Van 'n Wakkere Ninoviet ...

BELGISCH PRIMEUR IN WAREGEM - NIEUWENHOVE

FUIF - & FEESTZAAL OP 'N KERKHOF

Wat ieder weldenkend mens niet voor mogelijk houdt en zo absurd is dat het elke verbeelding te boven gaat, is toch de onthutsende waarheid geworden te Waregem- Nieuwenhove.

De nieuwe fuif - en feestzaal is gebouwd op de stoffelijke resten van ons aller overleden Ninovieten. Op de bouwplaats werden vanaf 1935 (35 jaar) tot 1970 alle Ninovieten begraven, netjes in rijen naast elkaar, op enkele na, die konden betalen en werden overgebracht naar het nieuwe in gebruik genomen kerkhof langs de Deerlijkseweg.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Op wat vroeger een afgebakend en goed onderhouden grasperk was, waar we ons mee konden verzoenen, liggen onder het beton en staal van de nieuwe feestzaal zeker 250 a 300 stoffelijke resten van pasgeboren baby's, kleine kinderen, jongens en meisjes, vaders en moeders van kroostrijke gezinnen die groot waren door hun onopvallende eenvoud, lieve oma's die door hun kleinkinderen op de handen werden gedragen, opa's die nog meegewerkt hebben aan de bouw van de Nieuwenhoofse ‘Dorp der Mirakelen Kerk’, jonge Nieuwenhoofse soldaten die gesneuveld zijn tijdens de eerste dagen van WO II aan het Albertkanaal en die later hier werden bijgezet op het kerkhof te Nieuwenhove.

Wie is verantwoordelijk voor deze onverkwikkelijke gang van zaken???

Begin 2005 is de uitbreiding van het OCN (Ontspanning Centrum Nieuwenhove) door het schepencollege goedgekeurd, zonder dat ze verder in detail traden. Wie beschrijft er mijn verbazing toen ik een paar maanden later vernam dat die uitbreiding zou gebeuren op het hoger vernoemde grasperk, het voormalige kerkhof van Nieuwenhove. Daar was ik wel even ondersteboven van en kon menige nachten de slaap niet vatten. "Kon dit zomaar?", spookte het door mijn hoofd en deze vraag hield mij in zijn greep.

Nog voor een architect of aannemer werd aangesteld, heb ik enkele schepenen aangesproken.

Een smoesje als "Wir haben es nicht gewusst" is hier zeker niet op zijn plaats, zoveel is duidelijk. De eerste de beste schepen die ik tegen het lijf liep, heb ik ingelicht over deze onmogelijk situatie. Die dacht dat hij het in Tiegem hoorde donderen. "Een kerkhof in de Kerkhofstraat te Waregem - Nieuwenhove?  

Nog nooit van gehoord, zal het eens aankaarten in het volgende schepencollege." Niets meer van gehoord! Enkele weken later had ik de schepen, verantwoordelijk voor de wijkcentra te pakken. Op mijn vraag of alle wettelijke verplichtingen, regelgevingen en decreten in verband met het voormalige kerkhof in acht werden genomen, beweerde hij dat niets nog de bouw van de feestzaal in de weg stond.

Een voorstel van mij om alle stoffelijke resten te laten opgraven en gezamenlijk in een gemeenschappelijk graf onder te brengen op het nieuwe kerkhof, vond hij geen optie en helemaal niet nodig. Daarmee was de kous ook bij hem af. Vraag die zich stelt is, waar was schepen van en vóór Nieuwenhove De Cabouter toen deze spraakmakende en ingrijpende beslissingen werden genomen? Wellicht vertoefde hij die avond nog in zijn melkherberg. Ook de schepen, alomtegenwoordig in de hemel op de aarde en op alle plaatsen waar foto's worden genomen meldde niet thuis, althans tot op de opening.

Wat me ook meer dan verdacht voorkomt is het feit dat tot op heden (nog enkele weken voor de  opening:  09/06?)  in alle talen wordt gezwegen over de voormalige bestemming van de betrokken bouwplaats. Niks zeggen is toch ook nog altijd de waarheid verzwijgen.

Wat moet men hier verzwijgen???  

Waarom moet men hier dingen verzwijgen???

Hoe moet het nu verder? Moeten we binnen een paar weken bij de opening van de zaal onze dierbare doden herdenken, of moeten we met veel feestgedruis, speeches allerhande, die hun doel zeker zullen voorbij schieten, de nieuwe fuif- en feestzaal openen? Het zal je vader, moeder, broer of zus. je kind maar wezen die onder dit bouwsel begraven ligt. Absurder kan toch niet, als je weet dat elke geboren en getogen Ninoviet nog één of meerdere familieleden op de bewuste kerkhof heeft liggen.

Er bestaat toch zoiets als een ongeschreven humane wet die de overheid en/of gemeentebesturen verplicht hun overleden onderdanen een waardige rustplaats te bezorgen.

Is het niet zo, dat er in de Westhoek (waar WOI in alle hevige woede) nog stoffelijke resten van soldaten gevonden worden, indien men hun identiteit en plaats van herkomst kan bepalen, ze nog met militaire eer begraven worden, dit 90 jaar na datum.

Strekt het Waregem niet tot eer dat ze ieder jaar opnieuw en dit reeds meer dan 80 jaar een herdenkingsplechtigheid organiseren voor de doden op het Amerikaanse Kerkhof. Maar O wee, klaarblijkelijk hanteert men andere normen als het om een bepaalde groep eigen overledene burgers gaat. Zoals dit nu is gelopen, verdienen deze Ninovieten dit zeker niet.

Verleden zomer (2005) werd ik er me dan van bewust dat men met hun snode plannen volharden in de boosheid. Een graafmachine, 'n bull-dozer en hefkraan 'n 2 meter hoge afrastering werd geplaatst, 2 meter hoge plastiekfolie werd aangebracht, kwestie van kritische blikken te weren en de grafschennis kon beginnen. Weg elk mogelijk alternatief, weg het besef dat het gezond verstand alsnog zou zegevieren, weg elke inspraak.

Thans staan we voor de opening van het nieuwe gebouw, 'n nieuwe feestzaal op het kerkhof, of moet men het een indoor begraafplaats noemen? U zegt het maar.

Voor de komende opening is elk politiek vertoon hier niet op zijn plaats, zelfs volledig misplaatst. Of wil men toch nog scoren met de komende gemeenteraadsverkiezingen in het vooruitzicht? Lijkt mij toch een brug te ver. Maar ... maar de hersenkronkels van politici op stemmenjacht zijn ondoorgrondelijk en gaan soms over lijken, zoveel is hier toch duidelijk. De wereld op zijn kop.

Tot slot: Een morele plicht en onweerstaanbare drang, die mij niet loslieten, verplichtten mij om dit kenbaar te maken. Voor de Ninovieten een zoveelste provocatie als je de Nieuwenhoofse geschiedenis nagaat.

                                               'n wakkere Ninoviet, mei 2006