"Poema aos homens constipados
Lobo Antunes
Pachos na testa, terço na mão,
Uma botija, chá de limão,
Zaragatoas, vinho com mel,
Três aspirinas, creme na pele
Grito de medo, chamo a mulher.
Ai Lurdes que vou morrer.
Mede-me a febre, olha-me a goela,
Cala os miúdos, fecha a janela,
Não quero canja, nem a salada,
Ai Lurdes, Lurdes, não vales nada.
Se tu sonhasses como me sinto,
Já vejo a morte nunca te minto,
Já vejo o inferno, chamas, diabos,
Anjos estranhos, cornos e rabos,
Vejo demónios nas suas danças
Tigres sem listras, bodes sem tranças
Choros de coruja, risos de grilo
Põe-me a Santinha à cabeceira,
Compõe-me a colcha,
Fala ao prior,
Pousa o Jesus no cobertor.
Chama o Doutor, passa a chamada,
Ai Lurdes, Lurdes nem dás por nada.
Faz-me tisana e pão de ló,
Não te levantes que fico só,
Aqui sozinho a apodrecer,
Ai Lurdes, Lurdes que vou morrer
António Lobo Antunes
(Sátira aos HOMENS quando estão com gripe)" |
gedicht gewijd aan mannen met een verkoudheid
Zweet op ´t voorhoofd , paternoster in de hand,
Een bedkruik , citroenthee,
papieren zakdoekjes, warme wijn met honing
drie asperines , viks op de borst
bange kreet , roept vrouw
Ai Lourdes ik ga dood .
Meet mijn koorts ,kijk in mijn keel,
Breng de kinderen tot zwijgen , sluit de venster,
Ik wil noch boulion , noch slaatje,
Ai Lourdes ,Lourdes, niets helpt
indien gij kon inbeelden hoe ik me voel
Ik zie de dood al ,nooit heb ik je belogen
ik zie de hel , vlammen ,duivels,
vreemde engelen , hoorens en staarten,
ik zie demonen hun dans doen
tijgers zonder strepen, bokken zonder baard
uilgeroep en krekelgeschirp
Leg een heiligbeeldje op mijn hoofdkussen,
Leg mijn deken goed
spreek met meneer pastoor
Leg Jezus op ´t deken
Roep meneer doktoor ,
Ai Lourdes Lourdes, doet het voor mij
Maak me tisana en krentenbrood,
Blijf bij mij, laat me
hier niet alleen verkommeren
Ai Lourdes , Lourdes Ik ga dood
António Lobo Antunes |
