Europa stond het voorbije weekend weer op stelten of beter geschreven de wijze politici deden het ons weer geloven, zelfs ene wonderdokter als Karel De Gucht kwam ons tijdens de Zevende Dag waarschuwen...In Wenen zouden ze een ant-Europa president kiezen en in Rome een pro-Europa-premier buitenzwieren...We lagen er niet wakker van en bovendien vonden/vinden wij dat diezelfde politici i.p.v. te waarschuwen beter zouden zorgen dat Europa bij de burger als geloofwaardig zou over  komen, maar neen, ze proberen slechts de goed gevulde graaipot in leven te houden. Wat ons daarentegen wel wakker hield ( bij wijze van spreken uiteraard..)  was de naam van één van de Oostenrijkse president kandidaten: Alexander van der Bellen. Geen journalist die daar iets wist over te vertellen...en wij zelf hadden al meteen een vermoeden daar moet Vlaams of Nederlands bloed door Alexanders aders stromen...We bleven op de honger zitten tot we doodgemoedereerd gingen googlen. Wat bleek in 1700 vertrokken de voorouders van Alexander uit de Spaanse Nederlanden naar Rusland...Toen er in de krant alsnog stond dat ie dus Nederlands bloed had,  zijn we nu zo vrij dit tegen te spreken , want in  1700 waren de Spaanse Nederlanden Vlaanderen, want Willem van Oranje had de  Koning van Hispaniën buitengezwierd en in 1648 was dat internationaal bekrachtigd in het verdrag van Westfalen...Dus. De zwerftocht van de Van der Bellens was nog niet teneinde, want tijdens de Russische burgeroorlog trokken ze naar Estland  en toen de Russen Estland annexeerden vluchtten ze naar Oost-Pruisen en na de oorlog kwamen ze via een Vluchtelingenkamp in Wenen terecht waar Alexander geboren werd, maar zijn jeugd bracht ie in Tirol door...De kenners - alweer - zeggen dat Van der Bellen pro Europees is, wat na zo'n zwerftocht met de familie te begrijpen is...Wij meenden - zo schreven de kranten het indertijd...- dat de oergedachte van het verenigd Europa was,  de vele vetes in Europa tussen Frankrijk en Duitsland weg te werken of te verijdelen. De vaders van die gedachte waren ene Robert Schuman (1886-1963) en Konrad Adenauer (1876- 1967), der Alte Fox, We herinneren ons nog 2 februari 1956 (1) hoe beide heren in Leuven tot Doctor honoris Causa werden gepromoveerd en zo maar op de Oude Markt tussen drommen studenten wandelden. We waren er bij. Wat waren dat nog heerlijke tijden, we zagen geloof ik, geen ene pandoer  (2)... Hoe is het allemaal zo erg kunnen veranderen...? We zeggen niet dat er niets overblijft van de oorspronkelijke gedachte, maar ze maakten ons toch veel blaasjes wijs, want zo dachten wij dat alles in Europa hetzelfde zou zijn, een slof sigaretten zou even veel kosten in Brugge als in Straatsburg...Dag, Jan...De Europese politici zijn al even erg ( wellicht nog erger) dan hun nationale collega's...De burger is niet belangrijk, maar wel op de eerste plaats het eigen postje en daarbij aansluitend de eigen partij...  Ze schreeuwen moord en brand  over Brexit, Marie Le Pen, Hofer etc..., maar wat doen ze er aan om Europa goed te besturen...?De Gucht kwam in de Zevende Dag,  alarm schreeuwen, want straks is ie wellicht zijn vele duizende euro's kwijt omdat ie ooit Europees commissaris was.... Van der Bellen was wellicht een Vlaming om Vermeylen eens na te zeggen Vlaming zijn om Europeeërs te worden ...De graaiers zijn echter niet goed bezig...

(1) Dies natalis van KU Leuven ( opgericht 1425) Sedert 1834 2 februari ( Maria-Lichtmis) naamdag van de univ,  waarop de oorkondes aan de doctores honoris causa worden overhandigd...

(2) Pandoer in die tijd studentenjargon voor agent

06-12-2016 om 16:39 geschreven door Wim van Oostveld  

Fidel Castro is dood...We weten het niet zeker, maar vermoeden dat er weinigen zijn  waarover de meningen zo verschillend zijn. Loftrompetten enerzijds, maar anderzijds ook de grootste vernederingen. Het verbaasde ons geenszins , maar ene Donald Trump gebruikte de meest gemene woorden om Fidel te typeren, waarmee de verkozen-president van Amerika bewees dat  de inhoud van zijn hersenen inderdaad zo groot zijn als die van die andere Donald...We bedoelen Duck een niet al te slimme eend...We moeten toegeven dat we de start van Fidels carrière een beetje gemist hebben en we moeten nogmaals toegeven dat we daarop geenszins fier  zijn. Eind jaren vijftig van de vorige eeuw startte Fidel met zijn compagnon de route, Che , de mars om Fulgencio Batista Zaldivar in Cuba  van de macht te verdrijven. Als we ons niet vergissen waren ze , toen ze begonnen,met zijn achten ongeveer. In die tijd worstelden we in Leuven ons laatste academische jaren door ...en hadden we andere katten te geselen...Later, de jaren van verstand  komen dus nooit te laat, zijn we het wat van nader gaan bekijken en werden zelfs een fan van Fidel. Dat was in de tijd dat we nog droomden en vonden dat het communisme de beste maatschappijvorm bleek. Iedereen gelijk, de arts  die evenveel verdient als de vuilnisman...Fidel had toch het corrupte zwijn Batista die zelfs met staatsgrepen in 32 en 52 aan de macht was gekomen ,van Havanna DE gokstad van de wereld had gemaakt, de rode loper uitrolde voor de mafia en de Amerikaanse bouwpromotoren vrij  spel liet...en dan weet je het wel verdreven. De coup vonden de Amerikanen maar niks en begonnen Fidel te boycotten, hij koos eieren voor zijn geld bij de Russen  en dat werd hem dan weer kwalijk genomen. Eigenlijk  treft de USA zelf de meeste schuld...Fidel zorgde wel voor gratis gezondheidszorg, onderwijs...degelijke sportopleidingen...Wie is er nog steeds recordhouder hoogspringen? Wie hield Yvo Vandamme van de gouden medaille... (1) Dus Fidel deed het bijlange zo slecht  niet. Wat zou er gebeurd zijn als het Westen hem had gesteund, maar ja hij was een communist, nietwaar en geef toe de communisten bakten er ook niet veel van...Al moeten we zeggen dat de democratie ook niet het ware droombeeld is. We vragen ons af of de mens wel bekwaam is een degelijke bestuursvorm te scheppen...? Wie droomt er van Donald...? De Keizer van Oostende, Luc Vandenbossche en laat het nu precies degene  zijn die het hardst roepen...We hebben vele vrienden die naar Cuba reisden en allen zeggen: "Vreemd, er is veel te kort in Cuba en toch schijnen alle mensen er gelukkig!!!!". Bij Batista was het wel eventjes anders althans bij de gewone mensen. 

(1) Wereldrecord hoogspringen: 2m45 nog steeds Javier Satomayor ( Cuba). Alberto Juantorena  (Cuba) klopte Yvo Vandamme op de 800 meter...

29-11-2016 om 16:39 geschreven door Wim van Oostveld  

 We vinden dat Van de Woestijne gelijk heeft, want het regent vaak in de herfst...en dan zijn er nog die herfststormen, nochtans het zou zo'n mooi seizoen kunnen zijn...Herfst doet ons steeds de zaterdagen herinneren. De school was iets vroeger uit ( omstreeks elf (?)) en dan moesten we steeds de herfstbladeren samenvegen en het waren er wat (1) en dan nog een hele kist  aanmaakhoutjes hakken. " Nu mag je gaan spelen" , zei moeder dan steeds net alsof we de hemel verdiend hadden. Als bladeren gevallen zijn en samengeveegd kwam de advent. We moeten eerlijk zijn, maar al die religieuze dingen maakten weinig indruk op me, maar het  "Rorate caeli desuper et nubes pluant iustum" vonden we enig mooi. De muziek, de woorden, daar dachten we niet bij na. Dat gebeurde meer...het laatste jaren van de humaniora  moesten we in februari voor een week op retraite  naar de abdij van Zevenkerken. We hadden een boekentas vol boeken mee: Minnehandel van Steuvels, The end of the  affair van Graham Green, Adriaen Brouwer van Timmermans en Agnes van Van Hemeldonck,  dus veel bezinning en geestelijke lezingen zijn er niet van gekomen , maar toch elke avond was er bezinning in de kapel en dan kwamen alle benediktijner monniken, in de donkere kapel slechts met een paar kaarsen verlicht zingend naar voor: " Salve regina , mater misericordiae". We kregen er kippenvel bij...toch zegt de de tekst van het lied ons niets. Toen niet, nu helmaal niet meer . We werden vaak ontroerd, maar nooit geraakt  door, de Heilige Geest, laat ons zeggen en zoals het moest van al  degenen die het zogezegd goed moet ons meenden. We moesten bidden, maar we konden het niet. Zo herinneren we ons nog dat we ooit aan het ziekbed van een oom stonden en hij vroeg: " Zou je eens willen bidden voor broeder Isidoor" . We wisten geeneens wie het was, zegden uiteraard ja, maar deden het niet. Hoe langer we verder studeerden hoe meer het geloof achteruit boerde...als het er ooit was geweest, want toen iemand de dag voor onze eerste comminie in de klas stond te lullen over ons zuivere zieltje dat des anderendaags de heer zou ontvangen, begrepen we er niets van. Hoe langer hoe meer kregen we een afkeer van alle schijnheiligheid...In ons laatste jaar van de humaniora woedde er in Vlaanderen de schoolstrijd. De ziel van het kind diende gered en daarom zou men betogen in Brussel tegen ene minister Collard (2). Wij beslisten ,hoewel we  niet mochten de kostschool in het geheim te verlaten en naar Brussel te gaan betogen. Eigenlijk de internen trokken naar Brussel, maar de externen bleven thuis  om te studeren, want de proefwerken stonden voor de deur. We hebben het geweten, want de proefwerken waren zo afschuwelijk moeilijk dat we met  zeer veel moeite  slaagden en dan vooral door die korte derde trimester. We hadden de ziel willen redden.  Daarna gingen we naar de universiteit, naar Leuven, maar de zonen van degenen die voorop stonden te schreeuwen dat de ziel van het kind diende gered te worden togen  naar Gent...precies of dit geen rijksuniversiteit was. Later tijdens de carrière voerden collega's van de rijksuniversiteiten, nochatns in vrije scholen, het hoge woord in de lessenroostercommissie, examencommissie, directieraad, bovendien noemden ze ons de gefrusteerden...We hadden het vlug geleerd  er telt maar één leuze in het leven: Luitser naar mijn woorden, maar kijk niet naar mijn daden...Neem de grote christen democraat: Wilfried Martens . Die in Leuven de passie preekte over kuisheid en gezin..., maar hoe verliep zijn liefdes leven?  De grote socialist Vandenbossche, wie heeft er een groter kapitaal bijeengegraaid...?Neen, we hebben nooit in iets geloofd, gelukkig maar of  toch een beetje ( veel)  in de familie...!    

(1) In oktober 1960 deden we het nog 's  opnieuw, want tijdens een paar vrije dagen als soldaat hadden we in de Brugse Langestraat een gendarm vergeten te groeten...Een week kwartierarrest ...en driemaal daags blaren samenvegen...

(2) Toen we in Leuven geschiedenis studeerden kwam ooit de Nederlandse historicus professor  Rogiers ( Nijmegen ) spreken voor Historia ( vereniging van de geschiedenisstudenten) Naderhand mochten we vragen stellen en toen vroeg de praeses" Wat ie vond van de wet-Collard?" ...Hij vond de wet zeker niet slecht, later zullen jullie het wellicht begrijpen"...Juist, de ziel van het kind diende niet gered, maar de macht van de kerk beschermd en/of gevrijwaard...

22-11-2016 om 16:59 geschreven door Wim van Oostveld  

 Geen woord dat meer verkracht werd/wordt dan het woord democratie en vandaag de dag zijn ze weer aan de gang. We zijn bang dat ons stukje te lang zou uitvallen als we alle "verkrachtingen" zouden opschrijven en daarom zullen we het maar beperkt houden.  Het begon uiteraard met de verkiezing van Blaaskaak Trump, die ook te pas maar vooral ten onpas het woord democratie in  de mond  neemt, maar toch maar verkozen wordt met een kwartmiljoen minder stemmen dan de tegenstreefster; dat heet dan democratie zeker. In ons dierbaar ( alhoewel...) België was er een politica die het ook niet kon laten  om van leer te trekken...We bedoelen ene Joke Schauvliege...Ze vond dat de verkiezing van Trump een ramp zal zijn voor de opwarming van het klimaat. Moet dat nu juist de madame zijn die in Vlaanderen bossen laat kappen dat het niet mooi meer is, altijd de kant van de sterkste ( zeg dus rijkste) lobby kiest. In het  tijdschrifje van de Vogelbescherming " Mens en Vogel" krijgt  madame Schauvliege er telkens stevig van langs , genoeg om het op te geven, maar niet madame Schauvliege, ze gaat de anderen zelfs nog de levieten lezen. Zouden we niet beter het woord democratie uit de lijst der Nederlandse woorden schrappen? Griekenland...waar de democratie ontstaan is , hoe vaak moeten we dat horen...?We weten ondertussen wel beter, de democratie in het klassieke Griekenland was uiterlijke schijn en zo was het ook mogelijk dat figuren als Themistokles, Alkibiades en zelfs Perikles een kans kregen. Over Sparta zullen maar wijselijk zwijgen. De democratie in Rome, laten we zeggen dat ze aanvankelijk er alles aan deden om naar het volk te luisteren, maar in hoge nood benoemden ze een dictator om de problemen op te lossen...Bovendien lees eens de triologie van de Brit Robert Harris die de secretaris van Cicero, Tiro, aan het woord laat, dan zal je ook wel anders gaan denken over de Romeinse democratie: eerzucht, geldzucht, corruptie...vandaag de dag ook wel aan de orde , nietwaar. Keizer Napoleon wou ook het volk raadplegen...met plebiscieten. Hij stelde zijn raadplegingen zodanig op in twee vragen dat het volk het minst slechte koos, maar dat toch nog goed uitkwam voor de keizer...Is Poetin ook geen democraat...? We vragen ons af of er geen andere democratie moet komen...?We spraken daar net over een keizer, wel wij hebben ook een Keizer en die wou plots burgemeester worden, maar zonder het volk te raadplegen werd hij het...Een staatsgreep of beter: een stadsgreep? We beseffen het, we zullen met onze huidige democratte moeten blijven  leven , maar dat ze ( de politici en andere politiek correcten) dan hun mond houden, want de pot en de ketel, nietwaar en luister naar de woorden en niet kijken naar de daden...Om te eindigen: zat bij een panel om de verkiezing van Trump te becommentariëren: ene Willy Claes. Hoe is het mogelijk? Het voorbeeld van hoe democratie niet mag werken, zijn dochter heeft het nog eens proberen over te doen. Op ons netvlies staat het toppunt van schijnheilgheid gebrand. Het lijk van koning Boudouin  werd op het vliegveld door Belgische politici opgewacht. Toen de koningin te voorschrijn kwam sprong een excellentie uit de rij om haar als enige te begroeten: Willy Claes. Logeman en socialist. Bestrijder van alles wat naar God en religie ruikt. Fabiola, religieuse "dibbe" in het kwadraat. Toppunt van hypocrisie. Leve de democratie!  

15-11-2016 om 17:03 geschreven door Wim van Oostveld  

We hebben er een tijd laten over gaan... maar nu willen we het er toch over hebben...Allerheiligen is voorbij en we vinden dat het niet meer is als vroeger...We kunnen er met ons arm verstand niet bij dat het feest als Allerheiligen door een miskraam  komende uit Amerika van zijn glans verloren heeft...We ijlen er van als een vader met een bebloed mes doet alsof ie het strot van zijn zoontje gaat oversnijden en dat heet dan , naar het schijnt, Halloween en is dus een manier om de doden te herdenken.Het zou een oud-Keltisch gebruik zijn , maar de Amerikanen zouden er de had opgelegd hebben en naar een utopie geleid hebben die niet mooi meer is en uiteraard de commercie rook de kans en het hek is helemaal van de dan...Zoals je weet Vlaanderen is ondertussen ook al enkele commerciële TV-zenders rijk en dat  ondervinden we ondertussen wel...Geleerde psychologen waarschuwden ons vaak dat we kinderen geen angst mochten aanjagen, maar nu blijkt dat te moeten. Of toch niet. Een paar jaar geleden belden ze op een donkere oktoberavond, vlak voor Allerheiligen,  bij ons aan de deur. We waren ons, toen nog niet, van geen kwaad bewust en liepen de trap af om de deur te openen. Sloeber, onze huisvriend, liep mee...De deur zwaaide open en voor ons stond een groep griezelkinderen ...De geschrokken hond vloog er met, opstaande nekharen en dreigend witte tanden op af en de griezelhoop stoof uiteen...We dachten dat het voorbij was, maar de huisgenoten zegden dat het waarschijnlijk kinderen waren die Halloween vierden.Het was juist, want des anderendaags kwam een ouderpaar zijn beklag maken , want we hadden de kinderen aan het schrikken gebracht. We wilden leuk zijn en zegden dat het wij niet waren, maar de hond, maar ze konden niet lachen. Op onze vraag waarom zij ons dan wel  mochten schrik aan jagen wisten ze geen antwoord...Halloween is aan ons niet besteed, maar pretparken en andere commerciële instellingen koesteren het gebeuren als een financiële opsteker en de overheid kijkt toe...en applaudisseert. Vreselijk...! We vinden dat je kinderen niet de angst op de leden moet jagen, want we weten het zelf maar al te goed, want hoe dikwijls was het niet: " Ga eens de appelmand wullen" Kan je  je voorstellen, een dondere winteravond, een steile donkere zoldertrap, een grote zolder met overal rommel en vele appelen op bruin papier uitgespreid...en een dansend kaarsvlammetje. Steevast  begonnen we dan te fluiten en waren wat blij als het kwarweitje geklaard was.. Psychologen zegden dat je kinderen geen appelen op donkere zolders moest doen halen...Nu MOET het om de doden te eren. Bah!

08-11-2016 om 16:55 geschreven door Wim van Oostveld  

Bijna niet te geloven, maar de liefde voor boeken is ons met de paplepel als het ware ingegeven...Waarom niet te geloven...? Moeder kwam uit een typisch middenstandsgezin waarbij steeds de vraag rees: " Wat schuift het af" of nog duidelijker: " Wat is er aan te verdienen"...Vader was de derde zoon uit een boerengezin, maar daar werd gelezen...De anecdote gaat dat zijn vader, grootvader dus, zat te lezen bij de lange buiskachel, waarop grootmoeder pap stond te koken. Toen vroeg ze hem kolen op te scheppen en dat deed ie, maar deponeerde de kolen niet in de kachel, maar wel in de pap, want hij was zo verdiept in de lektuur dat hij vergat de pappot opzij te schuiven...wellicht kwam vandaar de liefde voor het boek en we moeten toegeven dat vader ook veel las, wellicht kwam daar de uitspraak uit de zeer prille jeugd vandaan: " Ik verlang om  al die boeken te  lezen" wijzend naar het bescheiden bibliotheekje van vader, waar hij de boeken van het Davidsfonds bewaarde. Kwam daarbij dat we bij elke gelegenheid ( verjaardag, kerstmis, nieuwjaar) als geschenk een boek kregen wellicht op aanraden van de oudste broer...We waren negen toen we met nieuwjaar "Dit nieuw Seizoen - Winter" kregen . Een klepper met harde kaft van 20 bij 50  centimeters. Het was een uitgave van J. Lannoo uit Tielt en onder de redacrtie van H. Bauweraerts S.J., L. Monden S.J.   en J. Van Laer S.J. Een groot aantal auteurs werkten eraan mee, we herinneren ons nog  F. R. Boschvogel, M. Brauns,, Reninca, S. Streuvels, H. Jespers.  We geloven dat dit boek de start werd van onze leeswoede...de Vlaamse Filmkes, de Sterrekes (1) en vooral het jeugdboek uit Nederland  "Bob Vredeveld werd Man" gaven dan de doorslag...Het uitte zich dan nog verder zodat we hoe langer hoe meer met onze schamele spaarcenten vele boeken aankochten Over Streuvels, Claes, Timmermans, naar Buysse, Boon, Vanaken, Claus, Vestdijk, Walschap, Brouwers, Mulisch, Hermans, Van Schendel, de Hartogh, de Pillecyn , Ruyslinck, Lampo, Van Aken, Van de Loo, Matthijs,  naar Brusselmans ...Griet op de Beeck en al degenen die ons nu niet te binnenschieten...Het was dan ook niet te verwonderen dat zo'n twintig jaar geleden een oud leerling onse vroeg of we in boeken geïnteresseerd waren . Natuurlijk, want bleek nu een tante van zijn vader overleden en het huis puilde uit  van de boeken, want die tante bleek de eerste vrouw te zijn van Karel Jonckheere, een notoire Oostendse schrijver. Twee volle koffers van de auto van een vriend waren er nodig...om alles thuis in kasten te krijgen...Nu kwam de vrouw, onlangs,  op het idee om een oude kast op te ruimen...en wij moesten dat doen...en we ontdekten weer een schat  van boeken. Jonckheere was een erkend criticus en vele jonge schrijvers zonden hem hun eerste drukken met de vraag om het werkje te becommentariëren (2)...Bovendien was ie abonnee van "Het nieuw Vlaams Tijdschrift", "Nieuwe Stemmen" etc...   We zullen weken zoet zijn bij het ruimen van de kast... maar we blijven ook op ons Blog actief, dus houden jullie op de hoogte

(1) Sterretjes. Een plaatselijke drukker uit Beernem, Maurice De Prest, was na de oorlog begonnen met een weekblad " De Ster" en in het kader daarvan schreef Alfons Ryserhove, beet zich jaren later in de vast moorden van Beernem, verhaaltjes in de trant van de Vlaamse filmkes. Ze lagen bij ons te koop in de winkel...en juist, we lazen ze uiteraard. We herinneren er ons nog een paar "Uit bange Dagen" (Hoe een jonge boerenzoon , op  verplichte arbeid in Duitsland terug naar het vaderland kwam en " De circusjongen" ( Een  ontvoerd  knaapje werd een beroemd circusartiest, maar vond uiteindelijk de ouders terug...)

(2)  Sommige boeken, die moesten becommentarieerd worden, waren nog niet eens opengesneden...Oudere lezers zullen het wel meegemaakt hebben, het  was een heel werk vooraleer je met lezen kon beginnen...Terloops het zegt toch ook iets over die grote critici, nietwaar... 

31-10-2016 om 17:25 geschreven door Wim van Oostveld  

We zouden overdrijven indien we zouden schrijven dat we uit een "politiek" nest kwamen. Toegegeven vader was wel actief  in een politieke partij en aanverwante organisaties, maar zijn duiven kwamen toch wel op de  eerste plaats...Gelukkig maar! Maar zo gebeurde het wel 's dat één of ander "kopstuk"  van de partij ( i.c. de CVP) bij ons op bezoek kwam...Zo herinneren we ons nog steeds dat de voorzitter van de plaatselijke afdeling, een baron N.B., tijdens het premierschap van ene Achilles Van Acker, die besloot de bossen en landerijen van de adel te belasten , zei: " We geloven , Hector ( naam van vader), dat we nog verplicht zullen zijn om voor de Liberalen  te stemmen"...Dat zinnetje speelt ons vandaag de dag voortdurend door het hoofd. Bovendien lazen we vandaag nog een boutade: " Het leger is er gekomen om het systeem te beveiligen, niet om de mensen te beschermen"...Dat alles schamen...doet ons walgen. De SPa die weer van leer trekt tegen de regering omdat ze alleen maar de zwakken treft...Juist denk je dan, maar dan ga je doordenken...Zeg, de hele 20 ste eeuw waren de socialisten aan de macht en waarom hebben zij die rijken niet aangepakt? Bovendien waarom hebben ze er niet voorgezorgd dat die wegvluchtmethodes niet mogelijk werden? Erger nog zijn  die vakbondsbonzen . Wijlen Prof . Blanpain zei van die vakbonden: " Ze zien alleen zichzelf graag." Dus de syndicale bonzen ...Verdienen  1/2 miljard per jaar ( zonder de à côtés...wagen, chauffeur, zitpenningen...)...We vinden dat een normaal iemand bloedrood zou worden als ie steeds over de zwakken in de maatschappij  zou spreken...Hoeveel verdienen die zwakken dan? ... en die rijken.We vinden dat de bonzen niet de zwakken verdedigen, maar hun vakbond , want als die er niet meer zou zijn dan zou hun riante en zelfs onethisch loon er niet meer zijn. We zouden kunnen schrijven dat de vakbond er is om hun loon te beschermen...Wouter Beke, om eens een naam te noemen, doet niks anders  en ook vele van de partijgenoten  dan de NVa zwart maken, misschien terecht, maar niet om de mensen te beschermen maar wel in de hoop de partij te verstevigen...Schijnheiligheid regaaert  de wereld...Stel dat we over de verkiezingen in Amerika zouden moeten schrijven...Jongens toch. Democratie...geeneens 50 % van de Amerikanen gaat straks kiezen voor een seksmaniak of een zieke vrouw...Laten we echter hier blijven...De Waalse premier doet stoer...Waarom? Omdat ie bang is van de linkse rakkers in Wallonië, want er wordt aardig aan de poten van de PS-stoel gezaagd en bovendien kan ie ook zijn libarlae tegenstrever treffen...Dus alweer als voor de partij. Politiek is dus zich anders voordoen. SPa, vakbondbonzen, Waalse premier doen zich anders voor : voor de minstbedeelden, zegegn ze, doch duidelijk alleen om zich zelf te beschermen...Bah, tot slot gelukkig, kon de hele wereld nu zien dat er met de Walen niet samen  te leven valt als ze hun zin niet krijgen...Waarop wachten we ? Er zijn nog te veel echte Belgen, maar als er om voor iedereen evenredige belastingen worden gevraagd trekken ze naar het buitenland. Echte vaderlandsliefde... neen, eigenliefde! 

25-10-2016 om 00:00 geschreven door Wim van Oostveld  

De VRT haalde een programma van onder het stof: panorama...Natuurlijk mocht het niet onder die naam, we begrijpen zelf niet waarom, maar het moest moderner: dus werd het Pano...Wat is er daar modern aan? Wel was het weer een schot in de roos, want er werd over gesproken, wel niet zo erg als de fameuze " Dure Elektriciteit" van Maurice Dewilde...maar toch. Persoonlijk vinden we  de reportage over hoe de Vlamingen zich voelen tegenover moslims een beetje te veel van de ene zijde bekeken. Om het eens scherp uit te drukken die goeie moslims tegen die slechte ( want racistische) Vlamingen. Het is normaal dat de reactie nogal fel zullen zijn in een dorp waar ze geeneens, bij manier van spreken, weten hoe moslims er uit zien...De reacties waren inderdaad nogal fel, maar een bepaalde dame moest inderdaad niets van moslims weten, maar dieper onderzoek toonde aan dat die bewuste dame voordien elders midden moslims woonde en er door jonge moslims werd weggepest. Dat beide moslims zich nogal duidelijk opvallend kleedden verhoogde uiteraard het wantrouwen, maar dan zo maar bij de kapper binnenvallen en een aparte ruimte vragen...dat er dan een verkeerde reactie komt hoeft niet racistisch te zijn, maar eerder economisch...We komen uit een middenstandsgezin en daar is altijd de eerste vraag: " Wat gaat dat opbrengen?"...Wij vinden dat de twee vriendelijke mosims verkeerd startten...Hadden ze zich niet moeten aanpassen om in de Tremelose maatschappij opgenomen te worden...?Gewone westerse kledij en naast de gewone klant in de kappersstoel gaan zitten... Eigenlijk willen ze steeds dat elkeen naar hun pijpen gaat dansen... Kijk maar eens wat er in Nederland gebeurde. De befaamde voetbalkenner Johan Derksen zei ooit eens op tv ( was het niet in "de Wereld draait door "?) dat te veel Marokkaanse jongens in een voetbalteam steevast nefast eindigt. Ze stellen altijd  maar meer en meer eisen...!" Uiteraard, heisa, want ook in Nederland zijn er politiek correcten...Derksen is niet van gisteren  en een bevriende journalist van allochtone afkomst ging Marokkaanse voetballers opzoeken en...ze beweerden dat Derksen meer dan gelijk had, dat ze met opzet steeds meer Marokkaanse vriendjes in de ploeg lieten opnemen om dan toe te slaan en de autochtonen verlieten de klub...wat zelfs vaak tot het einde van ce klub leidde...en dat vonden ze dan wel weer spijtig.  Besluit: We moeten durven zeggen hoe het er aan toegaat en hen niet steeds gelijk geven, want anders kan het faliekant aflopen... zoals met de voetbalklubs en dat was zelfs van hen de bedoeling niet. Zelfs  de onverdachte politicus,  Luckas vander Taelen, legde de vinger op de wonde...Er is een Molenbeek niet meer te leven met de Marokkanen, we hebben ze veel te veel gepamperd en ze nemen steeds meer en meer het heft in handen en denken nu dat alles is toegelaten . De  politiek correcten  keren zich af van  Luckas en zetten hem zelfs uit de   partij...De waarheid kwetst en het gaat al lang niet meer over racisme...want Marokkanen en Turken zijn veel erger racisten dan blanken, vraag dat maar eens aan Gentenaars!     

18-10-2016 om 00:00 geschreven door Wim van Oostveld  

We hebben de latijnse dichter, Marcus Valerius Martialis vroeger verfoeid, want zijn teksten waren niet van de makkelijkste, doch nu moeten we toegeven dat ie vaak gelijk heeft en we koesteren vaak onze herinneringen. Een trouwe lezeres (1)  en bovendien vaak helpend-kritisch bezorgde ons een paar brieven die ons weer deden mijmeren..." Thuis heb ik nog een ansichtkaart, waarop een kar met paard"...  kortom ons geboortedorp. Brieven uit de woelige veertiger jaren van de vorige eeuw. De oorlog was voorbij, dat dachten wij al waren er nu andere soldaten in het dorp en of het betere waren dat wisten we toen als kind niet ( "Ik was een kind hoe kon ik weten...) . De hele oorlog lang had moeder er voor gezorgd dat we geen (Duitse) soldaten ingekwartierd hadden. Er zijn er zelfs anderhalf jaar in het dorp gebleven om naderhand naar het gevreesde oostfront te vertrkken, waarbij bijna allen omgekomen zijn. Hoe we het weten, wel de ba,nd met die soldaten was in het dopr zo innig gegroeid dat  eind de jaren vijftig er zelfs een oud-soldaat teruggekeerd is naar "t Vewtkermesse" . Hij had zijn dochter mee, een beeld van een kind en alle jongelingen van het dorp waren op slag verliefd..Dit terzijde, maar de overredingskracht van de Britten moet sterker geweest zijn dan die van de Duitsers, want in 1944 werden twee Britse ( Schotten eigenlijk) officieren  bij ons ingekwartierd. Eerst Ian kapitein Stracey, een grote vriendelijke man, die niet zo eervol aan het einde kwam, want hij reed met zijn motorfiets op 27 juni 1945 (2)  in Gent op een brouwerswagen. Hij overleefde het ongeval niet...De tweede was luitenant Denis John Mallagh, een kleine pezige kerel, maar heel vrolijk. Hij overleefde de oorlog en stierd op 9 augustus 1997 . Hij werd 82 jaar. De eerste brief is de brief van de moeder van Stracey die Meester Vyncke ontving waarin ze het tragisch einde van haar zoon meldde en hem ( de meester) , maar ook onze hele familie bedankte voor de goede zorgen die we hem aanboden. Van luitenant Mallagh zijn er meerder brieven, waarin hij zelf schreef dat ie moest schrijven bij dansend kaarslicht in een loopgraaf . " We zijn op vele plaatsen geweest in de oorlog, maar nergens waren de mensen zo joviaal als in Oostveld schreef ie" Wat opviel? Dat Oostveld correct gespeld was...voor een Schot. Chapeau en sommigen zullen zeggen, dat deed ie om te vleien, misschien wel, maar dat ie in zo'n woelige tijden toch de naam had onthouden is toch aangenaam...Op een zondagmiddag zijn ze vertrokken, Denis en zijn soldaten  kranig marcherend in kilts ( waar het grut van 't Vewt  giechelend naar keek...) met de doedelzakken op kop. Mooi en nu beseffen we pas, dat we op dat moment eigenlijk de ernst van de zaak niet begrepen...en des anderendaags was het alweer school...!

(1) Het gaat om Christine de dochter van mijn tweede vader...meester Vyncke, we schreven een stuk over hem in het Jaarboek van de Heemkundige Kring Bos en Beverveld.

(2) Stracey stierf  15 dagen na zijn verjaardag want hij was op 12 juni 1918 geboren ...

PS We willen er nog een triviale anecdote aan toevoegen...Al hadden we geen soldaten ingekwartierd, toch vetten de Duitsers twee varkens in één van onze stallen...Dat was leuk meegenomen... en nog : nu nog herinneren we nog voornamen van de Duitse soldaten  Willy ( de kok), Johann ( bezorgde aan mijn broer  een catapult) de legerarts Wolfram verzorgde onze zus toe ze gevallen was...Herinneringen...

11-10-2016 om 16:53 geschreven door Wim van Oostveld  

Al zappende kwamen we op een tv-zender waarop een zaalvoetbalmatch bezig was...Plots klonk er een vreemde commentaarstem: " We kijken naar een wedstrijd waarbij géén ref aanwezig is"... We schrokken...Wat bleek nu: er was  ( ergens in Vlaanderen ) een competitie gestart waarbij de spelers overeengekomen waren om de matches zonder  referee af te handelen en steeds eerlijk te zijn en toe te geven als de bal buiten de lijnen was, of er een fout gebeurd was etc...Naderhand werden de spelers geïnterviewd en dat bleek aardig te lukken...want er waren nog nooit incidenten geweest...en toen kwam DE uitspraak, want de reporter vroeg waarom het bij hen lukt en bij de beroeps niet? " Hier komt er geen geld bij kijken, want we spelen louter voor het plezier..." Juist, we hebben het al vaker gezegd, beroepssport is een contradictie in terminis, want sporten is zich ontspannen en zich beroepshalve ontspannen dat kan niet, want elke deelnemer wil ten koste van veel zoveel mogelijk verdienen... Niet te verwonderen dat het  in het voorbije weekend weer hommeles was. De trainder van AA Gent voelde zich weer benadeeld en trok vrij onbeschoft van leer tegenover de ref...We moeten toegeven die trainer van AA Gent voelt zich altijd verkeerd behandeld en zoals het past in de moderne tijd, schuift ie alles steeds in de schoenen van de anderen...De kranten meldden dat ie de straf niet zou ontlopen...Een brave jonge trainer van Cercle Brugge had na de partij van zijn team tegen Antwerp ook laten verstaan die ie zich enigszins benadeeld voelde. De Bobo's van de KBVB straften deze laatste voor drie speeldagen , de brulbaken van Gent ging vrij uit, want we wonen in een land van de vrije menigsuiting...Juist, een land waarin de ene meer mag dan de andere...Als de lezer denkt dat de trainer van Gent voor de collega uit Brugge in de bres sprong...Ho maar, zo zit het voetbal niet in mekaar...elk voor zijn schelle zeggen ze in West-Vlaanderen...Neen? Jawel, kijk maar. In de match Genk-Mechelen houdt een speler van Mechelen   de bal met de arm uit het doel: strafschop en rood voor de speler die de overtreding beging..., maar de ref weet niet wie de fout beging en gaf de rode kaart aan de verkeerde speler. Dacht je dat de schuldige zich kenbaar maakte? Natuurlijk niet . Nu traden de Bobo's wel op en de overtreder werd gestraft, maar nu komt het...de voorzitter van Mechelen schreeuwt moord en brand en de match MOET opnieuw gespeeld worden...Waarom? Omdat één van zijn spelers niet sportief wou zijn...? We walgen van de voetballerij en nu we lazen dat de meeste ploegen het vertikken hun RMZ-bijdrages te betalen  en andere  bijdrages te leveren, dan breekt de klomp...en allemaal om de onethische weddes van de onsportievelingen te betalen. Zelfs in de procinciale reeksen tiert het zwartgeld welig...Geld waarmee ze misschien later de pensioenen kunnen betalen...Wellicht zullen er weer zijn die vinden dat we niet vooraan stonden toen ze het verstand uitdeelden, zoals ene Joeri van Waeyenberge op FB schreef, juist, we stonden op de voorlaatste rij en achter ons op de laatste rij stonden de accounts..., trainders, voorzitters en de Bobo's!   

05-10-2016 om 00:00 geschreven door Wim van Oostveld  

We gaan dus op zoek naar de waarheid...al is dat verdraaid moeilijk. Zo weet je meteen wat " Quid est veritas? " betekent...We herinneren ons nog een voorval van uit onze humanioratijd...( Ben Crabbé zegt nog steevast "humaniteiten") (1). In volle goede week lazen we de tekst uit de bijbel waar Pilatus die vraag stelde...en een humorist in de klas antwoordde: " Een winkel in 't stad". Nu we toch eventjes "uitweiden" ...Wisten jullie dat we lezers in Frankrijk hebben? Neen, wel  we groeten hem dan langs deze in de rue de la Mairie 9  in 62630 Cormont ( France)...Bonjour, Georges, excuseer, ginder is het Georges, maar soms, als ie naar Vlaanderen komt...Joris...! Nu de waarheid... We eindigden zopas met het lezen van het laatste boek van Herman Brusselmans: "De Fouten". Ene Johannes Huyghe zou een biografie over Brusselmans geschreven hebben, maar ze staat vol fouten en Herman weerlegt de fouten één voor één. Aan de voorwaardelijke zin kon je wel afleiden dat die biografie er nooit kwam, maar dat Brusselmans een spijker zocht om zijn verhaal omtrent zijn jeugd eens op te hangen. Laten we eerst zeggen dat we alles van Brusselmans  gelezen hebben, zelfs de verhalen over inspecteur Zeik en we vinden " De Fouten" één van de mindere verhalen. Herman is een veel schrijver, maar zouden de inspiratiebronnen aan het opdrogen zijn...Was de vlucht naar de politieroman reeds een veeg tegen? Maar plots zijn we ook  gaan nadenken...Brusselmans grijpt graag terug naar zijn jeugdjaren in Hamme en naar het milieu van de veehandelaren, want zijn vader was veehandelaar...Laat dit nu een milieu zijn dat wij betrekkelijk goed kennen, want mijn grootvader en een oom waren ook veehandelaren...Naar het schijnt zouden er zelfs plannen bestaan hebben om mij ook in de veehandel in te wijden, maar toen de oom plots -- hij was al behoorlijk oud -- besloot te trouwen was de loopbaan in de veehandel niet meer mogelijk...en werd het studeren. Spijtig? We gaan er niet op antwoorden, maar beseffen wel dat we misschien al lang het lootje hadden gelegd, want het was een ruige wereld...Terug naar Brusselmans...Zijn jeugd in Hamme, inderdaad, maar we vragen ons af waarom  ie nooit teruggrijpt naar zijn jaren in de humaniora en ook niet naar zijn belevenissen aan de universiteit...Vreemd. We hebben zo een vermoeden dat Herman in zijn studiejaren niet zo'n ruige kerel was als ie nu laat uitschijnen in zijn verhalen. Zou ie niet eerder een bedeesde jongen van buiten geweest zijn , die zich op de achtergrond hield en naarstig studeerde. Toen ie plots bij het schrijven succes kende met zijn soms, om niet te schrijven steeds gore taal, was ie verplicht naar zijn jeugdjaren in Hamme te grijpen, daar ie in de humaniora en aan de universtieit geen buitenbeentje was...Wellicht zouden  de mede-scholieren en -studenten wel eens kunnen reageren en zich afvragen  die Brusselmans was toch een seut...?We weten het uiteraard niet, maar het is toch vreemd dat die tien jaar van studietijd nooit aan bod komen. We hopen dat Brusselmans, hij zal dat stukje wel nooit lezen en  zich niet kwaad zal maken of als ie het toch doet dan kan ie in zijn volgende boeken misschien over de studietijd vertellen, want hij deed het wel over zijn erectieproblemen...! !  

(1) Humaniteit betekent de menselijkheid en heeft dus géén meervoud...Wie zal het eens aan Ben zeggen? 

04-10-2016 om 16:22 geschreven door Wim van Oostveld  

De Nederlandse historicus, Maarten van Rossem, neemt nooit een blad voor de mond en zelfs de sterkste idolen moeten er het vaakst ook het meest onder lijden, want van de Oranjes over Johan Cruijff tot André Hazes moeten er aan geloven...Onlangs trok ie van leer tegen de media...Zoals elke verbetering in de maatschappij, wat de TV eigenlijk wel was, is er steeds een keerzijde. Zo konden we via de TV alles leren over de keizerpinguin  zonder uit de luie stoel te komen, maar anderzijds zijn er ook TV-programma's, aldus van Rossem, die het bekijken niet waard zijn, want geef toe wat heeft een mens aan het programma " Boer zoekt vrouw"... of aan al die kookpgramma's met bovendien een zogezegde meerwaarde als er een BN ("bekende Nederlander" ) in zo'n programma optreedt..."Zoon Jeroen Krabbé (1)  bakt ei"...Wat daar de meerwaarde van is weten we niet...Het is dus erg, maar erger is nog dat niet onbegaafde mensen zo'n dingen maken, maar het allerergste is nog dat soms miljoenen naar dergelijke rotzooi kijken...Gelukkig is er ook goeie TV...Geef toe, het Canvas programma over de Kelten...dat is toch met geen goud te betalen...Bovendien streelt het dan ook nog onze ijdelheid , want stammen we niet af van de Kelten?  De Morinen en Menapiërs, de eerste kustbewoners, waren Kelten en zij hebben wellicht het Britse eiland gekoloniseerd...Toen we in Leuven studeerden was het bon ton bij de Waalse broeders ( als ze in groep waren) om een Vlaamse student uit te schelden  voor " sale Ménapien" en wellicht was het uit jaloersheid, want als we Degrelle (2) mogen geloven waren de Walen "germanique"...Zo zie je maar. We stonden als soldaat op wacht en er kwam een peleton gewapende Walen voorbij met aan het hoofd een officier en volgens de regels van de kunst moesten wij groeten...Groentje zijnde deden we dat, want een week voordien waren we opgeschreven door een rijkswachter omdat we niet gegroet hadden en eventjes acht "ballen" getoucheerd en dat in volle herfsttijd, als de gevallen bladeren moesten samengeveegd...(3). We veerden in geeft acht om te groeten en toen zei een Waalse jongetje: " Comme il danse bien, le Ménapien"...Ik trapte meteen in de kont ...en raad eens het jongetje ging blèren bij de officier...en opnieuw een rapport . Maar na de Kelten waren we fier al wisten niet of de boer een wijf gevonden had en van dat ei van zoon Krabbé hebben we niet geproefd.  We zouden nog over vele Canvasprogramm's kunnen praten zoals " Ten Oorlog special", maar  " Après Hitler" heeft me het sterkst "gepakt"  omdat we het eigenlijk allemaal meegemaakt hebben...of toch niet ? De oorlog was voorbij en in ons dorp ging het  alweer zijn gewone gang. We zagen nu echter dat miljoenen mensen op de vlucht waren, hoe in Polen Joden vervolgd werden, hoe de repressie om zich heen sloeg en niet steeds de echte schuldigen pakte...De arme sukkel die op een Duits vliegveld had gewerkt om vrouw en kind te spijzen was de pineut , maar de rijke aannemer die het vliegveld had gebouwd werd als echte vaderlander gedecoreerd...We kennen een man die het fijn vond om met Duitse soldaten heimatliederen te zingen en schnaps  te hijsen, hij vloog de doos in, maar een sluwe andere kerel richtte orgiën  met Duitse officieren in en daarna voerden Duitse trucks hem naar de Borinage om steenkool te halen...De sluwe werd achteraf gedecoreerd, want hij had voor verwarming gezorgd...en er veel aan verdiend, maar dat zijn spijkers op laag water zoeken...Après Hitler...we hadden het eigenlijk allemaal beleefd, maar waren nog zo jong...maar toch voelden we ons na het programma een beetje ziek...maar ja, ondertussen heeft die boer wel een vrouw gevonden en is ie misschien al gescheiden en kan de zoon van Krabbé al een spiegelei bakken...We weten het allemaal niet en dat allemaal, maakt ons een beetje triest

(1) Jeroen Krabbé ( 5 december 1944) Nederlands acteur, regisseur en kunstschilder. Grootvader en vader waren ook kunstschilders en zijn zoon Jasper ook, maar die kan ook een ei bakken...Het programma dat Jeroen over Van Gogh maakte ,verdient alle lof

(2) Leon Degelle (Le beau Léon) (1906-1994) Belgisch politicus, stichter-leider van Rex, partij met zeer grote neigingen naar fascisme....De grootste collaborateur van het land. Persoonlijk door Hitler ontvangen, vocht in Rusland en ook met de Duitsers in het Ardennenoffensief aan het hoofd van het Waals Legioen! Vluchtte naar Spanje, waar ie beschermd werd door Franco. Gaf aan een Vlaams Blokker een jaar voor de dood een gesigneerde foto van de Führer. In België lijkt veel vergeten, want het zijn precies slechts de Vlamingen die collaboreerden..

(3) "Ballen" soldatenjargon voor kwartierarrest. Wie "ballen" kreeg mocht het kwartier ( de kazerne) niet verlaten , maar alle militaire activiteiten meedoen...Moest zich driemaal per dag melden bij de officier van week  en dan telkens een kwarei uitvoeren. In de herfst vaak bladeren varen...De karwei duurde vaak te la,ng zodat de "gestrafte" te laat kwam en dus alweer staf riskeerde.  De franstalige officier schreef een rapport, maar bij de behandeling daarvan eisten wij dat alles in de Nederlands zou verlopen, helaas voor Lt Pecsteen ( wat een Franse naam...)  lukte het niet...en wij hebben er nooit meer iets over gehoord 

27-09-2016 om 17:05 geschreven door Wim van Oostveld  

We hebben eigenlijk niet zoveel beroemheden in Vlaanderen of beter gezegd  die beroemdheden die buiten onze grenzen gekend zijn...Dat beroemd willen zijn is eigenlijk van alle tijden, want toen in de 19de eeuw ene Hendrik Conscience een verkoudheid had was dat voorpagina nieuws in de kranten , maar gelukkig waren er toen nog niet zo veel en de boekskes dienden nog uitgevonden te worden maar de liberale zuil zou daar wel voor zorgen. Vandaag de dag is het niet anders...want gisteren was het voorpagina nieuws dat ene Karen Damen getrouwd was op Ibiza...Madame Damen  vindt van haar zelf dat ze met recht en reden beroemd is...Nochthans haar meer bekend familielid, Hubert ofte Witse, antwoordde ooit eens op de vraag wat ie vond van Karen Damen: " Wie zegt U? "...Vandaag stond er ander verhaal in de krant...Naar het schijnt wordt mevrouw Damen vooral op straat aangeklampt door kinderen, van wie de moeders steevast zeggen, maar wie is die madame? Nochtans de commerciële zenders voeren haar te pas   en vooral ten onpas op, zo lang ze maar geen AN moet spreken ( " Ik kan het niet..."), maar dat lijkt in Vlaanderen geen bezwaar te zijn...Ze spreekt bovendien wel vloeiend Engesl, want analisten ( heb je overal...) hebben nageteld dat ze circa om de minuut de fameuze Engelse spreuk " O, my God"  uitkraamt. Geef toe respect, nietwaar, maar om op de eerste pagina te komen...toch een beetje overdreven. We moeten eerlijk zijn we hebben eens Madame Damen gegoogled en we waren verbaasd, meer dan kinderliedjes en kinderfilms heeft ze niet op haar actief. Toegegeven Annie M.G. Schmidt schreef ook veel voor kinderen, maar dat was toch van een ander allooi en zij kon wel AN...

Nu we toch bezig zijn...we hoorden zo vaak zeggen je moet eens luisteren en/of kijken naar Philippe Geubels...we deden het: vijf minuten. Als we naar komieken kijken ( ook naar degene die denken dat ze het zijn) denken we altijd aan Godfried Bomans en met in het achterhoofd zijn bepaling van humor: " Humor is het onverwachte...". Geubels begon over de leraars: " vier maanden vakantie, 20 uren per week  en dan slechts uren van 50 minuten..." Je kan dat moeilijk  het onverwachte noemen, want het zijn clichés die je aan te tap in elke bruine kroeg hoort... Toen ie begon over het West-Vlaams ...hebben we gezapt, want als Dendermondenaar  je ding in het Antwerps  doen, omdat zogenaamd chiquer staat, is voor ons vele bruggen te ver...waarom doet ie het: hij kan geen AN. Hij heeft de mogelijkheid niet om te nuanceren in het AN...dat heb je het best in je moedertaal en Antwerps is dat niet...Dus. Weet kletser Geubels dat  West-Vlaams de oertaal is...Maerlant! Vele schrijvers leerden de taal (West-Vlaams) van Maerlant...Bovendien ( " Sidi in huus" uit Reinaert) is ook geen Antwerps...We weten waarom ze het West-Vlaams aanvallen: vandaag de dag is het West-Vlaams weer in , maar voor individuen die het niet begrijpen  moet het maar belachelijk worden gemaakt. Och arme, maar dat zelfs ene Luc Tuymans zegt " Spijtig dat Ensor West-Vlaams sprak", begrijpen we niet, maar Ensor pleegde nooit plagiaat...Hij had  het als West-Vlaming niet nodig!! 

20-09-2016 om 00:00 geschreven door Wim van Oostveld  

Voor ons begonnen de jaren van discretie in het jaar 1947, want dat was het jaar waarin we onze plechtige communie mochten doen...Mochten, want stond er in de catechismus dat degenen die tot de jaren van discretie en verstand waren gekomen de plechtie communie "mochten" doen. Wij wisten indertijd geeneens wat discretie betekende, maar het bleek geen euvel te zijn. Vandaag de dag raken de meesten slechts later  aan de discretiejaren , maar dat is dan ook weer onze fout niet...Je gelooft het nooit, maar 1947 was een heerlijk jaar...Zei weervrouw Sabine gisteren toch wel zeker : " Het record van de warmste septemberdag van 1947 is vandaag  op 13 september 2016 gebroken...!" Zo zie maar.   Het was een heerlijk jaar 1947...zo'n ouderwets jaar met alles op de juiste plaats. Een zeer strenge winter , want de 9de Elfstedentocht greep plaats, maar ook een felle, zonrijke zomer, zie maar het rekord, bovendien deden wij op Sinksen van dit jaar onze plechtige communie  en in de vespers tijdens de hernieuwing van onze doopbeloftes gingen vele gelovigen en zelfs communicaten wegens de stevige hitte onderuit. Geef toe, een jaar waar we nu nog van dromen, want geef toe hoe vaak hoor je niet zeggen : " Alles op zijn tijd, in de winter moet het winteren en in de zomer zomer zijn". Wie gaat dit tegenspreken en dus weg met de klimaatsveranderingen. Er zijn echter nog gebeurtenissen uit het jaar 1947 die nog fris ( echt waar) in ons geheugen staan . Twee gebeurtenissen uit Nederland, je mag niet vergeten dat bij ons thuis vaak naar Radio Hilversum werd geluisterd: Arbeidsvitamienen, Negen heit de klok,  De Dinsdag bonte Avondtrein... Dus ...In februari werd een vierde Nederlands prinsesje geboren  en de radio zei dat de kinderen niet naar school moesten. Moeder heeft veel  overredingskracht moeten gebruiken om ons naar school te krijgen. Het voorval herhaalde zich nog eens want Koningin Wihelmina ruimde plaats voor Juliana...en alweer geen school, voor ons echter wel. Nog twee gebeurtenisen zijn me bij gebleven: Chuck Yeager vloog voor de eerste keer door de geluidsmuur en Theo Middelkamp werd wereldkampioen op de weg ondanks Marcel Kint en Rik Vansteenbergen...Maar er is nog veel meer gebeurd, maar dat moesten we opzoeken en vandaag de dag is dat geen probleem: een kruitfabriek in Muiden ging in vlammen op (...en vele doden), een KLM-toestel stortte neer in Denemarken  ( erfprins van Zweden bij de slachtoffers...), de Standaard verscheen opnieuw, Reve schreef " de Avonden", Morris tekende de eerste "Lucky Luke" en Boon gaf "Mijn Kleine Oorlog"uit en Camus "La Peste"...Zo zie je maar, dat het een heerlijk jaar was, maar dat zegden we reeds in het begin...De jaren van discretie...en weet je wat, vaak vroegen ze zich dan ook af of we die eigenlijk ooit hadden bereikt? Wie zal het zeggen...!

14-09-2016 om 17:13 geschreven door Wim van Oostveld  

We keken gisterenavond naar " Ten Oorlog special: onder de Vlaamse Velden" van Arnout Hauben...We weten niet hoe het komt, maar het heeft ons weer uitermate geraakt...Die Grote Oorlog we raken er niet los van. De lange winteravonden rond  de lange buiskachel, waar de oudstrijders hun verhalen vertelden, neen geen roemrijke daden, maar kleine  faits divers zouden we bijna zeggen , die meestal om eten en plantrekkerij gingen. Later kwamen dan de Vlaamse verhalen er bij en zo ging het steeds verder...en kwamen de eigen herinneringen van de Tweede Werledoorlog erbijWe herinneren ons nog zp goed dat we een Duitse soldaat hielpen begraven...  Ernest Claes leerde ons door eliminatie te achterhalen wanneer iets gebeurd is...Zo vertelt Claes dat zijn moeder met hem een nieuw hemd stond te passen...en een oom kwam binnen. Het was een zondag, schrijft Claes, want zijn moeder ahd door de week geen tijd om hemden te passen, bovendien de oom had zijn beste pet op...We proberen...Het moet juli of augustus 1944 geweest zijn, van het jaartal zijn we zeker, want eventjes later vertrokken de Duitsers. Waarom juli of augustus? Het was nogal warm en we speelden in de namiddag voor de kerk ( anders zaten we op school). Kwam een boer met de driewielkar  de straat ingereden, niets ongewoons, maar ie stopte bij de pastorie, wel ongewoon. Even later kwam de pastoor de straat op en beval ons , Robert en mezelf, klaar te maken voor een begrafenis en te wachten  tot ie terug was van de timmermanWe krokken onze misdienaars habijten aan, Robert pakte het processiekruis en ik een kandelaar en gingen in het portaal staan. De eerste die opdaagde Was Dolf, de grafdelver..."Nu een begravinge...?" , vroeg de norse man , we zwegen...We zagen de boer en de timmerman een witte, planken bak dragend  met de pastoor voorop het kerkplein opkomen. De pasoor trok sakkerend de kerk in en dan vertelde de boer zeer lakonisch : " Hij reed met zijn camion aan de Zeven Putten op een mijn". Stilte. " De pastor gaat hem nu begraven", zei ien og maar zweeg toen, want de pasoor kwam de kerk uit met zijn zwarte koormantel omgord. Wij de twee misdienaars op kop, dan de pastoor en dan de twee "dragers". Een stille, trieste stoet. Op het kerkhof gekomen zetten ze de bak op de wegel en Dolf begon een gleuf te graven, maar vond het al vlug genoeg. De pastoo ratelde wat latijnse teksten af, gaf een teken , de boer en de timmerman ploften de bak, wat eigenlijk een kst had moeten zijn, in de gleuf. Blijkbaar had de timmerman weinig tijd gehad, want de bak barstte uiteen...en we zagen een jonge soldaat, in uniform nog liggen. Een sereen gelaat, met een klein streepje bloed aan de rechter mondhoek. De  drie mannen schoven met de klompen de opgedolven aarde over de gestorven soldaat...We keerden terug naar de kerk...Dat was het dan...We herinneren ons niet dat er nog vaak over dit voorval in het dorp werd gesproken...Wat is er met die dode gebeurd? Werd ie opgegraven en naar een Duitse begraafplaats gebracht...We weten het niet en dat ergert ons nog steeds een beetje...en doet zelf pijn, maar ja, het was maar een Duitser, was de teneur toen in de dopr. Vele jaren later zong Willem Vermandere: " Toch altijd iemands vader, altijd iemands kind..." Dat vinden we ook! Misschien toch nog eens navragen op de gemeente wat er toen precies is gebeurd...? Waarom niet of zou er een lezer kunnen helpen...of blijft het toch maar een Duitser...?

13-09-2016 om 17:30 geschreven door Wim van Oostveld  

De boutade van vader Cats doet me steeds denken aan een jongen waarmee we vaak voetbalden...Het was een dot van een speler, maar spijtig genoeg lag hij niet goed in de groep...hij was de eerlijkheid zelve en daar lag het precies...Hij was een aalvlugge linkervleugel en zo gebeurde het vaak dat hij bij een moeilijke fase  naar de ref liep en zei: " Sorry, scheids, maar het is geen hoekschop, want ik raakte laatst de bal"... Ooit gebeurde er iets vreemds. We speelden op het veld Airport Oostende in een echt stormweer en weer zo'n fase, als zojuist beschreven...De referee was ook geen gewone, hij riep de captain van de tegenpartij en zei: " Ik floot voor corner, maar naar het schijnt is het geen corner, want hij ( de ref wees onze speler aan...) zei dat ie laatst de bal raakte...Maar moet ik nu die jongen straffen voor zijn eerlijkheid?" De captain vond van niet en er kwam geen corner...Als je deze anecdote ( echt gebeurd ,hoor) hoort, dan zou je weer in de mensheid gaan geloven ...drie gewonen kerels, die zo'n ongewone beslissing, doch heerlijke, beslissing namen...Vandaag de dag is het anders, nietwaar. De mensen kunnen de eigen fouten niet meer toegeven...het is steeds de schuld van de anderen, want "geen mensch en siet sijn eigen bult", dus dat vonden ze ook al in de 17de eeuw...Vandaag de dag is het bon ton om alle schuld naar de overheid door te sturen. We zijn de eersten om toe te geven dat de overheid er inderdaad soms een zootje van maakt, maar we gaan ook niet steeds vrijuit...Neem nu  het trieste voorval van Jordy, die om kwam van ontbering in de Blaarmeersen in Gent. Onbegrijpelijk erg, maar we zullen ook eens onaardig zijn, we vinden al die achteraffe herdenkingen en bloemenhuldes hypocriet. Waar waren al die zogenaamde vrienden en vriendinnen toen Jordy om hulp schreeuwde? Is het niet zeker  dat ze hem weggepest hebben en uit de groep dreven.  Zijn moeder was ook op de huldes al blijkt nu dat Jordy thuis werd weggestuurd, een financieel probleem, toen ie uit het home ontslagen werd. Op de huldes werd alle schuld bij de overheid gelegd...Is er één spreker die met Alice Nahon ( Het Avondliedeke) zei:"  't Is goed in 't eigen hert te kijken ...(of ik) ...geen enkel hert heb zeer gedaan? " Vandaag   is het weer prijs. Moeders schreeuwen moord en brand in de krant want zoon- of dochterlief dienen dure rekeningen te betalen aan de provider van de GSM of andere smartphones, want de pokemons moesten gejaagd...Zouden de  schreeuwende  moeders niet beter mea culpa slaan en zeggen: " We bleven in gebreke, we hadden de gedragingen van zoon- of dochterlief beter moeten in het oog houden" We  hebben nooit hoog opgelopen met Vadertje Cats, hij wees iedereen terecht, maar reef zelf grote fortuinen bij mekaar ( Ken je het Catshuis...wel?) maar nu heeft hij wel gelijk zelfs de Keizer van Oostende vindt ook steeds dat alles de fout van anderen is...en vooral van de NVa

12-09-2016 om 16:59 geschreven door Wim van Oostveld  

Het is al enkele dagen geleden toen we in de zwoelte van de middag in de rieten stoel in ons bureau zaten te mijmeren, want het was één september. We vonden het vreemd dat we nooit graag naar school gingen althans als we de mensen mogen geloven die onze kindertijd meemaakten. Zo zei moeder altijd dat we steevast bij het opstaan en we de trap naar beneden afdaalden , vroegen " Welke dag is het vnadaag?" en dat we slechts bij het antwoord zaterdag en/of zondag zegden " 'k'' ga naar school", want dan was er maar een halve dag of helemaal geen school. We herinneren ons niks van die uitspraken, maar op 29 mei 1940 zaten  we met een  zus, we  waren net terug thuis na de vlucht voor de oorlog,  door een bovenraam de Dorpsstraat in te kijken: een lange rij met aangespannen wagens en marcherende soldaten. Zei zus: " De oorlog is voorbij" en wij: " 't zal dadelijk weer school zijn , zeker". Dat herinneren we nog terdage en het zal dus toch waar zijn, dat de school niet ons geliefde oord was. Dat de kostschool het niet aangenamer maakte hoeven we niet meer te schrijven en dat Leuven de mooiste tijd mijner jeugd was...ook niet. Mijmeren , dus en ons afvroegen  hoe we ooit voor een job in het onderwijs kozen. Eerlijk? De dwang van de ouders of toch vooral van moeders zijde. Inderdaad dat was de tijd dat we naar de ouders luisterden, zelfs een halve rebel als wij...Mijmeren...de eerste schooldag:  52 keer hebben we het meegemaakt. Van die eerste schooldagen in de dorpsschool herinneren we  ons niks. Het was weinig verandering, want het was toch allemaal met  hetzelfde grut waarmee we de straat optrokkken . Op kostschool: de eerste morgen aan het ontbijt, er werd geen woord gesproken aan tafel, je moet niet vragen hoe graag we daar allemaal waren...Voor ons welzijn...Na de mis voor de Heilige Geest ( zou het geholpen hebben...?), groet aan de vlag op de speelplaats, speech van de directeur, één of andere gatlikker mocht dan de driekleur (1) hijsen en dan speelde de schoolharmonie " de brave zoon"(2). Dan  met de klastituaris naar de klas om het  lessenrooster te krijgen, na de middag wandeling en voor de sukkels herexamen en tenslotte tijdens de avondstudie ophalen van de boeken. Leuven? Het eerste jaar had Honoré, de Bleiter, een vreemde gedachte: de Mis voor de Heilige Geest  zou in de basiliek van Koekeberg plaatsvinden. Groen als we waren  , trokken we erheen, de volgende jaren was het wel enigszins anders. We waren de dag voor de aanvang reeds present en aangezien de volgende dag nog geen cursussen plaatsvonden lag er een heerlijke avond en nacht in het verschiet...O Jerum, Jerum, jerum, o quae mutatio rerum...De herinnering is vaak mooier dan het ding, wist Gorter. Vreemd, maar later stonden we aan de andere kant van de barrière en van die eerste schooldagen herinneren we ons niet veel, want een collega zei ooit eens: " Ik heb liever de schooldagen , dan de vakantie, want dan is het weekend nog eens zo leuk". Juist. Mijmerend in de rieten zetel van ons knusse bureau glijden de ogen langs de vele boekruggen: Domien Sleeckx, Marcel Matthijs, Jan de Hartogh, Louis Paul Boon, Herman Brusselmans, Simenon, Jeroen Brouwers, Stijn Streuvels, Jean-Pierre Van Rossem, Piet Van Aken...en nog veel meer, want we wisten graag wat we vooraan in de klas vertelden...We zaten ooit  eens in de jury voor het oriëntatiediploma. De leerlingen hadden het Reservaat van Ruyslinck moeten lezen . Een notoir jurylid (3) vroeg ons, terwijl we op de slachtoffers wachtten, " Vertel eens vlug de inhoud van het boek, want ik heb het niet gelezen..." Naderhand had ie het lef bepaalde leerlingen slechte cijfers te geven...Er loopt dus soms wel iets mis op school, maar het onderwijs is echter wel de enige plaats waar jan en allemaal zijn zegje mag komen doen of heb je nooit over oudercomités gehoord?Iedereen weet hoe je moet les geven zoals wij ons gaan moeien hoe de bakker de cadetjes moet klaar maken . We houden op met mijmeren en gaan verder lezen: " Kom hier dat ik je kus" van madam Op de Beeck...

(1) Naar het schijnt hadden leerlingen van de school in de woelige dertiger jaren van de vorige eeuw ooit eens een Belgische driekeur in brand gestoken...en dit moest elk schooljaar in eer hersteld worden en wij met vele anderen vonden dat niet leuk...!

(2) Studentikoze verbastering van " de brabaçonne"...een beetje wraak van al het vorige gedoe...

(3) Het was een geestelijke met een enorm aanzien in de regio, wij hadden er een andere mening over...

05-09-2016 om 00:00 geschreven door Wim van Oostveld  

We begrijpen al die herrie omtrent de boerkini's niet, vooral in deze tropische temperaturen vandaag de dag..., maar als die madams  in " die slunsen" ( we gebruiken eens een Oostendse uitdrukking) (1)  willen lopen, dan doen ze maar...Maar het ergert ons echter buitenmate dat men ten gepaste tijde, doch vooral ook ten ongepaste tijde over democratie en de rechten van de vrouw gaat lullen . Wat heeft die boerkini  nu met democratie te maken en vooral wat met de vrijheid van de vrouw...Zeg eens eerlijk welke vrouw verkiest om in dergelijke slunsen ( alweer Oostends) te paraderen. Terloops  staan  daar naast op het strand ferme Magreb-binken in blote torso te imponeren ( alhoewel...). Naar het schijnt is de koran duidelijk en zegt  dat ook de mannen het lichaam zoveel mogelijk bedekt moeten houden...We stellen dus vast dat mohammedanen de koran lezen zoals de christenen de bijbel, want geef toe vele Christen-democraten lazen een zeer summier exemplaar , waarvan ze dan nog vele pagina's uitscheurden...als het over macht en geld ging...!!!!!! Misschien las De Haene wel nooit de bijbel...wijs als ie dacht zelf te zijn...De voorzitter van Groen, Meyrem Almaci,  trok uiteraard ook van leer en de  hoge woorden parelden naar buiten zo lang het maar niet over Armeniërs gaat of over groen-liberale  gemeenteraadsleden met 56 mandaten is madam voor één gat niet te vangen. Eigenlijk zouden de islambonzen wijs moeten zijn en doen als de Paus...We leggen het even uit . Voor 1962 moesten de vrouwen in de kerk een hoed dragen, de mannen daarentegen mochten geen hoed dragen . We hebben het nog meegemaakt in de dorpskerk. De mannen wisten geen raad met de hoed en legden hem ergens neer, maar stoute rakkers verstopten dan die hoeden en na de dienst was het soms een gekrakeel waar niet altijd de juiste kerkelijke woorden werden gebruikt...We verdenken de vrouwen ervan dat ze  de hoedenhistorie echter  wel leuk vonden , want bij ons thuis was dat elk jaar opnieuw met Pasen bijna een tragedie, want er moest een nieuwe hoed gekocht en daar ze met zijn drieën waren, moeder en twee zussen, kan je het voorstellen...Er kwam redding, vier voorname kwezels uit het dorp, vooraan in de kerk, als eerste aan de communiebank, het liefesleven van de hele parochie becommentariërend, hadden na een Lourdesreis of was het toch maar Oostakker een mantilla (2)   gekocht...Eigenlijk heelder dozen mantilla's , want toen  na één zondag de dames met de mantilla in de kerk waren verschenen, wou elk vrouwmens in het dorp zo'n ding. Geen nood de kwezels hadden dozen in voorraad in hun winkel. Laat de Heer  maar lullen over het slijk der aarde. Wellicht hadden ze de bijbel ook niet volledig gelezen...De Paus vond het dus genoeg en na het Tweede Vatikaans Concilie mochten de dames blootshoofd naar de kerk en de hoeden- en mantillahandelhandel  kende barre tijden...Dus als de Islamtoppers  de mensen democratisch de vrijheid zouden schenken en zich niet zouden bemoeien met de kledij...ware de zaak opgelost. Waarom nogal  die herrie of houden Mohammedanen niet van vrijheid en democratie? .

(1) Oostende  heeft een nogal brutaal dialect. We keken aanvankelijk vreemd  op toen bijvoorbeeld na het voetballen we ons moesten omkleden dan zei men ( de Oostendenaren) : " Waar gaan we nadat we onze slunsen aangetrokken hebben, iets drinken" ( Dit laatste meestal de reden om te gaan shotten...) 

(2) Mantilla ( Spaans): zwart kantensluier die van het hoofd op de schouders neerhangt...

30-08-2016 om 17:22 geschreven door Wim van Oostveld  

 De one-liner van de grootste voetballer van Nederland is maar al te waar al dienen we er meteen aan toe te voegen dat ene Maarten van Rossem, die andere Nederlandse ster,  de uitspraak direct relativeert en zegt: " Laten we van die goeie voetballer die hij was niet meteen omtoveren tot groot denker, want dat was ie niet, want zijn uitspraak van dat nadeel etc...kennen we al héél lang, maar we spreken of spraken over de keerzijde van de medaille..." Maarten van Rossem is een beetje de Etienne Vermeersch van bij ons. Steeds recht voor de raap en steeds met zeer stevige argumenten  onderbouwd... en de elite en/of de politiek correcten moeten bij discussies en andere panelgesprekken  meestal het onderspit delven..Wat doen ze dan? Bij Vermeeersch gaan ze zijn leeftijd misbruiken en zeggen ze dat ie begint te dementeren en van van Rossem  menen ze dat ie een cabarettier is en alles zegt om te lachen. Nochtans hebben beide heren meestal gelijk...Zo  zagen we Maarten onlangs aan de slag over precies de keerzijde van de medaille en dat probeerrde ie dan stevig te onderbouwen. Hij vertrok van enkele "grote"  verwezenlijken uit de geschiedenis.  De uitvinding van de rotatiepers in de 19de eeuw. Wat een vooruitgang, want op die manier kon men het drukken van berichten in een snel tempo en grote oplages  verwezelijken. Wat een vooruitgang, maar elke medaille heeft zijn keerzijde, want door die rotatiepers  worden we nu overstelpt met de "boekskes" en geef toe wat is er nu zo fijn om te weten of diva X wel een moedervlek op haar rechter borst heeft...? Of wie het met wie doet...? Ook de tv is een grote gave, maar daar zijn dan weer programam's waarvan we de verrijking niet kennen of niet meteen inzien. Wat leer je met : " Boer zoekt vrouw" Van ons mag ie rustig zoeken of zelfs gehaast, maar wij hoeven dat toch niet te weten? Ook de telefoon is zo'n leuke en goede uitvinding, maar nu komt het mobieltje. Nog handiger, nu weten ze steeds waar je bent...Velen denken daar alweer anders over wellicht...Maar je wordt toch vaak opgebeld en dat bewijst toch hoe belangrijk je bent...Fout, want wie belangrijk is kan je niet opbellen... Probeer maar eens Obama op te bellen. Wedden dat je hem NOOIT bereikt...Idem de paus, koning Philippe, Poetin...etc...Wie vaak wordt opgebeld en denkt dat ie belangrijk is, maakt dus een grove  een fout, hij is helemaal niet belangrijk...We draaien de spreuk van Cruijff dan maar om: Elk voordeel heb z'n nadeel, want we hebben goede kranten en het laatste Nieuws, Panorama , Ter Zake en Komen eten...Laten we daar maar even over nadenken...maar misschien verklaren ze ons wel gek omdat we de waarheid (durven) schrijven... maar Pontius Pilatus wist ook niet precies wat de waarheid was: Quid est veritas ? 

P.S. Zelfs de geneeskunde heeft een keerzijde...We leven zo lang, maar op het einde komt dan wel de dementie ...

23-08-2016 om 00:00 geschreven door Wim van Oostveld  

We zijn in de ban van de Olympische spelen...eigenlijk was het vroeger nog veel erger, maar we zijn -- inderdaad -- oud en wijs geworden. Dit eerste is waar...We willen alleen maar zeggen dat het vroeger nog erger was...We spreken wel over de moderne spelen. Toen mijnheer de Coubertin ermee begon in 1896 mochten slechts liefhebbers deelnemen, maar dat kon ook moeilijk anders, want wie had er toen tijd om aan sport te doen, want het plebs mocht toen vele uren per dag de nestel afdraaien en de heren van edele bloede  beschikten over veel vrije tijd, vandaar dat de eerste spelen over meerdere maanden gespreid werden en het hele gebeuren reisde van stad tot stad waar dan telkens een sport bedoefend werd en vaak door dezelfde deelnemers,want vele edelen konden schermen, paardrijden, zwemmen  etc...Dat amateur zijn werd dus grondregel, maar dat was niet vast tehouden, daar de communistische landen het niet steeds eerlijk speelden, want hun beste sportlui  "maakten" ze militair met alle faciliteiten om te trainen...en wij westerse amateurs stonden er bij en keken er naar. Amerika  had een oplossing, zij maakten de atleten student , vandaar dat het niveau van de unifs daar zo "hoog" is. Zelfs la douce France had een oplossing en vele atleten werden staatsambtenaar...Het kon niet blijven duren en het IOC trad af van het amateur zijn...dus de schijnheiligheid voorbij, maar dan was er de doping en nu blijkt dat niet alleen de DDR, maar ook Rusland het dopinggebruik  zelf organiseerden...De heer Poetin mag nu gaan lullen dat de medailles niets meer waard zijn daar geen Russen ( of toch veel minder) gaan deelnemen, de vraag rijst of de medailles die de gedopeerde  Russen behaalden het peil optilden...Maar wat heeft dat allemaal met het oud worden ( zie titel) te maken...? Wel we stelden iets vreemds vast.. Een sportjournalist van VTM , Jan De Wijngaert, stelde na de zege van Greg Van Avermaet dat het 64 jaar gelden was dat een Belg een gouden medaille bij het wegwielrennen had gewonnen. Kenner Jan sprak over ene André Denoyelle. "Neen", riepen we tot ergernis van de huisgenoten, "'t was André Noyelle van Ieper en ene Grondelaers was derde en Victor vierde". Sedert dit voorval houdt het me nog steeds bezig dat we een resultaat van 64 jaar nog zo goed herinneren en dat we niet meer wisten dat de vader van Greg Van Avermaet, Ronald,  in 1980 ook aan de OS had deelgenomen...we dachten er vaak over na..en inderdaad, oud worden, verre herinneringen blijven overeind, het meer recenter verdwijnt. Oudleerlingen van het eerste jaar dat we les gaven weten we nog...van het laatste jaar niemnad meer...Oud worden en begin van dementie...Wie weet, maar we zullen het niet meer kunnen opschrijven anders zouden we het zeker laten weten ...

16-08-2016 om 16:48 geschreven door Wim van Oostveld