Wijzigingen – Aanvullingen.

1955 – 6 maart : Autobus met supporters van Frans Feremans tegen boom.

“Terugkerend van Saarbrucken, waar het wereldkampioenschap cyclocross plaats greep, kwam een autobus waarin supporters van Frans Feremans, die deelnam aan bedoeld kampioenschap, nabij Bastenaken tegen een boom bezijden de baan terecht. Er vielen enkele gekwetsten te noteren, maar de meeste inzittenden, mensen uit Battel, Leest en Hombeek kwamen er met de schrik van af. (DB-nr.3,1955)

Frans Feremans, die jarenlang de post bedeelde in Leest, had daar een massa supporters. Hij werd op 15 augustus 1924 te Walem geboren en overleed te Bonheiden op 10 november 2007.

Frans Feremans (zie foto)

Werd geboren te Walem in het uiterste hoekje van Battenbroek, nabij het Zennegat. In 1936, op zijn 12de sloot hij zich aan bij de atletiekclub van FC Malinois waar hij verschillende overwinningen behaalde als veldloper. Nochtans bleef Frans ervan dromen om veldrijder te worden. Kanunnik Dessain, de geestelijke sportmentor van Malinois, die van zijn plannen had gehoord, kwam bij vader Feremans aankloppen en zo werden de veldrijdersdromen nog wat opgeborgen, tot een ongelukkig toeval hem bij zijn droom een handje kwam toesteken. In 1947 werd Frans door de Belgische atletiekbond geselecteerd voor de landenveldloop, welke toen plaatsvond in Parijs. Tijdens deze veldloop trapte één van de deelnemers met zijn spikes achter op de hiel van Frans. Hij werd hierdoor gekwetst, viel en brak –zoals later zou blijken- een voetbeentje. Hij liep deze koers uit en eindigde toch nog op de 20ste plaats. Na veel gesukkel met die voet kwam er een einde aan zijn carrière als amateur-veldloper. Feremans schakelde over op veldrijden, wat minder belastend was voor die voet, bovendien was dit altijd zijn droom geweest. Begin 1949 kreeg hij zijn rennersvergunning, hij werkte dan overdag bij de post en na zijn uren werd alle vrije tijd besteed aan training. In 1952 kwam hij aan de start van het Belgisch kampioenschap veldrijden in Hoeselt en eindigde er tweede, achter Firmin Van Kerrebroeck.
Het Belgisch kampioenschap veldrijden 1954 werd ingericht in Hombeek. Op Feremans stond die dag geen rem, hij had al zijn tegenstanders uit het wiel gereden, alleen Furnière (de titeldrager van het jaar voordien) bleef aanpikken. Maar toen kwam het kantelmoment van de koers : op het brugje liet Frans Furnière achter zich en reed de laatste ronde helemaal alleen. Frans Feremans heeft nog tot zijn 35ste blijven deelnemen aan wedstrijden in het veldrijden en behaalde nog verschillende prijzen. (Wikipedia)

1955 – 13 maart : Meeting van het Comité voor Vrijheid en Democratie.

Het Comité voor Vrijheid en Demokratie belegde een meeting voor de landbouwers. Volksvertegenwoordiger Van Hamme sprak de aanwezigen toe. Dezelfde dag werden de vrouwen toegesproken door Mevrouw Cools-Tambuyser. (DB)
De dag nadien werd er door Vrijheid en Demokratie een meeting voor loontrekkenden belegd.

1955 – Zondag 20 maart : Protestbetoging.

Uit een verslag van veldwachter Van Hoof voor zijn brigadier : “Om 16 uur werd een optocht gevormd aan de grensscheiding Leest-Tisselt.
Hieraan namen deel de twee muziekmaatschappijen, Chirojeugd, K.W.B., alles bij mekaar een 250 tal mannen, vrouwen en kinderen. Vooraan de optocht een spandoek met opschrift : “Ten strijd bereid”. Verder een spandoek met foto minister Collard verbeeldende, met in de hand een borstel met rode verf met opschrift “Ook de kleuters rood ?” Dan een spandoek, Minister Van Acker verbeeldende met de toren die men zinnens te bouwen is te Brussel, met opschrift “Kan de toren niet wat hoger”. Aan het patronaat werd de optocht ontbonden. In de zaal van het patronaat werden hierna spreekbeurten gehouden, achtereenvolgens door de heer Van der Kuylen en de heer advocaat Smedts en welke geduurd hebben tot 18u30. In de voorgaande nacht waren plakbrieven geplakt op de kerkhofmuur en op de muur van de meisjesschool. Alles is rustig en ordelijk verlopen.” (VVH)

1955 – Van 24 tot 27 maart : Retraite voor toekomstige soldaten.

De mannen van Leest gingen die periode naar het “Retraitehuis St. Jozef” te Lier. Kostprijs : 180 frank. (“DB”, januari ’55)

1955 – Zaterdag 26 maart : De “Mars op Brussel”.

Van het “Comiteit voor Vrijheid en Democratie” in het kader van de Tweede Schoolstrijd (zie begin 1955 in deze Kronieken). Een betoger uit Leest vertelt… “Zo begon het. De manifestatie werd afgelast of beter gezegd verboden. Wat moest er gedaan worden ? Vergadering op vergadering, richtlijnen bij de vleet, alle voorzorgen werden genomen. Speciale treinen werden ingelegd. En plots als een donderslag daar komt het nieuws ! Geen enkele aangevraagde trein zal naar Brussel stomen. Vrijdagavond 25 maart speciale vergadering voor de deelnemers. Er wordt beslist in Brussel te geraken kost wat kost. Dan maar de trein genomen van 07u19 op de Leest-Heide. We zijn nu zaterdag 26 maart. In groepjes trekken we naar de treinhalte, waren een 60 man sterk. Onze zenuwen waren gespannen, zouden er nog manifestanten op de trein zitten ? Ginder komt hij af, nog 200…, nog 100 meter…nog altijd die hoge snelheid, en wat zien we ? Hij vliegt ons voorbij. (De machinist en de stoker deden ons teken van…de kop af.) Daar stonden we nu een ogenblik uit ons lood geslagen. Doch spoedig kwam de oplossing. De autobus ! Ieder was akkoord. We wrongen ons met de groep in de geïmproviseerde trein die, ge kunt wel weten, tot aan de nok gevuld was. Spijts dit alles bleef de plezante noot de bovenhand houden. We waren nu te Mechelen en dan begon de wedloop om een spoorkaartje (waar we tenslotte gemakkelijk aan geraakten). Eens zo ver, mochten we terug op die verdomde trein. Met benepen hart tassen we ons tussen de benepen menigte immer diezelfde vraag stellend : zou die ons tot Brussel brengen ? Hij vertrok. We passeerden Eppegem, Vilvoorde en ja…daar kwamen we de Noordstatie binnengereden. Oef, het was een pak van ons hart, het was nog maar 9 uur en we waren al te Brussel. Nu eerst de manschappen bijeen en dan een kijkje gaan nemen achter het ijzeren gordijn (want dat was het werkelijk : men zag daar gendarmen en politie bij de vleet). We trokken langs het Rogierplein naar de Groendreef om alzo te belanden aan het punt P. Het was natuurlijk nog veel te vroeg om naar het centrum op te rukken. We gingen dan maar een café binnen die rap met Leestenaars gevuld was. En wat konden we beter doen dan een kaartje leggen ? Maar spijtig genoeg waren er niet te veel voorhanden. De baas vond rap een oplossing en in minder dan vijf minuten was voor elke tafel een spel kaarten voorzien. Zo passeerden we dan onze tijd tot 12 uur. Dan werd het sein gegeven voor oprukken. En ongelooflijk hoe uit elke deur de manifestanten naar het Centrum stroomden. Nu kwam het werk voor de politie om ons uiteen te drijven, waar ze geen ogenblik in gelukte want onze groep bereikte voltallig het Brouckèreplein. Uitzondering nochtans, precies of ze het geroken hadden, maar onze leider Jan De Prins was uit onze rangen gehaald. Hij kon gaan brommen tot 11 uur ’s avonds. Dan kon de manifestatie beginnen. Ieder trachtte bij zijn mannen te blijven, wat niet altijd gelukte. Hier en daar maakte er ene kennis met een matrak. Doch de meesten kwamen er zonder kleerscheuren af. Het verloop van de manifestatie hebt u in geuren en kleuren in de dagbladen kunnen lezen. Een kort besluit kunnen we nochtans maken. Wanneer ons christen volk aan de tand gevoeld wordt, wanneer er dient gestreden voor “Outer en Heerd”, zullen allen, mannen en vrouwen, in de bres springen om onze schone gedachten te verdedigen. Vrienden, het gebeuren van 26 maart moet ons een riem onder het hart steken, het moet een mijlpaal worden in onze strijd voor ons geloof.” (“De Band”, nr.3 van 1955)

1955 – 27 maart : Gewestelijke jeugddag B.J.B.-jongens – Jos De Smet won welsprekendheidstornooi. (zie foto)

Op de geweestelijke jeugddag van de B.J.B.-jongens te Blaasveld behaalde Leestenaar Jos De Smet de eerste prijs in het “declamatie en welsprekendheidstornooi”. (“DB”, maart ’55)

1955 – Maandag 4 april : Behandeling tegen runderhypodermose.

“Deze verplichte behandeling tegen runderhypodermose is begonnen op maandag 4 april. Een tweede behandeling zal doorgaan op 15 mei. De landbouwers worden verzocht hieraan hun volle medewerking te verleden.” (“DB”, maart ’55)

1955 – 6 april : Overlijden van Marina De Laet. (zie foto’s)

Zij was te Mechelen geboren op 1 maart 1955 als derde kind van Frans De Laet (°17/4/1923, +26/7/2002) en Victoire Van Dam (°30/4/1925, +17/6/2015), de uitbaters van het café “In den Bareel” tegenover de kerk. Toen ging men er van uit dat ze gestorven was aan “binnen-stuipen”, wat men tegenwoordig wiegendood zou noemen.
Er kon geen traditionele rouwperiode plaats vinden omdat oudste zus Gerda de dag erna, op Witte Donderdag, haar eerste communie deed.
Om nog een tastbare herinnering van het kindje te kunnen bewaren reed buurvrouw Marie-Josée Croes op de dag van haar overlijden naar Mechelen om een professionele fotograaf. Deze laatste zorgde voor de enige foto.
Marina werd twee dagen na haar overlijden begraven op het kerkhof van Leest. Haar zerkje is na het verlopen van de concessie door vader Frans in de tuin van zijn café “In den Bareel” geplaatst waar het tot op heden nog steeds staat. (Met dank aan Gerda De Laet en Hugo Lauwens)

Foto’s :

-De populaire veldrijder en postbode Frans Feremans.

-Jos De Smet enkele jaren later na zijn overwinning in het welsprekendheidstornooi van maart 1955.

-Het gedachtenisprentje en de enige foto van Marina De Laet.

-Haar zerkje in de tuin van café “In den Bareel”.

Vervolgt.