Gisterenavond was Cultureel Waregem al aan zijn 27^e  Feest van de Cultuurraad, dat voor de gelegenheid wegens onvoorziene omstandigheden doorging in de Raadzaal van het Stadhuis in plaats van de schouwburg van CC De Schakel. De traditionele toespraak van de schepen van Cultuur bevatte dit jaar zeker heel wat reden tot feesten en daaruit willen we dan ook met haar toestemming graag putten voor deze bijdrage. Reeds eerder in dit stadsblog op datum van 15 februari gaven we een overzicht van de 17 gehuldigde personen en verenigingen, waarvan er al enkele hier aan bod kwamen de afgelopen maanden.

“Voor de stad Waregem is cultuur een prioriteit”, zo begon Cultuurschepen Jeannine Vervaeke haar feestrede. “Door opnieuw de nodige financiële middelen te voorzien, willen wij de cultuur in Waregem nog meer zuurstof geven om deze nog explicieter aanwezig en perfor­manter op de kaart te zetten. Wij investeren niet alleen in nieuwe infrastructuur maar ook in vakbekwame mensen, die het Waregemse culturele beleid schragen en uitbouwen.”

Het nieuwe ontmoetingscentrum voor Nieuwenhove is een feit en de aankoop, door de stad, van de gronden Wolfcarius voor de bouw van een ontmoetingscentrum in Desselgem is nog een kwestie van enkele weken. De kunstacademie nadert de eindrealisatie, een academie waaraan duizenden kinderen kunstonderricht hebben gevolgd en nog volgen. Ook het cultuurcentrum De Schakel wordt verder gemoder­ni­seerd. Dit jaar is er onder andere airco in de schouwburg en een nieuwe geluidsinstallatie voorzien. 

De stad Waregem investeert ook in mensen. Aan het roer van het cultuurcentrum De Schakel, dat naam en faam heeft tot ver buiten de provinciegrenzen, staat met Eshter Maas sinds enkele weken een nieuwe, jonge directeur. De toekomst van de De Schakel kan niet meer stuk. De  nieuwe directeur deelt de bekommernis dat de Waregemse bevolking om de Schakel niet als een cultuurtempel te ervaren, maar als een open huis van cultuur, met een schitterende programmatie… waarop nog te weinig Ware­gemnaars op afkomen. M.a.w. wil het stadsbestuur de culturele appetijt van de Waregemnaar aanscherpen, zodat hij nog beter toehapt in het aanbod van de Schakel.

Niet alleen De Schakel schraagt het Waregemse culturele leven.  Tot voor kort hadden de burgers en ook de vele schitterende culturele organisaties, die Waregem rijk is, op stad geen aanspreekpunt. Daarin is in september vorig jaar verandering gekomen met de komst van Riet Galliaerd, de cultuurbeleidscoör­dina­tor van Waregem.  De stad beschikt nu over een volwaardige cultuurdienst, die op zo een korte tijd al als onmisbaar kan worden bestempeld.  De resultaten zijn alvast spectaculair en er staat heel wat te gebeuren de eerstkomende maanden in Waregem.

De Cultuurschepen gaf ons al een kleine greep uit het komende aanbod. Zo doet Waregem tijdens het eerste en tweede weekeind van mei mee aan de week van de amateurkunsten. Het wordt een Parijsachtig Place Du Tertre, maar dan in hartje Beveren-Leie en dit op diverse en soms onverwachte locaties en met veel meer dan alleen schilderkunst. Elkeen die dit niet meepikt, zal het zich achteraf beklagen. Naar het voorbeeld van de Antwerpse Cultuurmarkt wordt ook een Waregemse cultuurmarkt op het getouw gezet, in samen­werking met alle culturele verenigingen en het cultuurcentrum, de beide academies en de bieb. Deze markt wordt een feestelijke opening van het nieuwe cultureel seizoen.  Voor de komende 11-juliviering mag Waregem als gastspreker Jan Hoet begroeten op de academische zitting.  Nu al kijkt Waregem uit naar zijn komst.

Waregem kan niet alleen prat gaan op het cultuurcentrum de Schakel, de recent opgerichte cultuurdienst, maar ook en niet in het minst op zijn bibliotheek.  Het stadscollege, de gemeente­raad en de raad van beheer van de bibliotheek waren meer dan 4 jaar op zoek naar een plaats in Waregem voor de bouw van een nieuwe bibliotheek.  Het afgelopen jaar is er een locatie gevonden die aan alle gestelde voorwaarden voldoet: minimum 4.000 m² groot, centraal gelegen binnen de ring, voldoende parkeermogelijkheid, bereikbaar voor het openbaar vervoer, fietsers en voetgangers, herkenbaar zijn. De voordeur zal kunnen gezien worden van op de openbare weg in tegenstelling met nu waar de ingangsdeur is weggedoken en uitgeeft op de visvijver aan het sportstadion.

Na een Europese oproep naar kandidaat-ontwerpers schreven zich 198 kandidaat-ontwerpers, uit binnen- en buitenland in. Er werden onder leiding van de Vlaamse bouwmeester hieruit vijf ontwerpers geselecteerd, nl. een uit Antwerpen, drie uit Brussel en een uit Rotterdam.

Op 8 juni 2006 zal bekend worden welk bureau de nieuwe bibliotheek mag ontwerpen. De bibliotheek moet de poort openen naar een oneindige wereld van kennis en cultuur. Meer dan ooit wil het stadsbestuur dat de bibliotheek in deze kennismaatschappij gemeen goed wordt voor elke burger. De bibliotheek moet het Waregemse grootwarenhuis worden voor de cultuur en waarvan bij wijze van spreken elke Waregemnaar een klantenkaart op zak heeft. De nieuwe bibliotheek wordt een culturele ontmoetingsplaats, met leescafé en eindelijk ook een volwaardige afdeling voor kinderen en voor de jeugd met stille werkruimtes en zoveel meer. Misschien kunnen zij dan misschien in de toekomst inslapen met een boek onder hun hoofdkussen i.p.v. een TV op hun kamer. Kortom de Waregemnaar mag gerust zijn, de bibliotheek van de toekomst komt eraan.

En de Cultuurschepen besluit : “Ja, zoveel is zeker, de stad investeert in cultuur, zowel in mensen als in stenen. Konden wij maar maken één grote tafel, waaraan wij met velen kunnen aanzitten, een tafel waaraan er steeds maar meer plaats bij komt, omdat steeds opnieuw mensen willen bij aanschuiven en meegenieten van de Waregemse culturele gerechten… Die virtuele tafel creëren, dat moet ons aller betrachting zijn. Omdat deelnemen aan cultuur, bezig zijn met cultuur, cultuur brengen, bevrijdend, onthaastend, ontgiftend, socialiserend werkt en verwarmend voor de samenleving. Zoals de Waregemnaar trots is op zijn Waregem-Zulte, willen wij dat hij ook trots is te wonen in een bruisende culturele stad.”

05-03-2006, 02:19 geschreven door wareber  

Na het krokusverlof is het H. Hartcollege van 7 tot 12 maart 2006 gastschool voor een internationaal festival, waarbij tientallen leerlingen uit zeven Europese landen zich gaan bezinnen rond de voedselveiligheid.  Ruim vijftig buitenlandse leerlingen uit zes buitenlandse scholen zullen die dagen samenwerken met een twintigtal leerlingen van het Heilig-Hartcollege te Waregem aan projecten binnen de problematiek van voedselproductie en voedselconsumptie. 
 

Het internationale ‘Food Festival’ in het kader van een Comeniusproject zorgt hier voor een internationale ontmoeting met leerlingen uit Hongarije(Budapest), Noorwegen (Sykkylven), IJsland (Reykjavik), Duitsland (Schelklingen), Verenigd Koninkrijk (Bushey), Polen (Krakow). Er wordt drie dagen hard gewerkt rond problemen als de dioxinecrisis en de oprukkende vogelgriep. De ‘festival’-gangers krijgen onder meer een uiteenzetting van Piet Van Temsche van het Nationaal Voedselagentschap en van de Indische Nita Maria Paliakara, tot voor kort voedingsexperte bij de VN.

De opening van de internationale ontmoeting op dinsdag 7 maart is wel ludiek  en feestelijk. Elke school brengt typische streekproducten uit haar regio mee voor de inleidende ‘Food Court’. Acht projectgroepen buigen zich nadien over problemen als genetische manipulatie, verandering in voedselpatronen en transportproblemen. Ze presenteren hun rapport tijdens een slothappening op zaterdag 11 maart. Het Europees project wil jonge mensen bewust maken van de problematiek van voedselproductie en voedselconsumptie, niet als doel op zich maar in functie van een betere toekomst in Europa en de wereld: ‘The future in our hands’.      

Het H.Hartcollege is dank zij leraar Hugo Delbeke al sedert maart 1994 actief met dergelijke internationale ontmoetingen. Belangrijk dit keer is dat de Waregemse onderwijsinrichting duidelijk klasoverschrijdend werkt, waarbij zowel leerlingen van ASO als de handelsafdeling betrokken worden bij het project. 

02-03-2006, 14:37 geschreven door wareber  

De Ring rong Waregem, die als een rijksweg van het Vlaams Gewest het nummer R35 meekreeg, kwam geleidelijk tot stand. We kregen de Zuiderlaan aan het stadion en de Noorderlaan aan het station. Tussen de Holstraat en de Kruishoutemseweg werd langs de hippodroom de Oosterlaan aangelegd, die een verlengstuk kreeg door het Torenhof naar de Zultseweg. Laatst werd het sluitstuk aangelegd tussen de Noorderlaan en de Zultseweg. We vernoemden hier bewuste de Westerlaan niet, omdat deze maar gedeeltelijk werd aangelegd en eigenlijk nog steeds wacht op afwerking tussen de Toekomststraat en  de Noorderlaan.

Al meer dan twintig jaar hoopt Waregem dat het Vlaams Gewest de kleine ring rond het stadscentrum helemaal zal afwerken. Het tracé tussen de Toekomststraat en de Noorderlaan ligt er nog altijd bij zoals vijftig jaar geleden: een brede strook kasseien. Het was uiteindelijk de bedoeling om dit gedeelte van de R35 te verbreden en opnieuw aan te leggen met een asfaltverharding. Voor de volledige herinrichting stonden eerst ook enkele onteigeningen van aangrenzende woningen op het programma. Nu blijkt dat zelfs de asfaltwerken niet meer voorkomen op het investeringsprogramma 2006-2008.

De situatie werd onlangs nog duidelijk na een vraag van Vlaams parlementslid Carl Decaluwé (CD&V) aan huidige bevoegde minister Kris Peeters. Hij kreeg te horen dat de woningen langs de Westerlaan in Waregem niet onteigend worden voor de afwerking van de kleine ring R35 rond Waregem. Volgens Carl Decaluwé komt er nu weinig in huis van de verdere afwerking van de Ring R35 aan de Westerlaan. De Administratie Wegen & Verkeer van het Gewest stelt immers dat de ring nu al afgewerkt is. Er waren wel nog plannen voor die verbreding en asfaltverharding. Maar die werden niet op het investeringsprogramma 2006-2008 opgenomen. Daarom zal de Vlaamse overheid ook niet overgaan tot onteigening.

De langverwachte verbreding aan de Westerlaan zal er wellicht ook nooit komen, want het Gewest catalogiseerde dit het gedeelte Westerlaan niet als secundaire maar als lokale weg. Op termijn wordt het tracé overgedragen aan de stad Waregem. De eigenaars van de woningen die zouden worden onteigend, kunnen hun eigendom nu herinrichten en/of verkopen aan derden. Het Gewest heeft geen voorkooprecht meer en zal vanaf nu altijd gunstig advies verlenen op voorwaarde dat de huidige bouwlijn wordt gerespecteerd.

Het is duidelijk dat het ontbreken van Waregemse volksvertegenwoordigers in Brussel zich laat voelen. We kunnen misschien nog enigszins rekenen op Carl Decaluwe en andere vertegenwoordigers uit onze regio en we zien Carl Decaluwe ook zeer frequent in Waregem, maar volksvertegenwoordigers uit de eigen stad  zouden wellicht de Waregemse dossiers eerder een voorkeurbehandeling geven. We konden ons bij het realiseren van het sluitstuk tussen de Noorderlaan en de Zultseweg alvast niet van de indruk ontdoen, dat toen de aanwezigheid in Brussel van de Vlaamse volksvertegenwoordigers Peter Desmet en Chris Vandenbroeke en de invloed van federaal minister Derycke alvast een gunstige rol speelde.   

Voor de volgende gemeenteraad dinsdag heeft raadslid Freddy François al aangekondigd om enkele vragen te stellen in verband met de Westerlaan. Hij noemt het een administratieve blunder van het Vlaamse Gewest om de bewoners gedurende meer dan 20 jaar te hebben gegijzeld met die onteigeningsplannen en de geleden morele en financiële schade voor de betrokken eigenaars. Hij gaat het stadsbestuur vragen om dringend de minister de minister te verzoeken om eindelijk “de Missing Link” of het ontbrekende stuk Ringlaan definitief in te richten.

02-03-2006, 04:29 geschreven door wareber  

Het blijft een van de gebreken in de dienstverlening van het spoor in Waregem.  Reeds jaren is aangedrongen om het Waregemse station te voorzien met de gepaste infrastructuur om rolstoelgebruikers te ontvangen. Maar de NMBS laat alles op zijn beloop en blijft de rolstoelgebruikers adviseren om de dichtstbijzijnde stations Deinze of Kortrijk te gebruiken. Met ruim vijftienhonderd pendelaars per dag verdient het station van Waregem op dat vlak zeker meer aandacht. Het is ook een tergende handicap voor de gehandicaptenvereniging Somival, die er samen met de stad Waregem alles aan doet om de openbare gebouwen toegankelijk te maken en van Waregem dé sportstad voor gehandicapten te maken.

Het station van Waregem zou dus net als in de stations van Deinze en Kortrijk moeten kunnen beschikken over mobiele laadbruggen en geschikt personeel om rolstoelgebruikers te helpen.  Een ander minpunt zijn de lage perrons, die vooral hinderlijk zijn voor sommige senioren en andere minder mobiele pendelaars die in Waregem willen op- of afstappen. Dit kan vooral na een lastige werkdag wel eens tot onaangename verrassingen leiden. Hier zijn alle stations van de spoorlijn 75 vragende partij. De perrons zijn  28 cm hoog en dat is te laag om comfortabel in en uit de treinen te stappen. Voorlopig zijn er geen plannen om deze te verhogen. Een verhoging is een ingrijpende maatregel, die enkel mogelijk is in samenhang met algemene spoorvernieuwingen. Een ander delicaat onderwerp is de bijkomende IC-stoptrein, die na ruim twintig jaar aandringen werd beloofd voor dit jaar maar waarover door de huidige directie blijkbaar in alle talen gezwegen wordt .

Maar wie dit stadsblog al vorig jaar bezocht, weet dat er momenteel vooral positief nieuws is voor de Waregemse spoorreizigers met een investering van in totaal 1,1 miljoen Euro. Heel positief voor de NMBS is zeker de aanleg in samenwerking met de stad van een nieuwe parkeerhaven langs de Boulezlaan aan de achterkant van het station. De werken vorderen naar wens en zitten volgens schepen van mobiliteit Kürt Vanryckeghem perfect op schema om deze nieuwe parking in april-mei  te kunnen in gebruik nemen. De aannemer is bezig met de aanleg van 205 parkeerplaatsen in grijs beton westelijk de achteringang van het station. Dat zal de capaciteit op 385 parkeerplaatsen brengen. Nieuw is ook het fietspad in dubbele rijrichting dat nu op het oude industriespoor vanuit de Industrielaan tot aan de Roger Vansteenbruggestraat loopt en nu wordt doorgetrokken tot aan het station. De recreatieve fietsers kunnen vanaf het station dan aansluiten op de Gaverbeekroute, langs de oude spoorwegberm. Tegelijk worden verder nog beschadigde riolen in de Boulezlaan vervangen. 
 

Het fietspad leidt naar twee nieuwe fietsstallingen. Deze week werd de oude fietsstalling gesloopt. De eerste stalling zal 252 fietsen en 8 bromfietsen onderdak kunnen geven. Er komt ook een tweede bergruimte, beveiligd met gepersonaliseerde kaarten van de NMBS. Hier zal plaats zijn voor 100 fietsen en 12 bromfietsen.  Momenteel zit de NMBS in verband met de bewaakte fietsstallingen wel met het probleem dat de firma PLS, die zou instaan voor het beheer, intussen failliet is. Er zijn echter wel al onderhandelingen met een andere firma. De achteringang van het station wordt verder nog opgeknapt met een inkomluifel, een zogenoemde kus- en rijzone en een pleintje met zitbanken. Aan de kant van de Noorderlaan (voorzijde station) worden de fietsrekken extra beveiligd.  Het is de stad Waregem die deze taak op zich neemt.

01-03-2006, 04:28 geschreven door wareber  

Het roer van Cultuurcentrum De Schakel blijft met Esther Maas dus in vrouwelijke handen. Ook de drijfveren van de nieuwe directeur liggen op één lijn met haar voorganger Ria Merlier. Ook voor Eshter Maas waren het mogen samenstelling van een eigen theaterprogrammering en het leiden van een echt team belangrijke elementen in haar keuze om de job te ambiëren. Een kenmerk die we haar gerust mogen toemeten is dat van theaterbeest. 
 

Na haar universiteitsstudies Germaanse Filologie in Gent, voelde Esther Maas zich niet geroepen om les te geven, want de microbe van het theater liet haar niet los. Tijdens haar studies vond je haar ontzettend vaak in verschillende cultuurhuizen. Vandaar dat ze Theaterwetenschappen ging studeren en een drietal voorstellingen per week zag. Daarna gaf ze tijdelijk toneelles, werkte theaterworkshops uit en speelde mee in twee producties van het Theatergezelschap Mireille & Mathieu. Ze volgde ook een opleiding tot kok, zodat ze tussen haar theaterprojecten altijd werk had. En toen las ze de voor haar gedroomde vacature in De Schakel !

Meteen een directeursfunctie, dat schrok haar aanvankelijk wel af. Maar gelukkig is in De Schakel vooral een ploeg aan het werk, die perfect op elkaar is ingespeeld. Dat er in De Schakel een jonge directeur wordt aangesteld past ook volledig in het beleidsplan, dat aandrong op een verjonging van het personeel. De nieuwe directeur wordt er dit jaar 27. Ze is wel nieuw in de streek en is ook niet direct van plan om haar verblijfplaats in Gent op te geven. Tot haar achttiende woonde ze in Achel in Limburg, waarna ze voor haar studies in Gent belandde. Daar voelde ze zich aangetrokken door het bruisende culturele leven. Ze wil nu als quasibuitenstaander nieuwe impulsen geven in Waregem.

Grote vernieuwingen moeten echter niet direct verwacht worden. De Schakel doet het heel goed. Er zijn veel trouwe abonnees en er is een gevarieerde programmatie, zodat er geen reden is om die aanpak om te gooien. Anderzijds wil de nieuwe directeur toch eigen accenten leggen. Ze heeft al de kans gekregen om haar zegje te doen over de theaterprogrammatie van het volgend seizoen. Haar optie is om het publiek uit te dagen, zonder het te vervreemden. Hopelijk kan het publiek haar daarin volgen.

28-02-2006, 07:02 geschreven door wareber  

Ria Merlier was ongetwijfeld een van de belangrijkste personen, zoniet de belangrijkste, in de reeds rijke  geschiedenis van het Waregemse Cultuurcentrum De Schakel. Vanaf 2 januari 1978 als stafmedewerker en vanaf 1982 als directeur gaf ze het beste van zichzelf om van De Schakel een cultuurcentrum te maken met een “Michelinster”. Nu neemt ze na 28 jaar afscheid van haar job in De Schakel om meer tijd vrij te maken voor haar gezin, voor Lucien, de kinderen en haarzelf. Onthaasten heet dat nu in moderne termen. 
 

Iedereen heeft er lang kunnen naar toeleven, want haar vertrek had ze ruim een jaar op voorhand aangekondigd. De Schakel was haar levenswerk en weggaan betekent een belangrijke periode uit haar leven afsluiten. Ze blijft echter honderd procent achter die beslissing staan. Ze gaat nu een eenvoudiger deeltijdse job zoeken met kindvriendelijke werkuren en waarin ze heel veel in contact kan komen met mensen. Bij haar afscheid toont ze zich dankbaar, allereerst voor al de lof- en eerbetuigingen waarmee ze de afgelopen weken werd mee overstelpt. Maar een bijzonder dankwoord gaat naar de collega’s, (oud)-personeelsleden van De Schakel, het gelegenheidspersoneel.

Ria Merlier ‘jeunde’ haar in De Schakel. Het minst aantrekkelijke in de job was het vele administratieve werk, maar dat werd ruimschoots gecompenseerd door haar twee favoriete P’s : programmering en het personeel. Niet is volgens haar boeiender dan jaarlijks op zoek te gaan naar voorstellingen, die je goed of boeiend vind en waarvan je hoopt dat ze zullen aanslaan bij het publiek. En als dat het geval is, dan is het feest zowel voor de uitvoerders, het publiek als de programmator. De voldoening bij de acteurs en muzikanten wanneer ‘het klikt’ tussen hen en het publiek, de warmte die uitgaat van een enthousiaste zaal, de band die door de jaren heen groeit met de gezelschappen én het publiek geeft je een ongelooflijk goed gevoel. Daarvoor doe je het, jaar na jaar, de lat steeds hoger leggend om het kwalitatief niveau hoog te houden en het vertrouwen van de artiesten en het publiek te blijven winnen.

Toen Ria Merlier op 2 januari 1978 in dienst trad als stafmedewerker, maakte ze deel uit van de personeelsploeg en ze is zich altijd een deel van dit team blijven voelen. Het doorgroeien van stafmedewerker naar directeur is ook geleidelijk gegaan via een overgangsjaar als waarnemend directeur, tijdens de ziekte van haar voorganger Frank Algoed. Ria heeft veel personeelsleden in aantal dienstjaren overleefd, maar er ook altijd voor gevochten dat wie bleef het statuut kreeg waarop hij recht had. Er zijn twee records. De kortste loopbaan had haar eerste stafmedewerker Jan Callens junior, die al na 6 maanden de Schakel verliet. Recordhouder met langste loopbaan is Guy Opsomer met 33 jaar.

Een belangrijke taak bij haar indiensttreding was de uitbouw van een eigen programma met aandacht voor allerlei facetten van kunst in Vlaanderen en daarbuiten. Het theaterabonnement groeide van drie stukken voor 252 abonnees in 1978 naar de 55 voorstellingen en 1700 abonnees van nu. In de Schakel krijgt het publiek grote namen, zelfs wereldklasse te zien en te horen. De Schakel is dank zij de toewijding en de professionele aanpak van Ria Merlier een begrip in de regio en heeft in cultureel Vlaanderen een goede reputatie. Het cultuurcentrum draait, zozeer zelfs dat de schouwburg en alle andere ruimtes bijna permanent volgeboekt zijn.

Ria is tevreden over haar opvolgster Esther Maas. Ook zij draagt de twee P’s een warm hart toe. Haar motivering voor de functie van directeur van De Schakel was immers : de keuze voor geen al te groot centrum, de theaterprogrammering en het leiden van een team. 

Van opleiding is Ria Merlier licentiate kunstgeschiedenis aan de RUG. Ook op dat vlak heeft ze Waregem een belangrijk werk nagelaten. Haar eindwerk was een waardevol historisch werkstuk over de Sint-Pietersheerlijkheid met als titel “De Landelijke bebouwing in de Sint-Pietersheerlijkheid door de eeuwen heen in Desselgem, Beveren-Leie, Deerlijk en Waregem”.

28-02-2006, 06:59 geschreven door wareber