Op weg er naartoe dacht ik al <het zal er wel druk zijn> waarbij er op restaurant sloeg,want inderdaad ik was eigenlijk te laat op weg gegaan voor mijn<comida del dia>, al was er 'n lichtpuntje, de kellners zouden alles in het werk stellen om voor de middag sluitingstijd de gebruikte lunches afgerekend te hebben, dus wie weet. Het was druk in het restaurant van goede faam. Ik was de enige die alleen aan een tafeltje zat, de meeste tafels werden ingenomen door twee vrouwen, ik zag er nog een waaraan een man met twee vrouwen zat, aan de bezetting van de tafels was te merken dat vrouwen ouder worden dan mannen en dat de pensioen leeftijd zegevierde, jongeren waren aan het werk of trachtten hun jonge botten in het schrale zonnetje op het strand te warmen. Voor zwemmen was het nog te koud, zelfs voor dikke germanen. De twee kellners renden heen en weer met bestellingen ,mijn glaasje rode wijn stond er onmiddellijk, nagerechten werden geserveerd en een enkeling kon al betalen voordat ik mijn bestelling kon plaatsen. De kellners hadden de beschikbare tijd om voor klokslag vier iedereen voor het genotene te laten betalen weer heel nauwkeurig berekend en zo ging ik even na vier uur geheel voldaan weer op weg naar huis.

In de wachtkamer zitten nogal wat mensen, het zal best wel een stief kwartiertje duren voordat ik aan de beurt kom, veel lectuur ligt niet op tafel. Er komt een korte dikke man binnen, die rondkijkt en weer weggaat, jammer dat er geen rustgevend muziekje draait om het wachten te veraangenamen,kan ik best eens opperen als het mijn beurt is. Dan wordt de stilte verbroken, een punkachtige jonge vrouw in kennelijke staat van dronkenschap roept Hello en wij wachtenden roepen beleefd Hello terug . Stilte, de jonge vrouw gaat zitten, kijkt om zich heen "Wat een saaie boel hier, heeft iemand misschien een flesje wijn bij zich?" Niemand antwoordt."Wil iemand dan met me dansen?"zij maakt sexy danspassen, gaat heupwiegend naar 'n niet te oude patient van het mannelijk geslacht die zenuwachtig roept dat hij nooit danst," kom op" roept ze , "dat leer ik je wel" "Volgende patient" roept een verpleegster die stomverwonderd naar de nog steeds heupwiegende vrouw kijkt, naar haar toegaat, beetpakt , haar al dansend meeneemt naar? Tja dat weten wij in de wachtlamer niet, de stilte is wel doorbroken ,een levendig gesprek is plotsklaps aan de gang, er wordt gelachen , de tijd verstrijkt snel.

Een bemoedigend artikel van cardioloog Pim van Lommel, die in zijn onderzoek over "bijna dood ervaringen" geplaatst in "The Lancet",tot de overtuiging komt,dat "bijna dood ervaringen" alleen te verklaren zijn als ons bewustzijn zich buiten de hersenen bevindt.De hersenen zijn vooral ontvangers en zenders van informatie, hj gaat uit van een collectief bewustzijnsveld , waarop wij dan d.m.v. ons DNA kunnen afstemmen op onze herinneringen. Het gehele artikel werd geplaatst in tijdschrift ODE nr.82 December 2005