In Waregem is gisterenmorgen in het rusthuis Acropolis de 100-jarige Elisa Lareu overleden. De aanhoudende warmte was er te veel aan. Zij werd geboren op de Dam in Desselgem op 16 juni 1906 en werd vorige maand nog als eeuwelinge gevierd door het stadbestuur (zie bijdrage e-waregem 19 juni 2006). Daarbij was een grote delegatie aanwezig uit Desselgem, waar trouwens nog heel wat familie woont.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Elisa was de jongste in een gezin met zes kinderen, vier jongens en twee meisjes. Haar vader had een klein vlasbedrijf en dat betekent dat Elisa ook als kind na schooltijd meer dan eens diende te helpen op het bedrijf. Zij heeft nog de tijd van de Golden River meegemaakt voor de oorlog, toen het vlas werd geroot in rootbakken in de Leie. s Zomers was het tijd voor het roten in de rootbakken uit de Leie, het drogen op de weide en dergelijke. s Winters moest Lisa ook helpen zwingelen.
Lisa was dertig toen ze huwde met buurjongen Jerome Furniere. Het gezin Lareu was dan al ruim een tiental jaren verhuisd naar de diepere Leikant. Ze bleef daar wonen tot op 94-jarige leeftijd, toen ze naar rusthuis Acropolis op de markt kwam. Even voordien had ze haar man verloren, waarmee ze juist nog haar diamanten bruiloft had gevierd. Ze hebben twee kinderen Maria en Marcel, die zorgden voor drie kleinkinderen en zes achterkleinkinderen.
In de Leikant maakte Lisa de harde oorlogsjaren mee. Bij de doortocht werd daar zwaar gevochten. Haar man was thuis van het leger, maar werd als alle mannen in de Leikant krijgsgevangen genomen. Bij de tocht naar Vichte kon hij evenwel ontsnappen ter hoogte van De Prinse in Deerlijk. Elisa vluchtte met de familie, maar liet haar dochter Maria daarbij even achter bij de familie van haar zus Maria toen ze nog even terugging om iets te halen bij haar thuis. Ze nam nadien even een andere richting dan haar verder trekkende zus en bleef daardoor uren gescheiden van haar dochter. Het werd nadien een blij weerzien toen Elisa op haar onderduikadres de familie van haar zus voorbij zag komen.
Elisa en haar gezin bleef een tijd bij haar vader Petrus wonen en verzorgde hem ruim tien jaar. Voor Elisa waren het huishouden en de opvoeding van de kinderen haar grootste hobby. Iedere week werd brood en taart gebakken voor kinderen en kleinkinderen. Bij haar was iedereen welkom voor een gezellige babbel bij een tasje koffie. De kinderen bleven in de buurt wonen en zo bleef ze lang met haar familie rond zich. Een heupbreuk was de oorzaak dat ze noodgedwongen diende opgenomen te worden. Ze paste zich nadien in rusthuis Acropolis wel wonderwel aan en was daar een graaggeziene gast.
|