Vervolg - Gouden Bruiloft van het echtpaar De Laet-Meuldermans

Stan Huysmans beschreef het reilen en zeilen bij zijn schoonfamilie :

“Maar bijeenslapen en als eens blij-gelukkig wakker liggen, dat heeft gevolgen. Elf stuks aub! Elf verschillende exemplaren en toch dezelfden. Allen van eigen combinatie en deeg DE LAET-MEULDERMANS. Vader De Laet bekeek de zaken en zijn scheuten van kinderen nogal diplomatisch, filosofisch-fris en zakelijk-nuchter. Moeder Julie, de altijd-bezige bij, beredderde mee de hele doening. Tussen haakjes gezegd, ook alleen had ze dat wel gekund. STERKE VROUW was dat, de sterke vrouw, genoemd in de Bijbel. En haar man, die overal gevraagd werd toendertijd, voor honderd en zoveel dingen. LID van de HOGE LANDBOUWRAAD daar, VOORZITTER van het VEEKWEEKSYNDIKAAT ginder, BESTUURSLID VEEFOKDAG elders. VERGADERING van de PROVINCIALE LANDBOUWKAMER vandaag, dan weer van het ARRONSISSEMENTEEL VERBOND te Mechelen. En toen de tijd van zijn BURGEMLEESTERSCHAP LEEST. Voor alle mooie en schurftige commissies aangesproken, en steeds bereid tot hulp. Den dië uit de bak helpen, die er feitelijk beter zou ingebleven zijn, maar de vrouw was zo op den dool…Voor die een goei werk bezorgen (en ten slotte bleek dat die niet graag werkte). Zelfs voor sommigen een goei vrouw zoeken. Echt dat bestond toen nog. En inmiddels groeiden zijn kinderen op. Moeder Julie, vooruit maar. Deze week 3 met de mazelen, volgende week 2 met de dikoor, dan weer een koppel met de wijnpokken. Alles in serie. En dan al dat gebas in de tijd van de vallingen. Flessen siroop met de macht. Maar dat gaat wel voorbij, en ’t is altijd graag gedaan. Maar door al die alledaagse dingen loopt voor beiden een gouden liefdesdraad van ouderlijke toewijding en bezorgdheid. Jaarlijks met de sjees op bedevaart naar Hanswijk. Een hele servitude voor het vertrek. Als de laatste gewassen werd, was de eerste terug vuil. Moet ge verschieten of niet, als ge d’r enen onderweg verliest. Simpel is dat : een klein gaanstoksken efkens aan de kruk van ’t achterdeurken van de koets hangen, terwijl het hotsende ding vol kinderen verder ratelt. Plots, d’er enen uit. En niemand die van verbazing aan moeder iets durft zeggen.”

Naast zijn eigen bedrijf had Victor nog heel wat andere ambities. Rond 1930 introduceerde hij in Leest de rode Kempense koe uit Hoogstraten omdat die aan de zandgrond beter aangepast was dan andere rassen. Hij zette de boeren uit het zuiden van de provincie Antwerpen en het noorden van Brabant aan zich ook dat ras aan te schaffen. Met succes. Daarover vertelde hij in het weekblad Landbouwleven van juli 1960. In Leest was hij stichter en voorzitter van de Boerenbond en de eerst kantoorhouder van de plaatselijke Raiffeisenkas en in 1927 ook de medestichter van de Boerinnenbond van Leest. Van 1925 tot 1936 maakte hij deel uit van de hoofdraad van de Belgische Boerenbond als vertegenwoordiger van de arrondissementsbond van de boerengilde van Mechelen. Hij werd ook voorzitter van het Veekweeksyndikaat Puurs-Willebroek, voorzitter van het Landbouwcomice Willebroek tot 1968, afgevaardigd beheerder van de Groente- en Fruitveiling Gewest Hombeek, vanaf juli 1945, lid van de Hogere Landbouwraad bij het Ministerie van Landbouw, bestuurslid van de Fokveedag Kalfort-Puurs, lid van het Provinciaal Veekweeksyndicaat van Antwerpen en lid van de Provinciale Landbouwmatschappij en van de Provinciale Landbouwkamer. In 1931 werd hij gedecoreerd met “het bijzonder landbouweereteeken 1e klasse” en wegens zijn verdiensten aan de landbouw ontvangt hij in 1966 het Kruis van Ridder in de Kroonorde. Victor was burgemeester van Leest van 1927 tot 1939. De gemeentelijke meisjesschool kreeg in 1932 twee nieuwe klassen, gebouwd op grond van de kerkfabriek en gefinancierd door de zuster Annonciaden van Huldenberg en de gemeente huurde de gebouwen. Het leverde Victor nog lang een uitnodiging op voor de prijsuitreiking bij het einde van het schooljaar, tot fierheid van zijn kleinkinderen die in Leest naar school gingen.

Vervolgt.

Foto’s :
-Victor en Julie met drie van hun kinderen : Vik, Jaak en Pelagie. (Foto : Gerda De Laet)
-Het gezin De Laet-Meuldermans bij het huwelijk van dochter Pelagie in 1937.
Vooraan : Jeanne, René, vader Victor, José, moeder Julie, Frans en Maria.
Achteraan : Louisa, Victor, Julia, Jaak, Pelagie en Georges. (Foto : Lieve Huysmans)
-Boer en burgemeester Victor De Laet. (Foto : LG)
-Zijn handtekening.
-Het stralende goudenhuwelijkspaar. (Foto’s Lieve Huysmans)