Een beetje een vreemde titel , nietwaar, maar het was op die dag dat Odoaker ( een Skirische hertog) de laatste Romeinse Keizer, Romulus Augustus ( het eindigde dus met ene Romulus zoals het ermee begon...) de laan uitstuurde en daarmee het lot van Rome bezegelde, althans dat van het West-Romeinse rijk...Het is dan ook die datum die we in de lessen geschiedenis moesten onthouden, zoals we ook 753 moesten onthouden als Ab Urbe Condita...de stichting van de stad, zeg maar. Het is duidelijk dat het West-Romeinse niet precies  op de vierde september ophield, maar het was al eeuwen bezig, maar goed, er moest een datum zijn...Eigenlijk dachten we aan de val van Rome ( er was zelfs al eens een inval van de Galliërs geweest in 380 voor Christus...) omdat we hoe langer hoe meer dezelfde symptomen in onze moderne samenleving zien als bij de Romeinen...Als chef kok Piet Huysentruyt al nageboortes van koeien op de kaart plaatst, dan zijn we eigenlijk al de Romeinen voorbij, nietwaar...Maar we schrijven vooral het stukje nadat we de onethische som hoorden die een Parijse voetbalclub betaalde voor een speler en de suppoters MEER dan een dagloon uitgaven voor een truitje van die speler...

Gaius AppuleiusDiocles (104-146) afkomstg uit Lusitania (Portugal) 

Ook de Romeinen deden zo gek..Zo weten we dat een wagenmenner, de Portugees Diocles (104-146), zo'n 36 miljoen sestertiën (1) bijeen gaarde...Hij leefde dus in het keizerrijk onder Traianus (98-117) (toen kende Rome de grootste uitbreiding), Hadrianus (117 -138) ( Bouwer van de Hadrian wall in UK) en Titus Aurelius (138-161) en toen begon de aftakeling...We huiveren eigenlijk steeds als we die verhalen horen, maar beseffen blijkbaar niet dat we even goed ook zeer goed bezig zijn...Vreemde volksstammen maakten een einde aan het West-Romeinse rijk...zouden we mogen denken dat "vreemde" stammen nu het Westen proberen te ondergraven, maar zo'n praat wordt uiteraard als populistisch aangezien..., maar het doet toch vreemd aan dat de nieuwsberichten op radio en tv hoe langer hoe meer beginnen met vermeldingen omtrent sportlui die weer één of andere prestatie geleverd hebben   of zoals Toon Hermans ooit eens zei: " Vreemd dat het nieuws steeds begint met het feit dat een moeder haar baby in een wasteil verdronk, maar nooit met een wondermooie zonsopgang"...Het Oost-Romeinse Rijk hield wel stand tot in 1453...Er is dus nog hoop, nietwaar of komt het gevaar niet uit het Oosten?

(1) Toch nog zo'n 15 miljoen dollar..; 

08-08-2017 om 16:14 geschreven door Wim van Oostveld  

Gisteren bracht de postbode -- alweer -- een envelop met een venstertje en iedereen weet dat "ze" weinig goeds voorspellen...! Een huisgenoot vroeg zichzelf af of er een week voorbijgaat zonder dat dergelijke enveloppes in de bus vallen: onroerende voorheffing, persoonsbeslastingen, provinciale belastingen, gemeentebelastingen, waterheffing, faktuur elktra,  telenet, zorgbijdrage...laten we ophouden, want we worden er duizelig van...Vader zaliger zei steeds: " Het is erg, maar zo lang je ze kan betalen gaat het nog..." Om kort te zijn, we dienden alweer 39 euro te betalen, omdat we West-Vlaming zijn...! Juist...Nu kregen we dezelfde dag een leuke mail in de bus over..., juist de provincie.

Het optrekje van de West-Vlaamse gouverneur...

Een meisje uit Leuven uit het zesde leerjaar kreeg als huistaak de drie belangrijkste taken van de provincie op te zoeken...Het bleek een wijze jonge dame te zijn...en ze belde de provincie Vlaams-Brabant op. Helaas dat had ze beter niet gedaan, want ze kreeg een dame aan de lijn die haar niet  verder kon helpen..." Ga naar de website", vond die dame, maar daar was het meisje niet zo bedreven in..." en kan je geen  raad vragen aan iemad anders," vroeg het meisje en dat probeerde de dame maar "ze" ( wie...??? )  konden haar ook niet helpen...na een half uur kwam er geen oplossing en het meisje haakte in...We weten niet of ze haar taak heeft kunnen oplossen, maar we stellen ons wel de vraag...of de provincies wel taken hebben...? We kennen ook de taken niet van de provincie al herinneren we ons wel dat er in de gemeente naast ons geboortedorp ene Machiel Lootens woonde en ze zegden toen steevast: " Hij is van de provincie" en als ie dan langs kwam , dan was ie precies God de Vader..., maar wat ie deed, dat hebben we nooit geweten , maar hij was er altijd als er gefeest , dus gegeten en gedonken, werd. Nu weten we nog steeds niet wat de taken van de provincie zijn, maar ze moeten er wel zijn, want je kan de gewestelijke zender niet aanklikken of er komen "  gedeputeerden" op het scherm en ze beginnen over van alles te lullen, maar nooit erg concreet...We denken dan steeds aan de tijd toen er ooit in Frankrijk een koetsier en andere koetsier had uitgeschelden met de woorden: " Sale député ", maar de rechter vond dit geen scheldwoord. Nu we met dit stukje bezig zijn en links en rechts iets over de provincie gingen opzoeken...stelden we vast dat er een vereniging bestaat die ijvert om de provincie af te schaffen...misschien kan het wel, daar ze zelf in Leuven NIET wisten wat hun taak was...Om te eindigen er bestaat nog een functie waarvan  niemand weet wat zijn taak is: arrondissements-commissaris...Ooit kreeg Hendrik Conscience die job zodat ie zich aan het schrijven kon zetten.... In een nabij verleden kreeg de dochter van Wilfried Martens  dezelfde job...we weten niet of ze nu ook beginnen schrijven is...De tijden zijn dus NIET veranderd!

01-08-2017 om 16:44 geschreven door Wim van Oostveld  

De aarde beefde op het Griekse eiland Kos...en eigenlijk hebben we steeds iets met aardbevingen gehad...alhoewel. In juni 1938 greep er in onze contreien een nogal  hevige beving ( althans voor onze streek) plaats. Ons werd later verteld dat de familie aan de middagdis zat en het gestommel zo hevig was dat elkeen de deur uitliep...Enige tijd later , toen het voorbij was, kwamen vader, moeder, broer en de zussen terug binnen en wij zaten onverstoord de prak aardappelen , gezeten op een koekendoos omdat de zitting van de stoel  nog te laag   was voor mij, uit te lepelen. Later werd het verhaal al te vaak herhaald en eigenlijk steeds met een ondertoon : hij is blijkbaar niet van de slimste, want wie blijft er nu binnen bij gevaar...Wijzelf voelden ons daarentegen een beetje een held. Het was precies op dezelfde dag dat Norbert Edgard Fonteyne( ° Oedelem 1904  - + Veldegem 1938) , Vlaams schrijver  werd begraven...Hubert Lampo vermeldde het voorval  in zijn voorwoord bij de herdruk van Fonteynes werk "Kinderjaren" dat postuum in 1939 werd uitgeven...  We willen hier aan toevoegen dat we nooit mooiere beschrijvingen over ons geboortedorp dan bij Fonteyne gelezen hebben...Elke Oedelemnaar zou het moeten gelezen hebben...

Waarom de aardbeving van Kos ons weer aan het denken zette...?  Het was in juli 1956 examen in de eerste kandidatuur afdeling moderne geschiedenis  bij Prof Willy Peremans: de maatschappij en de instellingen der Oudheid. Ieder student wist dat Peremans twee "hoofdvragen" stelde en als die goed werden beantwoord dan enkele detailvragen. Eén van de detailvragen was: "Wat zegt je het eiland Kos..."Eerlijk het zegde ons niets...Natuurlijk nu weten we dat vele Vlamingen er op vakantie gaan en dat er nu een aardbeving plaats vond, maar eigenlijk had Peremans willen weten  dat de Doriërs  het eiland gekoloniseerd hadden, dat in 310 voor Christus , de Diadochen ( opvolgers van Alexander de Grote) er voor gevochten hadden en dat  Ptolemaeus het haalde van Antigonus en de Ptolemaeën het bestuurden tot de Romeinen het in  2 voorChristus veroverden. Nog misschien een pittig detail: ene Cleopatra, lief van Caesar en Marcus Antonius, bewaarde  er haar goudreserve. Ze moest blijkbaar haar Egyptische onderdanen niet al te erg betrouwen. Wij dachten dat kapitaalvlucht van deze tijd was...Neen , dus...Kos bracht me geen geluk, maar ook geen ongeluk, want Peremans "gaf" ons een 11+ en dat was dus ruim voldoende...Wat die plus betekende...? De Prof was bereid indien nodig er iets bij te doen... 

24-07-2017 om 16:47 geschreven door Wim van Oostveld  

We zitten er eigenlijk wel een beetje mee in dat ons geheugen ons ooit in de steek zal laten, want eerlijk we hadden/hebben een dot van een geheugen...en we herinneren ons dingen van toen we nog niet zo oud waren: de brandende dorpskerk in de meidagen van veertig, Belgische soldaten die vaders fiets stalen, de Duitse soldaat die moeders fiets te leen vroeg en hem zeker terug zou brengen...Helaas...Zo herinneren we ons nog helder een wit blad waarop we een paard met ploeg hadden getekend met de tekst: ik word boer...Het felst brandt nog in onze memorie de uitspraak: " Dat ik maar rap kan lezen, want er is werk" en we wezen naar de vele boeken in de kast in de " beste plaats"...!Het begon allemaal met de jeugdreeks van het Davidsfonds: Staf Weyts, Jaak Langens, Koen Lisarde ( schuilnaam van André Demedts) ...

 Het begon allemaal met " De Kermis van Rosse Lei"...We begrepen maar al te goed hoe het leven kon veranderen met de kermis in aantocht...Rosse Lei verdween al vlug uit de belangstelling na het lezen van De Witte en als nieuwjaarsgeschenk kregen we in 1945 een boek van de uitgeverij Lannoo uit Tielt:   "Dit nieuw Seizoen - Winter" met op de eerste pagina gedichten van Urbain Van De Voorde en Guido Gezelle. Verder biografieën van Mercator, Conscience, Vesalius en vele anderen. Maar er was ook een rubriek " Weerklapper" aan de hand van weerspreuken: vb: 9 februari: Blasius is een koud manneke, En Apolonia een koud vrouwke...Prachtige verhalen van Jos van Laer SJ,Lode Mestdagh SJ,  Jan Van Gruuthuse, A. Boschmans, F.R. Boschvogel en zelfs Stijn Streuvels...Je leerde er spoorzoeken , bomen en struiken herkennen. Werkelijk een heerlijk boek, dat de leesvlam aanwakkerde. Een paar jaar later, alweer met nieuwjaarsgeschenk:" Bob Vredeveld wordt Man"  van Jan Kruysman. Een openbaring, dit boek heeft mijn taalgevoel en stijl volledig veranderd en gevormd...Nu wordt het verketterd  omdat Kruysman op een ouderwetse manier het "probleem" zelfbevrediging behandelde. Wij vonden het een dot van een boek, maar het vervolg "Idealisten" zegde ons bij lange zoveel niet. Ook  " Voorbij aan de nacht" en " Ik wil een dapper Kerel zijn"  van Lisarde verslonden wij...Op kostschool begon dan het "grotere" werk: Streuvels, Timmermans, Claes, Graham Green, Van Schendel, de Hartog,Coolen, de Pellicijn, Matthijs ...en eindelijk dan wat we op kostschool niet mochten lezen: Boon, Van Aken Buysse, Claus en zo ging het verder. Het vreemde is dat we steevast ontgoocheld waren na het lezen van de bestsellers...Umberto Eco zei ons niets en we begrepen Ben Crabbé toen ie zei: het staat toch mooi op het schap naast de haard...We weten het eigenlijk niet meer hoeveel boeken we gelezen hebben. Het mooiste? Doe maar "Adriaan Brouwer" van Timmermans en "Langs de Wegen"  van Stijn Streuvels, overigens vond Stijn dit ook zijn " liefste" boek. Vandaag de dag lezen we nogal graag Herman Koch:"Het diner", " Geachte Heer M.", " De Greppel"...Dus de boutade, dat we maar rap leren lezen, heeft me geen windeieren gelegd...en zelf een eigen nietig werkje: " Het zwarte Schaap"   dat nergens meer te krijgen is!   

18-07-2017 om 00:00 geschreven door Wim van Oostveld  

Dinsdag jl werd de Vlaamse Feestdag gevierd...Je weet wel, de herinnering aan de strijd in Kortrijk hoe de Vlaamse burgers (   ook poorters genaamd...) de Franse edelen in het zand deden bijten.We vragen ons af of de bewoners van Kortrijk daar hun eventuele arrogantie hebben gehaald al vinden we in de annalen weinig terug omtrent de moed van de Kortrijkzanen in die strijd wat dan weer over Bruggelingen en Gentenaren niet kan gezegd worden. Die feestdag werd op kostschool erg gevierd.... Dat kwam omdat de vakantie eigenlijk maar op 15 juli begon en de  vier dagen na de proefwerken diende gevuld met 

Is het glas nu halfvol...of halfleeg...?

 het zwaaien van  vlaggen en brullen van strijdlustige liederen als daar zijn... " Geen roekelozer wagers"..., maar  dat is allemaal lang , zeer lang voorbij. Vandaag de dag is het zo ver gekomen dat we soms geeneens meer weten welke dag we zijn...Vooral het besef van feestdagen is voorbij, gelukkig is er nog de Druivelaar, die ons daarbij helpt, bovendien schrikken we nu vaak dat er zoveel feesten zijn ter ere van ene Heilige Maria, de Moeder Gods...Ze is inderdaad ook op vele plaatsen verschenen en ze wist ook precies waar ze moest verschijnen, want geef toe Lourdes is een prachtige streek, nietwaar.Nu wat dat allemaal aan het overpeinzen zijn, schiet ons plots te binnn  dat we in onze jonge jaren soms vreemde kronkels maakten. Eigenlijk konden we nooit echt vrolijk zijn. Neem nu bijvoorbeeld bij een overwinning van Briek Schotte  in Valkenburg, Nederland: het wereldkampioenschap...Dan droomden we weg en werden triest, want wat zal het volgend jaar worden..., want wie wint er twee jaar na mekaar het WK, laat staan drie keer na mekaar...?Is dat een vorm van pessimisme? Wellicht wel. Vanaf 15 augustus genoten we niet meer van de vakantie, want het volgende schooljaar dreigde reeds. Na Nieuwjaardag zakten we ook weg in een vorm van "weltschmerz " daar de meest erge trimester van het schooljaar , de eerste, opdaagde. Het is niet te geloven, maar bij iedere vrolijke gebeurtenis daagde het spook van een mislukking op...Vreemd, wellicht vandaar dat we niet meer willen weten of het nu weekend of vakantie is..., want wat doet het er toe.... Is het glas nu halfvol...of? We weten het niet, maar het is wel mooi weer vandaag...en morgen?  

13-07-2017 om 00:00 geschreven door Wim van Oostveld  

We zouden hier rustig de uitspraak van Hugo Verriest kunnen aanhalen , want ze sluit volledig aan bij de uitspraak van de Argentijnse schrijver Jorges Luis Borges ( 1899-1986) : de Taal is gans het Volk"...

Jorge Luis Borges (1899-1986)  , Argentijns schrijver...

"De Vlamingen zijn de schatbewaarders van de Nederlandse taal", schreef ooit de notoire Nederlandse schrijver: Jan de Hartog en we geven toe dat de Vlamingen hard hebben dienen te strijden om "hun" taal te redden... Guido Gezelle was daarbij zelfs een beetje overdreven, want ie wou elk vreemd woord uit onze taal bannen. We geven één voorbeeld ( er zijn er nochtans veel). In het gedicht " Moederke" (4.5.1891) schrijft de dichter in de tweede strofe: "Geen tekening, geen lichtdrukmaal...dat gij  gelaten hebt". Met lichtdrukmaal bedoelde Gezelle : foto. We weten dat de dichter jaren lang gezocht heeft om toch een Vlaams woord te vinden, een klanknabootsing  voor het woordje trein...Het lukte hem niet. Er zijn nog vele anderen die ook de rug kromden om het Vlaams zijn plaats te geven: Jan Frans Willems, Jan-Baptist David, Karel Lodewijk Ledeganck, August Vermeylen, maar ook die vele kleine lieden, de dorpskapelanen, de priesters in de middelbare scholen...en soms wel een politicus, Daens bijvoorbeeld, maar de meesten kozen, zoals het politici past voor de voorzichtigheid en we zien wel wat ervan komt. Zo hadden wij de hele humaniora door twee handboeken die we van in de zesde latijnse tot in de retorica steeds bij de hand moesten hebben in de lessen Nederlands: " West-Vlaamse uitspraakfouten" van Kan. Karel Berquin en "Taalzuiveringen"van Pater Noë S.J. Als we eerlijk zijn dan ergeren we ons nog dagelijks aan fouten, die vooral door politici worden gemaakt en in bovengenoemde werkje aangetoond werden: we bedoelen vooral  de gallicismen en  germanismen. De jongeren spreken geen dialect meer, hoera, maar ze spreken ook geen Algemeen Nederlands  meer. Ze spreken wat Kurt Van Eeghem de tussentaal of verkavelings Vlaams  noemde... Vroeger had de Standaard een taaltuinier, Maarten Van Nierop, die elke dag opnieuw aandacht voor gemaakte fouten vroeg, maar hij ergerde zich ook vaak dat Vlamingen zelden raad vroegen als het ging over correct Nederlands . Inderdaad, we herinneren ons nog toen we in Oostende kwamen wonen reed er een werkbusje van een decoratiebedrijf rond met als opschrift: "Men besteld (sic) aan huis"...We spraken er die man over aan en hij zei: " Wat moet het dan zijn?" We legden uit: de klant bestelt en de winkelier  bezorgt de bestelling, dus , het moet zijn: " We ( want 'men' is zo onpersoonlijk) bezorgen thuis"...Wat denkt de lezer...Juist, de verkeerde tekst bleef op het wagentje. Vlamingen hadden en hebben nog steeds geen interesse voor taal...en het wordt hoe langer hoe erger .   Sedert het tv-landschap utbreidde mag jan en alleman programma's presenteren. Er is zelfs een madam die zei: " Dat ze zo afziet als ze AN moet spreken"...Wat zij dan AN noemt, uiteraard. Van de week was er zelf een deelneemster aan een quiz, beroep: lerares Nederlands, toen de quizmaster vond dat ze niet zo'n mooi Nederlands sprak, vond ze het niet erg...Wij wel, wellicht was de vrouw een goeie vriendin van de schepen van onderwijs in haar stad...Het kon anders, want waar is de tijd van Piet Theys, Jan Wauters, Marc Uyterhoeven...en zelfs Rik Desaedeleer...Toen was taal belangrijk...nu niet meer, want wat Tom Boonen, Bart Wellens en consoorten uitkramen is hemeltergend...Erik Van Looy zei daaromtrent: " Ik heb uren lessendictie gevolgd om mijn taal bij te werken vooraleer ik ' De slimste mens' presenteerde"...Er is dus nog een klein beetje hoop, maar als Meuris nog steeds als het grote licht beschouwd wordt, dan is het hoge tijd dat iemand hem het verschil tussen de vertrouwelijke en de beleefde vorm uitlegt..., want  de u-vorm tegen je lief ( Ik hou van U) ... amai. Vlaanderen heeft de taal die het verdient!!!

11-07-2017 om 16:58 geschreven door Wim van Oostveld  

Het schooljaar zit erop...en we hebben het geweten...Je kan het niet gek genoeg bedenken  welke festiviteiten er plaatsvinden om het einde te vieren...Festivals, danspartijen, vreetorgieën alsof we het einde van een era dienen te vieren. Zoals gewoonlijk, gingen we zitten mijmeren, hoe het vroeger was...en dat mag natuurlijk niet, want dan ben je een ouwe zak enz...Bij ons in de dorpsschool viel het nogal mee. De houten boord van de lei werd witgeschuurd en veilig opgeborgen in een kast tot volgend schooljaar. Toen reeds waren er profiteurs: ze schuurden  niet al te hard, maar zes weken later zetten ze wel een grote mond op en gingen met de properste lei aan de haal...Eigenlijk gingen de gedachten -- alweer -- naar de kostschool. We herinneren ons niet dat we ooit intenser bepaalde uren beleefd hebben...dan de vooravond van de grote vakantie. Wat je niet mee naar huis kon nemen werd in  je koffer op de kofferzomder weggeborgen : kopkussen, dekens, schoenborstels, drinkbeker, atlassen, spraakkunsten (  latijn, Grieks, Nederlands, Frans, Duits, Engels)  kruisbeeld , lampetstel...Je bracht de laatste nacht voor de grote vakantie door in een lege alkoof en van slapen kwam niet veel in huis, draaien en keren en de tijd wou maar niet vooruitgaan...toch kwam de bel...en de grote dag: de prijsuitdeling al dienen we direct te zeggen: veel prijzen vergaarden we niet, of toch één keer: de prijs van sportverdienste.... Na de gedialogeerde mis, ontbijt ( geen hap door de keel) naar de feestzaal en wat we vooral herinneren :de leraars-priester waren op hun paasbeest met een extra versierstuk op de rug. We kennen er de naam niet meer van, wij noemden het " de lattestoor". Meters lange dunne repen zwarte stof  die bovenaan aan een stevig verticaal stuk waren vastgemaakt en aan het uiteinde van dit stuk waren aan beide kanten een koord die dan   voor de borst werd dichtgeknoopt...De lattestoor dus...Die prijsuitdeling duurde uren, er werden toneelstukjes gespeeld, de beste dichter uit de poësis droeg gedichten voor die steeds aan Gezelle , Rodenbach of zelfs eens Kloos of Marsman herinnerden...en dan de afroeping beginnende met de eerste studiejaren tot met de retorica...Eeuwen ...en dan naar huis. We herinneren ons nog steeds dat we thuis alles zo klein vonden, dat de bomen weer in het groen stonden...en verder steeds hetzelfde ritueel: naar grootvader, want die "vierde" op 15 juli zijn naamdag ( Henricus) en dan met vader de tuin in om de laatste aarbeien te plukken...De vakantie kon beginnen...maar ergens in het achterhoofd doemde de akelige gedachte op dat zes weken niet lang was...!! 

04-07-2017 om 17:25 geschreven door Wim van Oostveld  

Steeds weer jaagt dat zinnetje van Paul Van Vliet door ons hoofd: "...en dat zijn leuke dingen voor de mensen"...uit zijn act hoe ie een ouwe boer beschrijft die stadsmensen ( onwetende uiteraard ) wegwijs door het boerenleven leidt. " Boer, mogen we eens een bevruchting zien....?"  Hoe we nu plots op Van Vliet kwamen? Niet te geloven, maar dat kwam door het aanstellen van ene Gérard Linard als voorzitter van de KBVB...Juist.We waren meteen weer in de 19de eeuw beland en dus weten we (...) wat te doen...

 De nieuwe voorzitter van de KBVB...past in het kadertje van de geldwolven...en de rest is bijzaak

Eigenlijk voelen we ons nu een beetje als Nest Claes...thuis werd er nooit aan "Grote Politiek" gedaan, maar het Davidsfonds zorgde voor de lektuur en al vlug lazen we Conscience, Jozef Simons ('Eer Vlaanderen vergaat'), Boschvogel, Weyts, Van Hemeldonck en bovendien  werd op familiebijeenkomsten nooit erg lovend over België gesproken. Steevast werd  over de "Brave Zoon" gesproken als de Brabaçonne bedoeld werd. De aangepaste en zeer triviale woorden die ze dan zongen laten we hier dan maar achterwege. Op kostschool, de school had de naam anti-Belgisch te zijn, dus deden ze er alles aan om die naam kwijt te raken, maar de Vlaamse drang groeide toch verder...In Leuven liep het nogal vlot, want de academische overheid had het mooi geregeld en de twee gemeenschappen leefden volledig naast elkaar en de tijd van weleer zoals bij de Slag van Matadi (26.02.1926) (1) was niet meer aan de orde...Eens per jaar bij de Sinterklaasstoet van de Walen kon het nogal 's uit de hand lopen, maar de meeste Vlamingen bleven dan binnenshuis ( clublokaal) en speelden met de kaart, want de meeste Walen waren toen toch te zat om te vechten. In het leger was het anders, want in de jaren zestig van de vorige eeuw was de legertop, ook in de Vlaamse eenheden, franstalig...Ze hadden ons goed in het oor geblazen sta op je rechten en bestudeer het militair wetboek... Bij de eerste wacht was het al prijs.Een peleton Walen marcheerde voorbij en wij kwamen in geef acht ( zoals het hoorde) en toen moest een Waal zeggen: " Comme il danse bien le Ménapien"Dat laatste woord  was een scheldwoord in Leuven dat we nooit over ons lieten heengaan en we trapten de Waal in de kont...Geen kwartier later stonden we reeds in het wachtlokaal met een hele vloot sterren en strepen achter de tafel en een KRO (2), Pecsteen, hield er een discours in het Frans NB...en wij zwegen, toen ie uitgeraasd was, zeiden we: " Als beklaagde eisen we dat het hier in het Nederlands verloopt"...Boeken  toe en " 't Ies kij kunt kaan". Nooit meer iets over gehoord. Terloops later hebben we die Pecsteen  als toerist op de dijk in Oostende nog teruggezien . Hij kon lachen met de hele zaak, wij niet en negeerden hem volledig...We willen maar bedoelen dat het inderdaad leuke tijden waren voor de mensen...In het ziekenhuis in Keulen was er een Waals KROO (3) dat sergeantje probeerde met de voeten van de miliciens te spelen...hij bulderde in het Frans, maar wij liepen rechtdoor...Eén keer kwam de zaak voor, maar wij dienden bevelen in het Frans niet op te volgen ( 1914-1918 was lang voorbij) en het sergeantje werd overgeplaatst naar een Waalse eenheid...Dus toch heerlijke tijden...Je kan je kostelijk amuseren. We hopen dat de Vlaamse journalisten  Gérard zoveel mogelijk voor schut zetten...

(1) De Slag van Matadi: onder leiding van Stefaan Coene, praeses van Moeder Kortrijkse, de West-Vlaamse Gilde en de studentenfanfare namen op 26 februari 1926,  duizende Vlamingen wraak op de Walen die twee Vlaamse studenten gemolesteerd hadden...De Walen vluchten naar de bouwerf van de nieuwe woonwijk  Matadi...Deze 'veldslag' werd in menig cnatus herinnerd met het klassieke studentenlied: " Moeder West-Vlaamse was gedaan al met een speech van vriend Stefaan...etc..." We herinneren ons nog dat in onze studententijd  Stefaan Coene, toen ingenieur het verhaal omtrent de slag van Matadi op een studentenavond is komen vertellen... 

(2) KRO staat voor Kandidaat Reserve officier, dus een dienstplichtige

(3) KROO Kandiaat reserve onderofficier...

27-06-2017 om 00:00 geschreven door Wim van Oostveld  

La Liekens deed een ferme uitspraak: " Het wordt hoog tijd dat de BV's in Vlaanderen afgeschaft worden..."We hadden het aanvankelijk niet zo goed begrepen en de enige BV's die wij kenden, waren de B(eroeps)V(rijwilligers) van tijdens onze legerdienst en eerlijk gezegd, die mochten ze van ons part afschaffen, want grote lichten waren het allemaal niet, maar ze konden wel sloten bier verzetten...en geef toe, in Vlaanderen de commercie moet draaien, nietwaar. Maar eigenlijk bedoelde madame Liekens met BV's de B(ekende) V(lamingen) en om niet uit de toon te vallen: die tweede soort BV's mogen voor ons inderdaad ook afgeschaft worden, want welke zoden brengt een Bv aan de sociale dijk?

Goede Liekens...de BV's MOETEN verdwijnen

.

Neem nu, een notoire wielrenner, kan wellicht een aardig stukje fietsen, leuk, maar omdat ie goed kan fietsen wordt ie dan te pas en ( vooral) ten onpas in allerlei praatprogramma's gepresenteerd en dan moet ie zijn mening geven over de  opwarming van de aarde, het seksleven  van de bultrug, de toekomst van de ligusterheg als afsluiting van de tuin en vooral de onafhankelijkheid van Vlaanderen. Vooral bij dit laatste gaan ze steigeren, want ze hebben altijd een argument klaar: " Vlaaderen is al zo klein...etc..." De BV's weten nooit dat het precies die kleine landjes ( Monaco, Lichtenstein, Luxemburg, Vaticaanstad (?) Andorra...etc) zijn die zo goed boeren. Dus om een lang verhaal kort te maken, België MOET blijven bestaan. Juist. Laat het nu precies die BV's zijn die met heel hun hebben en houden naar die kleine landjes vertrekken en eigenlijk België in de steek laten, waarom moet het dan blijven bestaan? Dus Liekens heeft gelijk, de BV's moeten verdwijnen, zelf La Liekens zelf, want ze komt over alles haar mening zeggen en in haar eigen vakgebied kan ze het goed zeggen, maar de praktijk lijkt helemaal anders, want  ze kon geeneens een relatie in standhouden...Ons vragen ze nooit wat en al wisten vele kenners vroeger, dat we het niet ver zouden brengen,maar  ondertussen zijn we al 55 ( vijfenvijftig) jaar getrouwd...Om toch maar eens op die BV's terug te komen. Vandaag de dag is het mode om twee BV's in een zware wagen te deponeren, gevolgd met een heel konvooi, en daar dan zogenaamde interessante praat te vertellen...en een programma over te maken. Kan dat gewoon niet in een klein hokje met kaarslicht? Dat zou nog eens kosten besparend zijn...en misschien een beetje helpen om de opwarming van de aarde tegen te gaan, bovendien de armoede in de wereld zal ook niet opgelost raken zolang BV's in arme landen op bezoek gaan en geen afstand doen van hun onethische lonen...   

20-06-2017 om 17:29 geschreven door Wim van Oostveld  

De politici deden tijdens het weekend weer van zich spreken. Ene Wouter Beke, burgermeester van Leopoldsburg, sprak de goegemeente toe vanuit een pretpark, want hij had daartoe het recht, vond ie, want "zijn partij", CD&V, is de enige partij in ons geliefd land (...) die het gezin ( de familie) op de eerste plaats stelt...We zijn zo vrij Wouter, om dit tegen te spreken, want we hebben al te vaak ondervonden dat het vaak anders was...

 Wouter spreekt  halve waarheden...

Toen we in 1955 ons laatste jaar humaniora doorworstelden, ontbrandde  in dat geliefde land de schoolstrijd. Ene Collard viseerde het vrije onderwijs en dat mocht niet, maar eigenlijk bedoelde Collard het niet zo slecht, maar ie wou de MACHT van de kerk onder controle krijgen en dat werd dus voor bepaalde heren gevaarlijk. Later hoorden we een notoire Nederlandse historicus zeggen dat de wet-Ccollard (1) niet zo slecht was en dat wij - toekomstige historici - het later wel zouden begrijpen ...Dit terzijde, maar in 1955 trok de kerk en de CD&V ( heette toen de CVP) ten oorlog, want de ziel van het kind en het gezin werden bedreigd...De vereniging "School en Gezin" (2) werd opgericht , maar er was meer. De laatste jaars van de humaniora werden gebrainwashed om zeker naar een Katholieke univ te gaan. Van onze klas trokken er twee naar Leuven, we hadden weinig andere keuze, maar de telgen wier vader op de barricades stonden tegen Collard en met groene CVP-vlaggen wapperden togen naar de rijksuniv  Gent...om zielen te redden zeker.Was het allemaal voor het gezin? We waren met zijn tweeeën in Leuven en beiden kwamen uit een gezin waar hard voor de centen diende geknokt , de Gentenaars kwamen uit gegoede families, die verdraaid niet aan  de ziel van het kind dachten, maar aan de portemonee, want Gent was veel goedkopere...Het ergste was dan nog dat vader en moeder nog eens extra bijdroegen toen tijdens de hoogmis jaarlijks een omhaling gebeurde voor de KU Leuven...Moeten we doorgaan? Nog eentje;  Na lang sparen konden we met het gezin eens met de diensten van CM een reis naar Zwitserland maken. Leysin was de bestemming. We kenden er niets dan tegenslag, de oudste zoon liep een zware knieblessure op, de jongste een zonnesteek en lag meerdere dagen in het ziekenhuis...De medereigers en het personeel van het hotel had medelijden en stelden voor om er een tweede periode te blijven..." De reis was toch betaald en een zestal mensen extra voeden in een grote hoop moest kunnen, bovendien kwam een kamer vrij..."  Met lood in de schoenen togen we naar de directeur...en hij vond dat we gelijk hadden, we hadden niks gehad aan onze reis, we mochten blijven, maar hij vroeg meer dan we al betaald hadden of m.a.w. we moesten het reisgeld nog eens ophoesten...Leve het gezin...We hadden ook vastgesteld dat het personeel in Leysin nogal bestond uit collega's en vroegen om een beetje uitleg.  "Maar natuurlijk, doet je aanvraag en je kan met je gezin een vakantie in Zwitserland verblijven mits een beetje werken..." We deden de aanvraag en kregen als antwoord: " Je gezin is te groot"...Foei Beke, hou dus maar je wafel over het gezin, nietwaar...Om te sluiten. Eindelijk hebben de mensen het begrepen, althans in Frankrijk, zei een Fransman op tv:" De meeste politici zitten al meer dan 20 jaar in de kamer en weten niet meer dat ze corrupt zijn . We hebben voor nieuwen gestemd"...Eindelijk. Gehoord , Beke? U bent niet corrupt: burgemeester van Leopoldsburg, Voorzitter CD&V en kamerlid...Wat schuitf dat af?  

(1) De wet-Collard: leraren meten een erkend diploma hebben , leraren worden door de staat betaald, de staat wil leraren inspecteren,...Veel priester leraars hadden niet de erkende diploma's, de staat betaalde voordien de school en de directie betaalde de leraar... Moeten we de verhalen vertellen wat er in bepaalde scholen gebeurde toen ze de eerste keer door de staat betaald werden? De directie bepaalde hoeveel je verdiende...de gatlekkers het meest...!

(2) De leden van School en Gezin deden maandelijks omhalingen bij de mensen om het vrij onderwijs te steunen...het geld verdween in de beurs van de bisschoppen, die dan nogmals Domus dei oprichtten om scholen te bouwen...Doe mij niet lachen!!

12-06-2017 om 00:00 geschreven door Wim van Oostveld  

In de Westhoek was het weer feest, want de Britse Prins  William en de Belgische Prinses Astrid met een hele sliert elleboogwerkers kwam de honderdste verjaardag van de "Mijnenslag" van Mesen vieren. Of dat eigenlijk wel een feest was, daar denken we helemaal anders over. We zijn steeds geïnteresseerd  geweest in de Grote Oorlog, maar vonden het NIMMER een feest. Integendeel, bovendien moest de Grote Oorlog er nooit gekomen zijn, want toen Gavrilo Princip, in juli 1914  de Aartshertog van Oostenrtijk Frans Ferdinand neerknalde  moest het zo'n vaart niet gelopen zijn, want al die Europese gekroonde hoofden waren familie van mekaar en naar het schijnt waren ze allen aan het feest in de modaine Vlaamse badsteden, doch ene Graaf Leopold Berchtold, Oostenrijks minister van buitenlandse zaken, vond dat de eer ( wat dat ook mag zijn) Oostenrijk gekrengd was en dat moest gewroken, bovendien wou ie de Serviërs wel een lesje leren...en daarna begon er een Amerikaans opbod, van als jij dat doet, dan wij dat en 't spel zat op de wagen. België is het enige land ddat er zonder het zelf te willen ingerold is, want Duitsland had een Schlieffenplan en dat  hebben wij geweten...Waar de interesse voor mij dan vandaan kwam...Druppel per druppel . In ons leesboek in de dorpsschool lazen we het verhaal hoe een Vlaamse boertje, aan wie de Duitsers om  weiland vroegen , naar zijn eigen weide trok al vonden de Duitsers het gras op de weide ernaast veel mooier en malser, maar zei het boertje: " Dat is mijn wei en die daar naast is die van mijn buurman..." Dat trof me enorm...Daarna kwamen dan de winterkaartavonden bij ons thuis en na het kaarten, kwamen de verhalen. Nooit heldhaftige verhamen, maar steeds  over hoe de soldaten van alles probeerden om van het front weg te komen. Er was er zelfs één die bij de compagnie " sans floche" (1) ondergebracht was.

Wellicht ligt Emile Kesliek hier in dit massagraf begraven

Reeds als kind kregen we een afkeer van oorlog en daarom vinden we dat het stukje van Gaston Durnez in zijn boek :" Zeg mij waar de Bloemen zijn..." (2) over " Het Vrouwtje uit de Rue de la Paix"voor iedereen verplichte lectuur moet zijn en vooral voor de gekroonde hoofden. We vatten het verhaaltje samen:" In de zomer van 1964  komt een sjofel oude vrouwtje de horeca zaak De Hollemeersch op de flank van de Kemmelberg in Dranouter binnen. Ze vraagt aan de waard of ie weet waar de Franse soldaat Emile Kesliek begraven ligt. Ze toont een briefje: " Emile Kesliek, tué à Dranoutre, Belgique, soldat à la 9ième compagnie du 413ième d'infanterie , le 25 avril1918, n° matricule 1540" Ze hebben het me toen laten weten.Emile was haar verloofde en zesenveertig jaar had ze gespaard om hem te komen zoeken. Ze vonden het graf niet al deed de kastelein er alles aan...Madame Colombat keerde terug naar Troyes in Frankrijk waar ze in rue de la paix woonde en voor ze vertrok zei ze nog dat de Franse graven wel beter verzorgd mochten worden.  Op haar hotelkaart stond dat ze ongehuwd was en 64 jaar oud..." Was er een reden om feest te vieren in de Westhoek, zouden die gekroonde hoofden aan madama Colombat denken??? We betwijfelen het.

(1)  De gestraften, vooral deserteurs maakten deel uit van deze compagnie. Al hun eretekens werden afgenomen...ook "de floche" die vooraan hun soldatenmuts ( sjako) bengelde. Ze moesten veel zeer gevaarlijke karweitjes opknappen

(2) Gaston Durnez (° 1928 Wervik) Vlaams journalist bij de Standaard. " Zeg mij waar de Bloemen zijn" Davivdsfonds 1988

08-06-2017 om 16:57 geschreven door Wim van Oostveld  

Gisteren was het Pinksteren, dus vandaag Tweede Pinksteren... Die tweede dag van een hoogdag was in het geboortedorp steeds een belangrijke dag indertijd, want op tweede paasdag waren er paardenwedrennen en op Tweede Pinksteren motorcross. Eigenlijk vonden we Pinksteren steeds een heerlijk feest en we weten geeneens waarom. Het verhaal met die vurige tongen maakte geen indruk, zou het dan toch de plechtige communie geweest zijn.?We weten het niet, we weten wel dat het nu precies zeventig jaar geleden is...Het was me wat. We waren de jongste van de hoop en moeder en vader hadden besloten een groot feest in te richten, tenslotte de oorlog was voorbij, nietwaar. Een hele week lang werd er geschrobd en geschuurd, geslacht, gesneden, gebraden en gekookt...Bezoek bij de kleermaker, voor een nieuw pak met golfbroek (1) in Engelse stof ( wat dat ook mag zijn...), maar ook veel te vaak in de kerk om op de dag voorbereid te worden. Eigenlijk hadden we  geluk, want er was zopas een nieuwe catechismus ingevoerd  en daarom was er geen tijd genoeg om hem volledig uit het hoofd te leren, wat vroeger met het oude geval wel moest gebeuren, maar dat nam niet weg dat de pastoor ons met alles over daadwerkelijke  tot heiligmakende genade om de oren sloeg.

Zie ze stappen de communicanten...en als je goed kijkt, de ene kaars is mooier versierd dan de andere. Op de buitenste rij ( nummer zes) draagt een golfbroek

Verder was er dan ook nog het gevecht met moeder wat we uiteraard verloren. Het was toen mode, ook bij de jongens, dat het haar in permanent werd gelegd. " Nooit", zei moeder en het was nooit. Wij kwaad, maar achteraf waren we wel gelukkig. We moesten ook een grote waskaars dragen in de optocht van school naar de kerk, maar aan die kaars werden kunstbloemen gevestigd." Niet nodig", vond moeder, maar onze doopmeter  vond van wel, " want wat gaan de mensen anders zeggen"...Dus....!Het ergste moest nog komen, want de broer en zussen hadden in de proeven voor de plechtige communie steeds de eerste plaats behaald, nu waren er geen proeven..., maar we werden alfabetisch gerangschikt, dus kwam het goed uit, nietwaar. Helaas...er was ook de zoon van een schepen en Moeder Overste vond dat die op de eerste plaats moest zitten en de nodige dingen, zoals hernieuwen van de doopgeloftes, moest doen. De hemel viel in boven het hoofd van moeder, wij voelden ons gelukkig...Weet je wat er ons het langs bijgebleven is? Een polshorloge en het missaal. Het horloge kochten we met ons eigen zakgeld en hebben het in  de lade van onze nachttafel gelegd...als de mobieltjes in zwang kwamen...Het missaal ligt hier ergens in het bureau...stille getuigen. Heerlijk toch...!

(1) Golfbroek : de broekspijpen werden onder de knie  met een band vastgemaakt en " golfden"  naar beneden...Ze werden smalend drollenvangers geheten...We vermoeden dat ze in de vijftiger jaren van vorige eeuw uit de mode raakten...We zaten toen gevangen op kostschool en beleefden alles niet al te intens!

05-06-2017 om 00:00 geschreven door Wim van Oostveld  

Het was weer warm de laatste tijd...maar wat kunnen ze daar een drama van maken.Vooral de media kunnen daar een drukte over maken. Zo kunnen we zien in de krant of zelfs nog erger : zien op tv dat de leerlingen in het vijfde studiejaar zitten te puffen in de klas de fles water bij de hand, want weerman Frank zegt dat we veel moeten drinken. Het kan nog erger, want een slimme leerkracht trok naar buiten met de klas en te pas ( en naar we denken vooral ten onpas)   konden de verhitte discipelen met het hoofd in een emmer water duiken om  weer op temperatuur te komen. We zijn geen weerman, verre van, maar we weten wel dat steeds einde juni begin juli de hitte toeslaat...Zelfs, we weten het nog goed de vlucht naar buiten moeten nemen  om door de Middeleeuwen van Prof Dr. Jan-Arthur Van  Houtte te moeten worstelen...Achter de kerk onder de lindenboom...We begrijpen nog steeds niet dat Jan-Arthur prof kon worden, want hij worstelden met een spraakprobleem en vooral de r lag hem niet goed...Als de studenten over "zijn" cursus spraken was het steeds  over: " l

Onder de lindenboom...

" De lol van  de Gelmanen in het Lomeinse Lijk". Misschien was het allemaal niet zo erg, want de professor werd naderhand zelfs nog voorzitter van de jury in een tv-programma....en wij vonden dat het er niet op verbeterd was. Maar goed, wij zochten ook de friste op om te blokken, nu moeten ze samen hokken in grote ruimtes, als dat maar niet te warm is...? Er was  vroeger nog meer: je diende alle examens (1)  mondeling in twee voormidagen af te leggen, bovendien moest je verschijnen in prachtige plusfour ( zoals de Hollanders zegden) met mooi gesteven hemd en das...Er werd meer dan één student huiswaarts gestuurd om de kledij aan te passen. Niet te vergeten datWe zijn geen weerman, verre van, maar het is wel een vast gegeven  dat de warmte steeds toesloeg einde juni toen het blokken begon...We herinneren ons nog dat we de buitenlucht opzochten: eenzaam en alleen achter de kerk onder die heerlijk brede lindenbomen met de zon veilig verborgen achter de grote kerk. Het staat ons, echt waar, nog fris voor de kop hoe we daar door de 600 pagina "Middeleeuwen" van Prof Dr. Jan-Arthur Van Houtte worstelden. We vragen ons vandaag de dag nog steeds af hoe die man ooit professor was geraakt, want hij sukkelde met een fameus spraakgebrek. Hij had nogal wat problemen met de "r"! Over zijn college "De Middeleeuwen" werd steevast één phrase geciteerd: " De lol   blikjes en andere verfrissingen nog niet bestonden, slechts kauwgom was een tijdelijke redding..., want waagde het niet kauwend binnen te gaan.We lukten er ooit eens in om het vak latijn van Reekmans een week vroeger te laten plaatsvinden: een wereldwonder...en we waren gelukkig, dus Swift heeft gelijk: profiteer elke dag van je leven...en wees gelukkig en maak er zeker geen drama van.

(1) Het waren 11 vakken (gezien latijn voorop geplaatst werd): psychologie, geschiedenis Middeleeuwen, Moderne geschiedenis, Geschiedenis van de Oudheid, Historische Kritiek, Kunstgeschiedenis, Nederlandse letterkunde, Middelnederlands, Middeleeuws Latijn, Encyclopedie van de geschiedenis en aardrijkskunde.

30-05-2017 om 00:00 geschreven door Wim van Oostveld  

De kritische 16de eeuwse Franse dichter moest wellicht nooit naar het Vier programma " Komen eten" kijken, wij daarentegen ook niet, maar op een druilerige meimiddag, wat meestal heerlijke lentedagen moeten zijn, werden we er toch mee geconfronteerd...We zaten te lezen in de biografie over Luc De Vos, toen het gebeurde...We beseffen nog  steeds niet hoe de tv op Vier was beland, maar eigenlijk wat doet het er toe. "Komen eten". Het lijkt een programma te zijn waar vier mensen , elk op beurt, de anderen bij hen thuis ontvangen  en een maal bereiden. In de achtergrond komt nu en dan een gastcommentator i.c. Herman Verbuggen, de nodige info spuien . Zo vernamen we dat deelnemers gewone mensen zijn: magazijnmeester, kapster, garagehouder, technicus  in de pretpark ( wat dat ook mag zijn)...maar eigenlijk wel goed boeren gezien hun nogal protserige interieurs en dito keukens...Of zou het ook allemaal  fake zijn...?Met zijn allen blijken ze geen al te hoge opleiding achter de rug te hebben, want ze spreken met zijn allen een stevig dialect...wat soms voor problemen zorgt, want ze begrepen mekaar niet altijd...Voor de kijker geen probleem, want er waren onderschriften. Maar toch, want bleek daar één van de deelnemers uit onze geboortestreek te komen...en de maker van de onderschriften kende blijkbaar het dialect niet zo goed, want ie sloeg de bal meer dan eens mis. Al vlug hadden we door dat ze met zijn allen deelnamen om de wedstrijd te winnen, want het was een wedstrijd en de beste kreeg een stevig mes...Zo zie je maar.

Nicolas Boileau

De hele uitzending door zaten ze op mekaar te katten , sluwe kerels kunnen dat mooi verpakken, maar hier was het anders, het werd er dik overheen gesmeerd. Ze gebruikten woorden, waarvan ze dachten ze passen hier in het kraam, maar kenden er de juiste betekenis niet van...Het woord cuisson kwam veel aan bod, maar over de cuisson van een borrelhapje beginnen, klinkt wel vreemd...vooral als je weet dat couisson baktijd betekent en borrelhapje niet zo vaak gebakken worden... Toen een gastvrouw zei dat ze haar menu in Lingala had opgesteld , reageerde onze streekgenoot: " Ooit heb ik dat gegeten"...De commentator vroeg zich dan af of dat niet moeilijk was, want Lingala is de Bantoetaal...Stilte.Het woord  etiquette (viel ook meerdere keren, ze ) leken er alles van te weten, helaas bewezen ze steevast meerdere keren dat ze over het onderwerp niets afwisten. Meteen kwam de kostschooltijd weer opdagen. Elke zaterdagavond om zes uur in de studiezaal beklom de subregent zijn katheder om les etiquette te onderwijzen . We herinnerden ons nog veel: NOOIT je mes aflikken, niet zwaaien met het  bestek in de discussie, mond proper vegen voor het drinken, ook na het drinken etc...De gebruikers van het woord  overtraden de etiquetteregels , nog meer dan dat ze het woord gebruikten. Als het dan eens gebeurde dat ze een gerecht goed vonden dan zegden ze: " Een vier sterren restaurant waardig"...  Terloops in Vlaanderen zijn er geen vier sterren restaurants en dan nog hoe vaak zouden ze ooit in een sterren restaurant geweest zijn? Eigenlijk zaten ze daar voortdurend hun domheid te demonstreren en wie er soms leuk van achter de hoek kwam.? Herman, want we vrezen zelfs dat ie de teksten zelf niet schreef... Vele kijkers waarderen die domheid  , want we lazen van de week in een TV-blad dat het maar moest uit zijn met de dwaze commentaren van de heer Verbruggen, want hij stoorde de "interessante" gesprekken...Dwaas om te zeggen dat Lingala de Bantoetaal is, kom nou...Naar  het schijnt zou Komen eten niet meer zo succesrijk zijn, Vlaanderen toch slimmer dan je denkt..., maar Nicolas Boileau had toch gelijk , dwazen bewonderen zichzelf zo graag...

(1) Niet de Fransen maar "onze" hertog van Bourgondië vond de etiquette uit. Filips van Bourgondië (1396-1467) , hij stichtte op 10 januari 1430 te Brugge ook het Gulden Vlies, gaf aan alle aanwezigen op zijn gala's een kaartje ( une etiquette) waarop de gedragregels stonden om hen te helpen geen "faux pas" te maken of m.a.w. te zondigen tegen de etiquette (juist)...!!

P.S.Een  lezer deelde me mee dat het nog erger kon...Gisteren zei een deelnemer: " Lezen is tijdverlies", maar naast zijn haard waren de boekenplanken gevuld met gemaakte lege dozen met op de rand in gouden letters titels  van bekende meesterwerken ...om de schijn te redden. Zalig de armen van geest...!

a

24-05-2017 om 00:00 geschreven door Wim van Oostveld  

 "Mijn kind, mooi kind" is blijkbaar een zegswijze die vandaag de dag nogal letterlijk opgevat wordt. Al waren de mensen vroeger meer met spreuken bezig al beseften ze ook dat het maar spreuken waren, nu is het allemaal anders. Naar het schijnt als zoon- en/of dochterlief op school een straf gekregen heeft en  moeder en/of vader, per mobiel verwittigd, staan reeds voor de schoolpoort... 

waar is de tijd toen de straffen nog binnen kamers bleven...

...en de directie wordt op de juiste manier  belaagd , als volgt : " Mijn kind zal die straf niet ondergaan". Ze hadden er niet eens aan gedacht waarom de straf werd gegeven en dus slechts op het verhaal van het eigen kind ( want niet alleen mooi, doch ook wijs ) voortgegaan,. We schudden meewarig het hoofd, want wat was het vroeger anders. Geen haar op ons hoofd dacht eraan om thuis te melden dat we straf hadden gekregen, want straf op school bracht het verloop van de dag ernstig in diskrediet, dus zwijgen was de boodschap. Bovendien hadden we het nog moeilijker dan anderen, want een onderwijzer van de dorpsschool woonde bij ons thuis in...maar eerlijk, de brave man ( dat was ie) heeft thuis nooit iets over mijn schoolleven verklapt. Gelukkig maar en we zijn er hem nog steeds dankbaar voor . Later, beroepshalve, werden we uiteraard ook  met straf geven geconfronteerd. Kwam een boze vader op je afgestormd: " Wat is me dat, mijn zoon kreeg straf omdat ie zijn liniaal liet vallen..." Toen je de man uitlegde wat er gebeurd was, klaarde de hemel op. Eventjes het verhaal, je kwam  na het zwijgsignaal voor de rij en zoonlief moest nog een heel verhaal doen,  aanmerking, de trap op naar klas en zoonlief,  trapt op de hakken van de voorganger ( tweede aanmerking , iets luider) in klas zoonlief heeft huistaak vergeten en terwijl je de lesaankondiging op bord schrijft laat zoonlief met groot misbaar de liniaal vallen. Straf! Nu tegen de boze vader: " Je hebt gelijk, eigenlijk had ie driemaal meer straf dienen te krijgen..." De man liet me geeneens uitspreken, want hij had het meteen begrepen...We zijn later zelfs samen nog  een  glas gaan drinken. We willen slechts zeggen dat de ouders beter thuisblijven om vele misverstanden uit de weg te gaan...Laten we eerlijk zijn: hoe vaak kregen we in onze hele schoolcarrière  onverdiend straf en hoe vaak kregen we geen straf als we er WEL verdienden...Het laatste antwoord zal wel met een grootste cijfer zijn .In Leuven kregen we een onverdiende straf, alhoewel. De buurman van het kot waar een vriend logeerde, was me een nummer. Als Engelsman had ie de landing van Normandië meegmaakt en naderhand in Leuven blijven plakken...Hij kwam vaak een glas drinken met ons en dan vaak een  Engels lied  kwelen. De buren vonden dat minder leuk en wij moesten naar de vice-rector... het was nochtans de Engelsman die zong (...)...Natuurlijk zijn we niet gaan klagen bij vader en moeder omdat de vice-rector ...We kregen zelfs geeneens een staf, slechts een aansporing minder lawaai te maken. De Engelsman is nog triest aan het einde gekomen, althans voor iemand die D-day meemaakte. Op een avond kwam ie laat naar huis en wou via de regenpijp naar binnenklimmen...de pijp brak en hij viel, morsdood op de stoep... RIP.  Om te eindigen: beste ouders in 99% van de gevallen heeft zoon- en/of dochterlief een fout verhaal verteld...Blijf  dus thuis en voor de directie als vader en/of moeder vinden dat de straf niet moet gemaakt, stel ze voor de keuze: indien je je niet aan het schoolreglement wenst te onderwerpen, kies een andere school, maar hier zal weer het schoentje wringen, want elke leerling is geld...!!!

17-05-2017 om 16:59 geschreven door Wim van Oostveld  

Moederdag is voorbij...en de commercie maakt zich op voor de volgende hoogdag...al weten we zelf begot niet wat het zal zijn...Vaderdag toch niet? Wist de lezer, wellicht wel, maar toch, dat ze (wie...?) eigenlijk niet goed weten wanneer moederdag "begonnen " is? Het zou in Amerika begonnen zijn...in Philadelphia in 1915, maar toen hadden ze in Europa wel andere dingen aan het hoofd, nietwaar. Eigenlijk was Antwerpen al een tijdje eerder, want in 1913 had één of andere schepen ( zoek ' s op)  de gedachte om op 15 augustus ( O.-L.-Vrouwhemelvaart - het Mariafeest bij uitstek) niet alleen de Moeder van God, doch alle moeders te vieren.

(Frans van Kuyck 1852-1915)  Liberaal schepen

Hij voegde er aan toe dat Maria al sedert eeuwen( van 1124) de patrones van de Stad aan de Schelde was. Dus, vandaar uiteraard ook de O.-L.Vrouwkathedraal , waar ene La Esterella over "bromde" ...Bovendien de Signoren vieren moederdag nog steeds op Halfoogst. Daar de Nederlanders de zorgen van de Grote Oorlog niet zo intens dienden te beleven, zou moederdag  vanaf  de jaren twintig  van de vorige eeuw daar reeds gevierd worden...In België zou het vanaf 1930 gebeurd zijn al zijn er bronnen die vermelden dat het  in Wallonië ( Charleroi) vanaf 1927 begonnen zou zijn...!  Het klinkt vreemd dat we daaromtrent eigenlijk geen zekerheid hebben al weten wij met zekerheid dat in onze jeugd in ons geboortedorp moederdag niet gevierd werd...We vermoeden dat  het in de late vijftiger jaren begon...Iedereen moest verder studeren en in de  meisjesscholen zal er dan wel één of andere leerkracht  met die gekte begonnen zijn...Vermoeden we, maar schiet aub niet op de pianist. Eigenlijk vinden we moederdag niet kunnen: om het met een reuzengrote cliché te zeggen: moeder vieren we elke dag en dat deden wij dan ook, want we luisterden naar moeder en deden (meestal) wat ze vroeg of gebood...Nu lappen ze de raad van moeder en/of van vader aan de laars , maar een tuiltje bloemen de ene dag zou alles  alles goed maken ...Loop naar de pomp. Mijn schoonvader gaf nooit bloemen aan zijn vrouw , want zei ie:" Jij bent mijn moeder niet"...en nu jij. Las ik op FB: " Ik had zo graag bloemen gegeven aan mijn moeder, maar het is elf jaar te laat"...Zijn  moeder was elf jaar geleden gestorven...en de schrijver raakte het juiste punt: hij had zijn moeder meer moeten eren, waarderen tijdens haar leven en niet op de ene dag in mei...Terloops moederdag is één grote commercie geworden en daar krijgen we steeds het schijt van om Brusselmans eens te citeren. Dat de kindjes dan geen tekeningen meer mogen maken zoals in die Brusselse school daar krijgen we dan ook...Juist Brusselmans twee keer citeren is viermaal te veel. Besluit: weg met de commercie!

16-05-2017 om 16:51 geschreven door Wim van Oostveld  

HHet was me weer het weekend en vooral "La douce France" kwam alweer op de voorgrond al dienen we toe te geven de meeste Fransen denken nog steeds dat ze op de eerste plaats komen, want geef toe, denken ze, wie won er de Grote oorlog en zelfs Wereldoorlog II...Wie, toch wel de grote Charles..., nietwaar.Nochtans  werden we op de TV met allerlei programma 's over Frankrijk overspoeld en daaruit leerden we heelwat anders. Wilfred de Bruijn leerde ons op VPRO  dat het niet zo vlot liep met Frankrijk en Andrew Graham vond in " The Art of France" dat zowel  Lodewijk de XIVde en Napoleon Frankrijk veel roem hadden bezorgd , maar dat ze naderhand door hun beider toedoen het land op de grond van de afgrond brachten...en ze nog steeds in de waan verkeren dat ze groot zijn, maar Amerika en  Duitsland namen het roer over...en vooral dat laatste is een Frnasman des duivels. Ook Eén deed een duit in het zakje, want daar konden we "La vie en rose" bewonderen van ene Annemie Struyf. Mevrouw Struyf heeft een stem om cokes mee te kloppen (1) en toch mag ze tv-prgramma's maken, bovendien moet ze steevast in beeld komen en de meest stupiede vragen stellen: in de aard van:" ' t Is wel erg om een kind te verliezen zeker?" en daarna doordrammen tot de geïnterviewde begint te janken. Joepie. Struyf overgoot het programma met een sausje wat is het heerlijk in Frankrijk, maar de goede kijker, al of niet beïnvloed  door de Bruijn of Graham en die tussen  de lijntjes luisterde hoorde hoe de kinderen zegden dat het toch heerlijk was bij oma in België, of dat het zo moeilijk was om administratief iets te verkrijgen in la douce France en bovendien dat het onderwijs niet zoveel voorstelde en dat de leraren opdaagden als het hen paste...Maar voor de rest geen problemen alleen maar dat boeren in bosjes zelfmoord pleegden...maar boeren klagen altijd, nietwaar. Struyf moet ingezien hebben dat ze de bal missloeg, want ze gaat een nieuw programma  maken over Spanje en Portugal, wellicht dromende van Franco en Salazar...

Dit alles om te zeggen  dat er zondag verkiezingen waren in Frankrijk...en de Belgische politici moesten dringend hun mening zeggen. Een tijd geleden mochten Turken dat niet doen, hun mening zeggen over Turkije, maar nu mogen de Belgen dat wel , maar wel over Frankrijk...In Parijs liggen ze wellicht wakker van die meningen. Toppunt van die meningen was wat Miet Smet uitkraamde..." François Fillon was te veel vroom-katholiek om te winnen, dat sjoemelen met geld dat wordt nog vergeven.." Miet kan het weten want ze trouwde met de grootste hypocriete katholiek van de 20ste eeuw, ene Wilfried Martens (2) want wij hebben hem in Leuven meegemaakt en zijn zedenpreken in " Ons Leven"  moeten doorworstelen. De leden van het Senioren Convent ( waaronder wij) misdroegen zich schromelijk vooral op "zedelijk" vlak ( wat dat ook moge wezen). De meeste SK'ers zijn later allemaal deftig getrouwd, de heer Martens deed het dan op zijn zedelijke manier. Eindelijk was er dan nog een antwoord over de pensioenen. We hadden niet verwacht dat er nog meer schijnheiligheid mogelijk was, maar jaweL. . Ene Van Quiceldinges vond de pensioenregeling slecht...Hij was zelf minister van pensioenen geweest. Waarom had ie ze niet goed gemaakt...Kwam dan nog madam Timmermans van de SPa...Ze gaf de Quick gelijk, maar haar partij had ons dierbaar land toch bijna een halve eeuw bestuurd, maar geen tijd gevonden om de zaken te regelen? We vragen ons af of de titel " Leve het weekdend" een goeie titel was? Beter ware wellicht " Leve de schijnheiligheid" en zo Annemie er geen programma kunnen over maken...Zij in close - up, zonder klank en met haar vijf spruitjes, die ze in de steel liet, in de achtergrond...Leve? Wie eigenlijk?

 (1) Spreuk uit ons geboortedorp over iemand met een afschuwelijke stem  na een nacht doorzakken

(2) De vrome katholiek kreeg een standbeeld in het geboortedorp...zonder zijn drie vrouwen. Spijtig  

09-05-2017 om 00:00 geschreven door Wim van Oostveld  

   We hebben eigenlijk altijd van 1 mei gehouden...al is het vandaag de dag niet meer wat het ooit geweest is...Voor zo ver we ons kunnen herinneren was 1 mei geen feestdag, maar er werd wel veel gewerkt. Als kind begreep je het eigenlijk niet zo goed, maar later ging je het wel beseffen, want de dorpsbewoners die uit werken gingen hadden een vrije dag, maar toen dacht men er niet aan  op stap te gaan, maar wel aan kwarweien doen: de deuren en ramen moesten in de verf, de boontjes geplant, want bonen moesten twee keer de mei zien (1) .

Toen we op kostschool zaten vertikte de directie het om op 1 mei een schoolvrije dag te geven  en daar hadden ze het volgende op gevonden: de schoolreis. Het was best indrukwekkend in het provinciestadje om een sliert van 30 bussen te zien vertrekken , naar Antwerpen, Brussel, Cap Gris Nez, De grotten van Han. Om het nuttige aan het aangename te paren ( of omgekeerd) vonden ze onder weg, het was immers 1 mei, start van de Mariamaand, een bedevaartsplaats waar om 3 uur een plechtg lof werd gebeden ( Tantum ergo Sacramentum)...Het is niet te begrijpen waar we overal de rozenkrans hebben gebeden...Helaas het sorteerde weinig effect.... In Leuven kwamen in mei de Bierkeekfeesten en de eindejaarsclubs ...met de Oude Roldersklachten ( O jerum, jerum jerum...). Een stap naar het echte leven en vandan af werd 1 mei de Dag van de Arbeid...Vandaag de dag is het genen vetten meer. In Oostende stond Crombez te liegen dat ie zwart zag, want alles wat ie aanklaagde werd de volgende dag in de Tijd tegengesproken. In Gent, de stad van vader Anseele, kwam er een madam voor de micrafoon en het eerste wat ze riep: " Het moet gedaan zijn met de graaicultuur..."  Waarschijnlijk was die mevrouw op wereldreis geweest en de graaicultuur van de socialistische familie gemist , maar om het nog erger te maken kwam de dochter van de koning der Graaiers, Freya , wat clichés, die ze ergens uit speeches van vroegere tijden had gesprokkeld, rondstrooien...en iedereen ging weer over naar de orde van de dag...Gelukkig was er nog een domme Turk die een mes in de dij van  de echte vriend van de arbeiders , Hedebouw, stak of 1 mei 2017 was een zaak voor niks geweest...Waar gaan we heen, zelfs de spreuk van in mei legt elke vogel een ei is lang voorbij, want in de tuin fladderen reeds volop jongen van de merelaan, des avonds als het duistert vogens Gezelle!

(1) De bonen moeten tweemaal mei zien: ze worden begin mei geplant om dan eind mei boven te komen...Toegegeven dat de ondervinding ons leerde dat het anders ook kon... 

02-05-2017 om 16:49 geschreven door Wim van Oostveld  

Vandaag komt Frankrijk  nogal in het nieuws al is het enigszins "anders" dan de 19de eeuwse Franse schrijver de Bornier ( zie titel) bedoelde...Eigenlijk hadden we het niet beseft, maar in meerdere TV-programma's waren ze al een tijdje bezig om Frankrijk door de mangel te nemen...Eerst kwam de Nederlander Wilfred de Bruijn(1) op de VPRO op de proppen met " Op zoek naar Frankrijk".We keken op de eerste plaats met verbazing  vooral  daar die Nederlander verdraaid goed Frans  praatte en vervolgens dat ie vinger op de wonde legde...Frankrijk was/is de pedalen kwijt. Het platteland loopt leeg en de steden zijn aan het verkommeren en vooral Frankrijk is niet meer de leidende natie in de wereld...Engels is de voertaal geworden en Duitsland dirigeert Europa...en dat doet pijn.

Op Canvas kwam dan " The Art of France" van Andrew Graham  (2). Met Lodewijk de XIVde  en later Napoleon Bonaparte breikte Frankrijk weliswaar de absolute top maar beide heren brachten "la douce France" telkenmale  op de rand van het faillissement...en daar moest het zich telkenmale weer van herstellen.Toen die andere Napoleon III nog meer hoogmoed aan de dag legde dan zijn grootoom en door Bismarck in 1870 de rekening gepresenteerd kreeg werd de weg naar het einde ingezet. De twee wereldoorlogen brachten geen soelaas al redde ene de Gaulle voor de schijn nog eventjes de meubelen ...doch het werd toch steeds erger en erger, maar het ergste is dat de Fransen nog steeds denken dat Frankrijk het middelpunt van de wereld is...Helaas. Sommigen , zelfs buiten Frankrijk, hebben het nog niet  begrepen. Zo kwam ene Annemie Struyf op Eén met haar programma " La vie en rose"...Wie de moed opbrengt om Annemies stem te trotseren, want zij denkt dat het moet dat zij steeds zelf aan het woord komt en in beeld, ziet enkele Vlamingen die denken  hun geluk in Frankrijk te moeten vinden. De aandachtige kijker verneemt dat " la douce"  eerdere bittere ernst is geworden...Ze willen nooit naar België terugkeren, maar  het lukt niet zo makkelijk om iets administratief in orde te krijgen, de scholen op het platteland stellen ook niet veel voor...en wie dag en nacht werkt komt er wel...Vraag:moet je daarvoor naar   de vreemde trekken? al zijn het meestal mensen die veel op een gat zitten met de armen gespreid en de handen open. De kinderen zitten er meesat ongeïnteresseerd bij en zei er een meisje: " Het is wel leuk bij oma en opa in België...Alweer een vraag: " Willen de kinderen wel wat jij leuk vindt?" Bleek niet aan de orde. We kregen hoe langer hoe meer de overtuiging dat stemverkrachter Struyf voor haar eigen plezier door Frankrijk trok en dat op kosten van de besparende VRT. Foei! 

(1) Wilfred De Bruijn (1974) Studeerde kunstgeschiedenis in Leiden en woont sedert 2003 in Parijs. In 2013 was hij slachtoffer van homogeweld in Parijs

(2) Andrew  Graham (1960)  Brits Kunsthistoricus

25-04-2017 om 00:00 geschreven door Wim van Oostveld  

We zijn er eventjes tussenuit...tot straks wellicht...!!!

19-04-2017 om 16:15 geschreven door Wim van Oostveld