Mijn vader werkte bij de geheime dienst. Zijn werk was zo geheim, dat hij zelf niet wist wat hij deed. Hij was niet alleen een naarstig gezinshoofd, maar ook een hondstrouwe echtgenoot, zoals zijn beide maîtresses graag zullen bevestigen.
Mijn tweelingbroer was een talentvolle jongen, die resoluut tegen geweld was. "Wie dat niet gelooft, kan een peut op zijn bakkes krijgen," was zijn favoriete uitspraak. Na een korte passage in een winkel voor homos een Nicht Shop - werd hij eigenaar van een paardenfokkerij. "I fuck horses," zei hij blakend van trots tegen een Amerikaan die naar zijn broodwinning informeerde. Hij is ook mede-eigenaar van een wijngaard in Frankrijk waar Soixanteneuf-du-Pape wordt gemaakt.
Mijn zuster werd opgevoed bij katholieke nonnen, werd later protestant en nog later prostituee. Zij was ook uitgeefster van het vakblad voor dames van lichte zeden: 'Ons Orgaan'. Tegenwoordig werkt ze als hulpje in een laboratorium waar men onderzoekt of kinderloosheid erfelijk is.
Toen ik jong was, wou ik aan sport doen. Ik wou lopen, maar dat mocht niet van mijn vader, want hij was antiloop. Ik wou ook gel in mijn haar doen, maar dat mocht niet van mijn moeder, want zij was antigel.
Van de weeromstuit verloor ik alle interesse in sport. Mijn onwetendheid op dat gebied is dan ook encyclopedisch. In voetbal ken ik het verschil niet tussen buitenspel en overspel. Voor mij is de goal een Franse president. En een vriendschappelijke wedstrijd is een match waarin geen doden vallen.
Toch kwam ik goed op mijn pootjes terecht, want voor hetzelfde geld stond ik nu hamburgers om te draaien bij McDonald's of was ik adjunct onderbureauchef bij een verzekeringsmaatschappij. Niet dat daar iets mis mee is, tenminste niet met het omdraaien van hamburgers.
Voor zover ik weet ben ik de enige mannelijke journalist die ooit op de voorpagina van Playboy stond. Maar dat is weer een ander verhaal.
Daar liggen ze dan voor je: de langverwachte reacties op je advertentie. Lees de brieven één na één door op een moment dat je er rustig de tijd kan voor nemen.
Verdeel de brieven over drie stapeltjes:ja, nee en misschien. Als je die keuze zorgvuldig hebt gemaakt, kun je de nee-brieven meteen wegbergen. De ja-brieven krijgen voorrang en de misschien-brieven hou je in reserve.
Als je op die manier te werk gaat, blijft alles overzichtelijk, zelfs al heb je vijftig reacties gekregen. Het ergste wat je kunt doen, is schrikken van het grote aantal brieven en de moed verliezen om er mee door te gaan. Denk nog maar eens aan de wet van de grote getallen: hoe meer contacten je legt, hoe meer kans dat je de juiste partner zult ontmoeten.
Het is handig om alle zaken die je positief lijken met een groene stift aan te duiden, de negatieve punten met een rode. Zo moet je nadien niet telkens de hele brief herlezen om die dingen terug te vinden.
Lees ook tussen de lijnen als het nodig is. Iemand die je alleen maar op kantoor mag bellen, zou best wel eens getrouwd kunnen zijn. Als er bij het lezen bepaalde vragen bij je opkomen, noteer die dan ergens op de brief. Dat is een prima geheugensteuntje als je nadien met die persoon belt.
Om voor de hand liggende redenen is een vrijblijvend telefoongesprek altijd aan te raden vooraleer je met iemand een afspraak maakt. De bijkomende informatie, maar ook stem en de intonatie van je gesprekspartner kunnen het beeld vervolledigen dat je hebt gekregen door het schriftelijk contact - op een positieve of negatieve manier. Als het gesprek een domper zet op de goede indruk die je uit de brief had, kun je nog altijd beslissen om geen afspraak te maken of om je beslissing in beraad te houden.
Als je iemand opbelt en je krijgt alleen een "Hallo?" te horen, vraag dan voor alle zekerheid of je de juiste persoon aan de lijn hebt. Je slaat een mal figuur als je pas na enkele minuten tot de ontdekking komt dat je in feite met de babysit aan het praten bent.
Begin dan met jezelf voor te stellen en te zeggen waarvoor je belt. "Goedenavond, Linda, ik ben Bruno. Je hebt een tijdje geleden op mijn advertentie geschreven. Bel ik toch niet ongelegen?" Dat laatste is een goede vraag omdat de persoon in kwestie misschien net bezoek heeft, of de kleinste in bad zet.
Vervolgens geef je iets meer informatie over jezelf dan je in de schaarse lijnen van je advertentie kon kwijtraken en probeer je meer te weten te komen over je gesprekspartner.
In grote lijnen gelden uiteraard dezelfde opmerkingen als wanneer je zelf wordt opgebeld (zie hoger). Ook hier is het een kwestie van eerlijk te blijven en er vriendelijk, maar vastberaden een punt achter te zetten als je geen verder contact wenst.
Zit het wel allemaal snor dan kun je een afspraak maken, maar vergeet niet je telefoonnummer op te geven voor het geval dat.
De eerste afspraak
Of je nu man bent of vrouw, het is altijd goed om bij het telefoongesprek één of meer voorstellen achter de hand te hebben van adressen waar je kunt afspreken. Dat vermijdt dat er aan beide kanten een pijnlijke stilte valt op het moment dat dit onderwerp aan bod komt.
Je weet vast wel een leuk terrasje of een stemmige brasserie waar je met een minimum aan privacy kunt praten en waar niet iedereen je kent. Woont de andere partij een behoorlijk eind weg, kun je altijd nog ergens halverwege afspreken.
Maar wat er ook gebeurt: zorg ervoor dat er geen misverstand kan zijn over de plaats van de afspraak. Spreek liever af op een gemakkelijk te vinden punt, liefst met veel parkeergelegenheid - bijvoorbeeld een groot hotel - om dan van daaruit naar een gezellig plekje te gaan. Heeft het gebouw meerdere ingangen, zeg dan duidelijk aan welke jij zult staan. Verwacht je slecht weer, kun je elkaar bijvoorbeeld in de lounge van een hotel opwachten.
En niet vergeten: spreek duidelijk af hoe je elkaar zult herkennen. Welke kleren zul je dragen? Met welke wagen kom je? Welke nummerplaat?
De eerste keer al afspreken voor een etentje is wellicht wat overmoedig. Denk eraan dat je tafelgenoot toch nog kan tegenvallen ondanks alle gunstige voortekenen. Halverwege de maaltijd van tafel gaan lopen is niet bepaald het toppunt van beleefdheid. Valt de ontmoeting wel mee, dan kun je die nog altijd afronden met een etentje.
Daarom is het veilig je te houden aan de één-uur-regel. Spreek met elkaar af dat je één uur uittrekt voor een gesprek. Valt dat tegen, dan gaat na één uur elk zijn eigen weg. "Ik vond het prettig met je te praten, maar ik denk niet dat er iets meer voor ons inzit. Zullen we het dan maar houden bij dat ene uur dat we hadden afgesproken?" Juist omdat die regeling vooraf werd afgesproken, komt ze niet als bedreigend of beledigend over als één van beiden zo het gesprek beëindigt.
Een ontmoeting die niet heeft opgebracht wat je ervan verwachtte, is het einde van de wereld niet. Het is gewoon één van de stadia die je doormoet als je een relatie wil opbouwen. Blijf niet bij de pakken zitten en contacteer een van de andere briefschrijvers of reageer zelf op een paar advertenties. Vroeg of laat leiden je pogingen tot succes.
Valt het eerste contact in levende lijve wel mee, dan liggen alle wegen open. Ofwel zet je de conversatie nog uren verder, ofwel laat je ze volgen door een etentje, ofwel spreek je af om elkaar zo vlug mogelijk weer te zien.
In elk geval heb je je doel bereikt: je hebt een persoon leren kennen die je bevalt en die je in de komende weken nog vaak gaat ontmoeten.
Gedaan met eenzaamheid, gedaan met zoeken. Als alles positief verder verloopt, ben je samen op weg naar een gelukkige relatie.
Op hoeveel contactadvertenties je ook schrijft, je zult nooit even veel antwoorden krijgen als je brieven hebt verstuurd. Zelf een advertentie plaatsen is daarom de beste manier om in één klap een groot aantal reacties te krijgen. Vijftien antwoorden is geen uitzondering, maar het kan ook zijn dat je er vijftig krijgt.
Het initiatief zelf in handen nemen, heeft nog andere voordelen. Je plaatst je advertentie op het moment dat je het beste past. Je kunt rustig de tijd nemen om de antwoorden te lezen. Je neemt telefonisch contact op het ogenblik dat je er zelf het meeste zin in hebt. Je kiest in plaats van gekozen te worden.
De allereerste stap is natuurlijk de keuze van het blad. Vergeet niet dat voor kranten zaterdag de beste dag is. Meestal vind je in het blad een bon die je gewoon invult en naar het opgegeven adres stuurt. Je moet dus zelf geen brief opstellen om je tekst door te geven.
Of je veel of weinig reacties gaat krijgen, hangt niet alleen af van de keuze van het blad maar ook van de tekst van de advertentie. Neem de proef op de som en lees eens een aantal advertenties. Je zult zien dat sommige direct de aandacht trekken, terwijl andere wegzinken in de grijze massa. Je moet er dus naar streven om tot de eerste groep te behoren.
Let wel: dit is geen pleidooi voor geforceerd effectbejag. Het is niet omdat je je advertentie ondersteboven laat plaatsen dat je meer reacties krijgt. Maar met een tekst als "Man zoekt vrouw, onnodig indien niet ernstig" schiet je even goed je doel voorbij. Het komt erop aan een gulden middenweg te zoeken door die informatie te geven die essentieel is en alles wat overbodig is weg te laten. Dat laatste is trouwens ook van belang voor de inlassingskosten.
Om duidelijk te maken dat je advertentie niet afkomstig is van een relatiebureau, kun je beginnen met "Gn. ag." of "G.A.", maar die vermelding mag ook best achteraan komen. Echt onontbeerlijk is ze niet, maar die enkele letters meer zullen de zaak niet maken.
Het mag gek klinken, maar uit sommige advertenties kun je niet eens opmaken of ze van een man of een vrouw afkomstig zijn. "Ik geloof dat echt geluk nog bestaat. Wie durft het aan om met mij die droom waar te maken? Ben je tussen 25 en 35 j., zone 03, schr. dan..." Raak er maar wijs uit!
Als je jezelf omschrijft als "vrouw" of "man" is er natuurlijk geen misverstand mogelijk. Maar ook uit andere aanduidingen kan de lezer zijn/haar conclusies trekken. Levensgenieter, wijnliefhebber, gentleman, leraar, vader van 2 kinderen, verpleger, macrobioot met baard, zijn duidelijk van een ander kunne dan juriste, dokteres, secretaresse, muziekliefhebster, fietsfanate of brunette.
Waar je woont of waar je een partner zoekt, kun je aangeven door de stad te noemen, de streek of het zonenummer: omgeving Hasselt, Brabant, Waasland, zone 09. Die informatie is van groot belang als je geen reacties wil krijgen van mensen aan de andere kant van het land wonen.
Je leeftijd of die van de persoon die je wenst te ontmoeten, is zeker het vermelden waard. Voor jezelf hoef je daarom geen precieze leeftijd op te geven: drie decennia jong, veertiger of gepensioneerde kan als aanwijzing volstaan. Maar in feite is dat slechts uitstel van executie, want bij het eerste contact zul je toch je kaarten op tafel moeten leggen.
Man/vrouw, leeftijd, woonplaats: dat zijn informatieve gegevens die je bezwaarlijk kunt weglaten als je wil voorkomen dat je een pak onbruikbare reacties krijgt. Al naargelang wat je zelf belangrijk vindt, kun je ze aanvullen met andere wetenswaardigheden over jezelf en met dingen die je van je partner verwacht.
Als je over je uiterlijk een aantal positieve dingen kunt meedelen, zet die dan gerust in je advertentie. En dat geldt zowel voor vrouwen als mannen.
Ook al ben je geen Miss of Mister Universe, je kan jezelf omschrijven als slank, pittig, jong/verzorgd voorkomen, goedogend, knap, aantrekkelijk, sportief type, jeugdig, atletisch, elegant - gesteld dat het met de waarheid overeenstemt.
Vind je tussen al deze schoentjes geen enkel dat je past, dan is dat geen reden tot paniek. Je hebt vast wel een aantal andere eigenschappen waarop je de nadruk kunt leggen.
Wat vind je belangrijk in een relatie? Trouw? Tederheid? Humor? Samen genieten van de mooie dingen van het leven? Een gezin stichten? Misschien wel een combinatie van allemaal! Raadpleeg je verlanglijst die je bij het begin van je zoektocht hebt opgesteld.
Overloop eens een pagina met contactadvertenties en onderstreep de zaken die je aanspreken. Niet om ze allemaal in jouw advertentie te proppen, maar als geheugensteun voor een eigen tekst. Het zijn overigens niet noodzakelijk de langste advertenties die het meeste succes hebben. Er zijn er die zo'n gedetailleerd portret schilderen van de gezochte persoon, dat je er donder kunt op zeggen dat die nooit te vinden is.
Kun je origineel uit de hoek komen, des te beter. Een pittige tekst doet het beste vermoeden over de opsteller. Is je schrijverstalent eerder beperkt, doe jezelf dan geen geweld aan. Beter een advertentie die rechttoe-rechtaan is maar eerlijk, dan één die geforceerd en vals klinkt.
Een voorbeeld dat het ontleden waard is: "Gesch. man, 48 j., met eigen zaak, zoekt blonde, slanke vrouw zonder kinderen, min. 1m77, klassiek schoonheid, tussen 31 en 47 jaar, met ervaring in horeca, die bereid is haar werk op te zeggen en naar de kust te verhuizen. Ze mag niet materialistisch ingesteld zijn en niet roken."
Nergens klinkt ook maar een gevoelige noot in deze advertentie: je zou bijna gaan denken dat het een personeelsadvertentie is. Over zichzelf geeft de man een zeer beknopt beeld; voor de vrouw die hij zoekt heeft hij daarentegen een waslijst van eisen - tot in het absurde. Waarom moet zijn partner tussen 31 en 47 jaar zijn en niet bijvoorbeeld tussen 30 en 45 of 50? Waar slaat die lengte van 1m77 in 's hemelsnaam op? En wat als er zo'n zeldzame vogel bestaat die aan al die normen voldoet maar wel bruin haar heeft? Het ideaalbeeld dat deze man zoekt, heeft meer weg van een hersenschim.
Lees dan als kontrast eens dit voorbeeld: "Reislustige, optim., jong uitziende laborante, 41 j., zone 03, zoekt knuffelbeer met warme stem, warm hart, warme huid." In een paar woorden wordt hier het portret neergezet van een dynamische vrouw met universitair niveau, jong van hart en uiterlijk, duidelijk geen grijze mus. Je kan veronderstellen dat ze die eigenschappen ook van haar partner verwacht. Het tweede deel van de tekst zegt evenveel over haar als over de persoon die ze zoekt: ze houdt van tederheid, knuffelen en meer.
Als er iets is dat je steeds voor ogen moet houden, is het wel dit: een contactadvertentie is een uitgestoken hand van mens tot mens, een eerste stap naar een wederzijdse kameraadschap en intimiteit. De persoon die je advertentie leest, zal zich eerder aangesproken voelen door een tekst waarin die menselijke warmte te vinden is, dan door een robotfoto waarin geen greintje leven steekt.
Als laatste element vermeld je in je advertentie hoe de mensen kunnen reageren. In de meeste gevallen zal dat zijn "Schrijven bur. blad." De code die daarop volgt moet je zelf niet invullen, dat doet het blad wel. Alle reacties komen dan terecht bij de uitgeverij. Ofwel ga je de brieven daar ophalen, ofwel worden ze doorgestuurd naar je thuisadres. In beide gevallen krijg je de brieven ongeopend in handen, zodat je niet moet vrezen voor indiscrete blikken.
Als alternatief kan je ook een postbus huren en daar de brieven laten toekomen. Zo'n postbus huur je per maand bij het postkantoor in je buurt. Als je problemen hebt om tijdens de openingsuren je post af te halen, kies je best een postkantoor waar de postbussen van op de straatkant permanent bereikbaar zijn.
Tussen het verschijnen van je advertentie en het ontvangen van de eerste brieven verloopt ongeveer een week. Van dan af zal de uitgeverij met tussenpozen van enkele dagen telkens een aantal reakties doorsturen. Na drie, hooguit vier weken heb je ze allemaal gehad.
