De mooiste dag van mijn leven was de dag van mijn Plechtige Communie. Dat werd ons toen toch wijsgemaakt door nonnen, pastoors en ouders, en ook Guido Gezelle zei het:
"G'en weet niet welk 'n schone dag God zelf U komt te geven. O kind, en die wel heten mag de schoonste van uw leven."
De mooiste dag van mijn leven? En daarna? Komt er dan geen dag meer die de mooiste is? Geen mooie dagen meer in het vooruitzicht? Niets moois meer om naar uit te kijken?
Deze gedachte deprimeerde me. De hele dag die de mooiste van mijn leven moest zijn, werd verpest door het depri-gevoel dat het na die dag voorgoed afgelopen zou zijn met levensvreugde. De Plechtige Communie als mijlpaal, als afsluiting van een zorgeloos leventje. Geen toekomstperspectieven meer, geen vooruitzichten, geen verwachtingen meer om te koesteren, alleen nog maar studeren en werken. Het einde dus.
Het hoogtepunt van de 'mooiste dag' was het communiefeest, waarbij moeder zich in de keuken uitsloofde om tantes en nonkels, meter en peter, bomma's en bompa's, te plezieren. Waarvoor?! Ik herinner me nog dat ze mij allemaal met natte kleffe zoenen overstelpten. En ook met afgezaagde cadeautjes als een juwelenkistje of een wijwatervaatje. Een ouderwetse paternoster was er ook bij.
Het communiefeest was goed en wel aan de gang of het moest al onderbroken worden. Alle communicanten werden in de kerk verwacht voor Lof en Vespers om 15 uur. Een strategische zet van pastoors en priesters die het werelds feestgedruis bruusk onderbraken om communicanten weer tot ingetogenheid aan te manen.
In een hoekje zaten twee nonkels zich gretig te vergrijpen aan de talrijke flesjes bier. En een lol dat ze hadden! Ik bekeek het vrolijke tafereeltje en begon te luistervinken: "... zwzw... Ik drink omdat ik mijn verdriet wil verdrinken". Toen bekende ik aan mijn lievelingsnonkel dat ik ook een beetje verdriet had, waarna hij mij zijn glas aanbood: "Hier meiske, proef maar eens, dan zal je je beter voelen". Na een paar slokjes voelde ik me inderdaad al beter, en pakte stiekem een flesje mee voor mezelf, het viel niemand op, ze waren toch allemaal druk bezig met zichzelf en met elkaar... De mooiste dag van mijn leven: de dag van Mijn Eerste Biertje!
|