Wat een verschil! Vanmorgen trotseren we, warm ingeduffeld, een koude en natte 5°. Pas in de late namiddag trekt het open. Rond 17u30 bereiken we onze overnachtingsplaats in Lembras. De Dordogne verwelkomt ons met volop zon: 25° buiten; 28° binnen. Vanuit de camperplaats volgen we een wandelpaadje en ontdekken de prachtige, zeer rustige omgeving.
We banen ons een weg door een gordijn van stortregens.
Via onze app ontdekken we een vrij nieuwe camperplaats in Berriozar, even buiten Pamplona. Wat een luxe! Op de verharde ondergrond van de doodlopende straat is er plaats zat. Sani aanwezig; electriciteit en water tegen betaling. De weg is verlicht en... de politie patrouilleert hier regelmatig.
wat willen we nog meer... De zon natuurlijk, want het is hier 5° en het regent nog steeds.
We rijden via Soria richting Madrid, doorheen de besneeuwde Sierra de Cameros. De zon lacht ons toe.
In Siguenza parkeren we Vroem tegenover het kasteel. Warm ingeduffeld en... met zonnenbril verkennen we een deel van het stadje. Dan vinden e een piepklein typisch Spaans cafeetje. We geven ons over aan een biertje en onze eerste tapa's.
Vannacht zakt de temperatuur tot -5°. Terwijl ons Vroemeke zijn best doet om ons warm te houden, vallen we in een diepe slaap.
De ochtend straalt onder de blauwe hemel. Het met rijm bedekte gras schittert in de zon. De koude wind kan ons vandaag niet tegenhouden.
Pal naast Vroem vertrekt een bewegwijzerd wandelpad, dat we enthousiast volgen. De derde wegwijzer ligt verderop plat op de grond. Hoever we ook heen en weer lopen in alle richtingen, het volgende paaltje valt nergens te bespeuren.
Er zit niets anders op dan een ander wandelpad te kiezen: " Rota Don Quichote". De steenformaties maken het landschap ruig en mooi.
Ons sanitair is aan een grondige lozing toe. Dat kan op de camperplaats in Medinaceli.
We maken van deze gelegenheid gebruik om dit historisch bergdorpje uit de derde eeuw te bezoeken. Ook hier moeten we ons wapenen tegen een strakke wind en een temperatuur die niet boven 5° geraakt.
In Teruel vinden we een parking, gelegen tussen sportvelden en speelweiden en omgeven door woonblokken. We zijn verrast wanneer we uitstappen: het is hier veel warmer, 25°.
Wanneer de spelende kinderen en de sporters naar huis gaan, is het hier heel rustig.
't Is net alsof Vroem ons vannacht stiekem naar een andere plaats heeft gebracht... Massa's auto's rijden af en aan op het overvolle parkeerterrein. Volgende keer zullen we toch maar de raad opvolgen die op onze app "park4 night" te lezen stond. De parking van het "Mercadonna"warenhuis is veel rustiger en ligt slechts op loopafstand.
Het regent de hele dag. Dus rijden we maar verder en doen onderweg wat boodschappen.
We stoppen in Morella en parkeren Vroem met zicht op het kasteel en het dorp. Vorig jaar waren we hier op paasmaandag. Het mooie weer zorgde voor veel volk en drukte. Nu staan we hier op de picknickplaats alleen.
Wat zitten we heerlijk warm en droog hier binnen! Met de tent was dat ooit anders...
Zoals voorspeld - en daar zijn de Spaanse weermannen goed in - trekt vandaag een regen-en windzone over heel Spanje. Het wordt niet warmer dan de vertrouwde 5°.
We rijden verder zuidwaarts, op zoek naar wat hogere temperaturen.
Rond 18u bereiken we Elche. Op een volgeladen ruime parking kunnen we in een van de rijen aan de weg-kant bijschuiven. De plaats naast ons is gemarkeerd als verboden parkeerplaats. Zo kunnen we morgen vlot wegrijden en worden we niet ingesloten. We stappen uit voor een iets minder frisse, maar nog wel natte neus.
Elche is gekend om zijn prachtige parken met bijna uitsluitend palmbomen. Echt de moeite waard om er te wandelen. Het stadscentrum is al even mooi en gezellig. We zien opvallend veel ijssalons. Vandaag liggen ze er verlaten bij. Even overwegen we om ons te installeren op een van de overdekte terrasjes. Maar met dit weer is het binnen toch aangenamer...
Hoe konden we zo naïef zijn en geloven dat de Spanjaarden zich aan verbodstekens houden? Ze stoppen gewoon waar ze zijn als ze willen uitstappen! Als is Vroem net geen 6 meter lang, het wordt sukkelen om, centimeter voor centimeter, weg te rijden. Kijk maar naar de eerste foto hieronder. Spijtig! Want we zijn nog niet uitgekeken op deze mooie stad.
Maar... 3km verder ontdekken we temidden van braakliggende terreinen enkele straten met parkeerplaatsen. Hier staan we, op twee bussen na, helemaal alleen. Zie foto twee... wat een verschil!
We verkennen Elche en genieten van onze eerste zonnige dag.
De zon schijnt vrolijk naar binnen en verwarmt onze woning. Voor het eerst sinds we vertrokken zijn hoeven we de gasverwarming niet aan te zetten.
We begeven ons naar El Fonda een vogelreservaat, gelegen tussen Elche en La Marina. We wandelen langs het water van het ene observatiehuisje naar het andere. We maken tientallen foto's, waarvan er slechts enkele lukken. De vogels hebben, nu tijdens de broedtijd, te druk om rustig voor onze camera te komen poseren.
We overnachten in volledige stilte op de parking van het natuurgebied
We parkeren Vroem in Ricotte en verkennen meteen het bergdorpje.
We vinden fraaie pleintjes met banken, bars en terrasjes. Maar op één restaurant na- -dichtbij onze parking – is alles potdicht en uitgestorven. Nochtans is de siesta al lang voorbij. En dat allemaal op een vrijdagavond.
Zullen we deze weekendnacht in stilte doorbrengen?
We beginnen de dag met 5°… Brrrr! Maar zodra de zon boven de bergen verschijnt, worden we overspoeld met aangename zomertemperaturen. De bloesems van de citroenbomen verspreiden een intens aangename geur.
Het wandelpad “ El Cendero de Leñadores” leidt ons door de bergen die het dorpje omringen. Of beter: “ zou moeten”, want halverwege de wandeling vinden we geen enkele wegwijzer meer.
Voor het eerst tijdens deze reis is het warm genoeg om onderweg te picnicken. We zijn zelfs blij telkens wanneer een frisse bries ons afkoelt;
We volgen een ander bewegwijzerd pad in de bergen die het dorpje omgeven, tot we geen aanduidingen meer vinden. Net als gisteren improviseren we dan maar het vervolg van onze wandeling.
Af en toe horen we een vogel, soms, in de verte, het geblaf van een hond. Verder volop stilte.
We passeren onderweg de “Ermita de Nuestra Señora de las Huertas” en wat later nog een koel bronnetje (Fuente Buena) om onze dorst te laven.
We zijn vroeg genoeg terug bij Vroem om ons buiten met een boek te nestelen in de zachte avondzon. Dit zijn de kostbare ogenblikken dat wij ons gezegend voelen om dit allemaal samen te mogen meemaken.
In Mula vinden we een ruime parking bij een sportcomplex.
In de stad heeft de klokkentoren blijkbaar een heel speciale functie. Het regelt er het werkritme en geeft het signaal voor de nacht van de trommels (enkel op dinsdag van de goede week)
Hoog boven de stad prijken de ruïnes van een kasteel. We rapen al onze moed bij elkaar en trotseren een lange klim in de hete middagzon.
Opeens houdt het pad op. Voor ons ligt een berg met daarbovenop het oude gebouw. Tijdens de afdaling ontdekken we echter dat we aan de onbereikbare achterkant van het kasteel stonden.
Dus… terug naar boven! Dit brede verharde pad lijkt wat beter op een toeristische kasteelroute. Nu worden we beloond voor onze inspanning.
Op de terugweg naar Vroem vinden we dat we wel een terrasje verdiend hebben. Onder de talrijke bars en café’s zien we slechts één terrasje waarvan de laatste stoeltjes 50 m van de drukke lawaaierige verkeersweg staan. Tevreden ploffen we neer… om te ontdekken dat we vlak onder twee grote luidsprekers zitten, die vrolijk geroep en gezang over de klanten uitgooien. Wie zijn wij, buitenlanders, om kritiek te leveren op de cultuur van het Spaanse volk…
Maar we kunnen nog net genieten van een fris biertje in volle zon, voordat deze achter de hoge huizen verdwijnt.
Er brandt een oranje lampje op het dashbord. Dit willen we laten nakijken vooraleer het rood wordt en we niet meer verder mogen rijden. De dichtstbij zijnde garage ligt in Murcia.
Na ingewikkelde opeenvolgende rotondes en wegen staan we voor een gesloten poort.
Na de siesta worden we warm onthaald. De mensen zijn zo vriendelijk om ons onmiddellijk verder te helpen. Vroem wordt meteen nagekeken. Het wachten duurt lang. Dan volgt het vonnis. Dit moet gerepareerd worden, anders zijn we niet meer veilig.
“Neem uit de camper wat jullie nodig hebben en zoek een hotel. om de nacht door te brengen “. Maar deze plaats midden in het industrieterrein ligt ver van de bewoonde wereld. Dus moeten we een auto huren. De vriendelijke kantoorbediende brengt ons naar een verhuurfirma.
En daar eindigen we dan, op onze hotelkamer, terwijl Vroem in de kliniek blijft en morgen geopereerd wordt…
Natuurlijk bestaat er geen betere gelegenheid om Murcia te bezoeken dan vandaag. De kathedraal is groots en prachtig. Maar dat is volgens ons dan ook alles wat deze stad te bieden heeft.
Nadat we alle hoekjes en straatjes verkend hebben, is er tijd zat voor een uitgebreid terrasje op een van de drukbezette pleintjes.
Het wisselstuk van Vroem is nog niet aangekomen. Ze zijn dus nog niet eens begonnen aan onze mobilhome. Dus boeken we een volgende nacht in ons hotel. Vanavond vinden we een restaurantje met lekkere tapa’s en raciones. Heel wat beter dan de hotelkost van gisteravond.
Dit wordt een avonturenroman: op het dashboard van de huurauto brandt nu ook een rood lampje! Het bedrijf biedt ons meteen een andere wagen aan. Ze verontschuldigen zich omdat zo goed als alle huurauto’s in gebruik zijn. De enige die we kunnen krijgen is een automatiek. Geen van ons beiden heeft echter rijervaring met dat soort auto. Wat nu?
Telefoontje naar de garage… hoe staat het met Vroem?. “ Tardes” is hij klaar, luidt het antwoord. Maar wat betekent “ tardes”? Namiddag. En wat betekent “namiddag” in Spanje…? Aan hun eetgedrag te merken is om 18u ( koffie met een koekje ) de avond nog lang niet begonnen.
En we wachten…
Dan, plots, om 14 uur, net voor de siesta, krijgen we ons Vroemeke terug!
Dankzij het wachten ontdekten we naast de verhuurfirma een gebouw met wasmachines en droogkasten. Zowel de ruimte als de automaten zijn perfect onderhouden. Twee uur later liggen al onze kleren en handdoeken netjes en proper in de kast.
We overnachten aan de rand van een enorme bewaakte parking bij een winkelcentrum. In de verte zien we het verkeer van en naar de winkels rijden, maar wij staan rustig in het groen.
Na een sani-tussenstop op de camperplaats in Lorqui, begeven we ons naar Pedro Andres, gelegen aan het begin van de Sierra Segura.
We vinden een kleine parking even buiten het dorp met een prachtig zicht op het kasteel. De weg ernaar toe is smal en steil. Vroem sputtert naar boven.
Eerst bezichtigen we de overblijfselen van het kasteel. Een wegwijzertje brengt ons omhoog richting de ruïnes.
Namiddag wandelen we het dorp in. Een klein terrasje nodigt ons uit om even te verpozen.
Terug bij Vroem geeft de zon nog alles wat ze kan, maar de koude strakke wind belet ons om na de wandeling nog even buiten te zitten.
Met Vroem als windscherm lukt het ons om buiten van ons ontbijt in het zonnetje te genieten.
Daarna hobbelen we tegen 20 km per uur over een bergweg vol kuilen tot Pedro Andres. We worden wel rijkelijk beloond met prachtige berglandschappen.
Vanop de A317, richting Santiago de la Espada, zien we een bordje waarop een wandeling aangegeven staat. Buiten de vogels en de wind heerst hier een aangename stilte.
Vijf kilometer verder kunnen we parkeren in een grasveldje tussen de bossen. Na wat zoeken en proberen krijgen we Vroem min of meer horizontaal geplaatst. Hier overnachten we, op 1600 m hoogte in de Sierra de la Hoja del Espino, vrij als een vlinder, in hartje natuur.
Het regent! Het is vijf graden en miezerig. Geen terrasje-buiten-weer, maar comfortabel droog in onze verwarmde Vroem.
We vervolgen de A 317tot in het dorpje “Maria”. Aan de voet van het gebergte, “ Sierra de Maria”, prijkt een fraai kapelletje. Het lijkt hier een klein bedevaartsoord. De omgeving, waaronder ook een kruidentuin (el jardin de los sentidos), is met veel zorg onderhouden. Van hieruit vertrekken enkele wandelingen. Maar het is nu 16 uur en de kruidentuin sluit om… 16 uur.
Als we terugkeren komt er een vriendelijke vrouw achter ons aangelopen. Zij biedt ons enkele kaarten met wetenswaardigheden van de omgeving. Dit nemen we in dank aan.
We rijden verder naar Véleez Rubio. Onderweg valt ons echter een imposant kasteel op. Het ligt boven op een berg en toornt hoog boven het dorpje Vélez Blanco uit. Hier kunnen we toch niet zomaar voorbij rijden!
We kunnen Vroem parkeren in een parkje met klein speeltuintje. Hier genieten we op een bank in de avondzon.
De bomen van het parkje omringen ons met schaduw. Bij het fonteintje zonder water vinden we toch een streepje zon om onze ochtendkoffie te drinken.
Buiten dat kasteel is hier helemaal niets te beleven. We vervolgen de A317, richting Hornos. Onderweg genieten we van het ene prachtlandschap na het andere.
Op verschillende plaatsen staat veelbelovend de GR-route aangegeven. Maar er is geen parking! Tenzij we Vroem durven parkeren pal op de A 317. Zelfs de Spanjaarden, die hun auto's prompt achterlaten waar ze toevallig moeten zijn, zien we dat niet doen.
We stoppen op een groot terrein tussen Pantones en La Platera. We kijken uit op een meer, dat op loopafstand ligt. Geen wandelweg te bespeuren.
Wel een uithangbord. We bevinden ons op een drinkplaats voor dieren. Tweemaal per jaar verhuizen enorme kudden vee van hoogten naar lager gelegen gebieden en omgekeerd. Deze plaats trekt ons wel aan om midden in het groen een rustige nacht door te brengen. We hebben toch maar twee te verwaarlozen kansen op 365 dat een kudde ons zal overrompelen.
>
>
