You wrote: "because Adam introduced sin into the human race (Romans 5:12-14).
I don't agree with this.Although you wrote many good things also in this topic, I want to oppose you in this respect.
Romans 5 v 12 writes: "Therefore , just as the sin entered the world through one man , and death through sin, and in this way death came to all men , because all sinned- ".
What did Adam do. He obeyed to the devil. in this way he became the servant of the devil . He gave his kingdom overe to the devil. Now the devil had become the master of the world. He came with all his bad' fellow-travellers', falsehood -demons, sin-demons, illness-demons and confiscated earth. In this way the cosmos came into the influence sphere of the evil one. This occupier now tried to change and transform this nice whole to a part of the kingdom of evil. Sin, lawwlessness from this moment on could infiltrate the cosmos. This well- ordened and functioning total was infiltrated with destructing forces and laws. The following of this occupation is that mankind is now surrounded with dark and evil powers. Mankind is individually seduced, infiltrated and brought to obediance to these forces from the dark world and in this way mankind is also submitted to death..
Just as death has found its way to all who have sinnend, so Jesus has found the way to life for all who obey him.
Man is not automatically from his birth a sinner, just as he is not an ill person automatically. He has no inherited sin, (original sin), he has no hereditary debt; he has no hereditary taint. Adam has only given over the world to satan and everybody is oppressed biy satan and seduced by satan to sin. Adam has nothing to do with the whole thing. His role was over, when he had obeyed to satan. The devil is the real enemy. He has brought the lie of original sin and so on , this falsehood into the world via Augustinus as the first one, who brought it to a definition. All the texts , used for it, are extremely weak. I call them: Genesis 6 v 5, Genesis 8 v 21, Job 14 v 4 and, (what they call the 'king's text): psalm 51 v 7.
But satan needed to remain invisible for the natural Christian, after Paul had made him absolutely visible in Ephesians 6 v 12. But since the devil has made himself invisible through the errings of : - original sin - hereditary debt - hereditary taint, many people say: "It is all the guilt of Adam. I cannot help to be born from him. It is his guilt and -if you think it through- it is the fault of the Lord himself".
Romans 3 v 23 says: "All have sinned and fall short of the glory of God". Yes....but they have been seduced themselves for their own reponsability and cannot point back to Adam.
By the way Abednego; did you already read my 'biblestudies' in the forum 'Biblestudies'. For a man like you it is very basic, but perhaps....
Hallo! Habe vor ungefähr 3Monaten den Weg zu Gott wieder gefunden. An Gott glaube ich schon immer aber ich dachte ich könnte ohne ihn leben (aus trotz heraus) ich weiss das war falsch und ich wünsche mir nichts mehr als das er mir verzeiht. Aber in diesen 3 Monaten habe ich schwere Rückschläge erleben müssen. Habe Depressionen, Körperlich geht es mir auch nicht gut geschweige denn Finanziell. Ich bete nicht dafür das es mir finanziell bessert geht ich bete nur für Gesundheit da ich ja nur dieses eine Leben habe aber alles beten hilft nichts. Sonst sind mir auch viele Missgeschicke passiert und auch komme ich immer wieder vom rechten weg ab so als würde eine böse Macht mich verleiten wollen. Langsam verlässt mich meine Kraft. Ich versuche mit aller kraft nicht wütend auf meinen Gott zuwerden aber doch kommt auch wenn ich es nicht will dieser Zorn immer wieder in mir hoch. Ich weiss ja das es menschen gibt denen es schlechter geht aber ich will doch einfach nur freude am leben haben. Meint ihr ich verlange zuviel? Will Gott mich testen?
Meine Antwort:
Dein Schreiben hat folgende Hauptmomente: - seit drei Monaten bin ich wieder bei Gott zurück - Ich wünschte wohl dasz Gott mir Verzeihung gibt für alles was ist passiert - aber in diesen drei Monaten habe ich so viel schlechtes erlebt: Depressionen. Körperlich geht es schlecht. Finanziël geht es schlecht. - Ich kann auch nicht auf dem rechten Weg bleiben mit Gott. Es ist als wie eine böse Macht mich verleiten wollte - Ich kann doch so böse werden auf Gott; das ist nicht gut, aber immer wieder kommt das in mir auf. - Will Gott mich testen.
- Das ist eben das beste was ein Mensch tun kann: zurückkehren zu Gott. Der verlohrene Sohn aus Lukas 15 tat das und liest du bitte die Geschichte: der Vater war so liebenswürdig zu ihm und er bekam Verzeihung. - Und das ist eben dasselbe dasz du erwarten könnst: Verzeihung. Denn Jesus Christus, Gott und Mensch, hat sein Opfer am Kreuz gebracht und wenn er ausrief: "Es ist vollbracht", (Johannes 19 v 30), waren damit alle Sünden von allen Menschen, die sein Opfer für sichselbst annehmen wollten, ausgebuszt. - Aber es ist noch ein Dritter im Spiel: das ist eben der Teufel. So lange du auf seinem Weg, immer mehr herab, spazierte, sagte der Satan; " Alles klappt. Der ist mit starken Schritten auf dem Wege zur Finsternis, wo ich ihn haben will". Aber jetzt ist es Alarmfase in der Hölle: "Der Kerl versucht aufwärts zu klettern . Schnell; wir schicken ihm allerhand Unfug". - " Und auch etwas Direktes. Ja...gefunden!!! Jetzt musz er erst recht sündigen. Wir schicken ihm eine Verführung. Was ...eine...mehrere.. er musz böse werden auf Gott...ja, das wäre groszartig". - aber: eine Verleitung, eine Verführung durch Satan ist zugleich ein Test Gottes. Er will wissen , wie du dich hälst.
Aber du mein lieber Junge.... ich kann das sagen: ich bin 84... ......AUSHARREN !!!!
Bete im Namen vom Herrn Jesus. Das hat Gott gerne. Er hat seinen Sohn geschicket und Gott will auch dasz wir den Namen seines Sohnes in Liebe nennen. Weiszt du was ...ich gehe mit um dich bei Gott ein zu leiten. Das tue ich wohl mehr. ........ Lieber HerrGott. Hier ist Ger und er hat einen Deutschen bei sich , dessen Name er selst nicht kannt, leider. Aber Du lieber HerrGott weiszt alles. Er wollte zurück zu dir. Er ist auch zurückgekehrt. Aber alles ist so schwer....Hilf ihm bitte. Lege bitte sofort, wenn es möglich ist, einen Notverband, sodasz er einen Augenblick Veratmung hat. Und sorgst du auch weiter für ihn. Danke HerrGott.
Hier ist der Mann selber.... (Und nun kannst du alles sagen zu Gott was du nur wollst. Aber bitte : höflich bleiben...auch ehrbietig und so weiter. Du sprichst nicht zu 'nur so einem'...aber zu IHM) ......
Ach ja...noch dies; Ueber den Teufel sagt Jakobus 4 v 7: "Wiederstehet dem Teufel, so flieht er von euch".
Leistet Wiederstand in dem Name von Jesus. Denn ohne Jesus bist du nirgends.
Wanneer ben je nu eindelijk volleerd in het geloof
Met je nieuwe bericht ben ik erg blij. De Heer is in jou aan het werk. Hij is een goed werk in jou begonnen en Hij gaat het ook voltooien.
Natuurlijk onder deze voorwaarde, (maar het is overbodig om die aan jou te noemen); mits jij blijft meewerken.
Er is een oud spreekwoord: "Keulen en Aken zijn niet in éen dag gebouwd".
En zo is het ook met het geloof, zich via voortgaande bekering en voortgaande wedergeboorte en voortgaande vervulling met de Heilige Geest ontwikkelende tot steeds groter hoogten en blijdere vergezichten.
Je weet, dat ik een oude man ben. Maar nog steeds ben ik bezig mijn gedrag bij te stellen. Laat je dit niet tot de gedachte leiden: "Gunst....Ger is 81, 9inmiddels 84)....en hij is er ook nog in genen dele. Wie is er dan wél klaar?! Zou ik- met mijn achttien jaartjes er maar niet mee ophouden om -misschien- een fata morgana na te jagen?!".
Nee, Jantine, doe zoals Leontien Zijlaard-van Moorsel in het natuurlijke deed. Op zondag viel zij jammerlijk en pijnlijk. Maar met een overal pijn doend lichaam won zij op woensdag goud.
En doe als Pieter van den Hoogenband. Men vroeg hem: "Kuier je nog een eindje verder met mij mee naar de journalistenverblijven". Maar hij zei: "Nee...nú is al mijn energie voor de Spelen. Die 700 meter staat niet in mijn programma. En hij won goud, met acht honderdste van een seconde, misschien net een fractie meer aan energie dan die 700 bespaarde meters hem opleverden.
Dappere, zoveel mogelijk totale inzet, krachtige, zo totaal mogelijke geconcentreerdheid, helpen jou aan het eeuwige goud.
Denk niet; gunst, die totale inzet....wat saai....geen enkele pleziertje meer. Nee; dit is toch ánders: die inzet en die toewijding brengen ook een sfeer van blijheid met zich mee, die jou een heel rijk leven geeft.
Volhouden en uitbouwen en geduldig zijn en in training blijven en weglopen van die put en contact zoeken met blijde, Geest-vervulde mensen en niet terugschrikken bij teleurstellingen en je kopje erbij houden, wat je nu eigenlijk wilt met je bestaan: TOT GODS EER LEVEN
En dan ook nog...alle serie van 'Vraag het Ger' lezen om de trainingen van al die anderen te volgen.
......als het allemaal zo lekker voor de wind gaat.....
Dag Sunshine,
Wat fijn dat het zo goed gaat met je. Heerlijk dat je zoveel kunt doen voor de Meester. Jezus zelf wist zo goed dat dit allemaal ging gebeuren.
Toen hij in de verte die hele stroom mensen uit die stad in Samaria, Sichar, zag aankomen, zei hij tegedn zijn discipelen " Kijk om je heen , dan zie je dat de velden rijp zijn voor de oogst", ( Johannes 4 v 35). En op een andere plaats zegt Jezus, bij het beschouwen van een -voor het geestesoog zichtbare- uitgeputte en hulpeloze schare: " De oogst is groot, maar er zijn weinig arbeiders. Vraag dus de eigenaar van de oogst of hij arbeiders wil sturen om de oogst binnen te halen".
Iemand uit mijn kennissenkring begon een werk in Brabant. Hij zei zo echt hartig tegen mij: "Waarom blijven al die sterke, jonge venten toch maar in ' het Westen' zitten, waar de 'arbeiders in Gods wijngaard' zitten 'als de haren op een hond'. Hier in Brabant zijn er zovelen, die wíllen luisteren en zo wéinigen, die echt iets goeds te vertellen hebben".
En een soortgelijke ervaring heb jij nu in Zuid Limburg. Jij zit daar niet 'als de haren op een hond', jij hebt velden, die wit zijn om te oogsten, jij hebt schapen zonder herder, die best een herderin willen hebben om ze de weg te wijzen.
Ik heb in Engels sprekende gebieden en ook in Duitsland nu ook mijn 'witte velden' gevonden. Die trokken een tijdlang mijn aandacht wel een beetje van HQ af. Maar recentelijk keek ik daar weer eens rond en wat zag ik: ook hier zijn uitgeputte en afgematte 'schapen zonder herder'.
Dapper dat je zonder levensgezel je weg gaat op dit ogenblik. Ik heb nog onlangs gezien, hoe een goed-ogende 28-jarige, die ook geduldig wachtte, opeens kon uitroepen: "Ik heb AANZOEK; in....( maand)....gaan we trouwen !!!!" Wat hebben we met haar meegejuicht
Veel zegen bij het hoeden van je schaapjes, herderin.
O ja, nog even over die zwerver, met wie je zo nu en dan spreekt. Judas 23 zegt (misschien ook híerover) : "Uw medelijden met sommigen moet gepaard gaan met vrees; verafschuw zelfs de kleren die ze met hun lichaam bezoedeld hebben".
Bedoeld wordt: "Sommigen van degenen, die je erbarmen opwekken, naar Jezus' grote voorbeeld, hebben zo'n zware zondengeschiedenis, dat je niet te veel jezelf met hen moet identificeren". Een andere vertaling zegt; " Wees jegens anderen barmhartig in vreze..." Behoedzaam blijven dus. Enige afstand bewaren
Ikzelf kreeg laatst een telefoontje: "Mag ik eens bij u thuis komen praten". Het kwam slecht uit: ziekte van mijn vrouw. Door omstandigheden kwam er toch een gesprek op een minder gevoelige locatie: het inloophuis. van onze gemeente. En daar kwam ik echt in aanraking met een geval, dat heel moeilijk lag, zodat je behoorlijk afstand moest nemen bij alle erbarmen.
Je vraagt, als zovelen, wat er zoal te zeggen is over de eindtijd.
Wel; daar is zóeel over te zeggen en zoveel verschíllends over te zeggen, dat het een mens gaat duizelen, wanneer hij alle meningen zo eens tracht dóor te lezen.
Eerst even dit; in 'Vraag het Ger' heb ik al veel over de eindtijd geschreven. Lees er de diverse vragensamenvattingen maar eens op na. Laatstelijk heb ik aan Hijo nog diverse antwoorden gegeven. Die vind je in serie 11, deze serie dus, bladzijden 1 t m 5. Lees die ook eens door.
Eerst enkele veel gehoorde argumenten: - ach wat; slechtheid van de eindtijd; zo slecht als Sodom en Gomorra kan het toch nooit zijn.
Daar zit iets in. Maar Sodom en Gomorra staan aan het begin van de geschiedenis, de eindtijd aan het eind. De slechtheid is misschien niet erger, maar heeft zich wel verdíept , is als het ware een rijpe vrucht geworden.
- het hele leven bestaat uit golfbewegingen; het wordt wel eens iets slechter en dan bedaart het weer wat. In roerige tijden wordt er meer over de eindtijd gesproken.
De eindtijd wordt vaak vergeleken met de eindweeí«n van een vrouw; die volgen elkaar steeds sneller op, worden ook steeds heviger. Het element van 'steeds sneller' is er wel degelijk. Er is altijd sprake geweest van golfbewegingen, maar de toppen en dalen worden steeds dieper en hoger.
Vergelijk het met karresporen op een modderige weg. Vele karren rijden daarover en maken de oneffenheden steeds duidelijker, totdat er op het laatst geen doorkomen meer aan is. In de bijbel volgt dan als katharsis: de komst van de antichrist en de komst van de CHRISTUS.
- er is geen zinnig woord over te zeggen; die dag komt immers als een dief in de nacht, zegt de bijbel in 1 Thessalonicenzen 5 v 2. Jawel; maar wanneer je iets verder leest, dan zie je dáar staan: "Terwijl ZIJ zeggen: 'het is alles vrede en rust', overkomt HUN, als de weeí«n een zwangere vrouw en zij zullen geenszins ontkomen", (daar heb je die weeí«n weer). en : "Maar GIJ broeders, zijt niet in de duisternis, zodat die dag U als een dief overvallen zou".
Er zijn wel degelijk gezegenden, die 'de dag' zien aankomen.
- er moet toch eerst een verbond met Israel gesloten worden en weer verbroken; (Danií«l 9 v 27)
Dit gaat alles terug op een periode van zeven jaar en daar weer de helft van, die in Danií«l en andere bijbelboeken wordt omschreven. Maar het is goed om getallen in allerlei bijbelse eschatologische teksten symbolisch te zien en de geestelijke zin ervan te zoeken. Het is ook aanbevelenswaardig om niet allerlei teksten te verbinden met het volk Israel, zoals dat nu in Tel Aviv en Jeruzalem leeft. Dar volk is een volk geworden als alle andere volken , nu het de Christus verworpen heeft en heeft net als alle andere volken bekering tot God en Jezus nodig. Dat profeteerde Kajafas toch al, toen hij in Johannes 11 v 50 zei; "Gij weet niet en gij beseft niet, dat het in uw belang is, dat éen mens sterft voor het volk (hier een woord in de zin van: verbondsvolk) en niet het gehele volk, (hier wordt een woord gebruikt, dat neutraal betekent: natie, volk zoals alle volken)verloren gaat".
- veel gehoord is ook: "Waarom maken wij ons druk over de eindtijd; de Christenen worden toch, voordat de grote verdrukking onder de antichrist komt, ten hemel opgenomen.
Foutief, in Matth 13 v 30 zegt Jezus in de volstrekte sleutelgelijkenis over het goede en slechte zaad, dat "eerst het onkruid bijeengehaald wordt en verbrand en dat daarná het koren, het goede zaad, bijeengebracht wordt in Gods schuren. Nog duidelijker vers 41-43.
Er is wel een opname, maar die is pas, wanneer Gods kinderen beproefd zijn gebleken in harde strijd. Daarvan spreekt 1 Thess 4 v 15- 18: "Want dit zeggen wij u met een woord des Heren; wij levenden, die achterblijven tot de komst des Heren, zullen in geen geval den ontslapenen voorgaan, want de Here zelf zal op een teken, bij het roepen van een aartsengel en bij het geklank ener bazuin Gods, nederdalen van de hemel, en zij, die in Christus gestorven zijn, zullen het eerst opstaan; DAARNA zullen wij levenden, die achterbleven, samen met hen op de wolken in een oogwenk weggevoerd worden, den Here tegemoet in de lucht en zó zullen wij altijd bij de Here wezen. Vermaant elkander dan met DEZE woorden".
Dat tegemoetreizen in de lucht veronderstelt een zó diepe ingeleid zijn in Geestesgaven en Geestesvrucht en al wat er verder volgt, dat je de gezegende genademogelijkheid hebt om over te gaan van de zienlijke in de onzienlijke wereld....een mogelijkheid, waarvan in de voór-zondvloedtijd Henoch en veel later Elia de voorlopers waren. Ongeoefende en onbeproefde Christenen hebben deze staat zeker nog niet bereikt.
- ach....over die eindtijd zijn altijd al voorspellingen geweest. Deze tijd is net als alle andere, niks meer en niks minder ellende. Het blijft altijd maar gelijk.
Dat lijkt erg veel op een bijbeltekst: ( 2 Petrus 3 v 3 en 4): "it vooral moet gij weten, dat er in de laatste dagen spotters met spotternij zullen komen, die naar hun eigen begeerten wandelen en zeggen: ' Waar blijft de belofte van zijn komst? Want sedert de vaderen ontslapen zijn, blijft alles zó, als het van het begin der schepping af geweest is' ".
Blijf nu maar WAAKZAAM.
Weet je, wat je doet Niem; lees eerst eens door, wat ik allemaal aan Hijo schreef. En wanneer je dan vragen hebt...kom gerust terug. Ik ben er voor om vragen te beantwoorden.
Dit wil ik nú vast zeggen: Openbaring beschrijft de gang van Gods ware gemeente door de wereld. Ook wordt de ondergang van de valse kerk beschreven. Het goede zaad en het slechte zaad uit Matth 13 worden hier nader verklaard. Het is heel wel denkbaar, dat de grote massa van de wereldbevolking van de kernstrijd niets zal merken....en zelfs bij 'Jezus' terugkomst met de wolken des hemels' totaal niet zal weten, 'hoe de vork in de steel zit'. En pas naarmate het duizendjarig rijk vordert, zal dit zegenrijke tijdperk aan steeds meerderen van de totale wereldbevolking duidelijk worden.
Verder nu met 'de zesde bazuin'.Wat zie ik: we zijn er al weer door!
Openbaring 6 v 20 en 21: "En wie van de mensen overgebleven waren, die niet gedood waren door deze plagen, bekeerden zich toch niet van de werken hunner handen, om de boze geesten niet meer te aanbidden en de gouden, zilveren, koperen, stenen en houten afgoden die niet kunnen zien noch horen of gaan; en zij bekeerden zich niet van hun moorden, noch van hun toverijen, noch van hun hoererij, noch van hun dieverijen".
Hijo; de geschiedenis herhaalt zich: - eens was het zo, dat het volk Israel in grote meerderheid Onze Heer Jezus Christus verwierp en Hem aan het kruis nagelde - ooit wordt het zo, dat de valse kerk 'de getuigen van Onze Heer Jezus Christus' van zich stoot. Dan zal er geschreven kunnen worden: "Hun lijken zullen liggen op de straat der grote stad, die geestelijk genaamd wordt Sodom en Egypte, alwaar ook hun Heer gekruisigd werd", ( 11 v 8).
Er komt dus geen vooropname, maar een brute vervolging, waarin de 'ware gemeente' tot het uiterste zal gaan en handelen naar de voorspelling van Onze Heer: "Dit evangelie van het Koninkrijk zal gepredikt worden tot een getuigenis voor alle volken en dan zal het einde gekomen zijn", (Matth 24 v 14).
Let er hierbij op, dat de meest essentií«le tegenstand niet zal komen van Communisten, zoals in Noord-Korea...en ook niet van Islamieten, zoals in vele landen van het Midden Oosten, maar van mensen, die zich Christenen noemen, die ook denken , dat ze Christenene zijn, die misschien zelfs wel goedbedoelende Christenen zíjn, die denken, een goed werk te doen.
Bekend is het verhaal van Johannes Hus, een van de voorlopers van de reformatie, die om zijn geloof verbrand werd. Toen alles gereed was, zag de insgelijks voor de marteldood gereed staande Hus, dat er nog een oude mevrouw aan kwam met een laatste takkenbosje, dat zij op de brandstapel gooide. Hus sprak toen de geboekstaafde woorden: "Ach.....heilige eenvoud...".
In die laatste tijd zullen de leden van de 'ware gemeente' dezelfde werken doen als Jezus deed, ja zelfs nog grotere dan Hij, zoals Onze Heer zelf verklaarde, (Joh 14 v 12).
De zesde bazuin is de bazuin, waarbij 'de valse kerk' en 'de ware gemeente' tot het uiterste van hun mogelijkheden worden gebracht.
En het toppunt van 'de valse kerk' zal er niet alleen in gelegen zijn, dat zij elke band met de ware gemeente verbreekt; dat toppunt van 'die valse kerk' zal een herhaling zijn van datgene , wat ooit van Isreal geschreven werd: "Zij verwekten God tot naijver door vreemde goden, met gruwelen krenkten zij Hem; zij offerden aan de boze geesten, die geen goden zijn, aan goden, die zij niet hebben gekend, nieuwe goden, die kort tevoren opgekomen waren", (Deuteronomium 32 v 16 en 17).
Ik sprak iemand, die tegen mij zei: "Dus....als ik het goed begrijp, wil jij mij afbrengen van het idee, dat ik een onmachtige zondaar ben tot mijn dood...Dat nooit. Die idee houd ik vast".
Ik was diep ontsteld, dat iemand zo vast kon houden aan een duidelijke lering van boze geesten. Overigens bleek later , dat die vastheid toch niet zó diep van binnen verankerd was als gezegd werd. De band met Jezus bleek toch sterker dan alle misverstanden.
Maar iets heel anders: zijn er niet veel Christenen, die astrologische rubrieken en horoscopen lezen. Dat is een gevaarlijke bezigheid. Nu de eindtijd nadert, is het destemeer zaak om vrij te komen van al die kwalijke zaken.
En de kreet: "O Heilige Antonius...maak, dat ik mijn rijbewijs terugvind", aangeheven in de richting van een overleden heilige, die geacht wordt, verloren gegane voorwerpen terug te bezorgen...: ook niet goed; men zegt wel: "Och...is maar een lolletje, dat ook nog wel eens helpt. Occulte bindingen. Kom nou..." Niet meer doen; we moeten topfit zijn, nu de kreet wordt gehoord: "De bruidegom (Jezus) komt eraan". Er mag 'geen lek zijn in ons kannetje met olie'.
In Protestantse kring wordt wel gezegd: "Nooit is er zoiets goeds geschreven als 'de Heidelbergse Catechismus'. Daaraan houd ik vast. Ik hoef daarnaast -en naast de bijbel natuurlijk- niets". Nu zeg ik niets van de Heidelberger. maar de opstellers konden geen weet hebben van zulke dingen als: - doop in de Geest - Geestesgaven en Geestesvrucht - strijd in de hemelse gewesten, zaken, die onontbeerlijk zijn in deze tijden, waarin, zoals we gezien hebben, satan alles uit de kast haalt. Wie alleen bij vroegere gezegende wijsheden leeft, houdt vast aan de leer van de voorvaderen, zonder acht te slaan op de steeds voortgaande openbaring. Dat is een vorm van voorvaderverering, die wij - op het scherpst gesteld- als een occulte binding zouden kunnen zien.
Daarnaast; Christenen, die zich aan de hierboven genoemde dingen overgeven, worden kwetsbaar ook voor zwakheden in de 'natuurlijke' wereld.
Zonden worden o zo gemakkelijk goedgepraat. Haat, nijd, twist en tweedracht, die altijd op de loer liggen, springen toe.
Ook de gang naar waarzeggers, magnetiseurs enz wordt gemakkelijker.
En over het bezit van een ander wordt soms heel lichtvaardig beschikt.
Wie "nee" zegt tegen de steeds voortgaande heerlijke nieuwe openbaringen, loopt alle kans om ook, dat wat hij heeft, kwijt te raken en, 'lid' van de valse kerk geworden', 'takkenbosjes' aan te slepen voor de 'brandstapels' van 'de leden van de ware gemeente'.
Je kan zeggen; "Nu ja; Johannes Hus had er toch nog een goed woord voor over". Maar het is naar mijn mening zo, dat God er anders over zou kunnen denken, nu de tijden al weer zoveel verder zijn voortgeschreden.
Mag een 'Geestvervulde' dan helemáal geen emoties tonen
Deze reactie te lezen na die over het 'shaken'.
Ik heb in de afgelopen dagen veel over jouw reactie nagedacht. En toen kwam mij voor de geest, dat Onze Heer Jezus Christus ook niet als een houten klaas over de wereld rondging. Ik kwam te denken aan dat gebeuren in Johannes 11 v 33: "...Geërgerd en diep bewogen vroeg Jezus"
De NBG heeft het wat pittiger: "Hij werd verbolgen in de geest en diep ontroerd". En de ' Korte Verklaring' heeft hierbijverkort) : ............ Jezus kreeg een heftige ongearticuleerde gevoelsexpressie. De interne emoties werden hem schier te machtig en beroerden hem ZICHTBAAR .Hij werd wrevelig, verbolgen; zo was het inwendig, in de geest, maar het werd uitwendig zichtbaar aan het heen en weer beven en schokken van zijn lichaam en de uitdrukking van zijn gelaat. En waarom werd hij zo verbolgen: over de bittere algemene gevolgen van de zonde: dood, rouw en tranen ........... Tot zover de Korte Verklaring, die natuurlijk niet zegt, dat Lazarus en zijn zusters hier specifiek zélf gezondigd zouden hebben.
Maar ik heb nog iets voor je:: Lucas 10 v 21: "Op dat moment begon Jezus, vervuild van de Heilige Geest, te JUICHEN..."
Hier is de NBG weer wat minder uitgesproken.
In ieder geval laat Jezus zien, dat diepe emoties in de meest innerlijke persoonlijkheid, de menselijke geest, heel wel naar buiten zichtbaar kunnen worden.
En een minder illuster voorbeeld vind ik in 2 Koningen 8 vanaf v 11. Ik geef het bij uitzondering weer in NBG-taal: "En Eliza, de man Gods, zette een strak gelaat en hield het onbewogen tot verlegen wordens toe; daarop barstte hij in wenen uit. En Hazaël zei: ' Waarom weent mijn heer' ".
Terwijl Eliza met Hazaël in gesprek is, toont de Heer hem een visioen. En terwijl dit visioen zich ontrolt, is Eliza niet in staat, zich gewoon te gedragen. Hij kijkt maar star voor zich uit in de richting van Hazaël, totdat die het benauwd krijgt van verlegenheid.
Ook hier weer een heftige interne, geestesemotie, die in uiterlijke gedragingen merkbaar wordt.
Dus Gurk.....wanneer jij begint te trillen onder de heiligheid van een krachtige tegenwoordigheid van de Heilige Geest, die door jouw menselijke geest wordt geregistreerd, dan heb jij bijbelse voorbeelden in Oude en Nieuwe Testament.
Ik heb alleen geageerd tegen zielse impulsen; emoties uit ons zieleleven, ons verstand, gevoel en wil, die op hun lager niveau worden aangeraakt en dat tot uitdrukking willen brengen in lichaamstaal.
Maar daarin zijn wij het dus volkomen eens; op dat lagere nivau kan de grote vergeler sneller binnenkomen en zijn grauwsluier gemakkelijk heentrekken over edele gevoelens.
Bij sommigen liederen, zoals bij lied 585 word ik diep-geestelijk geroerd,....dan lopen soms de tranen over mijn gezicht. Maar laatst merkte ik, dat dit ook al gebeurde bij lied 609 en opeens wist ik het: " Dit zijn geen tranen van geestelijke geroerdheid. Hier spelen emoties uit de zielensfeer een rol".
Dit zijn persoonlijke bevindingen. Huil maar gerust bij 609 ook, als je diepere emoties worden geroerd. Dat is allemaal zo persoonlijk.
Maar Gurk...jij zult waarschijnlijk door mijn antwoord, zo niet helemaal, dan toch wel gedeeltelijk bevredigd zijn, mag ik hopen.
Hoort 'shaken'ook bij de 'vervulling met de heilige Geest'.
Broeders en zusters van mij die wel eens naar de conferentie van TRIN gaan, manifesteren vaak. Dat wil zeggen, ze beginnen op sommige momenten te shaken zonder dat ze er wat aan kunnen doen. Is de Heilige Geest dan met ze bezig? Is dit ook bijbels? (niet dat ik twijfel aan hun oprechte geloof, maar om het gedrag naar anderen te kunnen onderbouwen) Zegt Paulus, of een andere apostel, of Jezus hier iets over? Wat vind u van het 'Dronken zijn in de Geest' ?
Zo zijn er wat vragen. Kan manifestatie ook door demonen komen? en hoe onderscheid je of een manifestatie komt door God, iemand zelf of een demon?
Mijn antwoord:
Allereerst dít: in onze gemeente was er in een dienst dít beeld:
Hoog in de lucht zweefde een edele adelaar. Daar beneden liepen allerlei vogels, die -zonder het te beseffen- adelaarsvleugels hadden. Toen de schaduw van de grote adelaar over hen heen trok, werden zij door een heerlijk heimwee overvallen. Ze wilden naar die adelaar toe. En vele vogels gingen 'op de wieken'. Sommige kwamen niet verder dan een zeker plafond. Andere vogels streken weer neer, ontmoedigd dat het niet lukte om 'hoogte te krijgen'.
En er was dit woord bij: .... Mijn kinderen; stijg op naar mij toe in mijn sfeer. Ik wil je daar ook weer beschermen onder mijn vleugels. Ik weet, hoevelen van jullie het geprobeerd hebben en teleurgesteld omdat zij niet konden dóorbreken, op hetzelfde niveau zijn gebleven of teruggekeerd. Maar mijn kinderen; houd moed !!! Ga opnieuw in mijn kracht. Ik wil jullie bij mij hebben in mijn sfeer om jullie steeds meer te zegenen .................. Dit is toch een nobel beeld. God roept toch ziijn kinderen door zijn heerlijkheid en macht. Want 2 Petrus 1 v 3 zegt; "Zijn goddelijke macht heeft ons alles geschonken wat nodig is voor een vroom leven, door de kennis van hem die ons geroepen heeft door zijn majesteit en wonderbaarlijke kracht".
Zoals die adelaar daar zweefde in zijn majesteit en wonderbaarlijke kracht en de zijnen riep via een onbedwingbaar heerlijk verlangen naar hem. zo is de Heer. Hij is toch veel te chique om te roepen via shakingen en rillingen en 'over de grond gerol' en dergelijke. Want deze laatste manifestaties komen ook voor. Gingen de mannen in Efeze, die in Handelingen 19 de doop in de Geest ontvingen, zo te keer met groot geroep en getril en gekrijs. Nee....ze spraken in tongen, spraken klanktaal en profeteerden, gebruikten hun menselijke vermogens op een opzienbarende, maar niet op een stuitende en schrik verwekkende wijze.
En al die heidenen, die bij Cornelius waren in Handelingen 10. Geen opvallende verschijnselen, dan alleen hemelse tekenen: klanktaal en God prijzen, (46).
En wat zag Simon de tovenaar, toen de mensen in Samaria vervuld werden met de Heilige Geest. Iets principieel anders dan toen zij verbijsterd hadden gestaan over zijn toverkunsten, ( 9) .En hij- de 'kenner'- besloot: "Dit moet ik hébben", ( 19).
En bij de eerste vervulling met de Heilige Geest, die van Hand 2. Ja...er waren vuurverschijnselen bóven de discipelen, (v 3) en vaardigheden in hun mond ( 4), maar het bleef 'stijlvol'.
Maar wanneer die kennissen van jou gaan shaken , een soort 'stuiptrekken', dan spelen demonen daarin hun verwarrende en ontluisterende deuntje mee. Dat zegt niets ten nadele van die lieve broeders. Zij moeten alleen bevrijd worden van het kwalijke- door satan bewerkte - bijproduct van hun 'aanraking door de Heilige Geest'. Zij denken wellicht dat zij iets moeten tonen in de uiterlijke wereld. Maar de Heilige geest werkt door- uiteindelijk- innerlijke tekenen, zoals bovengeschetst.
Nee, Niekie; deze verschijnselen zijn al veel voorgekomen, maar zij zijn niet 'de eenvoud die kenmerk is van het ware'. 'Dronken in de Geest' komt helemaal niet in de bijbel voor. Als omstanders het in Hand 2 suggereren, (13 en 15), spreekt Petrus dat ten sterkste tegen. Wel kan er sprake zijn van 'zinsverrukking', (Hand 10 v 10; 22 v 17), maar dat is net zo verheven als dronkenschap ontadelend is.
Moet een Christen vergeving vragen voor zijn nú bedreven zonden
Er is een theologie, idee dat een christenen geen vergeving hoeft te vragen voor zijn of haar zonden.
Wel dat je je zonden moet belijden. Maar vergeving vragen hoeft niet omdat Jezus het al vergeven heeft op Golgotha, De zonden van de wereld zijn al weggedragen. De vraag of Jezus de zonde wil vergeven is een overbodige omdat hij dat al gedaan heeft en dus wil. Vergeving voor zonden vragen is voor sommigen (die dat vinden) dus ook niet nodig.
Mijn antwoord: 1 Johannes 2 v 1 zegt: "Kinderen....ik schrijf u dit opdat u niet zondigt. Mocht iemand van u echter toch zondigen, dan hebben wij een pleitbezorger bij de Vader, Jezus Christus, de rechtvaardige. Hij is het die verzoening brengt voor onze zonden..."
Let wel; er staat hier niet: ' verzoening heeft gebracht', maar ' brengt'.
Ik doe ook nú nog - als 84-jarige- zonden. Telkens bespeur ik, dat er omstandigheden zijn, die mij weer net iets terug zetten op de weg naar het goede land van God. - Soms zeg ik wel eens iets wrevele inplaats van liefdevolle dingen - ook ben ik wel eens zwartgallig, waar blijdschap blijvend de grondtoon behoort te zijn - soms ben ik wel eens onvriendelijk, wat kortaf -...of ongeduldig...enz enz.
En al die dingen brengen mij een klein beetje terug in het rijk van de kilte. En dan ga ik altijd naar Jezus en ik zeg: "Heer ...vergeef..." En Hij zegt tegen de Vader: "Ook voor deze zonde heb ik mijn leven geofferd". En dat stemt mij blij.
En nu kan je allerlei dingen gaan bedenken van "Als wij onze zonden belijden , dan is het toch al goed". Maar dat blijft zo academisch , zo 'bloedeloos'. Even dat warme contact met de Heer: "Lieve Heer Jezus, bent u daar nog. U zag het wel...dat gebrek aan zelfbeheersing...dank U Heer, dat u ook dat vergeeft".
Je vraagt, hoe je 'sexuele zonden' nu eens kunt omschrijven.En daarbij haal je Colossenzen 3 v 5 aan en Hebr 12 v 16 , zoals die in 'Het Boek' luiden.
Van 'sexuele zonden' kan men een hele opstelling maken. Maar aan zo'n lijst komt nooit een eind. En het is helemaal niet leuk om al die nare dingen op te schrijven.
Ik zoek dan ook naar een algemene omschrijving, waarbij ik me niet teveel in details hoef te begeven.
Het sexuele leven van mensen is de afbeelding van een groot, heerlijk geheim van God.
Toen Hij mensen en engelen schiep, was zijn bedoeling om zijn eeuwige vreugde met 'wezens' te delen. God wilde zijn oneindige liefde niet alleen in wisselwerking met zijn eniggeboren Zoon beleven, maar Hij wilde meerderen in die vreugdekring hebben, zoals ook in het natuurlijke leven een jongen en een meisje elkaar zeer kunnen liefhebben, maar nochtans de behoefte gevoelen om anderen in die liefde te laten delen, hoewel ze aan elkaars vreugde al genoeg hebben. En dan verloven zij zich en geven een feest.
Maar God wilde wél vrijwillige wederliefde hebben. Het was zinloos om wezens te scheppen, die geprogrammeerd waren om hun liefde terug te schenken, wanneer Hij de zijne aanbood. Hij schiep dus wezens met een vrije wil, mensen en engelen. En met zijn Heilige Geest als zijn 'bruidswerver' staat Hij sindsdien aan de deur van elk mensenhart om zijn geestelijke liefde bekend te maken. En wanneer degene, aan wiens deur hij staat, "Ja" zegt en de deur opent, dan komt Hij binnen om maaltijd met zo iemand te houden,(Openbaring 3 v 20). om zogezegd een relatie aan te gaan. En naarmate er volhardender en blijvender "Ja" wordt gezegd, wordt de relatie verdiept. Dan komt er de Goddelijke omarming in de wedergeboorte, zie BIJBELSTUDIE, en daarna de vervulling met de Heilige Geest, die een stroom van goede gaven met zich brengt, Geestesgaven en Geestesvrucht, allemaal 'kinderen' van Gods Geest en de menselijke geest.
En toen God dit heerlijke wilde uitbeelden in begrippen, die tot de aardse werkelijkheid behoorden, koos Hij daarvoor het sexuele leven, de echtelijke gemeenschap van éen man en éen vrouw, die in een levenslange verbintenis kinderen verwekken/baren, (Genesis 1 v 28). Het sexuele leven is dus een geschenk van God om een hoogst mogelijke gave van Hem uit te beelden.
Alles, wat afvoert van God, is zonde. Alles, wat toeleidt naar de duivel is zonde. Alles, wat niet uit geloof is, dat is zonde, Romeinen 14 v 23.
(Ik ga nu even voorbij aan het gegeven, dat er mensen en engelen zijn, die jegens God een keihard en blijvend '"Nee" laten horen. Dat is een heel ander onderwerp).
- er zijn mensen, die het sexuele lkeven helemaal lospellen van de Goddelijke oorsprong en die alleen belangstelling hebben voor 'aardse prikkels'.
- er zijn mensen, die een opbloeiende liefde overhaasten en zo de sfeer bederven, (Hooglied 2 v 7).
- er zijn mensen, die alleen maar om eigen zingenot denken en een surrogaatliefde halen, waar die tegen betaling maar te krijgen is.
- en zo zou ik door kunnen gaan.
Maar de jongen of het meisje, die/dat de sexuele liefde rein wil beleven, probeert die zó te beleven, dat het in overeenstemming is met de Goddelijke afkomst: - hij/zij overhaast niets, Hooglied 2 v 7; laat alles met gebed gepaard gaan; - hij/zij laat alles in orde geschieden; God is geen God van wanorde, (1 Corinthe 14 v 33). Gezorgd wordt voor een maatschappelijk verantwoord 'bedje' om een kindje in te leggen; beschermd door een degelijk huwelijk met een degelijke financií«le basis. - hij/zij begint niet aan de echtelijke gemeenschap, voordat die basis er is; de vorming van een huwelijkskoppel behoort niet gepaard te gaan met allerlei spanningen. - hij/zij....ach; vul zelf maar in. De 'betekende zaak' is iets van een en al harmonie....dan behoort ook 'het teken' vrede en harmonie uit te stralen.
Alles, wat de ideale gang van zaken verstoort, is zonde.
En nu kan men tegen mij zeggen, dat geen mens op volkomen wijze tot de echtelijke gemeenschap voor het leven komt en dat er allerlei kwetsuren gebleven zijn, wanneer de gang naar het stadhuis gemaakt wordt.
Voor alle misgrepen geldt: "God zal u alle jaren vergoeden, die de kaalvreter heeft kaalgevreten", (Joí«l 2 v 25). Waar we ook zijn; wij hebben de Heer leren kennen; ook voor de situatie op sexueel gebied geldt: in het goede spoor, waarin wij geraakt zijn....in dat spoor dan ook verder!,(Filipp 3 v 16).
Niem; er blijft veel te vragen. maar ik ben voor alle vragen tot antwoorden bereid.
Je hebt al geweten van contact met God. Je anorexia was ( en is) een zwaar kruis. Maar God kwam in je leven en opeens begon het een stuk beter met je te gaan.
Maar nu is het een tijd van beproeving. God lijkt een stap teruggedaan te hebben en nu je anorexia weer zo hevig is, ben je begonnen te twijfelen aan God en aan het hele geloof.
Niem; je vraagt troost van iemand, die je een beetje uit de put kan helpen. Maar ik wil even beginnen met een wat 'zwaar woord'. Spreuken 24 v 10 zegt; "Betoont gij u slap ten dage der benauwdheid, dan komt uw kracht in het nauw".
Weet je, wat er gebeurd is, Niem? Na die eerste, vreugdevolle aanraking, die heus wel een tijd geduurd heeft, heeft God zich inderdaad even teruggetrokken om te zien, 'wat voor vlees Hij met jou in de kuip heeft'. Ben je een vechtertje....wil je volhouden met Hem ...of strek je geestelijk gezien de pootjes. Iedereen in Gods rijk hoopt, dat jij je níet slap zult betonen in deze dagen van benauwdheid. Iedereen daar wil vurig, dat je kracht níet in het nauw komt. Maar iedereen moet afwachten, wat jíj doet.
Nu is het de tijd van een precies afgepaste hoeveelheid tegenslagen. Precies afgepast: de Heer belooft je, dat Hij geen te zware verzoeking vanwege de duivel toelaat, want ....Hij zal met de verzoeking ook voor de uitkomst zorgen, ZODAT JE ERTEGEN BESTAND BENT, ( 1 Corinthe 10 v 13).
En nu kijken de Heer God en zijn heilige engelen vol vriendelijke en hulpvaardige gezindheid naar jóu: "Gaat ze volhouden. Ze mag toch weten, dat de verzoeking niet te zwaar wordt gemaakt". En zodra zij zien, dat je, met tranen in je ogen zegt: "Lieve Heer God...ik blijf volhouden met U....dat wil ik althans. O Heer, geef mij kracht. Dank U, dat U het doet", dan zijn ze al bij je, met al die hulp, die ze kunnen bieden. En je komt er sterker uit. De beproeving van die anorexia wijkt niet eens, maar je bent er tegen bestand.
Je zult tegen jezelf zeggen: "Ik ga naar die jeugdrally, al huilt mijn hart...en ik wil daar juichen met de anderen , ook al schreeuwt het van binnen. Want...God wóont op de lofprijzingen van zijn volk", (Psalm 22 v 4)...en:... Wie lof offert, eert God en baant voor zichzelf de weg, dat God hem zijn heil doet zien, (Psalm 50 v 23)".
En probeer het nu eens uit. Ik zie jou daar al dansen in die blijde rijen; jullie zingen: (lied 161 uit Opwekking): "Laat de woestijn, Heer Bloeien als een roos", en jij schreeuwt het van binnen uit: "O Heer....ook míjn woestijn".
En aan het eind, in die feestelijke dansende optocht: "Heer, geef mij ook uw waterbronnen, Heer...geef mij ook uw waterbronnen.... HEER...GEEF MIJ OOK UW WATERBRONNEN...!!! ..... ZODAT IK OVERSTROOM...
En dan zijn er die bevrijdende tranen... En je weet: "Ook met die anorexia komt het in orde. En ook al zoek ik professionele hulp....de Heer heeft iets beslissends gedaan.
Aanvankelijk wilde ik mij hierbij alleen laten leiden door Nieuw- Testamentische teksten. Toen ik echter naar het Oude testament keek, zag ik daar ook wel iets, dat geschikt leek;
Deuteronomium 1 v 16 zegt: ( bij een briefing voor de rechters zegt Mozes) " Hoor beide partijen en doe rechtvaardig uitspraak, zowel tussen twee volksgenoten als wanneer er een vreemdeling bij betrokken is. Oordeel zonder aanzien des persoons , hoor de arme evengoed als de rijke. Laat u door niemand bang maken, want u spreekt recht namens God. Wanneer iets te moeilijk voor u is, leg het dan aan mij (Mozes) voor...."
Hoewel dit tegen rechters wordt gezegd, kunnen alle mensen voor allerlei vragen, waarvoor zij gesteld worden, hier een les uit trekken: In je dagelijkse werkring kan het voorkomen, dat iemand je entert met de vraag: "Ik vind hem of haar gemeen. Hij of zij doet zus en zo. Wat denk jij daar nu van". Tracht dan onder een bepaalde directe oordeelvelling uit te komen. Bekijk de zaak of het de moeite waard is om de andere partij te raadplegen. Soms , wanneer het tussen twee collega's gaat, is dat makkelijker dan wanneer men zich bij jou over een chef beklaagt. Nu ja; je weet: kantroorruzies komen voor; er zijn zoveel mogelijkheden. Die hoef ik jullie niet allemaal op te sommen. Maar kom je er niet onderuit om de zaak verder uit te diepen, houd dan deze regels aan: - niet de chef voortrekken en niet je collega voortrekken - niet de ene collega voortrekken boven de ander - niet je door vrees laten leiden - de zaak doorspreken met God.
Algemeen: er zijn klaarblijkelijk intermenselijke betrekkingen, waarbij je wel zeker tot oordelen geroepen kunt zijn.
Maar nu 1 Samuel 24 v 16: Hier brengt David de zelfbeheersing op om Saul , die hem vervolgt, niet te doden, wanneer de kans daarvoor er is. Later zegt hij tegen Saul: " De HEER zal uitspraak doen en beslissen wie van ons beiden in zijn rexcht staat( Moge de HEER oordelen tussen mij en tussen u. Hij zal mijn zaak onderzoeken en verdedigen en mij recht verschaffen tegenover u".
Weer een belangrijke heenwijzing: anderen maken het ons - bijvoorbeeld- moeilijk. Wij hebben de stelligen indruk, dat wij in ons recht staan, maar spreken geen veroordeling over die ander uit. Integendeel: wij laten de beslissing aan de Heer over.
Van het O.T. heb ik nu het een en ander aan indrukken ontvangen. Er is veel meer in deze schatkamer te vinden. maar nu toch naar het Nieuwe Testament.
Math 7 v 1 en 2 " Oordeel niet , opdat er niet over jullie geoordeeld wordt. Want....op grond van het oordeel dat je velt, zal er over je geoordeeld worden, en met de maat waarmee je meet, zal jou de maat genomen worden".
Iemand zou bijvoorbeeld kunnen zeggen: " In de traditionele kerken zingen ze soms nog uit de berijming van 1777: ' Maar 't vrome volk in u verheugd Zal huppelen van zielenvreugd daar zij hun wens verkrijgen. Hun blijdschap zal dan onbepaald Door 't licht dat van zijn aanzicht straalt Ten hoogsten toppuint stijgen'
En dan moet je horen, hoe ze zich opblazen om eens goed hard te zingen;
' Hef Gode blijde psalmen aan...'.
Die mensen klemmen zich aan valse zekerheden vast. Zij , met hun 'zich de genade niet kunnen toeëigenen ' en dat soort kreten, mogen die heerlijke woorden helemaal niet aanmerken als 'voor hen - in hun geestelijke situatie- bestemd'..."
Fout, fout, zoals ik hierna uitleg.
Kijk...in geestelijke zaken mag je helemaal niet naar de splinter in het oog van je broer kijken, (3), (gesteld dat die er is), maar moet je eerst de balk van je zelfgenoegame oordeel iut je eigen oog wegdoen.
De algemene, afrondende indruk kan worden gewekt: - dat men in aardse kwesties best wel een eigen oordeel mag hebben, hoewel Deuteronomium daar voorwaarden aan verbindt - dat men in onrecht dat men zelf ondergaat en dat geestelijk van aard is beter het oordeel aan God kan overlaten - dat men over de geloofsbeleving van anderen niet lacherig-uit de hoogte moet doen, maar alleen in liefde milde dingen denken
Maar dan is er nog éen tekst die ik wil noemen: Johannes 5 v 22 zegt: " De Vader zelf velt over niemand een oordeel, maar hij heeft het oordeel ( van Matth 25) geheel aan de Zoon toevertrouwd".
Wees maar zó doordrongen van het allesovertreffend belang van Onze Heer Jezus Christus, dat je zijn gunstig genade-oordeel over jou als het hoogste goed voor tijd en eeuwigheid koestert.
Ik voeg die laatste opmerking nog even bij, omdat de mensheid tegenwoordig veel wollige, onbepaalde, religieuzerige woorden aan God wijdt, zonder daarbij de Heer Jezus te noemen.
Er zijn nog legio teksten meer over 'oordelen'. . Maar voor het moment 'oordeel ' ik, dat 'het zo maar even moet kunnen'.
"13 Oordeelt u daarom zelf. Is het gepast dat een vrouw met onbedekt hoofd tot God bidt? 14 Leert de natuur zelf u niet dat lang haar een man te schande maakt, 15 terwijl het een vrouw tot eer strekt? Het haar van de vrouw is haar gegeven om een hoofdbedekking te dragen."
Ik heb dit stuk bewust een hele tijd genegeerd. Misschien ook omdat bijna geen van de vrouwen met een bedekt hoofd in de gemeente komt. Maar nu ben ik er echt heel erg mee bezig. Moeten de vrouwen echt iets op hun hoofd? En ik begrijp dat het dan ook nog perse lang haar moet zijn (weet niet meer waar dat staat) maar dat ziet er niet uit bij mij en ten 2e is het helemaal niet praktisch maar juist zeer gevaarlijk in het laboratorium waar ik werk.
Mijn antwoord:
Ik wil de verzen 7 t.m.10 in mijn antwoord betrekken. Daarom geef ik die hier nog even weer;
"Een man mag zijn hoiofd niet bedekken, omdat hij Gods beeld en luister is. De vrouw is echter de luister van de man. (De man is immers niet uit de vrouw voortgekomen, maar de vrouw uit de man en de man is niet omwille van de vrouw geschapen, maar de vrouw omwille van de man). Daarom....en omwille van de engelen, moet een vrouw zeggenschap over haar hoofd hebben. Echter ...in hun verbondenheid met de Heer is de vrouw niets zonder de man en ook de man niets zonder de vrouw Want zoals de vrouw uit de man is voortgekomen , zo bestaat de man door de vrouw- en alles is ontstaan uit God".
En dan volgt dat gedeelte, waarover jouw vraag ging.
Wat kan nu de gedachtegang van Paulus zijn geweest. Die probeer ik hieronder weer te geven. Daarbij betrek ik dan ook weer de verzen 5 en 6 bij, ja zelfs 3 en 4.
Daar komt-ie; ga er maar aan staan !
3: In de Nieuw-tewstamentische gemeente, die vervuld is met de Heilige Geest: beeldt de man de eenheid tussen Christus en zijn gemeente uit. In de natuurlijke wereld vertaalt dit zich, doordat gehuwde man het hoofd is van de echtvereniging.
De vrouw beeldt de luister van de gemeente uit, als de bruid van Christus. In de natuurlijke wereld wordt dit uitgebeeld, doordat de vrouw de glorie en het gezag van haar man door haar ondersteuning van hem, haar gehioorzaamheid aan hem en haar gedrag naar buiten toe de nodige klemtoon geeft.
4 Omdat de mens in de gemeente zonder geestelijke bedekking tegenover God mag staan,( 2 Corinthe 3 v 13-18) is het de functie van de man om dit uit te beelden door voor God blootshoofds te verschijnen in gebed en bij het profeteren.
5 De functie van de vrouw is om een ander aspect van de gemeente als bruid van Christus te accentueren; haar kostelijke en sierlijke haardracht. Dat haar is een sluier, die in de geestelijke wereld voorstelt, dat zij de gemeente als bruid van Christus voorstelt, die haar heerlijkheid alleen ter beschikking stelt van haar geestelijke echtvriend, Jezus.
(En nu komt er even een moeilijke hobbel).
In Paulus' tijd, (hij kon niet denken buiten het kader van zijn tijd), was de sluier eigenlijk ook een afbeelding ervan, dat een gehuwde man en zijn vrouw samenhoorden. Deed een vrouw haar sluier uit tijdens het profeteren, dan was het eigenlijk zo, dat zij in de geestelijke wereld overdrachtelijk 'haar haardos verwijderde', die het symbool was van de onverbrekelijke en anderen uitsluitende gemeenschap van Christus en zijn gemeente.
6 Een vrouw, die in de gemeente actief was in profetie en gebed met weggeschoven sluier, deed in de geestelijke wereld -onbedoeld en ondoorzien- afbreiuk aan het beeld van de gemeente als bruid van Christus.
7 De man met ongedekt hoofd tijdens bidden en profeteren is in de geestelijke wereld de correcte uitbeelding van de heerlijke gemeenschap tussen de verloste mensheid en God de Vader.
De vrouw met haar sierlijke haardracht is de afbeelding van de schoonheid van de gemeente als bruid van Christus. In de natuurlijke wereld heeft de vrouw tot lieflijke taak de glans en het gewicht en de belangrijkheid van haar man door haar voortreffelijkheden waar mogelijk, te accentueren.
8 Wanneer iemand zegt; "De man wordt wel weer in de boter gebraden hè" , dan mag het antwoord zijkn, dat op andere plaatsen in de bijbel, met name in het Nieuwe Testament, weer tal van bevelen zijn voor de man zijn - om zijn vrouw te eren - om haar als ´mentaal meest kwetsbaar´te beschermen, (1 Petrus 3 v 7). Nee...de vrouw komt per saldo niets te kort, maar daarover een ander maal. De scheppingsorde is nu eenmaal zo geweest, dat de man het eerst geschapen werd en dat de vrouw uit de man genomen is, (Gen 2 v 22). En als zo de eeuwige raad van God was, wat zullen wij dan critiseren
9 En de vrouw werd geschapen om de luister van de man te verhogen. Adam flonkerde te meer, toen hij een prachtige partner naast zich had.
10 Maar dat háar van de vrouw, dat zij zo trots draagt in de natuurlijke wereld, is voor de engelen een teken: " Pas op, blijf van de gemeente af, want die gemeente is de bruid van Christus. Die mogen jullie wel dienen, maar niet haar geestelijk benaderen" . De goede engelen eerbiedigen die symboliek, maar de gevallen engelen trekken er zich niets van aan. Zij dringen geestelijk in de gemeente en in ieder lid van de gemeente binnen , op brutale wijze de onschendbaarheid verachtende. De demonen, hun leider aan het hoofd, zullen hiervoor hun straf niet ontlopen.
10 Vrouwen, kijk nog eens goed naar jullie haartooi, Die is jullie eer, jullie lieftalligheid,. En die haartooi stelt in de onzichtbare wereld iets heel moois voor.
11 overigens : voor de Heer zijn man en vrouw toch ook weer gelijk. Allebei 'kinderen van God'.
12 Het mag dan wel zijn dat 'manninne' uit de man genomen is, maar te beginnen met Kaïn zijn al die tientallen miljarden mannen uit het lichaam van de vrouw voortgekomen.
13 Daarom, vrouwen, veronachtzaam de symboliek niet, die in uw hoofdhaar is gelegen.
(En nyu weer even een hiobbel
13- 14 Paulus was een 'kind van zijn tijd', evenals wij een 'kind van onze tijd zijn.
Hij kon niet uit die tijd stappen. In die tijd en in zijn omgeving was het vanzelfsprekend dat de vrouw lang haar had en de man kort. Al het andere was in die tijd in Paulus' wereld een schande.
Wat zegt dit alles nu voor onze tijd met al die verschillende haardrachten voor vrouwen, terwijl de verschillende wijzen van haardracht over de gehele wereld bekend zijn.
(In Paulus' tijd hadden de mannelijke Chinezen lang haar, maar daar wist hij niets van. Hij wist niet eens, dat er Chinezen waren.).
Maar voor jou,. Steffanie, hoe je je haar ook draagt.... en ik zeg het via jou tegen alle vrouwen ......denk om de symboliek: de gemeente is in de onzichtbare wereld gesluierd voor alle geestelijke wezens, omdat zij aan éen man toebehoort, Onze Heer Jezus Christus.
Of je haar nu dun of dik is, 'hopeloos' of 'best wel wat mee te beginnen'....zorg er goed voor.
En voor gelovigen geldt: De dienst van de Heer God en de Heer Jezus en van God de Heilige Geest is een soort schoonheidssalon. - de Heer doet doffe ogen glanzen en winnen aan schoonheid - de Heer doet een ingezonken figuur zich rechten en koninklijk worden - zou dan de Heer voor jullie haar ook niet de beste coiffeur zijn.
Dan nog een heel ander stuk uit 1 Korintiers (1 Kor 11,2-16)
"5 Maar een vrouw maakt haar hoofd te schande wanneer ze met onbedekt hoofd bidt of profeteert, want ze is in dat geval precies hetzelfde als een kaalgeschoren vrouw. 6 Een vrouw die haar hoofd niet bedekt, kan zich maar beter laten kaalknippen. Wanneer ze dat een schande vindt, moet ze haar hoofd bedekken. "
Ik heb dit stuk bewust een hele tijd genegeerd. Misschien ook omdat bijna geen van de vrouwen met een bedekt hoofd in de gemeente komt. Maar nu ben ik er echt heel erg mee bezig. Moeten de vrouwen echt iets op hun hoofd? En ik begrijp dat het dan ook nog perse lang haar moet zijn (weet niet meer waar dat staat) maar dat ziet er niet uit bij mij en ten 2e is het helemaal niet praktisch maar juist zeer gevaarlijk in het laboratorium waar ik werk.
Mijn antwoord:
Na de vorige beantwoording kan ik betrekkelijk kort zijn:
Een algemene regel is ook nu nog, dat men een lang bestaande traditie niet in éen maal opzij kan schuiven. Maar wat deden 'durvende' vrouwen in Corinthe. Zij redeneerden : "Wij hebben geleerd dat in Christus geen sprake is van 'mannelijk'en vrouwelijk': in de 'geestelijke'wereld zijn wij geljk. Bidden en profeteren is hier in de gemeente ook geen punt. Daarin zijn wij ook aan de mannen gelijk'. (En dat is juist gzien) En wat was nu de volgende stap: net als de man "sluierloos". Dus de sluier opzij gegooid. Na de eeuwenlange onderdrukking: niet alleen in de geestelijke wereld, maar ook in de wereld-van-alle- dag naar de vrijheid gegrepen. Een bekend verschijnsel: dat doorslaan. Maar dat ging zo erg tegen de traditie in, dat iedereen dat tot een onderwerp van discussie maakte. Ik heb daar zélf een voorbeeld van. Toen ik in Zimbabwe was, wilde ik in de hoofdstad de pinkstergemeente gaan bezoeken. Maar een lid van de gevestigde kerken zei tegen mij: "O brother Ger...you can't do that...they CARRY each other there!!!"
Want in deze vrije, vrolijke, wel wat 'doorgeschoten' gemeente was het gewoonte, dat de mannelijke leden elkander in een extase van blijdschap ronddroegen, een gewoonte, die ik daar waarnam, ( want ik ging natuurlijk toch), maar die ik ergens elders nooit meer ben tegengekomen. Ze deden daar zo gek in hun enthousiasme, dat een gewoonte abrupt werd doorbroken en zo stond deze handelwijze een groei van de gemeente in de weg.
En zo stonden deze vrijmoedige vrouwen de uitbreiding van de gemeente in de weg. En bovendien zal- gezien de algemene gang van zaken in deze jonge en over-enthousiaste gemeente - de geestelijkje rijpheid van deze vrouwen nog niet zo ver gevorderd zijn geweest. Een geestelijk gerijpte vrouw in Ciorinthe zal de sluier zeker niet afgedaan hebben. Paulus gaat dan verder door op een gevolg te wijzen, dat uit een en ander direct voortkomt. Wie in ziels enthousiasme de sluier van het eigen hoofd wegrukt, maakt haar man tr schande, loopt vooruit op de zich maar geleidelijk aan aanpassende traditie en krijgt van de buitenwereld geen ander oordeel dan: " Kaalscheren die vrouw, die de zeden van de dochters van Israel heeft verlaten", een joodse regel, die in de heidenwereld zijn pendanten had.
Ook hier weer dus is de algemene gedachte: "Ga niet buiten de regels, die in jouw tijd gelden, want dan schaad je de voortgang van het evangelie.
Over je laatste vraag handel ik in een volgende posting.
Het kon eigenklijk niet uitblijven....: er komt een vraag over...:
Dank u voor uw heldere antwoord. Nu wil ik toch nog iets weten over de brief die Paulus naar Timoteus schrijft. U raad het misschien al: 1 Timotheus 2:11-12
Uit de NBV: "11 Een vrouw dient zich gehoorzaam en bescheiden te laten onderwijzen; 12 ik sta haar dus niet toe dat ze zelf onderwijst of gezag over mannen heeft; ze moet bescheiden zijn."
Let vooral hierop Steffanie...: ik ploeg nog wel eens met het kalf van een ander., (Rechters 14 v 18). Ik citeer vaak globaal gedachten van J.E.v.d.Brink, een overleden bijbeluitlegger, die ik al kende vanaf de M.U.L.O....waar hij leraar was, (toen heette dat nog onderwijzer) ..
Goed...in het volgende zit een vrij hoog percentage 'VdB'.
"Een vrouw dienst zich gehoorzaam en bescheiden te laten onderwijzen"
Wanneer er staat, dat vrouwen naar hun mannen moeten luisteren, dan staat dat altijd in verband met hun éigen mannen. Sara, de vrouw van Abraham, luisterde naar dezen ( 1 Petrus 3 v 6). Neem jezelf tot voorbeeld: je bent niet gehuwd, maar wanneer je daartoe komt, dan heb je, wat gehoorzaamheid betreft, alleen met je eigen man te maken.
In Galaten 3 v 28 schrijft Paulus: "Er zíjn geen Joden of Grieken meer, slaven of vrijen, mannen of vrouwen- u bent allen éen in Christus Jezus". Een Christenvrouw is in de gemeente volkomen gelijkwaardig aan wie er ook maar is.
En wat bliezen vrouwen in het Nieuwe testament hun partijtje mee. - Ik noem Euódia en Syntyche maar, ( Filipp. 4 v 2 en 3 - Of wat denk je van Febe, de dienares van de gemeente te Kenchreae - en Priscilla...maar daar hadden wij het al over - en ik noem nog Tryféna en Tryfosa, en Pérsis uit Romeinen 16 v 1, 2 , 3 en 12.
Nooit kan deze tekst gebruikt worden voor een algemeen zwijggebod voor vrouwen.
Maar wat wordt hier dan wel bedoeld ? De tijd, waarin deze vrouwen leefden, was een tijd van opperste onderdrukking vn de vrouw Talmud-uitspraken, zoals "Je kunt beter de wet verbranden dan haar aan een vrouw toevertrouwen" en " wie zijn dochter in de wet onderwijst, is als iemand die haar tot zonde brengt" waren onder de Joden van die dagen 'gesneden koek' en met de heidenen stond het er zeker niet beter voor. De hele traditie was zozeer doordrongen van het feit, dat de vrouw 'mnder dan niets' was, dat een al te enthousiast laten zien, dat er andere tijden waren aangebroken, ook wat dat betreft, alleen tot aanstoot kon leiden. En 'aanstoot geven' was een belemmering voor de doorbtraak van het Evangelie.
Zelfs in de gemeente moesten de vrouwen met wijs beleid optreden. De Judaïserende broeders, een net te onderschatten macht destijds, werden vreselijk opgewonden, wanneer een vrouw werd onderwezen in het evangelie, hoewel die regel voortkwam uit de joodse traditie en niet uit de wet van Mozes. Het motto was toen: ook in de gemeente niet te hard van stapel lopen. Er zijn altijd invoedrijke elementen, die in dit opzicht 'geestelijk zwak' zijn´, die al die naar onderwijs hunkerende vrouwen´niet kunnen velen. Dat moet allemaal uitzieken; het moet zijn tijd hebben. Niet overal in de Christelijke gemeenten was het zo, dat er zelfs vrouwen wareen in leidende posities, zoals de vrouwen, die ik zoëven noemde.
"Ik sta haar dus niet toe, dat ze zelf onderwijst of gezag over mannen heeft, (NBG: gezag over de man heeft') ".
Nu ja; dat is zelfs nu niog duielijk: wanneer een echtpaar een samenkomst bezoekt, dan komt het ook nu nooit voor, dat vrouw en man, gehuwd met elkaar, in de sam als kemphanen tegenover elkaar staan. Een vrouw zal in een samenkomst met meerdere Christenen niet overduidelijk tonen, dat zij het beter dan haar man weet. Geen gehuwde vrouw zal zo haar man ´zijn gezicht laten verliezen´.
Paulus zegt hier dus eigenlijk: `Begeef je niet buiten de algemene regels, die voor de mensheid in jouw streek gelden. In de gestelijke wereld gehoorzaam je de regels dáar. In de wereld-van -alle-dag voeg je je naar de regels dáar; en als die knellend en dwaas zijn: rek ze op, leg ze ruim uit...maar alles via een proces van gewenning. Mensen moeten het geleidelijk aan gewoon gaan vinden, dat: - vrouwen van alles leren - vrouwen zelfs aan anderen van alles gaan leren. Dat moet organische gebeuren, langs lijnen van geleidelijkheid.
Daag Ger
Voor de wereldse toepassing van deze regel verwijs ik naar de koning van Marokko. Enige tijd geleden verbeterde hij de positie van de Marokkaanse vrouw drasrisch. Als miotief gaf hij:
"Het kan toch niet zo zijn, dt wij meer dan 50% potentieel laten liggen in ons land. Daardoor verminderen wij onze welstand".
In Casablanca, de hoofstad, werd deze handelwijze met gejuich begroet. daar waren ze zelf al aan het óprekken´. Maar uiteindelijk heeft deze maatregel tijd nodig om in Berbergebied, bij het Rif-gebergte effectief te worden. Paulus bracht een proces op gang, dat nog steeds voortduurt.
Zelfmoordgedachten.....ik kom dat denkbeeld om de haverklap tegen bij jongelui. Ja...ik vertel je even een geheimpje; ik heb er zelf last van gehad, toen ik 21 was. Maar ja, dat is 60 jaar geleden. Toch kan ik het mij nog best herinneren. Het was oorlog en ik zat met al mijn jongemannen-aspiraties om 'iets te gaan doen', uitzichtloos opgesloten op een dorp, waar ik als boerenknecht graan zat te zuiveren van kaf, nog op de oeroude manier: ik gooide graan en bleesjes op in de wind. Het graan viel terug en het kaf werd door de wind meegenomen. En dan denk je wel eens: "Mijn gunst...waar ben ik nu éigenlijk mee bezig! Die oorlog duurt maar en duurt maar en het schiet niet óp. Hoelang moet dit nog dúren". En toen heb ik ook wel eens met een stuk touw gelopen op zoek naar een balk.
Maar goed; ik geef deze persoonlijke herinnering om aan te geven , dat tieners en twens het soms heel moeilijk kunnen hebben, wanneer het leven in al zijn veelvormigheid en met al zijn teleurstellingen op hen begint af te stormen.
Zelfmoordideeí«n zijn dus een vorm van terughuiveren voor het grote leven, dat met grote stappen op je aan komt lopen en je voelt je er nog zo helemaal niet klaar voor.
Iemand, die dat heel goed in de gaten heeft, is de duivel, de gevallen engel, die Gods bittere vijand is geworden. En omdat God grote plannen met de mensen heeft, is de duivel ook onze bittere tegenstander.
En zijn kwade gedachten zijn ons niet onbekend.( 2 Cor 2 v 11).
Hij redeneert, voor zover wij dat kunnen volgen: "Alle beetjes helpen. Ik ga- gebruik makend van een begrijpelijk terughuiveren voor het onbekende- bij alle jeugdigen, die er maar even vatbaar voor zijn- en dat zijn er heel wat- zelfmoordgedachten in hun hart zaaien. Ik weet....ik weet het...in 99,9% wordt het nooit tot de daad gebracht. maar wanneer ik in die jonge, ergerlijk gelukkige levens, ook maar iets kan versomberen...ik zal het niet laten! En wie weet, kan ik een restje onbehaaglijkheid, dat van die periode is achtergebleven, later gebruiken voor ander 'goed' werk".
Zo is je vijand.
Maar je grote vrienden zijn God, zijn heilig kind Jezus en Gods Heilige Geest.
God heeft jou lief. Hij realiseerde zijn liefde voor jou door zijn Zoon te zenden, die de weg naar God de Vader effende. En God zond zijn Heilige Geest om jou bij de hand te nemen en over die geopende weg naar God toe te leiden.
En die heerlijke Drieí«enheid is onuitsprekelijk veel machtiger dan de afgevallen engel met zijn lage plannen. En in de naam van Jezus kun je de duivel met zijn sombere influisteringen wegjagen. Dus overt die zelfmoordgedachten van jou: aan de hand van Jezus, met Hem steeds meer in jouw gedachten, vervluchtigen die overwegingen in het warme, beloftenrijke licht van al die Goddelijke vriendschap en liefde en hulpvaardigheid en blijheid en vriendelijkheid.
Nu even over dat lage zelfbeeld van je. Dat kan op allerlei manier ontstaan. Ikzelf vertelde ooit eens in mijn 'kwetsbare' jaren een mop in groot gezelschap. Niemand lachte. Nu zul je zeggen: "Nou....én..." Maar ik zat er zó mee. Ik werd er helemaal schuw van. Ik legde zo het fundament voor een minderwaardigheidscomplex, en was bezig om een laag zelfbeeld te krijgen.
Maar toen schreef ik een brief naar het maandblad 'Succes', dat er toen nog was en ik kreeg zo'n vriendelijk antwoord.
Men zei: "Ach.....de dingen komen altijd harder aan bij jezelf dan bij een ander. Zélf dacht je: 'O...wat rot' ...maar de anderen hadden niet zoveel in de gaten. En terwijl jij een complex begon te fokken, waren zíj de zaak alweer vergeten".
En nu....zestig jaar verder. Onlangs maakte ik in groot gezelschap weer een opmerking: Algemene ontsteltenis: "Die vraag mocht helemaal niet gesteld worden". Besmuikt gelach: "Die vraag brandde op ieders tong. Maar niemand durfde hem te stellen, uit angst , geen antwoord te krijgen. Maar Ger haalde de kastanjes uit het vuur en leed het gezichtsverlies, dat wij niet hoefden te lijden". Later de vragen: "O zeg....was je niet ontzettend bedroefd". Maar ik had niets....was alleen maar goedgemutst. Ik heb het dus wel overgroeid.
Maar jij Mary....éen keer is dat lage zelfbeeld ontstaan. En je weet, hoe het met onze tegenstander is, de duivel. Hij zegt: "Aha....een mensenkind, dat gevaarlijk kan worden. Maar hier hebben we iets! We proberen dit 'uit te bouwen' om er iets 'moois' van te maken. Uitschakelen die griet".
Maar Mary; wat doen wij: de duivel met zijn vervelende gedachten wegjagen in de naam van Jezus. Dat is nog veel probater dan die vriendelijke brief van dat maandblad.
En tegen de Heer kan je blij prijzen: .............. "Dank Heer. U vond mij zó de moeite waard, dat U -in zekere zin zélf- uit de hemel op aarde kwam om mij te redden en te zegenen en vol te maken van alle goede gaven en...nog duizend dingen meer.
O Heer; een laag zelfbeeld hoort niet bij een meisje, dat van zo'n hoge hand zulke voortreffelijke hulp krijgt. In Christus ben ik meer dan overwinnaar.
Dank U Heer, dat bij al uw geschenken ook hoort het wegnemen van negatieve gedachten. ................... Mary....wij gaan door met de strijd tegen al die vragen van je. De volgende keer gaan wij het hebben over je eigenwijsheid.
Paulus haalt hier een uitspraak aan van de Judaïserende broeders in de gemeente. Díe zeiden : "Vrouwen moeten gedurende uw samenkomsten zwijgen. Ze mogen niet spreken, maar moeten ondergeschikt blijven, ZOALS OOK IN DE WET STAAT. Als ze iets willen leren, moeten ze het thuis aan hun man vragen, want het is een schande voor een vrouw als ze tijdens een samenkomst spreekt".
'Het is dus gewoon een 'kopje'. Dat doe ik ook dikwijls in mijn beantwoording. Dan heeft iemand bijvoorbeeld gezegd: "Er is geen God".
En dan begin ik mijn beantwoording met: Nu je eerste punt: "Er is geen God".
En dan trek ik van leer. Maar niemand zal toch zeggen, dat die 'aanhaling 'míjn mening weergeeft.
Dit kan toch ook helemaal Paulus' mening niet zijn geweest. Overal verder stelt hij 'de vrouw' in het middelpunt. Enkele voorbeelden deel ik later nog mede.
Bovendien wekt hij wel meer met 'kopjes'. In hoofdstuk 6 v 12 ook zo'n 'kopje': (De sterken zeggen): "Alles is mij geoorloofd". Maar Paulus geeft direct als commentaar: " Maar niet alles is nuttig". In 8.8 zeggen de 'sterken' in de gemeente: "Het eten of het niet eten brengt ons niet bij God", Maar Paulus vult aan; "...we mogen de zwakken niet tot aanstoot zijn".
En hier is er dus weer sprake van 'een aanhaling van anderen', Judaïserende broeders in dit verband. En die anderen zeggen zo heel ontdekkend ten aanzien vasn hun eigen inzichten: "gelijk ook de wet zegt".
Maar in het Oude testament, ( de wet) staat niets van dat alles. Maar weet je, waar wel iets dergelijKs staat ? In de Talmud, een geschrift uit de Joodse traditie, staat: "Het is een schande voor een vrouw om haar stem tussen de mannen te laten horen". Dus dat is die wet, waarop de Judaïserende broeders zich beriepen. Maar voor de gelovige, die de Bijbel tot richtsnoer neemt, heeft die wet geen enkel gezag.
En nu is ook het verdere in dit hoofdstuk beter te begrijpen: "Heeft het woord enkel u, (Judaïserende broeders) bereikt".
Het strijdt ook met lle verdere uitingen van Paulus om hem vrouw-onvriendelijk te noemen: - Pauluas vertoeft in Corinthe geruime tijd in het gezin van Aquila en Priscilla. En later leggen Priscilla en Aquila ( let op de volgorde), de weg van God aan Apollos duidelijker uit.(Hand 18 v 2 en 26). - En in Romeinen 16 v 3 worden Priscilla en Aquila, (weer die volgorde), mede-arbeiders van Paulus genoemd. - En later reizen Prsiscilla en Aquila met Paulus van Corinthe naar Syrië, (Hand 18 v 18)
Eigenlijk waarschuwt Paulus hier op dezelfde wijze als in Titus 1 v 14, waar hij ook .... "...Joodse verdichtsels en geboden van mensen, die zich van de waarheid afkeren". gispt.
In het Nieuwe Testament zijn nog vele voorbeelden te vinden van vrouwen, die allerminst hun mond hielden. En ook in het Oude testament komen wij ene Deborah tegen, die stevige uitspraken deed. En naast haar nog vele, vele anderen.
Steffanie...geef je vrijmoedigheid niet prijs. Je bent door de Heer met grote gaven bekleed. Dat is genade. Maar nu mag...nee móet je er ook gebruik van maken.
Wat doen jullie wanneer je twijfelt? Wat helpt het beste, ik zelf haal meestal verhalen voor mij die ik hier en daar gehoordt heb. Over hoe mensen tot het christelijke geloof zijn gekomen.
Mijn antwoord:
Wat zegt de bijbel over 'twijfelen'. Ik neem alleen teksten uit het Nieuwe Testament. In het Oude Testament zie ik niet zo gauw iets en wij hebben aan de N.T.-teksten al heel wat stof.
Matth 14 v 31: "Meteeen - toen Petrus begon te zinken - strekte Jezus zijn hand uit, hij greep hem vast en zei: 'Kleingelovige, waarom heb je getwijfeld' " .
Je moet toch niet mis denken over Petrus. De durf, die deze jongen had: hij deed het dan toch maar ! Natuurlijk...hij had de vorige dag geweldige dingen van Jezus gezien. Alleen door het omzetten van eneregie in materie, gevolg van dat krachtige geloof van Jezus, had hij ongeveer 30.000 mensen(v 21) zien eten van vijf broden en twee vissen, (17).
Maar toch; daarna die afschuwelijke ervaringen in de nacht, die storm, (24), dat verschijnsel, (26), het was warempel niet niks.
En om dan 'uit de boot te stappen'. (28) en over het water naar Jezus toe te lopen, (29)....doe het hem maar eens na. Maar dán is zijn geloof ook óp, (30). En dan.....dan ziijn er die licht-berispende woorden van Jezus en ....zijn hulp.
Wat doe je dus bij twijfel; je hebt dan even 'over je geloof heen gehandeld'. Maar Jezus is er om jou te bemoedigen.
Ik denk dat met deze éne tekst de vraag eigenlijk al beantwoord is.
Een gelovige kan in vol vertrouwen op Jezus bij zijn bekering ' uit de boot van allerei zekerheden' stappen en met Jezus op pad gaan.
Maar al gauw zijn er dan de golven van de tegenslagen. Soms zijn die golven maar heel laag en schrik je je toch al een ongeluk. Zo had ik eens iemand voor diepere geloofservaringen geïnteresseerd. Hij ging een poosje mee naar de plekken, waar het Volle Evangelie werd gepredikt. Maar op een keer zei hij tegen mij: "Ger...ik ga niet meer mee. Mijn zwager heeft gezegd tegen mij: 'Ik zou maar uitkijken met die club van Gerritse. 'Ze' hebben daar jou een paar keer gesignaleerd. Straks zeggen ' ze' nog, dat je erbij hoort'. Dus Ger....je begrijpt....'
Maar soms gaan de golven heel hoog en in het gehuil van best wel wat zwaardere stormen , gilt satan zijn partijtje mee met allerlei twijfelzaaierij. Hij heeft zakken vol daarvan op zijn zoldertje staan.
Maar de gelovige weet, dat Jezus hem uit alle verzoekingen wil bevrijden en al die verzoekingen wil maken tot doorstane beproevingen.
Roep dan maar : " Heer.red mij" en Jezus steekt zijn hand al uit.
Maar er is nog een mogelijkheid. Altijd al heb je de satan kunnen verdrijven in de naam van Jezus, (Markus 16 v 17).
Vervuld echter met de Heilige Geest wordt de gelovige door de genade van Giod zo sterk, dat hij echt veel beter durft te lopen op allerlei wateren van onzekerheid. Die mogelijkheid heeft de Heer Jezus je ook achtergelaten.
Ik laat de andere teksten nu maar, denk dat je zo al heel wat remedie tegen twijfel hebt .
Altijd fijn om weer van je te horen. Je weet het; we hebben nog 148 psalmen met elkaar te gaan. Nu ja; die lopen niet weg. Maar nu heb je naar aanleiding van een goede preek déze vraag: "Hoe zoek ik God".
Allereerst dit: je bent zeker niet de enige, die de Heer zoekt. In 1 Kronieken 16 v 11 zegt David in een lofzang: "Vraagt naar de HERE en zijn sterkte Zoekt zijn aangezicht bestendig".
Hier zit al een gedachte in: zijn aangezicht zoeken zou ook gepaard kunnen gaan met een lofprijzing op Hem, vanwege zijn kracht, glorie en sterkte.
In 1 Kronieken 22 v 19 is er déze opwekking van David: "Zet nu uw hart en uw ziel erop, den HERE uw God te zoeken. Op dan!...bouw het heiligdom!!"
Weer aandachtpunten: - concentratie; je diepere persoon en je meer naar buiten toe gerichte persoonlijkheid éen in deze wens: ik wil God zoeken - En dat zoeken uit zich niet in dadenloos zuchten, maar in gerichte daden om Gods heiligdom te bouwen.
Ach; Oude en Nieuwe Testament staan vól opwekkingen om God te zoeken. Maar het best zoek je God, wanneer je in zijn sfeer bent. Wanneer je iemand in Waddinxveen wilt zoeken, dan begin je toch niet in Purmerend. Nee; je gaat naar de woonplaats. Wie gedoopt wordt in Gods Geest en vervuld mét die Geest, komt in Gods sfeer en dan wordt het veel gemakkelijker om je inner- en outerperson in een gemeenschappelijke actie te richten op God. Dan is het zo, dat onder al je drukke werkzaamheden overdag door, de gedachte aan God diep in je innerlijk altijd aanwezig is. Dan denk je niet, thuiskomende: "O ja; dat is waar ook: God is er ook nog". Maar omdat je in zijn sfeer bent gekomen, is Hij altijd in jouw gedachten aanwezig, volstrekt niet storend, maar als een stille , rustgevende ondergrond. En dan valt het zoeken eigenlijk veel gemakkelijker, omdat je steeds meer in Gods stad, in zijn tempel aanwezig bent, doordat je zijn sfeer begint in te ademen.
En dan wordt de lofprijzing een deel van je persoonlijkheid en dan wil je ook bouwen aan Gods tempel, waarvan jij je een levende steen begint te voelen.
Hes; zomaar wat gedachten. Kom je met vervolgvragen, want 'het zoeken van God' is 'un mer í boire, (een zee om leeg te drinken).
verkort) :
