|
Doodgaan op Mars?
200.000 mensen gaven te kennen rond 2025 naar Mars te willen verhuizen. Na een eerste selectie zijn er nog 1058 kandidaten over.
Wat bezielt mensen om onze aarde definitief te verlaten? Moet je deze mensen tegen zichzelf beschermen door zo'n experiment te verbieden? Het zal de eerste jaren op Mars best wel spannend en leuk zijn: je bent jong, je staat in de belangstelling, iedereen op aarde kent je bij naam.
Maar dan, als na een jaar of tien de belangstelling is weggeëbd omdat alle aandacht op aarde uitgaat naar een nieuw experiment, nog verder de ruimte in, nog gewaagder, nog sensationeler. Dan zit je daar in een beperkte tuimte met twintig anderen op wie je intussen wel uitgekeken bent. Je webcamt wat met de kinderen van je broers of zussen; om de tijd te verdrijvendoe je op afstand mee aan een aards potje lingo op tv. Je vraagt je steeds meer af hoe het moet als oud en gebrekkig wordt: wanneer ga je dat spuitje inzetten? En vooral: je hebt heel veel spijt, heel veel heimwee en begrijpt niet waarom je ooit zo'n domme beslissing hebt genomen. Je enige hoop is dat de voortschrijdende techniek het mogelijk maakt je een keer te komen ophalen zodat je je levensavond kunt slijten temidden van familie en vrienden.
Of zouden de marsbewoners nieuwe marsmannetjes en vrouwtjes verwekken die, met toegestuurde aardse materialen, de nederzetting steeds verder uitbreiden, o.a. ook met verzorgingstehuizen en vakantieparken.
|
Ik ben .... , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Pitter.
welbeschouwd
