Concentratieschooltje, begin jaren 90... Toen ik voor het eerst kennismaakte met de bazigheid van Turkse ouders die meer te zeggen hadden dan de directeur zelf. ZIJ vertelden wat leerkrachten moesten doen om hun kindjes iets bij te leren. Zelf vonden ze het niet nodig om thuis Nederlands te spreken of om hun kindjes te stimuleren, of om interesse te tonen in het schoolgebeuren. Vonden ze niet nodig, wél dat de school hun kinderen Nederlands leerde spreken. Eén Turkse vader verlangde zelfs van me dat ik Turks tegen hem sprak. Echt gebeurd.
In de periode 1990-1991-1992 waren er abnormaal veel Turkse kleutertjes die overgingen naar het eerste leerjaar terwijl ze zich niet eens konden uitdrukken in het Nederlands en ook niet bekwaam waren om Nederlandstalige instructies te begrijpen. Ze waren met velen, die vreemde beginnertjes, het leek wel een plaag, of een epidemie, in ieder geval iets besmettelijks met ongunstige vooruitzichten.
De wijk rondom de school straalde verloedering en mistroostigheid uit. Er werd op straat geleefd en op de parking van den Aldi haalden Turkse tieners 'kattenkwaad' uit waar 's anderendaags in de leraarskamer eens hartelijk om gelachen werd. Ja, zo werkte dat in concentratiescholen met het aanbrengen van normbesef.
Als ik boos ben, dwaal ik af. Terug naar de Turkse ouders die zich aanmatigend opstelden in school.
Ze vertoonden allen dezelfde ziektesymptomen:
-Turks als thuistaal en daarvan werd geen centimeter afgeweken - ouders die het niet nodig vonden om hun kinderen te helpen met het Nederlands - Turkjes die na schooltijd 'Turkse lessen' (koranlessen) volgden en die voor geen goud wilden opgeven - ze mochten allen laat opblijven om 's ochtends met slaapogen in school te verschijnen om dan een hele dag te gapen en suffen en niets op te steken van de leerstof - ze bleven allen zo nu en dan eens een dag zomaar thuis als ze geen zin hadden om naar school te komen, en dat vonden de ouders heel vanzelfsprekend...
Migrantenwerksters hebben nooit begrepen dat ze op de eerste plaats aan een mentaliteitswijziging bij migrantenouders moesten werken, en niet om bolvette moslima's in een autootje te proppen en overal naartoe te rijden, of om Turkse gezinnen de weg te wijzen naar waar er geld te rapen viel.
Ik heb eerlijk gezegd leerkrachten opgestookt om Turkse leerlingen links te laten liggen die thuis of op de speelplaats Turks blijven spreken, links te laten liggen die 's ochtends te laat komen of niet uitgeslapen zijn, links te laten liggen die koranlessen blijven volgen, links te laten liggen die hun huiswerk niet maakten om koranles te gaan volgen, links te laten liggen die niet elke dag naar school kwamen.
Ik heb mijn best gedaan om Turkse ouders uit begin jaren 90 te wijzen op het belang van Nederlands als thuistaal, op het belang van een Nederlandstalig thuisklimaat, uit respect voor de inspanningen van de leerkracht . Het heeft niet geholpen. Ze bleven allen koppig vasthouden aan eigen taal en cultuur waarmee ze in koor "NEEN!" riepen tegen alle goedbedoelde inspanningen van de leerkracht... Ze hebben zich echt niet populair bij me gemaakt, die Turken.
|