|
Naar aanleiding van Gedichtendag 26 januari 2006 :
LOF VAN MIJN LANDxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
LOF ZIJ HET LAND WAAR IK GEBOREN BEN
EN OOK ZAL STERVEN NAAR GODS WIL
HIER GROEIT GEEN BOOM
HIER LIGT GEEN STEEN
DIE IK NIET KEN
HET LAND IS TROUW
AAN IEDEREEN DIE HET BEMINT
NOEM MIJ EEN VRIEND
NOEM MIJ EEN VROUW
WIER LIEFDE NIET EEN EINDE VINDT
ER IS ALLEEN MIJN LAND DAT BLIJFT
OM IN TE SLAPEN ALS HET LEVEN ZELF
VERLOREN DRIJFT
VERLIEZEN IS ONS LOT
EN DAN VERLOREN GAAN
VRAAG VAN MIJN HART NIET MEER DAN SCHUIM EN AS
IK SCHIMP SOMS OP MIJ ZELF
OMDAT IK ONBEREKENBAAR EN ONVOLDAAN,
GELIJK EEN KERENDE HERFSTWIND WAS.
DIT LEEDVERMAAK IS SCHRIJNENDER DAN VEEL VERDRIET
NU IK ALLEEN NOG OM MIJ ZELVEN LACH
NIET OM DE DINGEN MEER
EN OM DE MENSEN NIET.
ALLEEN MAAR OM DIEN ANDERE IN MIJ,
DIE ZICH AAN LAND NOCH LUCHT GEWENT
EN ALDOOR AAN 'T VRAGEN BLIJFT
OF ER GEEN ANDER LAND BESTAAT
DAT HIJ VEEL BETER KENT
André Demedts
Het gedicht is onderwerp van de gedenkplaat naast het André Demedtshuis in Sint-Baafs-Vijve
Met dank voor foto aan Carlos Pauwels.
Een fragment van het gedicht is ook geciteerd in de stadsblog van kortrijkwatcher, en wel om een heel bijzondere reden. Zie www.kortrijkwatcher.be , rubriek "actuele stadsblog" op 22.01.06.
|
