Het is vannacht beginnen regenen.  Bovendien is het windstil bij een zwoele 25 graden... hoogdagen voor de muggen en al hun vervelende soortgenoten.

Dus vroemen we naar Noorwegen via Roros.  Regenen doe het daar ook, maar de bergen zijn er hoger, en - naar we hopen - bijgevolg  (ietjse meer?) muggenvrij.

In Einabu, op de R29 van Tynset naar Folldal bevindt zich een kleine parking bij de Egnund Kapell.  Hier stoppen we, fier op onszelf dat we dit plaatsje waar we vorig jaar overnachtten, terugvonden.

We rijden in de richting van het Rondane Nasjonalpark.  In Folldall nemen we de RV 27 tot op de parking in Straumbu. 

Hier kiezen we een 5km wandeling - beter gezegd : 5 km klimmen - naar een berghut "Bjornhollia". 

Voor het grootste deel is er geen pad. We moeten over rotsblokken lopen en diepe plassen oversteken.  Het is hier wel ontzettend mooi en stil.

Omwille van de helling doen we de terugweg eens zo vlug.  Dwars door het bos wordt het zo steil dat we over de boomwortels omlaag moeten kruipen.
Dat wordt uitkijken. 

En tot slot is het ook nog voor de laatste kilometer beginnen regenen, zodat de bosgrond erg glibberig wordt. 

We rijden terug richting Folldal en overnachten op de parking in Fallet, aan de rand van een natuurgebied Grimsdalen.

X

Op een zijweg van de E6 tussen Folldal en Dombas ligt het "Tymira Naturreservat".  Dit is een uitgestrekt broedgebied. 

We lopen hier dwars door het moeras op een halve meter hoge houten staketsels.

Verder zoeken we ons een weg door de plassen en de modder.  We kunnen enkele (kleine) vogels en libellen fotograferen.  De muggen, vliegjes en knottjes zijn te klein en te beweeglijk voor de gevoelige plaat.

We overnachten op 1095 m hoogte op het uitzochtpunt "snohetta", gelegen achter een militaire basis in de buurt van Dombas.

Het regent de hele dag.  Een gelegenheid dus om kaartjes te versturen en boodschappen te doen.  In het toeristisch bureau van Otta bekijken we nieuwsgierig de weersvoorspelling.

Die ziet er schitterend uit ! Vanaf morgen zou het ophouden met regenen en wordt het elke dag wat warmer. 

Op zoek naar een slaapplaats ruilen we de drukke E6 voor de ietwat rustiger RV51.

We brengen de nacht door op de parking van "Ridderspranget".

We rijden verder tot Valdres, waar we wandelen in de bergen.  Op sommige plaatsen lijkt het pad op een beekje.  De zon die door de wolken breekt zorgt voor een aangename warmte. De regenbui die erop volgt nemmen we er dan maar bij. 

We overnachten... langs de "toeristenweg" RV51 ... op de meeste plaatsen bevinden zich de beruchte bordjes "NO CAMPING".  Gelukkig niet overal.

We steken de weg over en wandelen met onze picknick tot boven in de bergen. Keeer op keer denken we dat we bij de volgende top boven komen, maar telkens duikt er weer een nieuwe uitdaging op.

De vergezichten op de omliggende bergen waarvan de toppen nog met sneeuw bedekt zijn, zijn wondermooi.   We picknicken op een van de bereikte toppen en dalen daarna terug naar Vroem.

Namiddag rijden we naar de Flam.  We willen eindelijk eens met de "Flambana" naar Myrdal rijden en de tocht terug te voet doen. 

De trein vertrekt om 10h30.  Dus mogen we niet te ver van Flam overnachten. Op de weg van Flam naar Bergen vinden we aan het begin van een zijweg,  vlak achter een tunnel en richting Undredal, een plaatsje om te overnachten.

Vanuit Flam vormt het bergtreintje tot Myrdal het enige vervoermiddel. Vandaar is er een verdere verbinding naar Bergen via een overstap.

Als we in het treintje zitten horen we omroepen dat de locomotief in panne is.  Een halfuurtje later nog een bericht dat de locomotief moet worden vervangen... Tja... uiteindelijk vertrekt ie toch.

In Myrdal stappen we uit om vandaar terug naar Flam te wandelen.  21 km staat er aangegeven. 

Het wandelpad zelf is goed te doen en helt licht bergaf.  Gelukkig, want dat is voor ons hard nodig om deze afstand aan te kunnen. 

Terug in Flam voelt het ingesloten dal erg zwoel bij 31 graden. Nu voelen we de vermoeidheid na onze wandeling. 

We rijden over de Aurlandsfjälwegen omhoog om op een frisse plaats te overnachten.

Na een erg steile klim worden we beloond met een adembenemend uitzicht over de fjord.  In de verte zien we zelfs Flam liggen.  De cruise schepen schuiven als heersbeestjes over het helblauwe water.

We vervolgen de Aurlandsfjälwegen naar de andere kant van de berg.  Dikke pakken sneeuw schitteren in het met rotsblokken bezaaide berglandschap.

Wanneer we terug in de groene zone rijden vinden we toevallig een plaatsje om te overnachten. De kleine parking is omgeven door een drukke verkeersweg, maar het geluid van het bergriviertje is krachtig genoeg om het verkeerslawaai te overstemmen.

Voor de eerste maal in Noorwegen kunnen we buiten avondeten in de koelte van de bomen en het water.

Na een zonnig ochtendterrasje begeven we ons via de R55 van Laerdal naar Sogndal.  De veerboot brengt ons van Fodness naar Kaupanger.  We rijden in het natuurpark Jostedal.

Aan het meer in Nygard kunnen we parkeren.  Vandaar leidt een moeilijk pad over enorme rotsblokken naar één van de weinig overgebleven  gletsjers in Noorwegen.  Vele toeristen nemen ook de moeite voor deze tocht om dit prachtige natuurfenomeen te bewonderen. Anderen nemen het bootje tot aan de gletsjer. Wij verkiezen te wandelen en te klimmen.

Het is bloedheet.  De stevige koele wind van over het meer is erg welkom. De gletsjer is heel dicht te benaderen, ja je kan de gletsjer zelfs aanraken... Wat een natuurpracht!

Daarna zoeken we een plaats om te overnachten.  Op de parking langs de 604 zijn twee plaatsjes, groot genoeg voor een camper. Het geluid van het fonteintje overstemt voor het grootste deel het verkeerslawaai. 

We lezen dat het fonteintje haar water spuit tot op een hoogte die aangeeft tot waar het water stond tijdens de overstroming in 1979.  De letters staan tegen een rots gebeiteld. De tekst die we lezen heet "het Flaumerke".

Tot onze verrassing staat hier geen bordje met "no camping".  Gelukkig koelt het genoeg af zodat we goed kunnen slapen.

We vervolgen onze weg op de RV55 over de bergpas richting LOM. We bereiken nu het gebied waar we in het verleden zo graag wilden wandelen maar waar het slechte weer ons steeds tegenhield. 

Nu schitteren de sneuw, de gletsjers en de bergmeertjes uitnodigend tegen de helblauwe lucht.
Het plaatsje waar we vorig jaar al overnachtten, baadt nu in de zon. We blijven buiten zitten bij de kabbelende rivier tot zonsondergang. 

Plots zorgt een regenbui voor wat koelte.  We zetten alle raampjes tegen elkaar open zodat de nacht fris genoeg wordt om te slapen.

Wanneer we opstaan is het al opvallend warm, ongeveen 25°.

We rijden naar Billingen voor een wandeling die we vorig jaar niet gedaan hebben. Het is echter te warm om deze tocht af te maken. we nestelen ons op hetzachte mos om te genieten van een briesje.

Plots komen van overal donkergrijze wolken boven ons hoofd hangen.  We haasten ons naar beneden.   Geen 5 minuten later gaan de hemelsluizen open. 
Volgens de weersvoorspelling gaat het vanaf morgen overal regenen in Noorwegen.  Dus rijden we terug naar Zweden. Langs de E6 ligt een ruime parking in het groen op voldoende afstand van het verkeerslawaai.
We blijven slapen in het gezelschap van nog 2 campers, een caravan, een tent en ... een autootje.  We merken dat 2 mensen er de nacht doorbrengen in open lucht. Ze hebben geluk, want al kijken de regenwolken dreigend boven de bergen uit, ze houden hun water de hele nacht bij.

Wij waren Noorwegen binnen gereden via Roros, maar we rijden nu direct naar het Zuiden richting Skotterud.  De muggen hebben ons voldoende moe getergd.

Onze volgende halte is Arvika.  Het is hier drukkend warm met temperaturen boven de 30 graden. 

We nestelen ons op een schaduwrijk plaatsje onder de bomen in Lennungshammar aan het Glaskogens Natuurreservaat.

We kunnen buiten eten, wat een luxe!

Het is hier veel te warm om te wandelen.  Dus rijden we maar verder richting Duitsland.  Niet ver van het haventje in Vistorps Hamn weten we een rustig plekje om te overnachten.  We staan er inderdaad alleen in het groen, aan de rand van het natuurgebied.

Maar ... het is zaterdagavond.  In de verte horen we stemmen door luidsprekers, gevolgd door luide "muziek" Dus geven we de coordinaten in van de camperplaats in Höganäs. 

Maar, wat we ook proberen, onze gps brengt ons naar een plaats midden in een bos.  Na uren verder rijden bereiken we een kleine parking langs een bosweg.

Het is ondertussen 23:30. We kruipen meteen onder de lakens, zonder ons af te vragen waar we ons bevinden.

We bevinden ons op de weg van Vedby naar Orkeljuna op zo'n 50 km van Vistops Hamn. De kleine parking ligt aan de rand van een klein natuurreservaat : "Vedby Strövomrade".  Het is zelfs niet op onze kaart aangegeven.  Maar wat een rust ! 

Tegenover de parking werd een open plek gecreeerd met tafels en een grillplaats.

Vanaf 8 uur komen auto's af en aan gereden met honden die hun baasjes uitlaten. 

We genieten van een aangename en mooie ochtendwandeling.

Namiddag rijden we naar Angelholm om te luieren op het strand. Het is heet en windstil.  Onderweg naar Malmö in GÖteborg, barst de hemel open.  Onder geflits en gerommel stort al het opgespaard regenwater met bakken naar beneden.

Malmö blijft echter gespaard van onweer.  De zee is spiegelglad en er is geen zuchtje wind. 

De dag gaat over in de nacht zonder dat het afkoelt.

Wanneer we Duitsland binnenrijden wijken we af van onze normale route en rijden vanaf Flensburg via Kiel naar de Oostzee.

Hier vinden we een uitgestrekte camping in Behrensdorf.  Op het terras van het restaurant genieten we van de lekkere Duitse keuken en frisse biertjes.

Prijs van de camping = 15 €.  Voor het hoogseizoen erg redelijk, vinden we.

We begeven ons naar een camperplaats in Stadthagen.  Hier is, zo blijkt, gratis wifi beschikbaar.  We maken bijgevolg van de gelegenheid  gebruik om onze blog op het web te plaatsen.

De wifi bleek toch niet zo beschikbaar als vermeld in de campergids maar enkele dagen kunnen we toch al online plaatsen.

 
Op een pleintje in het dorp schuiven we bij voor een terrasje. Maar niet voor lang... Het begint te onweren en de parasols kunnen de regen niet tegenhouden.
We vluchten naar binnen, net als we deden op onze eerste reisdag.  Evenals toen wordt onze terugtocht naar Vroem een natte onderneming.  We eindigen onze reis zoals we die begonnen waren : "een warme nacht met gekletter en gerommel als achtergrondgeluid".

De wifi blijkt toch niet zo beschikbaar als vermeld in de campergids, maar enkele dagen kunnen we toch al online plaatsen.

De verbinding valt vaak uit, waardoor we bijna de hele dag bezig zijn met deze update.

We besluiten dan maar om nog een nachtje te blijven.  De plaats is rustig genoeg.  We kunnen buiten ontbijten, lunchen en avondeten. 

Net als in Scandinavië is het hier zeer warm. Vroem staat overdag in volle zon en koelt moeilijk af, omdat het 's nachts buiten ook warm blijft .

Het was warm deze nacht... veel te warm.  Maar goed, de hemel kleurt blauw en we willen toch nog de stad bezoeken.  Hieronder wat sfeerfoto's.

We verlaten het stadje Stadthagen onder een warm zonnetje.  Gelukkig is er hier ook een serviceplaats voor de campers, waarvan we gebruik maken alvorens verder te rijden.

In de buurt bekijken we nog de camperplaatsen in Lienen (rustig, maar wat rommelig), Natbergen (bij mobilhome dealer: zeer druk en lawaaierig) en Tecklenburg (parking bij Bismarcktürm: druk).

In Tecklenburg maken we nog gebruik van een van de wandelpaden alvorens verder te zoeken. We beginnen op de Hermans Höhe en wandelen dan naar de Waldkapelle.

De weg die naast de parking loopt lijkt ons toch wat te druk... (of zijn we teveel rust gewoon? ) We rijden verder  tot in Ladbergen waar we achter het gemeentehuis en voor de school kunnen parkeren. 't Is weekend en vakantie, dus schooldrukte zullen we niet beleven.

Als het kriebelt moeten we Vroemen...

We kiezen voor het Zwarte Woud, Duitsland. 

We vertrekken rond de middag en rijden via Luik - Eupen naar een camperplaats in Hellenthal waar we al eerder hebben overnacht.  Op de parking aan de Grenzlandhalle parkeren we en gaan eerst onze inkopen doen in het stadje. 

Alhoewel de plaats hier ook helemaal ok is besluiten we toch om voor de nacht de plaats aan de Olaftalsperre op te zoeken.  Hier staan we helemaal alleen, absolute rust gegarandeerd.