TIENEN DRAAIT ROND Tienen - Tintelende stad -
Suikerstad -mijn stad -
28-07-2011
Belgische uitvinding maakt vliegen veiliger
Belgische uitvinding maakt vliegen veiliger
Een Belgische uitvinding moet vliegen een stuk veiliger maken. Piloot-ingenieur Filip Van Biervliet (53) ontwierp een toepassing die de bestaande vluchtsimulatoren levensechter maakt. Zo wordt een fikse zijwind bij het landen en opstijgen veel beter nagebootst. Precies zo'n zijwind is vaak oorzaak bij ongevallen. Dit stond te lezen in Het Laatste Nieuws.
Piloten moeten trainen. Niet alleen als ze nog in opleiding zijn, maar ook daarna. En daarbij maken ze gebruik van 'flight simulators' die een vlucht zo goed mogelijk nabootsen. "Zo goed mogelijk, maar niet perfect", zegt Filip Van Biervliet. Hij is vliegtuigbouwkundig ingenieur, vlieginstructeur en was jarenlang piloot bij Sabena. "Vooral het nabootsen van het landen en opstijgen doet een gewone simulator niet realistisch genoeg. Het is nu eenmaal een machine en die heeft beperkingen. Maar de moeilijkste momenten van de vlucht zijn juist het landen en het opstijgen. Die worden nog altijd manueel door de piloot gevlogen. De meeste ongevallen met een vliegtuig gebeuren dan."
Eureka
Filip Van Biervliet en zijn bedrijfje Sabena Flight Academy-Development ontwierpen een applicatie die het oefenen in een simulator levensechter maakt. "Door onze uitvinding voelt de piloot de bewegingen van het vliegtuig veel beter aan. Bijvoorbeeld wanneer er een zijwind opsteekt. Dan kan hij daarop gepast leren reageren."
Het eurekamoment kreeg Filip jaren geleden, op een terrasje. "Ik zag een serveerster met een dienblad vol glazen tussen de tafels passeren. Opeens moest ze stoppen omdat er iemand aankwam. In een reflex kantelde ze haar dienblad naar zich toe, zodat de glazen er niet af tuimelden. 'Dát is het', dacht ik. Zo'n vliegtuig is in volle snelheid bij het opstijgen of landen. Als er dan een plotse zijwind komt, moet het een terugkoppelbeweging maken om niet uit balans te geraken. Die beweging heb ik nu nagebootst in de simulator."
De uitvinding van Van Biervliet heet 'Lm2', wat staat voor 'Lateral Manoeuvring Motion' of 'zijdelingse manoeuvreerbeweging'. Jarenlang was hij ermee bezig. In 2007 kreeg hij een patent. Vorige week werd de toepassing aan de eerste klant verkocht. "Cathay Pacific uit Hongkong heeft er tien besteld", zegt Van Biervliet. "Het is een belangrijke vliegtuigmaatschappij, met een vloot van wel 130 toestellen. We hopen onze uitvinding binnenkort ook te kunnen verkopen aan een Amerikaanse en een grote Europese maatschappij. Ik hoop dat onze uitvinding ooit in alle simulatoren standaard zal worden toegepast."
Verbetering
Betekent het dat we ons zorgen moeten maken over de opleiding van piloten? "Helemaal niet", zegt Van Biervliet. "Piloten zijn uitstekend getraind. De simulatoren voldoen ook aan de internationale wettelijke normen. Ze leveren prima werk, maar wat manueel vliegen en taxiën op de grond betreft, waren ze voor verbetering vatbaar."
Nu hij het probleem van de zijwind heeft opgelost, wil Van Biervliet nog andere gebreken aanpakken. "Turbulentie bijvoorbeelde. En de eigen trillingsbewegingen van het vliegtuig. Die voel je niet in een simulator. Daar gaan we ook werk van maken. Want een simulator moet net zo aanvoelen alsof je tussen de wolken vliegt." (hln/kve) hln
Wat boezemvriendinnen zoal in de kleedkamer uitsteken
Wat boezemvriendinnen zoal in de kleedkamer uitsteken
Altijd al willen weten wat die modellen zoal in de kleedkamers uitsteken? Rosie Jones en haar rondborstige collega's Rhian Sugden, Holly Peers en Emma Glover zijn niet vies om eens goed aan elkaars borsten te voelen. Kwestie van te weten wat voor vlees de concurrentie in de kuip heeft, toch?
En wikken en wegen deden ze: "Oh wat zijn ze zwaar, nietwaar?", tweet de 20-jarige Jones naast de foto op haar microblog. Of hoe een spelletje Twister opeens helemaal uit de hand kan lopen...(kgm/hlnhollywood) hln
Helpt u het lief van Cavendish... als ze er 80 jaar uitziet
Helpt u het lief van Cavendish... als ze er 80 jaar uitziet
Hoe behandelt Groot-Brittannië haar oudjes? Met die vraag in het achterhoofd zette The Sun een interessant experiment op: transformeer een moordgriet in een tachtigjarige en kijk hoe de omgeving op het oude besje reageert.
Als Chinese vrijwilliger koos de Britse krant Peta Todd uit: Page Three girl, naaktmodel én uiteraard ook het lief van Mark Cavendish. Pas na vier uur had ze voldoende rimpels om in haar rol van hulpbehoevende bejaarde te kruipen. Bekijk hier de foto's van haar 'extreme make-over'.
Twintig procent in armoede
Cijfers uit recente studies voorspelden alvast weinig goeds. Van de tien miljoen Britse 65-plussers leeft bijna twintig procent in armoede. 31.000 onder hen leven zelfs in constante angst om hun huis kwijt te spelen. Maar liefst twee miljoen oudjes zouden aan een depressie lijden, terwijl 60 procent het gevoel heeft gediscrimineerd te worden omwille van hun hoge leeftijd.
Maar hoe zit dat nu met onze allerliefste Peta? Zou ook zij ten prooi vallen aan denigrerende blikken en asociaal gedrag? Ze startte haar oma-carrière alvast in een café van de Londense wijk Islington.
"Resultaat schokkend"
"Het resultaat was schokkend", aldus Peta. "Ik liet mijn geld op de grond vallen en hoewel ik duidelijk sukkelde met mijn wandelstok schoot er mij niemand te hulp. Ik raapte de muntstukjes dan maar zelf op. Toen het mijn beurt was om te bestellen, wilde ik de koffie graag buiten opgediend krijgen. Ik verwachtte dat een ober het tasje naar mijn tafel zou brengen, maar ook dat was te veel gevraagd. Uiteindelijk verbrandde ik mijn hand zelfs, omdat ik zo in de weer was met mijn handtas en winkeltrolley. Noch het personeel, noch de klanten boden een helpende hand. Teleurstellend, want in het echte leven heb ik dit nooit voor."
Op de markt
Op naar de markt dan maar. En warempel, daar leek het respect even terug te komen. De eerste marktkramer toonde zich enorm vrolijk en noemde haar zelfs "knap" en "liefje". "Al zou ik dat allicht niet geapprecieerd hebben als ik écht zo oud was", aldus Peta. "Hij bood me zelfs nog een zak aan voor mijn bananen." Niet alle verkopers tonen zich echter zo hoffelijk. "De tweede marktkraamster antwoordde resoluut dat ik geen zak nodig had. Normaal krijg ik nooit een nee, dat voelde onbeleefd aan en stemt niet overeen met de manier waarop ik normaal behandeld word. Als ik door de menigte wandelde, gunde niemand me ook een blik. Vreemd voor mij, want net als de meeste jonge vrouwen ben ik wel wat aandacht gewend als ik uitga."
In gsmwinkel
In de gsmwinkel draaide het avontuur van de kersverse oma helemaal op een ramp uit. "Oudere mensen klagen vaak dat ze op zo'n plek genegeerd worden, en dat klopt dus helemaal. Minutenlang was ik aan het snuffelen, maar niemand kwam me helpen. En dat terwijl er meer personeel dan klanten was. Uiteindelijk stapte ik gedegouteerd naar buiten. Het is een vreselijk gevoel om genegeerd te worden. Ik werd paranoïde van de vraag waarom iedereen zich zo gedroeg. Veel ouderen hebben tegenwoordig een gsm, dus ze verdienen het niet zo behandeld te worden. Ik voelde me een 'nobody' die niet meetelde."
Op straat
Een gevoel dat Peta ook kreeg door gewoon op straat te wandelen. "Als ik normaal aan het shoppen ben, houden mensen de deur voor me open. Niet zo nu ik 'granny Todd' speel. Ik voelde me onzichtbaar, hoewel ik in heldere kleuren gekleed was en een winkeltrolley achter me aantrok. Hoewel ik er verschillende keren passeerde, hadden geldinzamelaars voor het goede doel enkel oog voor jonge mensen. Toen ik mijn wandelstok liet vallen, schoten enkele schoolkinderen en een vrouw wel in actie. Als de nood hoog is, helpen mensen dus toch nog. Al zouden ouderen de niet evidente hulp veel meer appreciëren..."
Straat oversteken
Tenslotte volgde het laatste experiment: de straat oversteken. "Ik had al opgemerkt dat weinig chauffeurs me lieten oversteken op een kruispunt. Al was er wel een verschil tussen vrouwen en mannen: de eersten leken meer bekommerd om mij, terwijl het de tweede groep niet kon schelen of ik daar rondliep of niet. Opnieuw net het tegenovergestelde wat ik gewend ben dus: normaal zijn het de dames die me straal voorbijlopen, terwijl venten hun best doen om in de gunst te komen. Bij het oversteken van de straat deed ik alsof ik hulp nodig had. Uiteindelijk kwam een jongeman me toch helpen. Petje af voor hem, want hij was de enige."
"Heel eenzaam"
Slotconclusie? "Er was een enorm verschil met de manier waarop ik normaal behandeld word. Ik leek wel onzichtbaar, al was ik uiteindelijk niet verrast door het resultaat. Iedereen zit zo in z'n eigen wereld dat niemand er nog bij stilstaat hoe ouderen zich voelen. Als ik dit elke dag moet meemaken, zou ik me heel eenzaam maken. Ik ben me nu meer bewust van de gevoelens en noden van oudere mensen, en ik hoop dat er nu ook bij de lezer een klik gemaakt is." (svm) hln
'Da Vinci' kostte ooit 51 euro, nu bijna 136 miljoen
'Da Vinci' kostte ooit 51 euro, nu bijna 136 miljoen
Een vermeend schilderij van Leonardo Da Vinci, dat in 1950 voor 45 pond (51 euro) over de toonbank ging, is nu voor 120 miljoen pond (bijna 136 miljoen euro) verkocht. Het kunstwerk, dat lange tijd spoorloos was, wordt onderdeel van een expositie in Londen.
Het schilderij in kwestie, 'Salvator Mundi' (redder van de wereld), dateert van ongeveer 1500. In 1649 zou het zijn toegevoegd aan de collectie van de toenmalige koning van Engeland, Karel I. Uiteindelijk raakte het schilderij spoorloos. Of deze Karel I het schilderij daadwerkelijk bezat en hoe het schilderij verdween, werd nooit echt bekend.
Toen het schilderij werd verkocht in 1958, dacht men dat het van een leerling van Da Vinci was. Het was beschadigd, doordat er overheen geschilderd was. De kenmerkende stijl van Da Vinci (vooral de krulletjes in het haar) en de kwaliteit van bepaalde details (de glazen bol in de hand), zaten verstopt onder vele lagen vuil.
Aanzienlijke waardestijging
In 2005 kwam het schilderij in handen van kunsthistoricus Robert Simon. Hoewel hij het onwaarschijnlijk achtte dat het om een origineel ging, werd het uitgebreid gerestaureerd. Daarna steeg de waarde aanzienlijk; naar ongeveer 120 miljoen pond.
Nog steeds is niet bewezen dat het schilderij van de grootmeester zelf is. Veel deskundigen geloven dat het om een echte Da Vinci gaat, vanwege de gelijkenis met andere schilderijen van de grootmeester, de kwaliteit van de uitvoering én de overeenkomsten met een Salvator Mundi in een ets, in 1650, van Weceslaus Hollar.
De laatste keer dat een schilderij van Da Vinci werd gevonden, was in 1909. Dat was de Benois Madonna. Verschillende andere werken van de schilder, zoals de Mona Vanna - een naakte Mona Lisa - zijn nog steeds niet boven water.
De Salvator Mundi zal vanaf 9 november te zien zijn bij de tentoonstelling Leonardo Da Vinci: Painter at the Court of Milan in de National Gallery in Londen. (rtr/vk/mvdb)
Vele boekpaginas zijn aan haar gewijd en ook in Hollywood heeft men haar karakter keer op keer goed proberen neer te zetten. Vroege historici prezen Cleopatra om haar charme, niet haar schoonheid. Zeker, ze bracht twee machtige Romeinen het hoofd op hol: Julius Ceasar en Marcus Antonius. Helaas weet geen mens waar het graf van deze bijzondere vrouw ligt. Archeologen hebben een zoektocht gestart. Beginnende bij de uitmonding van de Nijl bij Alexandrië, Cleopatras hoofdstad.
Waar o waar is Cleopatra? Ze lijkt alomtegenwoordig haar naam leeft voort in gokautomaten, gezelschapsspelletjes, stripalbums en exotische dansacts. Ze draait rondjes om de zon als planetoïde 216 Kleopatra en er is ook een parfum naar haar vernoemd. Literatuurcriticus Harold Bloom omschreef de laatste farao van Egypte treffend als s werelds eerste ster. Op het toneel van de geschiedenis was Cleopatra een veelzijdig actrice: ze behoorde tot een familie waarbij vergeleken de Sopranos maar een braaf stelletje zijn. Cleopatra belichaamt de ultieme erotische fantasie van veel mannen, maar is ook al eeuwenlang een muze. Haar biografie werd veelvuldig herschreven, en tussen 1540 en 1905 figureerde ze in vijf balletten, 45 operas en 77 toneelstukken. Er zijn minstens zeven films over haar leven gemaakt en binnenkort is het opnieuw zover, met Angelina Jolie in de hoofdrol.
Tegelijk schittert Cleopatra door afwezigheid. Volgens haar biograaf Michael Grant wordt ze aan het oog onttrokken door het waas van verdichtsels en achterklap dat haar tijdens haar leven al omringde. Ze staat bekend om haar aantrekkelijkheid, maar een betrouwbare afbeelding van haar gezicht is er niet. De schaarse portretten zijn vervaardigd aan de hand van haar weinig flatterende profiel op oude munten. Dan is er nog het weinig gedetailleerde, bijna zes meter hoge reliëf op een tempelwand in Dendera, niet ver van Luxor, en een paar borstbeelden in musea, waarvan niet eens vaststaat of ze wel Cleopatra voorstellen.
Vroegere historici prezen haar charme, niet haar schoonheid. Zeker, ze bracht twee machtige Romeinen het hoofd op hol: Julius Caesar, van wie ze een zoon kreeg, en Marcus Antonius, die meer dan tien jaar haar geliefde was en met wie ze drie kinderen kreeg. Maar volgens de Griekse historicus Plutarchus was het niet haar schoonheid die de mensen versteld deed staan. Cleopatra had een uitgesproken karakter en was een boeiende gesprekspartner met veel overredingskracht. Ze gold als een inspirerende vrouw en had een bekoorlijke stem die klonk als een fijnbesnaard instrument.
De vraag waar haar graf zich bevindt, houdt velen al lange tijd bezig.
Ook vissen gebruiken gereedschap: lipvis kraakt schelp open met steen
De vis werd gefotografeerd in de zee van het Great Barrier Reef.
In de zee van het Australische Great Barrier Reef is een vis gefotografeerd die gereedschap gebruikt om een schelp open te breken. De foto's zijn de allereerste ooit van een vis die dat doet in het wild, blijkt uit een recent onderzoek waarover het blad Coral Reefs bericht.
Het gaat om een ondersoort van de lipvis, die een schelp in zijn bek neemt en ermee naar een rots zwemt. Het dier ramt de schelp vervolgens herhaaldelijk tegen de steen tot de schaal barst en hij het weekdier erin kan oppeuzelen.
Discussie
De foto werd al genomen in 2006, maar wetenschappers discussieerden er bijna zes jaar lang over of de actie van de vis echt kan beschouwd worden als het gebruik van gereedschap. De vis raapt namelijk geen hulpstuk op om de schelp te kraken, maar de schelp zelf.
Uiteindelijk kwam men tot het inzicht dat de voorwaarde om een hulpstuk op te rapen te fel vertrekt vanuit het gedrag van primaten. Een vis heeft namelijk geen handen, en bovendien is de weerstand onder water helemaal anders dan op het land. De gefotografeerde vis positioneerde zich zijdelings langs de steen, en gebruikte zijn hele lijf als hefboom om de schelp tegen de steen te rammen.
Krakend geluid
Het opmerkelijke tafereel werd op 18 meter diepte gekiekt door professioneel duiker Scott Gardner, die net zonder lucht zat en terug naar de oppervlakte wou zwemmen. Hij hoorde echter een vreemd krakend geluid en ging kijken wat dat was. Vlakbij zag hij de ongeveer 30 cm lange vis zijn maaltijd klaarmaken.
"Toen Scott me zijn foto's toonde, zei ik 'Wow, dit is echt wonderbaarlijk'," zegt Alison Jones, koraalecologe van de universiteit van Queensland en co-auteur van de studie aan National Geographic. Meer onderzoek moet nu uitwijzen of de dieren telkens dezelfde stenen gebruiken, wat dan zou bevestigen dat vissen beschikken over een cognitieve kaart, en dus onthouden waar ze naartoe moeten. Sinds 2006 is er echter geen vis meer gespot met het gedrag, maar de wetenschappers hopen camera's te installeren om het gedrag vast te leggen, zegt Jones.
Andere dieren
Terwijl wetenschappers er ooit van uitgingen dat enkel mensen en apen gereedschap gebruiken, is inmiddels duidelijk dat veel dieren van wanten weten met hulpstukken, waaronder dolfijnen, kraaien, en octopussen. Het gebruik van hulpstukken was al wel opgemerkt bij vissen in gevangenschap.
Als de lipvissen gereedschap gebruiken, dan is het mogelijk dat ook andere vissen dat kunnen, zegt Jones nog. Dat kan dan veel gevolgen hebben voor de visserij. Als oudere vissen deze gedragspatronen namelijk leren aan jongere vissen, kan het wegnemen van grote schelpen - die aantrekkelijker zijn voor vissers - misschien een impact hebben op de effectiviteit van het foerageergedrag van jongere dieren. "Dat is een van de kritische vragen die dit onderzoek opwerpt," besluit Jones. (sam) hln
De Antwerpse politie moet lessen A.B.N. volgen omdat de Nederlanders problemen hebben om het Aantwerps te verstaan. Na een tweedaagse training gaat een patrouille op pad en ze zien een fout geparkeerde wagen. Zegt de ene flik tegen de andere: "Die gon we er is oeplappen." Komt er ineens de chauffeur van de wagen aan en blijkt het een Nederlander te zijn. Zegt de ene flik tegen de Nederlander in mooi A.B.N.: "Mijnheer,U staat fout geparkeerd en hebt varkensvlees tussen uw benen. "Sorry", zegt de Nederlander, "maar ik begrijp er niks van." Zegt de flik opnieuw in mooi A.B.N.: " mijnheer, u staat fout geparkeerd en heeft varkensvlees tussen uw benen. "Nou seg, dit snap ik echt niet hoor", zegt de Nederlander. De andere flik krijgt het op zijn heupen, zet een stap naar voren en zegt tegen de Nederlander in het Aantwerps: "Ge sto verkierd geparkeerd en g' hed het spek on aa kloete."
Nederlandse archeoloog opent stinkend Romeins potje
Zowat alle huizen in de Romeinse tijd hadden minimaal een toilet, maar dat wil niet zeggen dat het er allemaal zo hygiënisch aan toe ging. Archeoloog Gemma Jansen van de Radboud Universiteit Nijmegen schreef samen met twee collega's een boek over Romeinse wc's.
"De meeste wc's stonden in de keuken; dat was wel zo praktisch. Zo konden de etensresten er bijvoorbeeld ook gewoon in gegooid worden en kon het water dat gebruikt was bij het koken ook gebruikt worden om door te spoelen", aldus Jansen.
Ze hadden echter geen stankslot, de zwanenhals zoals wij hem vandaag de dag kennen. "Alles liep rechtstreeks het riool in. Maar alles wat in het riool zat, kwam dus ook zo de keuken in. Ratten en vliegen bijvoorbeeld. En de stank natuurlijk."
"Geen vieze spons aan toga"
De wc's hadden een stenen basis met daarop een houten plank. In die plank zat een rond gat om op te zitten en daarvoor een sleuf. Daar haalden de Romeinen de spons door die ze gebruikten om zich schoon te maken na de toiletgang. Of iedere Romein een eigen spons bij zich droeg, heeft Jansen niet kunnen achterhalen. "Maar ik betwijfel het. Romeinen hechtten best veel waarde aan uiterlijk vertoon. Ik denk niet dat ze over straat liepen met een vieze spons aan hun mooie toga."
"Toverspreuken op de muur"
Ook al wisten ze nog niet wat bacteriën waren, toch waren ze zich wel bewust van de gezondheidsgevaren die aan het toiletbezoek hingen, denkt Jansen. "Dat zie je aan de amuletten die bij de wc's hingen en de muurschilderingen en beeldjes van goden. Ze schreven ook toverspreuken op de muur bij de wc. Wij gebruiken chloor om ons te beschermen tegen ziektes; zij deden het op die manier."
Jansen bestudeert al jaren de wc's uit het Romeinse rijk. Daarbij is ze aangewezen op de overblijfselen van de wc's zelf, omdat er over de toiletgang geen geschreven bronnen te vinden zijn. (belga/svm) hln
Tieners die vaker thuis eten, kampen minder met eetstoornissen en overgewicht. Uit zeventien onderzoeken bij ruim 182.000 kinderen en adolescenten blijkt dat thuis eten meer is dan een sociaal gebeuren. Dat schrijft het wetenschappelijk tijdschrift Pediatrics.
"Als ouders drie keer per week hun tieners thuis samen rond de tafel krijgen, dan heeft dat positieve gevolgen voor hun gezondheid," aldus professor Barbara Fiese (Universiteit van Illinois). "Tieners die minstens vijf maaltijden per week samen nuttigen, ontwikkelen 35 procent minder eetstoornissen."
Eetstoornissen opmerken en ingrijpen
Onder eetstoornissen om te vermageren wordt verstaan: dieetpillen nemen, braken, laxeermiddelen gebruiken, vasten, weinig eten, maaltijden overslaan of roken om gewicht te verliezen. Fiese wijst erop dat door regelmatig samen te eten, ouders eetstoornissen bij hun pubers makkelijker kunnen opmerken en tijdig kunnen ingrijpen.
Tieners die minstens drie keer per week samen met hun familie aten, bleken met 12 procent minder overgewicht te kampen. Bovendien eten ze een kwart gezonder of ontwikkelen ze gezondere eetgewoontes.
"Wat zou je doen met een miljoen?"
Daarnaast benadrukt Fiese het sociaal gebeuren van samen eten. "Vanaf de puberteit neemt eten als familiaal gebeuren af omdat de druk op tieners groter wordt door naschoolse activiteiten, studentenjobs en hun sociaal leven."
Toch blijkt dat tieners geïnteresseerd zijn in het familiegebeuren "als het niet geforceerd overkomt, ouders de gesprekken niet domineren en tieners vrijuit kunnen spreken". "Vraag tieners niet hoe het was op school, maar bijvoorbeeld wat ze zouden doen met een miljoen", raadt Fiese aan. (belga/adha) hln
Het aantal mannen dat met een eetstoornis - of 'manorexia' - in het ziekenhuis is opgenomen, is in de afgelopen tien jaar met 66 procent gestegen. Dat blijkt uit cijfers van de Britse Nationale Gezondheidsorganisatie NHS.
Experts wijten de enorme toename onder meer aan het feit dat ook mannen zich steeds meer spiegelen aan ideaalbeelden uit de modewereld. Ook mannen vergapen zich kennelijk aan de gespannen biceps en gespierde buiken van de modellen op de catwalk.
Tienermeisjes
Mannen geven minder gemakkelijk toe dat ze een eetstoornis hebben, aangezien het probleem tot op vandaag vooral aan tienermeisjes wordt gekoppeld.
De woordvoerder van een Britse hulporganisatie voor mensen met een eetstoornis verklaart dat ook mannen "worstelen met het idee dat ze een perfect lichaam willen". "Vooral training en oefening bekleden een centrale plaats in het leven van mannen met een eetstoornis".
In de gymzaal
De organisatie schat dat ongeveer 1,6 miljoen mensen in Groot-Brittannië tegen een eetstoornis vechten. Eén op de vijf daarvan zou een man zijn. "De mannen in kwestie zijn bezeten van het idee dat ze elke dag in de gym moeten trainen. Dat idee legt beslag op hun leven en vertaalt zich in sommige gevallen ook effectief in een eetstoornis", luidt het.
De druk op mannen om zich een perfect lichaam aan te meten is vergelijkbaar met de magerzucht die sommige meisjes vandaag ervaren, wanneer ze zich spiegelen aan de modellen die reclamecampagnes sieren. Het streven naar een perfect figuur kan de gezondheid van mannen bevorderen, maar wanneer de obsessie te extreem wordt kan dat tot problemen leiden. Tot de eetstoornissen die mannen treffen behoren zowel (m)anorexia en boulimie.
Taboe
Boulimie treft drie keer zoveel mensen als anorexia, maar is moeilijker te herkennen. Bovendien blijken mannen nog veel moeilijker over hun problemen met voedsel te praten dan vrouwen. "Er rust nog steeds een taboe op het probleem", zegt een expert. De Britse Gezondheidsorganisatie wil nu dan ook extra aandacht op het probleem vestigen. (id) hln
We moeten het nieuws misschien met een korreltje zout nemen, maar wetenschappers beweren dat zout even verslavend is als sigaretten en harddrugs.
De ontdekking zou kunnen verklaren waarom sommige mensen zout op hun voedsel maar moeilijk kunnen laten, ondanks alle waarschuwingen in verband met een mogelijk verhoogde bloeddruk en gevaarlijke hartkwalen.
Test met muizen
Australische en Amerikaanse wetenschappers voerden dierenproeven uit op muizen: sommige diertjes werden op een zoutarm dieet gezet, terwijl anderen systematisch zout kregen toegediend.
Bij een vergelijking van de hersenactiviteit bleken de hersencellen van de dieren die geen zout kregen toegediend een bijzondere soort proteïnen aan te maken. Deze proteïnen worden vaak gelinkt aan drugs als heroïne, cocaïne en nicotine. De aanmaak van deze stoffen verklaart de honger naar en zin in zout, die velen ongetwijfeld ook bij zichzelf (onbewust?) herkennen.
Oerinstinct
De onderzoekers menen dat het verlangen naar zout een "oerinstinct" is dat diep in onze hersenen is ingeworteld. Dat verklaart meteen waarom wij zout voedsel zo lekker vinden.
Toch toonden de experimenten ook aan dat wanneer muizen het plezier in het eten van zout werd afgenomen, het verlangen naar de specerij meteen ook werd afgeremd. Dokter Wolfgang Liedtke is één van de wetenschappers die bij het onderzoek betrokken was. "We waren aangenaam verrast te zien dat het afblokken van de verslavende proteïnen ook de zin in zout wegnam", zegt hij.
De gemiddelde Belg consumeert gemiddeld acht tot negen gram zout per dag. Dat is dus ver boven de aangeraden limiet van zes gram per dag. (id) nina
_002.jpeg)
