We wandelen doorheen het dorpje Hellenthal. We lezen dat er ergens nog een camperplaats is in de buurt dus wandelen we ook daarheen om te kijken hoe het daar uit ziet. Het blijkt aan een grote dam van het stuwmeer te liggen. Hier staan overal borden met verboden te parkeren... het is er leeg... we begrijpen er niets van.
Als we terug in het dorp aankomen zien we per toeval pamfletten die een "Rosenmontag Carnavalszug" aankondigen in de namiddag. Nu begrijpen we het parkeerverbod. We vermoeden dat de stoet zich daar zal vormen en dan door het centrum zal trekken.
En ja hoor, we genieten van de feestgangers en dito wagens. Er wordt aardig gelachen, gedronken en gezongen. Leuk om zien.
Maar als er zich 's avonds een bal aankondigt op de plaats waar Vroem staat geparkeerd nemen we het zekere voor het onzekere en plaatsen ons bij de dam (Olaftalsperre)... nu mag je hier wel staan en het is uitermate rustig !
We willen nog wel wat wandelen en doen een paar km rond het stuwmeer. Het is fris, de zon komt er niet door en de wolken hangen laag.
De eifel is voor ons een fantastisch wandeloord. Er zijn tal van "traumpfade" die de moeite waard zijn. Ze zijn ook allemaal met hetzelfde icoontje aangegeven met de bekende Duitse grondigheid... geen kans om verkeerd te lopen.
Dus nog maar eens naar ginder. We rijden via Verviers en Bütgenbach Duitsland binnen. Een mooie plaats om te overnachten vinden we in Hellenthal. Een parkje midden in het centrum, ruim plaats en we staan er helemaal alleen.
Van het mooie weer is vandaag niets meer te merkten. We maken Vroem startklaar en vertrekken rond de middag onder de stromende regen richting Spanje.
We willen het rustig aan doen en overnachten in Fatima. We kennen onze plaats hier al en bovendien is het nu nog veel rustiger dan op onze heenreis. We schrijven de kaartjes die we in Lissabon hebben gekocht en kunnen ze posten in het postkantoor dichtbij de basiliek.
07/01 : Van Fatima rijden we tot Caceres in Spanje. Hier is een camperplaats bij het sportcentrum. Er is nog net één plaatsje vrij voor ons. Heel wat Fransen gebruiken deze staanplaats op hun doorreis naar Marokko.
08/01 : Van Caceres naar Navarrete. Dit is een klein stadje nabij Logroño. Hier hebben we vorig jaar ook al eens de nacht doorgebracht nabij het zwembad en de tennisvelden. We staan er helemaal alleen.
09/01 : Van hier rijden we naar Pamplona. Onze laatste Spaanse inkopen doen we hier in de Eroski, gelegen aan de buitenring van Pamplona. Op de heenweg reden we langs Bayonne en San Sébastian maar de trage voortgang deed ons besluiten om de terugweg via de tunnel de Somport te nemen. We stoppen in Sauvagnan. Weerom aan een sportplaats midden in het kleine stadje. Hier staan we weer helemaal alleen. Er zijn gratis voorzieningen, lozen, water en toilet beschikbaar. Zeer rustig.
10/01 : Van Sauvagnon rijden we naar Javerdat. Een klein plaatsje in een klein dorp. Er zijn maar 4 plaatsen maar als we aankomen zijn we er alleen. De voorzieningen zijn gesloten wegens het winterweer. Maar de plaats is rustig en aangenaam.
11/01 : Van hier naar Chamery even onder Reims. We overnachten bij het cultureel centrum. Ook hier zijn er voorzieningen maar water is afgesloten. Lozen kan wel.
12/01 : Vanuit Reims naar Belgie is niet zo'n grote afstand.... Hier eindigt dan weer onze winterreis.
De bus voert ons van de camping tot in Belém. We wandelen langs de Taag tot aan de Torre de Belen. De zon straalt aan de blauwe hemel: deze dag kan niet meer stuk!
Heel wat joggers, fietsers en wandelaars die van het mooiere weer komen genieten, bewegen zich over hetzelfde, rustige pad langs het water.
In het electriciteitsmuseum verblijven we een poosje. Mooi hoe je hier de geschiedenis kunt herbeleven van steenkool tot de modernere technieken. De toegang is gratis, maar zeker de moeite.
Van ver zien we al de Torre de Belém en ook het Padrao dos Descubrimientos. Hier zien we ook heel wat toeristen toestromen.
Aan de overkant van de straat is er een antiekmarkt, vergelijkbaar met marktjes in België en de prijzen zijn vermoedelijk wel afgestemd op de toeristen want ze zijn zeker niet aan de lage kant.
In het cultureel centrum proeven we van de volksdans met lifemuziek die er op het binnenplein plaatsvindt.
En na een bezoekje aan het Mosteiro dos Jeronimos keren we met de bus huiswaarts.
Lissabon is een stad met grote contrasten. De binnenstad lijdt onder de crisis. Er is heel wat leegstand en gebouwen in slechte staat of nauwelijks onderhouden. Sommige wijken liggen er letterlijk vies bij. Staken de mensen van reinigingsdienst of wordt er fors bezuinigd op schoonmaak en vuilnisophaling?
Ten oosten van Lissabon ligt het Parque da Naçoes. Dit is het moderne of nieuwe Lissabon. De lange strook langs de Taag werd gebruikt om de wereldtentoonstelling in '98 te organiseren.
Je merkt het al meteen bij aankomst in het metrostation "Oriente". Een gigantisch winkelcentrum lokt massa's mensen, die met pak en zak van de ene winkel naar de andere lopen. Hier merk je absoluut niets van de crisis.
De temperatuur is aangenaam zacht, rond de 15°, maar het blijft regenen. De paraplu zal ons de hele dag vergezellen. Zelfs dan is het toch wat gedoe om een foto te maken.
We nemen bus 174 die voor de camping stopt. De rit kost 1.8 € per persoon. Deze bus rijdt ons tot midden in het centrum, op het Praça da Figueira en meteen de eindhalte.
Eerst zoeken we een toeristisch kantoor voor een stadsplan en om te weten hoe we best ons verplaatsen in deze toch wel uitgestrekte stad.
Naast bussen, metro's, trams en treinen kan je je ook in een lift verplaatsen. Best ingewikkeld om erachter te komen welk vervoermiddel voor welk traject het beste is. Maar we vinden onze weg. Een meervoudig kaartje kopen kost 0.5 cent. Dit kan je opladen in alle metro stations. Voor 6€ rij je 24u in de binnenstad.
We puzzelen op het stadsplan hoe we onze eerste dag willen doorbrengen. We beginnen met een wandeling door de oude binnenstad.
Het is niet al te druk in de straatjes. Rond de middag stopt het met regenen, zodat we ons broodje rustig op een bank kunnen eten, terwijl we de atmosfeer van de stad opsnuiven.
Tegen valavond geraken we vlot terug op de camping. Wat is het heerlijk om onder de hete douche even terug op onze positieven te komen.
Het blijft regenen en vermits we helemaal geen haast hebben willen we nog eens de kathedraal bezoeken.
Wat een verschil met gisteren. Heel wat minder volk... zou nieuwjaar een speciale betekenis hebben voor Fatima? We weten het niet. Het grote plein voor de kathedraal is haast helemaal verlaten. Ook de binnenstad vertoont weinig leven.
In de namiddag rijden we verder naar Lissabon. De afstand is nauwelijks 100 km. In Belen vinden we een plaats voor campers, maar we kunnen hier niet overnachten. Dus rijden we naar de camping die we via het internet al gevonden hadden.
Je hoort hier het lawaai van de drukke ringweg rond Lissabon. Daarom vragen we een plaatsje zo ver mogelijk in het park. We komen terecht vlak bij het zwembad, waar in dit seizoen niemand te zien is. Op de achtergrond horen we nog wel het gezoem van de verkeersstroom maar het stoort niet meer.
De camperplaatsen zijn ruim en voorzien van water en stroom. Het sanitair is zeer proper. De temperatuur van het douchewater kan je regelen, zo warm of zelfs zo heet je maar wil.
De afstand van Bragança tot Fatima is ook maar 400 km, maar door het bergachtig gebied in het Noorden schiet je niet erg snel op.
Op de grote parking aan de kathedraal zijn er ruime gratis plaatsen voor campers. Er is water en er zijn toiletten in de nabijheid.
Verrassend hoe veel campers er toch nog op pad zijn op deze nieuwjaarsdag. Ook als we over het grote plein lopen merken we nog de talrijke bezoekers die het nieuwe jaar goed willen inzetten.
Kaarsen aansteken is een moeilijke opgaven met zoveel wind... toch zijn er massa's mensen die hiermee dankbetuigingen of gunsten willen uitspreken.
Maar zonder paraplu en regenjas kunnen we helaas nog geen stap buiten zetten.
Van Zamora tot aan de grens met Portugal is het slechts 100km. Toch houden we halt in Bragança. De winkels zijn nog open en we willen toch ook een prepaid sim kaart aanschaffen voor onze smartphone.
De camperplaats is heel rustig gelegen aan de voet van het kasteel en er zijn ruime (gratis) plaatsen en ook voorzieningen (geen electriciteit). Slechts een Duitser staat een paar honder meter van ons vandaan. Eens je langs het kasteel steil omhoog loopt kom je direct in het centrum. We vinden er alles wat we nodig hebben en besluiten gewoon wat te wandelen in de binnenstad. Het is nat, winderig en fris.
's Avonds hopen we op wat vuurwerk maar om middernacht is het muisstil. Als we rond 1u in de ochtend door enkele knallen gewekt worden dan beseffen we pas dat de Portugezen 1 uur verschillen met onze tijd. Haha, ze hebben ons goed liggen gehad.
Maar buiten enkele knallen merken we nauwelijks iets van 'n feestvreugde.
We blijven ons nog altijd beperken tot zo'n 400 a 500 km per dag. We willen ons ook niet over-vermoeien en het steekt ook niet op 'n dagje.
Het laatste stuk vanaf Bordeaux tot in Spanje was vroeger een 2*2 baanvak waar je makkelijk 110 kon rijden. Nu is dit péage geworden en als je dit wil vermijden dan is het gedeelte rond Bayonne en St Jean de Luz zeer druk en meer als 50km mag je daar gewoon niet rijden. In de toekomst willen we dan ook een andere route overwegen.
Eens op de Autovia in Spanje gaat het wel vlotter. Via Vitorio Gasteiz rijden we tot in Zamora. Het is er druk in de binnenstad, vermoedelijk door de vele winkelaars, want hier zien we grote affiches met REBAJAS (solden), van een sperperiode hebben ze hier nog nooit gehoord.
Aan de rand van Zamora ligt een groot park met een ruime en rustige parking. We staan hier dan ook helemaal alleen. Temperatuur blijft rond de 10 graden maar de wolken blijven er toch ook maar bedreigend uit zien.
"No se ganó Zamora en una hora" Deze (vrij courante) zegswijze slaat op Sancho II die in 1072 gedurende 7 maanden tevergeefs Zamora belegerde. (Wij zeggen : Rome is niet in 1 dag gebouwd)
Hoe plan je een reis in het midden van de winter naar Lissabon? De route loopt over zo'n 2400 km. Risico op ijzel, sneeuw?
We willen het rustig aan doen. Gelukkig zijn de weersvoorspellingen gunstig voor het rijden. Temperaturen tussen 5 en 10°, geen winterse toestanden.
We hebben ons een nieuwe GPS aangeschaft. Onze vorige liet ons nog al eens in de steek en was zeker niet up to date wat betreft de Portugese autostrades met hun electronische betalingen.
Blijkbaar was ons vertrouwen in onze nieuwe gps zo groot dat we zelfs vergeten zijn om onze landkaarten mee te nemen!
Dag 1 : Via Sint-Truiden naar Herbeumont... ganse dag regen.
Dag 2 : Van Herbeumont via Charleville naar Chaon bij LImoges. Zwaar bewolkt en regelmatig plensbuien. Hier is ook een service plaats voor campers maar het water was toch al afgesloten. Camperplaats verlaten.
Dag 3 : We rijden tot in de ons bekende camperplaats van San Sébastian. Nog altijd buien, temperatuur rond de 10 graden. Tot onze verwondering staan hier heel wat campers, veel Spanjaarden en Italianen. Kosten om te overnachten 3,2 Euro. Serviceplaats met water, geen electriciteit.
Tot onze grote verrassing horen we de vogels al fluiten om 5u in de ochtend... zou dit door de heldere verlichting komen... Wie zal het ons zeggen?
In zo'n klein dorpje als Mendig brengt de nacht een absolute stilte. Na een verkwikkende slaap worden we goed uitgerust wakker.
Het weer ziet er stralend uit. Ideaal wandelweer dus. Als we de kaart van de omgeving bekijken valt onze keuze op de wandeling van Monreal. Het pad heet : Ritterschlag en loopt over zo'n 14 km met moeilijkheids graad : "Mittel". Het werd verkozen tot wandelpad van het jaar 2011...
We parkeren aan het station even buiten het dorp. Vanuit het aanpalende schooltje horen we nog wat kinderstemmen.
De temperatuur is aangenaam en fris. Onze paraplu kunnen we achterlaten maar een warme jas is toch wel nodig.
Stapschoenen aan, boterhammen in de rugzak en weg zijn we...
Het pad vertrekt langs de rivier de Elz en klimt al vrij vlug steil omhoog naar de ruine van de burcht Löwenburg. Van hieruit hebben we een mooi uitzicht op het stadje.
Het gaat steeds maar op en af met hier en daar toch wel wat steile stukken... gelukkig zijn er regelmatig banken geplaatst om even op adem te komen. Gelukkig maar, want voor ons lijkt de moeilijkheidsgraad niet "Mittel" maar "Schwer"...
Als we terug bij Vroem komen is het bijna donker, De gps geeft aan dat we toch zo'n 16,5 km hebben gewandeld. Niet slecht voor ons zestigers?
We rijden terug naar Mendig om te genieten van een laatste nacht in de stilte.
We komen nauwelijks andere wandelaars tegen op deze route. Het is zonnig maar fris. We vertrekken aan de parking Rassberg ten noorden van Arft.
Al snel horen we de verkeersgeluiden niet meer.
Op en neer door bossen en velden genieten we van prachtige zichten.
In een klein houten beschutting nemen we de tijd om wat te eten. We vinden er een achtergelaten gsm op de bank. Als we de contacten doorbladeren vinden we een referentie met "papa". Tja, die zullen we dan maar bellen zeker ...
De persoon die opneemt begint te schateren als we hem uitleggen dat we die gsm hebben gevonden. Hij denkt dat we hem in de maling nemen... Een half uurtje later belt hij zelf terug en heeft ontdekt dat het de gsm is van een van zijn 4 dochters... "tja, zegt hij, ze is pas verliefd..."
Uiteindelijk komt alles terecht...
We rijden terug naar Mendig om te overnachten... we staan er alleen... maar dat vinden we helemaal niet erg.
Gezellig, even gaan wandelen op een paar honderd kilometer van Antwerpen. Zaterdagavond rijden we naar Mendig. De camperplaats kennen we al van ons vorig bezoek. Rond 20h15 komen we aan in de Brauwerstrasse en besluiten ons avondmaal te gaan gebruiken in de brouwerij Vulcan, zo'n 500 m van de de camperplaats.
Tot onze verbazing zit de enorme eetzaal bomvol. We kunnen amper nog aanschuiven aan een eind van een tafeltje. Hier zitten méér dan 250 gasten! (zie Hauptgastraum in bijgevoegde link). De babbelende en lachende mensen zorgen voor een gezellige sfeer die helemaal niet druk en overladen aanvoelt.
We eten allebij een Braumeistersnitzel die volgens de Duitse gewoonte overvloedig wordt geserveerd met warme groenten en gebakken aardappeltjes. Het nagerechtje dat we hadden uitgekozen gaat er echt niet meer bij...
Vandaag gaan we dus de 4 Bergen Wandeling maken. We vertrekken al vroeg richting de parking aan de Erlenmühle. Vanaf deze parking is het nog 800 m tot aan de start van de wandeling.
Hier vinden we de aanduidingen van het pad :
Länge : 12.9 km
Höhe : 504 m
Dauer : 4:45 stunden
Swierigkeit : Mittel
Het is een heel mooie wandeling door bossen en langs kronkelende paadjes, omhoog en omlaag. Pas bij de laatste berg beseffen we waarom er "mittel" aangegeven stond. Puffend gaan we langzaam deze steile helling naar boven. Gelukkig staan er regelmatig banken om even op adem te komen. Het uitzicht is er mooi en met het weer valt het ook nog mee zodat we van de vergezichten kunnen genieten.
De afdaling gaat langs de Genovevahöhle weer naar beneden. Volgens de legende verbleef de jonkvrouw Genoveva hier om aan verraad te ontkomen... maar zoals met de meeste legenden was de afloop .... dat ze lang en gelukkig leefde.
We vinden deze 2 dagen voldoende voor een bezoekje aan Koblenz en besluiten naar Mendig te rijden. Dit ligt op zo'n 25 km noordelijk van Koblenz. De weersverbetering is zo uitnodigend om in de natuur van het Eifelgebied te gaan wandelen.
In Mendig is er een mooie rustige camperplaats aan het sportcompex in de Brauwerstrasse. Met service voor water, stroom en lozingen. Verrassend toch hoeveel camperaars toch nog op weg zijn. Er staan er nog een 5 tal, maar de plaats is ruim voldoende voor een 20 tal campers.
We zoeken een bewegwijzering voor wandelingen maar komen in het centrum uit en bevragen ons dan maar op het gemeentehuis. Een vriendelijke kerel staat ons te woord en vertelt dat er een mooie wandeling is die de 4 bergen toer noemt maar het is al namiddag en vermits het al rond 5u donker wordt, raad hij ons toch maar aan om een kortere wandeling naar de Laach See te maken.
Dank zij de plannetjes kunnen we deze wandeling maken. In het begin loop het pad langs de autosnelweg hetgeen ons erg irriteert, maar dichter bij het meer wandelen we in alle rust door het bos.
Er blijkt ook een Benediktijnen klooster te liggen... dit willen we graag gaan bezoeken.
Het ligt mooi en rustig in de natuur. Er zijn veel bezoekers en in de winkeltjes wordt heel wat aangeboden.
Vanaf de Deutsche Ecke zagen we gisteren de vesting Ehrenbreitstein liggen. Deze ligt op 118 meter boven de Rijn en is een van de sterkste gebouwde vestingen in Europa na 1815.
Dus ja, dit willen we wel gaan bezoeken. Je kan of de kabelbaan nemen of de langere weg te voet via een van de bruggen naar de overkant van de Rijn.
De zon komt regelmatig te voorschijn en we besluiten dus maar de 15 km te wandelen. De weg naar boven bij de vesting is best steil te noemen, maar we geraken er wel.
Van hier op deze hoogte hebben we een mooi zicht op Koblenz.
Op de terugweg wandelen we door de binnenstad. Het lijkt wel hoogseizoen, zoveel volk in de winkelstraatjes.
Na een rustige nacht begeven we ons op weg naar Duitsland. We plannen onze reis naar Koblenz. Onderweg kunnen we genieten van de mooie herfstkleuren langs de autostrade.
Koblenz is heus niet zo ver van de Belgische grens. We zetten onze camper aan de Pastor Klein Strasse op een boogscheut van de Moezel.
Als het wat droger wordt gaan we gewapend met regenjas en paraplu de binnenstad eens verkennen.
Opmerkelijk hoeveel toeristen er nog aanwezig zijn. We horen Frans, Spaans en Italiaans spreken.
De binnenstad is zeker een bezoekje waard. Talrijke pleintjes en meerdere imposante kerkgebouwen sieren de omgeving.
Ook de Deutsche Ecke blijkt zeker een aantrekkingsplaats voor veel toeristen. Keizer Willhelm aanschouwt alles hier, hoog gezeten op zijn paard, zijn blik gevestigd op de plaats waar Moezel en Rijn in elkaar vloeien.
Als we in de late namiddag terug langs de Moesel naar onze camper stappen wacht ons nog een verrassing. Er ligt een cruise schip aangemeerd en dit schip houdt zowaar open deur. Uiteraard willen we dit wel eens een bezoekje brengen... Een comfortabel 4 **** hotel met alles erop en eraan. Willen we dit ruilen voor onze Vroem? Ik denk het niet...
Het weer is allesbehalve aanlokkelijk en de vooruitzichten zijn ook niet ideaal, maar toch willen we vertrekken met onze Vroem richting Eifel. En zoals gewoonlijk doen we een tussenstop in St-Truiden om onze oudere tante nog eens een bezoek te brengen.
Als we willen parkeren op de veemarkt zien we dat er grote werken bezig zijn... en helaas de voorbehouden plaatsen voor de campers samen met de voorzieningen zijn gesneuveld, opgeofferd voor een nieuw sportcomplex...
Na ons bezoek installeren we ons naar gewoonte op de parking aan de Abdijhoeve in Kelchterhoef. We staan ditmaal niet alleen, nog 2 andere campers trotseren wind en regen.
Oei... "moeilijk hier vertrekken omdat het hier zo mooi weer is", dat hadden we gisterenavond niet moeten schrijven... De weergoden hebben onze blog meegelezen!
Vannacht hoorde we op zijn minst één regenbui langskomen. Vanochtend is het opgeklaard maar het blijft iets te fris om buiten te ontbijten.
Wanneer we in de krant lezen over zware overstromingen met veel materiele schade in verschillende delen van Zweden, waaronder Jönköping, worden we meteen wat nederiger. Jönköping, daar waren we toch enkele weken geleden?
De stortregenzone trekt vandaag over het zuiden maar is al afgezwakt. Dus toch maar "dank u weergoden". Wat zijn we weer gespaard gebleven.
We rijden door een drietal normale regenbuien en komen veilig aan in het zwaarbewolkt Malmö bij een woelige zee.
De tekst op één van de onderstaande fotos komt van de Noorse dichter Jan-Magnus Bruheim. Hij heeft heel zijn leven in Billingen gewoond in de omgeving waar wij een paar dagen geleden gewandeld hebben.
Dit vinden we een van de mooiste teksten die we tegenkwamen tijdens deze wandeling over het "gedichtenpad" in Billingen, opgericht ter nagedachtenis van zijn 100e verjaardag :
"Elke nieuwe dag is als een verjaardagsgeschenk Je weet niet wat het inhoudt En het is elke keer weer spannend Om het te openen".
