamofiele ondertoon. Als 'bruggenbouwer' tussen moslims en niet-moslims werd hij door iedereen bewonderd. Als moslim maakte hij een gematigde indruk, een zachte moslim zeg maar, die niets liever wou dan een harmonische samenleving met moslims en niet-moslims en een vredelievende versmelting tussen westerse en islamitische waarden.
Ondanks zijn ontmaskering als verkrachter is Tariq Ramadan zijn islamofiele verhaaltjes ook in Vlaanderen mogen komen vertellen. Ik weet niet meer wie in de regering daarvoor verantwoordelijk was, maar in 2011 was er al islamminnende Joëlle Milquet die zich verdraagzaam opstelde tgo. de komst van Sharia4Belgium.
Hoe kan het dat wanneer archeologen menselijke overblijfselen vinden, dat die of mannelijk of vrouwelijk zijn, maar nooit een van de 700 andere genders?
Ik vrees dat minister Weyts zich misgrabbelt met het invoeren van centrale toetsen in Vlaamse scholen, toetsen bedoeld als instrument om de onderwijskwaliteit in de gaten te houden en om de evolutie van individuele leerlingen te volgen.
Vanaf 2024 zullen op vier momenten de toetsen afgenomen worden: het vierde en het zesde leerjaar, en het tweede en zesde secundair.
Scholen kennen alle trucjes en sluipwegen om toetsen voor te bereiden (teaching to the test). Om deze praktijken te omzeilen zullen testen ontwikkeld worden die beroep doen op inzicht en redeneervermogen van de leerling.
Het systeem van centrale toetsen laat scholen toe om zich te vergelijken met 'vergelijkbare' scholen. Opmerkelijk is het taalgebruik van Weyts "vergelijkbare scholen, gelijksoortige scholen". Hij vermeed opzettelijk 'witte scholen', 'zwarte scholen', 'multiculturele scholen'... want die zullen zich alweer gestigmatiseerd voelen. Misschien krijgen ze wel 'aangepaste' toetsen zoals in het verleden ook al gebeurd is, nietwaar directeur Blauwbaard?
De toetsresultaten worden niet gepubliceerd en er mogen ook geen ranglijstjes gemaakt worden. We zullen dus nooit te weten komen welke scholen de beste zijn. Ouders mogen blijkbaar niet weten welke scholen kwaliteitsonderwijs bieden. Ook scholen willen elkaars resultaten kennen, ze wedijveren om als de beste uit de bus te komen.
En zo schieten de centrale toetsen hun doel voorbij: de onderwijskwaliteit zal niet verbeteren en individuele leerlingen zullen niet opgevolgd worden. We zullen afwachten. Het hele toetssysteem klinkt alleszins chic en duur.
