Een vrolijke uitvoering van Lisboa,menina,moça
No castelo, ponho um cotovelo Em Alfama, descanso o olhar E assim desfaz-se o novelo De azul e mar À ribeira encosto a cabeça A almofada, na cama do Tejo Com lençóis bordados à pressa Na cambraia de um beijo Lisboa menina e moça, menina Da luz que meus olhos vêem tão pura Teus seios são as colinas, varina Pregão que me traz à porta, ternura Cidade a ponto luz bordada Toalha à beira mar estendida Lisboa menina e moça, amada Cidade mulher da minha vida No terreiro eu passo por ti Mas da graça eu vejo-te nua Quando um pombo te olha, sorri És mulher da rua E no bairro mais alto do sonho Ponho o fado que soube inventar Aguardente de vida e medronho Que me faz cantar Lisboa menina e moça, menina .

Vanop het kasteel São George leunend op zijn elleboog kijkt hij uit op alfama e mijmert over Lisboa als over een jong meisje en juffrouw .De heuvels van lisboa zijn haar borsten en ze ligt aan de oever der uitgestrekte zee .Lisboa meisje ,geliefd ,lisboa stad ,de vrouw van zijn leven en in de wijk hoger dan de droom bedenkt hij die fado het is als levenselexir  aquardente dat hem doet zingen deze fado