Vandaag vertrekt een sportieve expeditie naar de Mont Blanc. Het vijftal, waarbij twee Waregemnaars, wil tussen 17 en 19 augustus pogingen ondernemen om de top te bereiken van de 4807 meter hoge Mont Blanc, de hoogste top in Europa.  Het vijftal bestaat uit de Waregemse politie-inspecteur Michel Dagrain, in het dagelijks leven inspecteur bij de dienst interventie van de lokale politie MIRA, en Gunther Heremans, check-out bij Colruyt. De andere deelnemers zijn Rino Maes, bedrijfsleider van Textiles Maes uit Anzegem en de Zwevegemnaars bankier Bruno Raes en Pieter Miechielssens (Key Account).

De ploeg enthousiaste sportievelingen is vandaag vertrokken naar Chamonix en daar wordt eerst verder gewerkt aan de voorbereiding met een inlooptocht met ondermeer al tochten naar en overnachtingen op 2.500 en 4.000 meter, initiatie stappen met inlegstijgers, gebruik van piolet, … Op 17 augustus klimt men dan naar 3.800 meter om de volgende dagen te proberen de top te bedwingen naar 4807 meter. De terugreis is al gepland voor 20 augustus.

Om een meerwaarde te geven aan hun exploot heeft het vijftal besloten om een deel van het sponsorgeld van firma’s te besteden aan een goed doel. Er is een organisatie uitgezocht, die vrij onbekend is en op vrijwillige basis werkt om mensen te helpen die lijden aan de ziekte van Gilles de la Tourette. Die vrij onbekende ziekte veroorzaakt gedragsstoornissen bij kinderen, waardoor ze zowel op sociaal vlak als op studiegebied extra ondersteuning en begeleiding nodig hebben.

De lokale politie van de zone MIRA is er trots op dat één van haar leden de sportieve uitdaging aangaat en daarmee een goed doel steunt. Korpschef Jean-Piere Coudenys verklaarde onlangs nog dat hij dergelijke initiatieven enkel kan. Het bewijst dat fysieke conditie en sociaal engagement geen ijdele woorden zijn bij de politie. Rino Maes zei elders dat deze uitdaging samen met vrienden voor hem zeer belangrijk is in zijn beroepsloopbaan van 18 jaar en met nog zeker 25 jaar te gaan. De Mont Blanc is een berg die hem altijd gefascineerd heeft.

Michel Dagrain: ,,De expeditie is niet zomaar een tocht, maar eerder een uitdaging en een hele opgave. Verschillende factoren van buitenaf kunnen een grote invloed hebben op het al dan niet slagen van deze expeditie. De fysieke conditie bijvoorbeeld, de materialen, die tegen de extreme weersinvloeden bestand moeten zijn en uiteraard het weer zelf. Om de slaagkans zo hoog mogelijk te houden werkte ieder van de ploeg hard aan zijn conditie, met zeer gerichte trainingen meerdere malen per week. We gaan ook met de beste materialen naar boven en we vertrekken in een periode waarin de kansen op goed weer hoog zijn.''

Het Tourette Syndroom (TS) wordt gekenmerkt door ongewenste bewegingen en geluiden die men 'tics' noemt. Twee procent van de jongeren zouden eraan lijden. De bewegingstics kunnen elk lichaamsdeel treffen en de geluidstics kunnen variëren van keelschrapen en snuiven tot het ongewild luidkeels roepen van woorden en zinnen. De eerste verschijnselen van het syndroom manifesteren zich meestal rond de leeftijd van zes tot zeven jaar, soms ook later, maar altijd vóór het 21ste levensjaar. Meestal ziet men aanvankelijk enkel motorische tics zoals oogknipperen, grimassen, hoofdschudden. Een of twee jaar later hoort men de eerste geluiden zoals keelschrapen, grom- of snuifgeluiden. Nog later treden vaak dwanggedachten en -handelingen op. Soms manifesteren de symptomen zich in een andere volgorde of allemaal tegelijk.

Tourette neemt geleidelijk toe en komt vaak op een hoogtepunt rond de leeftijd van 12 jaar, meestal ook het moment waarop de jongere het middelbaar onderwijs binnenstapt. De tics en dwanghandelingen blijven meestal ernstig tot de leeftijd van 20 jaar, waarna ze vaak afnemen. Het hoeft geen betoog dat dit verloop de studies ernstig kan beïnvloeden. Straf, pesterijen en leerproblemen tijdens de schooljaren, sociale isolatie en depressie wanneer men volwassen is, kunnen het gevolg zijn. Onbegrip kan zware psychische schade toebrengen. Dit veroorzaakt vaak meer leed dan de Tourette zelf.

Het project naar de Mont Blanc is te volgen op www.dewittenberg.be

13-08-2006, 15:47 geschreven door wareber  

Het was de familie Verbeke, die de route na een eerste vakantietocht op 5 juli 1993 op papier zette. De eerste officiële inrijding volgde op 15 augustus 1998, toen nog met start en aankomstplaats aan de  verdwenen Karekiet. Toenmalig burgemeester Guido Carron kon daar al 86 deelnemers verwelkomen. Het parcours situeert zich op en rond de zuidelijke grens van Oost- en West-Vlaanderen, een Vlaamse aangelegenheid dus. De uitgekozen wegen bieden veel keuzemogelijkheden: klimpaadjes, afdalingen, kasseistroken, rust- of drankhaltes, kapelletjes of andere culturele en historische bezienswaardigheden.

Daar de V-route ook een “ kruispunt ” heeft, kan je de route opsplitsen in 2 kleine V-routes: de 10 km (vlak) en de 15 km (heuvelachtig). Dit kruispunt bevindt zich ter hoogte van de samenkomst van de Waregemsestraat met de Ter Meulenstraat in Nokere en laat je toe een korte of lange in- of ontspanningstocht te maken.

De V  in  V-ROUTE  staat voor veel meer dan de familie Verbeke, die de route hebben bedacht. Het staat ook voor :

VLAAMS : Het parcours situeert zich op en rond de zuidelijke grens van Oost- en West-Vlaanderen, een Vlaamse aangelegenheid dus.

VOLKS:: Deze sport- en ontspanningsactiviteit heeft een typisch volks karakter : van, voor én door het volk !

VERRASSING: Het verrast je telkens weer wanneer je de schoonheid van je eigen streek (her)ontdekt…

VERMAAK:  Wanneer een mens zoekt naar vermaak, doet hij dit graag onder de vorm van sport of spel of ontspanning in het algemeen.

* Sport: de conditie van de lichaamsspieren uittesten. Eventjes het ‘zweetgehalte’ peilen en een deftige inspanning leveren !

* Ontspanning: gewoon genieten van de natuur, alleen of in gezelschap.

VREUGDE :    Het doet echt deugd om op deze manier even te ontspannen of tot een deftige lichaamsinspanning te komen.Gewoon leuk om doen...

VEILIGHEID : Er werd bewust gekeken naar weinig tot niet druk 

bereden wegen, totaal weg van het dagelijkse heen en weer verkeer.

VREDE : Tijdens het fietsen, wandelen of lopen overvalt je aanstonds die 'zalige kalmte', de  'aangename stilte' ... kortom een  'vredig gevoel' .

VARIATIE :  De uitgekozen wegen bieden veel keuzemogelijkheden:  klimpaadjes, afdalingen, kasseistroken, rust- of drankhaltes, kapelletjes of andere culturele en historische bezienswaardigheden. Ideaal om er een speur- ,spel- of (foto)zoektocht aan te koppelen. Variatie troef dus !

VIJFTIEN:   Op 15 augustus is er een jaarlijkse, begeleide  namiddagfietstocht, georganiseerd door en  vrij  vertrekkend  ts 12.30u en 15.30u  vanuit het Happy Tennis- en Sportcentrum, Bergstraat 41 te Waregem.

VERWONDERING:   Je staat écht verwonderd van en bij het idyllisch panorama dat deze omgeving je biedt.

VERSTAND:  Wat je zintuigen ook opmerken … Het is voor iedereen steeds een verrijking op verstandelijk gebied.

VITALITEIT:  Niettegenstaande er een lichamelijke inspanning wordt vereist, geeft deze ‘open-lucht-activiteit’ je ook de nodige dankbare, mentale levenskracht.

VOLHARDING: Fysisch word je hier en daar wel op de proef gesteld ! Eventjes tanden bijten, volhouden, volharden …is dan de boodschap !

VARIANTE:   Daar de V-route ook een “ kruispunt ” heeft, kan je de route opsplitsen in 2 kleine V-routes: de 10 km (vlak) en de 15 km (heuvelachtig). Dit kruispunt bevindt zich ter hoogte van de Waregemsestraat (samenkomst met de Ter Meulenstraat of Vijverdamstraat) te Nokere en laat je toe een korte of lange in- of ontspanningstocht te maken. Ideaal voor de wandelaar of als  kalme gezinsactiviteit. (zie stratenplan)

VRIJHEID : Buiten het feit dat je natuurlijk rekening moet houden met de verkeersregels, ben je tot niets verplicht. Het berijden, bewandelen of belopen van deze wegen schenkt je dat ‘vrije’ gevoel.

VEE :   Het valt echt op hoe je doorheen dit traject      voortdurend ‘ veld-dieren ‘ ziet en hoort of ruikt . Geen mensenmassa die je aanmoedigt, wel wat geblaf of geblaat of gehinnik of gekakel...Het zuivere  'natuurlijke'  vee-geluid.

VRIENDSCHAP: Deze route kan best in familie- of groepsverband afgelegd worden.   Tijd en ruimte om de vriendschapsbanden nog hechter te maken of om nieuwe relaties op te bouwen.

VERSNELLINGEN:   Omwille van het nogal heuvelachtig parcours is een fiets met versnellingen sterk aangeraden.

VELOODS: Wanneer je om één of andere reden niet met je eigen fiets kunt rijden, dan bestaat de mogelijkheid  om een fiets te huren. Dit kan via v.z.w. VELOODS, Oude Vijvestraat 29 te Waregem. Tel: 056/ 61 21 62 of  www.veloods.be

De V-route loopt over de Bergstraat (sportcentrum Happy) - Schraagstraat - Beelkestraat- Waregemsestraat - Vijverdamstraat  (Nokere Kasteel) - Turkestraat - Gaverstraatje - Kasteelstraat (Het Kippenhof ) - Rijborgstraat - Boeregemstraat - Kleistraat - Turkestraat - Mottestraat - Anzegemsesteenweg - Nokere-Dorpstraat (Het Handelshuis / Het Landhuys / Nokere Berg) - Holstraat - Beerstraat - Vandevoordeweg (vroegere Stichting Veranneman) - Duffelstraat - Bredestraat - Oude Molenweg - Waregemsestraat - Ter Meulenstraat - Baillistraat - Wandelstraat - Peerdekouterstraat - Pontstraat – Galgestraat - Bosstraat (Flanders Fields / Amerikaans  Kerkhof) - Wortegemseweg - Galgewegel – Galgestraat – Bessemstraat (De Karekiet)- Hazewindstraat -Nokerse Weg - Bessemstraat - Bergstraat

Het wandelen of fietsen van de V-route op 15 augustus gaat gepaard met een uitgebreid animatie-programma. Het vertrekuur is vrij tussen 12.30 u. en 15.30 u. Er zijn haltes voorzien met kans tot deelname aan vrije opdrachten. Hieraan zijn, na puntentelling, enkele natura-  prijsjes  verbonden voor de top 20 en  telkens een gratis drank of versnapering.  Elke deelnemer ontvangt als aandenken de ‘V-route-balpen’. Alle kinderen tot 9 jaar krijgen een kindersurprise.  Om 18.30 u. is er gratis fietsverloting onder de deelnemers. De stad Waregem zorgt voor de nodige verzekering. Als randanimatie vermelden we nog de muzikale omlijsting, kindergrime, springkasteel, kinderspeelgoed, … Een V-hapje wordt nog aangeboden door de Happy. De deelname bedraagt 5 EUR per persoon. De uitgebreide beschrijving over de V-route kan u terugvinden op de website www.v-route.tk

12-08-2006, 01:38 geschreven door wareber  

Op radio was Steffen Ron (hier op foto met de Gestemde Snaren) ook reeds meerdere malen te horen in  programma’s als Golfbreker, Vragen staat vrij , Roddelradio , Goed op vrijdag  … Destijds op de lokale Waregemse Family Radio Diamant bracht hij jarenlang elke week even voor 12.00 uur een eigen Nederlandstalig lied of een cover . Met 'Waregem Leeft !' maakte hij een promotielied voor Waregem en dat is naast een aantal andere van zijn nummers op C.D. uitgebracht. We ontvingen van hem een paar jaar geleden nog een liedjestekst over “De Leie” en we hopen dit ooit te kunnen publiceren bij een historische bijdrage over dat onderwerp in het jaarboek van de Gaverstreke.

Hier willen we u de tekst meegeven voor de happening bij de V-Route, die elk jaar staat geprogrammeerd op 15 augustus.

Het   V - routelied

‘k Neem mijn fiets en ik rijd de V-route  (3 X)

Rijd dan lekker, lekker, lekker met me mee (2 X)

Rijd dan lekker, lekker, lekker

’t Wordt gekker, gekker, gekker

Rijd dan lekker, lekker, lekker met ons mee  !

‘k Neem mijn plan en ik stap    de V-route  (3 X)

Stap dan lekker, lekker, lekker met me mee (2 X)

Stap dan lekker, lekker, lekker

’t Wordt gekker, gekker, gekker

Stap dan lekker, lekker, lekker met ons mee  !

‘k Neem  mijn klok en ik loop de V-route (3 X)

Loop dan lekker, lekker, lekker met me mee  (2 X)

Loop dan lekker, lekker, lekker

’t Wordt gekker, gekker, gekker

Loop dan lekker, lekker, lekker met ons mee  !

Steffen Ron

www.innersound.be    

12-08-2006, 01:34 geschreven door wareber  

Zoals we dat van hen gewoon zijn laten de organisatoren niets aan het toeval over. Thierry Storme en Philippe Casier, bestuurders van de Koninklijke Waregemse Koersvereniging, zijn zich in Deauville gaan vergewissen van de conditie van de beste Franse paarden en jockeys die in Waregem aan de start komen. Op de renbaan van Clairefontaine maakten ze van de gelegenheid gebruik om Waregem Koerse te promoten op het gespecialiseerde tv-station voor paardensport. Ze hadden daar ook een ontmoeting met de Franse jockey, die vorig jaar in Waregem de Grote Steeple won. Thierry Storme en Philippe Casier brachten met een groep Vlaamse journalisten een bezoek aan de wereldvermaarde Haras du Quesnay, waar volbloeden van topkwaliteit worden gefokt  en die later uitgroeien tot de sterren van de hippodromen. Ze lieten zich daar rondleiden door Haras-manager Vincent Rimaud.

Het zijn meer dan alleen paardenrennen. Paardensport is trouwens meer dan rennen alleen. “Fokken om te koersen, en koersen om te fokken”, zo kan je de business van de stoeterijen kort samenvatten. De doelstelling is fokken, dus het ras in stand houden.  De eigenaar, Alec Head stelt daar op een schitterend domein van 280 hectare, 48 mensen te werk. De meeste van hen wonen op het domein zelf, zodat ze letterlijk dag en nacht ter beschikking zijn.

Thierry Storme: “Paardensport is een ware economische activiteit. Een stoeterij is vandaag een onderneming waar competentie en financiële middelen worden samengebracht om succesvol te zijn in de competitie. Deze haras du Quesnay illustreert dat treffend.”   De 80-jarige Alec Head heeft een speciale band met Waregem. Zijn schoonvader, de Belgische jockey Louis Vandepoele, won in het begin van de jaren twintig van de vorige eeuw de Grote Steeple in Waregem. Toppers die grote successen hebben geboekt op de renbanen hebben in Quesnay een nieuwe taak: die van dekhengst. Thiery Storme en Philippe Casier maakten in Quesnay onder meer kennis met de oud-kampioen Gold Away die inmiddels voor heel wat nakomelingen heeft gezorgd die de overwinningen aaneenrijgen.

12-08-2006, 01:31 geschreven door wareber  

Gilbert Van Ryckeghem is één van de priesters, die na hun loopbaan Waregem als thuishaven kozen. Hij is beter gekend onder de naam Gijs en daarmee koos hij voor de oorspronkelijke Vlaamse naam. In het jaarboek van het Bisdom Brugge vinden we in de adressenlijst van de priesters deze gegevens: Gilbert van Ryckeghem , geboren in Geluwe op 21.2.1931; priester gewijd op 12.8.1956; licentiaat politieke en sociale wetenschappen; pastoor emeritus sinds 3.6.2003. Hij viert dus deze maand zijn gouden priesterjubileum. Een voldoende reden voor diaken Ksaf om bij hem op bezoek te gaan voor een bijdrage in ‘Kerk en Leven’, nr. 32 van 9 augustus 2006. We putten hier uit deze bijdrage van Ksaf, die de titel meekreeg “Reeds 50 jaar een gelukkig priester met een hart voor de kerk”.

In '56 waren ze met zijn 38 die tot priester gewijd werden. Tot zijn wijdingsjaar behoorde ook pastoor Frans Huyghe, pastoor op het Gaverke. Die wijding werd natuurlijk voorafgegaan door de nodige jaren klein en groot seminarie waar hij respectievelijk filosofie en theologie studeerde. Zoals toen gebruikelijk werd deze periode onderbroken door de legerdienst van -toen -18 maanden. Dat vormde een aangename afwisseling met het toenmalige strenge seminarieleven. Dat leger had een aantal leuke voordelen: rokers konden een trekje doen wanneer ze wilden en ze mochten wel eens een stapje in de wereld zetten; mochten iedere week naar huis en... ze moesten niet in "souta-ne" rondlopen.

Het werkveld

Na de wijding ging priester Gijs naar Leuven waar hij gedurende 3 jaar licentie "Pol. en Soc." (politieke en sociale wetenschappen) studeerde. Daarna werd hij, zoals meestal gebeurde, eerst in het onderwijs benoemd. Gedurende drie jaar gaf hij les in het college van Poperinge aan de derde Latijnse. Daarna gaf hij gedurende 14 jaar les in het college van Waregem, waar hij vooral (naast een aantal parallel klassen) de laatstejaars handel voor zijn rekening nam. Aan hen gaf hij nogal uiteenlopende vakken: godsdienst, aardrijkskunde, economie, recht, kunstgeschiedenis. Ja, in die tijd moest een priester in het onderwijs een all-round man zijn en soms wel eens dingen geven waar hij niet echt in gespecialiseerd was... Maar een priester kón dat... en je moest het maar waar maken.

Uit die periode in het college herinnert hij zich dat hij, door zijn versnipperde lesopdrachten, het échte contact met de leerlingen miste. Intussen waren ook zijn ouders overleden en had hij geen thuis meer,  zodat de vakantieperiodes op het college erg eenzaam werden. Daarom vroeg hij om kapelaan te worden. Hij kon in Waregem onmiddellijk priester Roger Sustronck opvolgen die net benoemd was. Hij trof er zijn studiegenoot Germain Vannieuwenhuyse als collega aan. Hier werkte hij 9 gelukkige jaren ten tijde van deken Daniël Quartier en deken André Vannecke. Daarna werd hij benoemd tot pastoor in Poperinge St.-Jan. Van deze periode houdt hij heel veel vreugdevolle herinneringen over. Vooral de heel goede samenwerking met de plaatselijke diaken, medepastoors en de vele parochiemedewerkers. In feite, zo stelt hij, waren wij in Poperinge al lang bezig met federale werking, nog vooraleer het begrip voor het eerst werd gebruikt. Heel veel activiteiten verliepen parochie-overschrijdend.

In 2003 kreeg priester Gijs "eervol ontslag" zoals het "op rust gaan" in kerkelijke termen wordt uitgedrukt. Hij kwam terug naar het bekende Waregem, waar hij een gezellige stek vond in de schaduw van de kerk van het Gaverke. Hij is gelukkig dat hij zich daar nog regelmatig ten dienste kan stellen.

Kerkevolutie

Priester Gijs behoort tot de generatie priesters die een enorme evolutie heeft meegemaakt in onze kerken vooral in de pastorale aanpak binnen de parochies. Hij heeft dit in de eerste plaats ervaren als een bevrijding. We zijn als kerk weggetrokken uit een wereld van angst en wettisch denken. Er zijn zoveel dingen gebeurd waarbij we nu meewarig het hoofd schudden. Bijvoorbeeld werd de wijding van een bepaalde priesterkandidaat uitgesteld omdat hij in de stad "betrapt" werd zonder zijn hoed! Gelukkig zijn we nu gekomen tot wat priester Gijs noemt "de glorierijke vrijheid van de kinderen Gods"! Jawel, de kerken lopen leeg, maar nu gaan mensen nadenken over hun geloof of hun ongeloof. Misschien hebben wij hen wel te weinig begeleid naar de vrijheid om daarover na te denken. We hebben de mensen ook te weinig gebruik leren maken van wat we in de Bijbel aan geloofservaring vinden.

Gijs Van Ryckeghem: "De openbaring is op de eerste plaats wat ik in het eigen leven ervaar aan liefde, goedheid, schoonheid en goddelijkheid. Daar kan ik mee leven, daar kan ik  dankbaar om zijn, dat kan mijn leven richten. In de Bijbel lees ik dan juist de ervaring van heel veel mensen die dit hebben verwoord vanuit hun eigen leven, hun eigen situatie. Daaraan kan ik dan ook mijn ervaringen toetsen. Mijn droom is dat allen gelijk zijn in Jezus Christus. We zijn allemaal gelijkwaardige mensen, die evenveel betekenen in Gods ogen."

Vanuit die overtuiging mijmert priester Gijs dan ook verder dat die gelijkwaardigheid zich misschien ook zou kunnen uitdrukken in de wijdingen en bedieningen die opengesteld worden voor iedereen - mannen en vrouwen, gehuwden en ongehuwden... Voor de kerk droomt priester Gijs dat de voorgangers mens met de mensen zouden zijn en dat zij met hen in gesprek durven gaan over fundamentele dingen. Daarbij blijft de wekelijkse Eucharistie de dragende grond van alles. Daarom moet er veel werk gemaakt worden van een zeer goed verzorgde liturgie die zowel inhoudelijk als naar vorm zegt wat ze te zeggen heeft.

11-08-2006, 09:08 geschreven door wareber  

De theaterwandeling "De levenden en de doden" van Anton Cogen en ES-battement naar het werk van André Demedts op zaterdag 12, zondag 13 en maandag 14 augustus in de omgeving van het André Demedtshuis in zijn geboortedorp Sint-Baafs-Vijve kondigt zich aan als een onvergetelijk gebeuren. Dinsdagavond 8 augustus had n.a.v. de 100e geboortedag van André Demedts de try-out vertoning plaats voor genodigden. Het is een bijzonder geslaagde productie, waarbij zowel de vlotte aanpak van de inhoud als de sterke acteerprestaties van alle acteurs tot op het einde blijft boeien.  Dinsdagavond was de duurtijd van het theatergebeuren nog een probleem, want de zowat 50 gasten voor deze historische vertoning waren al ruim drie uur opgeslorpt door de theaterbewerking van de roman van André Demedts vooraleer ze getuige konden zijn van de uiteindelijke terechtstelling van Hans Dammaert op het dorpsplein en de slotscène aan de oude Leieoever. Voor de vertoningen van volgend weekeind wordt gezorgd voor een versie, die dichter bij de oorspronkelijk bedoelde duurtijd van 90 minuten ligt. Het uurschema, waarbij telkens vertoningen voorzien waren om 18 en 20 u. wordt wel enigszins gewijzigd.

Bij onze aankondiging op 28 juli jl. van het unieke theatergebeuren van Anton Cogen en het theatercollectief ES-battement in het kader van het André Demedtsjaar hadden we het nog over de ontvangst in een inforoom met iconen en componenten uit het tijdsbeeld van de  roman “De levenden en de doden” van André Demedts. Die inleiding was al geschrapt en er werd op de binnenkoer van De Biekorf langs de Rijksweg onmiddellijk via de achterzijde gewandeld naar het André Demedtshuis. De locaties waren de tuin achter het Demedtshuis, de bovenzaal van het Demedsthuis zelf, een garage aan de overkant van het kerkplein,  een simpele woonkamer in de omgeving van de kerk, de CM-lokalen, de beschermde Romaanse St.Bavokerk, de voorzijde van de pastoorswoning, het kerkplein en de boorden van de oude Leiearm.

De gids is Anton Cogen, die het ambulant theaterstuk ook bedacht en regisseerde. Hij vergezelde de deelnemers naar de verschillende locaties en zorgde voor de bindteksten tussen de 20 verschillende scenes.  Het publiek wordt ook vergast op een natje en een droogje. Het verhaal van de roman behandelt op een indringende, analyserende en toch meeslepende wijze, het leven van mensen, wiens verhaal start aan de vooravond van de 2de Wereldoorlog in het  fictieve West-Vlaamse dorpje Elselo (wat kan staan voor Sint-Baafs-Vijve – Wakken). Een zoekende priester, een verdwaalde jonge rebel, een cynische vader, een chaotische moeder, een verstarde rechter, een libidineus-verlaten echtgenote, een idealistische communist, een geïdealiseerde geliefde, een verharde “witte” brigadist, een gedesoriënteerde Vlaamse wachter, allemaal proberen ze hun verstoorde dramatische lijn in deze tijden zonder houvast, door te trekken. Van de theaterwandeling is er ook een zaalversie voorhanden, speciaal bedoeld voor reisvoorstellingen.

De zowat 50-tal aanwezige genodigden waren achteraf allemaal bijzonder opgetogen over de theaterproductie van Anton Cogen en acteerprestaties van alle artiesten van het theatercollectief ES-battement. Onder die genodigden waren ondermeer provinciegouverneur Paul Breyne, Vicaris-generaal Herman Vandecasteele, burgemeester Lambrecht van Wielsbeke, Rudolf van de Perre, Demedts-autoriteit en ondermeer auteur van de André Demedtsmonografie,  dochter Hilde Demedts, … Allen maakten het ruim drie uren durende theatergebeuren met belangstelling mee.

Provinciegouverneur Breyne zei graag in te gaan op de uitnodiging als waardering voor André Demedts. Hij heeft André Demedts nog meerdere malen van nabij mogen meemaken en na wat André Demedts heeft gepresteerd en betekent voor de provincie West-Vlaanderen hield hij eraan om hier op de 100^e geboortedag van André Demedts aanwezig te zijn. Voor hem en veel genodigden was het ook een aangename kennismaking met het talent van de verschillende acteurs balladezangers van het theatercollectief ES-battement. Ook Rudolf van de Perre en Hilde Demedts verklaarden bijzonder genoten te hebben van de vertoning.

Anton Cogen had nadien woorden van lof voor de prestatie van zijn acteurs. Ze werden volgens hem bijzonder geïnspireerd door de literatuur van André Demedts om een sterke prestatie voor het voetlicht te brengen. Het feit dat geen van de deelnemers ruim drie uren geboeid bleven door de voorstelling en zich geen moment hebben verveeld zegt veel over de boeiende aanpak van het theaterstuk en de acteerprestaties van alle acteurs.

Hoofdrolspeler Robin David uit Antwerpen zette een bijzonder sterke prestatie neer in de rol van Hans Dammaert, die uiteindelijk op het einde zou worden terechtgesteld. Bewondering was er ook voor Lieven De Bondt uit Erpe-Mere in de rol van sleutelfiguur Steven Van Huysse, Wim Rasschaert uit Wetteren in de rol van ‘communist’ Peter D’Hooghe,  Nele Lisabeth in de rol van tante Yvonne, Cecile Rigolle in de rol van moeder Anna, Marcel Baptiest uit Hasselt in de rol van vader Waldemar Van Huysse, Filip Destoop in de rol van Arseen Dammaert, Els Verfaillie in de rol van moeder Aline, Ann Ribbens uit Zottegem in de rol van Lena Aerens, Antoon Vandendriessche in de rol van SS-er, Lieven Verriest in de rol van Witte Brigade-chef, Marnix De Craemer in de rol van koster-wetsdokter en  Johan Debisschop uit Ronse in de rol van Rector Vervoort.

De balladezangers waren Lucina en Guido Eeckhout, na de vertoning ook de gewaardeerde artiesten bij de café-chantant. De muzikanten daarbij zijn Roland Deblaere (gitaar), Olivia (accordeon) en Corine Vanhaesebrouck (drums), Martin Heyse, Jurgen Vermeersch en Hein van Huyse. Bijzondere waardering is er voor Anton Cogen voor zijn theaterbewerking van de roman van André Demedts, zijn regie en zijn begeleiding als gids. Hilde Wauters zorgde voor regie-assistentie en de administratie bij ES-battement wordt verzorgd door Hubert Loosveldt. Tresora Vanhaesebrouck, Martine Heyse, Jurgen Vermeersch, Marnix De Craemer, Johan Debisschop, John Moerman, Rita Fourneau, Kevin Deschijnck en Frenand Wille speelden een figurantenrol.  Decor en techniek wordt verzorgd door Rudy Vanschuylenbergh, Raf Veldeman en Valère Deblaere. Linda Provost staat in voor make-up en Hilde Wauters voor kledij.

Inschrijven kan telefonisch: 056/67 32 50 of naar E-mail: cultuur@hernieuwenburg.be Cultuurdienst, Hernieuwenstraat 14, 8710 Wielsbeke. De toegang bedraagt 8 euro. De voorstellingen starten aan Cultureel Centrum de Biekorf, Rijksweg 35A te Sint-Baafs-Vijve.

10-08-2006, 23:32 geschreven door wareber  

Zondagnamiddag beleefden duizenden natuur- en paardenliefhebbers een ontspannende namiddag op het kasteeldomein van baron Casier in Nokere. Voor de natuur- en parkliefhebbers was het een unieke gelegenheid om kennis te maken met dit prachtige privaat domein. De sportliefhebbers en de paardenliefhebbers beleefden een spannende en spectaculaire namiddag. Het unieke kader liet toe dat elkeen volop en gratis kon genieten van de prestaties van ruiter en paard in de waterproef op de vijver en dit zonder dat tenten of tribunes het zicht op de paarden belemmeren. Niet ver weg was steeds de vriendelijke baron Casier (96 jaar) in zijn koets voortgetrokken door zijn wit paardje. De baron beleefde duidelijk een hoogdag en was overal bereid tot een praatje met de bezoekers; zijn paardje genoot mee van de belangstelling van de kinderen.  

De tiende uitgave van de Military, nu Eventing genoemd, van de jongeren van l’Equino mag als bijzonder geslaagd genoemd worden. Opnieuw weden alle records gebroken. Er kwamen 380 combinaties aan de start, waarvan 1 Franse deelnemer, 49 Nederlandse deelnemers en 330 Belgische deelnemers. De Belgische toppers als Karin Donckers, Hendrik Degros, Carl Bouckaert, Virginie Caulier, Raf Cooremans, Joris Van Springel, ea waren aanwezig. De toeschouwers kregen  prachtige paarden en snelle galops te zien. Er was ook spektakel, zeker als een van de paarden in het zicht van duizenden toeschouwers zijn ruiter over de hindernis in de vijver dropte. Minder prettig voorval was de val van een paard op de heuvel achter het kasteel, waarbij het paard bleef liggen en moest worden afgevoerd. 

Bij Eventing komt de veelzijdigheid van ruiter en paard aan bod. De eventingwedstrijd verloopt meestal ook over twee of drie dagen,  tijdens dewelke drie proeven moeten afgelegd worden. Dit zijn een dressuurproef, een uithoudingsproef (cross-country) en een springproef. Er dient een optimaal evenwicht te worden gevonden tussen gehoorzaamheid, kracht, snelheid en uithouding.  De dressuur en de springproef werden al zaterdag afgewerkt op het Bloso-sportcentrum en op de hippodroom in Waregem. Zondag van 9 u. tot 19 u. werd de cross gelopen over een selectief parcours met natuurlijke hindernissen (boomstammen, hagen, bloembakken, enz) op het kasteeldomein.

Over de ganse dag werden verschillende categorieën deelnemers afgewerkt. Het laatst kwam de hoogste klasse met internationalen aan bod en het was onder deze combinaties dat het  kampioenschap seniores werd betwist. Uiteindelijk ging de titel naar de 29-jarige hoefsmid Raf Kooremans. Hij veroverde de nationale titel ook al vorig jaar. Na de proeven van zaterdag stond meervoudig nationaal kampioen Karin  Donckers aan de leiding en mocht met haar Lami-Cell Idem du Roc als laatste en als groot favoriet voor de titel het parcours afleggen. Met haar eerder onervaren paard liep ze in Nokere een weigering op bij hindernis 17 en dat maakte het verschil in de afrekening. Stationschef Joris Van Springel, die dit seizoen al heel wat tegenslag moest inkasseren en die met een gebroken knieschijf noodgedwongen forfait moest geven voor het WK, was met Bold Action goed voor zilver. Op de derde plaats kwam  :

Hendrik Degros.

Raf  Kooremans stond vijfde na de dressuur, tweede na het onderdeel jumping en in de cross was hij de enige die foutloos en binnen de tijd arriveerde. Door de weigering van Karin Donckers verlengde Kooremans met Izanette zijn titel. Hij werd ook al  kampioen bij de LRV, Beneluxkampioen en nu Belgisch kampioen.  Dit compenseert voor hem zijn debacle van het WK. Raf Kooremans was daar met Cavalor Telstar lange tijd in de running voor het WK, maar gooide na veterinair advies de handdoek in de ring. Hij paste plichtsbewust voor het WK, een zware ontgoocheling, maar zijn paarden krijgen altijd voorrang. Het BK zag hij als een troosting en die troostprijs maakte zondag veel goed met zijn tweede kampioenstitel op rij.

Het kasteel van baron Casier in Nokere bevindt zich in de dorpskom van Nokere, Kasteeldreef 3, vlak tegenover de Sint-Ursmaruskerk. De rechte Kasteeldreef, afgeboord met platanen, is de private toegangsweg naar het kasteel dat, diep verzonken in de vallei van de Hollebeek, vanuit de dorpskom niet te zien is. Je kunt het prachtige landschapspark (12 ha) met een handvol vijvers het best bekijken vanuit de Vijverdamstraat.

De heerlijkheid en het kasteel Nokere waren achtereenvolgens in handen van de families van Gavere de Schorisse, de Claerhout, de Croy, d’Ollehain, van Vichte, de Gras, de Ghellinck en de Casier…vandaar de alternatieve benaming ‘Kasteel baron Casier’. De oude waterburcht van de heren van Nokere werd in 1596 door een brand vernield, de periode van de Spaanse furie. Het werd herbouwd door Mathieu-Xavier de Ghellinck, die in 1727 de heerlijkheid Nokere had aangekocht. Van 1773 tot 1783 werden de twee zijvleugels opgetrokken en kreeg het kasteel zijn huidig classicistisch uitzicht. Vlakbij staan enkele dienstgebouwen waaronder een 17de-eeuws poortgebouw met grafsteen van Jacob van Gavere en een koetshuis met een assortiment koetsen uit de 18de en 19de eeuw.

07-08-2006, 00:00 geschreven door wareber  

De André Demedtstentoonstelling in de Waregemse stedelijke bibliotheek tentoonstelling krijgt momenteel veel belangstelling, vooral bij de wat oudere bib-bezoeker. Vooral veel bijval genieten de grote foto’s van zijn titularisklas 1937-1938,  de toenmalige 1^e handel b aan het H.Hartcollege, en de foto van het lerarenkorps tijdens het schooljaar 1938-1939.  De 35 leraars op de tweede foto zijn gekend en zijn aangeduid op de tentoonstelling.

De 50 leerlingen op de klasfoto zijn nog niet gekend en het is de bedoeling dat de bezoekers van de tentoonstelling helpen bij de aanwijzing daarvan kunnen we terugvinden. In een boekje met de resultaten van het schooljaar 1937-1938, dat te zien is op de tentoonstelling, vinden we dat André Demedts dat jaar 51 leerlingen in de klas had. Een leerling zou dus ontbreken op de foto...

We deden reeds in een bijdrage op het stadsblog e-waregem (opvolger wareber2) een oproep om de leerlingen te herkennen op de klasfoto van de titularisklas van André Demedts tijdens het schooljaar 1937-1938. We gaan hiermee verder en geven al de namen mee van de 50 leerlingen, die we op de foto zouden moeten terugvinden. Van een aantal van hen hebben we al de vermoedelijke plaats op de foto tussen haakjes aangeduid. Voor de foto moet u hier echter naar het nieuwe stadsblog op http://blog.seniorennet.be/wareber2 Met een klip op de afbeelding krijgt u een groter beeld van het geheel van foto en profielweergave.

De leerlingen zijn :

Roger BAERT (33), Jules BETTENS (32), Jozef BLOCKEEL(1 ?),  André CANNIE, Arsène CARRON, Camiel CLUYSE (7), André CRAEYE, Michel DANNEELS, Marcel DEBOISERIE, Roger DECLERCQ (5).

André DEJAEGHER, Norbert DEKETELE, Urbain DELMOTE, Joel DEMEULEMEESTER,  Roger DENDOOVEN, Roger DEPRAETERE,  Remi DEVOLDER, Pierre D'HALLUIN, Gaston FACK, 50 Roger GOERLANDT (50, naast André Demedts).

Firmin HAERINCK (34), Henri LECLUYSE, Roger LIPPENS, Maurits MEURISSE, Georges MOERMAN, Adelin NACHTERGAELE, Marcel NAESSENS (31), Emiel PAUWELS (37), André ROBBERECHT , Jules SEYNS (48).

Etienne STAELENS(42), Georges TACK, Valere VAN DEN ABEELE, Daniël VAN HOUTTE, Roger VAN LANDUYT, René VAN PRAET, Gerard VAN THUYNE, Georges VANACKER (8), Jozef VANDENBERGHE , Jules VANDENBOSSCHE.

 José VANDERCRUYSSEN(4), Jules VANDERHAEGHEN (9), André VANDEWIELE (10), Maurits VANHOUTTE, Jacques VANKEIRSBILCK (2), Raphaël VANMARCKE, Roger VERCRUYSSE, Paul VERMEULEN, Louis VERSCHAEVE (43), Oswald VERVAEKE.

We vernemen graag in een reactie het resultaat van uw zoektocht !

03-08-2006, 23:32 geschreven door wareber  

André Demedts werd geboren op 8 augustus 1906 op de ouderlijke hoeve "De Elsbos" in Sint-Baafs-Vijve.  Reeds op jonge leeftijd verslond hij in de bibliotheek van zijn vader en grootvader, grote klassiekers uit de wereldliteratuur. In 1937 werd André Demedts leraar aan het Waregemse Heilig Hartcollege.  Hij trad een jaar later in het huwelijk met Germaine Ide en werd vader van 4 kinderen.  In 1949 ging hij aan de slag als directeur bij BRT West-Vlaanderen. 

André Demedts drukte door zijn duizenden lezingen en tientallen boeken een belangrijke stempel op het Vlaamse cultuurleven.  Hij was stichter en twintig jaar lang voorzitter van het Komitee voor Frans-Vlaanderen.  Hij ontving verschillende literaire prijzen zoals de August Beernaertprijs in 1946 voor de roman "Het heeft geen belang", de Joris Eeckhoutprijs in 1956 voor het essay "Stijn Streuvels" en de Emile Bernheimprijs in 1981 voor "Geluk voor iedereen". In 1962 kreeg hij de Prijs voor Letterkunde van de Vlaamse Provincies voor De levenden en de doden (1959) en in 1976 opnieuw voor zijn hele oeuvre. In 1963 werd hij benoemd tot lid van de Koninklijke Academie voor Taal en Letterkunde. In 1990 ontving hij de hoogste literaire prijs, de Driejaarlijkse Staatsprijs voor zijn hele schrijverscarrière.

De titel van ereburger werd toegekend aan André Demedts tijdens de gemeenteraadszitting van 1 juli 1986.  Zijn grote betekenis als dichter, romanschrijver, essayist en causeur,  leraar aan het Waregemse Heilig Hartcollege, zijn actieve betrokkenheid bij het culturele leven in Waregem en zijn grote verdiensten op cultureel gebied in Vlaanderen maken van hem een waardige ereburger. André Demedts overleed te Oudenaarde op 4 november 1992.

De tentoonstellling kan bezocht worden tijdens de openingsuren van de bibliotheek. Dit is op maandag, donderdag en vrijdag van 13.30 u. tot 20 u., op dinsdag tot 18 u., op woensdag van 13 tot  20 u. en op zaterdag van 10 tot 16 u. Voor informatie kunt u terecht bij waregem@bibliotheek.be.

Op 18 augustus gaat de stad Waregem André Demedts nog herdenken met de inhuldiging van een gedenkplaat en een lezing. De gedenkplaat komt aan de woning in de Guido Gezellestraat 45, waar hij laatst gewoond heeft in Waregem. De lezing wordt gebracht door classicus en recensent Jooris van Hulle.

 Het worden drukke weken voor wie het "André Demedtsjaar 2006" wil volgen.  Op 12, 13 en 14 augustus kunt u telkens om 18 u. en 20 u. terecht op een theaterwandeling van 90 minuten in de omgeving van het André Demedtshuis in zijn geboortedorp Sint-Baafs-Vijve. ES-battement presenteert daarbij een bewerking van "De levenden en de doden" door Anton Cogen naar het werk van André Demedts. Gezien het karakter van de voorstelling wordt best vooraf gereserveerd bij Hernieuwenburg Wielsbeke.

02-08-2006, 22:03 geschreven door wareber  

Legendarisch Commissie-secretaris Oscar Kint was vol lof over het voorstel van burgemeester Storme in 1870 om zo’n ‘godshuis-hopice voor «behoeftige oude lieden’ op te richten. Het was volgens hem in die tijd een hele prestatie voor een zeer landelijke gemeente als Waregem. Met de steun van de Openbare Besturen en met private giften, ja zelfs tombola, kwam « het oude-liedengasthuis » dus klaar in 1874. Deze inrichting stond onder het beheer van de toenmalige «Commissie der Burgerlijke Godshuizen» en de verzorging werd waargenomen door de Eerwaarde Zusters Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaart van Waregem.

Karig waren de financiële middelen, welke de Eerwaarde Zusters toen ter beschikking gesteld werden om een degelijke verzorging aan de hun toevertrouwde ouden van dagen te verzekeren. Ze moest ondermeer beroep doen op de opbrengst van een kleine boerderij en gelegenheidspersoneel recruteren onder de kostgangers zelf. Aanvankelijk beschikte het « godshuis » slechts over 20 private kamers, met daarbij twee slaapzalen, voor een totaal van 70 bedden, aangevuld met primitieve zit- en eetplaats.

Om het hoofd te bieden aan de zeer talrijke aanvragen moest uitgezien naar uitbreiding, en die kwam er ook met giften van weldoeners. Hier moet zeker de ‘prinselijke’ gift van 40.000 goudfranken worden vernoemd, die in 1898 ter beschikking werd gesteld door de heer en mevrouw Felix De Ruyck-Storme. Op een centrale plaats in het huidige Ware Heem was tot voor kort nog altijd een bedankingsplakket opgehangen voor de familie als grondleggers van het ‘oude-liedengodshuis’. In 1899 resulteerde de uitbreiding en verbetering in een capaciteit van 92 bedden.  Die toestand bleef ongewijzigd tot in 1941. Dat jaar besliste de leiding van het tehuis dan tot een nieuwe ingrijpende stap met het uitschrijven van een wedstrijd voor een nieuw tehuis voor ouden van dagen.

Oscar Kint : “Dit nu zó aantrekkelijke rustoord werd opgebouwd op de plaats waar vroeger het zó gevreesde ‘Godshuis’ stond. Wat al studie, besprekingen, plannen en administratieve goedkeuringen vergden de problemen van afbraak van de oude gebouwen, wederhuisvesting in noodlokalen, continuïteit der verzorging van circa 100 bejaarden, en de opbouw der nieuwe lokalen. Het nieuwe complex diende noodzakelijkerwijze in 3 fazen gebouwd te worden om de bestendige verzorging van onze beschermelingen te verzekeren. De eerste fazen waren de mannenvleugel en vrouwenvleugel met tegelijk het slopen van het oude godshuis. Het werd een moeilijke periode van 7 jaren afbraak en opbouw. Nadat gebleken was dat de kosten voor het verbouwen van de straatvleugel hoger zouden liggen dan volledige nieuwbouw, werd door de hogere pverheid toelating verleend om de laatste faze : de « centrale vleugel » volledig nieuw te bouwen.

Op 2 juli 1960 kwam Minister Meyers aan het rustoord de gedenksteen wegnemen van de eerste weldoeners van het « Godshuis » uit de te slopen voorgevel. Dit symbolisch gebaar luidde een nieuwe tijd in voor de bejaarden te Waregem. Met verbazing hebben de bevolking alsook vreemde belangstellenden, de opbouw van het gebouwencomplex gevolgd. Met hart en ziel immers legde men zich toe op het uitwerken van een totaal gewijzigde opvatting inzake bejaardenzorg in 1960.  Men wil de bejaarde als ‘mens’ ten volle waarderen, d.w.z. zijn persoon, zijn zelfstandigheid eerbiedigen door hem te huisvesten in een complex waar alles en allen helpen om zijn oude dag te verlevendigen.

Het ‘Ware Heem’ zou niet zomaar een verblijf van versleten of afgesloofde mensen zijn, maar een tehuis. Het beheer besefte volkomen de gevoelstoestand van mensen die omwille van hun hoge leeftijd gedwongen worden hun familie, hun huis, hun omgeving te verlaten en vragen om opgenomen te worden in een verblijf voor bejaarden. Daarom werd een ‘Ware Heem’ gepland en gebouwd waar comfort, verzorging en bediening berekend zijn op compensatie voor alles wat ouden van dagen moeten ontberen. In  't Ware Heem genieten de oudjes van een aangename, gezellige levensavond...

Niet te verwonderen dat dit tehuis toen de aandacht trok. Steeds staan circa een 60-tal aanvragen op de wachtlijst ingeschreven. En wat te zeggen van het bezoek van de deelnemers aan de studiereis van het Internationaal Verbond van Ziekenhuizen op 9 juni 1962. Het Ministerie van Volksgezondheid wees onze inrichting — op dat ogenblik nog in volle opbouw – aan als model in haar soort. Vloeren, muurbekleding, versiering, verwarming,   verlichting, hygiënische verzorging, kleurensymfonie, meubilair, planten en vissen, wintertuin en zelfs een clubbar, gaan alle verwachtingen te boven. Bij een wandeling in de tuin wordt u getroffen door de prachtig aangelegde en met zorg onderhouden hovingen met zitbanken en gezellige hoekjes. Het is een weelde voor onze oudjes.

Opschik van elk lokaal werd tegelijk estetisch en functioneel uitgevoerd. Hierdoor genieten de bewoners ten volle van  hun verblijf. Het  onderhoud  wordt aanzienlijk vergemakkelijkt wat ten goede komt aan de inspanningen van het geestelijk en lekenpersoneel. Voeg hierbij nog de moderne installatie voor keuken, afwas en wasserij, de centrale verwarming, sanitairen, liften, telefonie, signalisatie, waterdistributie enz... en ge stelt vast dat niets aan het toeval werd overgelaten maar alles grondig bestudeerd. Al met al moest het dan wel een énig « Ware Heem » worden.”

01-08-2006, 00:01 geschreven door wareber  

Het jonge team van L’équino slaagde er in om samen met de familie Casier – Kasteeldomein Baron Casier Nokere – een compleet nieuwe Cross-country op poten te zetten. De familie Casier stelt belangeloos hun domein ter beschikking van deze jonge wolven. De honger naar steeds maar beter doen en overtreffen zorgt er voor dat heel wat topruiters (Hendrik Degros, Carl Bouckaert, Kurt Heyndrickx, Hilde Van Mieghem en Karin Donckers – indien herstelt) zullen afzakken naar Nokere – Waregem. Uiteraard wordt opnieuw gerekend op een massale opkomst van toeschouwers (8.500 vorig jaar). Het kasteelpark is en blijft een uniek kader dat wordt gesmaakt door ruiters als door toeschouwers…

Bij de Eventing komen drie disciplines aan bod. De wedstrijd gaat dan ook over twee dagen. Dressuur en jumping worden afgewerkt op de ruime accommodatie van het Bloso-sportcentrum en de Gaverbeekhippodroom. Het grote kijkstuk, de cross, wordt op zondag afgewerkt in het unieke kader van het kasteelpark Casier in Nokere. Bij dressuur komt het er op aan om een vooraf gedefinieerd traject zo correct mogelijk uit te voeren, bij de jumping mogen geen balken worden afgesprongen en tijdens de cross-country moeten de natuurlijke hindernissen binnen de opgelegde tijd foutloos worden genomen. De combinatie (paard en ruiter/amazone) die er in slaagt om voor deze drie disciplines het best te scoren, wint de Eventing.

Topwedstrijd in België

Vorig jaar mocht l’Equino 369 deelnemers verwelkomen. Doordat dit evenement nog jaarlijks aan uitstraling blijft winnen, komen ook meer en meer topruiters met hun beste paarden naar Nokere. Vorig jaar telde de organisatie reeds 69 Nederlandse combinaties onder de deelnemers en ook dit jaar zal het gros van de Nederlandse topruiters naar Nokere afzakken. Het mogen het dus een internationaal open nationaal kampioenschap noemen. Het initiatief van l’Equino wordt ook naar waarde erkend door de Provincies West- en Oost-Vlaanderen. Dit jaar volgde ook de erkenning van Topsport Vlaanderen en komt er dus ook steun van de minister van Sport Anciaux. 

Ook dit jaar zal er dus spektakel van de bovenste plank worden geserveerd in Waregem en Nokere, te meer ook doordat dit ganse evenement GRATIS wordt aangeboden. Het is de ideale uitstap voor gezinnen. Zeker gezinnen met kinderen komen graag naar Nokere afgezakt. De rust dat de eindeloze natuur uitstraalt, het mooie paard, de getrainde atleet,… Al deze factoren zorgen ervoor dat de publieke belangstelling jaar na jaar toeneemt. Het zou geen verrassing zijn mocht dit jaar de kaap van 10.000 bezoekers overschreden worden.

 L’équino weet ook wat feesten is en koppelt traditiegetrouw een fuif op vrijdagavond aan dit evenement. Het wordt met deze jubileumuitgave van de eventing op vrijdagavond 4 augustus vanaf 21 u. een klepper van formaat.  Er werd een nieuwe formule uitgewerkt zodat er nog meer plezier kan worden gemaakt! Deze fuif zal kaderen in een tropisch kader en zal heten “Fiesta Latina”, dus iedereen is opnieuw welkom in het unieke kader van het kasteel baron Casier in Nokere. De toegang bedraagt 5 euro in voorverkoop bij de leden van l’Equino.

Zaterdag 5 augustus kunt u vanaf 9 u. kennismaken met de dressuur op het middenplein van de hippodroom in Waregem. De jumping start om 10.30 u. op de All-Weather-piste van het Blososportcentrum in Waregem.  Op zondag 6 augustus vanaf 9 u. tot 18 u. staat de cross-country op het kasteeldomein Casier in Nokere geprogrammeerd. Volg daarbij de wegwijzer l’Equino. De toegang voor alle wedstrijdonderdelen is gratis. In Nokere kunt u voor 5 euro parkeren op het domein. Zondag is er doorlopend barbecue van 12 tot 15 u in de grote feesttent in het kasteelpark Casier.

30-07-2006, 10:35 geschreven door wareber  

In Waregem is gisterenmorgen in het rusthuis Acropolis de 100-jarige Elisa Lareu overleden. De aanhoudende warmte was er te veel aan.  Zij werd geboren op de Dam in Desselgem op 16 juni 1906 en werd vorige maand nog als eeuwelinge gevierd door het stadbestuur (zie bijdrage e-waregem 19 juni 2006). Daarbij was een grote delegatie aanwezig uit Desselgem, waar trouwens nog heel wat familie woont.

Elisa was de jongste in een gezin met zes kinderen, vier jongens en twee meisjes. Haar vader had een klein vlasbedrijf en dat betekent dat Elisa ook als kind na schooltijd meer dan eens diende te helpen op het bedrijf. Zij heeft nog de tijd van de Golden River meegemaakt voor de oorlog, toen het vlas werd geroot in rootbakken in de Leie. ’s Zomers was het tijd voor het roten in de rootbakken uit de Leie, het drogen op de weide en dergelijke. ’s Winters moest Lisa ook helpen zwingelen.

Lisa was dertig toen ze huwde met buurjongen Jerome Furniere. Het gezin Lareu was dan al ruim een tiental jaren verhuisd naar de diepere Leikant. Ze bleef daar wonen tot op 94-jarige leeftijd, toen ze naar rusthuis Acropolis op de markt kwam.  Even voordien had ze haar man verloren, waarmee ze juist nog haar diamanten bruiloft had gevierd. Ze hebben twee kinderen Maria en Marcel, die zorgden voor drie kleinkinderen en zes achterkleinkinderen.  

In de Leikant maakte Lisa de harde oorlogsjaren mee. Bij de doortocht werd daar zwaar gevochten. Haar man was thuis van het leger, maar werd als alle mannen in de Leikant krijgsgevangen genomen. Bij de tocht naar Vichte kon hij evenwel ontsnappen ter hoogte van De Prinse in Deerlijk. Elisa vluchtte met de familie, maar liet haar dochter Maria daarbij even achter bij de familie van haar zus Maria toen ze nog even terugging om iets te halen bij haar thuis. Ze nam nadien even een andere richting dan haar verder trekkende zus en bleef daardoor uren gescheiden van haar dochter. Het werd nadien een blij weerzien toen Elisa op haar onderduikadres de familie van haar zus voorbij zag komen.

Elisa en haar gezin bleef een tijd bij haar vader Petrus wonen en verzorgde hem ruim tien jaar. Voor Elisa waren het huishouden en de opvoeding van de kinderen haar grootste hobby. Iedere week werd brood en taart gebakken voor kinderen en kleinkinderen. Bij haar was iedereen welkom voor een gezellige babbel bij een tasje koffie. De kinderen bleven in de buurt wonen en zo bleef ze lang met haar familie rond zich. Een heupbreuk was de oorzaak dat ze noodgedwongen diende opgenomen te worden. Ze paste zich nadien in rusthuis Acropolis wel wonderwel aan en was daar een graaggeziene gast.  

30-07-2006, 00:00 geschreven door wareber  

Henri Van Cauwenberghe zegt daarin dat er hoop rijst voor de Holstraat door projecten als 't Ware Heem, Hippopolis en de geplande ondergrondse parkeerhaven in de directe omgeving.  

In de straat tussen de Markt en de Hippodroom staan momenteel acht van de veertig winkelpanden leeg. Er zijn zes interimkantoren, drie banken en vier horecazaken in deze dienstenstraat. Minder goed nieuws is dat volgend jaar nog eens twee sterkhouders de buurt verlaten met schoenen Kevin (naar de Zuiderlaan) en ING (naar de Markt).

En toch gelooft de voorzitter in de toekomst van deze straat, want er staan enkele ambitieuze projecten op stapel. In de plaats van rusthuis 't Ware Heem komen straks meer dan waarschijnlijk commerciële panden. De verhuizing van de laatste bewoners naar De Meers is gepland voor september. Het OCMW verkoopt het ruime perceel allicht aan een privé-promotor, nu de bibliotheek zeker achteraan het Pand komt. Op een bepaald ogenblik stond voor het Ware Heem nog een toekomst gepland als nieuwe stedelijke bibliotheek, maar van dat project is nu duidelijk afgestapt.

In het al lang geplande Hippopolis, vlakbij de renbaan, komt nu definitief schot. Het lijdt geen twijfel dat ook dat gedurfde initiatief leven zal brengen in de Holstraat.  Daarbij wacht nog de ondergrondse parkeerhaven voor een drie- tot vierhonderd wagens, die vlak achter het Ware Heem zou worden aangelegd. Ook dat is een zegen voor de Holstraat. Tenslotte is er op de hoek van de Guido Gezellestraat en de Holstraat ruimte voor een nieuw initiatief in de plaats van Interieur Design. Ook dat kan nieuwe perspectieven openen.  

In het krantenartiel roept voorzitter Van Cauwenberghe zijn ,,troepen'' op tot meer solidariteit en strijdvaardigheid. Hij hoopt dat iedereen het voorbeeld van restaurant Berto volgt. Die mensen geloven voluit in de mogelijkheden van deze buurt. En ze werken mee aan alle initiatieven. Voor de wat verdere toekomst kan een heropbloei in het vooruitzicht gesteld worden. De belangrijke wandelstraat tussen de markt en de hippodroom moet zijn oude glorie opnieuw kunnen waarmaken.  De Holstraat herbergde altijd heel wat herbergen. 't Wild Zwijn bleef het langst op post. Maar oudere Waregemnaars herinneren zich ook Sebastopol, Den Anker en Het Paradijs van voerman Henri Dhondt. Ook fotograaf Octaaf Wagebaert en zijn zes tantes, de privé-school van Pensionnat Dewilde (privé-school) stonden toen borg voor de faam van die actieve centrumstraat.

29-07-2006, 13:35 geschreven door wareber  

Op 18 augustus gaat de stad Waregem André Demedts herdenken met de inhuldiging van een gedenkplaat en een lezing. De gedenkplaat komt aan de woning in de Guido Gezellestraat 45, waar hij laatst gewoond heeft in Waregem. De lezing wordt gebracht door classicus en recensent Jooris van Hulle. De activiteiten worden georganiseerd in het kader van de 100e geboortemaand van ereburger André Demedts. Deze maand kunt u in de stedelijke bibliotheek ook een opmerkelijke André Demedtstentoonstelling gaan bekijken.

Dit jaar vieren we het 100^e geboortejaar van André Demedts, die op 8 augustus 1906 is geboren in Sint-Baafs-Vijve. André Demedts woonde zelf 15 jaar in Waregem van 1938 tot 1953 en was daar leraar aan het H.Hartcollege van 1937 tot 1949, waarna hij directeur werd van de gewestelijke radio-omroep van NIR in Kortrijk. In 1986 werd hij de eerste ereburger van Waregem.

Zijn grote betekenis als dichter, romancier, essayist en toneelschrijver, leraar aan het Waregemse Heilig Hartcollege, zijn actieve betrokkenheid bij het culturele leven in Waregem en zijn grote verdiensten op cultureel gebied in Vlaanderen maken van hem een waardige ereburger. In het kader van de honderdste geboorteverjaardag van André Demedts wil de Stad zijn ereburger op passende wijze herdenken.

Vrijdag 18 augustus 2006 om 19 u. wordt de gedenkplaat ingehuldigd aan het huis in de Guido Gezellestraat 45 in aanwezigheid van zijn dochter Hilde Demedts.  Om 19.30 u. belicht Jooris van Hulle de figuur van André Demedts vanuit zowel literair als ruim algemeen-cultureel oogpunt. De lezing gaat door in de raadszaal van het Waregemse stadhuis. De Waregemse toneelgroep ‘Kunst & Eendracht’ staat in voor een kort intermezzo en verzorgt een woord-act rond het werk van André Demedts

Aansluitend biedt het Waregemse stadsbestuur een receptie aan in de raadzaal van het Stadhuis.  De toegang is gratis, maar inschrijving is verplicht op tel. 056 62 13 10 – e: frieda.deblauwe@waregem.be.  Meer info bij Jeannine Vervaeke - Schepen van Cultuur

056 62 12 11 of Jeannine.vervaeke@waregem.be of via cultuur@waregem.be.

Voor meer informatie over André Demedts en de activiteiten in het kader van het André Demedtsjaar verwijzen we naar de speciale sites "André Demedtsjaar 2006". (http://blog.seniorennet.be/adjaar en http://andredemedtsjaar.telenetblog.be) 

29-07-2006, 00:00 geschreven door wareber  

Volgens de huidige vooruitzichten verhuizen de bewoners van het Ware Heem op 7 september 2006 naar de nieuwe Zorgcampus in de Schakelstraat. Op woensdagnamiddag 23 augustus wacht hen vanuit het Ware Heem nog de jaarlijkse koetsentocht en nadien de Waregemse Koersefeesten. Wat er met het Ware Heem gaat gebeuren, is wareber niet zo duidelijk maar de kans is reëel dat het vertrek van de bejaarden ook het einde gaat betekenen aan een complex dat op zaterdag 13 juli 1963 met veel luister werd ingehuldigd.

De feestbrochure, die bij die gelegenheid werd uitgegeven, omschrijft het Ware Heem in 1963 als een hedendaags wondermooi complex, dat een gezellige thuis zou bieden aan de bejaarden  uit  de regio. De inhuldiging werd toen bijgewoond door minister van Volksgezondheid  J. Custers, minister van Middenstand Albert Declerck, minister van Financiën Andries Dequae, gouverneur ridder P. van Outryve d’Ydewalle, de bestendige deputatie, enz. Het was vicaris-generaal monseigneur V. Vangheluwe die de gebouwen inzegende. .

Voorzitter van de toenmalige Commissie voor Openbare Onderstand (C.O.O., voorhanger van het huidige OCMW) was toen Henry Lebbe en uit zijn inleiding vernemen we dat al in het 1941 de C.O.O. van Waregem een eerste stap heeft gezet naar de realisatie van het rustoord Ware Heem. In dat jaar werd onder de Belgische architecten al een wedstrijd uitgeschreven voor het ontwerpen van een nieuw rustoord. Uiteindelijk kreeg de opbouw van een kraaminrichting nog voorrang, maar in 1954 werd al een eerste voorontwerp van het rustoord goedgekeurd.

De Commissie van Openbare Onderstand bestond toen in 1963 naast Henry Lebbe, die al sedert 1933 lid was en sedert 1953 voorzitter, uit Frans Delombaerde (lid sedert juli 1959), Palmer Devreese, oorlogsburgemeester Jozef Vanheuverbeke, Arthur Vanhauwere en August Vanassche. Voordien hebben ook Remi Bettens (overleden 20 november 1959), Abidon Coppens (tot 1959), August Faveere (overleden 23-6-1962) en Georges Vanoosthuyse (tot 1959) als C.O.O-lid meegewerkt aan het project. Burgemeester was toen Julien Verhelst.

Toenmalig voorzitter Henry Lebbe rekende bij de inhuldiging voor dat er ruim 500 besprekingen en contacten met Openbare Besturen nodig waren, gevolgd door 53 aanbestedingen om het Godshuis Sint-Jozef te vervangen door een moderne instelling. De bouw diende in drie fazen te gebeuren, daar het oude godshuis bewoond bleef en vleugel na vleugel diende gesloopt en terug opgebouwd te worden. De 100 bejaarden en personeel moesten gedurende zes jaar rekening houden met regelmatige verhuizing.

Bij de officiële inhuldiging op 13 juli 1963 noemde voorzitter Lebbe de realisatie “de verwezenlijking van een schone droom” . Hij zei nog : “Ons Rustoord staat er: modern, mooi, gezellig. Het is rustig gelegen met zijn hof en wandelpark midden het sportcentrum en groenzone en toch in het centrum der gemeente voor blijvende deelname aan het werkelijke gemeenschapsleven van onze nijverige gemeente. Moge dit Rustoord, naar zijn benaming ’t Ware Heem, een waar tehuis zijn voor onze ouden van dagen.”

Architect S.R. Smis uit Oostende, ontwerper van dit rustoord, kreeg alle lof voor zijn scheppend talent culminerend in een harmonische combinatie van schoonheid en nuttigheid. In de hulde werden ook de raadgevende ingenieurs , J. Varendonck uit Gent en H. Marcq uit Brussel, betrokken. “Hun bekwaamheid en technische onderlegdheid komen tegemoet aan de hoge eisen die het oprichten en inrichten van een modern complex voor ouden van dagen stelt.

Het Ware Heem was het levenswerk van de onvermoeibare en dynamische secretaris van de C.O.O., nl Oscar Kint. In een volgende bijdrage willen we uit zijn geschriften aangeven hoe de ouderenzorg in Waregem groeide van ‘Godshuis-Hospice Sint-Jozef’ tot het Ware Heem.

Om deze bijdrage te besluiten willen we hier nog de woorden van Guido Gezelle aanhalen, die Oscar Kint bij de inhuldiging van het Ware Heem in 1963 nog in herinnering bracht.

"Die Waereghem veracht als kleen, ik zal 't u toogen,

van zijn geschiedenis hij weinig weet of niet :

haalt de oude boeken uit en legt ze voor uw oogen,

 't is ware grootheid, dat ge op elke bladzij ziet.,,

(Guido Gezelle, 1899, in zijn huldegedicht bij het 25-jarig bestaan van het Godshuis Sint-Jozef.)

28-07-2006, 10:52 geschreven door wareber  

Een hoogtepunt wordt zeker het ambulant theater project ‘DE LEVENDEN EN DE DODEN’ van Anton Cogen en het ES-Battement naar het werk van André Demedts. Dit wordt op verschillende podia in de omgeving van het André Demedtshuis in zijn geboortedorp Sint-Baafs-Vijve opgevoerd  op  12, 13 en 14 augustus, telkens om 18 u. en 20 u. Het openlucht theatergebeuren is multispectraal. Het wil zowel de auteur en zijn literair-filosofische aspecten, als het natuurlijke decor St.Baafs-Vijve en zijn unieke Demedtssite aan de dode arm van de Leie, artistiek-toeristisch, aan een zo ruim mogelijk publiek voorstellen. Daarom is het ambulant bedacht.

Het publiek wordt ontvangen in een soort info-kamer. Daar zijn alle iconen en componenten, zowel van de auteur en zijn oeuvre, als van de voorliggende roman en diens entourage, ondergebracht. Men zal er foto’s en symbolen van Martin Heidegger, Joris Van Severen of Vladimir Iljitsj Lenin aantreffen, maar ook andere tijdgenoten en elementen uit Demedtsland en zijn cultuur.  Zij worden er door de gids becommentarieerd en als mentaal richtsnoer voor de theaterwandeling, uitgezet.

De gids is Anton Cogen. Hij vertelt de overgangsfasen van het verhaal, terwijl het publiek zich verplaatst van de ene locatie naar de andere. Aangekomen op de nieuwe locatie, wordt het voorgaande gebeuren, telkens emotioneel samengevat in een soort van Brechtiaanse ballade, te zingen door de marktzanger van dienst.

De hoofdscènes worden gespeeld op de locaties, de boorden van de Leie, de kerk, het kerkhof, het André Demedtshuis, het schooltje, een ouderwets parochiezaaltje, een simpel woonhuis en een drijvende platbodem op de Leie. Regelmatig wordt het publiek vergast op een natje en een droogje, een streekproduct of een leuke artistieke gadget. De wandeling eindigt na 20 scenes, 10 ballades en een avontuurlijke tocht zoals ze begon: in de info-kamer, waar alle uitgezette iconen, nu in een helder daglicht komen te staan.

Op 8 augustus is er een speciale wandeling om 20u, voor genodigden en pers. Op 12, 13 en 14 augustus starten de theaterwandelingen om 18 u. en 20u. De wandeling duurt 90 minuten. Van de theaterwandeling is er ook een zaalversie voorhanden, speciaal bedoeld voor reisvoorstellingen.

De levenden en de doden

De roman behandelt op een indringende, analyserende en toch meeslepende wijze, het leven van mensen, wiens verhaal start aan de vooravond van de 2de Wereldoorlog.  Het fictieve West-Vlaamse dorpje Elselo, maar ook China en Rome, Brussel en Normandië, fungeren als startplaatsen.

In tegenstelling tot de romanfiguren van vele andere coryfeeën, die deze woelige periode hebben aangepakt, vertrekt André Demedts vanuit een volstrekte normaliteit, zonder extreme wezens, zonder opvallende excessen. Het zijn bijzonder herkenbare types, handelingen, reacties en reflexen, van doodgewone reality-mensen, die elk op hun manier een remedie zoeken tegen de mentale vernielzucht van deze niets ontziende oorlog, zijn aanloop en zijn nasleep.

Een zoekende priester, een verdwaalde jonge rebel, een cynische vader, een chaotische moeder, een verstarde rechter, een libidineus-verlaten echtgenote, een idealistische communist, een geïdealiseerde geliefde, een verharde “witte” brigadist, een gedesoriënteerde Vlaamse wachter, allemaal proberen ze hun verstoorde dramatische lijn in deze tijden zonder houvast, door te trekken. Zij bevinden zich in hun moestuin, in China, in een werkkamp in Frankrijk, in een strafkamp voor incivieken, in huiskamers, klaslokalen, op een boot naar het Westen of in genoeglijke natuurbeschrijvingen. Thanatos slaat toe, maar ook Eros is present!

De romanfiguren werken zich, elk op hun eigen manier, naar de finale loutering toe, terwijl hun levens zich kruisen, mekaar beïnvloeden, kapot maken en genezen. De gemotiveerde lezer ziet in dit prachtige epos, de aanwezigheid van Demedts, die gedeeltelijk huist in elk van deze personages en hun lijdensweg of vreugdetocht telkens gedeeltelijk volgt en een extra waarde geeft.

Theaterproject

Het project probeert ook de geregistreerde ervaringen op onze actualiteit toe te passen, te toetsen wat blijft, in te schatten wat verandert en te signaleren wat ons bedreigt. Zonder belerend te willen zijn, wordt het een historische medicatie, een kunstzinnige therapie. Zij laat de locaties meespelen en maakt ruimte voor de pro- of anti-emoties van het publiek.

Met andere woorden, het concept probeert, met de soberste middelen van het theater, te doen wat Demedts, op een meesterlijke wijze, met de literaire middelen van de roman heeft gedaan.

Het theatergezelschap werkt sowieso altijd met een heterogene ploeg. In dit geval betreft het een vrij uitgebreide rolbezetting, wat een nationale “extending”, bijna noodzakelijk maakt. De ploeg is samengesteld uit full-professionals, gediplomeerde en “op basis van verworven rechten”, semi-professionelen, en gedreven eersterangs amateurs. Kortom, de traditionele samenstelling van een heleboel gesubsidieerde projecten en gezelschappen of gesponsorde televisieproducties.

Door de aard van deze productie (de toeschouwers wandelen mee met de acteurs naar de verschillende podia) is het aantal toeschouwers beperkt tot 50. Elke dag zijn er twee optredens, één om 18u., één om 20u. Dat wil zeggen dat er moet gereserveerd worden!

Inschrijven kan telefonisch: 056/67 32 50 of naar E-mail: cultuur@hernieuwenburg.be Cultuurdienst, Hernieuwenstraat 14, 8710 Wielsbeke. De toegang bedraagt 8 euro. De voorstellingen starten aan Cultureel Centrum de Biekorf, Rijksweg 35A te Sint-Baafs-Vijve.

Het project is een productie van Antoon Vandendriessche in samenwerking met vzw het ES-battement & vzw André Demedtshuis. Anton Cogen regisseert met assistentie van Hilde Wauters. Acteurs zijn ondermeer Marcel Baptist (Waldemar Van Huysse), Cecile Rigolle (Anna), Lieven De Bondt (Steven Van Huysse), Filip Destoop (Arseen Dammaert), Els Verfaillie (Aline), Robin David (Hans Dammaert), Nele Lisabeth (Tante Yvonne), Ann Ribbens (Lena Aerens), Antoon Vandendriessche (SS-er), Lieven Verriest (witte Brigade-chef), Marnix De Craemer (Koster-wetsdokter), Wim Rasschaert (Peter D’Hooghe), Johan Debisschop (Rector Vervoort), Balladezangers Lucina en Guido Eeckhout en de muzikanten Roland Deblaere (gitaar), Olivia (accordeon) en Corine Vanhaesebrouck (drums).

Voor meer informatie over het project van ES-battement, over André Demedts en de activiteiten dit jaar n.a.v. zijn 100e geboortejaar verwijzen we naar de website "André Demedtsjaar 2006" op http://blog.seniorennet.be/adjaar    en   http://andredemedtsjaar.telenetblog.be

28-07-2006, 00:00 geschreven door wareber  

Die eerste zondag wordt steeds meer de echte opener van de feesten. Voor zondag 20 augustus wordt immers niet alleen meer de Koetsentocht voor personen met een handicap opgenomen in het officiële feestprogramma, maar ook activiteiten rond “1000 zonnen en garnalen” en een recreatief sportfestijn onder de noemer van “Olympische straten“. De feesten rond Waregem Koerse blijven dus op gang getrokken worden met een manifestatie voor paarden. Er wordt ook al volop uitgekeken naar volgend jaar, wanneer 160 jaar Waregem Koerse wordt gevierd met een Europese Paardenstoet en buitengewone tentoonstelling rond het ‘werkende’ Paard.

Zondag 20 augustus zullen terug een 30-tal één-, twee- of driespannen verzamelen op het Blososportcentrum en daar vanaf 10 u. Waregemse mensen met een handicap een toeristische trip bezorgen over Waregemse en Anzegemse wegen. Dank zij de vrijwillige inzet van menners, KVLV en de serviceclub 51 is dit een onvergetelijke dag voor ieder die eraan deelneemt. Na verschillende rust- en maaltijdpauzes komt de koetsentocht omstreeks 16.30 u. langs de Markt in Waregem. Daar kunnen anderen die zondag deelnemen aan wandel- en fietsrecreatie rond het programma “Duizend zonnen en garnalen” van TV één en Radio 2. Samen met enkele bekende stemmen en/of presentatrices kunnen we samen fietsen en wandelen langs de mooiste plekjes in eigen streek. Een BV neemt ons op sleeptouw voor een fietstocht van ongeveer 30 kilometer of een wandeling van ongeveer 10 km.  Voor de wandeling kunt u zelfstandig vertrekken tussen 13 en 15 u. De fietstocht start om 14 u. Om deze sportieve zondag af te sluiten voorziet het zomerevenement omstreeks 17 u. een slotconcert op de markt.

Het wordt ongetwijfeld een sportieve zondag met “Olympische straten” langs de stadionvijvers. Hier kunnen we met infostands, demonstraties en initiaties een kijkje nemen bij sportclubs. Het project van het BOIC en de plaatselijke Sportdienst is ook een goede gelegenheid om kennis te maken met West-Vlaamse olympiërs van weleer en ons te testen bij de Eurofit-test. Het evenement gaat door van 10 tot 12 u. en van 14 tot 17 u..

26-07-2006, 23:38 geschreven door wareber  

Geboren in 1921 in Avelgem, volgde hij zijn middelbare studies aan het Sint-Amandscollege in Kortrijk. Merkwaardig is wel dat hij zijn volledige priesterstudies deed tijdens de oorlogsjaren '40-'45. Priester werd hij gewijd in 1946. Zes maanden voor zijn priesterwijding werd hij leraar aan het college in Kortrijk, waar hij gedurende 10 jaar Nederlands, Frans en kunstgeschiedenis gaf. Maar Roger Sustronck was een buitenbeentje en hij werd reserve-aalmoezenier bij de zeemacht. Zo mocht hij - wat hij trouwens graag deed - af en toe voor een maand of enkele maanden zijn onderwijsloopbaan onderbreken om aalmoezenier te zijn op een militaire boot. Het leven op zee sprak hem aan, zodat hij in 1956 aalmoezenier werd op de Mercator , het opleidingsschip  voor zeevaarders en dit gedurende 2 jaar. Het was een boeiende tijd. Zijn leerlingen keken op naar hun aalmoezenier van de zeemacht, want toen reeds had hij een weidse en kunstminnende blik. 

De Waregemse periode.

Van 1958 tot 1975 was hij onderpastoor op de Sint-Amandsparochie in Waregem. Algauw had hij zich aangepast aan het parochiale leven op de vaste grond van een toen nog landelijke parochie. Hij was proost van niet minder dan 23 verenigingen o.a.ook van de Sint-Lucasgilde.

Dat hij kunstminnend was, had deken Versele aanstonds door. Huidig deken Verhelst vermeldt in zijn verhaal in Kerk en Leven twee anekdoten uit die periode. Zo was EH Sustronck blij dat hij de architect van de kerk van de Biest - met toestemming van deken Versele - ertoe kon aanzetten om geen zaalkerk, maar een kruiskerk te bouwen, waardoor de mensen dichter bij het altaar zouden zitten.

En met kennis mocht hij de toenmalige deken ook adviseren om enkele kunstwerken naar Waregem te halen. In zijn periode in Waregem bouwde men eveneens de kapel van de Jager en werd hij proost van de Jagersvrienden. Deze vereniging werd gesticht ter ondersteuning van de wijkwerking en de bouw van de kapel.  In geuren en kleuren kan Roger ook vertellen over de organisatie van de jaarlijkse H.-Hart-processie,  die wat afbrokkelde en resulteerde in een tocht vanuit de  verschillende  wijken van de parochie naar het jeugdcentrum, waar dan een sloteucharistieviering plaatsvond.

Dat mr. Sustronck zich in Waregem 'jeunde', zagen de mensen en ze zeiden hem: 'Meneer den onderpaster, gendarmen en onderpastoors 'jeunen' zich meestal in Waregem. En eenmaal met pensioen komen zij naar Waregem terug'. Toch was deze stap voor mr Sustronck niet vanzelfsprekend. In ’75 verliet hij Waregem voor 12 jaar. Hij werd zes jaar lang pastoor in de Sint-Augustinusparochie in Harelbeke-Stasegem. In ‘88 kwam hij terug naar Waregem.

E.H. Sustronck kwam uiteindelijk toch terug op zijn oud werkterrein, zijn geliefde parochie.

Het was een blij weerzien van oud-bekenden. Vlug heeft hij zich aangepast aan het Waregemse leven en doorkruiste hij te voet of met de fiets de straten van de Sint-Amandsparochie. De jubilaris is ondertussen wat ouder geworden, maar de mensen zeggen dat zijn gezondheid erop vooruitgegaan is!!! Waregem doet hem zichtbaar deugd!

Met een open blik voor vernieuwing - zonder opdringerig te zijn en zich op de voorgrond te willen plaatsen - staat hij de parochie bij met raad en daad. In alle bescheidenheid informeert hij de huidige deken over het wel en wee van mensen op de parochie en vertelt hij welke huisbezoeken hij gedaan heeft en welke mensen zwaar ziek zijn of een bezoek wensen.

Steeds is hij bereid tot helpen in de kerk bij een of andere dienst of om een priester-collega te vervangen. Tot op vandaag zien we hem te voet of met de fiets in onze straten. Wij hopen dat hij nog lang dit straatbeeld in ere houdt.

25-07-2006, 18:00 geschreven door wareber  

RVT Ter Bilkhage wil aan elkeen een thuisvervangende leef- en woonomgeving aanbieden.

Een "open, warme thuis" gebouwd op een stevig fundament van eerbied, respect en inzet voor ieder mens. De directie is er zich diep van bewust dat wanneer bejaarden daar komen wonen, zij heel wat dierbare herinneringen moeten achterlaten. De patiënten mogen hun kamer zo huiselijk en knus mogelijk inrichten door o.a. elementen uit uw vertrouwde omgeving aan te brengen. Standaard is er een hoog-laagbed, een zetel, een armleunstoel en tafel aanwezig. Er is tevens een oproepsysteem waarmee u een verpleegkundige kunt bereiken, een radio, een televisie en een koelkast. Daarnaast is er een sanitaire ruimte voorzien met toilet, handgrepen en lavabo.

Medisch-Verpleegkundige begeleiding wordt waargenomen door enerzijds uw huisarts naar keuze en anderzijds door gekwalificeerd personeel dag en nacht. Aangezien bezoekers belangrijk zijn, houdt het RVT de bezoekuren zo ruim mogelijk. Dit bezoek kan ontvangen worden in de dagzaal of in de cafetaria. Een uitstap maken met de familie is mogelijk, doch er wordt gevraagd om een personeelslid hiervan te verwittigen. Op de kamer beschikt men gratis over een televisietoestel met afstandsbediening. Telefoonaansluiting is mogelijk op de kamer, maar de gesprekskosten zijn niet inbegrepen in de dagprijs. Die bedraagt 36,14 Euro voor één-persoonskamer en 33,66 Euro voor een twee-persoonskamer. De prijs verandert niet naarmate de klant meer of minder zorgbehoevend wordt.

Bijzondere aandacht gaat uit naar de lijdende en stervende mens. Er wordt gewaakt over een kwaliteitsvolle zorgverlening voor terminale bewoners. Daarbij werkt men ook samen met het palliatief netwerk van de regio. Pastorale en morele begeleiding wordt waargenomen door pastor E.H. M. Vandenbulcke en de pastorale werkster E.Z. G. Versluys. Maar elke levensovertuiging wordt geëerbiedigd.

 
Als bewoner kan men gebruik maken van de gemeenschappelijke ruimten, de badkamer met hoog-laag bad, de cafetaria op het gelijkvloers, de kapel. Indien u het wenst, dan kan u naar de kapper of pedicure gaan op de afdeling. De kinesitherapie zorgt voor voldoende bewegingstherapie en betracht zoveel mogelijk de resterende, functionele motorische capaciteiten te behouden, te herstellen of te vergroten en dit zowel in functie van de bewoner als van de verpleging. De ergotherapeute stimuleert voornamelijk de bewoner tot zelfzorg en zelfredzaamheid. Bovendien zorgt zij vooral voor een huiselijke en gezellige woon- en leefsfeer. Door het inschakelen of oog hebben voor allerlei zinvolle dagelijkse bezigheden wordt er naar gestreefd de bewoner een waardevol en respectvol gevoel bij te brengen. Daarbij krijgt de bewoner een waaier van activiteiten aangeboden zowel individueel als in groep, zoals: krantlezen, kaartnamiddag, turnuurtje, baknamiddag, uitstap of feestnamiddag, aromatherapie.

Kandidaatbewoners die meer informatie wensen kunnen contact opnemen met Delporte Veronique van de sociale dienst op het telefoonnummer 056/62 33 83. De hoofdverpleegkundige van de afdeling is Verhelle Patricia, telefoonnummer 056/62 33 00.  RVT Ter Bilkhage - O.L.V. van Lourdes Ziekenhuis Waregem vzw – Vijfseweg 150 – 8790 Waregem - rvtterbilkhage@ziekenhuiswaregem.be.

De betekenis van de naam “Ter Bilkhage” verwijst naar de wijk, waarin het rust- en verzorgingstehuis gelegen is. Die wijk werd begin de jaren zestig aangelegd en kende na het verdwijnen van de “Collegepleinen” een hoge vlucht. Maar de naam is veel ouder. Reeds in 1758 bestond de “Bilkhage” als onderdeel van de “Heerlijkheid Huise” in Waregem. De Bilkhaeghe was het bezit van weduwe Anthone Baert en werd na haar overlijden overgenomen door Frans Cardon, baljuw van deze heerlijkheid. Later is de naam van dat perceel overgegaan op de gehele omgeving.  Misschien is, omwille van die oude ontstaansgeschiedenis, niet met 100% zekerheid geweten waarvan de naam “De Bilkhage” afkomstig is.

Zo zijn er nog verschillende andere opties:
1. Bilkhage is afgeleid van “luiken”, wat afsluiten betekende. Bilkhage is dan een terrein omringd met hagen.                          
2.  Bilk is afgeleid van bilt, een oud woord voor struikgewas en hage, wat vroeger een bos was. Bilkhage zou dan,  in een latere betekenis, een omheining van struiken zijn.
3.  Bilk is ook een wilde heester waarvan bezems gemaakt werden.
4. Bilkhage zou tenslotte ook afkomstig kunnen zijn van berkenbos, een plaats waar veel berkenhout groeide.

Aan de hand van deze etymologie werd een nieuw logo ontworpen.  De eerste 3 luiken stemmen overeen met het logo van het ziekenhuis.  Het laatste luik kreeg een boom die groen ingekleurd werd.

( Historische informatie uit Feest- en jaarverslagboekje “30 jaar Bilkhage” en  Geschied- en Heemkundige Kring “De Gaverstreke” Waregem.)

25-07-2006, 00:00 geschreven door wareber  

Ergens hebben we met de glazen piramide op de esplanade van Het Pand ook in Waregem een verwijzing naar Parijs. De bekende glazen Piramide op het binnenplein van het Louvre in Parijs werd in 1993 gecreëerd om de verschillende afdelingen beter met elkaar te verbinden en bezoekers een handige toegang te verschaffen. Ook de Waregemse piramide is functioneel als toegang tot het bioscoopcomplex Star. Bij de heropening van de bioscoop werd eerst gedacht aan de benaming Louvre, maar dat kon blijkbaar niet. In Parijs is de creatie van de Chinese architect Ieoh Ming Pei. Over de ontwerper van het Waregemse project ontbreekt ons momenteel nog de nodige informatie. (voor foto van glazen piramide aan Louvre te Parijs verwijzen we naar e-waregem op wareber2)

Parijs is ontstaan voor het begin van de jaartelling, op de eilandjes in de Seine, die nu nog steeds het hart van stad vormen (en waar de Notre-Dame staat). De eerste bewoners waren de Parisii, waarnaar de stad later vernoemd is. Het werd nochtans snel door de Romeinen, onder aanvoering van Julius Caesar veroverd, en Lutetia genoemd. Onder Romeins bestuur bloeide de stad open, ook omdat het een belangrijk handelskruispunt was.

Na het uiteenvallen van het Romeinse Rijk, werd het een van de belangrijkste steden van het rijk van koning Clovis. In de daaropvolgende eeuwen ontpopte Parijs zich langzaam aan als de belangrijkste stad en hoofdstad van Frankrijk, dat ondertussen één van de machtigste staten van Europa geworden was. De stad zelf breidde zich steeds verder uit. Daarvoor werden onder meer moerassen in de buurt drooggelegd en kwam er een stenen ommuring.

In de veertiende en vijftiende eeuw kwam er een tijdelijke stop aan de groei, onder meer door het lange conflict met Engeland (de Honderdjarige Oorlog) en de pest die toen miljoenen doden maakte in de Europese steden.

De grote opbloei van Parijs kwam er onder de Zonnekoning, Lodewijk XIV, die tussen ongeveer 1650 en 1715 Frankrijk en Parijs heel wat rijkdom en cultuur bijbracht. Het onovertroffen complex te Versailles is daar nog steeds getuige van. De stad groeide ondertussen naar een half miljoen inwoners.

In 1789 vond in Parijs de Franse revolutie plaats, en toen werden de koningen voorgoed verbannen uit Frankrijk. Keizer Napoleon Bonaparte kwam in de plaats, wat al niet veel beter was, en de volgende honderdvijftig jaar werd de stad niet gespaard van conflicten. Napoleon werd tot stilstand gebracht door de geallieerden, later volgde de Frans-Duitse oorlog in 1871, erna volgen de twee grote conflicten met de Duitsers tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog. De stad zelf werd gelukkig grotendeels gespaard tijdens deze conflicten, waardoor de talloze monumenten en mooie gebouwen die ondertussen gebouwd werden niet verloren gegaan zijn.

De grootste ingreep in de stad kwam er tijdens de heerschappij van Napoleon III, die na de volksopstanden in 1848 in geheel Europa (en ook in Parijs) besliste om brede lanen (boulevards) aan te leggen in Parijs, waardoor opstandelingen tijdens een opstand veel beter in toom konden gehouden worden. Voordien bestond de stad uit steegjes en straten waar oproerkraaiers zich makkelijk konden verschuilen. De architect die dit, en nog veel meer realiseerde was Haussmann. Bij deze ingrijpende veranderingen werden vele huizenrijen afgebroken. Nieuwe huizen, zoals je er vele ziet langs de boulevards, werden dan ook in zogenaamde Haussmann-stijl opgebouwd.

Nadien kwamen er nog enkele monumenten bij die de stad een spectaculair en ook modern uitzicht geven. Vooreerst de Eiffeltoren, gebouwd ter ere van de Wereldtentoonstelling van 1889 te Parijs. In de twintigste eeuw vielen de Toren van Montparnasse op, Centre Pompidou en la Défense, het kantorencomplex aan de buitenzijde van de stad.

21-07-2006, 12:05 geschreven door wareber