Als een mens sterft is het alsof ...
... een bibliotheek afbrandt. Afrikaans gezegde
02-07-2006
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Op klompen
Ik behoor tot een zeer beperkte groep van mensen die nog in leven zijn en die op klompen in Brussel de tram namen, naar de Vismarkt in het centrum en dit op en doordeweekse dag en buiten ieder folkloristisch kader. Winter 1945. De kustwateren waren ontmijnd en alle hindernissen op de stranden, die de Duitsers er aangebracht hadden om en eventuele landing te bemoeilijken, waren opgeruimd. Al de dwarsmuren gebouwd op het einde van iedere straat die uitgaf op het strand of dijk waren gesloopt. Alle vensteropeningen van de gebouwen op de dijk , die uitzicht gaven op de zee en die dichtgemetseld waren werden geopend en hersteld. Van vis hadden we gedurende vier jaar alleen kunnen dromen. Nu konden onze vissers weer uitvaren. En het nieuws verspreidde zich als een vuurtje. Op de Vismarkt werd er vis verkocht en de mensen stonden er al aan te schuiven in lange rijen. Versleten schoenen waren niet aangewezen om in de vrieskou gedurende onafzienbare tijd in de rij te staan. Klompen was het schoeisel bij uitstek dat de voeten warm hield en waaraan niet alleen wij, maar heel veel Brusselaars die een paar op de kop konden tikken, de voorkeur gaven. Moeder stond ergens in de rij, vader wat verder en ik ergens op kop. In onze geest heerste nog het spook van de rantsoenering. Om de mogelijke regel van zoveel kg per gezin te omzeilen hadden we ons dan ook verspreid opgesteld in de rij. Maar het liep anders af. We kregen een x-aantal kg per "klant", zomaar. Eens thuis, bij de gloeiende Leuvense kachel, werden onverwijld en in feeststemming de braadpannen boven gehaald. De panharing smaakte overheerlijk en we konden er zoveel van eten als we maar aankonden. Dat was een nieuw gevoel op zich, eet zoveel als je maar wil en dat van iets dat we zolang hadden moeten deren ... Ons geluk kon niet op. Wanneer ik op de Vismarkt kom, waar de toenmalige viswinkels plaats geruimd hebben voor trendy visrestaurants, denk ik nog altijd terug aan die winterdag in 1945. Zelden, maar soms bakken we nog eens bakharing. Ik tracht dan altijd en met veel goede wil, die heerlijke smaak van toen te herontdekken. Te vergeefs.


Geef hier uw reactie door
Uw naam *
Uw e-mail *
URL
Titel *
Reactie *
  Persoonlijke gegevens onthouden?
(* = verplicht!)
Reacties op bericht (0)
Archief per week
  		• 09/01-15/01 2012
  		• 27/10-02/11 2008
  		• 07/07-13/07 2008
  		• 28/01-03/02 2008
  		• 03/12-09/12 2007
  		• 26/06-02/07 2006
  		• 27/03-02/04 2006
  		• 23/01-29/01 2006
  		• 05/12-11/12 2005
  		• 21/11-27/11 2005
  		• 24/10-30/10 2005
  		• 19/09-25/09 2005
  		• 12/09-18/09 2005
  		• 29/08-04/09 2005
  		• 15/08-21/08 2005
  		• 04/07-10/07 2005
    Inhoud blog
  		• Kikvorsen slaan
  		• Beroepskeuze om 12 jaar
  		• Beroepskeuze om 12 jaar
  		• Beroepskeuze om 12 ?
  		• Cohabitatie
  		• Zoals gedresseerde schepershonden ...
  		• Het spookdorp
  		• Op klompen
  		• Vrij !
  		• Vier jaar onder de hiel van de laars
  		• Real Bokrijk
  		• De confrontatie
    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
    Foto
    Blog als favoriet !

    Klik hier
    om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!


     

    Lily marleen

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!