Woensdag na de middag, het was tamelijk betrokken en Anita had graag eens met de tram naar Oostende gegaan om eens te flaneren door de beroemde winkelwandelstraat. Ze had me reeds enkele dagen tevoren al laten verstaan, dat er weer een bon van “Damart” in de brievenbus had gestoken. Normaal gaan we dan naar het “Shoppingscenter” in Wijnegem, maar ja dat gaat nu natuurlijk niet. Daarom haar voorstel om naar Oostende te gaan.

Voor mij niet gelaten, tegen twee uur stonden we aan de halte van de kusttram, maar oh wee er waren meerdere mensen op het idee gekomen om met de tram te gaan sporen. De tram zat al goed vol, dus een plezier reisje zou het zeker niet worden, maar gelukkig hadden we een zitplaats kunnen bemachtigen.

In Oostende stapten vele van de tram en wij natuurlijk ook en op weg naar de Kapelstraat, de beruchte winkelstraat aldaar. Voor we er waren kregen we iets moois voorgeschoteld, namelijk voor de Petrus en Paulus kerk stond een reuzenrad en dat was bijna zo groot als de kerk zelf.

Bij Damart ben ik buiten blijven staan tot Anita haar keuze had gemaakt en haar cadeau in ontvangst had genomen. Maar wat een volk dat er in de winkelwandelstraat op de been was, gelukkig had Anita geen zin om verder te wandelen aldaar en we hadden beide zulk een dorst dat we ergens binnen zijn gegaan en natuurlijk was dat in een drankgelegenheid. Nadien voerde onze weg naar het parkje met die grote horloge in het zand.

Vorig jaar had ik daar in december reeds foto’s genomen van een verlichtte horloge. Enfin nog wat rondgelopen en nog enkele andere dingen gefotografeerd, zoals een eend die dacht dat ze eten ging krijgen, een fontein en nog enkele andere dingen. Kijk zelf maar eens en de weg naar Blankenberge was een ware marteling, door het weg vallen van twee tram. Gewoon niet te doen, sardientjes in een doosje had meer plaats dan wij in die overvolle tram.

15-10-2010 om 21:28 geschreven door francis

14-10-2010 om 21:04 geschreven door francis

Vorige nacht omstreeks half twaalf zijn we terug op ons vakantie adres. We zijn hier zaterdag twee uur doorgereden naar Antwerpen, want een neef van Anita was jarig en we werden verwacht rond vier uur voor een klein feestje met de naaste familie. Een feestje mag men niet boycotten, want als er gefeest word ben ik er bij, dat laat ik niet passeren en Anita natuurlijk ook niet.

Eigenlijk was hij de dag nadien eerst jarig, hij verjaarde op 10/10/2010, maar toen kon iedereen zich niet vrijmaken, zoals ik onder anderen en de meeste lezers van dit blog weten dat ondertussen wel. Enfin zaterdag laatstleden was het een mooie dag en het voorgerecht nuttigden we in de tuin en daar bleven we zitten tot dat de zon verdween. Want als de zon verdween werd het snel veel frisser.

Enfin het was een zeer lekkere warme maaltijd en rond iets na negen vertrokken we terug huiswaarts en oost west thuis best is een spreuk waar waarheid in schuilt. Het was heerlijk om terug in het eigen bedje te kunnen slapen, maar op zondagmorgen moest ik er op tijd uit om m’n programma voor te bereiden. Want voor m’n twee radioprogramma’s kom ik speciaal voor over huis en ook de maandagshow die mist ons Anita ook niet graag. Daar is ze een grote fan van en dat wil ik haar niet onthouden.

Na de uitzending van de maandagavond keren we dan dadelijk terug naar ons optrekje hier in Blankenberge, om het verlof verder te zetten en vandaag hadden we weer een fantastische dag met heel de dag een stralende zon. Deze ochtend beslisten we beide om in de zon op het terras plaats te nemen, want het was gewoonweg zalig om te genieten en de zonnetent een beetje naar beneden gelaten en daarbij een lekkere tas koffie. Meer moet een mens toch niet hebben om gelukkig te zijn.

Na de maaltijd maakten we ons klaar om een kleine wandeling naar het oosterstaketsel, een groot woord om te zeggen dat we naar de pier zijn geweest en daar is een gezellige brasserie om daar naar de tamelijke onrustige zee te kijken. Op de pier was er tamelijk veel wind en dat verraste ons een beetje, maar gelukkig waren we goed aangekleed om deze wind te weerstaan. Achter de glaswand en in de zon was het goed vertoeven met een donkere Leffe en Anita met een glas geperste appelsienensap.

Nu zitten we gezellig warm op ons appartementje aan de jachthaven en volgens de weervoorspelling zou het weer slechter worden, maar ja dat nemen we er wel bij.

12-10-2010 om 21:30 geschreven door francis

Zoals de titel het laat vermoeden zijn we gisterenmiddag totaal uitgeregend. De avond daarvoor hadden we plannen gemaakt om woensdag een dagje Brugge in te lassen, maar bij het ontwaken zagen we dat de hemel toegetrokken was en daarom beslisten wij om dit uitstapje maar te annuleren naar een dag ergens volgende week.

Zodoende namen we onze tijd om te ontbijten en toen we gewassen en gekleed waren, stelde Anita voor om een koffietje te gaan drinken in de “Evergreen” een taverne een weinig verder hier in de straat. Er was binnen nog wel een plaatsje vrij waar we ons konden installeren, het is een niet te grote zaak maar wel heel gezellig ingericht.

Na het drinken van een tweetal koffie’s, was het ondertussen twaalf uur ruim voorbij en keerden terug huiswaarts om het middagmaal te nuttigen en plannen te maken voor de namiddag. Maar daar kwam niets van in huis, de regen besliste voor ons en er zat niets anders op dan maar op het appartement te blijven en te wachten tot het ophield met regenen. Maar toen was het te laat om nog een wandeling te maken.

Het enige wat we nog wel gedaan hebben, was fruit gaan halen in een groenten en fruit zaak. Deze zaak was gelegen in de Kerkstraat, de enige winkelwandelstraat die Blankenberge rijk was. Enfin een wandeling van aan de jachthaven naar de Kerkstraat is toch ook een serieuze wandeling te noemen. Zeker als je in de terugweg een paar kilo’s fruit moet dragen, maar als het waar is dat fruit gezond is de moeite van sleuren dubbel en dik waard.

Ik zal er een tweetal foto’s van Brugge bij doen, die vorig jaar genomen zijn en veel zal er ook wel niet veranderd zijn in het oude Brugge. Want volgens de weersvoorspelling zou het droog blijven tot volgende vrijdag en dat zullen we maar geloven zeker

07-10-2010 om 20:51 geschreven door francis

De Sfinx van Thebe.

De sfinx terroriseerde de stad Thebe. Zij stelde aan iedereen die de stad wilde binnenkomen, de vraag: “ Wie of wat loopt ‘ s morgens op vier benen, ‘s middags op twee en ‘s avonds op drie benen, en is des te zwakker naarmate het op meer benen loopt?” Wie het antwoord schuldig bleef, werd gedood.

Oidipous zei: “ Het is de mens, die eerst op handen en voeten kruipt, later op twee benen loopt en ten slotte op een sok leunt. “ De sfinx stond perplex en ze wierp zichzelf in de afgrond: Thebe was verlost.

Kris Vansteenbrugge.

06-10-2010 om 20:36 geschreven door francis

Toen we tot de conclusie kwamen dat ons rust en drank bevoorradingspunt er niet meer was, zijn we langs de boorden van de jachthaven terug gegaan en halverwege deze tocht hebben we ons neergevlijd op een van de vele rustbanken die langs deze weg zijn neergezet. Dat deed goed aan onze vermoeide ledematen en terwijl konden we de vele boten eens bewonderen.

Het was eigenlijk een bos van masten en momenteel zijn er vele boten die gedurende deze periode van het jaar, het zeegat niet meer uitgaan. Het zijn niet allemaal gepensioneerden die daar een boot hebben liggen, zodat er alleen in het weekeinde regelmatig boten uitvaren. Ik vind het spijtig dat ik vroeger toen ik jonger was niet de middelen heb gehad om een jachtje te kopen.

Enfin daarvoor moet je met je partner ook op één lijn zitten en ik zie Anita nu niet bepaald op een boot haar draai vinden en m’n overleden vrouw al helemaal niet. Die werd al zeeziek als ze een grote plas water zag, aan zee op het strand in een ligstoel dat ging nog maar net en dan nog bij lage tij.

05-10-2010 om 20:51 geschreven door francis

Tithonos

Eos, de godin van de dageraad, had Tithonos geschaakt, de knappe zoon van de Trojaanse koning. Omdat zij hem in eeuwigheid bij haar wilde hebben,smeekte zij de oppergod om haar de onsterfelijkheid te schenken. Aan haar wens werd voldaan. Zij had echter vergeten om voor haar geliefde ook de eeuwige jeugd te vragen. Toen Tithonos stokoud was en helemaal ineengeschrompeld, werd hij uiteindelijk door Eos verstoten. Uit medelijden veranderden de goden hem in een krekel.

Kris Vansteenbrugge

05-10-2010 om 11:20 geschreven door francis

Deze namiddag kort na de middagmaaltijd zijn we rustig met zijn we beide vertrokken voor een mooie wandeling door de duinen. Het weer was hier prachtig, zon en tamelijk warm. Zelfs zo warm dat we in het zweet stonden, want we hadden ieder ons jasje aangedaan, dat was er teveel aan. Het was ploeteren geblazen maar dat deerde ons niet, want voor we terug zouden keren wachtte ons een lekkere verkoeling.

Want op de terugweg zouden kwamen we voorbij het bekende Strand cafeetje en daar schonken ze lekkere palm van het vat en die kwam ons zeker van pas na die vermoeiende wandeling. Maar oh jee toen het pad teneinde was, wachtte ons een grote teleurstelling. Het cafeetje was gedeeltelijk afgebroken en volgens de affiche was de heropening eerst voor volgend jaar voorzien, wegens vernieuwingswerken.

Daar waren we deze namiddag meegesteld, grote dorst en niets te drinken. Dat is een stuk tekst uit een liedje. Deze afbraak had schijnbaar iets te maken, met de bunker uit de tweede wereldoorlog. De stad Blankenberge is iets van plan met het gebruik van die bunker en daarom moest het café verdwijnen, allee toch van plaats verwisselen. Meer weet ik er ook niets van en de toekomst zal het moeten uitwijzen.

Bekijk de bijhorende foto’s hier onderaan het bericht, mooi is anders natuurlijk. Uiteindelijk hebben we onze dorst gelest enkele stappen van ons appartement verwijderd en daar was de palm ook prima. Dit wil ik jullie nog meegeven, om even te rusten hebben we ons neergezet op twee betonnen blokken die ze daar per toeval neergezet hebben voor twee vermoeide wandelaars.

04-10-2010 om 20:51 geschreven door francis

Toen we heden ochtend klaar waren met onze ontbijt rituelen konden we onze eerste wandeling gaan maken op het strand en dit bij zonneschijn, maar met een zware wind en dat bemoeilijkte onze wandeling. Maar uit jaren ondervinding weten we ondertussen al wel dat niets in het leven zonder moeilijkheden wordt aangeboden.

Waarom zouden we dan moeilijk gaan doen voor een beetje meer wind dan gewoonlijk en aan de kust waait het toch altijd iets meer dan in het binnenland. Het was geen wind die uit zee kwam, maar warme zuidenwind, zoals ze voorspelt hadden. Eigenlijk deed het ons goed en op het strand hebben we een tijdje ademhalingsoefeningen gedaan en het wandelen ging al veel beter.

Het was een drukte van jewelste, niet zozeer van de mensen maar wel van de meeuwen en strandpluvieren. Meeuwen vind ik van die slimme vogels, die steeds aan hun eten geraken. Als er uit zee mosselen worden aangespoeld, nemen ze een schelp in de snavel en gaan hoog de lucht en laten gewoon de mossel vallen en die barst open en zo pikken ze het vlees uit de schelp. Natuurlijk doen ze dit niet op het strand, maar wel op de dijk en één ding weten ze ook goed genoeg dat ze de concurrentie moeten voor zijn.

Want soortgenoten zitten op vinkenslag om de mossel af te pakken. Hier onderaan twee foto’s van mijn vrienden de meeuwen.

.

03-10-2010 om 22:50 geschreven door francis

Goede avond vanuit een kletsnat Blankenberge, inderdaad er is hier op twee dagen tijd aardig wat water gevallen. Gisterenavond zijn er hier beken water uit de hemelsluizen gevallen en deze namiddag was het hier al niet veel beter. Gisteren heb ik problemen gehad om op het internet te geraken. Ik had na aankomst dadelijk bij de toeristisch dienst een attest gaan kopen om dankzij de firma “ Citymesh” op het mobiel internet te geraken.

Maar met het registeren is er iets fout gegaan, want ik kreeg steeds een opmerking deze code in ongeldig en dat betekende dat ik gisterenavond niets op m’n laptop kon verrichten. Deze ochtend na een telefoontje naar “ Citymesh” is de fout verholpen en kan ik nu rustig aan m’n blog werken.

Anita en ik zitten hier gezellig op ons appartement aan zee en zij zit rustig televisie te kijken en wat ik aan het doen ben, daar mogen jullie eens naar raden en ik denk dat jullie van de eerste maal het antwoord kennen. Volgens de weerberichten zou het vanaf morgen picobello nazomerweer worden en hopelijk zijn onze weerdeskundige juist met hun voorspelling. Dan kunnen we eens een stevige wandeling maken.

Deze namiddag hebben we ook getracht om te wandelen, maar nog niet halverwege vielen de eerste regendruppels en waren blij dat we ergens een horecazaak passeerden om even te schuilen. Maar dat hielp niet veel want na de tweede bruine Leffe moesten we er uiteindelijk toch door. De rede hier voor was het nog altijd voortdurende regen en de lucht was nog altijd niet uitgeklaard.

Toen we uiteindelijk doornat op ons appartement aankwamen, begon de regen te minderen om uiteindelijk helemaal op te houden. Al onze hoop is op morgen gericht en als jullie er mee achter komen staan, moet dat zeker lukken. Nog een heerlijke avond gewenst en nu ga ik de boel hier afsluiten.

Het zal je maar overkomen, op onze gezegende leeftijd nog opgezadeld worden met een tweeling. Gelukkig is het met ons allemaal goed en ook met de marsepainen kindertjes.

02-10-2010 om 00:00 geschreven door francis

De titel laat het reeds vermoeden waarover deze posting zal handelen, inderdaad gisteren is de namiddagshow in zaal Bart terug van start gegaan. Eigenlijk een week vroeger dan andere jaar, maar ja dat speelt in het geheel geen rol. Als de belangstelling zo blijft, mag Romain Callé zeker niet klagen en de eigenaar van de zaal ook niet.

De start is niet zonder problemen begonnen, want begin vorige week kreeg onze Romain al een eerste telefoontje van Yanni een zangeres die gisteren moest optreden en door een fietsongeval heeft moeten afzeggen. Een automobilist deed zijn portier open zonder te letten op achterop komend verkeer, ditmaal Yanni op haar fiets met als gevolg een kwetsuur aan de beide benen.

Romain zou Romain niet zijn als hij dit niet zou kunnen oplossen, na een paar neen’ s aan de telefoon kon hij toch Norma Hendy strikken om gisteren Yanni te vervangen. Aan het einde van het programma gisterennamiddag, zag ik niets anders dan glunderende gezichten. Dat was zeker niet omdat de mensen blij waren dat het gedaan was, zeker niet

De tweede artiest was ook gene normale, in de persoon van Sam Verhoeven. Een man met een mooie krachtige stem en met gek doen kreeg hij iedereen aan het lachen. Op iedere tafel lagen enkele folders met namen van liedjes en tijdens z’n optreden vroeg hij aan de zaal wat ze graag zouden horen en dit vertolkte hij. Er waren nummertjes bij die hij in het komische bracht, met als gevolg dat bij momenten de zaal plat ging.

Enfin als de volgende shows ook zogoed zijn dat beloofd dan en dat zal meer volk met zich meebrengen en om te besluiten nog enkele foto’s van onze vierdaagse uitstap naar La Roche en Ardenne

28-09-2010 om 20:46 geschreven door francis

De geboorte van Dionysos

Onder de gedaante van een jongeman zocht Zeus toenadering tot Semele, dochter van de Thebaanse koning Kadbos. Zij eiste dat hij zich aan haar zou vertonen met zijn vlammende bliksem en in al zijn goddelijke glorie. Maar de bliksem deed haar lichaam verschroeien. Omdat zij zijn kind droeg, gaf Zeus zijn zoon Hermes de opdracht de buik van zijn geliefde dode open te snijden: de allereerste keizersnede! Het kind was Dionysos, die de god zou worden van de wijn en van de goede sier.

Kris Vansteenbrugge.

28-09-2010 om 16:38 geschreven door francis

Onze volledige eerste dag in La Roche zijn we met de wagen naar Racogne gereden voor een bezoek aan de bekende bizonkwekerij. Het is een klein plaatsje dicht bij Bastogne, maar omdat we de weg niet kende zijn we eerst langs de stad die in de winter van 1944 zulke zware verliezen heeft moeten incasseren.

De beste plaats om aan onze inlichtingen te voldoen was natuurlijk het inlichtingenkantoor van de stad Bastogne. Gelukkig dat we dit hadden gedaan, want daar wisten ze ons te vertellen dat het gewone publiek er enkel terecht kon in de twee vakantie maanden, dus juli en augustus. Nu waren de poorten gesloten, enkel voor grote gezelschappen werd er maar opengedaan, Misschien dat we uit de verte enkele grote dieren konden zien maar dat was de bedoeling zeker niet.

Zodoende zat er niets anders op dan wat rond te kuieren in de stad Bastogne en enkele foto’s aldaar nemen, die onderaan te zien zijn. Daar hebben we ons middagmaal maar genomen om daarna terug naar onze uitvalsbasis terug te rijden. Ditmaal zijn we langs de grote nationale weg nummer vier, over Marche en Famenne terug gereden. Toen we aankwamen in het kleine stadje was onze eerste bestemming het hotel, want beide moesten we dringend een boodschap kwijt.

24-09-2010 om 20:24 geschreven door francis

Hier zijn we terug met een reeks van een negental foto’s over ons kort verblijf in het mooie La Roche en Ardenne. De mensen die reeds in verlof geweest zijn in deze kleine maar oh zo mooi stadje in de provincie Luxemburg zullen deze foto’s zeker herkennen.

23-09-2010 om 20:42 geschreven door francis

We krijgen alweer een serie foto’s van negen stuks, die de schoonheid van La Roche in de verf moeten zetten. Natuurlijk in dit jaargetijde staat alles nog volop in het groen, welk de schoonheid moet accentueren en ik hoop dat ze bij jullie mooi overkomen.

De eerste vier foto’s zijn gewijd aan die nieuwe attractie “ Het park van de natuurlijke bronnen van de Ardennen”. Het is aangelegd uitsluitend met materialen die in de vrije natuur ontgonnen zijn. Ten eerste massieve rotsformaties, die de scheiding vormen met de snellopende Ourthe, verder langs heen de grote vijver fijne kiezel om een scheiding te creëren tussen het water en de wandelpaden. Het geheel omvat een grote hoeveelheid zitbaken die gemaakt zijn van het hout gekapt uit bomen die veelvuldig voorhanden zijn rondom de stad.

Foto vijf is een dichtbij opname van het uiteinde van een rotsblok en je kunt zien hoe schilferachtig deze rotsen zijn.

Foto zes geeft zicht op de brug die toegang verschaft tot het centrum van de stad.  Links van de brug ligt een hotelletje met verbruikerszaal en aan de overkant bevindt zich een Chinees restaurant.

Foto zeven is het gedenkteken voor de gesneuvelde milirairen en ook de vele burgerslachtoffers.  Het is een mooi monument, met steeds mooie bloemen aangeplant.

Foto acht geeft zicht op het stadhuis van La Roche, door het Ardennenoffensief in de laatste wereldoorlog zijn er praktisch geen huizen ouder dan 1944. Deze streek heeft geweldig te lijden gehad van deze veldslag en bijhorende bombardementen.

De laatste foto is geeft een beeld van de verlichting van de winkelstraat. Dit jaar hebben we ’s avonds niet gaan wandelen, omdat het praktisch iedere avond regende of we waren te dik gegeten en bleven we lekker in het hotel nog iets sterks drinken.

17-09-2010 om 20:45 geschreven door francis

Le clos René “ Creperie Brasserie” in deze zaak zijn we de dag van aankomst een hartige pannenkoek gaan eten.  Het avondeten werd in het hotel eerst om half zeven opgediend en het was nog geen twee uur toen we uitgepakt waren en het hotel hadden verlaten.

Bij een vorige posting heb ik jullie reeds vertelt dat we eerst een palm waren gaan drinken en dat maakt dat we omstreeks drie uur aan een hartige Normandiche pannenkoek toe waren.  We kenden deze zaak al van twee jaar terug en daarom wisten we onze weg al goed.

Daarna een flinke wandeling langs de Ourthe gaan maken, om terug plaats te maken, voor het avondeten en de kok kennende, stond ons nog heel wat te wachten.  Maar ja stoere Vlamingen zoals Anita en ik laten zich niet gemakkelijk bang maken.    

Deze foto geeft een klein beeld van een tamelijk grote ruimte, die twee jaar terug één grote werf was van aan en af rijdende vrachtwagens.  Toen was ik van mening dat op deze ruimte woningen zouden gebouwd worden.  Maar nu is het een park van de natuurlijke hulpbronnen die de natuur aan de omgeving levert.

16-09-2010 om 21:12 geschreven door francis

15-09-2010 om 21:05 geschreven door francis

Die vier dagen in La Roche waren prachtig en ook het weer viel heel goed mee. We hebben zelfs elke dag kunnen wandelen zonder regenscherm en dat is een klein wonder. Als het regende was het telkens met de avond, toen we aan de maaltijd zaten. Spijtig dat Anita de vrijdagavond is beginnen hoesten en nog geen klein beetje ook. Dat bezorgde ons een bijna slapeloze nacht, want thuis kun je al eens uit de slaapkamer gaan maar in een hotel moet je in de kamer blijven.

De keerzijde van die verkoudheid was, dat we de zaterdag vroeger vertrokken zijn uit La Roche. Het plan was om eerst in de late namiddag huiswaarts te keren, maar met die slapeloze nacht, zijn we maar kort na het middaguur vertrokken. Ons vrouwtje voelde zich ellendig en dan is het te gek om daar te blijven rondlopen.

Deze avond ga ik terug naar de studio om m’n programma te presenteren, want de samenstelling is reeds klaar. Alleen zal ik niet vergezeld zijn van Anita, wat normaal niet het geval is op de zondagavond. Maar het plan was dat we deze namiddag naar een modedefilé zouden gegaan zijn, maar Anita is te ziek om dat te laten doorgaan en heeft deze voormiddag afgebeld.

Na de modeshow waren we van plan, thuis een boterhammetje te komen eten en daarna rechtstreeks naar de studio te bollen. Nu zal ik alleen moeten gaan, geen probleem ik ben al oud en wijs genoeg om alleen op pad te gaan. Ze licht nu lekker te slapen want ook hier heeft meer dan driekwart van de nacht opgezeten. Gelukkig was er Kim Clijsters die haar gezelschap heeft gehouden met haar tenniswedstrijd.

12-09-2010 om 16:17 geschreven door francis

Wij zijn juist thuis van een mid- week verlof in onze mooie Ardennen. Voor de tweede maal hadden we een kamer geboekt in het hotel restaurant “ La Midi “ in het centrum van La Roche. Dinsdag kort na één uur zijn we toegekomen, na een iets meer dan een twee uur durende reis. Over zijn geheel genomen hadden we tijdens de autotocht weinig problemen, enkel in Zaventem hadden we een grote file te verwerken en moest al het verkeer op één rijbaan en dit door een zwaar ongeval.

Maar daar hoor je mij niet over zagen, een half uur meer of minder als je in verlof vertrekt dat kan mij niets schelen. Ondanks een regelmatige regenbui is de reis verder prima verlopen en konden we iets na één uur onze bagage op de kamer deponeren. Door het feit dat het niet onze eerste keer was dat onze reisbestemming La Roche was kenden we er enkele zaken, waar we deze keer ook naar toe gingen.

Onze eerste bestemming was een drank gelegenheid, waarvan ik wist dat ze m’n geliefkoosde drank schonken, namelijk het bier waarop Brabant trots is, een goed geschonken “ Palm”. Daarna richten we onze schreden naar een zaak waar ze heerlijke Normandische pannenkoeken serveerden. Ook daarheen wisten we onze weg en na een kleine wandeling, konden Anita en ik ons buikje vullen met een lekkere Ardeense pannenkoek, met een lekkere tas koffie.

Om dit alles goed te laten verteren, nog een flinke wandeling langs de mooie Ourthe en omdat het in de maand augustus veel geregend had stond het waterpeil tamelijk hoog. Dit vind ik wel spijtig, want dat neemt veel charme weg omdat veel stroomversnellingen weg zijn, door het feit dat veel rotsblokken onder water liggen.

Om de eerste dag in schoonheid te eindigen, werden we om zeven uur aan de dis verwacht. Deze maaltijd bestond uit vijf gangen en was avond vullend en na nog een slaapmutsje trokken we naar boven. Eventjes nog wat televisie zien en dan onder de wol, want om half negen, de andere dag werd het ontbijt opgediend.

11-09-2010 om 20:40 geschreven door francis

Tijdens het weekeinde is er bijster weinig gebeurt, zo weinig dat ik het de moeite niet vond om voor het klavier te gaan zitten en iets uit m’n duim te zitten zuigen. Over het bezoek aan het kerkje van Attenhoven, heb ik zaterdag reeds gesproken. Nu ga ik zaterdag en zondag maar links laten liggen en beginnen met de maandag.

Dat was een chaotische dag, zeker de ochtend. Heel de maand augustus heeft onze netheidsdame verlof genomen en juist nu deze maandag kwam ze terug. Jullie weten reeds dat de maandochtend voor mij heel belangrijk is, want dan moet ik m’n programma mini boeketje samenstellen.

Dat werd voor mij een ware beproeving, ik moet dan regelmatig achter in de tweede kamer cd’s bij elkaar zoeken die ik dan ‘ s avonds moet meenemen om mijn programma te presenteren bij radio Minerva. Ik heb nog nooit zo lang over een samenstellen van een programma gedaan als gisteren. Enfin het is dan toch gelukt en tijdens de uitzending zat alles toch goed in elkaar. Gelukkig maar.

Normaal had ik na de middag kunnen voortdoen, maar alles sloeg tegen. Het was de eerste maandag van een nieuwe maand en dan is het telkens show van drie tot zes in zaal Bart. Dat laten we nooit voorbij gaan, zeker nu niet omdat er maar één show is tijdens de zomermaanden en dat wil Anita zeker niet missen.

In elk geval het was de moeite waard om er een keer voor af te zien. Het waren drie sterke artiesten en ze wisten de zaal te boeien en ieder was thuis in zijn genre. Francis Gunthler bracht overwegend Duitstalige muziek en dan hadden we nog een Chileense dame Eliza Ramirez die zorgde voor het Latijns Amerikaanse genre en van de laatste Tony Gamo konden we genieten van melodieuze klanken van een rasechte Italiaan van Siciliaanse afkomst. Enfin het was een namiddag om U tegen te zeggen en m’n ellende van ’ s morgens was vlug vergeten.

Tijdens de uitzending van het Mini Boeketje, liep ook alles volgens het boeket. Dus het leven kan mooi zijn en waard om geleefd te worden.

07-09-2010 om 20:52 geschreven door francis