Ik ben alien in space, en gebruik soms ook wel de schuilnaam zotspook.
Ik ben een vrouw en woon in in het spokenkot (spokenland) en mijn beroep is zorgkundige.
Ik ben geboren op 14/03/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren, turnen, dansen, fietsen, reizen en uitstappen maken, Barbie- en Bratzpoppen verzamelen, mazen, haken en breien..
M'n andere grote hobby is de Russische Tsaren verzamelen, en vooral de laatste tsaar met z'n familie boeien mij enorm.
Maria de derde dochter van de tsaar. ( m'n voorkeursprinses)
Het levensverhaal van Maria.
-----------------------------------------
Maria is dus de derde dochter van de Tsaar en Tsarina van Rusland, ze
is geboren op 14 juni 1899. Voor haar waren haar oudere zussen, Olga en
Tatiana, en na haar haar jongere zus Anastasia en broer Alexis.
Maria was een engel lief, leuk en
stevig en met grote
ogen. Ze was een warm en een liefhebbend kind en wilde met een
soldaat
trouwen en wel 20 kinderen grootbrengen. Eens toen maria iets
ondeugends had gedaan merkte haar vader dat hij blij was te ontdekken
dat Maria ook iets menselijks had. Maria was zo goed dat haar zusters
haar de stiefzus noemden , ze droeg graag een witte jurk en een hoedje
met bloemetjes op. Ging graag naar de Baltische kust met haar familie.
Ze hadden ook een eiland om te spelen, dit heette kindereiland, er
stond een speelhuis op en dit was nabij Tsarkoje Selo, of het
tsarendorp genoemd. Hier woonden de familie, ze gingen ook vaak in het
Alexanderpaleis wonen dat in de buurt lag en ook als bescherming voor
de familie. Marie was graag gezien bij de jonge officieren in Livadia,
ieder kind kreeg een oppas als officier en ook op hun jacht de
Standaard kregen ze bescherming, als ze uitvoerden naar de Krim, want
Livadia lag in de Krim, hier was de temperatuur heel mild, en ieder
jaar in de lente voeren ze uit om van de prachtige seringen te
genieten, ze had ook een speciaal parfum dat naar seringen rook haar
broerke Alexis had de hemofilie, of de bloederziekte, ze wist niet
welke ziekte haar broerke had of welke erfenis ze kon hebben op haar
zonen. De tsarina had deze ziekte overgedragen op haar zoon, hemofilie
patienten hebben geen stollingsfactoren in hun bloed en kunnen bij
iedere bloeding doodbloeden..
Nadien werd ze beschermvrouwe van een klein hospitaal, in de grote
wereldoorlog, (een lazaret) in Fjodorvski Gordosk, ze hielp in het
ziekenhuis de gewonde soldaten verplegen, die er naartoe kwamen.
In hun kindertijd speelde ze graag toneel, onder begeleiding van hun
gouverneur, ze kregen ook les, in geschiedenis, talen, wiskunde,
natuurkunde, voordracht, godsdienst, gedichten voordragen, toneel, en
fotografie.
Tijdens de bezetting van hun paleis vroeg Marie in gezelschap van haar
moeder aan de soldaten om loyaal te blijven aan de paleiswacht.
Tijdens hun gevangenschap in 1917 in Tsarkoje Selo, waren de kinderen
van de tsaar ziek, besmet met mazelen, dan hielp ze haar moeder dag en
nacht met de verzorging van haar zussen en broer, tot ze zelf op een
dag niet goed werd. Ze kreeg zeer hoge koorts en men vreesde voor haar
leven, maar na een goeie verzorging werd ze beter. Ze kinderen lieten
hun lange haren zeer kort knippen na hun ziekte en droegen pruiken.
Nadien werden ze op transport gezet naar Tobolsk, in Siberie, waar ze
werden gevangen gehouden in het huis van een gouverneur. Het leven was
dagelijks redelijk aangenaam, en sober, ze kregen les van hun
overgebleven gouwerneur en ouders. Marie had goudblond lang en dik
haar, blauwe ogen, en ze was de mooiste van alle tsarendochters, ze was
in haar gevangenschap uitgemergeld. In april werden ze op transport
geplaatst naar Jekaterinenburg, de meisjes besloten wie mee ging en het
werd Marie die haar ouders zou vergezellen. De anderen bleven bij hun
zieke broertje. Ze wisten niet waar ze naartoe gingen. Marie had een
haastig gesmokkeld briefje geschreven, de reis was verschrikkelijk, 300
kilometer ver, dooreengeschud op sleden, omringd door soldaten, het
grondwater was bevroren, ze gingen van Tobolks naar Tjoemen. Dan ging
het met karren, met een versleten matras op de bodem en wat kussens met
wat dekens. s' Nachts sliepen ze in boerenhutten. In Tjoemen
aangekomen werden ze in een eerste klas trein gezet. Het was een
speciale trein die reed naar Jekaterinenburg, waar ze in een
bagagedepot over gingen op wagens. dit was 30 april 1918. De
keizerlijke gevangenen werden dan onder luid gejoel door de stad naar
het huis met speciale doel gebracht. Ondertussen waren ook de andere
kinderen aangekomen, na een maand, die hadden hun kostbaarheden en
juwelen in de zoom van hun jurk genaaid of in kussens. Hun codenaam
was medidcijnen of snoep. Marie had in het huis een mis
geimproviseerd. In de buurt kwamen nonnen voedsel voor het gezin
brengen toen ze wisten dat de zoon zeer ziek was. Marie hielp ook de
soldaten bij de afwas en was heel galant. de soldaten waren blij om met
haar om te gaan. Ze was het zonnetje in gevangenschap. Op 15 mei
werden de ramen dichtgespijkerd en verduisterd zodanig dat de
gevangenen niet naar buiten konden kijken. Hun tijd brachten ze door
met lessen, toneel spelen, verhaaltjes schrijven, voordragen, enz..
als kost kregen ze soldatenkost en soep. Maria verjaarde in het
Iepatiewhuis zoals het huis met het speciale doel heette. Ze werd 19
jaar. In de nacht van 16 op 17 juli 1918 werden allen naar de kelder
geroepen, er kwam een groep soldaten en de hele familie werd
doodgeschoten. Marie en Anastasia zaten gehurkt tegen de muur gebukt
met hun hoofd in hun armen en twee mannen vuurden op hun hoofden, na 20
minuten was alles stil.
De lichamen werden weggedragen en op een vrachtwagen weggereden en in
een mijnschacht Gamina Jama (een oude ijzermijn) gedumpt nog diezelfde
nacht. Een paar nachten nadien werden ze in de buurt begraven in een
onbekend graf in het dorpke Koptjaki ( hier staat nu het klooster van
de heilige martelaren). Ze zijn gevonden in 1979, maar na een eerste
onderzoek zijn de graven terug dichtgemaakt omdat het communisme er
niets van wilde weten. Pas na de glasnost in 1989 maakten ze de maakten
ze bekend dat het graf was gevonden, na de val van het communisme zijn
ze opgegraven op 17 juli 1991, en voor onderzoek naar een labo
gebracht waar ze in een glazen kist lagen tot 17 juli 1998 , 80 jaar na
hun dood zijn ze herbegraven in ST Petersburg met een staatsbegrafenis
in de St Peters en Pauluskathedraal, maar twee kinderen ontbraken er en
dit waren de kroonprins en z'n zus Maria. In 2007 werden in de
omgeving van Jekaterinenburg nog botresten gevonden, en na DNA
onderzoek bleken het de stoffelijke resten van de twee andere kinderen
te zijn. Dit maakte de goeverneur van Jekaterinenburg bekend in april
2008. Ze werden allen heilig verklaard op 14 augustus 2000 in de
Russische Orthodoxe kerk heilig verklaard samen met nog andere
martelaren, de feestdag is op 4 juli. Nicolaas 2 en z'n familie kregen
op 1 oktober 2008 eerherstel als slachtoffers van de politieke
onderdrukking. Er zijn heel veel mysteries rond de verdwijning van
deze familie gemaakt, ook boeken met veronderstellingen, maar van zodra
ze opgegraven zijn , zijn alle verhalen gefantaseerd en mysteries
opgelost. Niemand van de familie is kunnen ontkomen, ze zijn allen
vermoord, ook Anastasia van wie er zoveel filmen en verhalen gemaakt
zijn, zijn gefantaseerd.
