Gilbert Van Ryckeghem is één van de priesters, die na hun loopbaan Waregem als thuishaven kozen. Hij is beter gekend onder de naam Gijs en daarmee koos hij voor de oorspronkelijke Vlaamse naam. In het jaarboek van het Bisdom Brugge vinden we in de adressenlijst van de priesters deze gegevens: Gilbert van Ryckeghem , geboren in Geluwe op 21.2.1931; priester gewijd op 12.8.1956; licentiaat politieke en sociale wetenschappen; pastoor emeritus sinds 3.6.2003. Hij viert dus deze maand zijn gouden priesterjubileum. Een voldoende reden voor diaken Ksaf om bij hem op bezoek te gaan voor een bijdrage in ‘Kerk en Leven’, nr. 32 van 9 augustus 2006. We putten hier uit deze bijdrage van Ksaf, die de titel meekreeg “Reeds 50 jaar een gelukkig priester met een hart voor de kerk”.

In '56 waren ze met zijn 38 die tot priester gewijd werden. Tot zijn wijdingsjaar behoorde ook pastoor Frans Huyghe, pastoor op het Gaverke. Die wijding werd natuurlijk voorafgegaan door de nodige jaren klein en groot seminarie waar hij respectievelijk filosofie en theologie studeerde. Zoals toen gebruikelijk werd deze periode onderbroken door de legerdienst van -toen -18 maanden. Dat vormde een aangename afwisseling met het toenmalige strenge seminarieleven. Dat leger had een aantal leuke voordelen: rokers konden een trekje doen wanneer ze wilden en ze mochten wel eens een stapje in de wereld zetten; mochten iedere week naar huis en... ze moesten niet in "souta-ne" rondlopen.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Het werkveld

Na de wijding ging priester Gijs naar Leuven waar hij gedurende 3 jaar licentie "Pol. en Soc." (politieke en sociale wetenschappen) studeerde. Daarna werd hij, zoals meestal gebeurde, eerst in het onderwijs benoemd. Gedurende drie jaar gaf hij les in het college van Poperinge aan de derde Latijnse. Daarna gaf hij gedurende 14 jaar les in het college van Waregem, waar hij vooral (naast een aantal parallel klassen) de laatstejaars handel voor zijn rekening nam. Aan hen gaf hij nogal uiteenlopende vakken: godsdienst, aardrijkskunde, economie, recht, kunstgeschiedenis. Ja, in die tijd moest een priester in het onderwijs een all-round man zijn en soms wel eens dingen geven waar hij niet echt in gespecialiseerd was... Maar een priester kón dat... en je moest het maar waar maken.

Uit die periode in het college herinnert hij zich dat hij, door zijn versnipperde lesopdrachten, het échte contact met de leerlingen miste. Intussen waren ook zijn ouders overleden en had hij geen thuis meer,  zodat de vakantieperiodes op het college erg eenzaam werden. Daarom vroeg hij om kapelaan te worden. Hij kon in Waregem onmiddellijk priester Roger Sustronck opvolgen die net benoemd was. Hij trof er zijn studiegenoot Germain Vannieuwenhuyse als collega aan. Hier werkte hij 9 gelukkige jaren ten tijde van deken Daniël Quartier en deken André Vannecke. Daarna werd hij benoemd tot pastoor in Poperinge St.-Jan. Van deze periode houdt hij heel veel vreugdevolle herinneringen over. Vooral de heel goede samenwerking met de plaatselijke diaken, medepastoors en de vele parochiemedewerkers. In feite, zo stelt hij, waren wij in Poperinge al lang bezig met federale werking, nog vooraleer het begrip voor het eerst werd gebruikt. Heel veel activiteiten verliepen parochie-overschrijdend.

In 2003 kreeg priester Gijs "eervol ontslag" zoals het "op rust gaan" in kerkelijke termen wordt uitgedrukt. Hij kwam terug naar het bekende Waregem, waar hij een gezellige stek vond in de schaduw van de kerk van het Gaverke. Hij is gelukkig dat hij zich daar nog regelmatig ten dienste kan stellen.

Kerkevolutie

Priester Gijs behoort tot de generatie priesters die een enorme evolutie heeft meegemaakt in onze kerken vooral in de pastorale aanpak binnen de parochies. Hij heeft dit in de eerste plaats ervaren als een bevrijding. We zijn als kerk weggetrokken uit een wereld van angst en wettisch denken. Er zijn zoveel dingen gebeurd waarbij we nu meewarig het hoofd schudden. Bijvoorbeeld werd de wijding van een bepaalde priesterkandidaat uitgesteld omdat hij in de stad "betrapt" werd zonder zijn hoed! Gelukkig zijn we nu gekomen tot wat priester Gijs noemt "de glorierijke vrijheid van de kinderen Gods"! Jawel, de kerken lopen leeg, maar nu gaan mensen nadenken over hun geloof of hun ongeloof. Misschien hebben wij hen wel te weinig begeleid naar de vrijheid om daarover na te denken. We hebben de mensen ook te weinig gebruik leren maken van wat we in de Bijbel aan geloofservaring vinden.

Gijs Van Ryckeghem: "De openbaring is op de eerste plaats wat ik in het eigen leven ervaar aan liefde, goedheid, schoonheid en goddelijkheid. Daar kan ik mee leven, daar kan ik  dankbaar om zijn, dat kan mijn leven richten. In de Bijbel lees ik dan juist de ervaring van heel veel mensen die dit hebben verwoord vanuit hun eigen leven, hun eigen situatie. Daaraan kan ik dan ook mijn ervaringen toetsen. Mijn droom is dat allen gelijk zijn in Jezus Christus. We zijn allemaal gelijkwaardige mensen, die evenveel betekenen in Gods ogen."

Vanuit die overtuiging mijmert priester Gijs dan ook verder dat die gelijkwaardigheid zich misschien ook zou kunnen uitdrukken in de wijdingen en bedieningen die opengesteld worden voor iedereen - mannen en vrouwen, gehuwden en ongehuwden... Voor de kerk droomt priester Gijs dat de voorgangers mens met de mensen zouden zijn en dat zij met hen in gesprek durven gaan over fundamentele dingen. Daarbij blijft de wekelijkse Eucharistie de dragende grond van alles. Daarom moet er veel werk gemaakt worden van een zeer goed verzorgde liturgie die zowel inhoudelijk als naar vorm zegt wat ze te zeggen heeft.