Já muitas vezes queria encontrar na proximidade de Portinho da Arrábida aquela gruta misteriosa, mas nunca a encontrei. A vereda que vai ter à gruta, abriga se atrás do verde exuberante em qualquer parte, mas onde? O mistério foi esclarecido pelo um jovem que de repente apareceu na primeira abertura no verde. Sem saber estava ao pé do caminho justo. Embora a carreira a pique não estivesse conservada em bom estado, o descer não provocaria dificuldades. Quando chegava à entrada da gruta  muito perto do mar . Olhei inquietamente para orifício negro no rochedo, uma escada íngreme desapareceu na escuridão. Hesitei um momento mas quando os meus olhos estavam habituados às trevas e o nariz ignorava o ar bolorento, vi uma coisa espectacular. Sob um tecto de estalactites havia um altar, provavelmente, o antro teve servido como um recanto de oração.
Como se fosse Indiana Jones, eu continuava a explorar a caverna e subia até as rochas que ligam a gruta misteriosa com o mar. Durante um momento estive deslumbrado pelo sol ,mas ,o que uma vista maravilhosa.
 

Al vaak  heb ik geprobeerd de grot te vinden in de nabijheid van Portinho da Arrábida . Maar waar moest ik zoeken ?  Daar ergens  in het weelderig groen van de serra . Een jonge man die plots uit het groen te voorschijn kwam ,loste het probleem op . De weg stijl en niet onderhouden  was toch een gemakkelijke afdaling. De grot bevond zich vlak naast de zee , ik keek een beetje ongerust in het donkere gat in de rotsen ,een steile trap verdween in de donkerte  .Eventjes aarzelde ik maar toen mijn ogen  gewend waren aan de donkerte en mijn neus deed of hij niets rook ,zag ik  iets wonderbaarlijk . Onder het dak van stalactieten was er een altaar ,waarschijnlijk in vroegere tijden gebruikt als gebed plaats. Alsof ik Indiana Jones  was vervolgde ik  mijn ontdekkingstocht en klom over rotsen de zee tegemoet .Even was ik verblind door de felle ZON maar wat een prachtig zicht .