We hadden het hier op wareber al moeten hebben over Kunst en Eendracht, want hun productie van vrijdag 24 en zaterdag 25 maart 2006 is al niet meer de eerste van dit seizoen. De informatie over dit theatergezelschap met de rijkste Waregemse traditie bereikt ons echter heel moeizaam en bij de eerste productie bleef onze bijdrage steken bij de voorbereiding. We kunnen ons echter geen cultureel Waregems archief indenken zonder de Koninklijke Aloude en Vrije Rederijkerskamer rhetorica Kunst en Eendracht, want zo luidt of luidde de historische naam van deze Waregemse theatergroep. De stichting van Kunst en Eendracht dateert van 15 februari 1838.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
De stichters waren acht jonge, dynamische en taalminnende burgers, die onder het Hollands bewind onderwijs in het Nederlands hadden genoten. We mogen de Maatschappij van Rhetorica, Kunst en Eendracht uit 1838 een bolwerk noemen tegen de taalpolitiek van de toenmalige regering en tegen het verfranste gemeentebestuur. Er bestond trouwens een vijandige toestand met gemeentelijk verbod om Konst of Toneelvertoningen, Kampstrijden, Rijspreken of dergelijke te geven. Gelukkig werd Jules Storme in oktober 1848 burgemeester. Hij was elke vorm van toneel gunstig gezind.
Eerste voorzitter was François Hoornaert, een industriëel en ook al één van de stichters in 1828 van de fanfare St.-Cecilia. Gezien het toenmalig vijandig gemeentebestuur hadden de eerste beschreven optredens plaats buiten de grenzen zoals in Kortrijk (1841) , Ronse (1841), Rumbeke (1841) en Marke. Alhoewel er in 1842 ook een wedstrijd van welsprekendheid en toneelkundige uitgalming doorging in Waregem bleef het gemeentebestuur dit in een Franstalig verslag van de gemeenteraad van 10 april 1844 nog altijd ontkennen: In onze gemeente bestaat geen maatschappij van retorica en er heeft er nooit een bestaan.
Uit de annalen van de Aloude Rederijkerskamer, in 1975 beschreven door Edgard Hoebeke, weten we dat Kunst en Eendracht zich niet beperkte tot de eenvoudige vertolking van toneelstukken, doch tevens wilde meewerken aan de verheffing van het Vlaamse volk. Er bestaat ondermeer nog een verslag van secretaris Désiré Ducattillon van een galavoorstelling voor de armen op zondag 17 februari 1867 in t Zangershof. Zijn briefwisseling met Hendrik Conscience leverde ook een zending van boeken voor de volkse bibliotheek.
We hebben ons laten afdwalen in de rijke geschiedenis van deze vereniging. Dan moeten we zeker ook Palmer Putman (1870-1910) aanhalen, die de Maatschappij de weg opstuurde van de kunst, de volksverheffing, de sociale vooruitgang. Andere steunpilaren waren voorzitter Jules Desmet, Gustaaf Popelier, Willem Putman (1900-1954) en meer recent Fred Engelen (1912-1967), Magloire Loquet, Jan Callens, Tine Balder, e.v.a. Over de bouw van een eigen toneelzaal op de binnenplaats van het Gasthof De Rode Poort in 1900-1901 hadden we het reeds ivm de restauratie van De Hoop en ook filmclub Willem Putman kwam al aan bod
In dit André Demedtsjaar willen we nog de opvoering in december 1961 van Te veel van het Goede in herinnering brengen. Het werk van André Demedts werd toen een spel ter ontspanning genoemd en Kunst en Eendracht nam hiermee toen met succes deel aan de provinciale prijskamp AWT. De jury kwoteerde de prestatie van regisseur Bert De Wildeman en zijn acteurs, waaronder ook Jan Callens, op de grootste onderscheiding (90%). Een tijd werd gedacht om een bewerking van dit stuk als leidraad te nemen voor de opvoeringen van de Zingende Sterren dit jaar, maar uiteindelijk leende een ander stuk van André Demedts zich beter.
En waarmee provoceert het huidige Kunst en Eendracht nu? De titel Niet alle Marokkanen zijn dieven verraadt al heel wat op dat vlak. Het is een gedurfd hedendaags stuk van Arne Sierens en ook de regie van oud-Waregemnaar Werther Van Der Sarren bij Kunst en Eendracht zal wel niet alledaags zijn. Sierens wil in dit werk het stereotype beeld van Belgen versus Marokkanen doorbreken. Met heel goed herkenbare situaties en een confrontatie van twee culturen binnen een boksclub zorgt hij er in elk geval voor dat niemand zich een seconde hoeft te vervelen.
Regisseur Werther Van Der Sarren werpt zijn acteurs de handschoen toe voor een gewaagd en cultuurdoorbrekend partijtje boksen. Je denkt voortdurend dat het slecht zal aflopen binnen de boksclub, die het punt is waar de twee culturen botsen. Deze radicale voorstelling, gedragen door een ontroerende oprechtheid, is raak getypeerd, afgewisseld met soms wrange grappen. De vraag rijst wie er het eerst tegen het canvas gaat, Werther of zijn jonge cast bestaande uit Eef en Luc De Fraeye, Wesley Van Rossen, Allal Muftah, Ingrid Deconinck, Melodie Haelsters, Caroline Vanhecke, Kevin Dhont, Imain Labidi, Dominique Seyns, Nadia Chaibi en Charlotte en Christelle Verrue.
Kunst en Eendracht toont Niet alle Marokkanen zijn dieven op vrijdag 24 en zaterdag 25 maart telkens om 20 u. in De Schakel. Toegangskaarten aan 8 Euro. Voor studenden en +3-Pas bedraagt de toegang 6,5 Euro. Voor bijkomende informatie en reservaties kunt u terecht op tel. 056/61.57.58 of 056/60.00.22.
|