Na een zonnig ochtendterrasje begeven we ons via de R55 van Laerdal naar Sogndal.  De veerboot brengt ons van Fodness naar Kaupanger.  We rijden in het natuurpark Jostedal.

Aan het meer in Nygard kunnen we parkeren.  Vandaar leidt een moeilijk pad over enorme rotsblokken naar één van de weinig overgebleven  gletsjers in Noorwegen.  Vele toeristen nemen ook de moeite voor deze tocht om dit prachtige natuurfenomeen te bewonderen. Anderen nemen het bootje tot aan de gletsjer. Wij verkiezen te wandelen en te klimmen.

Het is bloedheet.  De stevige koele wind van over het meer is erg welkom. De gletsjer is heel dicht te benaderen, ja je kan de gletsjer zelfs aanraken... Wat een natuurpracht!

Daarna zoeken we een plaats om te overnachten.  Op de parking langs de 604 zijn twee plaatsjes, groot genoeg voor een camper. Het geluid van het fonteintje overstemt voor het grootste deel het verkeerslawaai. 

We lezen dat het fonteintje haar water spuit tot op een hoogte die aangeeft tot waar het water stond tijdens de overstroming in 1979.  De letters staan tegen een rots gebeiteld. De tekst die we lezen heet "het Flaumerke".

Tot onze verrassing staat hier geen bordje met "no camping".  Gelukkig koelt het genoeg af zodat we goed kunnen slapen.

Na een erg steile klim worden we beloond met een adembenemend uitzicht over de fjord.  In de verte zien we zelfs Flam liggen.  De cruise schepen schuiven als heersbeestjes over het helblauwe water.

We vervolgen de Aurlandsfjälwegen naar de andere kant van de berg.  Dikke pakken sneeuw schitteren in het met rotsblokken bezaaide berglandschap.

Wanneer we terug in de groene zone rijden vinden we toevallig een plaatsje om te overnachten. De kleine parking is omgeven door een drukke verkeersweg, maar het geluid van het bergriviertje is krachtig genoeg om het verkeerslawaai te overstemmen.

Voor de eerste maal in Noorwegen kunnen we buiten avondeten in de koelte van de bomen en het water.

Vanuit Flam vormt het bergtreintje tot Myrdal het enige vervoermiddel. Vandaar is er een verdere verbinding naar Bergen via een overstap.

Als we in het treintje zitten horen we omroepen dat de locomotief in panne is.  Een halfuurtje later nog een bericht dat de locomotief moet worden vervangen... Tja... uiteindelijk vertrekt ie toch.

In Myrdal stappen we uit om vandaar terug naar Flam te wandelen.  21 km staat er aangegeven. 

Het wandelpad zelf is goed te doen en helt licht bergaf.  Gelukkig, want dat is voor ons hard nodig om deze afstand aan te kunnen. 

Terug in Flam voelt het ingesloten dal erg zwoel bij 31 graden. Nu voelen we de vermoeidheid na onze wandeling. 

We rijden over de Aurlandsfjälwegen omhoog om op een frisse plaats te overnachten.

We steken de weg over en wandelen met onze picknick tot boven in de bergen. Keeer op keer denken we dat we bij de volgende top boven komen, maar telkens duikt er weer een nieuwe uitdaging op.

De vergezichten op de omliggende bergen waarvan de toppen nog met sneeuw bedekt zijn, zijn wondermooi.   We picknicken op een van de bereikte toppen en dalen daarna terug naar Vroem.

Namiddag rijden we naar de Flam.  We willen eindelijk eens met de "Flambana" naar Myrdal rijden en de tocht terug te voet doen. 

De trein vertrekt om 10h30.  Dus mogen we niet te ver van Flam overnachten. Op de weg van Flam naar Bergen vinden we aan het begin van een zijweg,  vlak achter een tunnel en richting Undredal, een plaatsje om te overnachten.

We rijden verder tot Valdres, waar we wandelen in de bergen.  Op sommige plaatsen lijkt het pad op een beekje.  De zon die door de wolken breekt zorgt voor een aangename warmte. De regenbui die erop volgt nemmen we er dan maar bij. 

We overnachten... langs de "toeristenweg" RV51 ... op de meeste plaatsen bevinden zich de beruchte bordjes "NO CAMPING".  Gelukkig niet overal.

Het regent de hele dag.  Een gelegenheid dus om kaartjes te versturen en boodschappen te doen.  In het toeristisch bureau van Otta bekijken we nieuwsgierig de weersvoorspelling.

Die ziet er schitterend uit ! Vanaf morgen zou het ophouden met regenen en wordt het elke dag wat warmer. 

Op zoek naar een slaapplaats ruilen we de drukke E6 voor de ietwat rustiger RV51.

We brengen de nacht door op de parking van "Ridderspranget".

Op een zijweg van de E6 tussen Folldal en Dombas ligt het "Tymira Naturreservat".  Dit is een uitgestrekt broedgebied. 

We lopen hier dwars door het moeras op een halve meter hoge houten staketsels.

Verder zoeken we ons een weg door de plassen en de modder.  We kunnen enkele (kleine) vogels en libellen fotograferen.  De muggen, vliegjes en knottjes zijn te klein en te beweeglijk voor de gevoelige plaat.

We overnachten op 1095 m hoogte op het uitzochtpunt "snohetta", gelegen achter een militaire basis in de buurt van Dombas.

We rijden in de richting van het Rondane Nasjonalpark.  In Folldall nemen we de RV 27 tot op de parking in Straumbu. 

Hier kiezen we een 5km wandeling - beter gezegd : 5 km klimmen - naar een berghut "Bjornhollia". 

Voor het grootste deel is er geen pad. We moeten over rotsblokken lopen en diepe plassen oversteken.  Het is hier wel ontzettend mooi en stil.

Omwille van de helling doen we de terugweg eens zo vlug.  Dwars door het bos wordt het zo steil dat we over de boomwortels omlaag moeten kruipen.
Dat wordt uitkijken. 

En tot slot is het ook nog voor de laatste kilometer beginnen regenen, zodat de bosgrond erg glibberig wordt. 

We rijden terug richting Folldal en overnachten op de parking in Fallet, aan de rand van een natuurgebied Grimsdalen.

X

Het is vannacht beginnen regenen.  Bovendien is het windstil bij een zwoele 25 graden... hoogdagen voor de muggen en al hun vervelende soortgenoten.

Dus vroemen we naar Noorwegen via Roros.  Regenen doe het daar ook, maar de bergen zijn er hoger, en - naar we hopen - bijgevolg  (ietjse meer?) muggenvrij.

In Einabu, op de R29 van Tynset naar Folldal bevindt zich een kleine parking bij de Egnund Kapell.  Hier stoppen we, fier op onszelf dat we dit plaatsje waar we vorig jaar overnachtten, terugvonden.

We rijden naar Nipfjället in de buurt en maken een wandeling over de heuvels van de gelijknamige berg. We genieten van de stilte en het ruige landschap.

In de vooravond rijden we nog tot bij de parking van het Lindsellborren natuurreservaat.

Hier staan we al klaar voor de wandeling van morgen.

Vreemd ... op enkele meters van Vroem zijn geen knootjes.  Dus jawel, koffie en ontbijt kan buiten in de ochtendzon. 

In het Fulufjället gebergte parkeren we in Storbäcken voor een 12 km wandeling naar het meertje Rörsjön.

Aan het begin van het pad worden we schriftelijk verwelkomd.  In een kastje liggen alle benodigdheden om enkele gegevens van bezoekers te noteren.
Alles ligt hier zorgvuldig opgeborgen.  Er wordt ons om enkele gegevens gevraagd, zodat men ons later kan contacteren, ten voordele van het verzorgen van dit natuurgebied.

De knootjes dansen vrolijk om ons heen.  Telkens wanneer we halt houden plakken ze met z'n allen letterlijk tegen ons aan.  Uitrusten en picknicken zonder ze als toespijs binnen te krijgen is onmogelijk.

Op een boogscheut van het meertje Störsjön geven we het op en keren terug. 

Op de parking bij Vroem ontmoeten we een Duits koppel.  "Ga niet verder naar het Noorden" zeggen ze, "wij komen van daar.  Er zijn daar verschillende soorten vliegen en muggen.  Niet te doen!"

Ze hoeven geen verdere uitleg te geven: ze staan allebei vol met bulten op hun benen. 

We overnachten voor 6,5 € tussen Idre en Forskros op een van de lägerplatser langs de Grövlan rivier. We staan er helemaal alleen.

We grillen en stoken hier naar hartelust, terwijl de insecten schitteren door afwezigheid.

7 uur. De ochtendzon brandt al flink op de ramen.  Gelukkig maakt de wind het wat frisser. We zijn blij met deze gratis luchtkoeling. 

We rijden tot even voor Mörkret in het Fulufjället gebergte.  Wanneer we op de "Utsicktplats" aankomen waar we vorig jaar zo mooi verbleven, is het al 21 uur.

Tegen onze verwachting in staat hier geen enkele mobilhome en hebben we het terrein voor ons alleen.

We komen al gauw achter de reden hiervan. Zodra we de schuifdeur openen, worden we verwelkomd door een zwerm enthiousiaste "knottjes".  We sluiten ons op in onze Vroem en morgen zien we wel.

Rond 7u30 zitten we al buiten langs onze Vroem in het zonnetje onze koffie te drinken.  Amper een uur later zoeken we de schaduw op. 

We rijden nu tot Stora Lund in Ödeshög aan het Vättern meer.  Ook hier klimt het kwik tot boven de 30°.

De zachte landwind maakt het echter nog comfortabel om buiten te zitten.

Foto's van dit plaatsje vind je ruimschoots op onze vorige reis naar Scandinavië, op 12/08/2013.

Acht uur. De zon brandt op de ramen en heeft Vroem al aardig opgewarmd.  Buiten biedt de zeebries net die hoeveelheid koelte die we nodig hebben.

Met de luchtkoeling op maximum begeven we ons naar Ljungbyhed, in de buurt van Klippan.  In het koele bos bevindt zich een kleine parking aan de rand van het natuurgebied "Träneröd".

Er hangt een kaartje op een infobord waarop verschillende wandelingen zijn aangeduid.

Na onze wandeling ploffen we vermoeid neer bij Vroem.

We genieten van elk zuchtje wind dat de nodige koelte brengt.

We willen vandaag verder rijden tot Ljungbyhed.  Maar... het is vandaag zo zonnig en lekker warm.  We weten niet welk weer we morgen krijgen, dus blijven we na onze picknick hier hangen en slenteren door het zonovergoten Malmö.

Bovendien schaffen we ons weer een simkaart aan voor onze smartphone.  Kostprijs 50 kronen en hiervoor hebben we één giga dataverbruik gedurende één maand.  Ruim genoeg dus om contact te houden met familie via Whatsapp, dringende emails te lezen en eventueel wat kaarten te downloaden.

Later doen we een geïmproviseerd terrasje bij Vroem naast de kabbelende zee, tot de zon ondergaat.

Tot onze verrassing is het vanochtend op de parking erg druk met auto's die kinderen aan de school komen afzetten.  Is de vakantie in dit deel van Duitsland dan nog niet begonnen, of komt hier zoveel volk naar de buitenschoolse opvang?

Zodra we de grens met Denemarken overschrijden kunnen we meer ontspannen rijden.  Geen duwers en trekkers meer, die om ter eerst op hun vakantiebestemming willen zijn. Bovendien rijden er verrassend weinig vrachtwagens.

Op de brug naar Zweden zien we donkere wolken die in de verte de horizon vullen. Maar wanneer we ons plaatsje in Malmö aan de zee bereiken is de grijze massa alweer voorbij getrokken.

De diepe plassen en de natte wegen naar onze camperplaats getuigen nog van een flinke regenbui.

We verlaten België rond de middag. Tegen de avond strijken we neer in Grossenkneten, op een parking achter een schoolgebouw.  Het is hier 32° en heel wat warmer dan in België.

Dreigende wolkenmassas doen ons besluiten om in plaats van eerst onze benen te strekken ons te installeren op het terras van het nabijgelegen restaurantje. Terwijl we genieten van een fris biertje wachten we af welke richting de onweerswolken zullen kiezen. 

Enkele minuten later krijgen we onze welkomstbui.  We vluchten naar binnen en geven ons over aan de lekkere Duitse keuken.

Wanneer we naar "huis" lopen - 300 meter tot bij Vroem - in onze short en op onze sandalen, krijgen we meteen letterlijk onze reisdoop.

De nacht is zwoel met gekletter en gerommel als achtergrondgeluid.

Een haan van een nabij gelegen boerderij roept ons tijdig uit de veren.  We zijn niet meer zover van de Belgische grens, doch we kiezen om noch een nachtje in Frankrijk te blijven.

In Haybes plaatsen we ons langs de Maas.  Hier is plaats voor enkele campers.  Het is heel wat frisser dan we gewoon zijn maar wandelen toch nog door dit kleine dorpje.

Aan de overkant van de Maas ligt een drukke verkeersweg.  Misschien zit de wind niet zo gunstig voor het geluid en daarom beslissen we om toch nog maar verder te rijden tot Givet.  Hier vinden we een plaats aan een sportcentrum en vlakbij een camping.  Hier staan heel wat campers naast elkaar, maar we kunnen er nog wel bij.  Eens dat de drukte van het sportcentrum is uitgestorven blijkt dit een prima plek om te overnachten.

De afstand van Pamplona naar St Jean Pied de Port is aanzienlijk korter dan te rijden via de tunnel de Somport.  Alleen is de col zo'n 1000 m hoog en als je vroeg in het voorjaar passert kan hier nog wel wat sneeuw liggen.

We rijden richting Marmande en in Caumont sur Garonne vinden we een mooi plaatsje langs de Garonne in de schaduw van reusachtige platanen.

De rust wordt enkel verstoord door passerende roeiers.  Er is ruim plaats voor ons en bovendien nog service voor de campers ook.  Op enkele plaatsen kan je zelfs electriciteit nemen.

Van Castelo Mendo is het slechts enkele kilometers tot Spanje.  Eens op de Spaanse wegen gaat het vlot wegens de auto-via die tolvrij is.

We rijden tot in Palencia.  Hier is een zeer mooie en grote parking met afgebakende staanplaatsen voor campers.  Alle voorzieningen, met uitzondering van stroom, zijn aanwezig.

We wandelen de stad in en op een van haar rustige pleintjes blijven we plakken voor een biertje en een avondmaal.  Heerlijk !

Na een heerlijke nacht rijden we richting Pamplona.  Hier doen we onze laatse aankopen alvorens de grens met Frankrijk te overschrijden.

Vanuit Pamplona kan je ofwel via San Sébastian, de tunnel de Somport ofwel over de pyrenéen via Orreaga.  We kiezen voor deze laatste weg.

Net over de grens vinden we een heerlijk plaatsje langs de N135 bij een kapelletje waarlangs menig Compostella pelgrim passeert.