Natuurlijk bestaat er geen betere gelegenheid om Murcia te bezoeken dan vandaag. De kathedraal is groots en prachtig. Maar dat is volgens ons dan ook alles wat deze stad te bieden heeft.
Nadat we alle hoekjes en straatjes verkend hebben, is er tijd zat voor een uitgebreid terrasje op een van de drukbezette pleintjes.
Het wisselstuk van Vroem is nog niet aangekomen. Ze zijn dus nog niet eens begonnen aan onze mobilhome. Dus boeken we een volgende nacht in ons hotel. Vanavond vinden we een restaurantje met lekkere tapa’s en raciones. Heel wat beter dan de hotelkost van gisteravond.
Er brandt een oranje lampje op het dashbord. Dit willen we laten nakijken vooraleer het rood wordt en we niet meer verder mogen rijden. De dichtstbij zijnde garage ligt in Murcia.
Na ingewikkelde opeenvolgende rotondes en wegen staan we voor een gesloten poort.
Na de siesta worden we warm onthaald. De mensen zijn zo vriendelijk om ons onmiddellijk verder te helpen. Vroem wordt meteen nagekeken. Het wachten duurt lang. Dan volgt het vonnis. Dit moet gerepareerd worden, anders zijn we niet meer veilig.
“Neem uit de camper wat jullie nodig hebben en zoek een hotel. om de nacht door te brengen “. Maar deze plaats midden in het industrieterrein ligt ver van de bewoonde wereld. Dus moeten we een auto huren. De vriendelijke kantoorbediende brengt ons naar een verhuurfirma.
En daar eindigen we dan, op onze hotelkamer, terwijl Vroem in de kliniek blijft en morgen geopereerd wordt…
In Mula vinden we een ruime parking bij een sportcomplex.
In de stad heeft de klokkentoren blijkbaar een heel speciale functie. Het regelt er het werkritme en geeft het signaal voor de nacht van de trommels (enkel op dinsdag van de goede week)
Hoog boven de stad prijken de ruïnes van een kasteel. We rapen al onze moed bij elkaar en trotseren een lange klim in de hete middagzon.
Opeens houdt het pad op. Voor ons ligt een berg met daarbovenop het oude gebouw. Tijdens de afdaling ontdekken we echter dat we aan de onbereikbare achterkant van het kasteel stonden.
Dus… terug naar boven! Dit brede verharde pad lijkt wat beter op een toeristische kasteelroute. Nu worden we beloond voor onze inspanning.
Op de terugweg naar Vroem vinden we dat we wel een terrasje verdiend hebben. Onder de talrijke bars en café’s zien we slechts één terrasje waarvan de laatste stoeltjes 50 m van de drukke lawaaierige verkeersweg staan. Tevreden ploffen we neer… om te ontdekken dat we vlak onder twee grote luidsprekers zitten, die vrolijk geroep en gezang over de klanten uitgooien. Wie zijn wij, buitenlanders, om kritiek te leveren op de cultuur van het Spaanse volk…
Maar we kunnen nog net genieten van een fris biertje in volle zon, voordat deze achter de hoge huizen verdwijnt.
We volgen een ander bewegwijzerd pad in de bergen die het dorpje omgeven, tot we geen aanduidingen meer vinden. Net als gisteren improviseren we dan maar het vervolg van onze wandeling.
Af en toe horen we een vogel, soms, in de verte, het geblaf van een hond. Verder volop stilte.
We passeren onderweg de “Ermita de Nuestra Señora de las Huertas” en wat later nog een koel bronnetje (Fuente Buena) om onze dorst te laven.
We zijn vroeg genoeg terug bij Vroem om ons buiten met een boek te nestelen in de zachte avondzon. Dit zijn de kostbare ogenblikken dat wij ons gezegend voelen om dit allemaal samen te mogen meemaken.
We beginnen de dag met 5°… Brrrr! Maar zodra de zon boven de bergen verschijnt, worden we overspoeld met aangename zomertemperaturen. De bloesems van de citroenbomen verspreiden een intens aangename geur.
Het wandelpad “ El Cendero de Leñadores” leidt ons door de bergen die het dorpje omringen. Of beter: “ zou moeten”, want halverwege de wandeling vinden we geen enkele wegwijzer meer.
Voor het eerst tijdens deze reis is het warm genoeg om onderweg te picnicken. We zijn zelfs blij telkens wanneer een frisse bries ons afkoelt;
We parkeren Vroem in Ricotte en verkennen meteen het bergdorpje.
We vinden fraaie pleintjes met banken, bars en terrasjes. Maar op één restaurant na- -dichtbij onze parking – is alles potdicht en uitgestorven. Nochtans is de siesta al lang voorbij. En dat allemaal op een vrijdagavond.
Zullen we deze weekendnacht in stilte doorbrengen?
De zon schijnt vrolijk naar binnen en verwarmt onze woning. Voor het eerst sinds we vertrokken zijn hoeven we de gasverwarming niet aan te zetten.
We begeven ons naar El Fonda een vogelreservaat, gelegen tussen Elche en La Marina. We wandelen langs het water van het ene observatiehuisje naar het andere. We maken tientallen foto's, waarvan er slechts enkele lukken. De vogels hebben, nu tijdens de broedtijd, te druk om rustig voor onze camera te komen poseren.
We overnachten in volledige stilte op de parking van het natuurgebied
Hoe konden we zo naïef zijn en geloven dat de Spanjaarden zich aan verbodstekens houden? Ze stoppen gewoon waar ze zijn als ze willen uitstappen! Als is Vroem net geen 6 meter lang, het wordt sukkelen om, centimeter voor centimeter, weg te rijden. Kijk maar naar de eerste foto hieronder. Spijtig! Want we zijn nog niet uitgekeken op deze mooie stad.
Maar... 3km verder ontdekken we temidden van braakliggende terreinen enkele straten met parkeerplaatsen. Hier staan we, op twee bussen na, helemaal alleen. Zie foto twee... wat een verschil!
We verkennen Elche en genieten van onze eerste zonnige dag.
Zoals voorspeld - en daar zijn de Spaanse weermannen goed in - trekt vandaag een regen-en windzone over heel Spanje. Het wordt niet warmer dan de vertrouwde 5°.
We rijden verder zuidwaarts, op zoek naar wat hogere temperaturen.
Rond 18u bereiken we Elche. Op een volgeladen ruime parking kunnen we in een van de rijen aan de weg-kant bijschuiven. De plaats naast ons is gemarkeerd als verboden parkeerplaats. Zo kunnen we morgen vlot wegrijden en worden we niet ingesloten. We stappen uit voor een iets minder frisse, maar nog wel natte neus.
Elche is gekend om zijn prachtige parken met bijna uitsluitend palmbomen. Echt de moeite waard om er te wandelen. Het stadscentrum is al even mooi en gezellig. We zien opvallend veel ijssalons. Vandaag liggen ze er verlaten bij. Even overwegen we om ons te installeren op een van de overdekte terrasjes. Maar met dit weer is het binnen toch aangenamer...
't Is net alsof Vroem ons vannacht stiekem naar een andere plaats heeft gebracht... Massa's auto's rijden af en aan op het overvolle parkeerterrein. Volgende keer zullen we toch maar de raad opvolgen die op onze app "park4 night" te lezen stond. De parking van het "Mercadonna"warenhuis is veel rustiger en ligt slechts op loopafstand.
Het regent de hele dag. Dus rijden we maar verder en doen onderweg wat boodschappen.
We stoppen in Morella en parkeren Vroem met zicht op het kasteel en het dorp. Vorig jaar waren we hier op paasmaandag. Het mooie weer zorgde voor veel volk en drukte. Nu staan we hier op de picknickplaats alleen.
Wat zitten we heerlijk warm en droog hier binnen! Met de tent was dat ooit anders...
Ons sanitair is aan een grondige lozing toe. Dat kan op de camperplaats in Medinaceli.
We maken van deze gelegenheid gebruik om dit historisch bergdorpje uit de derde eeuw te bezoeken. Ook hier moeten we ons wapenen tegen een strakke wind en een temperatuur die niet boven 5° geraakt.
In Teruel vinden we een parking, gelegen tussen sportvelden en speelweiden en omgeven door woonblokken. We zijn verrast wanneer we uitstappen: het is hier veel warmer, 25°.
Wanneer de spelende kinderen en de sporters naar huis gaan, is het hier heel rustig.
De ochtend straalt onder de blauwe hemel. Het met rijm bedekte gras schittert in de zon. De koude wind kan ons vandaag niet tegenhouden.
Pal naast Vroem vertrekt een bewegwijzerd wandelpad, dat we enthousiast volgen. De derde wegwijzer ligt verderop plat op de grond. Hoever we ook heen en weer lopen in alle richtingen, het volgende paaltje valt nergens te bespeuren.
Er zit niets anders op dan een ander wandelpad te kiezen: " Rota Don Quichote". De steenformaties maken het landschap ruig en mooi.
We rijden via Soria richting Madrid, doorheen de besneeuwde Sierra de Cameros. De zon lacht ons toe.
In Siguenza parkeren we Vroem tegenover het kasteel. Warm ingeduffeld en... met zonnenbril verkennen we een deel van het stadje. Dan vinden e een piepklein typisch Spaans cafeetje. We geven ons over aan een biertje en onze eerste tapa's.
Vannacht zakt de temperatuur tot -5°. Terwijl ons Vroemeke zijn best doet om ons warm te houden, vallen we in een diepe slaap.
We banen ons een weg door een gordijn van stortregens.
Via onze app ontdekken we een vrij nieuwe camperplaats in Berriozar, even buiten Pamplona. Wat een luxe! Op de verharde ondergrond van de doodlopende straat is er plaats zat. Sani aanwezig; electriciteit en water tegen betaling. De weg is verlicht en... de politie patrouilleert hier regelmatig.
wat willen we nog meer... De zon natuurlijk, want het is hier 5° en het regent nog steeds.
Wat een verschil! Vanmorgen trotseren we, warm ingeduffeld, een koude en natte 5°. Pas in de late namiddag trekt het open. Rond 17u30 bereiken we onze overnachtingsplaats in Lembras. De Dordogne verwelkomt ons met volop zon: 25° buiten; 28° binnen. Vanuit de camperplaats volgen we een wandelpaadje en ontdekken de prachtige, zeer rustige omgeving.
We rijden tot Sully Sur Loire. In de Maxi-Super U vinden we alles wat we nodig hebben.
Nu we hier toch zijn, bezoeken we de camperplaats langs de Loire. We zijn meteen verkocht en besluiten hier te overnachten. Het stopt met druppelen en de voorjaarszon voelt aangenaam warm. We wandelen een heel eind over het pad dat langs de rivier kronkelt.
Eenmaal terug in Vroem, begint het flink te regenen. We werden weer eens verwend door de weergoden...
La Cheppe ligt 10 km ten noorden van Chalon en Champagne. De camperplaats met sani-voorziening ligt in een doodlopende straat. Op de aangrenzende weide staan houten tafels met banken. We hadden veel volk verwacht op deze paasmaandag en tegelijkertijd het begin van de paasvakantie in België en Frankrijk. Maar we staan hier, op één Duitse camper na, alleen.
In plaats van over de D961 naar Montagris te rijden, willen we de D940 in deze richting verkennen. Geen goede keuze! Het krioelt hier van de vrachtwagens. Zij spelen het klaar om aan de maximum toegelaten snelheid, 90 km per uur, te blijven rijden, overal, ook waar de weg smal is en in verschillende bochten kronkelt. Ze proberen Vroem, die daar niet aan meedoet, vooruit te duwen.
Toch was deze vermoeiende rit niet voor niets. In Peancourt ontdekken we een mixparking met aparte plaatsen voor mobilhomes. Sani aanwezig. Het terrein kijkt uit op een soort arboretum met wandelwegjes. Ideaal, behalve in de zomer, want hier is totaal geen schaduw.
We vragen ons af wat Jan en Alleman op deze mistige zondagochtend hier komt zoeken. Wanneer we verder rijden, merken we talrijke auto’s die langs de bergweg geparkeerd staan. Groepjes mannen - jagers! - staan bij elkaar te wachten in de mist. De dieren hebben nog even geluk…
We overnachten in Lembras, op de camperplaats achter het schooltje. Wanneer we aankomen zijn zeven van de tien plaatsen al bezet. En het is niet eens hoogseizoen. Dus volgende keer alternatieven zoeken.
Eigenlijk zijn we blij dat het vandaag is beginnen regenen. Dat maakt het gemakkelijker om hier weg te rijden en de reis richting België aan te vatten. Nu de dagjes toeristen liever thuisblijven, kunnen we vlot doorrijden.
Rond 18u30 komen we aan in Pamplona. De laatste boodschappen in Spanje moeten vandaag nog gebeuren, want morgen, zondag, zijn alle winkels dicht.
We rijden nog tot Puerto de Ibaneta, boven op de berg in Ronceval.
>
