Aan de rechterkant kan je het Egidiuslied lezen van Jan Moritoen. Jan overleed te Brugge eind l416 of begin 1417 als lid van de gilde van de bontverwerkende lamwerkers. Hij was zelfs een bepaald moment schepen van de stad Brugge. In het Egidiuslied spreekt hij zijn overleden vriend en rivaal in de liefde lyrisch toe. Egidius en Jan Moritoen waren beiden verliefd op Mergriete. Na Egidius' dood trad zij in het klooster en liet de liefde van Jan Moritoen onbeantwoord.
P.S. Egidius was een gewaardeerd zanger en musicus. Egidius is het latijn voor Gillis.
Zoeken in blog
Zoeken met Google
Op de foto (1) zien we hoe Jan de tekens van een witchdoctor in Z.-Afrika intving. Op de 2de foto Jan en zijn vriend Norbert in Venetië
Bij bovenstaande foto: waar is de tijd ? Rustpauze tijdens de blok van 1959...Op de achtergrond het kerkje van " 't Vewt"...!
Bij de start van de tekst over het boek van Dirk Musschoot staat een foto van het dorp waar Jan woont, Nkodusweni...
Na de strijd door Pieter Nicolas Van Eyck
't Abrupt geratel zwijgt in 't duin Vreemd-stil is 't. Luwte en vogelzang; En 't kalm gedruis uit gindse tuin Van maaien, heel de middag lang.- De strijd beslecht, ligt alles neer. Maar toch, dit diepe hunkren weer:
Of 't hart,o, éénmaal voelen kon De milde, lieflijke zoen Van alle strijd in avondzon Door ceder-, roos- en berkengroen, En wolken, drijvend als een vlucht Van witte vogels door de lucht.
Loon door Hélène Swarth
Ik zong en zie! de beek gaf mij een dronk tot loning, De wijnstok, wijn, het koren, brood, Geen struik die mij geen bloem, geen bloem die mij geen honing, Geen boom die mij geen schaduw bood.
De zon gaf mij haar goud, de morgen haar juwelen En de avond, al zijn hemelrood. Maar wie mij had beloofd, zijn ziel met mij te delen, Gaf haar voor liefde en steen voor brood.
Jacqemijne Bolats werd te Leuven begraven in 1520 naast haar man en haar kind. Ze had bei met dezelfde liefde bemind, al haar dagen.
Ik heb haar zerksteen gevonden, op een regennoen, onder wat mos en veel gele blaren. Kinderen spelen er rond, en bij zomernacht paren geliefden hier hun bevenden mond.
Zij werd in Antwerpen geboren, - o mijn sterke stad, - wie voerde haar de Brabantse heuvelen over? Daar vond zij een man en won zij een kind, en de rust, onder mos en wat herfstig lover.
Want, toen God zag hoe volmaakt deze drie stonden in 't licht van rustig geluk, het jubelende kind,en dees vredige beiden, toen was hij als David, die wenend zijn zoon overwint. Hij kon deze kalme zielen niet scheiden en brak alle drie hun hulzen stuk.
Zie, zo lange tijd is aan elk mens gegeven, dat zijn woord rijpe tot lied voor Gods aangezicht. Hoe vaak het hernomen , geaarzeld, getracht, tot duidlijk en klaar klinke het rhytme dat door elk leven vleit; God luistert en wacht, de zanger verdwijnt, maar het zingen ruist uit in Gods wezenheid.
De morgenlucht is een bezoedeld kleed een bladzij met een ezelsoor een vlek
de stad een half ontverfde vrouw
maar schokkend steigert zij den hemel in als een blauw paard van Marc in 't luchtgareel
Berlijn
de zon is geel
Vader door Michel van der Plas
Vader, wat zou ik ervoor willen geven als je er af en toe nog eens kon zijn en een zondag kwam zitten in mijn leven bij mijn werk en mijn boeken en mijn wijn.
Soms zie ik mannen van vijfentachtig (je weet wel waar) met een gezicht vol zon en zin, en dan denk ik godallemachtig als ik hem zo nog eens meenemen kon.
Want op de een of de andere manier leeft ik toch ook nog steeds voor lou: louw ogen wil ik, met hun aandacht, pret en mededogen bij mijn geploeter, mijn huis en mijn hier: en ik zag ze zo graag en keer genieten van al wat ze vol tranen achterlieten
Gij wast aan mij gelijk de winde... door Karel van de Woestijne
Gij wast aan mij gelijk de winde die wentelt om een koren-aar; dra zal ik aan mijn wang bevinden de zomer streling van uw haar.
Dra zult gij 't glanzend voorhoofd beuren tot waar mijn slapen komm'rend staan: zo ziet men, wild, een winde geuren naast 't wegend rijpen van het graan.
o, 'k Ben geen sterke: moe-gedragen, verzwaart vaak de angst mijn levens-last; maar 't is mij waar 'k uw wasdom schrage, of blijde een échte steun me omwast
Zo reikt de liefde, o mijn beminde, verrijkt me uw liefde in vreze en vaar, - gelijk een geur'ge wentel-winde die sterkt en loont heur koren-aar.
Paradise Regained door Hendrik Marsman
De zon en de zee springen fonteinen bliksemend open: waaiers van vuur en zij; langs blauwe bergen van den morgen scheert de wind als een antilope voorbij
zwervende tussen fonteinen van licht en langs de stralende pleinen van 't water, voer ik een blonde vrouw aan mijn zij, die zorgeloos zingt langs het eeuwige water
een held're, verruk'lijke wijs:
'het schip van den wind ligt gereed voor de reis, de zon en de maan zijn sneeuwwitte rozen, de morgen en nacht twee blauwe matrozen - wij gaan terug naar 't Paradijs'
Ida Gerhardt (1905-1997)
De gestorvene door Ida Gerhardt
Zeven maal om de aarde gaan, als het zou moeten op handen en voeten; zeven maal, om die éne te groeten die daar lachend te wachten zou staan. Zeven maal om de aarde te gaan.
Zeven maal over de zeeën te gaan, schraal in de kleren, wat zou het mij deren, kon uit de dood ik die éne doen keren. Zeven maal over de zeeën te gaan -- zeven maal, om met zijn tweeën te staan.
De Zwerver door Jan van Nijlen
Ik ben vermoeid. Toch ben ik nog gestegen Tot op de heuveltop in het late licht, en voor mij kronkelen de duistere wegen Van 't avonddorp, dat daar verlaten ligt.
Is nu de wereld zoveel eeuwen ouder? Alles lijkt mij zo vreemd en toch bekend. Ik mis alleen een vriendelijken schouder, Een lichaam, dat mijn lust voelt en herkent.
Ik ben alleen voor gans mijn verder leven, Er is niets meer dat me aan deze aarde bindt. En toch, ik voel mijn hart onstuimig beven: Dààr staat een boom, dààr speelde ik als kind.
Jan van Nijlen (1908-1975)
De klok ( zie boven rechts) tikt gestaag verder...Mijn teller staat reeds op 72...!
Om alle teksten op het BLOG te lezen klik je onderaan de laatste tekst op de naar links gerichte pijl...
De Axa-man met twee gezichten en dit na meer dan 50 jaar, toen hadden we de Krüger-man...! Wat goed is blijft dus goed...
Haiku
De zon brandde fel
op het wit berijmde gras.
Ver is de lente... (WVO)
Dropbox
Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Onze eigen gebreken ergeren ons het meest bij anderen ( Peter Sirius)
We dachten aan de oneliner van Peter Sirius ( zie titel) toen we gisteren naar de Zevende Dag zaten te kijken. We willen vooraleer verder te gaan toch mededelen dat we het wel leuk vinden dat Phara Aguirre het programma nu zal presenteren, want we hebben een boontje voor haar...Xavier Tavernier, haar compagnon , is een onbekende voor ons, maar Phara zal hem wel bij de les houden...Maar goed, naar gisteren. Ze hadden weer een paar mensen rond de tafel geplaatst en ze zouden eens het probleem van de gevaren bij schoolkinderen gaan oplossen. Zoals steeds alweer veel geblaat en weinig wol en nog meer rond de pot draaierij. Je moet steeds opletten als een spreker begint met de zin ( zoals nu met dit gespreksonderwerp) : " Niemand wil zich meer inzetten voor de veiligheid dan ik..." Je weet steevast dat ie volledig naast de kwestie zal drenzen...Herinner je nog scheefpoeper Martens ( symbool van de CVP-familie) " 't Is evident dat niemand meer van humor houdt dan ik, maar er zijn grenzen...) Je wist al met zekerheid dat een bepaald programma NIET op het scherm zou komen. Na wat geklets , kwam plots de burgemeester van Deinze aan het woord en die sloeg spijkers met koppen...Het kwam er op neer dat de mensen die veiligheid niet willen, want in Deinze hadden ze geprobeerd de omgeving van de scholen verkeersvrij te houden, maar het is niet gelukt, want de ouders willen het niet, want ze willen de kroost voor de schoolpoort afzetten ( gelukkig nog niet voor de klasdeur), de middenstanders bij de school niet, want de klanten blijven weg, de omwonenden niet, want ze kunnen in de Schoolstraat niet meer rijden om naar het werk te gaan...Echt zielig, maar zo modern, want de moderne mens wil ALLES maar NIETS in zijn onmiddellijke omgeving. Veel GSM-masten (1), maar niet in de buurt, veel windmolens, maar alweer niet in de buurt. Wat er ontbreekt? Beleidslui die op tafel slaan: zo is het en niet anders, maar ja, dan komen de politiek correcten weer op de proppen , nietwaar...Vroeger toen onze kinderen schoolliepen , de lager school in de buurt, verbood de school om per fiets naar school te komen...Vandaag de dag komen ze met loopfietsjes, driewielers, steps, skateboards...Als ze dat eens allemaal thuislieten en netjes met moeder aan de hand naar schooltrippelden, zou het al heelwat veiliger zijn...maar wie durft dat voorstellen? Niemand, geeneens voorstellen laat staan verplichten! Maar er is niemand die meer van de veiligheid houdt dan iedereen, maar NIEMND doet er iets aan...Oh, jawel, bloemen gaan neerlegegn als er een kleuter werd doordgereden...Welke zoden brengt dat aan de dijk? In de Skandinavische landen gaat 80% van de kinderen, vanaf zes, autonoom naar school..., misschien kan Phara ze eens uitnodigen naar de studio om naar hun verhaal te luisteren...
(1) Er was in Oostende , de Keizerin van de badsteden , ooit eens commotie over GSM-masten op een flatgebouw. Een reporter interviewde de vrouw die een groep misnoegden leidde terwijl ze met haar mobieltje bezig was...Op de vraag wat ze zou doen als de mast zou verdwijnen had ze geen antwoord, maar werd ze heel erg kwaad. Dus...
Hiernaast een afbeelding van de Duits-Joodse schilder Felix Nussbaum, de haven van Oostende . De Vlaamse auteur , Mark Schaevers schreef er een schitterend boek over: Orgelman ( 1915 - Bezige Bij Amsterdam). We konden het niet laten om er iets over te schrijven vooral voor de lezers die vaak een goed boek ter hand willen nemen...Wel, Orgelman is zo'n boek. Moet je gelezen hebben...! Vele lezers zullen Mark Schaevers als ex-hoofdredacteur van Humo herinneren al dient gezegd dat ie Guy Mortier niet kon doen vergeten! Hij schreef ook nog meer leuke dingen als bv " De Wolken uit de geheime laden van Claus (2011), maar met Orgelman maakte ie een schot in de roos, dan ook niet te verwonderen dat ie daarmee de gouden Boekenuil won...Felix Nussbaum werd in Osnabrück op 11.11. 1904 geboren en stierf op 9.8.44 in Auschwitz-Birkenau al weten ze het niet met zekerheid. Schaevers volgt de schilder als het ware stap per stap: zijn opleiding in Hamburg, Berlijn, Parijs, Rome en alles overladen met de saus van het opkomende nazisme.Zo komt Nussbaum in Oostende terecht , want hij was niet alleen een bewonderaar van Van Gogh, maar ook van Ensor. In 1937 trekt hij naar Brussel in de hoop daar beter als schilder tot zijn recht te komen en hij huwt er met zijn jeugdvriendin Felka Platek, een Poolse schilderes. Nu volgt een bittere periode en in 1940 wordt hij als staatsgevaarlijk ( want Duits staatsburger) op last van de Belgische overheid naar zuid Frankrijk gedeporteerd en komt er terecht in het notoire kamp SaintCyprien waar hij aangrijpende werken borstelt...Hij kan toch terug naar Brussel keren en moet er onderduiken en ze vermoeden dat hij in juni 1944 verraden werd en opgesloten werd in de Desain kazerne in Mechelen...Met het laatste konvooi uit Mechelen werd hij naar Auschwitz getransporteerd...een paar weken voor Brussel werd bevrijd...Schaevers schreef een formidabel boek over deze schilder, die nu volledig in eer hersteld werd...Hij wordt tot één van de beste surrealistische schilders gerekend. Het boek leest als een roman, echt waar, dus doen!
Hoe langer hoe meer stellen we vast dat we steeds in herhaling vallen...al vinden we dit nogal straf uitgedrukt en eigenlijk willen we zeggen dat we steeds op dezelfde manier iets beginnen. Vroeger begonnen we de krant steeds met de strips, maar sedert Marc Sleen en Nero er niet meer zijn starten we nog met de laatste pagina, maar met de weersvoorspelling...Sedert enige tijd is er nu ook een rubriekje dat de records, of hoe moet je het noemen (?), uit het verleden aanhaalt...We weten niet of we het leuk vinden, maar het zet ons vaak, om niet te schrijven, steeds, aan het denken . We vinden dan vaak dat al het geschrijf over de opwarming van de aarde larie is, want ook in de 19de eeuw hadden we warme winterdagen...dus, maar we voegen er meteen aan toe dat we zondag naar Reizen Waes keken en van larie omtrent de opwarming zijn we niet meer zo zeker. Verleden week was het record op 16 februari ( we vermoeden het, kan ook een dag vroeger of later zijn geweest) in 1956 - 16° en in 1961 +18°...Wat is er daar nu zo biezonder aan, vraagt de lezer zich af? Wel we herinnerden ons dat terdege, wat meer is we kunnen ons nog bepaalde activiteiten in detail voorstellen. In 1956 begon het op 1 februari steenhard te vriezen en die koude periode duurde tot in maart...Hoe we het zo precies weten...? Wel we hadden in septemer 1955 de humaniora beëindigd en het eerste wat we deden was ons inschrijven bij een voetbalclub...Je gelooft het nooit, want het reglement van de kostschool was duidelijk: " leerlingen zijn geen lid van een buitenschoolse vereniging ." Dat door de felle winterprik de competitie stil lag kwam hard aan. Daarbij zaten we in ons eerste jaar in Leuven en zo'n koude was alles behalve prettig , want een potkacheltje was beven op kot...We zien ons nog staan op de Grote Markt te kijken hoe een vriend met zijn vespa demonstreerde hoe hij manoeuvreerde op de spekgladde weg, want strooien was indertijd nog niet aan de orde. Gelukkig was er op diezelfde markt "Le Central", lokaal van de Oostkantonners , heerlijke warme wijn te krijgen...In 1961 waren we soldaat en op diezelfde dag waren we toch wel van wacht zeker, in Ludenscheid. Het was er heerlijk warm zonnig weer zodat we alle meubilair uit het wachtlokaal buitenzetten en de boel grondig schoonmaakten...We kregen daarbij nog lof van de officier van wacht om zoveel intiatief...Zo zie je maar...Een paar dagen later kregen we een brief van het thuisfront, en mijn lief schreef ( nu nog steeds mijn vrouw...) dat het zo'n mooi weer was en dat ze met een vriendin in een jurk met korte mouwen per fiets naar Damme was gereden en er op een terras een koffietje had gedronken... Toch heerlijk die mooie herinneringen...het kunnen ook slechte herinneringen zijn, want mijn vrouw zei van 1956, " inderaad een bitter koude februari maand, want toen is mijn liefste tante gestorven en de familie kon niet mee naar het kerkhof...te koud...." Zo zie je maar en toch vinden wij herinneringen leuk en heeft de Engelse priester George Herbert gelijk... Jaren weten veel en dit houdt ons wellicht recht
Waar de stuivers rinkelen, zwijgen de filosofen...(Servisch Spreekwoord)
In het voorbije weekend naar Spartacus gekeken...Je weet wel de historische film van Stanley Kubrick uit 1960...en tot onze verbazing de film heeft meer dan de tijd doorstaan...bovendien moeten we toegeven dat de acteurs als Kirk Douglas, Laurens Oliver, Peter Ustinov en Tony Curtis schitterende vertolkingen neerzetten. In de colleges van Peremans over de Oudheid hadden we uiteraard voor Spartacus partij gekozen toen ie in opostand kwam tegen Rome en hoewel het een Amerikaanse film was, toch werd de historische waarheid goed gerespecteerd alleen het einde was geforceerd, want volgens Peremans was Spartacus al bij het begin van het treffen gewond geraakt en vocht ie nog een tijdje op de knieën door tot ie sneuvelde , maar het lijk werd nooit teruggevonden...Maar een Hollywoodfilm moet met een dramatische scène eindigen en wat is er mooier dan de vrouw van het hoofdpersonage laten voorbijrijden aan het kruis van haar gekruisigde man...Zelf hadden we de film laten eindigen met een overzicht op het slagveld...en Crassus bijvoorbeeld op zijn paard laten wegrijden...Maar goed, wie zijn wij. We waren achteraf wel verbaasd dat we met heel andere ogen naar de film hadden gekeken dan voorheen...en voortdurend dachten aan vandaag de dag...Hoe politici altijd maar zeggen dat ze alles doen voor het volk, maar eigenlijk maar steeds handelen om het eigen gezag en de eigen macht te verstevigen en uiteraard niet vergeten de rijkdom te vergroten...Hoe Gracchus alles in het werk stelt om Crassus (1) tegen te werken om zodoende zijn poulain Caesar ( waar hebben we die naam nog gehoord...?) een bank vooruit te helpen...Zelfs al komt Rome daardoor in gevaar, dan zien we later dan wel, redeneerden ze toen ook reeds...Vandaag de dag is de politiek even zo...Je ergert je rot aan de corruptie en achterbaksheid in het politiek gebeuren in Rome, maar des avonds in het nieuws op tv kwam alles nog eens aan bod in het gedoe en de graaipolitiek in Vlaanderen...Alle heren kwamen aan bod, maar zelf zijn ze onschuldige lammetjes , maar het zijn steeds de anderen die boter op het hoofd hebben. Ene Tobback junior, vond dat alles de schuld was van de CD&V, want de Vlaamse SPa had de graaicultuur onder controle, dat zei ie in een interview in " de Zondag" maar hij had nog niet vernomen wat er in Gent aan het gebeuren was. Ene ex-voorzitter van Groen wees naar een NVa schepen van Antwerpen , maar vergat te zeggen dat een snotter , een twintiger, van zijn partij ook al 40 mandaten had, alleen de Open VLD vond het allemaal niet zo erg, want graaien is een programmapunt voor de Blauwen... Wat moeten we besluiten?... dat alle politici hebzuchtig zijn... De Amerikaanse fysicus , Austin O'Malley had gelijk: " De staatsman scheert de schapen, de politicus vilt ze"...en wij, we kijken er naar en velen denken zelfs dat het goed is! Onze buurman zei ooit over de partij waarop ie stemde: " Ik weet het, ze deugen niet, maar het zijn de besten van de slechten"...Wellicht graaiden ze maar met één hand...Bah!
(1) Je weet dat bij de Romeinen de namen uit drie delen bestonden : voormaam: Caius , familienaam: Iulii , toenaam Caesar. Het laatste zou wijzen dat ie met een keizersnede zou zijn geboren. Marcus Licinii Crassus ( wat vetzak betekent...) en later kreeg ook nog een extra toenaam: Dives ( rijkerd)..., want naar het schijnt was ie ontzettend rijk. Rijkdom die hij haalde uit de slavenhandel en vastgoed handel...( Toen dus ook al een leukhandeltje van huisjesmelkerij...?)
PS. Gisteren (14022017) naar " Wissel van de Macht" op Canvas gekeken...Gezien hoe die zogenaamde grote staatsmannen, Stevaert en Verhofstadt er alles aan deden om Groen te kelderen...en dit niet in het belang van het volk, maar ...vul zelf maar in!
Het is altijd het onleesbare dat gebeurt...(Oscar Wilde)
We zijn ervan overtuigd dat de pers een (te) grote rol speelt in de samenleving of m.a.w. de pers bepaalt wat belangrijk is of niet, wie goed of slecht is...en ga zo maar door. Er waren al meerder mensen ( en niet van de minsten) die niet zo'n hoge hoed op hadden van de pers en het ook gezegd hebben bovendien." Als de pers niet bestond moest men haar niet uitvinden", vond Honoré de Balzac. Ook Napoleon had zijn mening over de pers en zei " Vier vijandige kranten zijn meer te vrezen dan duizend bajonetten!". De Nederlandse schrijver Jan Greshoff vond dan: " Al is het dagblad nog zo snel, de waarheid achterhaalt het wel!" Greshoff laat ons dus veronderstellen dan de pers niet altijd de waarheid schrijft en daaromtrent is vandaag de dag heel veel te doen...Er zijn zo gezegd vele landen waar de persvrijheid aan banden wordt gelegd...en dat is erg, vinden de landen waar het persvrijheid het hoogste goed is en met vuur en vlam verdedigd wordt...Nochtans...en we laten de lezers zelf oordelen wat het ergste is...We gaan hier niet de landen opsommen waar die vrijheid met de voeten wordt getreden, ten eerste is de plaats daarvoor te beperkt en ten tweede de verstandige lezers ( hebben we er anderen...? ) kent ze toch allemaal...Maar het gaat hier dan om de verdedigers van ons hoogste goed, de persvrijheid , die het soms anders aan boord leggen, zelfs in ons bloedeigen land, België. In 2004 schreef ene Derk-Jan Eppink het boek " Avonturen van een Nederbelg" ( Uitgave Lannoo Tielt) , waarin hij schreef hoe ene Guy Verhofstadt ( de grote democratische staatsman en Europese poenpakker) te werk ging toe ie eerste minister van België was. Derk Jan had eens iets onbehoorlijks, maar wel waar, geschreven over Guy en zijn regering , maar dat vond Guy niet leuk...Hij nodigde de zondaar uit op een etentje, veegde hem daar zo danig de mantel uit dat het maal helemaal niet meer smaakte en blafte dat het moest gedaan zei met kritiek te geven of dat ie anders de hoofdredactuer van de Standaard ( daar werkte Derk Jan) zou informeren en dat hij NOOIT meer op primeurs vanuit het kabinet van de Premier moest rekenen.... Leve de persvrijheid , nietwaar. Welke vorm van persvrijheid is de beste...? Vandaag de dag kan je nog duidelijk weten in welke vorm van persvrijheid we hier nu leven. Als een NVa een foutje maakt: groot uitgesmeerd met vernederende titel op de frontpagina, als de Keizer van Oostende de bal misslaat ( zoals steeds...Zilverfonds, RMT, Sabena etc...) ver weggestopt in een klein hoekje binnenin , want het is duidelijk de pers wil terug naar het goede, ouwe trouwe regime van vroeger: de drie traditionele partijen moeten het weer voor het zeggen krijgen, want met de nieuwkomers, die de waarheid zeggen, wat koop je daar voor. Als ene Marie Le Pen zegt dat haar land openstaat voor vluchtelingen, maar dat ze zich hier dan wel moeten aanpassen aan onze leefwereld en niet die van hun vorig land ( waar het toch slecht gaat NB) hier moeten opdringen...Hoeveel gewone mensen zouden achter zo'n uitspraak staan...Tachtig procent...? Maar niet de pers en de wereldvreemde politiek correcten. Leve de persvrijheid, maar we weten nu hoe het in mekaar zit...Terloops een tijdje geleden haalde Guytje weer en rare streek uit in het EP...Wanneer gaat het eindigen?
Wie haastig is, om rijk te worden, zal niet onschuldig wezen...(Spreuken - Bijbel)
We zijn er hoe langer hoe meer van overtuigd dat het de rijken zijn die er voor "zorgen" dat de wereld verkeerd draait...Het is een beetje zoals met de echte Belgen...Zo trekken de mond nog maar open of het is om te zeggen dat België een luilekkerland is en dat het zeker niet teloor mag gaan, maar ze zijn nog maar de rug gekeerd of ze doen er alles aan om geen belastingen te moeten betalen...Vraag blijft uiteraard hoe een land zonder inkomsten overeind kan blijven...? We herinneren ons nog een voorval in dezelfde trend. Een verre kennis reed indertijd met een sticker op zijn mercedes: " Liever een raket in mijn tuin , dan een Rus"...We vroegen hem waarom ie d'er alles aan had gedaan om zijn zoon vrij van legerdienst te krijgen, want die kon toch helpen om de Russen uit zijn tuin te houden. We waren een idealistische naiëveling , dat was het antwoord!!!...en nu de rijken...Ze doen er alles aan om geen belastingen te betalen, maar bovendien om dan ook nog zoveel mogelijk te profiteren...Met de Open VLD in de regering en je mag NVa ook niet onderschatten zitten ze goed...Ene Turtelboom had het weer gevonden. Om de auto's die op aardgas rijden, want die zijn goed voor het milieu, te promoten voorzag ze een premie...Niet zo maar een kadootje, maar wel 18.000 euro.Blijkt nu ook dat die auto's niet alleen goed zijn voor het milieu, want de rijke sloebers laten aan aardgastank van 4000 euro in de wagen bouwen en rijden verder op diesel, maar toucheren wel de premie... Bereken zelf de winst! Wat zegt de regering via de mond van Tommelein: " Dat kan niet, we gaan het onderzoeken"...Er is nog een nieuwe trend. Rijken moeten een tweede verblijf hebben, nietwaar. Ze kopen er zo eentje en liefst in een stad waar de gemeentelasten nul of zeer laag zijn ( bv Knokke-Heist). Ze maken daar dan hun echte verblijfplaats van en de woonst waar de lasten hoog zijn, hun tweede verblijf en daar hoeven ze dan niks te betalen...Eigenlijk is rijk zijn plezant, want je hoeft geeneens te werken om geld te verdienen, alleen een beetje foefelen...We vragen ons af hoe prettig het in ons (...) land leven zou zijn indien de rijken niet zouden foefelen en ook ( genoeg) belastingen zouden betalen. Bovendien ze zouden geen beefsteak minder hoeven te eten en terloops, twee steaks per dag hoeft toch niet en is bovendien ongezond...Terloops de kinderen van rijken hebben toch ook poten aan het lijf en kunnen later toch ook zelf de handen uit de mouwen steken...Om te sluiten: we vinden het ergste nog dat partijen als PS en SPa eigenlijk aan boven beschreven praktijken meedoen...denk maar aan de fratsen van ene Freya Vandenbossche en niet alleen aan haar decadente huwelijksfeest...Zouden we met zijn allen niet op AMADA stemmen?
Krijgskunde is lafhartigheid met de rang van wetenschap.(Multatuli)
Een volk verdient de leiders die het heeft gekozen...We hadden al geen hoge dunk omtrent de Amerikanen, maar sedert de jongste presidents verkiezingen is onze mening daaromtrent niet veranderd...of toch nog...gedaald...We hebben zo een paar voorvalletjes in ons leven gekend die ons langzaam tot die mening brachten. In 1954 waren we met de KSA-bedevaart in Lourdes en op een mooie morgen liepen we moederziel alleen op de esplanade bij de basiliek, we vonden toen ook reeds de gecelebreerde huldemis te lang... Plots kwam een boom van een vent naar ons en vroeg me of we de mis konden dienen en jawel hoor, want we waren zes jaar misdienaar in het geboortedorp geweest. Dus. We liepen achter hem aan en ergens in een zijkapelletje van de basiliek droeg ie de mis op, in een heerlijk hels tempo en naderhand vroeg hij me mee om te ontbijten. Hij bleek bisschop te zijn in Lafayette (1) en vroeg " Where are you from ", dan had ie omtrent Belgium, Bruges nog nooit gehoord en zelfs toen we zegden dat we geschiedenis gingen studeren in Leuven, dan wist ie het ook niet. Nochtans is Leuven een fameuze katholieke universiteit met toen indertijd toch een notoir Amerikaans college (2).Later kwam er ooit eens een Amerikaans jeugdkoor om mee te zingen in het beroemde festival van Neerpelt (3) en gezien de kinderen lid waren van een koor vroeg het bestuur om enkele koorleden huisvesting te geven...Nog nooit zo'n arrogante , maar vooral domme pipo's meegemaakt. Ze zouden met klank het concours winnen, ze raakten geeneens door de preselecties. Hoewel ze aan één of andere universiteit (4) studeerden , moesten ze wat algemene vorming meer dan eens passen tegen onze knapen...We kunnen nog verder gaan, maar het zou eentonig worden...We willen er wel aan toevoegen Amerika geeft steeds de indruk wijs te zijn, maar ze pronken met andermans veren...De meesten van hun Nobelprijswinnaars zijn buitenlanders die met het grote geld naar de States gelokt zijn...Wist de lezer dat de belangrijkse Amerikaanse wetenschapper omtrent de zon een Vlaming, daarenboven een Oostendenaar is (5)? Dus...Als je nu weet dat het Amerikaanse volk ene Trump heeft verkozen dan weet je het wel, want het kleinste kind weet waarheen protectionisme leidt...juist, naar oorlog. De Europese gemeenschap was de stap die ze in Europa wilden zetten om het voortdurende gekibbel in Europa tussen de "groten" ( Engeland, Duitsland, Frankrijk, Oostenrijk, Rusland) te beëindigen...Dat Marie Le Pen, Geert Wilders, Vlaams belang en tutte quanti Trump hun grote voorbeeld vinden doet ons het ergste vrezen...We houden niet zo erg van Pauselijke uitspraken, maar wat ie zei over Amerika was wel scherp, maar vooral juist...Ook in Duitsland werd in de jaren dertig van de vorige eeuw ene Dolf democratisch verkozen...en dat hebben we dan ook geweten...Dromen Marie en Geert en de anderen ... van die tijd misschien?
(1) Er zijn 14 steden met de naam Lafayette...maar in Indiana zetelt een bisschop...Marie-Joseph Paul Yves Roch Gilbert Mortier de la Fayette (1757 -1834) was een Frans edelman die een belangrijke rol speelde in de Amerikaanse vrijgheidsoorlog, de Franse revolutie, maar zich gedeisd hield onder Napoleon en op het einde van zijn leven toch Louis-Philippe of de burgerkoning steunde
(2) Amerikaans college werd opgericht in 1857 waar Amerikanen kwamen theologie studeren . In onze tijd vielen de priesters- studenten op met hun "vreemde" hoeden, korte soutanes en...soms extravagant gedrag . We zagen ooit een Amerikaan met een zuivere rechtse naar een rijkswachter uithalen omdat ie de Naamse straat niet in mocht...Het was in volle schoolstrijdtijd. " Weg met Collard"
(3) Befaamd Europees Muziekfestival voor de Jeugd...vindt in 2017 voor de 63ste keer plaats
Er zijn meer slechte ouders dan slechte kinderen(C.Buddingh)
Onlangs stuurde een vriendin een mailtje met een tv-interview op hoe laatstejaars scholieren de ene na de andere ordinaire vraag niet konden beantwoorden...We dachten: " Is het zo erg met het onderwijs gesteld?", maar dachten dat het vroeger niet beter was, want de vragenstellers waren duidelijk ouder dan de laatstejaars, maar ze spraken zo'n afschuwelijk taaltje ( met veel echte Antwerpse klanken) dat we over hun opleiding ook vragen gingen stellen... Dus zou het onderwijs dienen hervormd te worden...Wij twijfelen. Telkens opnieuw staan er verlichte geesten op die vinden dat zij het beter weten en de anderen ( meestal de ouderen) zijn hopeloos ouderwets. Helaas...Toen wij aan de humaniora "mochten" beginnen dienden we dertien jaar te zijn of m.a.w. het zevende studiejaar met vrucht beëindigd hebben, voorheen was het zelfs na het achtste studiejaar.... Een nicht van ons was een jaar ouder , maar zij "zat" reeds in de vierde latijnse toen wij startten...Hoe het kwam, in Brussel ( daar woonde ze) waren de pedagogen vooruit op hun tijd en je startte de humaniora op je twaalfde ...In "onze" tijd moesten we met zijn allen in een grote studiezaal ( zelfs met zijn 300) studeren, jaren later was dat alweer verkeerd en elkeen moest apart op zijn kamer aan de slag en vandaag de dag hoor je dat scholieren en studenten op de meest gekke plaatsen samen kruipen om te studeren...Wat kunnen we vaststellen dat "men" steeds terugkeert wat vroeger zo slecht was...Nu hebben ze nog maar eens het onderwijs hervormd...De hoeveelste keer? We hadden het VSO, de moderne wiskunde...en wat nog allemaal ...en alles stierf een stille dood. Keer terug naar het oude zouden we zeggen. De kinderen moeten te vroeg kiezen...laat ons lachten de vaders en de moeders kiezen...Maar omdat zoon- en/of dochterlief niet in de afdeling die vader en moeder wil zou kunnen volgen moeten ze met zijn allen vier jaar samenhokken, maar dat bepaalde leerlingen in de opleiding daardoor afgeremd worden telt hier dus niet mee...Hervormen? Ja! herwaardeer het lager onderwijs: acht studiejaren in de vertrouwde omgeving, dorp, wijk. Na het achtste studiejaar een degelijke en grondige selektie ( vandaag de dag moet dat kunnen) wie geschikt is voor de humanioa in het ASO, de opleiding in het TSO, in het BSO...We weten het wel, die benamingen schrikt bepaalde ouders af...Zag je ooit het reclamespotje ter bevoordering TSO...Hoe twee chique dames ( kopje koffie drinkend met de pink omhoog) zich een hoedje schrokken toen de zoon van madame X hen op het vliegtuig als piloot kwam begroeten..." Hij deed toch maar technisch"...Dat is inderdaad het probleem. Wij zelf hadden het geluk Mavo te mogen geven in het zesde en zevende Beroepsjaar . Op de ouderavonden hadden we dan telkens weer vaders, maar vooral moeders, die beschaamd waren, want ze waren arts, advocaat , veearts, ingenieur...We stelden ze gerust en wisten dat hun zonen het zouden maken, want steevast zien we vandag de dag oudleerlingen terug die een eigen zaak in de elektriciteit, sanitair, horeca uit de grond hebben gestampt...We horen vaak over die waterval spreken...dat zijn precies die leerlingen die van vader en/of moeder hoog moesten starten...en elk jaar afdaalden en plots zo schoolmoe zijn geworden dat ze het zonder bul afstappen, de leerlingen daarentegen die meteen op de juiste plaats zitten en voelen, verdraaid ik kan ook iets ( meestal handig met de handen) en er dan voor gaan... In Oostende is de broer van een minister die een bloeiende zaak van sanitair en zonnepanelen etc.. runt en ons al vaak daar omtrent heeft aangesproken als we in de rij staan aan de kassa in de supermarkt. " U had gelijk", zegt ie dan steeds en wij weten wat ie bedoelt... " U had gelijk toen we zijn vader aanraadden hem HSBO te laten volgen ". De geest van de mensen moet hervormd worden...niet het onderwijs
Wie van zijn herinneringen geniet, leeft tweemaal! (M.V. Martialis)
Terwijl de bonzen van de politieke partijen aan het vergaderen zijn ( politici zouden spreken over negotiëren...) over de hervormingen in het onderwijs, besliste de top van de katholieke zuil dat er dringend wat moet veranderen: het moet gedaan zijn met het opsteken van de vinger tijdens de lessen...Juist, de lezer heeft het goed gelezen, met dergelijke onzin houden ze zich vandaag de dag nog bezig. Waarschijnlijk hebben knappe koppen die koppen bij mekaar gestoken en eindelijk de oplossing gevonden. Ze vonden daarvoor een excuus dat eigenlijk lachwekkend overkomt...het zou bepaalde leerlingen discrimineren. Geef toe een heden veel gebruikt argument en er is nog er zo één: schending van de privacy. Misschien komt het hier ook wel in aanmerking. We zijn -- zoals gewoonlijk -- gaan mijmeren over deze lachwekkende -- voor ons althans -- beslissing. We stelden vast dat we nooit een vingeropsteker geweest zijn en we voelden ons nooit gediscrimineerd en ook niet gepakt in onze privacy, maar daarentegen rustig en op ons gemak...Eigenlijk gebruikten we hier het woord, nooit, zeer onterecht, want tweemaal staken we wel de vinger op en we weten nog precies wanneer en we voelen nu nog steeds een heerlijk gevoel door ons lichaam stromen. Het was in de derde latijnse en de inspecteur Versele (1), kwam zo maar binnenvallen tijdens de les latijn: Livius over de Punische oorlogen. Opeens vroeg ie, zo maar, " Waar spuwt Livius zijn afkeer voor de Carthagers uit?" en direct vloog de vinger omhoog en we zegden:" Met de woorden ' Fides Punica'( 2) " en de inspecteur zei dat het juist was en dat Livius met deze klanken de afkeer ten opzichte van de Carthagers uitspuwde...( De lezer moet de woorden maar eens fel uitspreken...en oordelen...) Het jaar nadien kwam diezelfde insprecteur binnen in de les Nederlands. Hij stelde enkele vragen over wat we al hadden geleerd over de Tachtigers en plots viel de naam Jacob Cats (3) , waar de Tachtigers zo hadden op afgegeven en toen vroeg ie: " Wat is de Catiaanse dreun?" Joep, daar ging onze vinger alweer: " Het zeurderige, eentonige ritme in zijn alexandrijnse verzen..." "Alweer juist"", zei de inspecteur precies of ie zich nog herinnerde dat we het jaar voordien ook juist hadden geantwoord. Maar goed, de vinger omhoog op het juist moment , wat is er verkeerd aan? Bovendien stonden we zelf lange tijd voor de klas, en we stellen nu vast dat we nooit één van de opgestoken vingers aanduidden...Na een tijdje kenden ze de knepen van het vak en als ze graag hadden willen antwoorden dan keken ze meestal dom en tuurden door het venster om te tonen wat kan het ons schelen...Besluit, zijn er geen ergere dingen in het leven, straks gaan ze de schoolbel nog afschaffen schreef er een lezer in de krant. Stilaan zijn ze ook gaan inzien dat alle leerlingen van welk niveau ook samen in de klas geen goed idee was, maar er zijn nu eenmaal ouders die niet willen aanvaarden dat zoon- en/of dochterlief niet superbegaafd zijn, maar hun stand laat niet toe dat ze de kinderen naar het beroepsonderwijs sturen...Daar nijpt het schoentje, maar daarom anderen benadelen is een grote stap te ver. In Leuven hadden we een prof die steeds zei: " Je moet doen wat je graag doet!" Juist, we kenden een kind dat door het biezonder lager onderwijs worstelde...maar steeds met moeder in de koopotten roerde...We zegden aan de vader : " Laat hem proberen in een kokschool"...Juist, hij is nu chefkok in een Centerpark...en hij stak nooit de vinger op.
(1) Fides Punica: Het vertrouwen in de Carthagers. Ironisch bedoeld door Livius, want volgens de Romeinen waren de Carthagers NIET te vertrouwen
(2) Kanunnik Versele was de bisschoppelijke inspecteur. Een forse kerel die door de scholieren niet al te eerbiedig " De Olifant" werd genaamd...
(3) Jacob Cats (1577-1660) Volksdichter, maar ook ambtenaar die niet onaardig boerde, want het Catshuys, woning van de huidige minister-president was de laatste residentie van vadertje Cats, zoals ie ook wel 's genoemd werd
Denk aan de armen -- het kost niets ! ( Josh Billings)
Eindelijk weer een gewone dag...en "gewoon" eten op tafel...braadworst, groene kool en aardappelen ( vanmiddag): Hiep, hiep hoera...Gelukkig zijn we niet verplicht mee te doen met al die hetze rond de eindejaarsfeesten. We doen niet mee met het maken van goede voornemens omdat we al lang weten dat daar meestal ( eigenlijk dienen we te schrijven : steeds) niets van in huis komt. Wellicht heeft Rik Torfs nog de beste manier gevonden met "zijn" voornemen: " Tot april geen alcohol en daarna gaan we er weer tegen aan...". Bij het begin van het jaar zijn er niet alleen goede voornemens ( zoals gezegd nutteloos) maar ook allerlei statistieken. Naar het schijnt zouden de Belgen nog nooit zoveel nieuwe auto's gekocht en nog nooit zo vroeg en zoveel zomervakanties geboekt hebben. We begrijpen het eigenlijk niet allemaal, want auto's en zomervakanties kosten geld en nochtans hoor je steevast klagen dat velen de water-, gas - , elektro- en schoolfaktuur niet ( kunnen/willen) betalen. Hoe kan dat allemaal? Om dezelfde statistieken nog maar eens te citeren nog nooit ( althans sedert vele jaren) daalt de werkloosheid zo sterk, dus het land boert eigenlijk goed, maar dat zullen de vakbonden dan wel weer tegenspreken. Toch blijven we met de vraag zitten hoe kan dat allemaal. Ene Kris Peeters dacht het te weten en vond dat de Vlamingen boven hun stand leven...We zijn te weinig kenner omdat al of niet juist te vinden, maar durven toch voorzichtig te denken dat Kris toch een beetje gelijk heeft of zou ie bedoelde hebben dat de Vlamingen de fakturen niet in de juiste volgorde afwerken: eerst de nutsvoorzieningen, dan de school en tenslotte de ontspanning en vuurwerk op oudejaar is toch wel ( onnodig) weggeschoten geld...! De ongeloofwaardige vakbonsbonzen lieten ook al van zich horen, reeds na twee dagen. We vinden dat Marc Leemans zich beter met arco zou bemoeien , want dat zijn ook centen van de kleine man en daar kan de huidige regerings NIKS aan doen . Zou Rudy De Leeuw de notionele intrestaftrek voor het familiebedrijf getoucheerd hebben?, wij lid van de vereniging kleine man, NIET. Om te besluiten, het nieuwe jaar is helemaal niet leuk begonnen en vooral de vele haatmail in de sociale media stemt ons droef en zelfs de aankondiging van een nieuwe politieke partij in Oostende " Recht door Zee" stemt ons niet vrolijk, want we kennen de stichters (sic) en weten dat geld voor hen ZEER belangrijk is. Foei!
Slechte kunstenaars zijn altijd bewonderaars van elkaars werk (Oscar Wilde)
De donkere weken zijn begonnen...het is geen tijd om vrolijk van te worden en steevast lopen we verloren in het verleden. We ergeren ons dan te barsten over de schijnheiligheid...in mijn straat flikkert alom de kerstverlichting en hangen kerstmannen als opgeknoopten door de ramen...We vinden dat de moderne mens ( wat die ook mag voorstellen) meer zou dienen te luisteren naar Dimtri Verhulst als ie zei: " Ik vier de geboorte van Jezus niet vooral als je weet wat die geboorte van ellende heeft te weeg gebracht...." Maar ze vieren het toch zelfs in de socialistisch blad van de Bond Moyson stond er: " Hoe Kerstmis vieren?"...Vreemd...Het is allemaal een beetje als de kunst, maar wat is kunst eigenlijk. We weten het niet...Volgens Willem Kloos: " de aller individueelste expressie van de aller individueelste emotie". Juist, maar dan mogen wij ( het individu) ook bepaalde kunstwerken NIET waarderen zoals de rode koekendozen op het Zeeliedenplein in Oostende, maar ze kosten wel miljoenen en straks nog een keer zoveel om ze op te smukken. Kloos zou zeggen: " Het aller individueelste geldgewin" We zeggen nu kunst is inderdaad individueel en wat wij mooi vonden, moet een ander niet mooi vinden. Men zegt dat " Het Verdriet van België" het Magnum Opus van Claus is...We slaagden er niet in het volledig uit te lezen...en de TV-reeks vonden we na de eerste episode ook al voldoende. Wie las er alle werken van Eco uit? Of Ulysses van James Joyce...?nochtans is dit de echte kunst...Wie bepaalt dit...? Het doet ons terugdenken na de tijd toen moeder stierf...Vader was al vele jaren voordien gegaan...en nu zou alles verdeeld worden...We mochten op zijn beurt kiezen...wij kozen de oude wandklok, borden aardenwerk, koper platen. Een arrogante nicht met veel à plomb (1) koos voor de "sécretaire"( 2)...Je kan niet alles willen, maar we zagen het node gebeuren, want wij kozen voor het sentiment: de oude wandklok die moeder kreeg van een buurvrouw die naar Brussel verhuisde en dat past daar niet. Past nog steeds in onze woonkamer. De borden van aardewerk (3) . We willen niet beweren dat die oude klok en die borden ( alhoewel...) kunst zijn, maar telkens we er naar kijken ontroeren ze ons een beetje, dus voor ons van grote waarde zoals gedichten van Gezelle, Marsman, Vande Woestijne, Jotie Thooft ons ontroeren. Claus daarentegen minder. We vinden "Langs de Wegen" van Streuvels een veel betere roman , dan "de Vlashaard". Cyriel Buysse mag gerust de voet naast Stijn plaatsen en de novelle " Groten Broos" vanBuysse is van het beste wat in het Nederlands werd geschreven...Besluit: Kunst is individueel...en laat de anderen maar drenzen...
(1) Was ook de madame met pikante uitspraken. Toen moeder in november stierf vond ze dat moeder iets langer had mogen wachten, dan hadden we nog "onze" nieuwjaar gekregen. Toen het laatste stukje landbouwgrond verkocht was vroeg ze : "Hadden we niet meer kunnen krijgen". Buiten het geld komen innen had ze NIETS gepresteerd...
(2) We spraken steevast over " 't burootje" . We hadden er zo vaak ons huiswerk aan gemaakt...De dorpstimmerman had het gemaakt. Degelijk. Is nu reeds in de open haard van madame geraakt
(3) In het TV-programma " Tussen Kunst en Kitch" zagen we dezelfde borden...Dat bleek echt Torhouts aardenwerk te zijn. Torhout van in de middeleeuwen bekend voor het aardenwerk en vooral later uitvoerend naar UK en USA. Was vooral bekend voor het meerkleurig typisch kleurenpalet. Ze zijn nu nogal prijzig, maar voor mij zijn ze nog steeds hetzelfde waard...Heimwee doet het hart verlangen...
Europa stond het voorbije weekend weer op stelten of beter geschreven de wijze politici deden het ons weer geloven, zelfs ene wonderdokter als Karel De Gucht kwam ons tijdens de Zevende Dag waarschuwen...In Wenen zouden ze een ant-Europa president kiezen en in Rome een pro-Europa-premier buitenzwieren...We lagen er niet wakker van en bovendien vonden/vinden wij dat diezelfde politici i.p.v. te waarschuwen beter zouden zorgen dat Europa bij de burger als geloofwaardig zou over komen, maar neen, ze proberen slechts de goed gevulde graaipot in leven te houden. Wat ons daarentegen wel wakker hield ( bij wijze van spreken uiteraard..) was de naam van één van de Oostenrijkse president kandidaten: Alexander van der Bellen. Geen journalist die daar iets wist over te vertellen...en wij zelf hadden al meteen een vermoeden daar moet Vlaams of Nederlands bloed door Alexanders aders stromen...We bleven op de honger zitten tot we doodgemoedereerd gingen googlen. Wat bleek in 1700 vertrokken de voorouders van Alexander uit de Spaanse Nederlanden naar Rusland...Toen er in de krant alsnog stond dat ie dus Nederlands bloed had, zijn we nu zo vrij dit tegen te spreken , want in 1700 waren de Spaanse Nederlanden Vlaanderen, want Willem van Oranje had de Koning van Hispaniën buitengezwierd en in 1648 was dat internationaal bekrachtigd in het verdrag van Westfalen...Dus. De zwerftocht van de Van der Bellens was nog niet teneinde, want tijdens de Russische burgeroorlog trokken ze naar Estland en toen de Russen Estland annexeerden vluchtten ze naar Oost-Pruisen en na de oorlog kwamen ze via een Vluchtelingenkamp in Wenen terecht waar Alexander geboren werd, maar zijn jeugd bracht ie in Tirol door...De kenners - alweer - zeggen dat Van der Bellen pro Europees is, wat na zo'n zwerftocht met de familie te begrijpen is...Wij meenden - zo schreven de kranten het indertijd...- dat de oergedachte van het verenigd Europa was, de vele vetes in Europa tussen Frankrijk en Duitsland weg te werken of te verijdelen. De vaders van die gedachte waren ene Robert Schuman (1886-1963) en Konrad Adenauer (1876- 1967), der Alte Fox, We herinneren ons nog 2 februari 1956 (1) hoe beide heren in Leuven tot Doctor honoris Causa werden gepromoveerd en zo maar op de Oude Markt tussen drommen studenten wandelden. We waren er bij. Wat waren dat nog heerlijke tijden, we zagen geloof ik, geen ene pandoer (2)... Hoe is het allemaal zo erg kunnen veranderen...? We zeggen niet dat er niets overblijft van de oorspronkelijke gedachte, maar ze maakten ons toch veel blaasjes wijs, want zo dachten wij dat alles in Europa hetzelfde zou zijn, een slof sigaretten zou even veel kosten in Brugge als in Straatsburg...Dag, Jan...De Europese politici zijn al even erg ( wellicht nog erger) dan hun nationale collega's...De burger is niet belangrijk, maar wel op de eerste plaats het eigen postje en daarbij aansluitend de eigen partij... Ze schreeuwen moord en brand over Brexit, Marie Le Pen, Hofer etc..., maar wat doen ze er aan om Europa goed te besturen...?De Gucht kwam in de Zevende Dag, alarm schreeuwen, want straks is ie wellicht zijn vele duizende euro's kwijt omdat ie ooit Europees commissaris was.... Van der Bellen was wellicht een Vlaming om Vermeylen eens na te zeggen Vlaming zijn om Europeeërs te worden ...De graaiers zijn echter niet goed bezig...
(1) Dies natalis van KU Leuven ( opgericht 1425) Sedert 1834 2 februari ( Maria-Lichtmis) naamdag van de univ, waarop de oorkondes aan de doctores honoris causa worden overhandigd...
(2) Pandoer in die tijd studentenjargon voor agent
Fidel Castro is dood...We weten het niet zeker, maar vermoeden dat er weinigen zijn waarover de meningen zo verschillend zijn. Loftrompetten enerzijds, maar anderzijds ook de grootste vernederingen. Het verbaasde ons geenszins , maar ene Donald Trump gebruikte de meest gemene woorden om Fidel te typeren, waarmee de verkozen-president van Amerika bewees dat de inhoud van zijn hersenen inderdaad zo groot zijn als die van die andere Donald...We bedoelen Duck een niet al te slimme eend...We moeten toegeven dat we de start van Fidels carrière een beetje gemist hebben en we moeten nogmaals toegeven dat we daarop geenszins fier zijn. Eind jaren vijftig van de vorige eeuw startte Fidel met zijn compagnon de route, Che , de mars om Fulgencio Batista Zaldivar in Cuba van de macht te verdrijven. Als we ons niet vergissen waren ze , toen ze begonnen,met zijn achten ongeveer. In die tijd worstelden we in Leuven ons laatste academische jaren door ...en hadden we andere katten te geselen...Later, de jaren van verstand komen dus nooit te laat, zijn we het wat van nader gaan bekijken en werden zelfs een fan van Fidel. Dat was in de tijd dat we nog droomden en vonden dat het communisme de beste maatschappijvorm bleek. Iedereen gelijk, de arts die evenveel verdient als de vuilnisman...Fidel had toch het corrupte zwijn Batista die zelfs met staatsgrepen in 32 en 52 aan de macht was gekomen ,van Havanna DE gokstad van de wereld had gemaakt, de rode loper uitrolde voor de mafia en de Amerikaanse bouwpromotoren vrij spel liet...en dan weet je het wel verdreven. De coup vonden de Amerikanen maar niks en begonnen Fidel te boycotten, hij koos eieren voor zijn geld bij de Russen en dat werd hem dan weer kwalijk genomen. Eigenlijk treft de USA zelf de meeste schuld...Fidel zorgde wel voor gratis gezondheidszorg, onderwijs...degelijke sportopleidingen...Wie is er nog steeds recordhouder hoogspringen? Wie hield Yvo Vandamme van de gouden medaille... (1) Dus Fidel deed het bijlange zo slecht niet. Wat zou er gebeurd zijn als het Westen hem had gesteund, maar ja hij was een communist, nietwaar en geef toe de communisten bakten er ook niet veel van...Al moeten we zeggen dat de democratie ook niet het ware droombeeld is. We vragen ons af of de mens wel bekwaam is een degelijke bestuursvorm te scheppen...? Wie droomt er van Donald...? De Keizer van Oostende, Luc Vandenbossche en laat het nu precies degene zijn die het hardst roepen...We hebben vele vrienden die naar Cuba reisden en allen zeggen: "Vreemd, er is veel te kort in Cuba en toch schijnen alle mensen er gelukkig!!!!". Bij Batista was het wel eventjes anders althans bij de gewone mensen.
(1) Wereldrecord hoogspringen: 2m45 nog steeds Javier Satomayor ( Cuba). Alberto Juantorena (Cuba) klopte Yvo Vandamme op de 800 meter...
't Is triestig dat het regent in den herfst...(Karel van de Woestijne)
We vinden dat Van de Woestijne gelijk heeft, want het regent vaak in de herfst...en dan zijn er nog die herfststormen, nochtans het zou zo'n mooi seizoen kunnen zijn...Herfst doet ons steeds de zaterdagen herinneren. De school was iets vroeger uit ( omstreeks elf (?)) en dan moesten we steeds de herfstbladeren samenvegen en het waren er wat (1) en dan nog een hele kist aanmaakhoutjes hakken. " Nu mag je gaan spelen" , zei moeder dan steeds net alsof we de hemel verdiend hadden. Als bladeren gevallen zijn en samengeveegd kwam de advent. We moeten eerlijk zijn, maar al die religieuze dingen maakten weinig indruk op me, maar het "Rorate caeli desuper et nubes pluant iustum" vonden we enig mooi. De muziek, de woorden, daar dachten we niet bij na. Dat gebeurde meer...het laatste jaren van de humaniora moesten we in februari voor een week op retraite naar de abdij van Zevenkerken. We hadden een boekentas vol boeken mee: Minnehandel van Steuvels, The end of the affair van Graham Green, Adriaen Brouwer van Timmermans en Agnes van Van Hemeldonck, dus veel bezinning en geestelijke lezingen zijn er niet van gekomen , maar toch elke avond was er bezinning in de kapel en dan kwamen alle benediktijner monniken, in de donkere kapel slechts met een paar kaarsen verlicht zingend naar voor: " Salve regina , mater misericordiae". We kregen er kippenvel bij...toch zegt de de tekst van het lied ons niets. Toen niet, nu helmaal niet meer . We werden vaak ontroerd, maar nooit geraakt door, de Heilige Geest, laat ons zeggen en zoals het moest van al degenen die het zogezegd goed moet ons meenden. We moesten bidden, maar we konden het niet. Zo herinneren we ons nog dat we ooit aan het ziekbed van een oom stonden en hij vroeg: " Zou je eens willen bidden voor broeder Isidoor" . We wisten geeneens wie het was, zegden uiteraard ja, maar deden het niet. Hoe langer we verder studeerden hoe meer het geloof achteruit boerde...als het er ooit was geweest, want toen iemand de dag voor onze eerste comminie in de klas stond te lullen over ons zuivere zieltje dat des anderendaags de heer zou ontvangen, begrepen we er niets van. Hoe langer hoe meer kregen we een afkeer van alle schijnheiligheid...In ons laatste jaar van de humaniora woedde er in Vlaanderen de schoolstrijd. De ziel van het kind diende gered en daarom zou men betogen in Brussel tegen ene minister Collard (2). Wij beslisten ,hoewel we niet mochten de kostschool in het geheim te verlaten en naar Brussel te gaan betogen. Eigenlijk de internen trokken naar Brussel, maar de externen bleven thuis om te studeren, want de proefwerken stonden voor de deur. We hebben het geweten, want de proefwerken waren zo afschuwelijk moeilijk dat we met zeer veel moeite slaagden en dan vooral door die korte derde trimester. We hadden de ziel willen redden. Daarna gingen we naar de universiteit, naar Leuven, maar de zonen van degenen die voorop stonden te schreeuwen dat de ziel van het kind diende gered te worden togen naar Gent...precies of dit geen rijksuniversiteit was. Later tijdens de carrière voerden collega's van de rijksuniversiteiten, nochatns in vrije scholen, het hoge woord in de lessenroostercommissie, examencommissie, directieraad, bovendien noemden ze ons de gefrusteerden...We hadden het vlug geleerd er telt maar één leuze in het leven: Luitser naar mijn woorden, maar kijk niet naar mijn daden...Neem de grote christen democraat: Wilfried Martens . Die in Leuven de passie preekte over kuisheid en gezin..., maar hoe verliep zijn liefdes leven? De grote socialist Vandenbossche, wie heeft er een groter kapitaal bijeengegraaid...?Neen, we hebben nooit in iets geloofd, gelukkig maar of toch een beetje ( veel) in de familie...!
(1) In oktober 1960 deden we het nog 's opnieuw, want tijdens een paar vrije dagen als soldaat hadden we in de Brugse Langestraat een gendarm vergeten te groeten...Een week kwartierarrest ...en driemaal daags blaren samenvegen...
(2) Toen we in Leuven geschiedenis studeerden kwam ooit de Nederlandse historicus professor Rogiers ( Nijmegen ) spreken voor Historia ( vereniging van de geschiedenisstudenten) Naderhand mochten we vragen stellen en toen vroeg de praeses" Wat ie vond van de wet-Collard?" ...Hij vond de wet zeker niet slecht, later zullen jullie het wellicht begrijpen"...Juist, de ziel van het kind diende niet gered, maar de macht van de kerk beschermd en/of gevrijwaard...
Egidius, waer bestu bleven? Mi lanct na di, gheselle mijn. Du coors die doot, du liets mi tleven.
Dat was gheselescap goet ende fijn, Het sceen teen moeste ghestorven sijn. Nu bestu in den troon verheven Claerre dan der zonnen scijn, Alle vruecht es di ghegheven.
Egidius, waer bestu bleven? Mi lanct na di, gheselle mijn. Du coors de doot, du liets mi tleven.
Nu bidt voor mi: ic moet nog sneven Ende in de weerelt liden pijn. Verware mijn stede di beneven: Ic moet noch zinghen een liedekijn . Nochtan moet emmer ghestorven sijn.
Egidius, waer bestu bleven? Mi lanct na di, gheselle mijn. Du coors die doot, du liets mi tleven.
Op de foto mijn familie: vader , moeder, mijn zussen Camilla en Maria, mijn broer Joris (+) en mezelf. Foto genomen tijdens de oorlog in 1943. Daaronder het gemeentehuis van Oedelem, mijn geboortedorp, Dr. Wyns noemde het één van de mooiste gemeentehuizen van Vlaanderen...
De vierde latijnse van het Sint-Rembertscollege in 1953 met klastitularis Jozef 'Basiel' Verstraete ( achterste rij...) op schoolreis in Brussel. Gehurkt helemaal rechts zit ikzelf.
In december 1958 speelden enkele Oedelemse jongeren het toneelstuk "Smidje Smee". De "acteurs" werden uiteraard voor het nageslacht op foto vastgelegd...Bovenste rij: (v.l.n.r.) Willy Beernaerts (souffleur), Antoine Dhaese(+), Antoine Depestel, kapelaan Demuynck, René Dewulf, Roger Vanhullebusch, (zittend v.l.n.r.): Roger Vandeweghe, Edward Gilliaert en Marcel Denaeghel
Mijn oude Roldersklacht (mei 1958) aan de Zoete Waters in Heverlee...Eern triest moment!
We zijn de 17de week van 2025
Herfstavond door Albert Verwey
Op 't donkre buiten Boomkruinen ruisen; Stormwolken drijven: In 't lamplicht huis en Voor donkre ruiten, Zit 'n dromend beeld Woorden te schrijven, En 't kruinenruisen, En 't wolkendrijven Staat, een geluid,in Schrift gepenseeld.
De Waterlelie door Frederik van Eeden
Ik heb de witte waterlelie lief, daar die zo blank is en zo stil haar kroon uitplooit in 't licht
Rijzend uit donker koelen vijvergrond, heeft zij het licht gevonden en ontsloot toen blij het gouden hart.
Nu rust zij peinzend op het watervlak en wenst niet meer...
Een vrucht die valt door Karel van de Woestijne
Een vrucht, die valt... -- waar 'k wijle in 't onontwijde zwijgen,
buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt. De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen haar paarlen aan 't stramien der roereloze twijgen. En geen gerucht, dan deze vrucht die valt
Een vrucht. -- En waar ik sta, ten zatten levens-zome, vol als de nacht maar even stil; blind als de lucht hoe rijk ook aan 't verholen van mijne dromen, voel 'k -- lomer dan in 't loof der luideloeze bomen een vrucht die valt, -- mijn hart, gelijk een vrucht die valt...
'k Hore tuitend' hoornen.... door Guido Gezelle
'k Hore tuitend' hoornen en de navond is nabij voor mij: kinderen, blij en blonde kom, de navond is nabij, kom bij: zegene u de Allerhoogste, want de navond is nabij, kom bij: 'k hore tuitend hoornen en de navond is nabij, voor mij!
blinde non waanzin spon zacht geflonker in de ogen
donker
pracht
Nacht door Hermen Gorter
Het gras heeft den nacht al begonnen, de tuin is stil bezonnen. De hemel is onbezonnen, licht nog zo ongeschonden.
Bomen wit als boekweit hangen neer stil in schoonheid, maar de losse kastanjebladen zijn schichtig en overladen van wind...
In memoriam amici J. Campert door Louis de Bourbon
In de open dromen van den wreden dag heb ik jouw pijn gevoeld, jouw brandend leed, soms hoor ik in den nacht jouw stervenskreet en ik zie een blik die breekt, jouw laatste oogopslag.
Ik hef het glas. Ik zie den roden gloed van 't heulsap dat ons beiden heeft verheugd in vroegere nachten luid en licht van jeugd, maar sinds jouw dood smaakt alle wijn naar bloed.
En sinds jouw dood is alle licht te schel, elk vuur te heet, alle genot doet pijn en ik hoor in ieder lied dit bittere refrein: o, hart, jouw hart, o bloedrode rebel.
Louis de Bourbon (1908-1975)
Klik op de pijl onderaan laatste tekst om het archief op te roepen...
Haiku
Het jaar is gestart
en we beloven weer veel,
want we zijn zo dom!
(WVO)
Haiku
Het ouder worden
is zeker geen sinecuur
en je doet 't alleen...
(WVO)
Haiku
De vorst is weer weg,
bakken regen stromen neer,
helaas, godgeklaagd...
(WVO)
Haiku
De minister spreekt:
het zijn zeer droeve tijden,
de riem dient gesnoerd... (WVO)
Over mijzelf
Ik ben Willy Beernaerts, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Wim van Oostveld .
Ik ben een man en woon in Mariakerke-Oostende (Vlaanderen ) en mijn beroep is leraar Nederlands - geschiedenis aan het VTI in Oostende en freelance journalist bij de Zeewacht .
Ik ben geboren op 26/04/1936 en ben nu dus 88 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen en schrijven.
Schreef een roman " Het zwarte Schaap" die spijtig genoeg al uitverkocht is. Het vervolg staat op mijn Blog " De Tocht terug" Nu schrijf ik voor het Jaarboek " Bos en Beverveld" van de heemkundige kring van Beernem-Oedelem-St.-Joris .
We dachten aan de oneliner van Peter Sirius ( zie titel) toen we gisteren naar de Zevende Dag zaten te kijken. We willen vooraleer verder te gaan toch mededelen dat we het wel leuk vinden dat Phara Aguirre het programma nu zal presenteren, want we hebben een boontje voor haar...Xavier Tavernier, haar compagnon , is een onbekende voor ons, maar Phara zal hem wel bij de les houden...Maar goed, naar gisteren. Ze hadden weer een paar mensen rond de tafel geplaatst en ze zouden eens het probleem van de gevaren bij schoolkinderen gaan oplossen. Zoals steeds alweer veel geblaat en weinig wol en nog meer rond de pot draaierij. Je moet steeds opletten als een spreker begint met de zin ( zoals nu met dit gespreksonderwerp) : " Niemand wil zich meer inzetten voor de veiligheid dan ik..." Je weet steevast dat ie volledig naast de kwestie zal drenzen...Herinner je nog scheefpoeper Martens ( symbool van de CVP-familie) " 't Is evident dat niemand meer van humor houdt dan ik, maar er zijn grenzen...) Je wist al met zekerheid dat een bepaald programma NIET op het scherm zou komen. Na wat geklets , kwam plots de burgemeester van Deinze aan het woord en die sloeg spijkers met koppen...Het kwam er op neer dat de mensen die veiligheid niet willen, want in Deinze hadden ze geprobeerd de omgeving van de scholen verkeersvrij te houden, maar het is niet gelukt, want de ouders willen het niet, want ze willen de kroost voor de schoolpoort afzetten ( gelukkig nog niet voor de klasdeur), de middenstanders bij de school niet, want de klanten blijven weg, de omwonenden niet, want ze kunnen in de Schoolstraat niet meer rijden om naar het werk te gaan...Echt zielig, maar zo modern, want de moderne mens wil ALLES maar NIETS in zijn onmiddellijke omgeving. Veel GSM-masten (1), maar niet in de buurt, veel windmolens, maar alweer niet in de buurt. Wat er ontbreekt? Beleidslui die op tafel slaan: zo is het en niet anders, maar ja, dan komen de politiek correcten weer op de proppen , nietwaar...Vroeger toen onze kinderen schoolliepen , de lager school in de buurt, verbood de school om per fiets naar school te komen...Vandaag de dag komen ze met loopfietsjes, driewielers, steps, skateboards...Als ze dat eens allemaal thuislieten en netjes met moeder aan de hand naar schooltrippelden, zou het al heelwat veiliger zijn...maar wie durft dat voorstellen? Niemand, geeneens voorstellen laat staan verplichten! Maar er is niemand die meer van de veiligheid houdt dan iedereen, maar NIEMND doet er iets aan...Oh, jawel, bloemen gaan neerlegegn als er een kleuter werd doordgereden...Welke zoden brengt dat aan de dijk? In de Skandinavische landen gaat 80% van de kinderen, vanaf zes, autonoom naar school..., misschien kan Phara ze eens uitnodigen naar de studio om naar hun verhaal te luisteren...
Hoe langer hoe meer stellen we vast dat we steeds in herhaling vallen...al vinden we dit nogal straf uitgedrukt en eigenlijk willen we zeggen dat we steeds op dezelfde manier iets beginnen. Vroeger begonnen we de krant steeds met de strips, maar sedert Marc Sleen en Nero er niet meer zijn starten we nog met de laatste pagina, maar met de weersvoorspelling...Sedert enige tijd is er nu ook een rubriekje dat de records, of hoe moet je het noemen (?), uit het verleden aanhaalt...We weten niet of we het leuk vinden, maar het zet ons vaak, om niet te schrijven, steeds, aan het denken . We vinden dan vaak dat al het geschrijf over de opwarming van de aarde larie is, want ook in de 19de eeuw hadden we warme winterdagen...dus, maar we voegen er meteen aan toe dat we zondag naar Reizen Waes keken en van larie omtrent de opwarming zijn we niet meer zo zeker. Verleden week was het record op 16 februari ( we vermoeden het, kan ook een dag vroeger of later zijn geweest) in 1956 - 16° en in 1961 +18°...Wat is er daar nu zo biezonder aan, vraagt de lezer zich af? Wel we herinnerden ons dat terdege, wat meer is we kunnen ons nog bepaalde activiteiten in detail voorstellen. In 1956 begon het op 1 februari steenhard te vriezen en die koude periode duurde tot in maart...Hoe we het zo precies weten...? Wel we hadden in septemer 1955 de humaniora beëindigd en het eerste wat we deden was ons inschrijven bij een voetbalclub...Je gelooft het nooit, want het reglement van de kostschool was duidelijk: " leerlingen zijn geen lid van een buitenschoolse vereniging ." Dat door de felle winterprik de competitie stil lag kwam hard aan. Daarbij zaten we in ons eerste jaar in Leuven en zo'n koude was alles behalve prettig , want een potkacheltje was beven op kot...We zien ons nog staan op de Grote Markt te kijken hoe een vriend met zijn vespa demonstreerde hoe hij manoeuvreerde op de spekgladde weg, want strooien was indertijd nog niet aan de orde. Gelukkig was er op diezelfde markt "Le Central", lokaal van de Oostkantonners , heerlijke warme wijn te krijgen...In 1961 waren we soldaat en op diezelfde dag waren we toch wel van wacht zeker, in Ludenscheid. Het was er heerlijk warm zonnig weer zodat we alle meubilair uit het wachtlokaal buitenzetten en de boel grondig schoonmaakten...We kregen daarbij nog lof van de officier van wacht om zoveel intiatief...Zo zie je maar...Een paar dagen later kregen we een brief van het thuisfront, en mijn lief schreef ( nu nog steeds mijn vrouw...) dat het zo'n mooi weer was en dat ze met een vriendin in een jurk met korte mouwen per fiets naar Damme was gereden en er op een terras een koffietje had gedronken... Toch heerlijk die mooie herinneringen...het kunnen ook slechte herinneringen zijn, want mijn vrouw zei van 1956, " inderaad een bitter koude februari maand, want toen is mijn liefste tante gestorven en de familie kon niet mee naar het kerkhof...te koud...." Zo zie je maar en toch vinden wij herinneringen leuk en heeft de Engelse priester George Herbert gelijk... Jaren weten veel en dit houdt ons wellicht recht 
In het voorbije weekend naar Spartacus gekeken...Je weet wel de historische film van Stanley Kubrick uit 1960...en tot onze verbazing de film heeft meer dan de tijd doorstaan...bovendien moeten we toegeven dat de acteurs als Kirk Douglas, Laurens Oliver, Peter Ustinov en Tony Curtis schitterende vertolkingen neerzetten. In de colleges van Peremans over de Oudheid hadden we uiteraard voor Spartacus partij gekozen toen ie in opostand kwam tegen Rome en hoewel het een Amerikaanse film was, toch werd de historische waarheid goed gerespecteerd alleen het einde was geforceerd, want volgens Peremans was Spartacus al bij het begin van het treffen gewond geraakt en vocht ie nog een tijdje op de knieën door tot ie sneuvelde , maar het lijk werd nooit teruggevonden...Maar een Hollywoodfilm moet met een dramatische scène eindigen en wat is er mooier dan de vrouw van het hoofdpersonage laten voorbijrijden aan het kruis van haar gekruisigde man...Zelf hadden we de film laten eindigen met een overzicht op het slagveld...en Crassus bijvoorbeeld op zijn paard laten wegrijden...Maar goed, wie zijn wij. We waren achteraf wel verbaasd dat we met heel andere ogen naar de film hadden gekeken dan voorheen...en voortdurend dachten aan vandaag de dag...Hoe politici altijd maar zeggen dat ze alles doen voor het volk, maar eigenlijk maar steeds handelen om het eigen gezag en de eigen macht te verstevigen en uiteraard niet vergeten de rijkdom te vergroten...Hoe Gracchus alles in het werk stelt om Crassus (1) tegen te werken om zodoende zijn poulain Caesar ( waar hebben we die naam nog gehoord...?) een bank vooruit te helpen...Zelfs al komt Rome daardoor in gevaar, dan zien we later dan wel, redeneerden ze toen ook reeds...Vandaag de dag is de politiek even zo...Je ergert je rot aan de corruptie en achterbaksheid in het politiek gebeuren in Rome, maar des avonds in het nieuws op tv kwam alles nog eens aan bod in het gedoe en de graaipolitiek in Vlaanderen...Alle heren kwamen aan bod, maar zelf zijn ze onschuldige lammetjes , maar het zijn steeds de anderen die boter op het hoofd hebben. Ene Tobback junior, vond dat alles de schuld was van de CD&V, want de Vlaamse SPa had de graaicultuur onder controle, dat zei ie in een interview in " de Zondag" maar hij had nog niet vernomen wat er in Gent aan het gebeuren was. Ene ex-voorzitter van Groen wees naar een NVa schepen van Antwerpen , maar vergat te zeggen dat een snotter , een twintiger, van zijn partij ook al 40 mandaten had, alleen de Open VLD vond het allemaal niet zo erg, want graaien is een programmapunt voor de Blauwen... Wat moeten we besluiten?... dat alle politici hebzuchtig zijn... De Amerikaanse fysicus , Austin O'Malley had gelijk: " De staatsman scheert de schapen, de politicus vilt ze"...en wij, we kijken er naar en velen denken zelfs dat het goed is! Onze buurman zei ooit over de partij waarop ie stemde: " Ik weet het, ze deugen niet, maar het zijn de besten van de slechten"...Wellicht graaiden ze maar met één hand...Bah!
We vinden dat Van de Woestijne gelijk heeft, want het regent vaak in de herfst...en dan zijn er nog die herfststormen, nochtans het zou zo'n mooi seizoen kunnen zijn...Herfst doet ons steeds de zaterdagen herinneren. De school was iets vroeger uit ( omstreeks elf (?)) en dan moesten we steeds de herfstbladeren samenvegen en het waren er wat (1) en dan nog een hele kist aanmaakhoutjes hakken. " Nu mag je gaan spelen" , zei moeder dan steeds net alsof we de hemel verdiend hadden. Als bladeren gevallen zijn en samengeveegd kwam de advent. We moeten eerlijk zijn, maar al die religieuze dingen maakten weinig indruk op me, maar het "Rorate caeli desuper et nubes pluant iustum" vonden we enig mooi. De muziek, de woorden, daar dachten we niet bij na. Dat gebeurde meer...het laatste jaren van de humaniora moesten we in februari voor een week op retraite naar de abdij van Zevenkerken. We hadden een boekentas vol boeken mee: Minnehandel van Steuvels, The end of the affair van Graham Green, Adriaen Brouwer van Timmermans en Agnes van Van Hemeldonck, dus veel bezinning en geestelijke lezingen zijn er niet van gekomen , maar toch elke avond was er bezinning in de kapel en dan kwamen alle benediktijner monniken, in de donkere kapel slechts met een paar kaarsen verlicht zingend naar voor: " Salve regina , mater misericordiae". We kregen er kippenvel bij...toch zegt de de tekst van het lied ons niets. Toen niet, nu helmaal niet meer . We werden vaak ontroerd, maar nooit geraakt door, de Heilige Geest, laat ons zeggen en zoals het moest van al degenen die het zogezegd goed moet ons meenden. We moesten bidden, maar we konden het niet. Zo herinneren we ons nog dat we ooit aan het ziekbed van een oom stonden en hij vroeg: " Zou je eens willen bidden voor broeder Isidoor" . We wisten geeneens wie het was, zegden uiteraard ja, maar deden het niet. Hoe langer we verder studeerden hoe meer het geloof achteruit boerde...als het er ooit was geweest, want toen iemand de dag voor onze eerste comminie in de klas stond te lullen over ons zuivere zieltje dat des anderendaags de heer zou ontvangen, begrepen we er niets van. Hoe langer hoe meer kregen we een afkeer van alle schijnheiligheid...In ons laatste jaar van de humaniora woedde er in Vlaanderen de schoolstrijd. De ziel van het kind diende gered en daarom zou men betogen in Brussel tegen ene minister Collard (2). Wij beslisten ,hoewel we niet mochten de kostschool in het geheim te verlaten en naar Brussel te gaan betogen. Eigenlijk de internen trokken naar Brussel, maar de externen bleven thuis om te studeren, want de proefwerken stonden voor de deur. We hebben het geweten, want de proefwerken waren zo afschuwelijk moeilijk dat we met zeer veel moeite slaagden en dan vooral door die korte derde trimester. We hadden de ziel willen redden. Daarna gingen we naar de universiteit, naar Leuven, maar de zonen van degenen die voorop stonden te schreeuwen dat de ziel van het kind diende gered te worden togen naar Gent...precies of dit geen rijksuniversiteit was. Later tijdens de carrière voerden collega's van de rijksuniversiteiten, nochatns in vrije scholen, het hoge woord in de lessenroostercommissie, examencommissie, directieraad, bovendien noemden ze ons de gefrusteerden...We hadden het vlug geleerd er telt maar één leuze in het leven: Luitser naar mijn woorden, maar kijk niet naar mijn daden...Neem de grote christen democraat: Wilfried Martens . Die in Leuven de passie preekte over kuisheid en gezin..., maar hoe verliep zijn liefdes leven? De grote socialist Vandenbossche, wie heeft er een groter kapitaal bijeengegraaid...?Neen, we hebben nooit in iets geloofd, gelukkig maar of toch een beetje ( veel) in de familie...! 
Ik ben Willy Beernaerts, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Wim van Oostveld .