Elke ochtend zeg ik tegen mezelf >ik heb geen zin meer>, voor mij zijn de ochtenden een noodzakelijk kwaad om de avonden te kunnen bereiken.Geen zin om zinnig bezig te zijn met het afwassen van kopjes,glazen, mesjes en bordjes en alles wat er van de vorige dag op het aanrecht is blijven staan.
En dan moet ik 's morgens voor het douchen ook altijd van mezelf op de home-trainer,ook proberen door teen-en voetoefeningen de bloedsomloop in mijn onderdanen goed op gang te brengen,even aan een deur hangen om de rug te strekken,kortom het is een heel gedoe als ik eindelijk de moed tot aankleden heb gevonden.O ja en ook nog mijn geheugen wat op gang brengen met vragen als<welke dag is het en welke datum> en <moest ik vandaag iets doen wat beslist geen uitstel kan velen>Er zijn soms ochtenden met de uitstraling van een late namiddag en dan gloort even de hoop,dat ik een ochtend helemaal verslapen heb.
Dat is zo heerlijk van deze Spaanse kust, dat na een paar dagen storm en regen het weer plotseling kan omslaan en een zonovergoten strand-weliswaar vol rommel achtergelaten door de storm- te voorschijn komt.Omdat mijn blog de laatste tijd wel een weerbericht leek en omdat de zee me aan vissen doet denken en de heldere zee aan de Caribische,vooruit dan maar wat over vissen.
Vaak koop ik diepgevroren vis, muslitos del mar, kleine St Jacobsschelpen voor 'n apiratief en bij het middageten een diepgevroren kabeljauw of een merluza die meer weg heeft van onze schelvis.Mijn vader ging zo nu en dan heel vroeg in de morgen weg om te gaan vissen, ik verdacht hem ervan dat hij het huis even wilde ontvluchten en als excuus een hengel en aas mee nam, mijn moeder hoopte maar,dat hij geen snoek of baars ving, want die vissen zitten vol graten. Mijn broer ging een enkele keer mee, noch hij, noch mijn vader waren echte vissers,"niet onze goesting" zouden Vlamingen zeggen.
Als we in Bonaire waren, gingen we wel echt vissen,, dan hing er een lijn met een blinkertje achter de kleine catamaran en dan voor de passaatwind of nog beter iets oploevend met een rotgang over de zee scheren, zo snel, dat mensen die dat schouwspel zagen vaak niet wilden geloven,dat die snelheid alleen met het zeil van de kleine catamaran bereikt werd,er zou wel een hulpmotortje bij zijn. Ettelijke keren kwamen we ineens praktisch stil te liggen omdat een behoorlijk grote vis ons afremde en dan was het een heel gedoe om dat beest binnen boord te krijgen. Die zelf gevangen vissen uit de Caribische zee, vers gestoofd met kruiden smaken goddelijk, zo lekker heb ik hier de zeevis nog niet gegeten.
Het is beslist geen toeristenweer aan de Costa del Sol, storm, regenbuien en soms wat onweer teisteren nu deze kust, de regenbuien worden natuurlijk door de bevolking zeer gewaardeerd, eindelijk een einde aan de vooral voor de landbouw funeste droogte. De zee gaat nog steeds woest te keer gelukkig is het gefluit van de wind gestopt en kunnen de schuifdeuren geheel gesloten worden. Ik zou er eigenlijk wel even uit willen, blijft het zo stormen en regenen dan maar weer wachten tot morgen en vandaag maar verder gaan met de gisteren begonnen legpuzzel, zin om die af te maken ontbreekt me eigenlijk geheel, het zal wel bij lezen blijven , telefoon gesprekjes en 'n enkele e-mail.
zonnig bericht uit Spanje
