|
In het H.Hartcollege kwam onlangs de retoricaklas 1945 bijeen voor een uniek jubileum. Uniek is deze klas uit de oorlogsjaren om verschillende redenen. Vooreerst is er het 60 jarig jubileum. Met de oorlog enkele keren wel heel nabij aanwezig, hebben de leerlingen van toen wel een heel sterke band overgehouden. We mogen ook stellen dat de verschillende leden ook hun stempel hebben gedrukt op het maatschappelijke leven in Waregem en elders. Van de 27 afgestudeerden, die de hele Tweede Wereldoorlog in het college verbleven, leven er nog 18 en van hen waren er nog elf op post.
Uit die retorica 1945 kennen we al zeker de geboren Desselgemnaar E.H. Jozef Vervaeke, de gewezen directeur van het VTI. Eind vorige maand vernamen we nog dat Jozef Vervaeke onlangs nog eervol ontslag bekomen heeft als notarius van het kerkelijk officialiaat, wat zoveel was als de kerkelijke rechtbank in Brugge. Door het invoeren van een interdiosecane rechtbank wordt dat orgaan niet meer nodig. Anderen zijn ondermeer karmeliet Jozet Marijsse en klasvoorzitter Paul Goussaert.
Retorica 1945 betekent dat deze klas les volgde tijdens de oorlogsjaren van het derde trimester van hun eerste jaar (10 mei 1940) tot in mei van hun zesde jaar of retorica. Minstens één maal werden ze wel heel nauw geconfronteerd met die oorlog. Het was tijdens hun vierde jaar in de zomer van 1943, toen de Duitse bommen vielen op de weverij Gernay. Dat was op honderd meter van de school en er vielen daar bij de firma Gernay zeven doden te betreuren. Volgens klasvoorzitter Paul Goussaert realiseerden ze zich pas veel later hoeveel geluk ze hadden. We waren wel een levendige klas, maar dat bleef jarenlang in de knoken hangen. We legden de dag na het bombardement examen af in de fysicaklas, waar de zeven doden waren binnen gebracht. De bloedvlekken op de vloer waren nog heel duidelijk te zien."
Karmeliet Jozef Marijsse herinnert zich alles heel goed. "We kwamen na zes jaar oorlog met 27 leerlingen uit het college. Het was een unieke klas met zeven geestelijke roepingen, die het bovendien allemaal volhielden. Een redemptorist (fameuze volkspredikant geworden), een karmeliet (provinciaal overste geworden), een dominikaan (professor in Duitse Freiburg geworden) , een scheutist (bezieler van België in de wereld), een diaken en twee priesters in een klas (beide directietaak in onderwijs). Het college in Waregem had voordien nog geen roepingen van redemptorist, karmeliet noch dominicaan gekend. Verder maakten er twee in 1945 deel uit van het Belgisch Leger, waarvan één er luitant-kolonel werd bij de Artillerie. De meesten gingen naar de universiteit (advocaat, geneesheer, apotheker, burgerlijk ingenieur,...) of volgden een andere opleiding. Eén klasmakker overleed de laatste trimester op 22 mei 1945. Wie doet beter ? Wijlen kardinaal Jan Schotte was van de retorica 1946, één jaar nadien.
" Toen principaal Gaston Deweer, tijdens het ontbijt op 10 mei 1940, met zijn bulderstem bekendmaakte dat de oorlog begonnen was, kon de pret bij de meesten niet op want we mochten enkele weken naar huis. "Anderen barstten dan weer in tranen uit", herinnert Jozef Vervaeke zich. "Hun vaders waren immers soldaat." Andere memorabele momenten waren de aankomst (per fiets) van E.H. Etienne Verhack tijdens hun poësisjaar. "Hij zou hiervoor een jaartje lesgeven, maar bleef veertig jaar op de bres en schreef het historische werk Diamant. Bij de capitulatie, op 5 mei 1945, barstte de grootste vreugde los, niet alleen omdat de oorlog voorbij was, maar vooral omdat plots bleek dat de bisschop ons twee dagen vrij gaf", besluiten de kwajongens van toen.
|
