.

Texto no ritmo de SEI

desafio 209

Prometo solene 

Sei que não telefonei a nenhum, mas talvez tenha falado com alguém do telejornal. Embora não relembre. Nem sei se seria capaz de saber distinguir alguém com quem tive esta conversa. Não sei mais o que tenho pensado. Não o posso explicar. Nunca sei porquê. Só sei que para tudo existe um motivo. Também sei que de boas intenções está o inferno cheio. Mas agora prometo solene, nunca mais me vou fazer passar pelo presidente da república

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Een tekst schrijven  op het ritme van "Ik weet"

Ik weet niet eens

Ik weet niet eens of ik iemand zou kunnen herkennen met wie ik dit gesprek had. Ik weet niet meer wat ik dacht. Ik kan het niet uitleggen. Ik weet nooit waarom. Ik weet gewoon dat er voor alles een reden is. Ook weet ik dat de weg naar de hel geplaveid is met goede voornemens. Maar ik beloof hier plechtig dat ik nooit meer mij zal uitgeven voor de koning der belgen.

................................................

TAVIRA

O sol de invernoQuem o conhecia, sabia que sem sua querida mulher era apenas uma sombra do homem que antes fora. Caminhando na vereda, seguiu às cegas sua própria sombra, a única que não o abandonara. Aliás ele não podia a ignorar, o sol de inverno fazia-a três vezes maiores que no verão. Ficou devastado, e ao fim da vereda, quando se aproximou à beira da falésia, estava prestes a saltar, o sol murmurou no ouvido “Espere! Vou dar-lhe asas.”

Que texto vos surge a partir desse desenho? Desafio nº263

Welk verhaal maak jij  bij deze tekening° De winterzon Iedereen die hem kende, wist dat hij zonder zijn lieve vrouw slechts een schim was van de man die hij ooit was. Lopend langs het eenzame pad , volgde hij blindelings zijn eigen schaduw, de enige die hem niet in de steek had gelaten. Bovendien kon hij er niet omheen, de winterzon maakte zijn gestalte drie keer groter dan in de zomer. Hij was radeloos en aan het einde van het pad, toen hij de rand van de klif naderde, stond hij op het punt te springen, fluisterde de zon in zijn oor: "Wacht even ! Ik zal je vleugels geven."