Abuela huppekee noemde Yasmin me vanaf ongeveer haar tweede levensjaar, dat ik zo vaak huppekee zei had ik echt niet in de gaten gehad,ik ging er op letten en inderdaad als we naar elkaar een bal over de vloer rolden of kleine zachte sierbeestjes naar elkaar toegooiden zei ik vaak "een twee, huppekee",een nieuwe spelnaam was geboren en er werd een nieuwe spelregel toegevoegd, we mochten pas een sierbeestje naar elkaar toegooien als er eerst luid en duidelijk HUPPEKEE was geroepen. Als ik ietwat spel moe in een stoel ging zitten werd "huppekee" vervangen door "veo,veo", het antwoord hierop luidt "Que ves" en dan ik weer met "una cosita",dan Yasmin met "que cosita es", ik weer met "Una cosita con la letra d (bv.) en dan moest Yasmin het voorwerp raden dat ik gezien had, "veo, veo" is de Spaanse versie van "Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet". "Abuela huppekee" zit voorgoed in Yasmin's geheugen geprent, zo zal zij zich haar Oma Spanje wel blijven herinneren en later met haar eigen kinderen misschien ook wel eens "huppekee" gaan spelen.

Het leek me een goed idee om de dagelijkse eet sleur te doorbreken , weer eens een eenvoudige comida del dia in een restaurant te bestellen en wat is er nu eenvoudiger dan een hamburger? dat die kan varieren van echt een eenvoudige met aardappelen tot een soort chef koks geheel daar ben ik vandaag achter gekomen.De eerste cafeteria die ik tegenkwam vanaf mijn appartement was gesloten, tja er is nog veel gesloten, zo tegen de Pasen gaan er meer etablissementen open, gelukkig even verder was een gerenommeerd restaurant wel open , hopenlijk staan er op zijn menu-kaart wel hamburgers. Die stonden er. Eerst kwam de wijnober, ik bestelde een eenvoudige Rioja en een minuut of tien later kwam de ober bij wie ik mijn hamburger kon bestellen."Mit Zwiebeln", ja met uien, mit gebakken kartoffelen oder mit pommes frites,ja met pommes frites, hoewel de voertaal in dit restaurant Duits is gooide hij er toch nog een Franse uitdrukking bij, opdat ik het allemaal goed begrijpen zou. De chef-koks hamburger was niet alleen met uien en pommes frites, maar werd ook nog geserveerd met een variatie verse groenten. Echt dus een hamburger om U tegen te zeggen en ik betreurde mijn eenvoudige restaurant Rioja wijnkeus, hierbij had minstens een Sangre de torro moeten staan. Na de koffie met een krakeling ging ik nog even een toeristen winkel binnen en kocht voor mijn kleinkind Yamin een schattig Chinees poppetje en voor mijzelf een mooie geglazuurde grote onderzetter met een kleurig tulpen dessin en bijpassende kleine onderzettertjes.

Hoe zou dat toch komen, dat onrustige gevoel van "geen tijd versnipperen", maar trachten in 'n korte spanne tijds bv. tussen twee televisie programma's in , inplaats van rustig achterover te leunen beslist nog even willen proberen om die minuten zinnig te gebruiken, zo van "is er nog iets af te wassen", "kan ik nog even een computer spelletje spelen", wel is het zaak om dan aan de tijd van het volgende TV programma dat ik beslist wil zien te blijven denken en niet geheel in een computer spelletje op te gaan. Ontelbare kopjes koffie hebben bij mij dergelijke korte wachttijden opgevuld , aan een telefoongesprekje durf ik me niet meer te wagen, want die kunnen behoorlijk lang uitlopen.Vroeger dacht ik het zal wel door een te snelle werking van de schildklier komen, tegenwoordig denk ik "nou en" dan nog maar even iets anders doen als ik een wachttijdje moet opvullen.

Jammer dan,"er is er maar een jammer en dat is de weduwe Jammer."tja.tja" mag ik het a.u.b jammer vinden geen enkele aanleg voor tekenen of schilderen te hebben,ik kan amper een goed gelijkende boom op papier zetten."groei als een boom is de wens van je oom" zei oom Doeke tegen me en het was niet zo erg dat hij dat zei, maar wel dat hij dat ook in mijn poezie-album schreef en er zelf een boom bij tekende en oom Doeke verdiende best veel geld als uitgever en al mijn hoop was gevestigd op een prachtig poezie-plaatje voor mijn album.Mijn moeder en ik logeerden bij haar broer en zijn vrouw, mijn oom Doeke en tante Anneke Oom Sim was op visite om mijn moeder te begroeten en riep meteen "Wees slim als oom Sim". Ik zag de bui al hangen, zou hij dat in mijn album schrijven?Gelukkig had tante Anneke medelijden met haar achtjarig nichtje. kom maar even met mij mee naar de boekhandel hier vlakbij, dan gaan we mooie plaatjes uitzoeken. Het werd een prachtig zijden plaatje van een boom en twee vergeet-me-niet plaatjes Het boomplaatje kwam bij de tekst van oom Doeke en werd over zijn getekende boom geplakt, tante Anneke schreef"doe me geen verdriet, vergeet me niet" en het overblijvende vergeet-me-niet plaatje mocht ik mee naar huis nemen om in een poesie-albumvan een vriendinnetje bij een versje te plakken. En zo was het nog allemaal goed gekomen!

Jeugd is verspild aan jonge mensen, ouderen vinden dat jeugd te onbesuisd omgaat met de kostbare jeugdjaren, te weinig doordrongen zijn van het feit, dat het bij goede gezondheid een voorrecht is om jong te zijn, op fysiek gebied nog weinig belemmeringen te kennen en er nog niets aan de hand is met het geheugen,maar de meeste jongeren willen graag ouder zijn. Het duurt zo lang voordat je eindelijk 15 bent en dan nog een hele tijd tot 18 en 21, je wilt graag op kamers wonen inplaats van thuis bij je ouders, je wilt je vrij kunnen bewegen en niet steeds horen "En waar ga je nu weer naar toe?Hoe laat kom je thuis?Het is hier geen hotel, je kan niet zomaar lang wegblijven, dan worden wij ongerust, even een telefoontje dan weten we tenminste waar je uithangt". Ja in deze tijd is een telefoonje met al die mobiels gemakkelijk, maar in mijn jonge jaren was dat veel moeilijker als je niet bij het vriendinnetje zat, zoals je gezegd had, maar met een vriendje langs de Amstel fietste en na afloop een kopje koffie was wezen drinken. Ik zie nog mijn ongeruste vader het vriendje en mij tegemoet fietsen,het was winter en koud en het was best een heel eind van ons huis eer hij ons in de gaten kreeg.Omdat ons huis dichterbij lag dan het huis van mijn vriendje , fietsten we met ons drieen naar ons huis, want "jullie zijn toe aan een kop hete chcolademelk" Na de chocolademelk met speculaas, zette mijn vader het schaakbord op tafel, want het vriendje kon schaken. Het werd een heel gezellige avond.